Πιστευω οτι ειναι καλυτερα να μην παιξει αυτη τη σεζον...Ουτως η αλλως η χρονια ειναι εδω και καιρο χαμενη για τους Ουιζαρντς,ειναι καλυτερα να τον αφησουν για την επομενη σεζον,να ειναι παντελως ετοιμος...

εαν στο τελος της σεζον οι λεικερς με τους καβαλιερς τελειωσουν με το ιδιο ρεκορ και τυχει να βρεθουν στους τελικους ποιος θα εχει το πλεονεκτημα εδρας?

υ.γ ξεχαστηκα...οι λεικερς θα ειχαν το πλεονεκτημα επειδη εχουν 2-0 στα μεταξυ τους παιχνιδια

αλλα αν ειχαν απο μια νικη ο καθενας τοτε τι θα γινοταν?

Εριξα μια ματια στο συγκεκριμενο τοπικ για το τροπο που δοθηκε το εναυσμα και διαβασα αρκετες σελιδες.
Καπου πηρε το ματι μου αναφορες σε παρελθον και παρον κατι περι Τσιρκου το συγχρονο ΝΒΑ,συγκριση παλιων με τωρινων παιχτων κ.τ.λ.
Επειδη προσωπικα εκτιμω και λατρευω το ΝΒΑ ειτε παιζεται το 50 με Μαικαν και απο τα μεσα του 50 με Πετιτ κ.τ.λ αλλα φτανοντας μεχρι και σημερα το ιδιο,αν ημουν τοτε στο Φορουμ σιγουρα θα ειχα αποβληθει.Ηδη νευριασα μονο που το διαβασα.

Τελος παντων...............Στους Μοντς NBAholic,Pierce21 και morfi(που προσπαθουσε ματαια να βαλει στην θεση τους αγυριστα και ανιδεα κεφαλια) τους δινω συγχαρητηρια για την τρομερα μεγαλη υπομονη τους!!!!!Εγω θα ειxα βγαλει τα γκανια αντι για προπονηση στην Παρνηθα.

Πώς μπορούν να χωρέσουν 16 χρόνια λαμπρής καριέρας στο ΝΒΑ μέσα σε 43 λεπτά; Οι Miami Heat το κατάφεραν στην ειδική τελετή απόσυρσης της φανέλας με το Νο 33 που φόρεσε, συνολικά, για 11 σεζόν ο Αlonzo.

Διανύοντας το 40ό έτος της ζωής του ο σπουδαίος center των Heat ευτύχησε να ζήσει τη μεγαλύτερη τιμή της καριέρας του. Και δεν μπόρεσε να κρατήσει τα δάκρυά του βλέποντας τη φανέλα που φορούσε επί σειρά ετών να παίρνει μόνιμη θέση στην οροφή της American Airlines Arena του Miami.

Μέχρι και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπάρακ Ομπάμα έστειλε επιστολή η οποία διαβάστηκε κατά τη διάρκεια της τελετής και, μεταξύ άλλων, ανέφερε: "Θέλω να γνωρίζεις πόσο υπερήφανοι είμαστε όλοι για την εκπληκτική σου καριέρα. Ησουν και θα είσαι ένας σπουδαίος ηγέτης. Ο Θεός να έχει καλά εσένα και την οικογένειά σου". Το λόγο πήραν επίσης ο πρόεδρος των Heat, Pat Riley αλλά και ο Patrick Ewing ο οποίος έβαλε το λιθαράκι του ώστε να μη μπορέσει ο Mourning να συγκρατήσει τα δάκρυά του:

"Τον θεωρώ ως τον μικρότερο αδερφό που ποτέ δεν είχα. Εάν είχα αδερφό θα ήθελα να είναι ένας άνθρωπος όπως ο Alonzo Mourning. Για τον χαρακτήρα του, την ηθική του, τις αρχές της ζωής του, για τον γενικό τρόπο ζωής του. Είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος", δήλωσε ο απόφοιτος του Georgetown για τον συνεχιστή της παράδοσης των μεγάλων center του κολεγίου.

Ο Mourning υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση νεφρού το 2003 και άπαντες έλεγαν ότι με αυτόν τον τρόπο θα μπει ένα άδοξο φινάλε στην καριέρα του. Εκείνος, όμως, επέστρεψε και το 2006 κατέκτησε το πολυπόθητο δαχτυλίδι του πρωταθλητή: "Πριν από 8 χρόνια ούτε καν μπορούσα να φανταστώ αυτή τη στιγμή. Είναι πιθανότατα μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής μου και είναι μεγάλη τιμή που βρίσκομαι εδώ απόψε", δήλωσε με τρεμάμενη φωνή ο "Zo" ο οποίος λίγο πριν το φινάλε της ομιλίας του προέτρεψε όσους είχαν στοιχηματίσει ότι δεν θα μπορέσει να κρατήσει τα δάκρυά του..."μπορείτε να πάτε να εισπράξετε τα λεφτά σας".

Η τελετή απόσυρσης της φανέλας με το Νο 33

πηγη:contra.gr

Τιμη & δοξα,εκτιμηση & σεβασμος στον μεγαλο Ζο...
Εχω αναφερθει επανειλλημενως στο παρελθον,για τον παικτη & ανθρωπο Αλονζο Μουρνιγκ.
Μεγαλη καρδια,μεγαλος πολεμιστης κ σπουδαιος παικτης.
Βρισκεται πολυ ψηλα στις συνειδησεις των περισσοτερων.
Θεωρω οτι ειναι πολυ μεγαλη υποθεση,μετα απο τοσα χρονια καριερας,να εχει αποσπασει ΤΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΣΕΒΑΣΜΟ.

Παντα μου αρεσε να βλεπω την αποσυρση της φανελας ενος παιχτη απο την ομαδα/ομαδες που εχει προσφερει.
Εχω δει αρκετες.
Του "ΖΟ" την παρακολουθησα και σιγουρα ηταν απο τις πιο συγκινητικες κυριως οσο εχει να κανει με τον ανθρωπο Μουρνιγκ και μετα με τον παιχτη.

Aυτα ειναι καποια που ειχε παραθεσει ο "δικος" μας Ρονι Σεικελι οταν πριν δυο μηνες εχει ερθει στην Ελλαδα για καποιες επαγγελματικες του υποχρεωσεις.Ειπε καποια πραγματα ενδιαφεροντα για ΝΒΑ για Ελληνες παιχτες(ηταν σκληρος απεναντι σε καποιους που ως ενα σημειο με βρισκει συμφωνο κυριως οσο αφορα τους καλοφαγαδες).

