Να ‘μαστε λοιπόν ίσως μπροστά στην μεγαλύτερη πρόκληση όσον αφορά τις συγκρίσεις σε παίκτες του NBA στο basketforum! μαζί με τον holic ανοίγουμε την μεγάλη ψηφοφορία μας.

Πρέπει όμως να μπουν κάποιοι κανόνες για να μην επικρατήσει σύστριγκλο.
Λυπάμαι που θα γίνω λίγο κουραστικός, αλλά είναι κάτι που πρέπει να γίνει

Λοιπόν, θα γίνουν δύο ψηφοφορίες αλλά όχι ακόμη με poll

η μία (η πιο σοβαρή) θα περιλαμβάνει την κορυφαία 50άδα ever
και η άλλη την κορυφαία 10άδα (για τους τεμπέληδες)


πάντα σε κλίμακα ο καθένας μπορεί να προτείνει όσους παίκτες θέλει (ας είναι και 200!) αλλά σε καμιά περίπτωση όχι κάτω από 10, να ξέρετε όμως κάτω από τον πεντηκοστό δεν θα βαθμολογείται κανένας, δηλαδή ο 1ος θα παίρνει 50 credits, ο 20ος 31 credits μέχρι και τον 50ό που θα παίρνει 1 credit.
φυσικά όσοι συμμετέχουν με κάτω από 50 παίκτες δεν λαμβάνουν μέρος στην μεγάλη σύγκριση με τους 50 αλλά μόνο σε εκείνη με του 10 και θα βαθμολογούνται μόνο οι 10 πρώτοι.

Κάποιες λεπτομέρειες που αφορούν την οπτική γωνία της σύγκρισης:

1)καλύτερα να μην μπούμε στην διαδικασία να βάζουμε τους παίκτες στην μηχανή του χρόνου διότι είναι που είναι θεωρητικό το θέμα, καλό θα ήταν να μην το κάνουμε περισσότερο σύνθετο αλλά να βασιστούμε και σε κάποια δεδομένα.

2)προσπαθούμε το εξής: να βρούμε το μέγεθος του κάθε παίκτη στην εποχή του και ανάλογα με το πόσο πρωτοποριακό, επαναστατικό και αποτελεσματικό ήταν και είναι το παιχνίδι τους σε συνδυασμό βεβαίως με την απήχηση που αυτοί οι παίκτες είχαν στον κόσμο και τις διακρίσεις τους να βγει μια διαχρονική κλίμακα. Φυσικά υπάρχουν και κάποιοι που μοιραία μένουν έξω αλλά γι’ αυτό υπάρχουν τα credits.

3) θα είναι καλύτερα να προσθέτουμε ένα μικρό σχόλιο για τον κάθε παίχτη, για να αιτιολογούμε και τις επιλογές μας.

μακάρι να γίνομαι κατανοητός και να καταλαβαίνεται προς τα πού προσπαθώ να πάω την σύγκριση
άντε μη βαριέστε, σιγά σιγά θα γίνει...

κάνω την αρχή

ξεκινώ από τον 50ό και καταλήγω στον 1ο


50. ΑΡΤΣΙΜΠΑΛΝΤ (φοβερή περίπτωση παίκτη ο μικροσκοπικός αριστερόχειρας, από τους πιο γρήγορους και διεισδυτικούς που εμφανίστηκαν ποτέ, το διάστημα που αγωνιζόταν στο Σινσινάτι ήταν μια παρόμοια περίπτωση με τον Μάραβιτς, αυτός είχε εντυπωσιακές επιδόσεις αλλά η ομάδα τραγικές, όμως ευτυχώς ήρθε η μεταγραφή του στους Σέλτικς όπου η αλλαγή στο παιχνίδι του μπορεί να έριξε να στατιστικά του αλλά αυτό ακριβώς του χάρισε και ένα δαχτυλίδι αφού αξιοποίησε τους σπουδαίους συμπαίκτες του!)


49. ΜΟΥΡΝΙΝΓΚ (από τους κορυφαίους αμυντικούς ever στο ΝΒΑ, εκτός αυτού μέχρι το 2000 πάντα είχε και 20π. 10ρ. (μ.ο.), αλλά από τότε τα προβλήματα υγείας των ανάγκασαν να αλλάξει επίπεδο. ο τίτλος που πήρε πέρσι μαζί με τις συγκλονιστικές εμφανίσεις του στους τελικούς ανέβασε λίγο τις μετοχές του που είχαν αρχίσει να πέφτουν επικίνδυνα και έσωσε την θέση του στο δικό μου top 50!)


48. ΑΙΒΕΡΣΟΝ (πολύ μεγάλη κλάση, από τους μεγαλύτερους σκόρερ και ηγέτες στην ιστορία του ΝΒΑ που όμως και αυτουνού του λείπει ένα δαχτυλίδι, αν ήξερε να εκμεταλλευεται τους συμπαίκτες του θα ήταν πολύ ψηλότερα, πολλά θα κριθούν από την πορεία του στο Ντένβερ, νομίζω ότι αποκλείεται σε 5 χρόνια να κατέχει την ίδια θέση εδώ ή θα κατέβει πολύ ή θα εξαφανιστεί!)


47. ΠΕΙΤΟΝ (το γάντι ήταν μάλλον ο καλύτερος περιφερειακός αμυντικός στην ιστορία, του λείπουν τα δαχτυλίδια από το Σιάτλ και η αύρα της μεγάλης προσωπικότητας για να μπει στην ελίτ, κρατιέται όμως!)


46. ΣΕΓΙΕΣ (ο φόργουορντ του Σίρακιους παρότι πήρε μόλις ένα δαχτυλίδι αποτελεί έναν από τους 5 κορυφαίους παίκτες της λίγκας στην δεκαετία του ’50, αν και η συγκεκριμένη δεκαετία δεν χαίρει εκτίμησης από μέρους μου
–σκασίλα της βέβαια- λόγω ιστορίας όμως, πάντα κάποιοι παίκτες θα συμπεριλαμβάνονται στην κορυφαία λίστα μου!)


45. ΜΟΝΚΡΙΦ (κατά την γνώμη μου ο περιφερειακός των bucks είναι από τους πιο αδικημένους παίκτες που έχουν περάσει από το ΝΒΑ, η πληρότητά του ήταν εντυπωσιακή καθώς δεν υστερούσε πουθενά επιπλέον ο άσος του Μιλγουόκι υπήρξε από τους ικανότερους αμυντικούς στην ιστορία, δυστυχώς το σοβαρό χρόνιο πρόβλημα τραυματισμού δεν του επέτρεψε να αγωνιστεί πολύ, αλλά για 6-7 χρόνια ήταν καταπληκτικός, με την πτώση και απόσυρσή του άρχισαν να σβήνουν αγωνιστικά οι Μπακς)


44. Σ ΤΖΟΟΥΝΣ (ο σπουδαίος γκαρντ της Βοστόνης δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό επειδή στην ομάδα του υπήρχε ο Ράσελ και τραβούσε όλα τα φώτα πάνω του, αλλά ήταν εξαιρετικός σκόρερ και από τους πιο πολύτιμους παίκτες στην μεγαλύτερη δυναστεία του ΝΒΑ, αλλά πραγματικά δεν ξέρω αν ήταν αλλού αν θα διακρινόταν περισσότερο ή λιγότερο)


43. ΓΚΕΡΒΙΝ (ο iceman είναι ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ που γνώρισε το πρωτάθλημα, οι μ.ο. του σε πόντους ήταν πολύ ψηλοί για πάρα πολλά χρόνια, αν και χωρίς τίτλο, με τίποτα δεν μπορώ να αγνοήσω τον παλιό αστέρα των Σπιρουνιών!)


42. ΓΚΑΡΝΕΤ (μεγάλο ταλέντο, σπουδαίος αμυντικός και όσον αφορά το σύνολο της στατιστικής πρόκειται σίγουρα για έναν από τους 5 κορυφαίους στην ιστορία, όμως η προσωπικότητα και οι τίτλοι λένε άλλα.. για τον 1 MVP, πολλά θα εξαρτηθούν από την απο ‘δώ και πέρα πορεία του)


41. ΜΑΚΑΝΤΟΥ (η μαγική σεζόν του 75 του χάρισε ένα MVP ενώ ήταν και βασικότατο μέλος των LAL την εποχή του showtime, την μεγάλη του κλάση και την έφεση στο σκοράρισμα γνωρίσαμε πολύ καλά και στην Ευρώπη, αλλά η έλλειψη των συλλογικών διακρίσεων όσο αυτός ήταν πρώτο βιολί δεν επιτρέπει καλύτερη θέση)


40. ΑΡΙΖΙΝ (παρότι έπαιξε μόλις 7-8 χρόνια σε πολύ ψηλό επίπεδο, ο ηγέτης της Φιλαδέλφεια πριν τον Τσάμπερλεν ήταν κορυφαίος σκόρερ σε μια εποχή που δεν έβγαιναν πολύ τέτοιοι, μια παρόμοια περίπτωση με των Σέγιες, αλλά σε πιο βελτιωμένη έκδοση)


39. ΝΤΕΝΙΣ ΤΖΟΝΣΟΝ (φοβερός αμυντικός, σπουδαίος οργανωτής αλλά και σκόρερ όποτε χρειαζόταν, τα λόγια του Λάρι Μπερντ «ότι ήταν ο πιο έξυπνος παίκτης που έχει παίξει στο ΝΒΑ» αποτελούν ισώς το μεγαλύτερο παράσημο. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε πολύ μεγάλο ταλέντο και ποτέ δεν αναγνωρίστηκε ως πολύ σπουδαίος παίκτης στα νιάτα του, είναι άξιος συγχαρητηρίων που δούλεψε τόσο πολύ και τα κατάφερε!)


38. ΜΙΛΛΕΡ (ο μεγαλύτερος σουτέρ στην ιστορία του ΝΒΑ, επιπλέον ο κίλλερ δεν μάσησε ποτέ στην κρίσιμη στιγμή, τρεις φορές έστειλε τους Νεουορκέζους με καρδιά στο νοσοκομείο και το σουτ του στους τελικούς περιφέρειας με το Σικάγο το ‘98 που πέταξε τον air εκτός φάσης, μία από τις πιο cult στιγμές για μένα)


37. ΓΙΟΥΙΝ (ο μεγάλος Τζαμαικανός μπορεί να μην πήρε ποτέ δαχτυλίδι αλλά ήταν ένας σέντερ που είχε όλο το πακέτο (άμυνα, επίθεση, προσωπικότητα) και γύρω του στήθηκε η φοβερή ομάδα των Νικς στα 80s, 90s φτάνοντας σχεδόν πάντα μακριά στα play off, ενοχλώντας πραγματικά δυναστείες όπως Σέλτικς, Μπουλς και Ρόκετς, ατύχησε όμως γιατί εκείνη η εποχή ίσως ήταν η πιο ανταγωνιστική στην ιστορία, πάντως θα έπρεπε να αποχωρήσει πιο νωρίς γιατί οι τραυματισμοί τον ανάγκασαν να περιφέρεται άσκοπα τα τελευταία χρόνια)


36. ΡΙΝΤ ( ο υπερτιμημένος αρχηγός της Νέας Υόρκης με την συμμετοχή του και την εμφάνισή του αν και τραυματίας στον τελικό του 70 έγινε θρύλος και συνώνυμο της αυτοθυσίας, ενώ έχει στην συλλογή και 1 MVP την ίδια χρονιά)


35. ΜΑΡΑΒΙΤΣ (ο αδικοχαμένος Πίστολ Πιτ έμεινε ως μια ξεχωριστή φιγούρα στον χώρο του ΝΒΑ, σούπερ σκόρερ, μοναδικό το αξεπέραστο στιλ του, όμως μικρής διάρκειας και χωρίς τίτλους η καριέρα του)


34. ΝΤΡΕΞΛΕΡ (ο clyde the clide, πάντα ήταν μέσα στους top παίκτες σε όλη την διάρκεια της καριέρας του, τι και αν αυτή ήταν στην πιο ανταγωνιστική περίοδο 1984-98; επιπλέον χάρηκε και την κατάκτηση του δαχτυλιδιού παρέα με Χακίμ)


33. ΟΥΟΡΘΙ (ο Τζέιμς επιβεβαίωσε τα σχόλια που τον συνόδευαν από την επιλογή ως νούμερο 1 του ντραφτ και έγινε ένα από τα 3 σημαντικότερα γρανάζια της ομάδας του showtime των LAL.)


32. ΓΚΡΙΡ (ο Χαλ του Σίρακιουζ και της Φιλαδέλφεια ήταν o τρίτος σούπερ περιφερειακός των 60s, τρομερός σκόρερ από την δεκαετία του 50 μέχρι και στις αρχές του ‘70 πάντως καλά θα έκανε να αποσυρθεί πιο νωρίς και να αποφύγει το απίστευτα ρεζιλευτικό φινάλε στην καριέρα του με τους Σίξερς, πάντως πιστεύω ότι βγήκε ζημιωμένος από την συνύπαρξή του με τον Τσάμπερλεν)


31. ΟΥΙΛΚΙΝΣ (ένας από τους πιο θεαματικούς παίκτες στην ιστορία και για μένα ο κορυφαίος αυτής της κατηγορίας, επίσης πρέπει να είναι και μέσα στην 10άδα των πρώτων σκόρερς all time, ποτέ δεν θα άφηνα τον Dominique έξω, όπως έκαναν την πρώτη φορά οι επίσιμοι!)


