Παιδιά και εγώ τώρα το είδα το ποστ
Αγαπημένος μου ραππερ ειναι ο Eazy e(mou aresei polu to gangsta styl tou)
Επειτα καλοι ειναι ο 2pac kai o biggie, o dre , o big l(polu sklhros!!) , o rakim, o big pun (trelo flow), oi immortal technique(istories pou se anatrixiazoun) Wu tang, onyx, dmx kai polloi alloi
Me tipota omos den akouw kati lil wayne, drake ktl
Παρα κατω βαζω ένα κομματακι που μου αρεσει και θα επιστρέψω συντομα με περισσοτερα:
Mr lif
Kai ena gia tous internet mc's:
Akrobatik

Ελπίζω να μην ξεφτιλίζω τη συζήτηση, αλλά από γυναίκες rappers ποια θεωρείτε καλύτερη;

Ένα πρόχειρο δικό μου top θα ήταν το εξής:

1) Lisa "Left Eye" Lopes
2) Lauryn Hill
3) Missy Elliot
4) Lil' Kim
5) Foxy Brown

Από αυτές που αναφέρεις πιστεύω ότι τα πιο δυνατά ονόματα είναι κυρίως η Missy Elliot και η Lil' Kim (αν και βοηθήθηκε πολύ στην καριέρα της από τη σχέση που είχε με τον Biggie). Πολύ καλή επίσης είναι και η Lauryn Hill, ιδιαίτερα στους Fugees ήταν όλα τα λεφτά. Δυνατά ονόματα από τα 90's είναι και η Mc Lyte και η Lady of Rage, ιδιαίτερα με το Afro Puffs που πιστεύω ότι είναι το ωραιότερο τραγούδι που έχει βγάλει ποτέ κάποια γυναίκα. http://www.youtube.com/watch?v=UEUgf2nUViw
Όπως και να το κάνουμε όμως, δύσκολος χώρος το hiphop για να στεριώσει κάποια γυναίκα.

Απάντηση μου από ένα άλλο φόρουμ που έμπαινα κάποτε (φτου φτου μακριά από μας πλέον,άλλα τέσπα αυτό είναι άλλη συζήτηση ):


Γενικά είναι πολλές που σπάνια ακούγονται και σας συνιστώ να την ψάξετε αρκετά τη δουλειά,το γυναικείο ραπ υπάρχει,ζει,βασιλεύει ναι και πολλές φορές το βλέπουμε σε καλύτερη κατάσταση από την απόγνωση που μας προκαλούν αρκετοί "παλιοί" δικοί μας.

Αν ενδιαφέρεστε για τα κομμάτια που θα ποστάρω από κάτω,στείλτε pm να σας δώσω λινκς για συλλογούλα τίγκα και πολύ κομπλέ από female rappers.(περίπου 100 ΚΟΜΜΑΤΑΡΟΙ όμως). Ε στη συνέχεια όποια σας κάνει περισσότερο την ψάχνετε κι εσείς...
Δίνω ένα δείγμα ελάχιστο λοιπόν.










Ps. Άκυρο, αλλά μη χάσετε το tribute mixtape του Ελζάι (ELZHI) στο Illmatic του Νας. Βγήκε πριν λίγο καιρό,βρείτε το οπωσδήποτε, με τίτλο "ELMATIC".

Ωραία και ψαγμένα τα γυναικεία κομμάτια. Πιο πολύ μου άρεσαν τα: Tiye Phoenix - Killin' Everybody, My Momma Raised a G, Psalm One-Rap Star και καλό ήταν και το Masta Ace ft. Jean Grae - Hold you. Αν γουστάρεις ανέβασε κανένα ακόμη ή στείλε pm για τη συλλογή που γράφεις.

Το έβαλα τώρα στο youtube και άκουσα κανα δύο κομμάτια. Να σου πω την αλήθεια, σαν κακοποίηση του Illmatic μου φαίνεται περισσότερο. Μόνο το Detroit State of Mind (αντίστοιχο του N.Y. State of Mind) λέει κάτι. Το it ain't hard to tell, το detroit state of mind II και ιδιαίτερα το halftime, που είναι και από τα αγαπημένα μου, δε λένε και πολλά.
Βέβαια, μιλάμε και για το Illmatic οπότε κάθε σύγκριση είναι και λίγο άδικη.