«Ημουν άτυχος που δεν έπαιξα με τους Μπουλς, παρ’ ότι έφτασα πολύ κοντά κάποτε. Πάντοτε στο Σικάγο έκανα τα καλύτερα παιχνίδια μου, ίσως γιατί πηγαίναμε με τον Κυριάκο Βίδα (σ. σ. παλιό παίκτη του Παναθηναϊκού) σε ελληνικά εστιατόρια και δεν με μάρκαραν γιατί μύριζα τζατζίκι. Κάθε φορά που βλέπω τον Φιλ Τζάκσον, τον ρωτάω γιατί τελικά δεν τα βρήκαν με το Μαϊάμι. Τώρα θα είχα 6 δαχτυλίδια και δεν θα πρωταγωνιστούσα σε τόσα στιγμιότυπα με τον MJ να καρφώνει πάνω από το κεφάλι μου.

Αν μοιάζει κάποιος στον Τζόρνταν; Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι ένας παίκτης - φαινόμενο, αλλά το θέμα με τον MJ δεν ήταν μόνο ότι είχε όλο το ταλέντο του κόσμου. Ηταν κυρίως το μοναδικό δολοφονικό ένστικτο. Ο Τζόρνταν κέρδισε 6 πρωταθλήματα παίζοντας μαζί με τον Σκότι Πίπεν (τον οποίο έκανε καλύτερο) και κάποιους τύπους που δεν ήξερε κανείς. Νομίζω ότι ο Λε Μπρον Τζέιμς είναι πιο κοντά. Μπορεί να μην πήγε κολέγιο, αλλά ανήκει σε εκείνη την κατηγορία των ανθρώπων που μπορούν π. χ. στα 3 τους χρόνια να παίξουν πιάνο. Είναι σαν να γεννήθηκε με μια μπάλα του μπάσκετ στα χέρια του.

Δεν ξέρω για αναβολικά και επικίνδυνες ουσίες στο ΝΒΑ. Οσα χρόνια έπαιξα, ποτέ δεν πήρα τίποτα και ποτέ δεν είδα κανέναν να το κάνει. Δεν μπορώ να ακολουθήσω αυτή τη συνωμοσιολογία. Η σεζόν είναι όντως εξοντωτική, αλλά το κορμί σου συνηθίζει. Η άλλη σκοτεινή πλευρά του αθλήματος μιλάει για παιδιά που στα 20 τους δεν μπορούν να διαχειριστούν δισεκατομμύρια.

Το όνειρό μου ήταν πάντα να παίξω στην Εθνική Ελλάδας. Από το 1983 έως το 1986 έκανα προπονήσεις με την ομάδα, είχα κάνει τα χαρτιά, αλλά από την Ομοσπονδία μου έλεγαν συνέχεια “αύριο, αύριο”. Κάπως έτσι, το 1986 άρπαξα την ευκαιρία κι έπαιξα στο Μουντομπάσκετ με τις ΗΠΑ. Το 1987 καθόμουν στον πάγκο, έμενα στο ξενοδοχείο με τα παιδιά - για φαντάσου να έπαιζα με τους υπόλοιπους μεγάλους τέσσερις στην πεντάδα. Οσον αφορά τους συλλόγους, δεν ήθελα να πιάνω θέση ξένου. Και ό, τι κι αν ακούστηκε τα επόμενα χρόνια, η μοναδική φορά που είχα επίσημη πρόταση από ελληνική ομάδα ήταν το 2000 όταν με ήθελε ο ΠΑΟΚ».

Ο Ρόνι για όλους

Γκάλης - Τρομερός σκόρερ, αλλά μονοδιάστατος, γι’ αυτό δεν θα πετύχαινε στο ΝΒΑ.

Γιαννάκης - Εξαιρετικός αμυντικός.

Φάνης - Μεγάλο ταλέντο, αλλά τεμπέλης. Αν είχε δουλέψει, θα είχε παίξει στο ΝΒΑ.

Φασούλας - Καλός αμυντικός, πολύ γρήγορος.

Ρεντζιάς - Αν είχαμε παίξει δύο χρόνια παραπάνω μαζί στην Μπαρτσελόνα, θα είχε κάνει καλύτερη καριέρα. Γιατί θα έκανα εγώ τη βρώμικη δουλειά.

Φώτσης - Επρεπε να μείνει στις ΗΠΑ, εγκατέλειψε γρήγορα.

Σπανούλης - Θα του ταίριαζε περισσότερο μια ομάδα της Ανατολής. δίπλα σε σταρ.

Διαμαντίδης - Δεν τον έχω παρακολουθήσει αρκετά.

Σχορτσιανίτης - Οφείλει τη φήμη του στο ματς με την «ντριμ-τιμ», πρέπει να αδυνατίσει.

Κορωναίος - Σπουδαίος παίκτης, μπροστά από την εποχή του.

Πάτρικ Γιούιν - Αγριος, μαχητής.

Χακίμ Ολάζουον - Ασταμάτητος, τόσο αμυντικά όσο κι επιθετικά. Ο καλύτερος.

Ντέιβιντ Ρόμπινσον - Αέρινος και φοβερός αθλητής.

Τιμ Ντάνκαν - Δεξιοτέχνης.

Σακίλ Ο’ Νιλ - Δυνατός σαν φορτηγό. Εχει δηλώσει ότι το κάρφωμα σήμα-κατατεθέν του (με τα δύο χέρια) το έχει πάρει από μένα.

Για τον Φανη συμφωνω ηταν τοσο μεγαλο ταλεντο που δεν εκανε θωρω ουτε το 70% που θα μπορουσε να ειχε κανει.
Για τον Σοφο και λιγα λεει.
Για τον Ολαζουον ειχε μιλησει και στην Κερκιδα του Σαββατου με πολυ δεος!

Nα προσθεσω σε ολα αυτα οτι ο Σεικελι μιλησε και δυο θρυλους προπονητες που ειχε.
Τον Πατ Ραιλι και τον Ντον Νελσον.Πιο πολυ σταθηκε στον Ραιλι αλλα οχι για καλο!Ειπε οτι ηταν τεραστιος προπονητης αλλα παρα πολυ σκληρος(αν και δεν του φαινεται τοσο πολυ του Mr Armani) και δεν μπορουσες να παιξεις για αυτον πανω απο δυο χρονια καθως σε εφτανε στα ακρα οπως ειπε.
Για τον Νελσον ανεφερε οτι ηταν πιο ηρεμος και πιο "φιλος" με τους παιχτες.

Πολύ μεγάλη εμφάνιση από το Ντάλας στο ημίχρονο του αγώνα με το Φοίνιξ...Ενώ το ματς αναμενόταν ντέρμπυ,το Ντάλας έχει κάνει τρομερή εμφάνιση και κερδίζει στο ημίχρονο με 81-59!!!!!!!!!!!Οι Σανς μπήκαν δυνατά στο ματς,αλλά δεν άντεξαν μετά το πρώτο δεκάλεπτο...Αρα μάλλον σήμερα θα τελειώσουν και οι τελευταιες τους ελπίδες για είσοδο στα play-off καθώς θα πάνε πάλι στις 4 νίκες διαφορά...Στα 5 ματς που απομένουν το Νταλας νομίζω έχει 4 εντός και 1 εκτός,ενώ το Φοίνιξ 2 εντός και 3 εκτός..

