Δυστυχως, επαληθευτηκε για αλλη μια φορα οτι η φετινη ομαδα πασχει...
Πασχει απο χαρακτηρα κι αυτοπεποιθηση, αφου τη χθεσινη τραγικη Μαλαγα (των 3 πρωτων δεκαλεπτων) σπανια θα την ξανασυναντουσαμε. Πολλα λαθη, χαμενα σουτ, κακος ρυθμος και δυστυχως ολα αυτα δεν αξιοποιηθηκαν απο την ομαδα μας, μιας και βαλθηκαμε να τους επιστρεφουμε τα "δωρα" που μας καναν...
Πασχει απο αμυντικη "μαλθακοτητα". Οι αντιπαλοι μας εμπαιναν οποτε ηθελαν μεσα στη ρακετα, αλληλοκαλυψεις δεν υπηρχαν και ολα τα ενας εναντιον ενος κατεληξαν σε καλαθια της Μαλαγα. Ο Χαισλιπ κυριαρχησε στις 2 ρακετες και δυστυχως ουτε ο Μοτολα, ουτε ο Τερι μπορεσαν να τον περιορισουν.
Πασχει απο την ανυπαρξια 2-3 προσωπικοτητων που θα σηκωσουν την ομαδα στα κρισιμα σημεια. Αν δεν τραβηξει ο Μασει, η ομαδα βραχυκυκλωνει και μπερδευεται, αφου δεν ειναι ξεκαθαροι οι ρολοι μεταξυ των παικτων... Ετσι, κοντα στα αμυντικα προβληματα, ερχονται και τα επιθετικα, με αποτελεσμα να σκοραρουμε 53 ποντους...
Τελος, πασχει και απο αργα αντακλαστικα στον παγκο. Χθες, ο Χερμπερτ δεν μπορεσε για αλλη μια φορα να κοψει την αντεπιθεση της Μαλαγα και αφησε την ομαδα αβοηθητη στα ξεσπασματα των Ισπανων. Κακιστο rotation, για αλλη μια φορα, περιορισμος του ροστερ και εμμονη σε συγκεκριμενους παικτες, παρ' οτι δεν τραβανε (βλ. Τερυ).
Ειναι πραγματικα κριμα, γιατι αυτη τη φορα φανηκε στα 3 πρωτα δεκαλεπτα να ειμαστε ικανοι να διατηρηθουμε κοντα στο σκορ. Οχι γιατι παιζαμε καποιο σπουδαιο μπασκετ, αλλα γιατι μας το επετρεπε η αποδοση της Μαλαγα. Αυτο που με στεναχωρεσε ιδιαιτερα ειναι οτι στα σημεια που βαζαμε καποια απανωτα καλαθια και μειωναμε στος 5 ποντους, ειτε λογω αγχους/πανικου, ειτε λογω ελλειψης καθαρου μυαλου, υποπιπταμε σε πολλα λαθη (χαμενα σουτ, λαθος πασες, βιαστικες ενεργειες, αμυντικα κενα) και χαναμε παλι -προσωρινα- την επαφη. Μοιραια, οταν δεν μπορεις να εκμεταλλευτεις τις αδυναμιες του αντιπαλου σου, αυτος καποια στιγμη θα πατησει το γκαζι και θα ανοιξει την ψαλιδα, οχι προσωρινα αυτη τη φορα, αλλα οριστικα... Ποσο μαλλον οταν αυτη η ομαδα λεγεται Μαλαγα και παιζει εντος εδρας...
Και παλι κριμα, γιατι χθες φανηκε να ειναι πιο ευοιωνα τα πραγματα στην αρχη...
Ας συγκεντρωθουμε πλεον στο παιχνιδι με τον Πανελληνιο, εξαλλου η χθεσινη ηττα μπορουμε να πουμε οτι ηταν και μες στο προγραμμα. Μενει να εκμεταλλευτουμε το Παλε στα ματς με Λε Μαν και Λιετουβος και να κυνηγησουμε την οριστικοποιηση της προκρισης στα εκτος εδρας με Τσιμπονα και Αρμανι...
Υ.Γ. Τι 'ναι πια αυτο με τις μπαντες στα γηπεδα? Χθες ενιωθα οτι παιζαμε μπροστα στη φιλαρμονικη του Βερολινου... Ειπαμε, καλη ατμοσφαιρα, γιορτινη, αλλα ειναι και λιγο υπερβολικο να πρεπει να φερνεις μουσικα οργανα για να καλυψεις τη "μουγκαμαρα" απο την κερκιδα... Χιλιες φορες Παλε!
Υ.Γ. 2 Γηπεδαρα παντως το J.M. Carpena!! Το ζηλεψα!