QUOTE (thalys @ Aug 11 2015, 14:05 )
Ο Ντάνυ πάντως έλεγε ότι ο Ρεντ έκανε λάθος που δεν έδωσε σε ανταλλαγή Μπερντ και ΜακΧέηλ όταν ήταν ξεκάθαρο ότι δεν θα έπαιρνε πρωτάθλημα με αυτούς.
Όχι απλά έλεγε πως έκανε λάθος αλλά είχε φτάσει στο σημείο να του προτείνει και αντικαταστάτες, παρουσία μάλιστα του Bird και του McHale.
Στο 1:42 του βίντεο
Ολόκληρη η συζήτηση
εδώ. Είναι λίγο παλιά αλλά αν κάποιος έχει χρόνο για σκότωμα αξίζει να τη δει.
QUOTE (thalys @ Aug 11 2015, 14:05 )
έδωσε τον Ρόντο στο πικ της αξίας του μετά τον τραυματισμό.
Εδώ επίτρεψέ μου να έχω τις επιφυλάξεις μου. Καταρχάς μάλλον εξωθήθηκε να τον δώσει (λόγω της στάσης του Rondo), παρά το αποφάσισε συνειδητά ο ίδιος. Έπειτα, εξακολουθώ να πιστεύω ότι αφενός είχε στο τραπέζι καλύτερες προσφορές, αφετέρου αν περίμενε λίγο ακόμα μέχρι το trade deadline μάλλον θα έμπαιναν κι άλλες ομάδες στο παιχνίδι, κάτι που ενδεχομένως να ανέβαζε την τιμή. Μην κοιτάς τι έγινε στο Dallas. Πριν φύγει από μας θεωρείτο παίκτης επιπέδου all star και οι πάντες εμφανίζονταν βέβαιοι ότι το καλοκαίρι θα πάρει το max.
QUOTE (thalys @ Aug 11 2015, 14:05 )
Δεν μου κάνει για ιδιαίτερα συναισθηματικός τύπος when it comes down to doing business.
Νομίζω δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Όταν καλείσαι να πάρεις σημαντικές στρατηγικές αποφάσεις για το μέλλον (βλ. trade PP-KG ή Larry-McHale παλαιότερα), έχεις επίγνωση της κρισιμότητας της στιγμής και προσπαθείς να αποφασίσεις κατά το δυνατόν ανεπηρέαστος από εξωγενείς παράγοντες. Όταν όμως μιλάμε για επιμέρους κρίσεις που αφορούν μεμονωμένους παίκτες, εκεί υποσυνείδητα ίσως υπεισέρχεται και ο προσωπικός παράγοντας και πολλές φορές είναι δυσκολότερο να παραμείνεις αποστασιοποιημένος. Αυτή τουλάχιστον είναι η δική μου αίσθηση, χωρίς αυτό να σημαίνει κατ ανάγκη ότι δε συμμερίζομαι εν μέρει και τη λογική του δικού σου σκεπτικού.
QUOTE (thalys @ Aug 11 2015, 14:05 )
Η διαφορά μου φαίνεται είναι ο προπονητής που ίσως είναι υπερβολικά καλός στο overachieving με μέτριες προς κακές ομάδες και αποφασίζει ποιος παίζει με αγωνιστικά κριτήρια πιο πολύ απ'ό,τι θα'πρεπε. Αν ο Στήβενς δεν πήγαινε απρόσμενα καλά στην πρώτη του σαιζόν, θα ήμασταν αρκετά καλύτερα. Θυμίζω ότι με μια νίκη λιγότερη θα ήμασταν πάνω από την Γιούτα(ισοβαθμίσαμε και χάσαμε την σειρά στο coin toss) και με δυο νίκες λιγότερες θα περνάγαμε το Ορλάντο.
Δεν θα πιάναμε Μπακς και Σίξερς. Κι ήταν οι Καβς στην λοτταρία, άρα λογικά θα διαλέγαμε στο 4. Και ως trade asset όμως και ως δυνατότητα επιλογής καλύτερου παίχτη, το 4 είναι προτιμότερο από το 6. Ομοίως φέτος πήραμε το 16ο πικ ενώ με 2 ήττες παραπάνω παίρναμε το 11ο και μάλλον τον Γουίνσλοου. Μοιάζουν οριακά καλύτερες θέσεις, δεκτόν. Νομίζω όμως ότι οι Σέλτικς βρίσκονται στο σημείο που μια μικρή βελτίωση της διαπραγματευτικής τους θέσης στα τρέηντς θα είχε μεγάλη επίδραση μακροπρόθεσμα.