30. ΜΑΚΧΕΙΛ (ένας από τους κορυφαίους συμπαίκτες του Λάρι στην Βοστόνη, υπήρξε all around ψηλός, ξεκίνησε αρχικά από τον πάγκο αλλά έχοντας φοβερή απόδοση, γρήγορα εδραιώθηκε στους βασικούς, ήταν ικανότατος σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού τόσο επιθετικά όσο και αμυντικά, νομίζω πολύ αδικημένος αλλά ήταν μάλλον ο 2ος πολιτιμότερος στην δεύτερη μεγάλη ομάδα των Σέλτικς)


29. ΜΑΙΚΑΝ (ήταν ο πρώτος πολύ μεγάλος σέντερ που εμφανίστηκε στο NBA και δημιούργησε την πρώτη δυναστεία των Lakers έστω σαν Μινεάπολις, είχε εμφανή υπεροχή έναντι των αντιπάλων μιας και ήταν μακράν ο καλύτερος πάικτης στην πρώιμη εποχή του ΝΒΑ, προετοιμάζοντας το έδαφος της εποχής Τσάμπερλεν-Ράσελ, ίσως να τον αδικώ λίγο με την θέση που του δίνω αλλά ελλείψη σοβαρών αντιπάλων προς το παρόν δεν θα τον βάλω παραπάνω)


28. ΠΙΠΕΝ (κατά την γνώμη μου ο δεύτερος καλύτερος all around στην ιστορία μετά τον Μάτζικ, πολλές δουλειές στο γήπεδο, σπουδαίος αμυντικός, πανέξυπνος και εκπληκτικό στιλ, μην ξεχνάμε ότι οι Μπουλς με τον Τζόρνταν και τον Τζάκσον έχτισαν την δυναστεία τους μόνο όταν συμπεριλήφθηκε και αυτός στο παζλ)


27. ΝΟΒΙΤΣΚΙ (ο καλύτερος μη αμερικάνος –αν δεν θεωρήσουμε τον Χακίμ Νιγηριανό- που έπαιξε ποτέ στο ΝΒΑ, όλα δείχνουν ότι στο τέλος της καριέρας του, αν καταφέρει να πάρει δαχτυλίδια μάλλον θα αποτελεί και επίσιμα έναν από τους 50 κορυφαίους στο ΝΒΑ και βεβαίως πολύ ψηλότερα στην λίστα μου (αυτό είναι το σημαντικό). Ισχυρή προσωπικότητα, ικανότατος σκόρερ και ριμπάουντερ ενώ προβληματάκια που έδειχνε να έχει από αριστερά και στην άμυνα ψηλά φαίνεται να τα ξεπερνά)


26. ΜΠΕΛΑΜΙ (πολύ σπουδαίος σέντερ των 60s, τα έβαζε με Τσάμπερλεν και Ράσελ, δυστυχώς γι’ αυτόν έπεσε πάνω σε βράχους –Σέλτικς, Τσάμπερλεν- αλλιώς θα μπορούσε να είναι και αυτός κάτοχος πολλών τίτλων)


25. Α. ΤΟΜΑΣ (κορυφαίος πλέι μέικερ, με εκπληκτικές εκτελεστικές και οργανωτικές ικανότητες με διακρίσεις και τίτλους σε πολύ δύσκολες περιόδους, κανείς δεν ξεχνά την συγκλονιστική εμφάνιση που πραγματοποίησε σχεδόν κουτσός!! στον τελικό του ‘88. Όμως ο κακός χαρακτήρας του και οι κακές σχέσεις με τους περισσότερους από το nba του στοίχισαν επιπλεόν αναγνώρισης –πχ, ήταν πολύ άδικο που δεν συμμετείχε στην dream team I – όπως και να ‘ναι όμως τα κατορθώματά του με τα “bad boys” στα τέλη των 80s τον τοποθετούν στο πάνθεον, προσωπικά μου άρεσε πολύ και τον τοποθετώ εδώ γιατί νομίζω ότι είναι πιο αντικειμενικό, θα ήθελα πάντως να του βάλω καλύτερη θέση!)


24. ΣΤΟΚΤΟΝ (ο μόνος που μπορεί να συγκριθεί ως μπασκετική ευφυία με τον Μπερντ, ήταν ο εγκέφαλος και στην πραγματικότητα δημιουργός –αυτός μαζί με τον Malone την τελειοποίησε- της επαναστατικής επιθετικής μεθόδου που κάνει θραύση μέχρι και σήμερα στον χώρο του μπάσκετ του πικ εντ ρολ επιπλέον είχε πολύ μεγάλη διάρκεια στην καριέρα του, κάποιες αδυναμίες όμως στην άμυνα ένας-ένας παρά το ότι ήταν απο τους μεγαλύτερος κλέφτες στην ιστορία-, καθώς και ότι έμεινε χωρίς τίτλο δεν του επιτρέπουν την είσοδο στην κορυφαία ελίτ)


23. ΡΟΜΠΙΝΣΟΝ (στατιστικά ήταν παντού πολύ μεγάλος κατέχοντας και 1 MVP, αλλά σπάνια μπορούσε να υπερισχύσει απέναντι στα αντίπαλα θηρία της εποχής(Ολάζουον, Σακίλ και Γιούιν), τον βοήθησε όμως ο Ντάνκαν να πετύχει τον στόχο του εις διπλούν, νομίζω δίκαια τον τοποθετώ στο πάνθεον)


22. ΜΠΡΑΙΑΝΤ (από τους θεαματικότερους και μεγαλύτερους σκόρερ που έβγαλε ποτέ το πρωτάθλημα –έχει και την 81άρα-, επίσης αξιόλογος αμυντικός και από φέτος δείχνει και την ομαδική του πλευρά, ίσως ο καλύτερος μπασκετμπολίστας αυτή την στιγμή παγκοσμίως αλλά για να ανέβει κάποιες θέσεις πρέπει να έχει διάρκεια και να φέρει νέους τίτλους)


21. ΡΙΚ ΜΠΑΡΙ (o ξανθομάλλης αν και έφαγε πολλά από τα καλύτερά του χρόνια στο ABA, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους σουτέρ και σκόρερ στην ιστορία του NBA και κορυφαίος στους τελικούς του ’75, όμως κακός χαρακτήρας και πολύ οξύθυμος, όχι ιδιαίτερα συμπαθής τότε, αργότερα σαν σχολιαστής αγώνων άλλαξε κάπως την εικόνα του)


20. ΦΡΕΖΙΕΡ (πολύ μεγάλος παίκτης ο άσος των Νικς, σαφώς ολοκληρωμένος και από τους κορυφαίους περιφερειακούς αμυντικούς στην ιστορία, χωρίς βεβαίως να υστερεί καθόλου και επιθετικά, ούτε οι τίτλοι βεβαίως του έλειψαν καθώς από την στιγμή που εντάχθηκε αυτός στο δυναμικό των Νεουορκέζων έγιναν ομάδα τίτλου, νομίζω αξίζει πολύ περισσότερης αναγνώρισης αν και μπορεί να μην είχε το μέγεθος της προσωπικότητας του Ριντ αλλά αγωνιστικά πιστεύω ήταν μεγαλύτερη αξία)


19. ΜΠΕΙΛΟΡ (ο μεγάλος άσος των Λέικερς παρότι “άτιτλος” άφησε το στίγμα του στην δεκαετία του ’60 που είναι από τις πιο ανταγωνιστικές περιόδους στο ΝΒΑ όντας ένας εκ των κορυφαίων 5, με μεγάλες επιδόσεις και κλασικές κόντρες, όπως εκείνη με τον Τσάμπερλεν)


18. ΜΠΑΡΚΛΕΙ (μια κλασική περίπτωση όπου τα νούμερα δεν λένε την απόλυτη αλήθεια, παρά το γεγονός ότι έμεινε χωρίς πρωτάθλημα και δεν υπήρξε ποτέ πρώτος σε κάτι -εκτός από 1 MVP αλλά πάντοτε μεγάλες επιδόσεις- αποτελεί ίσως τον μεγαλύτερο μαχητή που υπήρξε ποτέ στην ιστορία του μπάσκετ, παρά τα μειονεκτήματα σε ύψος και βάρος η μεγάλη του κλάση, η φοβερή προσωπικότητά του –ήταν απ’ αυτούς που ξεχώριζαν μέσα στην dream team I- τον βοήθησαν να μην τα παρατήσει ή να δειλιάσει ποτέ και η ενέργεια που άφηνε να βγει από μέσα του ήταν κάτι το τρομερό, παρότι πολύ αχώνευτος νομίζω δικαιούται μια θέση στην ελίτ)


17. ΚΟΥΖΙ (ο μεγαλύτερος περιφερειακός στην πρώτη εποχή του NBA στα 50s, ο παλιός άσος των Σέλτικς ήταν ο προκάτοχος του Ρόμπερτσον, κάτοχος έξι τίτλων, ενός MVP και πολλών ρεκόρ που βεβαίως αργότερα καταρρίφθηκαν)


16. ΝΤΑΝΚΑΝ (από τους λιγότερο θεαματικούς αλλά από τους πιο ουσιαστικούς παίκτες που πέρασαν από το πρωτάθλημα, είναι μέχρι στιγμής 2 φορές MVP, ανήκει και αυτός στην κατηγορία των παικτών που ξέρουν όσο λίγοι το άθλημα και μπορούν να ανεβάσουν την απόδοση της ομάδας τους κάνοντας καλύτερους τους συμπαίκτες τους, αλλά η πορεία του τα τελευταία δύο χρόνια έχει σημειώσει κάθετη πτώση και αν συνεχιστεί αυτό θα χάσει αρκετές θέσεις)


15. Κ. ΜΑΛΟΟΥΝ (2 φορές MVP ο ταχυδρόμος, από τους καλύτερους finishers αλλά και πιο δυναμικούς παίκτες στην ιστορία, όμως ποτέ δεν μπόρεσε να πάρει το πολυπόθητο δαχτυλίδι, η απόδοσή του κυμάνθηκε σε όλη την πολυετή καριέρα του σε πολύ ψηλό επίπεδο, ορισμός του βιονικού παίκτη!)


14. ΧΑΒΛΙΤΣΕΚ (είναι ένας εκ των θρύλων των Σέλτικς, ήταν από τους καλύτερους περιφερειακούς που αγωνίστηκαν ποτέ καθώς εκτός της επίθεσης ήταν και καλός αμυντικός, ακόμη ήταν στην υπερομάδα των 60s παρέα με τον Ράσελ, αλλά απέδειξε ότι μπορούσε και χωρίς αυτόν…το ότι οι Σέλτικς του 1972-73 ομάδα με ένα από τα καλύτερα ρεκόρ στην ιστορία (68-14) έχασαν το πρωτάθλημα εξαιτίας της μη συμμετοχής του στα κρίσιμα παιχνίδια play off λόγω τραυματισμού του και την επόμενη χρονιά κατέκτησαν τον τίτλο με τον Χάβλιτσεκ να έχει στην κατοχή του το finals MVP, λέει πολλά!)


13. ΠΕΤΙΤ (ο άσος του St Lewis υπήρξε κορυφαίος ψηλός που συνέδεσε την πρώιμη εποχή του Μάικαν με εκείνη των Τσάμπερλεν-Ράσελ και μάλιστα βγήκε και δύο φορές MVP σε εποχές Ράσελ! Τιμητικά παίρνει το 13.


12. . Μ. ΜΑΛΟΟΥΝ (από τους καλύτερους σέντερ στην ιστορία ο 3 φορές MVP, ο μεγάλος άσος των Ρόκετς και των σίξερς υπήρξε πολύ καλός επιθετικός και σπουδαίος αμυντικός, που πάντως θα έπρεπε να αποσυρθεί λίγο νωρίτερα έτσι ώστε να μην ρίξει τόσο τα στατιστικά του καθώς και την αίγλη του ονόματος του, νομίζω ότι έπεσε θύμα του κορεσμού μαζί με τον DrJ, αλλιώς πιθανότατα η δεκαετία του 80 να ήταν διαφορετική, πόσο μάλιστα αφού την αποχώρηση του Ερβινγκ διαδέχτηκε η άφιξη του Μπάρκλει στην Φιλαδέλφεια. Κρίμα)


11. ΕΡΒΙΝΓΚ (ο DrJ ήταν ένας σόουμαν που με το μοναδικό του στιλ έφερε την επανάσταση στο ΝΒΑ και το έκανε απολαυστικό, η προσωποποίηση του θεάματος στο μπάσκετ αλλά όχι κατ’ ανάγκην και ουσίας, κυρίως στην ΑΒΑ αλλά και στο ΝΒΑ ως ένα σημείο το παιχνίδι του θυμίζει show, ενώ σίγουρα δεν ήταν και από τους πιο πολυδιάστατους παίκτες, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να πάρει 1 MVP και να αποτελέσει μαζί με τον Μόζες Μαλόουν τον ηγέτη της καλύτερης ομάδας στην ιστορία για μένα –των 76ers το 1982/83- που έκαναν μια καταπληκτική regular season και πήραν περίπατο το πρωτάθλημα από τους Λέικερς!)