Κι ο Κιντ αυτή τη στιγμή έχει 16 πόντους και 16 ασίστ! Ψάχνω απεγνωσμένα λινκ.

Ευχαριστώ, παιδιά, για την άμεση ανταπόκριση μέσω PM. Τελικά βρήκα ένα άλλο λινκ που δουλεύει. Στο Justin έχει πέσει πολλή μούφα πλέον.
Βέβαια, όχι ότι πλέον περιμένω κάποιο ρεκόρ. Λογικά, ό,τι έγινε, έγινε στο Α' ημίχρονο.

ποτε μη λες ποτε, εχει δρομο ακομα, εξαρταται βεβαια ποσο θα τον κρατησει μεσα στο 4ο

Ετσι όπως πάει το ματς,δύσκολο το βλέπω να ξαναμπαίνει....Οι Μαβς κάνουν ό,τι θέλουν

114 ποντους σε 3 δεκαλεπτα απο το Νταλλας...Εντυπωσιακη επιδοση...Kαι ο Κιντ φυλαγε την καλυτερη του εμφανιση για τα τελευταια...Ηδη εχει ξεπερασει την καλυτερη φετινη του επιδοση στις ασισιτ με 20,και εχει ακομα λεπτα το παιχνιδι.(η προηγουμενη ηταν με 16....)

Ας τον μεσα τον Κιντ ρε Καρλαιλ να σπασει το ρεκορ του Σκαιλς.Ειναι δυνατον να εχει ο Σκαιλς το ρεκορ ολων των εποχων(30 ασσιστ) σε ενα παιχνιδι.Ασε το Κιντ να το σπασει.Τρεμουν τα History Books με τον Σκαιλς μεσα σε αυτα!
Κριμα που το Νταλλας εκανε το παιχνιδι περιπατο.

Και το ματς του ρεκόρ του Σκάιλς ήταν επίσης περίπατος, αλλά έπαιξε 44 λεπτά. Βέβαια, άλλη ομάδα το Ορλάντο τότε, με πολύ χαμηλότερους στόχους ακόμη, οπότε οι ατομικές επιδόσεις ήταν παραπάνω στο μυαλό των παικτών απ'όσο σε μια ομάδα όπως το τωρινό Ντάλας.

Δεν το ειδα το παιχνιδι και μολις ειδα αυτο που εγραψες με τις 16 ασσιστ στο ημιχρονο αμεσως πηγε το μυαλο μου στο ρεκορ του Σκαιλς.Δυστυχως ομως τζιφος.Θα ηταν ωραιο το ρεκορ αυτο να παει σε εναν Great οπως ο Κιντ.

Κι εμένα εκεί πήγε το μυαλό μου, όταν το πρωτοείδα προς τα τέλη του ημιχρόνου (μέχρι τότε παρακολουθούσα λίγα από τα κατορθώματα του ΛεΜπρόν, που στην πρώτη περίοδο υπέστη σύντηξη κι έστειλε το Φίνλεϊ για σύνταξη), αλλά απογοητεύτηκα όταν είδα το 81-58 του ημιχρόνου (με το τελευταίο καλάθι του Ντάλας πάνω στη λήξη του ημιχρόνου να σημειώνεται από τα 20 μέτρα, με επαναφορά-ασίστ του Κιντ!). Θα έπρεπε να είναι έστω 81-68 για να υπάρχουν σοβαρές ελπίδες.

Ακόμη πιο εντυπωσιακό ήταν το ότι πρόλαβε παράλληλα να σκοράρει και 15 πόντους.

ΥΓ. Χα, κάτσε να δούμε και τον Ντερόν που έχει ήδη 8 ασίστ σε 8'.

Ε νομιζω οτι πλεον στο Πολ και στο Ντερον παει το μπαλακι για το συγκεκριμενο ρεκορ του Σκαιλς.Δεν ξερω αν του Κιντ θα του ξαναδωθει τετοια ευκαιρια.Ειναι και η ηλικια πλεον που απαιτει και πιο πολλες ανασες.Παντως ηταν ο πιο καταλληλος για αυτο το ρεκορ μιας εχει μπει στην σφαιρα του Ρομπερτσον και του Ματζικ.

Οι πρωταθλητές του κολεγιακού που έγιναν «αστέρες» στο NBA



Ο φετινός τίτλος στο NCAA κατέληξε στην Βόρεια Καρολίνα και τους «Tar Heels» των Τάι Λόσον και Τάιλερ Χάνσμπρο. Αρκετοί από τους φετινούς πρωταθλητές θα μας απασχολήσουν στο ντραφτ, πόσοι όμως θα μετατραπούν σε «αστέρες» πρώτης γραμμής στα επόμενα χρόνια; Παραδοσιακά τους τίτλους στο κολεγιακό τους φέρνουν οι προπονητές κι η ομαδική δουλειά κι έτσι σπάνια οι πρωταθλητές του NCAA πρωταγωνιστούν και στο επαγγελματικό πρωτάθλημα. Το www.sport-fm.gr ετοίμασε και σας παρουσιάζει ένα αφιέρωμα γι’ αυτές τις περιπτώσεις, των πρωταθλητών του κολεγιακού που «ξεχώρισαν» και στο ΝΒΑ.

Μπιλ Ράσελ (Σαν Φραντσίσκο)

Ο πρώτος κολεγιακός «θρύλος» που έκανε σπουδαία καριέρα στο ΝΒΑ ήταν ο Μπιλ Ράσελ. Σπουδαία καριέρα; Ίσως η λέξη «σπουδαία» φαντάζει φτωχή για να περιγράψει την πορεία ενός ανθρώπου που κατέκτησε 11 πρωταθλήματα και βγήκε πέντε φορές MVP. Σε όλα αυτά, συνυπολογίστε και δυο τίτλους στο κολεγιακό πρωτάθλημα που πήρε φορώντας την φανέλα του κολεγίου του Σαν Φραντσίσκο (USF).