Ήταν μεγάλο πουλέν ο Winslow
(και δευτερευόντως για μένα ο Hezonja). Με το που πήραν οι Kings τον Cauley-Stein, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν αν θα καταφέρουμε να κάνουμε trade up. Φοβόμουν βέβαια και το Detroit...Ανακοινώνουν Johnson και εκεί πλέον είμαι έτοιμος να αρχίσω να πανηγυρίζω!
Τεσπα, τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Το παλέψαμε όσο δεν πήγαινε αλλά στη Σάρλοτ είχαν σκαλώσει με τον Frank the tank.
Μου έχει σφηνωθεί η ιδέα πως η περίπτωση του Winslow ομοιάζει με αυτή του Pierce το 1998. Και οι 2 επιλέχτηκαν στο #10, και οι 2 προορίζονταν για πιο ψηλά και κατρακύλησαν την ημέρα του draft, και βέβαια παίζουν στην ίδια θέση. Δεν αντιπαραβάλλω τα αγωνιστικά τους χαρακτηριστικά, απλά φέρνω στο μυαλό μου όλο το υπόλοιπο πακέτο, σε συνδυασμό με το upside που πιστεύω ότι έχει ο Winslow.
Παρενθετικά
εδώ μία ιντριγκαδόρικη ιστορία του Rick Pitino (προπονητής των Celtics από το 1997 έως το 2001) για το παρασκήνιο του draft του 1998, τον Nowitzki και τον Pierce.
QUOTE (thalys @ Aug 11 2015, 14:05 )
ΥΓ. Τον Γερέμπκο γιατί τον υπογράψαμε; Πιάνει χώρο και δεν είναι και κάνας παιχταράς. Για το συμβόλαιο;
Είπαμε, είναι ο Σουηδός Larry Bird!
Η επίσημη αιτιολογία είναι ότι πέρυσι κάναμε υπερβολικά πολλές αλλαγές, οπότε φέτος δίνουμε έμφαση στο continuity του ρόστερ. Ανεπίσημα φαντάζομαι το σκεπτικό είναι ότι και αυτός και ο Amir προορίζονται να χρησιμοποιηθούν ως assets στο τέλος της χρονιάς. Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις το structure του συμβολαίου σηματοδοτεί και τις προθέσεις της ομάδας απέναντι στον εκάστοτε παίκτη. Τον Crowder πχ τον βλέπουμε σαν building block για το μέλλον, για αυτό και του δώσαμε 5ετές κλειστό χωρίς options, χωρίς τίποτα. Η κρίσιμη λεπτομέρεια στις περιπτώσεις των Jerebko, Amir είναι ότι τα συμβόλαια που υπέγραψαν δεν έχουν team option, απλά είναι μη εγγυημένα για το 2ο χρόνο. Αν είχαν team option δε θα μπορούσαμε να τους χρησιμοποιήσουμε σε trade με το σκεπτικό ότι η επόμενη ομάδα θα τους κάνει drop, γιατί θα έπρεπε πρώτα να ενεργοποιήσουμε τον 2ο χρόνο και μετά να τους συμπεριλάβουμε στο trade. Άρα η λογική λέει ότι ο Danny προτίθεται να τους ρίξει σαν throw-in σε κάποιο (sign and) trade και εν συνεχεία θα γίνουν πιθανότατα waive, χωρίς η άλλη ομάδα να χρειαστεί να πληρώσει το παραμικρό.
Έβλεπα το βιντεάκι από την παρουσίαση των 3 καινούριων παικτών (Amir, Lee, PJ) και των 2 που ανανέωσαν (Crowder, Jerebko). Όταν έφτασε η ώρα του Jerebko, ο Danny ξεκινάει με διάφορα κοινότυπα και στο τέλος κάνει ''we are excited to have Jonas back…ehm…for another year''. Προς στιγμήν φαίνεται ότι θα συνεχίσει με τον επόμενο παίκτη και αμέσως διορθώνει τον εαυτό του λέγοντας ''or 2, we ’ll see…''