(Θα λάβεις pm )

Καλά δε συγκρίνουμε εννοείται,απλά όπως έχει πει και ο Ελζάι είναι ένα tribute στον αγαπημένο του δίσκο ενώ συγχρόνως περνάει τα δικά του μηνύματα για την πόλη του (Ντιτρόιτ) όπως ο Νας πέρναγε τότε για τη Νέα Υόρκη. Ο Ελζάι είχε βγάλει και μία CDάρα εν έτει 2008 με τίτλο "The Preface" που μαζί με το τέιπ το πρόσφατο δίνεται με μεγαλοπρέπεια όλο το λυρικό του ταλέντο,μοναδικό φλόου και καταπληκτικό wordplay. Ένα παράδειγμα για το τελευταίο:

Nα πούμε σε αυτό το σημείο ότι ήταν μέλος στους Slum Village,το συγκρότημα ενός από τους κορυφαίους παραγωγούς που γνώρισε ποτέ η αγαπημένη μας μουσική,φυσικά μιλάμε για τον J Dilla (R.I.P.). Και γενικά είναι από αυτούς που κρατάει τη σημαία του Ντιτρόιτ πολύ ψηλά και όντας σχετικά νέος.

Άλλες πρόσφατες κυκλοφορίες που ξεχώρισα και δυο-τρία λόγια:
Destro (από Boom Bap Project): Ill.ustrated
Blueprint: Adventures In Counter-Culture (σχεδόν κλάσικ από τώρα)
Atmosphere: The Family Sign (διαφορετικός ήχος από τον συνήθη οργισμένο του Slug αλλά και πάλι εξαιρετική προσπάθεια)
Swollen Members: Dagger Mouth (επιτέλους μεγάλη επιστροφή,γιατί το άλμπουμ του 2009 μας ξένισε λίγο)
Kool G Rap: Riches, Royalty & Respect (εντάξει χωρίς λόγια ένας από τους καλύτερους MCs που υπήρξαν ποτέ,δε μας απογοήτευσε, 9 χρόνια περιμέναμε ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ του ξανά)
DJ Quik: The Book Of David (άλλη μία μεγάλη επιστροφή)
Beastie Boys: Hot Sauce Committee Pt. 2 (ααααάλλη μία μεγάλη επιστροφή αλλά ομολογώ ότι έχω ασχοληθεί ελάχιστα)
Brotha Lynch Hung: Coathangastrangla (η πιο sick εκδοχή της Δύσης,σε όλο της το μεγαλείο,από πέρσι βρίσκεται σε δημιουργική έξαψη)
Killer Mike: PL3DGE (εδώ κινούμαστε αρκετά πιο νότια, καμία βεβαίως σχέση με τους γνωστούς τραγικούς νότιους που βγάζουνε ψευτοχιτάκια,ο άνθρωπος έχει καντάρια σκιλς)
Big L: The Danger Zone (άλμπουμ που περιέχει κάποια καλά ακυκλοφόρητα τρακς του ίσως καλύτερου punchliner που γνώρισε η ραπ μουσική, έχουμε δυστυχώς τόσο λίγα κομμάτια αναλογικά με το δυσθεώρητο ταλέντο του που και 2-3 νέα τρακς να ακούμε μας είναι αρκετά).
Hail Mary Mallon (Aesop Rock, Rob Sonic, DJ Big Wiz): Are You Gonna Eat That? (εντάξει απλά επική συνεργασία,ο Αίσωπος φτύνει πάλι αβέρτα)


Μπορεί να ξεχνάω και κανένα αλλά γενικά Μάρτιο-Απρίλιο-Μάϊο είχαμε αρκετό πράγμα και τώρα τον Ιούνιο περιμένουμε κανά δυο μπόμπες ακόμα όπως το debut album ενός νεανία με περγαμηνές του Grieves το "Together Apart", την επιστροφή των τρελών Smif-N-Wessun που σε συνεργασία με τον Pete Rock θα βγάλουν το Monumental (καλά αυτό είναι από τώρα υποψήφιο για άλμπουμ της χρονιάς,χωρίς να έχουμε ακούσει ακόμα ) καθώς και άλλη μία εξαιρετική συνεργασία από Black Milk, Guilty Simpson και Sean Price από Heltah Skeltah, το Random Axe.
Άντε πως τα καταφέρατε (εντάξει δε με πίεσε και κανείς αλλά λέμε τώρα ) να μπω στο τριπάκι πάλι και τελευταία το είχα γυρίσει στη soul... Anyway είναι μία εξαιρετική χρονιά για τη ραπ στο πρώτο εξάμηνο,μετά από ένα 2010 που προσωπικά δε με εντυπωσίασε.