10. ΟΛΑΖΟΥΟΝ (ο μόλις 1 φορά MVP ίσως τεχνικά ήταν ο κορυφαίος σέντερ που πέρασε από το NBA, τα νούμερά του -και προ της κυρίαρχης περιόδου 1993-95- ήταν τουλαχιστον εντυπωσιακά σε πολλές διαφορετικές κατηγορίες, νομίζω δικαίως των συγκαταλέγω μεταξύ των κορυφαίων 10 παικτών στην ιστορία)


9. ΟΥΕΣΤ (ο θρυλικός παίκτης των Λέικερς εκτός από σούπερ σκόρερ –έχει και τα ρεκόρ πόντων μ.ο. σε σειρά πλέι οφ με 46,5π.- και μεγάλη μορφή, ήταν ένας ολοκληρωμένος παίκτης, τα ποσοστά του ήταν πάντα περίπου στο 50%, εκπληκτικός αμυντικός και σούπερ κλέφτης, επίσης πολλές ασίστ αλλά και συμμετοχή στα ριμπάουντ για τον κορυφαίο περιφερειακό μαζί με τον Ρόμπερτσον της παλιάς εποχής του ΝΒΑ, πάντως και μόνο το γεγονός ότι η μορφή του απεικονίζεται στο σηματάκι του ΝΒΑ τα λέει όλα, χμμμμ γιατί έχω τύψεις ότι μάλλον τον αδικώ; )


8. ΣΑΚΙΛ (περιέργως ο χοντρός βγήκε μόλις 1 φορά MVP αν και είναι από τις πιο κυρίαρχες μορφές που εμφανίστηκαν ποτέ στο ΝΒΑ, αποτέλεσε την ατραξιόν του πρωταθλήματος για μια δεκαετία και βάλε, 4 δαχτυλίδια και πολλές μεμονομένες διακρίσεις)


7. ΜΠΕΡΝΤ (το πιο ήρεμο και έξυπνο παιχνίδι που έχω δει στην ιστορία, υπήρξε 3 συνεχής φορές MVP σε άκρως ανταγωνιστική εποχή αλλά η απόδοσή του άρχισε να μειώνεται σταδιακά από το ’87 εξαιτίας του σοβαρού χρόνιου προβλήματός του στην πλάτη και την μέση)


6. ΡΟΜΠΕΡΤΣΟΝ (ο πιο υποτιμημένος από τους πολύ μεγάλους σταρ του ΝΒΑ, μεγάλη αδικία που βγήκε μόλις μια φορά MVP, εκτός από αυτόν μόνο ο Τσάμπερλεν έκανε το NBA να μοιάζει ως προς την στατιστική παιδικό πρωτάθλημα, αφού ως γνωστόν στην πολυετή καριέρα του στο Σινσινάτι έκανε πράματα και θάματα: μπόρεσε να ολοκληρώσει μια σεζόν με trible double και το απείλησε σε αρκετές άλλες! Παρά το γεγονός ότι πήρε μόλις 1 πρωτάθλημα, εκείνο με τον Τζαμπάρ στο Μιλγουόκι, τα μέχρι στιγμής δεδομένα του χαρίζουν άνετα μια πολύ ψηλή θέση στην αιωνιότητα του μπάσκετ συν του ότι στην εποχή του αντιμετωπιζόταν και αυτός ως φαινόμενο)


5 ΜΑΤΖΙΚ (εκτός από το συνώνυμο της έννοιας all around, την αξεπέραστη προσωπικότητα, για μένα είναι μεγαλύτερος ηγέτης από Μπερντ και Ράσελ που τους θεωρώ τους αμέσως επόμενους, αλλά και η αύρα του σε συνδυασμό με την θρυλική κόντρα του με τον Λάρι που οδήγησαν το ίδιο το μπάσκετ σε άλλη διάσταση στην δεκαετία του 80 και ίσως το NBA στο απώγειο της δημοτικότητας επίσης ήταν ο κινητήριος μοχλός της πιο απολαυστικής ομάδας στην ιστορία –ειδικά της περιόδου 1984/85- και επιπλέον είναι και η δική μου προσωπική αδυναμία από το NBA, η απίστευτα μεγάλη του κλάση και το γεγονός ότι είχε το μπάσκετ στο αίμα του δεν φαίνεται μόνο από τα 3 MVP και τις αμέτρητες διακρίσεις του, αλλά κυρίως από τα παιχνίδια που έκανε στο all star του ’92, εκείνα με την dream team όπου ήταν το αστέρι που έλαμψε περισσότερο απ’ όλους σε απήχηση και δεν ήταν μόνο η επιστροφή του που έφταιγε γι’ αυτό, αλλά και στα πρώτα παιχνίδια στο comeback ‘96 στους Λέικερς, όπου η απουσία του τον άγγιξε παρά μόνο σε κιλά και απλά άλλαξε το παιχνίδι του αλλά όχι και την αποτελεσματικότητά του!)


4. ΡΑΣΕΛ (ο ζωντανός θρύλος του ΝΒΑ αποτελεί το συνώνυμο της επιτυχίας, 5 φορές MVP και 11 πρωταθλήματα, ήταν πιο ολοκληρωμένος παίκτης από τον μεγάλο του αντίπαλο Τσάμπερλεν, χρησιμοποιούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό εκτός από τα αθλητικά του προσόντα και το μυαλό και γύρω του στήθηκε η μεγαλύτερη αυτοκρατορία στην ιστορία του ΝΒΑ όντας πολύ μεγάλος ηγέτης και εμπνευστής)


3 ΤΖΑΜΠΑΡ (ήταν ο βιονικός παίκτης, αυτός με την μεγαλύτερη διάρκεια από τον κάθε άλλο σε πολύ υψηλό επίπεδο, ο άνθρωπος ήταν στην κυριολεξία πρώτο βιολί για 20 χρόνια, είναι ρέκορντμαν έχοντας στην συλλογή του 6 MVP όλα όμως στα 70s, αλλά ήταν το ίδιο καλός από τo 70 μέχρι τo 89 που σταμάτησε, ίσως ο πιο επιτυχημένος στην ιστορία του ΝΒΑ, με εκπληκτική τεχνική κατάρτιση και βεβαίως εφευρέτης του περίφιμου skyhook


2. ΤΖΟΡΝΤΑΝ (κατά την

Πολύ καλή λίστα, Ρούνι!
Στο τοπ-10 έχουμε μια σχεδόν απόλυτη ομοφωνία.
Λίγο αργότερα, θα ποστάρω τα δικά μου και τις 2 λίστες με τις βαθμολογίες.

Τη λίστα μου την ανανέωσα μετά τη λήξη της περσινής σεζόν. Tίποτα δε με δυσκόλεψε περισσότερο από τη σύγκριση των Νο 3 και 4...

63. Μπιλ Σάρμαν: Από τους πρώτους μεγάλους σουτέρ (ακόμη και για τα σημερινά δεδομένα). 4 φορές πρωταθλητής, 8 φορές πιο εύστοχος παίχτης από τη γραμμή των βολών και πολύ μαχητικός στην άμυνα. Πάντως, ο ανταγωνισμός άρχισε να αυξάνει όταν ο ίδιος εγκατέλειψε την ενεργό δράση (1961).

62. Μπέρναρντ Κινγκ: Όχι, δεν υπήρξε ποτέ ο καλύτερος παίχτης στον κόσμο, όπως είχε γράψει κάποτε ο «Σκουπ» Τζάκσον, αλλά υπήρξε μια περίοδος όπου ήταν σίγουρα ο καλύτερος σκόρερ. Για την εκτελεστική του δεινότητα σκεφτείτε το εξής: Στα 35 του χρόνια είχε 28,4 πμό! Αχ, αυτοί οι τραυματισμοί, όμως…

61. Μπίλι Κάννινχαμ: Μερικές φορές πρωταγωνιστής, αλλά συνήθως έμοιαζε με ρολίστα (υπερ)πολυτελείας. Πολύπλευρος, αλλά χωρίς μεγάλη, σε διάρκεια, καριέρα στο ΝΒΑ. Μπαίνει στο Νο 59, χάρη στα 2 καλά του χρόνια στο ΑΒΑ.

60. Ντέιβ Ντεμπούσσερ: Πολύ σκληρός αμυντικός και επικίνδυνος σουτέρ, αποτέλεσε ένα σημαντικό γρανάζι για τους Νικς στα πρωταθλήματα του 1970 και του 1973. Αποσύρθηκε αρκετά νωρίς κι ενώ δεν είχε ακόμη αρχίσει να παρακμάζει.

59. Πιτ Μάραβιτς: Άτυχος και αδικημένος, χωρίς σχεδόν καμιά προσωπική πρωτιά (πρώτος σκόρερ το 1977). Ήταν όμως ίσως ο καλύτερος ντριμπλέρ που φάνηκε και ένας από τους ικανότερους και θεαματικότερους σκόρερ της ιστορίας, ιδίως στο κολλεγιακό πρωτάθλημα, όπου και είχε μέσο όρο καριέρας το απλησίαστο 44,2 πόντους! Σύμφωνα με τον Τόμας, ήταν «ο καλύτερος σόουμαν όλων των εποχών». Η σπάνια νευρική πάθηση που είχε δεν τον εμπόδισε να παίξει μπάσκετ, αλλά τον εμπόδισε να ζήσει μια μακρά ζωή (40 μόλις χρόνια).

58. Λένι Ουίλκενς: Κάτι σαν τον προηγούμενο Τζον Στόκτον, όσον αφορά στη μικρή δημοσιότητα, σε σχέση με την αξία του, την αντοχή στο χρόνο (έπαιζε πολύ καλά μέχρι τα 37), αλλά και στην έλλειψη πρωταθλήματος, το οποίο κατέκτησε το 1979 σαν προπονητής.

57. Νέιτ Άρτσιμπαλντ: Στα καλά του χρόνια, ο «Τάινι» κατείχε την ταχύτητα και το σκοράρισμα του Άιβερσον, μαζί με την πάσα του Αϊζέια Τόμας! Οι τραυματισμοί περιόρισαν την καριέρα του, η οποία αναλώθηκε σε αρκετές μέτριες ομάδες, ωστόσο πήρε το πρωτάθλημα του 1981 με τους Σέλτικς.

56. Χαλ Γκριρ: Πρότυπο σταθερότητας, ο Γκριρ δεν ήταν ο πιο ολ αράουντ γκαρντ, ωστόσο ήταν καλός για 20 πόντους, 4-5 ριμπάουντ και άλλες τόσες ασίστ επί μία δεκαετία. Τζαμπ σουτέρ ακόμη κι από τις βολές.

55. Τζέρι Λούκας: Συνδυάζοντας την επιπέδου Ρεκόρ Γκίνες μνήμη του και τη μαχητικότητά του, έγινε από τους κορυφαίους ριμπάουντερ και αμυντικούς της Ιστορίας, χωρίς μεγάλο μπόι. Πρωταθλητής ΝΒΑ το 1973.

54. Στιβ Νας: Πολλοί αμφισβητούν τα 2 MVP του, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για τον παίχτη που ανέβασε τους Σανς κατά ένα επίπεδο, αλλά και για τον κορυφαίο, βάσει αριθμών, πασέρ σήμερα.

53. Ρέτζι Μίλερ: Από τους κορυφαίους Clutch Shooters όλων των εποχών, ποτέ του δεν ήταν πολυδιάστατος, ούτε καν από τους πολύ μεγάλους σκόρερς, ούτε πήρε πρωτάθλημα, αλλά τα περίφημα ξεσπάσματά του δεν ξεχνιώνται, ιδίως από τους Νικς. Πρώτος όλων των εποχών σε τρίποντα (εύστοχα και προσπάθειες).

52. Ντολφ Σέιζ: Παλιός, αλλά ολ αράουντ σέντερ, όσον αφορά στην ικανότητά του να σουτάρει καλά από παντού. Μεγάλη αντοχή σε χρόνο και τραυματισμούς, κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1955.

51. Γουες Άνσελντ: Ο «Τάιρον Μπογκς των σέντερ» δεν ήταν σκόρερ, αλλά κυριαρχούσε στα ριμπάουντ όσο λίγοι. Πολύ καλές μακρινές πάσες. Ένας Μπάρκλεϊ με λιγότερο σκοράρισμα και καλύτερη άμυνα.

50. Έιντριαν Ντάντλεϊ: Δεν έπαιξε σε πολλές καλές ομάδες, αλλά είχε 4 σερί χρονιές με 30+ πμό. Ασταμάτητος σκόρερ που πέρασε κι από την Ευρώπη (Ιταλία, φυσικά).

49. Πολ Αριζίν: Μεγαλόσωμος για τους γκαρντ της εποχής και γρήγορος για τους φόργουορντ, αποτελούσε με το καλό του σουτ ένα δύσκολο ματς απ για τους αντιπάλους. Αναδείχθηκε 2 φορές πρώτος σκόρερ και πρωταθλητής ΝΒΑ το 1956.

48. Μπομπ Λανίερ: Εκτός της Πενηντάδας του 1997, ίσως άδικα, καθώς ήταν από τους δυνατότερους και σταθερά επικίνδυνους σέντερ της δεκαετίας του ’70. Αρκετές φορές Ολ Σταρ, αλλά όχι πρωταθλητής.

47. Ρόμπερτ Πάρις: Συμπαίχτης των Μπερντ-ΜακΧέιλ επί πολλά χρόνια, αποτέλεσε έναν από τους πιο αξιόπιστους σέντερ της δεκαετίας του ’80. Φυσικά, πρόκειται για το μακροβιότερο παίχτη της Ιστορίας, με 1611 παιχνίδια καριέρας (κάπου 1800, μαζί με τα πλέι οφ) και 4 πρωταθλήματα.

46. Τζέιμς Ουόρθι: Το τρίτο σε σειρά αστέρι των Showtime Λέικερς, απαραίτητο συμπλήρωμα για τους Μάτζικ-Τζαμπάρ. Αν έπαιζε σε μικρότερη ομάδα θα ήταν μεγάλος σκόρερ. Συνήθως στα πλέι οφ έπαιζε ακόμη καλύτερα, με τα ποσοστά ευστοχίας του να εντυπωσιάζουν.

45. Tρέισι Μαγκρέιντι: Το νεώτερο μέλος της λίστας. Αν και δεν έχει ακόμη περάσει τον πρώτο γύρο των πλέι οφ, έχει μερικά ιστορικά παιχνίδια και αποτελεί ήδη έναν από τους ικανότερους σκόρερ που έπαιξαν ποτέ.

44. Γκάρι Πέιτον: Από τους κορυφαίους αμυντικούς γκαρντ (και παίχτες) στην ιστορία. Πολύ συνεπής και στην επίθεση. Εντυπωσιακά σταθερός, κατάφερε να επιβραβευθεί με το πρωτάθλημα στη Δϋση της καριέρας του.