Τα αθλητικά προσόντα του Ράσελ ήταν απίστευτα για την εποχή του και, παρότι οι άνθρωποι του πανεπιστημίου δεν εντυπωσιάστηκαν αμέσως από τις επιδόσεις του, η προσήλωσή του σ’ αυτό που έκανε κι η εξαίσια αμυντική παρουσία του τον βοήθησαν να κάνει την διαφορά και να οδηγήσει το κολέγιο του σε δυο συνεχόμενους τίτλους (1955, 1956), αλλά και σε 55 συνεχόμενες νίκες. Ο Ράσελ είχε στα κολεγιακά του χρόνια μέσο όρο 20,7 πόντους αλλά και 20,3 ριμπάουντ ανά παιχνίδι. Το 1956 αποφάσισε να αφήσει το κολέγιο και να ενταχθεί στους Celtics του Ρεντ Άουερμπαχ. Τα υπόλοιπα είναι ιστορία…

Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ (UCLA)

Ο Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ (το πραγματικό του όνομα ήταν Φέρντιναντ Λιούις Άλτσιντορ Τζούνιορ) έπαιξε μια ολόκληρη εικοσαετία στο NBA (1969-1989) και πέτυχε 38.387 πόντους, ρεκόρ που του δίνει τη θέση του πρώτου σκόρερ όλων των εποχών. Πήρε έξι πρωταθλήματα κι ανακηρύχθηκε ισάριθμες φορές MVP της λίγκας και δυο των τελικών. Παρόλα αυτά, ο Τζαμπάρ, ως Λιούις Άλτσιντορ, καθώς το άλλαξε αργότερα, υπήρξε ένας «θρύλος» από τα πρώτα του κιόλας βήματα, καθώς κατέκτησε τρία κολεγιακά πρωταθλήματα με το UCLA κι αμέτρητες προσωπικές διακρίσεις.

Στην πρώτη του χρονιά δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στην κανονική ομάδα, σύμφωνα με τους τότε κανονισμούς. Το 1967, το 1968 και το 1969 όμως, ο Τζαμπάρ και το UCLA ήταν ασταμάτητοι, κατακτώντας τρεις σερί τίτλους και χάνοντας, μέσα σε τρεις χρονιές, μόλις δυο παιχνίδια! Δεν χρειάζεται να σας πούμε ότι ο εντυπωσιακός σέντερ «σάρωσε» τις προσωπικές διακρίσεις (καλύτερος παίκτης του πρωταθλήματος και των τελικών και τις τρεις σεζόν).

Το όνομα του είναι γραμμένο με «χρυσά γράμματα» στον πίνακα των σχολικών ρεκόρ του σπουδαιότερου κολεγίου των Ηνωμένων Πολιτειών. Κατέχει, μεταξύ άλλων, τα εξής ρεκόρ: Περισσότεροι πόντοι σε μια σεζόν (870), Μεγαλύτερος μέσος όρος πόντων σε μια σεζόν (29,0), Μεγαλύτερος μέσος όρος πόντων συνολικά (26,4), Περισσότεροι πόντοι σε ένα παιχνίδι (61). Το 1969 μεταπήδησε στο ΝΒΑ και το Μιλγουόκι.

Μπιλ Ουόλτον (UCLA)

Το UCLA, εκτός από το να παίρνει πρωταθλήματα, έχει παράδοση και στο να «βγάζει» σπουδαίους ψηλούς. Έτσι, εκτός από τον Τζαμπάρ, από το κολέγιο του Λος Άντζελες πέρασε κι ανδρώθηκε μπασκετικά κι ο «μεγάλος» Μπιλ Ουόλτον. Ο λευκός σέντερ, ο οποίος στο ΝΒΑ κατέκτησε δυο πρωταθλήματα με διαφορετικές ομάδες (Πόρτλαντ, Βοστόνη), είχε ήδη ανακηρυχθεί δις πρωταθλητής στο κολέγιο, ενώ μ’ εκείνον στις «τάξεις» του το UCLA πέτυχε ένα «στοιχειωμένο» ρεκόρ.

Συγκεκριμένα, από την περίοδο 1971-72 έως την περίοδο 1973-74, η ομάδα του Ουόλτον έκανε 88 (!) συνεχόμενες νίκες, κατακτώντας αήττητη δυο τίτλους (το 1972 κέρδισε στον τελικό την Φλόριντα και την επόμενη χρονιά το Μέμφις). Εκείνη την περίοδο οι «Bruins» δεν κέρδιζαν απλώς, αλλά «σάρωναν» τους αντιπάλους τους με διαφορές συχνά άνω των 30 και των 40 πόντων. Τελικά, έχασαν ένα παιχνίδι κανονικής περιόδου κόντρα στο Νοτρ Νταμ με 71-70 (το οποίο μάλιστα, ήταν κι η τελευταία ομάδα που τους είχε νικήσει το 1971!) και μια δεύτερη ήττα στην «March Madness» του 1974 ήταν αρκετή για να τους στερήσει τον τρίτο συνεχόμενο τίτλο. Ο Ουόλτον, κάπως απογοητευμένος που δεν αποχώρησε σαν πρωταθλητής, αλλά έχοντας «μαζέψει» κάθε είδους προσωπική διάκριση για άλλη μια χρονιά, δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ του ΝΒΑ κι επιλέχθηκε στο νούμερο 1 από το Πόρτλαντ.

Έρβιν «Μάτζικ» Τζόνσον (Μίσιγκαν Στέιτ)

Τι να πει κανείς για τον άνθρωπο τον οποίον όλοι θυμούνται ως «Μάτζικ» και σχεδόν κανείς με το πραγματικό, καθημερινό όνομά του (Έρβιν). Ο Τζόνσον υπήρξε ο πρώτος πλέι μέικερ που ξεπερνούσε τα δυο μέτρα και συνδύαζε δύναμη κι ύψος με ταχύτητα, σκοράρισμα και ριμπάουντ με ασίστ. Όσα κάνει σήμερα ο Λεμπρόν Τζέιμς, ο «Μάτζικ» τα έκανε τριάντα χρόνια πριν.

Στο Κολέγιο αγωνίστηκε για δυο χρόνια με την φανέλα του Μίσιγκαν Στέιτ. Μάλιστα, πείστηκε να αγωνιστεί εκεί, όταν ο προπονητής του, Τζουντ Χέθκοουτ του υποσχέθηκε την θέση του βασικού πόιντ γκαρντ. Οι «Spartans» έφτασαν και τις δυο σεζόν στα τελικά, έμελλε όμως στη δεύτερη (και τελευταία για τον «Μάτζικ») να είναι κι εκείνοι που πανηγύρισαν στο τέλος. Έτσι, το 1979 στον τελικό το Μίσιγκαν αντιμετώπισε την Ιντιάνα του Λάρι Μπερντ, σε ένα παιχνίδι που, μέχρι και σήμερα, θεωρείται το ματς που έχουν παρακολουθήσει οι περισσότεροι άνθρωποι στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ. Οι «Spartans» νίκησαν με 75-64, με πολυτιμότερο παίκτη τον Τζόνσον, ο οποίος, αμέσως μετά, αποχώρησε για το NBA και τους Λέικερς , με τους οποίους, έναν χρόνο μετά, θα επαναλάμβανε τα κολεγιακά του επιτεύγματα.

