QUOTE
Το πόσο ωραία περάσαμε όλοι μας που συμμετείχαμε, δουλεύοντας ή όντας εθελοντές, το 2004 είναι κάτι αναμφισβήτητο. Επίσης χωρίς αμφιβολία οι αγώνες που διοργανώσαμε ήταν από τους καλύτερους ever.
Εγώ δεν είδα πουθενά να γίνεται κάποια αναφορά σε αυτό το θέμα. Ο τύπος περιορίστηκε στο θέμα των γηπέδων (ΟΚ, αυτά τα ξέρω, δε θα πόσταρα το άρθρο αν ήταν εκεί το ζήτημα) για να αναφερθεί στη συνολική κληρονομιά των αγώνων. Αν ήθελε να μιλήσει για την κάκιστη εκμετάλλευση των γηπέδων, ας το έγραφε διαφορετικά. Η κληρονομιά των αγώνων υποτίθεται ότι αφορά σε κάτι πολύ ευρύτερο και το οποίο μένει στη μνήμη όλων. Τι τον ενδιαφέρει το μέσο ξένο τουρίστα που παρακολούθησε τους Ολυμπιακούς του 2004 τι απέγιναν τα κτίριά μας; Εκεί είναι η ουσία; Αυτό είναι "κληρονομιά" περισσότερο με τη στενή νομική έννοια (κάτι δηλαδή που αφορά μόνο στους Έλληνες) και η οποία επίσης ποσώς ενδιαφέρει τους ξένους. Αν ξαφνικά (λέμε τώρα) αρχίσουμε να εκμεταλλευόμαστε τα Ολυμπιακά έργα μας, τότε η "κληρονομιά" των αγώνων θα γίνει ξαφνικά από ανύπαρκη, σπουδαία;
Τι πάει να πει η εν λόγω έκφραση;
QUOTE
The 2004 Olympics in Athens showed how to get it embarrassingly and disgracefully wrong. Over the past 16 days, Beijing has shown the world how to get it magnificently right.
Αυτό μπορεί να το εκλάβει κανείς με 3 τρόπους:
1) Στις 16 μέρες των αγώνων, το Πεκίνο πέτυχε απόλυτα στην αποστολή του, ενώ η Αθήνα στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα απέτυχε οικτρά. Άρα οι Ολυμπιακοί της Αθήνας ήταν αποτυχημένοι,
κι όχι λόγω της μη εκμετάλλευσης των γηπέδων.
2) Κάτι μαγικό συνέβη στις 16 αυτές μέρες το οποίο έπεισε απόλυτα τον αρθρογράφο ότι το Πεκίνο έχει ήδη εξασφαλίσει για το μέλλον (το τελευταίο δηλαδή που ανέφερε κι ο jois) αυτό που δεν κατόρθωσε η Αθήνα.
3) Ένας συνδυασμός-αχταρμάς μεταξύ των 2 προηγούμενων συμπερασμάτων.
Άλλο πράγμα είναι η κριτική και η ανοχή σε αυτήν κι άλλο η ανοχή στην εμπάθεια. Κι ο εν λόγω αρθρογράφος είτε είναι για κάποιο λόγο εμπαθής είτε έκανε κάκιστο διαχειρισμό της γλώσσας και ισοπέδωσε τα πάντα.