43. Τζέισον Κιντ: Είναι 4ος όλων των εποχών σε τριπλ νταμπλ, με περίπου 70, καθώς και 5 φορές πρώτος πασέρ. Έχει κάνει όλες τις ομάδες που έχει παίξει σημαντικά ανταγωνιστικότερες, αλλά προς το παρόν ένα πρωτάθλημα φαίνεται δύσκολος στόχος.

42. Ντομινίκ Γουίλκινς: Αδίκως έμεινε εκτός 50άδας το 1997. Ένας από τους μεγαλύτερους σκόρερ και dunkers όλων των εποχών, ο οποίος δεν ευτύχησε να πάρει πρωτάθλημα ή να έχει πολύ καλές σχέσεις με τα μίντια…

41. Ντέιβ Κάουενς: Πολύ δυναμικός φόργουορντ-σέντερ, αν και όχι πολύ μεγαλόσωμος, κινητικός, κατέκτησε 2 πρωταθλήματα μέσα σε 3 σεζόν στη δεκαετία του ’70, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στους Σέλτικς. Έπαιξε μία σεζόν μαζί με το Λάρι Μπερντ.

40. Άρτις Γκίλμορ: Ένας gentle giant επί 15 και πλέον χρόνια σε ΑΒΑ και ΝΒΑ, με τεράστια δύναμη, αλλά ίσως όχι τόσο μεγάλη θέληση για διάκριση. Πρώτος όλων των εποχών στην ευστοχία στα εντός παιδιάς σουτ, με ποσοστό καριέρας σχεδόν 60% (μεγαλύτερο του Σακίλ).

39. Μπομπ Μάκαντου: Άλλος ένας μεγάλος απών της 50άδας του 1997, καθώς πρόκειται για έναν παίχτη με σούπερ χρονιές σε σκοράρισμα και ριμπάουντ, αλλά γενικώς αστάθεια. Η καριέρα του μοιάζει με μια άλλη έκδοση αυτής του Άρτσιμπαλντ: Χρόνια απόλυτης ακμής, συνοδευόμενα από μερικά παρακμής. 3 φορές πρώτος σκόρερ, με 30+ πμό και στις τρεις, MVP το 1975, αλλά και βασικό στέλεχος των πρωταθλητών Λέικερς το 1982. Εντυπωσιακή καριέρα και στην Ιταλία, όπου κυριαρχούσε με λίγο μόνο κόπο.

38. Γουίλις Ριντ: Τα κατορθώματά του το 1970 και το 1973 είναι χιλιοειπωμένα. Δυναμικός σέντερ, με θράσος και μυαλό, αλλά όχι πολύ γερά πόδια για μακρά καριέρα.

37. Σκότι Πίπεν: Ο πιο ολ αράουντ φόργουορντ της τελευταίας 12ετίας. Καλός σε επίθεση, άριστος στην άμυνα, έπαιξε πολύ σπουδαίο ρόλο και στα 6 πρωταθλήματα των Μπουλς, αναλαμβάνοντας πολλές βρώμικες δουλειές, αλλά σπανίως τα κρίσιμα σουτ, κάτι που δημιούργησε αρκετούς επικριτές. Απέδειξε την αξία του πολύ καλά το 1994, χωρίς τον Τζόρνταν κοντά του.

36. Σαμ Τζόουνς: Μεγάλος σκόρερ, παρότι έπαιζε σε μια πλήρη ομάδα, όπως οι Σέλτικς. Ξεχώρισε για την ικανότητά του να δίνει το «παρών» σε κρίσιμα σημεία. Ο δεύτερος πιο πολυνίκης παίχτης όλων των εποχών, με 10 πρωταθλήματα!

35. Νέιτ Θέρμοντ: Αυτός δεν είχε κανένα πρωτάθλημα, ωστόσο ήταν ξεχωριστός. Πολύ μεγάλος αμυντικός, δυνατός και καταπληκτικός ριμπάουντερ, αλλά υποτιμημένος, καθώς επισκιαζόταν από τους Τσάμπερλεϊν, Ράσελ. Πραγματοποίησε το πρώτο καταγεγραμμένο quadruple double της Ιστορίας.

34. Ντιρκ Νοβίτσκι: Όχι πλέον μόνο ο κορυφαίος 7-footer σουτέρ και ντριμπλέρ όλων των εποχών, αλλά και παίχτης με εμπειρία και επιτυχία και στα πλέι οφ. Κανείς Ευρωπαίος δεν πλησίασε τόσο τον Τίτλο σαν πρωταγωνιστής με μια ομάδα.

33. Κέβιν Γκαρνέτ: Με ή χωρίς πολλές ομαδικές διακρίσεις, ο Γκαρνέτ είναι ένας απίστευτος αθλητής και πιθανότατα ο πιο ολ αράουντ ψηλός του σύγχρονου ΝΒΑ. Σταθερά υποψήφιος MVP και σταθερά σταθερός σε νούμερα!

32. Κλάιντ Ντρέξλερ: Ο δεύτερος κορυφαίος σούτινγκ γκαρντ της δεκαετίας του ’90, ο οποίος και αποκαλείτο από κάποιους «Τζόρνταν της Δύσης». Μέλος της Ντριμ Τιμ και πρωταθλητής ΝΒΑ το 1995.

31. Κέβιν ΜακΧέιλ: Πιθανότατα ο πιο πολυσύνθετος, ως προς την ποικιλία κινήσεων, πάουερ φόργουορντ της Ιστορίας. Μεγάλα ποσοστά ευστοχίας. Επί αρκετά χρόνια ξεκινούσε από τον πάγκο, δημιουργώντας έτσι παράδοση σαν ο καλύτερος 6ος παίχτης της εποχής του (και ίσως όλων των εποχών, μετά το Χάβλιτσεκ). Σκληρός αμυντικός, είχε αποφασιστική συμβολή στους 2 από τους 3 τίτλους των Σέλτικς στη δεκαετία του ’80.

30. Πάτρικ Γιούιν: Η σημαία των Νικς στη δεκαετία του ’90. Μεγάλη σταθερότητα μέχρι να τον χτυπήσουν οι τραυματισμοί μετά τα 35 του, θεωρείται από πολλούς σαν ο κορυφαίος Νικ όλων των εποχών. Τού έλειψε ένα πρωτάθλημα, αν και έφτασε κοντά το 1994.

29. Γουολτ Φρέιζιερ: Κορυφαίος αμυντικός, ιδίως μεταξύ των γκαρντ και ένας από τους πληρέστερους κοντούς που έχουν παίξει. Από τα πρότυπα του Γκάλη. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του στους Τελικούς επισκιάστηκαν από του Γουίλις Ριντ, αλλά ο Φρέιζιερ είχε μεγαλύτερη διάρκεια.

28. Άλεν Άιβερσον: Είτε κατακτήσει ποτέ το πρωτάθλημα είτε όχι, ο «Άιβι» έχει ήδη μια θέση ανάμεσα στους κορυφαίους κοντούς της ιστορίας. 4 (έως τώρα) φορές πρώτος σκόρερ, 3 συνεχόμενες χρονιές πρώτος σε κλεψίματα και με ταχύτητα (αλλά και θέληση) ασυναγώνιστη. Πάντως, το γεγονός ότι στηρίζεται πολύ στην αθλητικότητά του, μαζί με το μικρό του μέγεθος, ίσως δεν του επιτρέψουν να πραγματοποιήσει μακρά καριέρα.

27. Κόμπι Μπράιαντ: Όπως όλοι οι σύγχρονοι σούπερ σταρ, κερδίζει κάποιες θέσεις ανά χρονιά. Είναι πιο πίσω από κάποιους ελάχιστους σημερινούς παίχτες, γιατί παρέμεινε επί καιρό το Νο2 της ομάδας. Η συμβολή του, ωστόσο, στα 3, ως τώρα, πρωταθλήματα των Λέικερς είναι αναμφισβήτητη, χώρια τα ιστορικά παιχνίδια που κατά καιρούς απολαύσαμε. Όντας 28 ετών, αποτελεί το δεύτερο νεότερο μέλος της 60άδας.

26. Ντέιβιντ Ρόμπινσον: Από πλευράς προσόντων είναι από τους πληρέστερους ψηλούς που φάνηκαν ποτέ. Εξαιρετικός συνδυασμός επίθεσης και άμυνας πριν τραυματιστεί, ωστόσο δεν είχε τη «σκληράδα» (και τους συμπαίχτες) να οδηγήσει τους Σπερς στο πρωτάθλημα, το οποίο (ευτυχώς) κατέκτησε σα δευτεραγωνιστής το 1999 και το 2003.

25. Τζωρτζ Γκέρβιν: Η πρώτη «σημαία» των Σπερς, οι οποίοι, πάντως, δεν ήταν πάντα πρωταγωνιστικοί την εποχή του. Η ευκολία με την οποία σκόραρε ήταν χαρακτηριστική, με αποτέλεσμα να αναδειχθεί πρώτος σκόρερ 4 φορές σε 5 χρόνια, χωρίς να έχει τα πάρα πολλά λεπτά συμμετοχής. Μάστερ του φίνγκερ-ρολ και καλός μπλοκέρ, αν και δεν ασχολείτο ιδιαίτερα με την άμυνα. Έπαιξε και στο ΑΒΑ.

24. Τσαρλς Μπάρκλεϊ: Συχνά το στόμα του επισκίαζε τα αγωνιστικά του κατορθώματα. Ο πιο κοντός παίχτης που έχει πρωτεύσει σε ριμπάουντ και από τους ανταγωνιστικότερους παίχτες, είχε πάντα μεγάλη αυτοπεποίθηση, αλλά ποτέ του δεν πήρε πρωτάθλημα. Έχει πάντως 2 χρυσά Ολυμπιακά μετάλλια.

23. Έλβιν Χέιζ: Ίσως ο προκάτοχος του Καρλ Μαλόουν, καθώς του έμοιαζε σε αντοχή (έχασε μόλις 9 παιχνίδια σε 16 χρόνια!), σταθερότητα, δύναμη, αλλά και έλλειψη τίτλου, τουλάχιστον επί μία περίπου δεκαετία. Το τζαμπ σουτ του ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματικό και έπαιξε μεγάλο ρόλο ώστε ακόμη και τώρα να είναι 6ος σκόρερ όλων των εποχών, με 27313 πόντους.

22. Ρικ Μπάρι: Οι 23,1 πόντοι καριέρας μάλλον τον αδικούν, καθώς ήταν ίσως ο κορυφαίος σκόρερ από όλους τους σμολ φόργουορντ. Ξόδεψε μερικά από τα καλύτερά του χρόνια στο ΑΒΑ, αλλά όσο καιρό βρισκόταν στους Γουόριορς, τούς έκανε διεκδικητές του Τίτλου (πρωταθλητές το 1975). Τεράστιος σουτέρ, με έφεση στα κλεψίματα, σούταρε τις βολές από κάτω προς τα πάνω, ενώ ήταν γνωστός και για τη, μέχρι παρεξηγήσεως, μαχητικότητά του.

21. Τζωρτζ Μάικαν: Με βάση την εποχή που έπαιξε (δεκαετίες ’40-’50) και τον αδύναμο ανταγωνισμό στους ψηλούς, η 20η θέση είναι υψηλή. Με βάση την κυριαρχία του, την επιρροή στους κανονισμούς και τα 5 πρωταθλήματα σε 6 χρόνια, η 20η θέση είναι χαμηλή. Αναγκαστικά, λαμβάνουμε το «μέσο όρο» για τον πρώτο γίγαντα του ΝΒΑ, οπότε κατατάσσεται 20ός.

20. Μπομπ Κούζι: Λίγο μεταγενέστερος του Μάικαν, αλλά, οι 8 φορές σαν πρώτος πασέρ, τα 6 πρωταθλήματα, τα 2 MVP σε Ολ Σταρ Γκέιμ και το ένα MVP κανονικής περιόδου (δεν υπήρχαν βραβεία MVP Τελικών) δεν επιτέπουν την υποτίμηση του «Χουντίνι του παρκέ».

19. Αϊζέια Τόμας: Μεγάλος μαχητής, του οποίου η κορυφή βρέθηκε ανάμεσα σε αυτές των Σέλτικς-Λέικερς και των Μπουλς. Πραγματικό Bad Boy και, αναμφισβήτητα, ο κορυφαίος Πίστον της Ιστορίας. Θα μπορούσε να έχει θέση και στην πρώτη Ντριμ Τιμ, αλλά και να αποτελέσει τον 4ο της «αγίας τριάδας» Μπερντ-Μάτζικ-Τζόρνταν.

18. Τζον Χάβλιτσεκ: Σχεδόν αναμφίβολα, ο κορυφαίος 6ος παίχτης όλων των εποχών. Άλλωστε μιλάμε για τον πρώτο λευκό σκόρερ μέχρι στιγμής (26395 πόντοι), ένα μεγάλο και ακούραστο αμυντικό, σπουδαίο σουτέρ και «κλατς πλέιερ», έναν παίχτη χωρίς σχεδόν καμιά χτυπητή αδυναμία. Έχοντας κερδίσει 8 πρωταθλήματα καριέρας, έχει περισσότερες συμμετοχές στους Σέλτικς ακόμη κι από το Ρόμπερτ Πάρις. Κι ως γνωστόν, το 1965, «Havlicek stole the ball».

17. Τζον Στόκτον: Το γεγονός ότι έπαξε μέχρι τα 41 του, αν και πόιντ γκαρντ είναι εκπληκτικό. Ακόμη εκπληκτικότερο είναι ότι συνέχιζε να δίνει περισσότερες ασίστ από το 99% των παιχτών. Δεν κατέκτησε ποτέ το πρωτάθλημα, αλλά τα ρεκόρ του σε ασίστ και κλεψίματα είναι σχεδόν το ίδιο απλησίαστα με τα ρεκόρ του Γουιλτ.