Τζέιμς Ουόρθι (Βόρεια Καρολίνα)

Δεν είναι μικρό πράγμα να θεωρείσαι ο «σταρ» μιας ομάδας που έχει τον Μάικλ Τζόρνταν στις «τάξεις» της. Βέβαια, όταν ο «αέρινος» βρήκε τον Ουόρθι στους «Tar Heels», ο τελευταίος ήταν ήδη τριτοετής. Μαζί κατέκτησαν το πρωτάθλημα του 1982. Ο Τζόρνταν ήταν εκείνος που πέτυχε το νικητήριο καλάθι απέναντι στο Τζόρτζταουν, από την άλλη όμως, ο Ουόρθι πέτυχε 28 πόντους κι έκανε το κλέψιμο που «σφράγισε» την νίκη της Βόρειας Καρολίνας. Συν τοις άλλοις, ο μετέπειτα φόργουορντ του Λος Άντζελες ανακηρύχθηκε πολυτιμότερος παίκτης της τελικής φάσης.

Την επόμενη χρονιά ο, γεννηθείς το 1961 στην Βόρεια Καρολίνα, Ουόρθι αποφάσισε να μην ολοκληρώσει τις σπουδές του και να δοκιμάσει την τύχη του στο ΝΒΑ. Το νούμερο 1 κι οι Λέϊκερς τον περίμεναν. Μαζί και τα τρία, επαγγελματικά, πρωταθλήματα που θα κατακτούσε στα επόμενα χρόνια.

Μάικλ Τζόρνταν (Βόρεια Καρολίνα)

Ο, κατά πολλούς, μεγαλύτερος παίκτης όλων των εποχών, έκανε σπουδαία καριέρα στο NCAA, χαρίζοντας στο κολέγιο στο οποίο αγωνιζόταν, εκείνο της Βόρειας Καρολίνας, ένα πρωτάθλημα (1982). Παρότι είχε νιώσει την απόρριψη, λόγω ύψους, στο γυμνάσιο, ο έφηβος, τότε, Μάικλ, ψήλωσε 10 πόντους σε ένα καλοκαίρι, μπήκε στην ομάδα και το νερό μπήκε στ’ αυλάκι…

Το 1981 ο 18χρονος γκαρντ βρήκε στους «Tar Heels» τους Τζέιμς Ουόρθι και Σαμ Πέρκινς. Ο παίκτης, που φόρεσε το νούμερο 23, αναδείχθηκε Καλύτερος Πρωτοετής εκείνη την χρονιά στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Το τέλος της σεζόν βρήκε την Βόρεια Καρολίνα του Τζόρνταν να παίζει στον τελικό του φάιναλ-φορ με το Τζόρτζταουν του Πάτρικ Γιούιν και να είναι το φαβορί για τον τίτλο. Χρειάστηκε, ωστόσο, ένα σουτ του τελευταίου δευτερολέπτου από τον «freshman» Μάικλ για να κάμψουν οι «Tar Heels» την αντίσταση των αντιπάλων τους και να αναδειχθούν για δεύτερη φορά πρωταθλητές στην ιστορία τους.

Ο μετέπειτα «αέρινος» Μάικλ Τζόρνταν έμεινε για τρία χρόνια στην Βόρεια Καρολίνα, αλλά δεν κατάφερε ξανά να πάρει τον τίτλο, παρότι το 1984 «σάρωσε» τις ατομικές διακρίσεις. Στο τέλος εκείνης της χρονιάς αποφάσισε να δοκιμάσει την τύχη του στο ντραφτ του NBA, όπου κι επιλέχθηκε στο νούμερο 3 από το Σικάγο. Το 1986 επέστρεψε στην Βόρεια Καρολίνα και πήρε το πτυχίο του.

Πάτρικ Γιούιν (Τζόρτζταουν)

Ο παίκτης που συνέδεσε το όνομά του, όσο κανένας άλλος στην σύγχρονη ιστορία, με τους Νικς, είχε προλάβει να γίνει «θρύλος» στο κολέγιο του Τζόρτζταουν. Ο λόγος για τον Πάτρικ Γιούιν, έναν από τους καλύτερους σέντερ όλων των εποχών στον «μαγικό» κόσμο του NBA, ο οποίος το 1984 πανηγύρισε το κολεγιακό πρωτάθλημα με τους «Hoyas».

Ο Γιούιν γεννήθηκε το 1962 στην Τζαμάικα και μετανάστευσε με την οικογένεια του στις Ηνωμένες Πολιτείες όταν ήταν 11 χρονών. Το 1981 επέλεξε το Τζόρτζταουν επειδή ήθελε να συνεργαστεί με τον κόουτς Τζον Τόμπσον. Στην πρώτη του χρονιά στο NCAA ο 19χρονος, τότε, ψηλός έπαιξε τελικό, αλλά «έπεσε» πάνω στην Βόρεια Καρολίνα και τους «Tar Heels». Την μεθεπόμενη χρονιά, έμελλε να εγκαινιαστεί μια κόντρα που θα κρατούσε για χρόνια στα παρκέ του NBA, καθώς οι «Hoyas» βρέθηκαν ξανά στον τελικό, όπου κι επικράτησαν, αυτή τη φορά, του Houston του Χακίμ Ολάζουον! Ο Γιούιν ψηφίστηκε ως ο καλύτερος παίκτης της τελικής φάσης.

Την επόμενη χρονιά ο Τζαμαϊκανός σέντερ «μάζεψε» ατομικές διακρίσεις, έπαιξε έναν ακόμα τελικό, τον τρίτο σε τέσσερα χρόνια, αλλά εκεί το φαβορί και νούμερο 1 Τζορτζτάουν, σε μια από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών στο NCAA, υπέστη «ταπεινωτική» ήττα από την «άσημη» Βιλανόβα. Ο Γιούιν εκείνο το καλοκαίρι αποχώρησε για το NBA (όπου επιλέχθηκε στο 1 από την Νέα Υόρκη), ως ένας από τους καλύτερους παίκτες στην ιστορία του κολεγιακού πρωταθλήματος.

Γκραντ Χιλ (Ντιούκ)

Ο Γκραντ Χιλ (που αγωνίζεται ακόμα στο ΝΒΑ για λογαριασμό του Φοίνιξ), θεωρήθηκε, όταν εμφανίστηκε στο πρωτάθλημα, ότι θα γινόταν ο αντικαταστάτης του Τζόρνταν. Τόσο μεγάλη καριέρα πίστευαν κάποιοι ότι θα έκανε. Τα αθλητικά προσόντα τα είχε και με το παραπάνω, τα βασικά του αθλήματος το ίδιο κι ήταν ένας από τους θεαματικότερους παίκτες που είχε δει η λίγκα. Οι τραυματισμοί τον πρόδωσαν κι έτσι παρότι έγινε όνομα πρώτης γραμμής, δεν έφτασε στο επίπεδο που πολλοί προσδοκούσαν. Δεν κατέκτησε ποτέ κάποιον τίτλο στο ΝΒΑ. Τα είχε όμως ήδη καταφέρει πριν πάει εκεί.