Πάρτε και τούτο για να ετοιμάζεστε:

Το παρακολουθείς πολύ το θέμα πάντως. Εγώ κυρίως 90's ακούω και τις καινούριες κυκλοφορίες τις έχω παραμελήσει τελείως. Μια χαρά πάντως φαίνονται τα ονόματα που αναφέρεις. Α, thanx και για το pm.

Kool G Rap respect!!! Από τις μεγάλες μορφές του hiphop. 2 τραγούδια από τα παλιά που μου αρέσουν πολύ είναι το Road to the riches και το Streets of New York.
Γυρνάει και ο Dj Quik, ε; Άντε να δούμε τι θα κάνει και αυτός. Δε μου άρεσε ποτέ τρελά, αλλά είναι καλός.
Beastie boys επίσης respect και brotha lynch hung φοβερή westcoast μουσική. Ραπάρει πολύ καλά ο άτιμος, δύο τραγούδια του παλιά που θυμάμαι τώρα και μου άρεσαν πολύ είναι το Rest in Piss και το you don't know με mc eiht (άλλος κορυφαίος αλλά με λίγα καλά τραγούδια, λίγα αλλά γαμάτα).
Όσο για τον Big L, που στο καλό βρήκαν ακυκλοφόρητα κομμάτια του μετά από τόσα χρόνια και γιατί δεν τα είχαν βγάλει τόσο καιρό; Κρίμα για αυτόν το φοβερό rapper που πέθανε τόσο νέος, έχει βγάλει κομματάρες. Πόσοι σπουδαίοι έχουν χαθεί άδικα στο hiphop τα έχω ξαναπεί και παραπάνω, μόνο ο Dre θα ζήσει ως τα βαθιά γεράματα για να ζήσει τη ζωάρα του.
Θα ρίξω και ένα βλέφαρο στα υπόλοιπα.

Αγαπημενοι cypress Hill,La Coka NostRa,House of pain..

Κώστας Κουρεμένταλας/FF.C RESPECT!
Όλοι οι άλλοι από Ελλάδα είναι οδοντόκρεμες.

http://www.youtube.com/watch?v=5PSUQt7icKU

Τρελο respect σε Ρυθμοδαμαστη (αν και τους περισσοτερους στιχους τους εγραφε ο Σκηνοθετης!). Αλλα οχι κι οδοντοκρεμες ολοι οι υπολοιποι! Για 'μενα ο ΡΦ τoυς ξεπερασε ηδη τους FFC...

Έχω ακούσει ελάχιστα πράγματα από Ραψωδό Φιλόλογο, αλλά ομολογώ ότι είναι αρκετά καλός. Για μένα όμως τους FF.C δεν τους έχει φτάσει.

Aν κατσεις και ασχοληθεις με ΡΦ, αν δηλαδη ρε παιδι μου κατσεις και δωσεις βαση και στους 3 δισκους του θα δεις οτι στιχουργικα και σε flow (καλα δεν ειχαν και ποτε κανενα τρομερο flow οι FFC) τους ξεπερασε. Δεν μιλαω για skills γιατι οι FFC δεν καναν ποτε αυτου του ειδους τη Hip Hop, ουτε για φωνη γιατι αυτο ειναι καθαρα θεμα γουστου.

την κένι την αρκανα ξέχασες η οποία είναι τόσο παλικάρι που μέχρι και 4αρι σε αυτόν τον ολυμπιακό στεκόταν καλύτερα απο όλους τους υπάρχοντες

Δεν το 'χα δει αυτό το τόπικ. Με γυρνάτε πίσω αν και ακόμα ακούω κάποια κομμάτια κυρίως 90's.
Μερικοί αγαπημένοι ράπερ...
Sticky Fingaz - ο frontman των ONYX. Μεγάλωσα με δαύτους. Κορυφαίο άγριο γκάνστα αλλά και πολιτικοποιημένο ραπ συγκρότημα.
B- Real - από Cypress Hill, η πιο ιδιαίτερη φωνή. Μεγάλη συμπάθεια, μεγάλη μορφή.
Dr. Dre - χωρίς περισσότερα λόγια. Μύθος.
Method Man - από Wu Tang Clan. Απίστευτο φλόοου.
X-Zibit - πριν αρχίσει να φτιάχνει αμάξια στην τηλεόραση υπήρξε φοβερός ράπερ.