16. Μπομπ Πέτιτ: Με τα σύγχρονα δεδομένα, έμοιαζε με συνδυασμό Ντάνκαν-Νοβίτσκι. Το παρουσιαστικό του δεν έπειθε, αλλά η ιστορία τόν έγραψε σαν έναν τεράστιο σκόρερ, ριμπάουντερ και σουτέρ, σαν έναν από τους δυσκολότερους αντιπάλους, ακόμη και για το Ράσελ και σαν τον κορυφαίο, ίσως, παίχτη στη ιστορία των Ολ Σταρ Γκέιμ.

15. Τιμ Ντάνκαν: Μέσα σε 6 χρόνια έχει κατακτήσει περισσότερα από σχεδόν οποιονδήποτε σύγχρονό του: Πρωταθλήματα, MVP Τελικών, MVP Ολ Σταρ Γκέιμ, MVP σεζόν, μόνιμο μέλος των All-NBA πεντάδων. Το στυλ παιχνιδιού του δεν ενθουσιάζει τους φιλάθλους, αλλά είναι θεμελιώδες. Με αρκετά ανάλογα χρόνια (κι αν δεν αλλάξει θέση), θα απειλήσει την All Time πρωτοκαθεδρία του Καρλ Μαλόουν στους πάουερ φόργουορντ.

14. Μόουζες Μαλόουν: Πέραν του γεγονότος ότι μάζευε ακούραστα τα ριμπάουντ, κάποιοι ίσως ξεχνούν ότι ήταν και πολύ καλός και σταθερός σκόρερ (σε κάποια φάση είχε πάνω από 500 σερί παιχνίδια με διψήφιο αριθμό πόντων). Από τους λίγους βαριούς παίχτες που δεν αντιμετώπιζαν σχεδόν ποτέ πρόβλημα φάουλ, υπήρξε ο κορυφαίος παίχτης της ασταμάτητης ομάδας των Σίξερς το 1983. Τέρας εμπειρίας σε χρόνια και ομάδες.

13. Καρλ Μαλόουν: Μπορεί να μην έχει πρωτάθλημα και πολλές συμπάθειες (σε κάποιο γκάλοπ αναδείχθηκε δεύτερος «πιο βρώμικος παίχτης» όλων των εποχών στις ΗΠΑ, μετά τον Τάι Κομπ του μπέιζμπολ), αλλά τρία πράγματα τόν φέρνουν στη δωεκάδα. 1) Είναι ο κορυφαίος παίχτης όλων των εποχών στη θέση του, με λίγες μόνο αμφιβολίες. 2) Είναι καθαρός επαγγελματίας και δουλεύει πολύ κάθε χρονιά. 3) Είναι δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών, καθώς διατηρείται σε άψογη κατάσταση, αν και πλησιάζει στα 40 χρόνια του.

12. Έλτζιν Μπέιλορ: Άτυχος παίχτης, καθώς έχασε σε 8 τελικούς ΝΒΑ, ενώ ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς. Αυτό κάνει ακόμη θεαματικότερο το γεγονός ότι είχε 27,4 πόντους μέσο όρο καριέρας. Γενικώς, επρόκειτο για τον πρώτο «αέρινο» παίχτη, με φοβερές κινήσεις, τεράστιο σκόρερ και έναν καταπληκτικό ριμπάουντερ. Η έλλειψη πρωταθλήματος τού κόστισε σε δημοσιότητα…

11. Χακίμ Ολάζουον: Απολαυστικός παίχτης, αν και επί αρκετό καιρό υποτιμημένος, βρισκόταν σταθερά στους κορυφαίους αμυντικούς επί πάνω από μια δεκαετία, έχοντας και σταθερά 20+ πόντους το παιχνίδι. Οι τραυματισμοί τόν περιόρισαν στο τέλος της καριέρας του, ωστόσο πρόλαβε να γίνει ο πρώτος μπλοκέρ όλων των εποχών. Οι σεζόν 1993-94 και 1994-95 είναι αυτές που τον καθιέρωσαν διά παντός και τόν φέρνουν στη 12η θέση.

10. Τζούλιους Έρβινγκ: Πέραν της δημοτικότητας του ιπτάμενου Dr J, το γεγονός που τόν φέρνει στη 12η θέση είναι η μεγάλη του καριέρα στο ΑΒΑ, ιδίως η φοβερή τριετία 1974-76. Στο ΝΒΑ δεν κυριάρχησε εξίσου, αλλά έστω κι έτσι κατέκτησε ένα πρωτάθλημα (1983), πήρε το MVP σε δύο Ολ Σταρ Γκέιμ, καθώς και το MVP της σεζόν 1980-81. Ίσως υποτιμημένος αμυντικός, είχε τουλάχιστον 1 κλέψιμο και 1 κόψιμο μέσο όρο σε όλες τις χρονιές της καριέρας του. Συνολικά, σε 16 χρόνια σε ΝΒΑ, ΑΒΑ έχει ισάριθμες συμμετοχές σε Ολ Σταρ Γκέιμ(!), 3 πρωταθλήματα και πάνω από 30000 πόντους καριέρας.

9. Τζέρι Γουεστ: Στην ίδια περίπτωση ατυχίας με τον Μπέιλορ. Πολλοί χαμένοι τελικοί, τραυματισμοί, αλλά παράλληλα μια υπέρλαμπρη καριέρα για έναν παίχτη που δεν είχε σχεδόν καμιά εμφανή αδυναμία: Σούπερ σκόρερ, μεγάλος αμυντικός, γρήγορος, ιδιαίτερα ανταγωνιστικός, ψύχραιμος, καλός πασέρ. Οι επιδόσεις του στα πλέι οφ ήταν καταπληκτικές και, κατά ειρωνικό τρόπο, χρειάστηκε να παίξει μερικά από τα χειρότερά του παιχνίδια για να πάρει το πρωτάθλημα, το 1972. Ιδιαίτερα πετυχημένος και στη μετέπειτα καριέρα του.

8. Σακίλ Ο’ Νιλ: Μπορεί να μην είναι ο κορυφαίος σέντερ όλων των εποχών, όπως κάποιοι είπαν κάποτε, μπορεί ο ανταγωνισμός στους ψηλούς να είναι μέτριος, μπορεί να θεωρείται τεμπέλης και προκλητικός, μπορεί να ζυγίζει περισσότερο…από τις απολαβές του, αλλά το αναμφισβήτητο είναι ότι η κυριαρχία του είναι απόλυτη, καθώς στους Τελικούς των ετών 2000-2002 (και γενικώς, όποτε είχε ισχυρό κίνητρο) έμοιαζε με βόμβα υδρογόνου. Μερικά πράγματα δε θα αλλάξουν ποτέ (βλ. βολές), αλλά πλέον κανείς δεν αμφισβητεί τη θέση του στους Μεγάλους, όπως το 1997. Όσο για τις κατά καιρούς προκλητικές δηλώσεις του; Οι περισσότερς πραγματοποιήθηκαν, οπότε δύσκολα μπορεί κανείς να τις αμφισβητήσει.

7. Όσκαρ Ρόμπερτσον: Κανείς άλλος, πλην του Τσάμπερλεϊν δεν «εξευτέλισε» τόσο τη στατιστική όσο ο Βig O ή, αν θέλετε, Big Awe. Προσθετικά, τα στατιστικά του στα 5 πρώτα του χρόνια βγάζουν μέσο όρο τριπλ νταμπλ! Άργησε κι αυτός να πάρει Τίτλο, αλλά πάντα έκανε τις ομάδες του ανταγωνιστικότερες. Ποιος θα ήθελε να τον συγκρίνει με τους αγαπημένους του παίχτες; Με βάση τα όσα έχω δει σε message boards, θα παραφράσω μια γνωστή φράση του Χάρυ Κλυνν: Οι οπαδοί του Μπερντ λένε ότι ήταν σούτινγκ γκαρντ, οι οπαδοί του Τζόρνταν ότι ήταν πόιντ και οι οπαδοί του Μάτζικ, ότι δε γεννήθηκε ακόμα!

6. Λάρι Μπερντ: Μαζί με το Μάτζικ έφερε το μπάσκετ σε μια νέα εποχή ακμής. Η δεκαετία του ’80, εξάλλου, θεωρείται από πολλούς σαν η χρυσή εποχή του ΝΒΑ. Θα μπορούσε να μπει και μια θέση πιο ψηλά, γιατί όσα κατάφερε, τα έκανε έχοντας λιγότερα αθλητικά προσόντα, λιγότερη προβολή, ισχυρότερο ανταγωνισμό στην Ανατολή, ενώ, κοντά σε όσα έκανε, έπαιζε όσο καλύτερη άμυνα γινόταν για έναν παίχτη της αθλη

Αυτό χρειάζεται ποοοοοολλή μελέτη...

Μπράβο πάντως Νίκο για την πρωτοβουλία.

Θα επανέρθω με ένα όχι top-50 αλλά top-10, ίσως 20 .

H συνολική λίστα των βαθμών:


Γουιλτ Τσάμπερλεϊν: 439
Μάτζικ Τζόνσον: 431
Μάικλ Τζόρνταν: 431
Μπιλ Ράσελ: 424
Λάρι Μπερντ: 419
Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ: 408
Όσκαρ Ρόμπερτσον: 371
Σακίλ Ο'Νιλ: 350
Χακίμ Ολάζουον: 348,5
Τζούλιους Έρβινγκ: 312
Τζέρι Γουεστ: 297
Τζον Χάβλιτσεκ: 296
Καρλ Μαλόουν: 286
Τσαρλς Μπάρκλεϊ: 258
Σκότι Πίπεν: 267
Ντέιβιντ Ρόμπινσον: 260
Μόουζες Μαλόουν: 252,5
Τζον Στόκτον: 241
Μπομπ Κούζι: 239
Κλάιντ Ντρέξλερ: 219
Ντομινίκ Γουίλκινς: 216
Κόμπι Μπράιαντ: 211
Πάτρικ Γιούιν: 202
Αϊζέια Τόμας: 198
Τιμ Ντάνκαν: 197
Μπομπ Πέτιτ: 195
Ρικ Μπάρι: 183
Έλτζιν Μπέιλορ: 182
Τζωρτζ Γκέρβιν: 178
Πιτ Μάραβιτς: 167
Γουολτ Φρέιζιερ: 159
Τζωρτζ Μάικαν: 152
Ντιρκ Νοβίτσκι: 152
Ρέτζι Μίλερ: 146
Κέβιν ΜακΧέιλ: 137
Γκάρι Πέιτον: 122
Σαμ Τζόουνς: 111
Ρόμπερτ Πάρις: 98
Τζέιμς Γουόρθι: 93
Τζέισον Κιντ: 92
Έλβιν Χέιζ: 89
Γκραντ Χιλ: 86
Μπιλ Γουόλτον: 81
Πολ Αριζίν: 80
Κέβιν Γκαρνέτ: 79
Μπομπ Μάκαντου: 78
Νέιτ Άρτσιμπαλντ: 78
Νέιτ Θέρμοντ: 71
Χαλ Γκριρ: 68
Άλεν Άιβερσον: 62



ΕΚΤΟΣ 50ΑΔΑΣ

Αλόνζο Μούρνινγκ: 58
Τζο Ντούμαρς: 57
Άρτις Γκίλμορ: 52
Γουίλις Ριντ: 48
Στιβ Νας: 47
Άρβιντας Σαμπόνις: 42
Ντράζεν Πέτροβιτς: 41
Πολ Πιρς: 39
Μπομπ Λανίερ: 33
Τρέισι Μαγκρέιντι: 32
Μπίλι Κάννινχαμ: 31
Βλάντε Ντίβατς: 31
Τομ Χάινσον: 30
Ντέτλεφ Σρεμπφ: 27
Τόνι Κούκοτς: 26
Γουολτ Μπέλαμι: 25
Σίντνεϊ Μόνκριφ: 25
Σον Κεμπ: 24
Ντικέμπε Μουτόμπο: 23
Άλεξ Ίνγκλις: 21
Ρόμπερτ Χόρι: 21
Μάικ Μπίμπι: 19
Ντίνο Ράτζα: 13
Βινς Κάρτερ: 12
Ντένις Τζόνσον: 12
Μπιλ Σάρμαν: 11
Ντέιβ Κάουενς: 10
Λεμπρόν Τζέιμς: 7
Έιντριαν Ντάντλεϊ: 5
Ντολφ Σέιζ: 5
Αμάρε Στούντεμαϊρ: 5
Ντουέιν Γουέιντ: 4
Μαρκ Πράις: 4
Καρμέλο Άντονι: 2
Μπάιρον Σκοτ: 2
Ρέτζι Λιούις: 1
Λένι Ουίλκενς: 1
Εμάνουελ Τζινόμπιλι: 1
Ρέι Άλεν: 1


H δεύτερη λίστα, για όσους τοποθέτησαν λιγότερους από 50 παίχτες, λειτουργεί ως εξής: Οι βαθμοί μπαίνουν αντίστροφα και είναι ανάλογοι με τη θέση που θα παίρνει κάποιος. Άρα όσο λιγότερους βαθμούς παίρνει ένας παίχτης, τόσο ψηλότερα στις λίστες σας βρίσκεται. Αυτό που μετρά είναι η παρένθεση, που είναι ο μέσος όρος. Για να καταταγεί ένας παίχτης πρέπει να ψηφιστεί τουλάχιστον από το 60% των ψηφοφόρων.