Συγκεκριμένα, πήρε δυο πρωταθλήματα με το Ντιούκ του «θρυλικού» Μάικ Σιζέφσκι. Παρότι δεν ήταν ο «σταρ» της ομάδας (τον τίτλο αυτό κατείχε ο παλαιότερος Κρίστιαν Λάετνερ), ο Χιλ ήταν μάλλον το συστατικό που έλειπε από το γευστικό μείγμα που είχε φτιάξει στο Ντιούκ ο «κόουτς Κ». Ως πρωτοετής πήρε τον τίτλο απέναντι στο Κάνσας, ενώ την επόμενη χρονιά το «σκηνικό» επαναλήφθηκε με «θύμα» αυτή τη φορά το Μίσιγκαν.

Την πρώτη χρονιά, στα προημιτελικά, σε ένα μνημειώδες παιχνίδι, το Ντιούκ κέρδισε το Κεντάκι παρότι δυο δεύτερα πριν το τέλος ήταν πίσω στο σκορ με 103-102 και με την επαναφορά στην περιοχή του. Ο Χιλ πέταξε με απίστευτο τρόπο την μπάλα στον Λάετνερ, ο οποίος πρόλαβε να σουτάρει και να πετύχει ένα καλάθι που έμεινε γνωστό στην ιστορία του αμερικάνικου μπάσκετ ως «The Shot»! Ο Γκραντ Χιλ κράτησε το Ντιούκ σε υψηλό επίπεδο μετά κι από την φυγή των παλαιότερων και το 1994 έφτασε την ομάδα ουσιαστικά μόνος του στον τελικό, όπου κι έχασε από το Αρκάνσας. Στο τέλος εκείνης της σεζόν μεταπήδησε στο ΝΒΑ και το Ντιτρόιτ.

Καρμέλο Άντονι (Σίρακιουζ)

Το 2003 το Σίρακιουζ κατέκτησε τον πρώτο (επίσημα καταγεγραμμένο) και μοναδικό του τίτλο στο NCAA. Επίτευγμα που θα έμοιαζε με ανέκδοτο αν οι «πορτοκαλί» δεν είχαν στις «τάξεις» τους τον Καρμέλο Άντονι. Ο χαρισματικός φόργουορντ, που τα τελευταία χρόνια κάνει καριέρα στο NBA και το Ντένβερ, πρόλαβε στον έναν, μόλις, χρόνο που πέρασε από το κολέγιο να κατακτήσει τον τίτλο του πρωταθλητή, αλλά και να αναδειχτεί πολυτιμότερος παίκτης της τελικής φάσης.

Στον ημιτελικό το κολέγιο του Καρμέλο αντιμετώπισε εκείνο του Τέξας. Ο Άντονι πέτυχε 33 πόντους, περισσότερους από οποιονδήποτε άλλο πρωτοετή στην ιστορία σε παιχνίδι επιπέδου φάιναλ-φορ. Στον τελικό ο «Μέλο» έκανε το χρέος του, σκοράροντας άλλους 20 και μαζεύοντας δέκα «σκουπίδια» εναντίον του Κάνσας, οδηγώντας την ομάδα του στην επικράτηση. Ο παίκτης έχει δηλώσει, κατά το παρελθόν, πως αρχικά σκεπτόταν να μένει 2-3 χρόνια στο κολέγιο. Μετά όμως από την κατάληξη που είχε αυτή η πρώτη «μαγική» χρονιά με το Σίρακιουζ, αποφάσισε πως δεν είχε τίποτα παραπάνω να δώσει και δήλωσε συμμετοχή για το ντραφτ του ΝΒΑ.



Πηγη:www.sport-fm.gr

Λοιπον εχουμε και λεμε αν δεν αλλαξει κατι δραματικα:

Ανατολη:
(1)Κληβελαντ-(8)Ντιτροιτ

Δεν νομιζω οτι το Ντιτροιτ ειναι και ο πιο επιθυμητος αντιπαλος για πρωτο γυρο ασχετα αν εχει πολλα προβληματα φετος.Πολυ εμπειρη ομαδα.Το Κληβελαντ παντως θα εχει τον πρωτο λογο.

(2)Βοστωνη-(7)Σικαγο

(3)Ορλαντο-(6)Φηλαδελφια

(4)Ατλαντα-(5)Μαιαμι

Η πιο ενδιαφερουσα σειρα κατα την γνωμη μου με ενα ελαφρυ προβαδησμα στους Χοκς.


Δυση:Δεν εχει τελειωσει τιποτα ακομα οσο αφορα τα ζευγαρια.Το μονο σιγουρο δειχνει το Λεικερς-Τζαζ.
Ας περιμενουμε ομως!

Αν και τωρα που τα ξαναειδα βλεπω οτι η Σιξερς και οι Μπουλς εχουν 40-40 και οι Πιστονς 39-41 και υποδεχονται αυριο τους Μπουλς.Τα μεταξυ τους τωρα βαριεμαι να τα ψαξω.Παντως εχουμε σιγουρο το Ατλαντα-Μαιαμι που μου ακουγεται πολυ ενδιαφερον σειρα!

Ζητημα φαινεται να προεκυψε,καθως στο προσφατο ματς Μπλειζερς-Λεικερς,οι γηπεδουχο προβαλλαν βιντεο με το φλαγκραντ φαουλ του Αριζα πανω στον Ρουντι,που οπως θυμαστε ειχε στειλει τον Ισπανο στο νοσοκομειο.
Και αυτο εγινε, για να ''πικαρουν'' κατα καποιο τροπο τον Αριζα..
Ειναι κατι, που δεν νομιζω να συνηθιζεται να γινεται στα γηπεδα του ΝΒΑ..
Ακολουθησαν κατι δηλωσεις του Φιλ-Ζεν,που πανω-κατω επαιρνε το μερος του παικτη του.
Παντως ειναι η 2η φορα φετος,που παικτης των Λεικερς στελνει αντιπαλο παικτη στο νοσοκομειο(η 1η ηταν με ενα βιαιο φαουλ του Μπαινουμ πανω στον Τζεραλντ Ουαλλας)..
Λετε ο Φιλ,να εχει αρχισει να ''αντιγραφει'' τον μεγα Τσακ Ντειλι..??

"Η δύση είναι σαφώς ανώτερη από την ανατολή, πιο ανταγωνιστική, ..."
Επειδή έχω βαρεθεί να το ακούω παντού (και ευτυχώς στο φόρουμ όχι σε τέτοιο βαθμό όσο αλλου, αν και υπάρχουν και εδώ μερικοί...), έκατσα και έκανα μερικούς υπολογισμούς...
Αποτέλεσμα: με 2 παιχνίδια να απομένουν για κάθε ομάδα σχεδόν, στους αγώνες μεταξύ ομάδων της Ανατολής και της Δύσης το ρεκόρ είναι 231-218 υπέρ της Ανατολής!!!
Συμπέρασμα: (τουλάχιστον φέτος) η δύση ΔΕΝ είναι καλύτερη!!!