Θα έβαζα και Chuck D από Public Enemy για το ρισπέκτ του πράγματος αλλά είναι πολύ old school για τα γούστα μου πλέον.
Keny Arkana προσκηνώ, την είδα και live πέρυσι και η τύπισσα είναι απίστευτη. Επειδή άκουγα συγκροτήματα κυρίως και δεν θυμάμαι πλέον τα ονόματα των ράπερ τους δεν θα αναφέρω πιο πολλά.

Ειδική μνεία σε τρεις.
Basta Rhymes - φοβερά skills αλλά το έχει χαλάσει με τα εμπορικά πλέον.
Ol' Dirty Bastard - RIP αλλά κερδίζει το βραβείο σαπίλας (με την καλή έννοια). Μεγαλη μορφή.
Snoop Doggy Dog - ο νυν σάπιος (με την καλή έννοια πάλι!). Η μισή διακίνηση ναρκωτικών στη Δυτική Αμερική. Αλλά ποτέ δεν τρελάθηκα με το ραπ του.

Πιστεύω πως ο πιο έξυπνος ράπερ που έχει βγεί ποτέ είναι ο Έμινεμ. Η ιδέα να φτιάξει δεύτερο εαυτό (slim shady), η προσθήκη χιούμορ σε hip-hop τραγούδι, τα πρωτότυπα κραξίματα που έκανε στη μάνα του και σε ανθρώπους στυλ Μπρίτνει Σπιρς καθώς και η συνεργασία στο κατάλληλο τάιμινγκ με τον Έλτον Τζον το κάνουν να φαίνεται σαν έναν από τους εξυπνότερους ανθρώπους στο χωρό της ραπ. Πάντως αυτή τη στιγμή ο καλύτερος είναι μάλλον ο The Game. Ότι πιο αυθεντικό κυκλοφορεί, συνδυάζει αυθεντικότητα και μοντέρνο μπιτ ενώ είναι ότι καλύτερο έχει να παρουσιάσει η δυτική ακτή. Το ότι τα έχει καταφέρει χωρίς τον μεντορά του, το Dr. Dre, τον ανεβάζει ακόμη πολλά επίπεδα παραπάνω.

Ίσως το καλύτερο του κομμάτι. Απόλυτως πετυχημένος συνδυασμός κλασσικού gangsta και μοντέρνου μπιτ.

Το νέο τραγούδι του The Game από το άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει, αν θυμάμαι καλά, τον Αύγουστο. Πρώτο δείγμα, θετικό.


The Game feat. Lil' Wayne - Red Nation

Κι ομως ο καλυτερος ραπερ τραγουδαει σε Ροκ-Μεταλ συγκροτημα.


Zack De La Rocha

Λεεεπόν,τον Ιούλιο ξεχώρισα τα από πριν όπως είχα ξαναπεί πολλά υποσχόμενα projects των Smif n Wessun με τον Pete Rock καθώς και των νεοσύστατων Random Axe (Black Milk,Guilty Simpson,Sean Price). Πολύ καλές εντυπώσεις και το ντεμπούτο άλμπουμ του Grieves (φρέσκοι ήχοι και λυρικότητα,πατάει σταθερά στα βήματα μεντόρων του όπως ο Slug,o Sage Francis κ.λπ.) ενώ μπόνους θα σας δώσω ένα digital φρέσκο διαμαντάκι από Casual (μέλος των Hieroglyphics, όσοι ξέρετε από δαύτους πιστεύω θα μπορούσαμε να μιλάμε ώρες για το masterpiece 3rd eye vision ή το άλλο project του Del, Deltron 3030 για το οποίο ακοοοόμη περιμένουμε το sequel...). To "The Hierophant" του Casual λοιπόν μπορείτε να το ακούσετε εδώ.
Από τα αρχικά που ανέφερα δίνω κάποια δείγματα:

Random Axe:




Smif n Wessun:




Grieves:




**Eπιστρέφοντας στο αγαπημένο γυναικείο ραπ,έβγαλαν δύο tapes η φοβερή και τρομερή Jean Grae λίγο πριν το νέο της άλμπουμ που θα κυκλοφορήσει μέσα στο φθινόπωρο,και μία σχετικά νέα στο χώρο η Rapsody. Κατεβάστε τα και δε θα χάσετε.
http://www.djbooth.net/index/mixtapes/entr...-cookies-comas/
http://www.djbooth.net/index/mixtapes/entr...-thank-her-now/

Kαλά ο Ζάχος είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφορεί σε τέτοιου είδους μπάντα. Ειδικά όσοι ζήσαν τη συναυλία των rage το 2000 στο Θέατρο Πέτρας έχουν να λένε πως δεν έχει ξαναγίνει κάτι παρόμοιο στη χώρα μας...

Αξέχαστες εκτός από τις δουλειές με rage και one day as a lion, οι συνεργασίες με τον fave rapper μου KRS στο Last Emperor
καθώς και η συνεργασία-κίνημα ολόκληρο με πολλούς γνωστούς MCήδες το 1999 στο πλαίσιο των διαμαρτυριών για την καταδίκη του Mumia Abu Jamal. Το κομμάτι Mumia 911 είναι ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά για την ραπ κοινότητα όσον αφορά την ενότητα που επιδεικνύουν όταν θέλουν οι άνθρωποι της σκηνής αυτής καθώς και την συνειδητοποίηση,ειδικά σε φαινόμενα όπως αυτά του κοινωνικού ρατσισμού και του κατατρεγμού της μαύρης φυλής.
Οι Unbound Allstars πέτυχαν τότε κάτι πολύ μεγάλο και μόνο με τη συνεργασία τους.Μιλάμε για συνεργασία που εμπεριείχε ιερά τέρατα όπως:
Chuck D,Black Thought,Pharoahe Monch,Aceyalone,Zack de la Rocha,Afu-Ra,Jean Grae ,Channel Live, Dead Prez,The Last Emperor και πολλούς ακόμα...


Σ'ευχαριστώ που μου τα θύμισες again...

...I say fuck the police cuz they've been killing us for years
This ain't no free country niggas get murdered for their ideas
Free Mumia means all Africans let go
Cuz just livin in the ghetto puts you on Death Row

They want us knocked locked down boxed up in the ground
It's wartime now for how the sufferin sound
We deep in the Realm The planet petrified overwhelmed
We all stars livin life on surveillance film...

Μόλις τώρα άκουσα μετά από χρονιά το The Platform των Dilated Peoples. Είναι από τα καλά άλμπουμ που έχουν βγεί. Το μπιτ είναι καταληκτικό. Χάνουν λίγο στο ραπάρισμα αλλά αυτό είναι λεπτομέρεια, τουλάχιστον σε αυτό το άλμπουμ.

@ vc15

@ Leon_cp3

Μπράβο παιδιά!

Είστε πολύ ψαγμένοι (και) στο γυναικείο rap & εκπληκτικά τα links από Youtube.

Εμπλούτισα αρκετά τις γνώσεις μου...

Χθες έβγαλε ο The Game το The Red Album. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται μέτριο. Δεν ξέρω γιατί αλλά ο The Game έχει αλλάξει στυλ. Δεν κάνει πλέον gangsta rap και το στυλ του είναι πιο χαλαρό. Ελπίζω να του βγει σε καλό και να ακούμε και εμείς κομμάτια όπως το Red Nation.

ποιός χάνει σε ραπάρισμα?Ο evidence?Θα μας μπουγελώσουν,μην τα φωνάζεις αυτά .Μέχρι και με τον εμινεμ τα βαλε και έκανε ότι μπορούσε ο μαρσαλ να ξεχαστεί το γεγονός...
Μαμεί το platform αλλά το expansion team ΜΑΜΕΙ περισσότερο.