Έχουμε:

Μάικλ Τζόρνταν 1 (1)
Σακίλ Ο'Νιλ 2 (2)
Μάτζικ Τζόνσον 3 (3)
Μπιλ Ράσελ 4 (4)
Γουιλτ Τσάμπερλεϊν 5 (5)
Λάρι Μπερντ 6 (6)
Σκότι Πίπεν 7 (7)
Καρλ Μαλόουν 8 (8)
Χακίμ Ολάζουον 9 (9)
Τσαρλς Μπάρκλεϊ 10 (10)
Κλάιντ Ντρέξλερ 11 (11)
Τζον Στόκτον 12 (12)
Ντέιβιντ Ρόμπινσον 13 (13)
Όσκαρ Ρόμπερτσον 14 (14)
Τζούλιους Έρβινγκ 15 (15)
Μόουζες Μαλόουν 16 (16)
Γκάρι Πέιτον 17 (17)
Τιμ Ντάνκαν 18 (18)
Στιβ Νας 19 (19)
Πάτρικ Γουίν 20 (20)
Μπομπ Κούζι 21 (21)
Γκραντ Χιλ 22 (22)
Ρέτζι Μίλερ 23 (23)
Ντομινίκ Γουίλκινς 24 (24)
Τζον Χάβλιτσεκ 25 (25)
Τόνι Κούκοτς 26 (26)
Βλάντε Ντίβατς: 27 (27)
Τζέισον Κιντ: 28 (28)
Σον Κεμπ: 29 (29)
Ντουέιν Γουέιντ: 30 (30)

Επειδη βαριεμαι να γραψω δικαιολογιες και λιγο πολυ με καλυψαν οι σαρουνας χολικ θα περασω κατευθειαν την γνωμη μου(οσο με βοηθανε τουλαχιστον οι γνωσεις μου...)

50) nash
49) kidd
48) Mc grady
47) payton
46) kukoc
45) divac
44) Sabonis
43) Mutombo
42) Cummingham
41) parish
40) thurmond
39) Iverson
38) Garnett
37) Duncan
36) Robinson
35) Ewing
34) Nowitzki
33) Mc adoo
32) Archibald
31) Bryant
30) Walton
29) Worthy
28) Barry
27) Miller R.
26) Thomas I.
25) Maravich
24) Gervin
23) Drexler
22) Wilkins
21) Arizin
20) Pippen
19) Stockton
18) Olajuwon
17) Mc hale
16) Barkley
15) Petit
14) Havlicek
13) O’neal
12) Malone M.
11) Cousy
10) Malone K
9) West
8) Erving
7) Jabbar
6) Robertson
5) Bird
4) Russell
3) Jordan
2) Chamberlain
1) Johnson E.

1 russel
2 chamberlein
3 jordan
4 magik johnson
5 bird
6 karim abdul jabbar
7 pipen
8 havlicheck
9 grant hill
10 d. wilkins
11 robinson
12 kidd
13 o neal
14 payton
15 drextler
16 barkley
17 malone
18 stockton
19 erving
20 parish
21 robertson
22 olajuwon
23 ewing
24 robinson
25 nowitzki
26 bryant
27 pierce
28 r. miller
29 cummingham
30 kukoc
31 thurmont
32 petit
33 archibald
34 bob cousy
35 west
36 mutombo
37 divac
38 radja
39 petrovic
40 nash
41 kemp
42 mc hale
43 thomas
44 duncan
45 schremf
46 barry
47 marravich
48 sabonis
49 mac grady
50 ginnobili

Tις καινούριες ανανεώσεις θα τις κάνω αύριο (Tafe, ευχάριστη έκλπηξη η συμμετοχή σου, αν και έχεις αρκετές αμφιλεγόμενες επιλογές).

1. Jordan
2. Shaq
3. Magic
4. Russel
5. Chamberlain
6. Bird
7. Pipen
8. K. Malone
9. Olajuwon
10. Barkley
11. Drexler
12. Stockton
13. Robinson
14. Robertson
15. Erving
16. M. Malone
17. Payton
18. Duncan
19. Nash
20. Erwing
21. Cousy
22. Hill
23. Miller
24. Wilkins
25. Havlicheck
26. Kukoc
27. Divac
28. Kidd
29. Kemp
30. Wade

Δυστυχώς μου είναι αδύνατο να βγάλω 50άδα. Και τους 30 αγκομάχησα να τους βγάλω.

Κι εγώ αυτό θα έλεγα...(και όχι μόνο)

Η δική μου λίστα θ' αργήσει για να είναι όσο το δυνατόν καλύτερη (και κυρίως ολοκληρωμένη).

Αυτή είναι και η δικιά μου λίστα. Μου ήταν πολύ κουραστικό να αναλύσω την κάθε μου επιλογή. Sorry guys!!!


50. Reggie Lewis
49. Byron Scott
48. George Gervin
47. Mark Price
46. Sidney Moncrief
45. Nate Archibald
44. Bill Walton
43. Kevin McHale
42. Paul Pierce
41. Walt Frazier
40. Vlade Divac
39. Jerry West
38. Bob Cousy
37. David Robinson
36. Allen Iverson
35. John Havlicek
34. James Worthy
33. Robert Parish
32. Mike Bibby
31. Steve Nash
30. Detlef Schrempf
29. Alonzo Mourning
28. John Stockton
27. Moses Malone
26. Joe Dumars
25. Grant Hill
24. Clyde Drexter
23. Reggie Miller
22. Drazen Petrovic
21. Gary Payton
20. Dominique Wilkins
19. Arvydas Sabonis
18. Karl Malone
17. Isiah Thomas
16. Scottie Pippen
15. Pete Maravich
14. Patrick Ewing
13. Charles Barkley
12. Shaquille O'Neal
11. Oscar Robertson


10. Dirk Nowitzki
9. Kobe Bryant
8. Julius Erving
7. Hakeem Olajuwon
6. Bill Russell
5. Kareem Abdul-Jabbar
4. Larry Bird
3. Magic Johnson
2. Michael Jordan
1. Wilt Chamberlain

την.....

Την what?


Πολυ ωραιο θεμα αλλα στις 1 τα μεσανυχτα δεν ειναι καταλληλη ωρα να δωσω και εγω καμια λιστα.....
Σημερα το βραδυ μεσημερι ειναι πιο λογικο.....

Χε, ήθελα να κάνω ένα edit και πόσταρα αφήνοντάς το ασυμπλήρωτο...Το συμπλήρωσα τώρα.

να κι η δικιά μου γνώμη :

magic jonhson 1
wilt chamberlain 2
larry bird 3
bill russel 4
oscar robertson 5
julius erving 6
moses malone 7
hakeem olajuwon 7
kareem abdul jabbar 9
charles barkley 10
walt frazier 11
michael jordan 12
bob cousy 13
tim dunkan 14
jerry west 15
george gervin 16
george maikan 17
elgin baylor 18
shaq o'neil 19
john havlicek 20
bob lainer 21
bob mcadoo 22
reggie miller 23
bob petit 24
scottie pippen 25
jason kidd 26
david robinson 27
artis gilmore 28
pat ewing 29
alex english 30
rick barry 31
clyde drexler 32
hal greer 33
dominique wilkins 34
elvin hayes 35
karl malone 36
sidney moncrief 37
dirk nowitzki 38
bill walton 39
pete maravic 40
tracy mcgrady 41
robert parish 42
kevin garnett 43
steve nash 44
james worthy 45
willis reed 46
lebron james 47
isiah thomas 48
john stocton 49
allen iverson 50
dwyane wade 51

Ειδική μνεία στον ralf Sampson που δεν έκανε την καριέρα που θα μπορούσε λόγω τραυματισμών.


Έχω βάλει στην ίδια θέση moses malone & hakeem olajuwon.
Επίσης έχω συμπεριλάβει μερικούς παίκτες που είναι στην ενεργό δράση και απ' ότι φαίνεται θα μπουν στη λίστα.

Ορίστε και η δική μου λίστα,δυστυχώς χωρίς σχολιασμό (εδώ έσπασα το κεφάλι μου γαι να βγάλω τη σειρά,αν έκανα και σχολιασμό θα το πάθαινα το εγκεφαλικό):

1)Μάικλ Τζόρνταν
2)Λάρυ Μπερντ
3)Έρβιν "Μάτζικ" Τζόνσον
4)Μπιλ Ράσελ
5)Ουίλτ Τσάμπερλεν
6)Καρίμ Αμπντουλ Τζαμπάρ
7)Όσκαρ Ρόμπερτσον
8)Τζούλιους Έρβινγκ
9)Χακίμ Ολάζουον
10)Τζέρι Ουέστ
11)Μπομπ Πέτιτ
12)Ρικ Μπάρι
13)Μπομπ Κούζι
14)Έλτζιν Μπέιλορ
15)Πιτ Μάραβιτς
16)Έλβιν Χέιζ
17)Πολ Άριζιν
18)Τζον Χάβλιτσεκ
19)Σακίλ Ο'Νιλ
20)Χαλ Γκριρ
21)Τζορτζ Μάικαν
22)Σαμ Τζόουνς
23)Τζορτζ Γκέρβιν
24)Καρλ Μαλόουν
25)Τσαρλς Μπάρκλεϊ
26)Μόουζες Μαλόουν
27)Νέιτ Θέρμοντ
28)Νέιτ Άρτσιμπαλντ
29)Ντέιβιντ Ρόμπινσον
30)Πάτρικ Γιούιν
31)Τζον Στόκτον
32)Ουόλτ Φρέιζερ
33)Αϊζάια Τόμας
34)Ντομινίκ Ουίλκινς
35)Κέβιν ΜακΧέιλ
36)Σκότι Πίπεν
37)Μπιλ Ουόλτον
38)Τζέιμς Ουόρθι
39)Ρόμπερτ Πάρις
40)Μπιλ Σάρμαν
41)Κόμπι Μπράιαντ
42)Τζέισον Κιντ
43)Ρέτζι Μίλερ
44)Κλάιντ Ντρέξλερ
45)Κέβιν Γκαρνέτ
46)Τιμ Ντάνκαν
47)Ντιρκ Νοβίτσκι
48)Άρτις Γκίλμορ
49)Κάλβιν Μέρφι
50)Λένι Ουίλκενς

Το οτι βαζεις τον Τζορνταν στην 12η θεση κατω απο Τζουλιους Ερβιν, Χακιμ Ολ., Μπαρκλευ, Φρειζερ, Μ.Μαλοουν, ειναι κατι για μενα απιστευτο και δεν μπορω να το δεχτω!
Ενταξει δημοκρατια εχουμε και αυτη ειναι μια ψηφοφορια και μπορει οποιοσδηποτε να ψηφισει οτιδηποτε φυσικα.

Αλλα αν μπορεις και αν θελεις ανελυσε μου το γιατι θεωρεις τον Τζορνταν των 6 πρωταθληματων, των 5 MVP, των 6 MVP τελικων, που συμπεριληφθηκε 9 χρονιες στην καλυτερη αμυντικη πενταδα, που συμπεριληφθηκε 10 χρονιες στην καλυτερη πενταδα του ΝΒΑ, που ειχε 10 χρονια πρωτος σκορερ του ΝΒΑ, που εχει το ρεκορ με τα περισσοτερα συνεχομενα παιχνιδια πανω απο 10 ποντους με 842 συνεχομενα παιχνιδια ,κλπ,κλπ, κατωτερο των:

Τζουλιους Ερβιν, Χακιμ Ολ., Μπαρκλευ, Φρειζερ, Μ.Μαλοουν?

Μερικοι εκ των οποιων δεν εχουν παρει ουτε ενα δαχτυλιδι και εχουν χασει(Μπαρκλευ) απο τον Τζορτναν κατα κρατος σε μονομαχιες στους τελικους ΝΒΑ.

Σίγουρα υπάρχουν μερικά πολύ αμφιλεγόμενα ποστς όπου μπορεί να ασκηθεί κριτική. Το σημαντικό είναι οι λίστες σας να είναι ειλικρινείς κι όχι του στιλ "εσύ χαντάκωσες τον δικό μου, εγώ θα χαντακώσω το δικό σου".

Δεν πρέπει να είμαστε σαν τα σάιτ όπου βάζουν 5/5 αστέρια σε ό,τι τους αρέσει και 0 ή 1 σε ό,τι αντιπαθούν, ανεξαρτήτως αξίας.

τωρα που ξανακοιταω τη λιστα μου ξεχασα τον Elgin Baylor

Ακριβως!

Αυτο το topic ειναι μια ψηφοφορια για το ποιοι πιστευουν τα μελη κατα την προσωπικη τους αποψη και κριση, οτι ειναι οι 50 καλυτεροι ΝΒΑ players και ΟΧΙ για το ποιους 50 ΝΒΑ players συμπαθουν πιο πολυ.

Ετσι ακομα και αν καποιος εχει αντιπαθεια στον Jordan πχ και συμπαθεια στον Αιζεια Tομας, δεν πρεπει να σκεφτει με βαση το συναισθημα του αλλα με την λογικη και μονο!
Ετσι το να βαλει καποιος πχ τον Τομας πανω απο τον MJ σημαινει κατα την αποψη μου παντα οτι αγνοησε τον σκοπο του topic αυτου ή δεν εχει και τοσο ανεπτυγμενη λογικη.

Τωρα υπεισερχεται το θεμα της ηλικιας. Δηλαδη ποσοι αραγε ξερουν ή θα ψηφιζαν σε υψηλες θεσεις παιχτες οπως ο Οσκαρ Ρομπερτσον ή ο Τζον Χαβλιτσεκ ή ο Αρτσιμπαλντ κλπ εναντι των νεωτερων.....?
Οποτε αναμφισβητητα οι νεοτεροι παιχτες εχουν μεγαλο πλεονεκτημα εναντι των παλαιοτερων ΕΚΤΟΣ και αν ολοι οσοι θα ψηφισουν εχουν αριστη γνωση του παρελθοντος.....