Η Ανατολή έχει φέτος το προβάδισμα στις 2 από τις 3 κατηγορίες ομάδων: Στις ομάδες επιπέδου τοπ-3, όπως και στο χαμηλό αριθμό κακών ομάδων. Η Δύση έχει το προβάδισμα στις θέσεις της μέσης. Συνολικά, όντως η Ανατολή έχει το πάνω χέρι. Στην αρχή της χρονιάς ήταν ακόμη μεγαλύτερη η διαφορά, η Δύση πλησίασε, αλλά δεν κατάφερε να την φτάσει.

Αρκετα ενδιαφερουσα η σημερινη αγωνιστικη για τις ομαδες της δυσης.
Μπλειζερς,Σπερς,Ροκετς,κονταροχτυπιουνται για ενα καλυτερο πλασαρισμα στις θεσεις απο 3 εως κ 5,ενω οι Μαβς κ οι Χορνετς για τις θεσεις 6 κ 7.
Οι Μαβς υποδεχονται τους Γουλφς,οι Ροκετς τους Χορνετς,οι Μπλειζερς τους Θαντερ κ οι Σπερς ''ξενιτευονται'',παιζοντας κοντρα στους Ουωρριορς.

http://www.youtube.com/watch?v=AKX6jd540ro&NR=1

Ωραίο videaki.

Δυστυχως ο Ντικεμπε Μουτομπο μπαινει στο κλαμπ αυτων που δεν καταφεραν να τελειωσουν την καριερα τους οπως ηθελαν, αλλα με εναν τραυματισμο.. (οπως και ο επισης τεραστιος Αλονζο)

"For me, basketball is over," he said.
"I've had a wonderful 18 years of staying injury-free, so I just want to go out with my head up, no regrets," he said.

Νομιζω το λιγοτερο που του αξιζει ειναι μια αναφορα εδω.

Αν και ποτε μην λες ποτε. Μικρος ειναι ακομα.

Μαλλον θα πρεπει να θεωρειται σιγουρο..
Ο Μουτομπο μαλλον ηξερε τι ελεγε..
Αν ανακοινωθει και επισημα οτι αποσυρεται απ την ενεργο δραση,νομιζω οτι του αξιζει ενα αφιερωματακι..

Καλημερα
το παραθετω εδω(ισως δεν ειναι και το σωστο topic)...
2 ταινιες-ντοκυμαντερ που θα βγουν(στα προσεχως του apple.com)
http://www.youtube.com/watch?v=5IKvkeQZIN4
http://www.youtube.com/watch?v=Xga1YIu1Yog&feature=fvst

Θυμαστε που ειχαμε παραθεσει τη περιπτωση του Ουειμαν Τισντειλ,που ειχε χασει το δεξι του ποδι,αφου επασχε απο καρκινο?
Δυστυχως,σημερα το πρωι απεβιωσε..
Κριμα..το παλαιψε οσο μπορουσε..

Μαγάλο κρίμα, όχι μόνο λόγω της ηλικίας του, αλλά και γιατί έμοιαζε να κερδίζει τη μάχη και να έχει εξοικειωθεί στη νέα του ζωή. Δεν είχε ακουστεί τίποτα το ανησυχητικό τον τελευταίο καιρό. Αυτές οι ξαφνικές ανατροπές προς το χειρότερο προσωπικά με ενοχλούν πάρα πολύ, μοιάζουν τελείως άδικες και αναίτιες...

RIP σε έναν πολύ καλό παίκτη και μεγάλο αγωνιστή.

Κριμα πραγματικα.....

Μακαρι ολοι μας να αντιμετωπιζουμε τα (πολυ μικροτερα απο αυτο) προβληματα μας, με τον τροπο που το εκανε αυτος

R.I.P σε ενα μεγαλο αγωνιστη της ζωης.Ο Θεος ας αναπαυσει την ψυχη του!
Στενοχωρηθηκα.Δυστυχως καποιοι ανθρωποι δεν εχουν το Τελος που τους αρμοζει!

Και δυστυχως τα ασχημα μαντατα για παλιους παιχτες δεν σταματουν εδω...........
http://www.sport-fm.gr/article/177309

Για μια φορά, σαν εξαίρεση και δεδομένης και της νεαρής ηλικίας του, προσπαθώ να δω τις μοναδικές θετικές πλευρές που υπάρχουν: Καμιά εκφυλιστική νόσος του εγκεφάλου δεν είναι ελαφριά, αλλά τουλάχιστον αυτή έχει μάλλον τον υψηλότερο μέσο όρο (σε διάρκεια και πιθανότητες) επιβίωσης. Μεταξύ άλλων, ο προηγούμενος Πάπας, ο Νταλί και φυσικά ο Μωχάμεντ Άλι, έζησαν πολλά χρόνια με τη νόσο. Ο δεύτερος μάλιστα προσβλήθηκε στο νευρικό σύστημα σε προχωρημένη ηλικία (κάπου 75-76 ετών) και, αν και σε άθλια κατάσταση, έβγαλε σχεδόν άλλη μια δεκαετία. Ο Άλι προσβλήθηκε σε πολύ κοντινότερη ηλικία σε αυτήν του Γκραντ, αλλά θα πρέπει να έχει συμπληρώσει πάνω από 25 χρόνια με τη νόσο. Επίσης, μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες, οι επιστήμονες μοιάζουν να έχουν επιταχύνει το ρυθμό κατανόησής τους και μερικοί λένε ότι ίσως η Πάρκινσον να κατασταθεί θεραπεύσιμη ακόμη και σε 10 χρόνια. Ας το ελπίσουμε.

Κριμα για τον Γκραντ που πασχει απο Παρκινσον σε τοσο μικρη ηλικια....Ας ελπισουμε να βρεθει καποιος τροπος θεραπευσης του Παρκινσον μεσα σε λιγα χρονια...