Βασικά ο game κέρδισε σεβασμό και εντυπώσεις όταν αποκόπηκε απο την g unit.Τότε την είχε πιάσει μια αυθάδεια την παρέα του 50cent και έφτασε σε σημείο να τα βάζει με θρύλους του "αθλήματος" όπως τον Nas.Ε τότε ο game δεν θέλησε να ακολουθήσει αυτή την τακτική,ξέκοψε,τους ξεφτύλισε και σε 1-2 mixtapes και κέρδισε πολύ σε υπόληψη.
Η πορεία του δεν ήταν ανάλογη.Βασικά σαν να βαρέθηκε μου μοιάζει.Τα πρώτα 2 album είναι μπόμπα και ειδικά το documentary.Φυσικά και κάτι mixtapes πριν υπογράψει στην aftermath τα οποία έδειχναν πως είναι αξιοσημείωτη περίπτωση.Τα υπόλοιπα δεν πολυτραβάνε την προσοχή.Το τελευταίο το κατέβασα αλλά διαδικαστικά.Θα το ακούσω χωρις να περιμένω κάτι σε επίπεδο documentary.

Gangsta rap απο οτι θυμαμαι εκανε ο Ice Cube.Αυτο τον Game ουτε καν το ξερω....

Κsepleni τωρα ειδα οτι πεθανε ο Nate Dogg.Κριμα.....
R.I.P
Μοναδικη φωνη.


Δεν ξερω αν ειναι ο πιο εξυπνος αλλα μαζι με τον Μπιγκι Σμολλς ειναι ισως τα δυο μεγαλυτερα ταλεντα που βγηκαν......Ισως οι πληρεστεροι.......

Σήμερα κατέβηκα public και τσάκωσα το παρακάτω διαμαντάκι:

Mεγάλο δισκίο,προάγγελος πολλών καλών για την τότε WC σκηνή.

Γενικά τα public όταν κάνουν "φορτώματα" φέρνουν αρκετά καλούδια από τις όμορφες εποχές της αμερικάνικης σκηνής,αντίθετα από τα μετρόπολις που φέρνουν πιο συχνά μεν,αλλά όχι τόσο σπάνια cdιά δε. Ένιγουει δε ζητάω και πολλά,και μόνο που αφιερώνουν μία πλευρούλα ενός πάγκου το καθένα για τη ραπ,καλά να λέμε.

Εννοειται ΔΙΣΚΑΡΑ. Δεν περιμενα οτι θα φερνουν ακομα τα μεγαλα δισκοπωλια στην Ελλαδα τετοιους δισκους.. Καλη φαση!
Ειχα αγορασει το '01 αν δεν κανω λαθος το διπλο βινυλιο απο ενα φιλο που μας προμηθευε δισκους, μολις το ειχε φερει το πηρα κατευθειαν γιατι ξετρελαθηκα με το εξωφυλλο! Η πρωτη μου ουσιαστικη επαφη τοτε με pharcyde,και φυσικα το ερωτευτηκα!!

Ποσταρω και το αγαπημενο μου κομματι τους, απ'τον δευτερο δισκο - Μεγαλος Jay Dilla...

Ψωμί, τεκίλα και δίσκοι J Dilla, μια ζωή. Άλλαξε τον παραγωγικό τρόπο σκέψης μιας ολόκληρης σκηνής και ένας θεός ξέρει που θα τον είχε φτάσει αν δεν έφευγε τόσο πρόωρα.

βόμβα στα θεμέλια του σύμπαντος

evidence με primo μαζί και τα βατράχια στο μπλέντερ

Wiz Khalifa

τα σπαει ο μαγκας.

To λεπόν,επειδή είχαμε αρκετές καλές κυκλοφορίες τέλη Σεπτέμβρη-αρχές Οκτώβρη,θα υπογραμμίσω απλά τα δισκία που είχαν κατ'εμέ κάτι φρέσκο (βέβαια όλοι αυτοί μόνο φρέσκοι δεν είναι στο game,οι περισσότεροι είναι θρύλοι είτε παραγωγικά είτε σαν mc's) να προσφέρουν στη σκηνή που κοινό μυστικό είναι ότι οδεύει στον όλεθρο αλλά παρ'όλα αυτά την αγαπάμε και μ'αυτή μεγαλώσαμε...Επίσης χώνω ένα κομμάτι-δείγμα για το κάθε δισκίο...
9th Wonder - The Wonder Years