Λοιπόν αν τα βάζαμε με βάση τους τίτλους θα έμπαινε πρώτος ο Bill Russel και δευτερος K.C.Jones. Ο επόμενος θα απείχε έτη φωτός.
Τώρα dr J ο πρώτος διδάξας στο αέρινο παιχνίδι. Επέτρεψέ μου επιθετικά να θεωρώ τον jordan σαν κόπια του.
Hakeem το ξανάγραψα κι αλλού. Ξαναδημιούργησε τη θέση του center. Απίστευτες κινήσεις .
Barkley ο τύπος με ύψος κάτω από 2 μέτρα έβγαινε πρώτος στα rebound, σκόραρε μέσα-έξω
Frazier Ότι έχει πετύχει η NY στο nba είναι με αυτόν. Τα γρηγορότερα χέρια
Moses Malone 20 χρονών και τα έβαζε με τα θηρία. Τρομερή ενέργεια μέσα στο παρκέ και φοβερή δύναμη χωρίς να είναι ξυλοκόπος όπως πχ ο Mark Eaton.

Να στο θέσω αλλιώς (μην βρίσεις πολύ)
Τι πήρε ο jordan χωρίς τον pippen?

Δεν βαζουμε ομως τους τιτλους. Βαζουμε τα συνολικα "κατορθωματα" καθε παιχτη.....




Και παλι ΚΑΜΙΑ σχεση με την πραγματικοτητα. Ο Τζορνταν ηταν σε ολους τους τομεις πολυ μα πολυ ανωτερος.
Ναι μεν ο DrJ ηταν πολυ καλος στο σκοραρισμα, βγηκε και ΜVP νομιζω αλλα κυριως αλλα το βασικο στοιχειο του ηταν το θεαμα με τις περιτεχνες ενεργειες του, με τα μεγαλα χερια του....

Για να τον θεωρεις κοπια του θα πει πως για να θεωρεις τον Τζορνταν χειροτερο του Ερβιν τον θεωρεις σε καθε ή τελοσπαντων στις περισσοτερες κατηγοριες χειροτερο του Ερβιν. Τα στατιστικα και η γενικη πορεια σε διαψευδουν κατηγορηματικοτατα!
Οποτε γιατι τον θεωρεις χειροτερο του? Αμα θελεις κανε και μια αναλυση ανα κατηγορια για να δω πως σκεφτεσαι και που τον βρισκεις χειροτερο του Ερβιν.....





Το οτι ο Χακιμ ηταν απιστευτος σε αυτη τη θεση δεν χωραει αμφιβολια. Ομως και παλι ο Τζορτναν ηταν πολυ ανωτερος στα νουμερα στην γενικη εικονα, στην διαρκεια και στους τιτλους.
Οποτε και παλι πως καταφερνει ο Χακιμ κατα την γνωμη σου να ειναι πιο πανω απο τον Τζορτναν?

Το οτι ο Α ειναι καλος ή πολυ καλος σε κατι δεν αρκει για να τον πεις καλυτερο απο τον Β σε αυτο το κατι. Γιατι πρεπει να ειναι και καλυτερος απο τον Β σε αυτο το κατι.

Οποτε το:



Ειναι τελειως irrelevant. Ο Τζορνταν εκανε 1000 περισσοτερα πραγματα.
Οποτε και παλι θα χρειαστω μια διευκρινιση.....

Τα ιδια και για τα παρακατω. Δεν αποτελουν λογοι του να ειναι ο Α καλυτερος απο τον Β. Αποτελουν λογοι το να θεωρουμε τους Α καλους.







Ασχετο τελειως!
Με αυτη τη λογικη τι πηρε ο Κομπε χωρις τον Σακ ή το αντιστροφο?
Επειδη πηραν μαζι και οχι χωρια 3 champs σημαινει κατι ως προς την αξια τους?

Τι σχέση έχει η λέξη κόπια με χειρότερο ή καλύτερο; Ο ένας (Dr J) ήταν αυτός που άνοιξε τον δρόμο κι ο άλλος (Jordan) πάτησε πάνω σ' αυτόν. Το χειρότερος-καλύτερος δεν μπάινει σ αυτή τη λογική.
Βασικά δεν νομίζω ότι μπορούν να συγκριθούν πορτοκάλια με μήλα. Είναι ανόμοια. Οπότε σε διαφορετικές εποχές, με διαφορετικές προπονήσεις, διαφορετικό τρόπο ζωής και διατροφής η απλή αντιπαράθεση στατιστικών κατά τη γνώμη μου είναι λαθεμένη.
Καλυτερο αυτοκίνητο το NSU Ro80 ή το Nissan Micra; Αν κριθούν με τωρινά δεδομένα το Micra, αν όμως μπει στη ζυγαριά το πόσο πρωτοποριακό ήταν το καθένα για την εποχή του το αποτέλεσμα αντιστρέφεται πλήρως.
Η λογική σου νομίζω ότι είναι “Αλογοσκούφεια”. Νούμερα και μόνο
Δεν είναι λοιπόν ζήτημα συμπάθειας ή όχι, αν κι αυτό πρέπει να παίζει ρόλο.

michael jordan
magic jonhson
larry bird
wilt chamberlain
kareem abdul jabbar
julius erving
vince carter
tracy mcgrady
kevin garnett
lebron james
dwyane wade
allen iverson
Kobe Bryant

Καποιους απο αυτους δεν τους εχω δει live γιατι δεν τους προλαβα αλλα μεσα απο κασετες και dvd οποτε κυριως εκφραζω γνωμη για τους τωρινους παιχτες.

Να και η δικια μου λιστα. Επειδη ειμαι ανθρωπος των αριθμων και επειδη θα τυραννιομουνα τρομερα να σκεφτομαι ποιος πρεπει να ειναι μπροστα απο ποιον, εφτιαξα ενα μικρο προγραμματακι που του βαζεις καποια στατιστικα(πρωταθληματα, ικανοτητα στο σκοραρισμα/αμυνα, επιτυχιες συλλογικες/ατομικες, ριμπαουντ,ασιστ, ποσοστα σε 2ποντα,3ποντα, ηγετικη προσωπικοτητα) και σου βγαζει τα τελικα αποτελεσματα "φορμαρισμενα" και ετοιμα για post.... Οποτε:







Πατησε σε αυτον και εγινε πολυ καλυτερος απο αυτον. Εσυ δεν το βλεπεις αυτο και δεν ξερω για ποιο λογο.....



Μα εδω συγκρινουμε το χειροτερος-καλυτερος! Δεν συγκρινουμε το ποιος εζησε πρωτος και εκανε κατι....




Μα το ειπε ο αρχικος poster αυτο. Οτι καλυτερα να ξεχασουμε αυτα τα περι μη συγκρισης για διαφορετικες εποχες, για διαφορετικες θεσεις κλπ. Οποτε τα ξεχναμε και δεν ειναι λαθεμενη για αυτο το topic!




Μα τα νουμερα λενε με απολυτη ακριβεια το τι εχει πετυχει καποιος τελικα!

Εσυ λες οτι ο Barkley ειναι ενας παιχτης των 22 ποντων μ.ο, με φοβερη αμυνα, πολυ καλος στο κατεβασμα της μπαλας, με παμπολες στιγμες που την κατεβαζε μονος του περνουσε 3-4 και καρφωνε παρολο του οτι επαιζε "ψηλος", πολυ καλος ριμπαουντερ, 1 φορα MVP ΝΒΑ, 5 φορες στην καλυτερη πενταδα του ΝΒΑ, 11 φορες All-Star, 1 φορα All-Star MVP, ενω δεν κατεκτησε καποιο πρωταθλημα.

Ωραια! Συμφωνω και γω! Ο Μπαρκλευ ηταν ενας φοβερος παιχτης! Φυσικα και συμφωνω!


ΟΜΩΣ: Εσυ τον βαζεις πανω απο τον Τζορτναν. Ενας Τζορτναν οπου σε καθε συγκριση με τον Μπαρκλευ ειναι πολυ καλυτερος!

Τζορνταν: 30.1 ποντοι μ.ο, φοβερη επισης αμυνα, 1 φορα καλυτερος αμυντικος του ΝΒΑ, 9 φορες στην καλυτερη αμυντικη πενταδα του ΝΒΑ, Rookie της χρονιας, 10 φορες στην καλυτερη πενταδα του ΝΒΑ, 14 φορες All-Star, 3 φορες All-star MVP, 5 φορες MVP ΝΒΑ, 6 φορες MVP τελικων ΝΒΑ με 6 πρωταθληματα και να εχει νικησει και τον Μπαρκλευ κατα κρατος(41 ποντους μ.ο ειχε στους τελικους με το Φοινιξ το 93!!) στην μεταξυ τους μονομαχια στους τελικους του 1993.


Τωρα πως εσυ βαζεις τον Μπαρκλευ πανω απο τον Τζορτναν ειναι κατι που δεν υπαρχει περιπτωση να καταλαβω..... Εκτος αν μου εξηγησεις.....




ΩΧ! Απο τη στιγμη που βαζεις μεσα συμπαθειες στο ποιον θεωρεις καλυτερο ή οχι τοτε το εχασες το παιχνιδι! Ειπαμε: μονο την αυστηρη λογικη και κριση πρεπει να χρησιμοποησουμε!
Γιατι αυτη δεν ειναι ψηφοφορια για το ποιον συμπαθουμε περισσοτερο αλλα για τον ποιος πιστευουμε οτι ειναι ο καλυτερος!

Δεν ξέρω με τι συντελεστή τα υπολόγισες. Μερικοί παίχτες βγαίνουν σε φυσιολογικές θέσεις, ενώ άλλοι (λιγότεροι βέβαια) σε θέσεις αταίριαστες.

Κρίσιμη ερώτηση: Ο Χόρι τι βαθμολογία βγάζει;

Το ξερω, αλλα ε.....




Δεν ξερω που κολλαει ο Χορυ αλλα:
Robert Horry 2730

ακριβώς γι' αυτό βρε παιδιά είπαμε ότι καλό είναι να μπαίνει και ένα σχόλιο σε κάθε παίκτη, για να δούμε το σκεπτικό του καθενός και να γίνεται αφορμή για κουβέντα


ναι liolia μου, ενώ εμείς που προλάβαμε live τους Κούζι και Μάικαν μπορούμε να εκφράσουμε γνώμη


ενδιαφέρον έχει για το τί βαθμολογία δίνει σε κάποιον με απλά 6 δαχτυλίδια

Για αυτον το λογο πιστευω οτι θα επρεπε η λιστα να ειναι για τους τοπ 25 το πολυ,οχι τοπ 50.Για να μπορεσουμε να κρινουμε δικαια τους παιχτες που απο τους οποιους εχουμε δει αρκετα χαιλιτς.Απο ποστ σε ποστ οι επιλογες απο το 50 μεχρι το 25 ειναι πολυ διαφορετικες.Εγω αν εφτιαχνα λιστα θα εβαζα τους γνωστους και μετα πολλους παιχτες που παιζουν τωρα και μερικους αγαπημενους μου.Παντως πολλοι εχουν βαλει τους αγαπημενους τους παιχτες ψηλα στη λιστα.Δεν γινετε π.χ. ο Αιβερσον να ειναι κοντα στο 50 επειδης δεν εχει παρει πρωταθλημα και ο Ντιρκ να ειναι κοντα στο 30,αφου ουτε εκεινος εχεις παρει κατι.Εξαλου ο Αλεν παιζει καλο μπασκετ απο την πρωτη στιγμη που πατισε το ποδι του στο ΝΒΑ.

Μάλλον πριν δεν εκφράστηκα σωστά… αυτό που ήθελα να πω στον liolia ήταν ότι δεν χρειάζεται απαραιτήτως να έχεις ζήσει τους παίκτες για να έχεις άποψη


γι’ αυτό έχουμε τα credits, για να βγει μια άκρη και να βγάλουμε και εμείς τους 50 κορυφαίους, αν βάζαμε μόνο 25 θα μέναν πολλοί κορυφαίοι εκτός



Πολύ σωστά μιλάς για τους αγαπημένους παίκτες, σ’ αυτό προσπαθήστε να είστε όσο πιο αντικειμενικοί μπορείτε διότι αν δεν το κάνετε τότε δείχνετε και έλλειψη κρίσης αλλά και το τελικό αποτέλεσμα επηρεάζετε αρνητικά, εξάλλου και εγώ όπως δήλωσα στις επιλογές μου πολύ θα ήθελα να είχα no1 τον Magic και τους Αιζάια, Ντομινίκ πολύ ψηλότερα αλλά στο δικό μου μυαλό σαν αξία τοποθετηθηκαν λίγο παρακάτω, χωρίς να σημαίνει βέβαια ότι έχω και δίκιο. Απλά προσπάθησα να μείνω μακριά από συμπαθειες και αντιπάθειες.




Δεν πειράζει Κώστα ότι λίστα θέλεις φτιάχνεις, όσο για τους παίκτες που αναφέρεις γίνεται συνδυασμός όλων των στοιχείων τους, ας πούμε ο sir Charles είναι ένα τρανό παράδειγμα, μπορεί να μην έχει τίτλους αλλά η προσωπικότητα, οι ηγετικές ικανότητες, τα στατιστικά, οι επιθετικές και αμυντικές ικανότητές του, η διάρκεια και γενικότερα η κλάση του σε τελική αξία υπερβαίνει κατά πολύ αυτή του Χόρι π.χ. που έχει 6 τίτλους.

Το ποστ μου δε εχει να κανει με τον τροπο που εκφραστηκες. .Θα προσπαθησω να φτιαξω μια λιστα αργοτερα...

Ακριβώς. Περίπτωση Κέι Σι Τζόουνς, πχ.



Θα ήταν πολύ πιο άνετο τόπικ, αλλά είπαμε να κάνουμε ένα για τους καλύτερους στην ιστορία, ένα θέμα το οποίο επίσης είναι πολύ συνηθισμένο κι ας μην έχει δει η συντριπτική πλειοψηφία των χρηστών οποιουδήποτε μπασκετικού φόρουμ ζωντανούς αγώνες ΝΒΑ πριν τη δεκαετία του '90. Βεβαίως, όσο κοντινότερος είσαι στην εποχή κάποιου παίχτη, τόσο καλύτερα συνήθως τον κρίνεις, αλλά από τη στιγμή που δεν τον έχεις δει, το επόμενο καλύτερο πράγμα είναι να κάνεις έρευνα και να αφήσεις να λειτουργήσει η κρίση σου.

