Μετα απο μια οχι εκτος προγραμματος ηττα
απο μια συνδιεκδηκητρια ομαδα για την τετραδα, οι δικες μου παρατηρησεις:
1) Για αλλη μια φορα, οι αδυναμιες της ομαδας ηταν στην περιφερειακη αμυνα και τις αλλαγες, οταν ηταν ο Σπανουλης μεσα. Πλεον η αμυνα που ηταν παντα εκει δεν υπαρχει πια οσο παιζει ο Μπιλις μεσα.
2) Σε αντιθεση με τις προηγουμενες φορες, η ομαδα εχει αρχισει να ρολαρει με τον Σπανουλη, ομως, συνεχιζει να υπαρχει διχασμος αφου ουσιαστικα μιλαμε για 2 ομαδες: Την περσυνη με Σπανουλη μεσα, και την φετινη πριν Σπανουλη. Η φετινη πριν Σπανουλη ειναι η καλυτερη, αφου με αυτη την πενταδα ανατραπηκε η διαφορα και περασε μπροστα ο Ολυμπιακος.
Παντως ηταν ευχαριστο το οτι χρησιμοποιηθηκε επιτελους αρκετα το σχημα προ Σπανουλη που ειχε εγκαταληφθει σχεδον τελειως. Ισως συνεβαλλε και η απουσια Μαντζαρη σε αυτο.
3) Ωστοσο, με την πρωτη στραβη, το χωρις Σπανουλη σχημα εγκαταλειπεται αμεσως αφου ο Σφαιροπουλος διχνει πιεσμενος να χρησιμοποιησει τον Σπανουλη. Η αληθεια ειναι πως χρειαζοταν χειρα βοηθηας η ομαδα, ομως, και δεν πηρε στην επιθεση αυτα που θα περιμενε, και εχασε στην αμυνα.
4) Ο Γιασικεβιτσιους, εδειξε οτι εχει μπασκετικη ευφυια: Σε ενα ματς οπου η διαιτησια δεν σφυριζε δα και εδρα, καταφερε να το γυρισει με την επιμονη του να χτυπαει στις αδυναμιες του αντιπαλου: Αρχικα στον Μπογρη, και καθολη τη διαρκεια στο Σπανουλη αφου πλεον ειναι ο αδυναμος κρικος της αμυνας του Ολυμπιακου. Κατι που πλεον ξερουν και οι πετρες.
5) Ηταν τοσο κακη η αμυνα με Σπανουλη, οπου ακομα και οι περιστροφες καταστρατηγουνται με την πρωτη πασα, αφου ο Σπανουλης εθεαθη να στελνει συμπαιχτη του στον παιχτη που εχασε και να γινεται ενα μπαχαλο... Ειτε σκοραρε ο προσωπικος αντιπαλος του Σπανουλη, ειτε επαιζε απλα ενα δυο με καποιον και στις αλλαγες χανονταν οι του Ολυμπιακου. Ετσι σκοραρε ο Μιλακνις, ο Παγκος αλλα και ο Γιανκουνας. Απιστευτη η επιμονη Σαρας στο να χτυπαει αλυπητα την μερια του Σπανουλη! Του βγηκε αν μη τι αλλο...
6) Η αληθεια ειναι πως επιθετικα προσφερει πραγματα ο Κιλ Μπιλ. Και με πασες και με σουτ. Κι ενδεχομενως να προσφερει ακομα περισσοτερα οσο βρισκει τον εαυτο του. Ομως, η ομαδα ρολαρει καλυτερα οπως εχει μαθει ως τωρα, και πρεπει ο Σφαιροπουλος να βρει την καταλληλη χημεια και τους σωστους χρονους. Πιστευω θα τα καταφερει, ωστοσο δεν ειναι ευκολο, αφου εχει να διαχειριστει εναν μεγαλο παιχτη και τα λεπτα και τροπο συμμετοχης του.
Παρα τα παραπανω, ειμαι αισιοδοξος...
ΥΓ: Σημερα ο Μπογρης ηταν μια παραφωνια (ξανα). Ομως απο ενα σημειο και μετα, του εκατσε απιστευτα καλα ο Καβαλιαουσκας, ο οποιος ηταν πληγη ως τοτε, και του πηρε την ταυτοτητα στην αμυνα!
ΥΓ2: Σωστα αναφερθηκε παραπανω πως ο Παπαπετρου πηρε πολλες πρωτοβουλιες επιθετικα, που ισως να ειχαν καλυτερη καταληξη αν τις επαιρνε αυτες ο Τομπσον. Αλλωστε, ειναι σαφως περισσοτερες οι πιθανοτητες να μπει η μπαλα στο καλαθι οταν σουταρει αυτος... Γενικα πρεπει να παρουν σουτ και ο Τομπσον και ο Ρομπερτς. Τα χρειαζονται και τους χρειαζεται η ομαδα.
ΥΓ3: Στο τελος ο Σφαιροπουλος προτιμησε σχημα με σεντερ τον Παπαπετρου για να καλυψει καλυτερα το τριποντο που ηταν η αδυναμια μεχρι τοτε. Ομως, η κινηση δεν βγηκε, αφου αποντος σεντερ, εκαναν παρτυ με τα επιθετικα και φολοου οι αντιπαλοι. Και καπου εκει κριθηκε το ματς. Ηταν επιλογη του Σφαιροπουλου που δεν θα χρειαζοταν να παρει, αν ειχε μια πενταδα Ρομπερτς, Στρελνιεκς, Παπανικολαου, Παπαπετρου και Μακλιν. Ομως, θα απουσιαζε ο Σπανουλης ετσι...