J-Live - Said Person of That Ability (S.P.T.A) (ΔΙ-ΣΚΑ-ΡΟΣ, ό,τι καλύτερο για μένα φέτος,ο J διάλεξε απίστευτα μπιτ όπως αυτό από κάτω και έφτυσε τρελά verses πάλι,ειδικότητα του...) )


Dessa - Castor, The Twin (δεν είναι νέο στούντιο άλμπουμ αλλά κομμάτια παλιότερα της Dessa,λάιβ ενορχηστρώσεις τους για την ακρίβεια... Nobody fears the height, you all just fear the fall
Go to the edge sometime
And prove your body wrong
You land badly, but you crash standing) <3


Roots Manuva - 4everevolution


Styles P - Master Of Ceremonies


Murs - Love And Rockets


People Under The Stairs - Highlighter


Nappy Roots - Nappy Dot Org


Eλπίζω κάποιος να τα διαβάσει και να σχολιάσει,αν άκουσε ή σκοπεύει να ακούσει κάτι.

το beatακι του marco polo με αρρώστησε.Κατεβαίνει ήδη.

Και εννοείται πως θα πέσει και μια ακρόαση στο καινούριο του 9th wonder...


μπράβο leon

Προσωπικά, είμαι μέταλλο αλλά την ραπ την σέβομαι και την αγαπώ.

Ο αγαπημένος μου είναι ο Javaspa. Διαλέγει ωραία samples, έχει υπέροχους στίχους, είναι αληθινός και είναι και γαμώ τα παιδιά. Είχαμε συζητήσει να συνεργαστούμε σε ένα project αλλά τελικά δεν έκατσε να βρούμε drummer (η ιδέα ήταν tremolo riffs και blast από πίσω με ραπάρισμα στα κουπλέ και growls στο chorus).

Επίσης, γουστάρω τρελά Propaganda. Το Λογισμικό Συνείδησης είναι απίστευτη δουλειά (όπως και τα υπόλοιπα αλλά το Λογισμικό ήταν το πρώτο που άκουσα αυτούς). Έχουν πολύ καλό flow, ωραίους στίχους και οι επιλογές τους στο sampling είναι επίσης κορυφαίες.

Πολύ καλός είναι και ο Αποκρυφιστής (τώρα λέγεται Σφάλμα νομίζω). Δεν είναι εύκολο βέβαια να βρεις τα κομμάτια του μιας και τα περισσότερα μου τα είχε στείλει μέσω MSN (όταν λειτουργούσε ακόμα το MSN μου). Ο Αποκρυφιστής ακούει κυρίως gothic και αυτό είναι εμφανές στα περισσότερα κομμάτια του. Gothic παίζουν από πίσω οι κιθάρες, τα πλήκτρα και το drum machine (στα περισσότερα κομμάτια δηλαδή μιας και σε αρκετά έχει sampling). Φαίνεται και στη φωνή καμιά φορά αυτή η επιρροή. Γενικά, είναι μια υπέροχη μίξη gothic και hip hop. Αρκετούς μπορεί να τους ξενίσει αλλά εγώ το λατρεύω.

Πολύ καλοί είναι και η Ανάφλεξη. Ωραίοι στίχοι και ωραία ατμόσφαιρα. Εξαιρετικό το Λίαν Εύφλεκτο Λυρικό Υλικό. Πολύ καλές συνεργασίες με Ρυθμοδαμαστή και Έκπτωτο Άγιο.

Εννοείται πως η τριάδα Active Member, FFC και TxC αξίζει ιδιαίτερο respect για τα κομμάτια τους και το όλο influence στην σκηνή. Προσωπικά, από τους 3 προτιμώ FFC.

Στίχοιμα και Razastarr είναι επίσης υπέροχοι. Μ' αρέσουν και η Άλφα Γάμμα του Αγνωστοφοβία.

Από ξένη σκηνή τώρα.

Λατρεύω τους Dead Prez. Υπέροχοι στίχοι, ωραία ατμόσφαιρα και αληθινοί σε αυτά που λένε. Υπέροχο το Let's Get Free.

Από άλλο κόσμο οι Dälek. Κυριολεκτικά. Απίστευτα ambient soundscapes με ωραία beats. Δισκάρα το Abandoned Languages και επικό κομμάτι το Tarnished.