μαζι με τον gravedigger φτιαξαμε ενα μινι αφιερωματακι για τους τελικους το οποιο ειναι στο δικο του subforum. Οτι θελετε πλεον για τους τελικους εκει
http://www.basketforum.gr/forum/index.php?showforum=96

Μπραβο στον gravedigger και στον Pierce για την πρωτοβουλια!Ωραιοι!

http://www.sport24.gr/html/ent/795/ent.296795.asp

R.I.P. αν και μου ειναι αγνωστος ο τυπος

Προχθές το έμαθα. Για άλλη μια φορά ένας τελείως αναπάντεχος χαμός.
Βέβαια, το βασικό πράγμα που ξέχασαν να αναφέρουν στο αφιέρωμα είναι ο βασικός λόγος που θεωρείτο ironman: Είχε παίξει σε 906 συνεχόμενους αγώνες, επίδοση που παραμένει η 2η υψηλότερη στην ιστορία του ΝΒΑ. Πραγματικά, πολύ καλός αθλητής, ήταν από τους παίκτες που συνήθιζαν να προσφέρουν θέαμα με ακροβατικές κινήσεις. Θυμάμαι ένα παλιό αφιέρωμα που τον έδειχνε σε κάποια φάση να κλέβει την μπάλα, αλλά αντί να ολοκληρώνει με λέι απ, όπως ήταν το σύνηθες της εποχής, να βροντά ένα τρομερό ανάποδο κάρφωμα. Αρκετά πλήρης παίκτης γενικώς, στις καλές του χρονιές σκόραρε 20+ πόντους με υψηλά ποσοστά ευστοχίας, μοίραζε 5+ ασίστ, μάζευε 5+ ριμπάουντ, πραγματοποιούσε και 2+ κλεψίματα. Τον θεωρώ ίσως έναν από τους 2 πιο υποτιμημένους γκαρντ της εποχής, μαζί με τον Κέβιν Πόρτερ.

R.I.P Στο πιο "σηδερενιο ανθρωπο" πριν τον Α.Σ Γκριν.Κριμα γενικα φετος ειχε αρκετες απωλειες οι οικογενεια του ΝΒΑ

Ο Μπαρκλει τα ειπε ολα χθες παλι.Εκει που λεει κατι που ειναι κοντα στην πραγματικοτητα πεταει και τα κουφα του.
Ειπε λοιπον χθες οτι ο Φιλ Τζακσον αν παρει φετος το πρωταθλημα θα ειναι στην κουβεντα για τον Κορυφαιο Προπονητη ολων των εποχων μαζι με τον Αουερμπακχ!Το μυαλο σου και μια λυρα Σερ Τσαρλς που θα ειναι στην κουβεντα αυτη ο Ψυχολογος!Προπονητης σιγουρα δεν ειναι!Ουτε το δαχτυλακι του "Θρυλου με το Πουρο" δεν φτανει!
Ειπε οτι ο Ντανκαν ειναι ο κορυφαιος παουερ Φοργουορντ ολων των εποχων.Παλι καλα που δεν ειπε τον ευατο του!
Δυστυχως εριξε λασπη στον Κομπι οταν ρωτηθηκε που βρισκεται ο Κομπι στην κουβεντα για τον GOAT και στην συγκριση με τον Τζορνταν και λεω δυστυχως γιατι οι παραμετροι που εβαλε ειναι λιγοι και ασφαλως αδικουν τον Κομπι αλλο αν ο Τζορνταν εχει τον πρωτο λογο σε αυτη την συγκριση.
Παντως συμπαθω τον Μπαρκλει και κυριως πιο πολυ σαν παιχτη ηταν απο τους αγαπημενους μου αλλα ειναι απο τους χειροτερους αναλυτες που εχουν υπαρξει ποτε και δεν ειναι σχεδον ποτε αντικειμενικος!!

παιδια δεν ξερω αν ειναι ασχετο σε αυτο το τοπικ αλλα θα ηθελα να μαθω αν ξερει κανενασ η εχει καποιο λινκ για τουσ πρωτουσ 10-20 παιχτεσ στην ιστορια του nba σε συνολικουσ ποντουσ κ σε ρεγκιουλαρ σιζον αλλα κ σε play-off...
εχω βρει μονο για τουσ εν ενεργεια παιχτεσ...
ευχαριστω προκαταβολικα...

http://www.basketball-reference.com/leaders/

καλο καψιμο

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή μου δημιουργείται μια απορία σχετικά με τα draft.

Για να παίξει κάποιος στο NBA χρειάζεται να έχει επιλεγεί στα draft? Αν δεν ισχύει αυτό, τότε γιατί ο κάθε Ρούμπιο, να μπεί σε αυτή τη διαδικασία που θα του εξασφαλίσει ένα μάξιμουμ ποσό όπως ορίζεται από τους κανονισμούς και να μην μετακινηθεί ως ελεύθερος από την Ευρώπη με αυξημένες τις πιθανότητες να πάρει παραπάνω λεφτά, αφού θα μετακινείται ως star κι όχι ως κάποιος φερέλπις παίκτης του draft?

Προφανώς δεν είμαι ο γαμάτος ατζέντης που το σκέφτηκε πρώτος κι υπάρχει κάποιος περιορισμός σε όλο αυτό που λέω αλλά τον αγνοώ. Υπάρχουν κι εκεί κάποιες fixed αμοιβές και χρονικές διάρκειες στο συμβόλαιο κι αν ναι ποιές είναι αυτές? Επίσης υπάρχουν διαφοροποιήσεις σε τέτοιους παίκτες ανάλογα με το αν είναι Ευρωπαίοι ή Αμερικανοί?

οι απαντησεις στα περισσοτερα ερωτηματα σου
εδω ολοι οι κανονισμοι http://www.nbpa.com/cba_articles/article-X.php

Επισης οχι δεν ειναι απαραιτητο να επιλεχτεις για να παιξεις. Πχ Ben Wallace και Brad Miller (νομιζω). Το πως γινεται το λεει μεσα (νομιζω παλι )

Κατατοπιστικότατο το άρθρο αν και δεν έβγαλα άκρη με τα ύψη του συμβολαίου για όσους δεν έχουν επιλεχθεί στα draft. Θα το ψάξω λίγο παραπάνω και μόνος μου.

Thanks man.

Τιπουτις.
Λογικα παντως δεν θα υπαρχει οριο για τους παιχτες που δεν επιλεγονται στο ντραφτ. Ωστοσο ποιος ειναι αυτος που θα δωσει μεγαλο ποσο σε τετοιο παιχτη απο την αρχη;

O ΛεΜπρον ανακυρηχθηκε αθλητης της χρονιας στην Αμερικη στα βραβεια BET που γινονται καθε χρονο!Ο ΛεΜπρον κατα την απονομη αναφερθηκε και στον Μεγαλο Μαικλ Τζακσον.
Υποψηφιοι ηταν:
ΛεΜπρον Τζειμς
Κομπι Μπραιαντ
Ντουειν Γουειντ
Ταιγκερ Γουντς(ο κορυφαιος γκολφερ ολων των εποχων)
Ρετζι Μπας(παιχτης του Αμερικαν Φουτμπολ)

Τα τατουαζ παντως τα εχει ηδη...
http://www.sport-fm.gr/article/183267

Αλλαγη χορηγου στον τομεα του φαγητου,στο ΝΒΑ..
http://www.sport-fm.gr/article/183414