Ως μέταλλο, εννοείται πως ακούω και Necro. Είναι ο μοναδικός που έχει καταφέρει να ενώσει την metal με την rap χωρίς να βιάσει και τα δύο είδη. Αυτό συμβαίνει βέβαια μιας και έχει κονέ με την (Death) Metal σκηνή της Νέας Υόρκης (στα 11 έπαιζε κιθάρα σε death-thrash μπάντα, τους Injustice) οπότε και έχει την δυνατότητα να καλέσει κιθαρίστες από πολλές μεγάλες Death Metal μπάντες μιας και τους ξέρει προσωπικά.

Μεγάλη αδυναμία έχω και στην Keny Arkana. Πολύ καλοί στίχοι (και οι πολιτικοί και οι εσωτερικοί/μεταφυσικοί της) και έχει υπέροχη φωνή. Απίστευτο κομμάτι το Cinquième soleil.

Μ' αρέσουν αρκετά και οι Manau. Έχουν καταφέρει να ενσωματώσουν απίστευτα την κελτική φολκ στην μουσική τους. Δυστυχώς, δεν βρίσκεις εύκολα το Panique Celtique. Υπέροχα κομμάτια τα La Tribu De Dana (αν και παραδέχομαι το ότι μ' αρέσει και λόγω του Tri martolod που μου θυμίζει το Inis Mona των αγαπημένων μου Eluveitie) και το L'avenir est un long passé (το καλύτερο τους κομμάτι κατ' εμέ).

Ακούω ένα webfind από Dilla me filename "3 beat tapes". Μακράν τα γαμηστερότερα beats που έχω ακούσει. Ούτε καν πλησιάζουν rza,shadow που τους θεωρώ super εκεί...Έχει ένα απίστευτο που χώνει το midnight express κάπου.

Mμμ,μου αρέσει που απέκτησε λίγη πνοή το θέμα. Αρχικά kseplenh thx,ελπίζω να σου άρεσε ε;

Nuntius ό,τι ώρα θες πιάνουμε κουβέντα και για ελληνόφωνο και για ξένο,έχω τόσα πολλά να πω και σε προηγούμενα φόρουμ έλεγα αλλά πήγαιναν στον βρόντο γιατί δυστυχώς οι ηλικίες κυμαίνονταν μεταξύ 13-15. Χαίρομαι που βρίσκονται άτομα που ακούνε ακόμα αυτούς τους δίσκους όπως κάποιοι που ανέφερες.(Βtw οι Ανάφλεξη είναι ο ίδιος ο Έκπτωτος Άγιος και ο Τρυίδης)

Aegean είχα βρει ένα τόρεντ με τα ΑΠΑΝΤΑ από τον Dilla.Από tapes μέχρι singles κ.λπ.. Σε περίπτωση που θες να στο βρω ενημέρωσε με,έχει φτιάξει απίστευτα πράγματα και αξίζει ακρόαση από κάθε music lover...


Bonus Ο ΚΟΜΜΑΤΑΡΟΣ:

Ευχαρίστως. Προσωπικά, δεν ξέρω πολλά από χιπ χοπ πέραν των όσων ανέφερα αλλά πάντα μ' αρέσει να συζητάω για μουσική και να ακούω προτάσεις (ή να δίνω προτάσεις όταν μπορώ)

Mε αφορμή την επικείμενη κυκλοφορία νέων άλμπουμ από δύο εξέχοντα underground συγκροτήματα της δυτικής ακτής (οι Freestyle Fellowship κυκλοφορούν το "The Promise" και οι Ugly Duckling το "Moving At Breakneck Speed") ας χώσουμε δύο classics τους.
(Oι επιρροές και των δύο συγκροτημάτων καθώς και η μίξη της jazz μουσικής τα κάνουν πολύ ιδιαίτερα και ευχάριστα στο άκουσμα. Προσωπικά προτείνονται ανεπιφύλακτα.)

Απλά επειδή το λατρεύω ας το πετάξω εδώ πέρα:



Απλά επικό κομμάτι

Όσο το ακούω τόσο περισσότερο μου αρέσει. Slim Shady is back!

ΤΖΑΜΑΛ

Με μεγάλη διαφορά.

+1

https://www.youtube.com/watch?v=xa5Vg4sHzZk