Άλλωστε, μόνο εγώ έχω δει ζωντανό τον Κούζι να παίζει μπάσκετ (αλήθεια είναι, έδωσε μια πάσα πίσω από την πλάτη στο Λάρι Μπερντ, καθόλου άσχημα για 75χρονος τότε ).

1.Chamberlain 21.Bryant 41.Nowitzki
2.Jordan 22.Mikan 42.Kidd
3.Johnson 23.M.Malone 43.Nash
4.Bird 24.Walton 44.Iverson
5.Jabbar 25.West 46.A.Stoudemire
6.Russel 26.Havlicek 47.Wade
7.Erving 27.Thomas 48.James
8.O'neil 28.Maravich 49.Anthony
9.Olajuwon 29.Baylor 50.Allen
10.K.Malone 30.Horry
11.Robinson 31.R.Miller
12.Drexler 32.Garnett
13.Robertson 33.Mourning
14.Ewing 34.S.Jones
15.Barkley 35.Payton
16.Stockton 36.Barry
17.Pippen 37.Kemp
18.Gervin 38.Hill
19.Wilkins 39.Carter
20.Dunkan 40.Mcgrady

Αυτες ειναι οι δικες μου επιλογες.Πως σας φαινονται;...
Πιστευω οτι στις θεσεις 1 εως 20 δυσκολα θα μπει καποιος μεσα και οτι οι παιχτες απο τις θεσεις 39 εως 50 σε λιγα χρονια θα ερθουν και θα μπουν στις θεσεις μετα τους Ντανκαν και Μπραιντ.Μπορει να μην εβαλα καποιους γιατι μπορει να τους ξεχασα η δεν του ηξερα καλα.Οι αποστασεις παντως αυτων των παιχτων που εβαλα στην λιστα δεν ειναι μεγαλες,ολοι ειναι παιχταραδες

Γιατι μου τα εμφανισε ετσι ρε γμτ .Ελπιζω να βγαλετε ακρη απο τη λιστα.Sorry guys!!!

NBAholic μπορείς να βγάλεις μέχρι στιγμής αποτελέσματα?

Θα ανανεώσω τα αποτελέσματα αύριο και ίσως προσθέσω και κάποιο σχόλιο στις κατατάξεις του Kostasvc.

Λοιπόν, όπως και με άλλες λίστες, αρκετοί παίχτες φαίνονται εντάξει, ενώ άλλοι δε φαίνεται να ταιριάζουν, ιδίως ο Μέλο ή ο Αμάρε (νωρίς ακόμη), ο Μπάρι (έπρεπε να μπει ψηλότερα), ο Χόρι (δεν έπρεπε να μπει καθόλου), οι Γουεστ-Μπέιλορ (πολύ χαμηλά) και οι Γουόλτον-Μάραβιτς-Γουίλκινς-Πίπεν-Γιούιν-Ρόμπινσον (πολύ ψηλά).

Η λίστα όμως δεν ανανεώθηκε ακόμη γιατί σου λείπει ένας παίχτης για να τους κάνεις 50, συγκεκριμένα ο Νο45.

Βαλε για το νουμερο 45 τον Πιρς.Οσο για τον Αμαρε πιστευω οτι ειναι ο καλυτερος απο τους πιτσιρικαδες και σε λιγα χρονια θα εχει καταφερει πολλα πραγματα.

To ηξερα οτι αυτη η ψηφοφορια αργα η γρηγορα θα εχανε τον δρομο της. Μπραβο σε sarounas και χολικ που ανοιξανε αυτο το τοπικ αλλα... απο την στιγμη που βλεπω στις λιστες ονοματα οπως του κουκοτς (μη πειτε καμμια βλακεια, δεν εχει σχεση με το οτι ειναι ευρωπαιος) και του αμαρε πιστευω πως δεν υπαρχει λογος να ασχοληθω και το πιο πιθανο θα ειναι τα αποτελεσματα να ειναι εκτος πραγματικοτητας...

Συμφωνω απολυτα μερικες λιστες ειναι σχετο χαλι και δεν εχει αξια να βρισκονται αλλα τελος παντων να συμμετεχει οποιος ξερει π.χ. εγω ξερω παρα πολλα για τους σημερινους παιχτες αλλα δε ξερω τιποτα για παιχτες οπως george mikan,bob cousy,james worthy,bill russel αρα γιατι να συμμετεχω? θα ταν καλυτερα να συμμετεχουν μονο οσοι ξερουν

Eλπίζω πως δε θα υπάρξει κάποιος που θα τα αμφισβητήσει αυτά. Ο Κούκοτς είχε μό περίπου 19/7/5 στην παραγωγικότερη σεζόν του, αλλά σε μια ομάδα χάλι, ενώ η παραγωγκότερη χρονιά του σε μια έστω αξιοπρεπή ομάδα ήταν το '95, όταν και είχε 16/5/5. Καλά νούμερα, αλλά όχι All Star επιπέδου, πολύ περισσότερο επιπέδου Τοπ-50.
Για τον Αμάρε, είπαμε, είναι νωρίς ακόμη. Πρέπει να επανέλθει στο επίπεδο που ήταν τη σεζόν 2004-05 και να παραμείνει σ'αυτό για αρκετές χρονιές...



Επειδή όμως η λίστα σου αναμένεται να είναι καλή, θα ανεβάσει τη συνολική αληθοφάνεια.
Ξέρω ότι θα ήθελες να υπάρχουν και ψήφοι με αρνητική βαθμολογία, αλλά αυτό δε γίνεται.



Πάντως, δεν είναι εύκολο να βγουν λίστες με εξαιρετική ακρίβεια. Ακόμη και μεμονωμένα άτομα με μεγάλη γνώση του αντικειμένου, όπως ο Έλιοτ Καλμπ ή ο Κώστας Παπαδάκης, έχουν ποστάρει λίστες με εμφανείς αδυναμίες (ο πρώτος στο βιβλίο του "Who's better, who's best in basketball"-παρόλα αυτά, σας προτείνω να το διαβάσετε, έχει ενδιαφέροντα στοιχεία-και ο δεύτερος σε μια λίστα πριν 10-12 χρόνια σε μια λίστα του όταν έγραφε στο Τρίποντο).
Σκέψου τώρα τα αποτελέσματα από πολλά άτομα μαζί, ιδίως μετά την πρώτη 10άδα, που έχει πάνω-κάτω στάνταρ επιλογές. Εδώ η αντίστοιχη λίστα του RealGM, που αποτελείται κυρίως από άτομα με καλή γνώση του αντικειμένου, και έχει σημαντικές αδυναμίες:

http://www.realgm.com/boards/viewtopic.php?t=564576

Οπότε, μην αποθαρρύνεστε.

καλα ντε μη βαρατε... δεν τον εβαλα και Ν1 στο 46 τον εβαλα που ισως οντως ειναι τραβηγμενο τωρα που το ξανασκεφτομαι αλλα αυτο δεν ειναι λογος morfi να σνομπαρεις τη λιστα και κυριως τη δουλεια που εκαναν οι σαρουνας χολικ(βγαζω απ'εξω ολους εμας τους υπολοιπους που υστερουμε κατα πολυ σε γνωσεις)

Ουτε εγω θα εφτιαχνα λιστα γιατι οπως ειχα πει δεν γνωριζω καλα τους παιχτες και αν εφτιαχνα λιστα θα εβαζα πρωτα τους γνωστους και μετα παιχτες που αγωνιζονται τωρα στο ΝΒΑ καθως και μερικους αγαπημενους μου.Η απαντηση του Σαρουνας ηταν...

Με το να βαζει καποιος ενα παιχτη στο Νο 46 ενω δεν ανηκει εκει δεν νομιζω οτι επειρεαζει τη τελικη βαθμολογια αλλωστε...

Παντως αν νομιζετε οτι υπαρχουν λιστες οπου υπαρχουν λαθη μεσα σε αυτες καλα θα κανατε να τις βγαζατε εκτος.Για μενα δεν υπαρχει προβλημα,οπως ειπα και πριν εγω δεν θα εφτιαχνα λιστα.
Lebron15 πως γινετε να συμφωνεις οτι μερικες λιστες ειναι σκετο χαλι αφου δεν ξερεις τιποτα απο παλιους παιχτες;
Morfi φτιαξε και εσυ μια λιστα...

δε καταλαβες μερικοι καινουριοι παιχτες ειναι πολυ ψηλα χωρις να εχουν καταφερει κατι και επαναλαμβανω πως δε φτιαχνω λιστα γιατι δε ξερω τους παλιους καλα!!! επισης δε συμφωνω τοσο στη συγκριση παιχτων με ακομη και 40 χρονια διαφορα γιατι π.χ. ο Μικαn επαιζε τη δεκαετια του '60 και ο λεμπρον π.χ μετα το 2000 ετσι πως να τους βαλεις στην ιδια λιστα? Am i right??????????

Εγω ομως δεν πιστευω πως υστερω σε γνωσεις απο κανεναν οποτε σνομπαρω οποιον θελω...


Επηρεαζει ομως τις γυρω θεσεις απο αυτην που ανεφερες οπου θα μεινουν αλλοι εξω...


Ναι, περιμενε...


ωχ... χολικ ?

Απο τη στιγμη που βαζω μονο εγω τον Αμαρε δεν επηρεαζει τιποτα.Ετσι και αλλιως ο Αμαρε ειναι εκτος 50αδας.Ετσι νομιζω τουλαχιστον....

Πωπω βλέπω πανικό έσπειρες
όμως είσαι από τους μεγαλύτερους fans του ΝΒΑ καλό θα ήταν να κάνεις μια λίστα.
από περιέργεια και μόνο να δούμε ποιους θεωρείς κατά σειρά εσύ κορυφαίους φτιάξ’ την και αν δεν το θέλεις τότε αυτή δεν θα συμπεριληφθεί στο τελικό αποτέλεσμα.

Όσο για τον Κούκοτς νομίζω ότι έχεις πέρα για πέρα δίκιο, αυτός ο παίκτης νομίζω δεν έκανε για το NBA ή μάλλον δεν έκανε με τον τρόπο που προσπάθησαν να τον αξιοποιήσουν εκεί, αυτό φάνηκε και από τις τραγικές του εμφανίσεις με την εθνική του το 94, 95, 96 και το 97
μόνο εκείνος που γνωρίσαμε ως παιδί θαύμα του γιουγκοσλάβικου μπάσκετ δεν ήταν. Έκανε μερικά πολύ μεγάλα παιχνίδια με κορυφαία όλων εκείνα με την ανατροπή εναντίον των Λέικερς και έναν τελικό με τη Γιούτα το 98 αλλά η γενική εικόνα του δεν άρεσε καθόλου, ήταν πολύ βαρύς και αργός και η ελαστικότητα που ήταν το μεγάλο του προσόν πήγε περίπατο…κρίμα γιατί στην Ευρώπη ήταν ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ όπως και με την εθνική του μέχρι πριν φύγει για το ΝΒΑ το ’93.




όσο για το άλλο με τις λίστες και την κόντρα, μένω άναυδος
ρε παιδιά αλίμονο, καλά κάνατε και φτιάξατε λίστες
τι κόμπλεξ πέρι άγνοιας είναι αυτά; γενικότερα δεν υπάρχει αντικειμενικό, όλοι πάντα με κάποιες επιρροές αποφασίζουμε οτιδήποτε αλλά εδώ ένα είναι σίγουρο, ότι όλοι μας γνωρίζουμε πέντε πράγματα γύρω από το ΝΒΑ και όσοι δεν ξέρουν πολλά λόγω ηλικίας κυρίως, σίγουρα κάνουν προσπάθειες να μάθουν περισσότερα γιατί τους αρέσει το ΝΒΑ, εξάλλου εξειδικευμένο φόρουμ στο μπάσκετ είμαστε, αν δεν κάνουμε εμείς εδώ τέτοιου είδους λίστες ποιος θα κάνει;

επιπλέον αυτό που θέλουμε, είναι να βγάλουμε και εμείς εδώ στο basketforum ένα ιστορικό συγκεντρωτικό αποτέλεσμα και ποιο θα είναι αυτό, όπως και το επίπεδο της λίστας θα φανούν στο τέλος






για μια άλλη σύγκριση θα ήταν δικαιολογημένος ο συλλογισμός σου αλλά για την παρούσα η απάντηση στην απορία σου για το πως γίνεται αυτή μεταξύ παικτών που έχουν 40 χρόνια διαφορά βρίσκεται στο πρώτο ποστ του τόπικ, ρίξε μια ματιά εκεί αν θέλεις

????
Διαφωνω τελειως....
Τι θα πει δεν εκανε? Ασχημα πηγε.....?

Καμια σχεση φυσικα αν αξιζει να μπει στο top-50, γιατι φυσικα δεν υπαρχει τετοια περιπτωση, αλλα οχι και οτι δεν εκανε για ΝΒΑ....





Παλι δεν σε καταλαβαινω! Σε ποιον δεν αρεσε?
Και δεν εκανε μερικα πολυ μεγαλα παιχνιδια, αλλα πολλα πολυ μεγαλα!
Πχ ενας απο τους βασικοτερους συντελεστες που περασαμε στους τελικους του 1998 ηταν ο Κουκοτς στο τελευταιο παιχνιδι..... Χωρις υπερβολη ο Τονυ μετα τον MJ και Pippen φυσικα, ηταν μαζι με τον Ροντμαν(ισως πιο κατω απο τον Ροντμαν μαλλον) ο καλυτερος παιχτης των Μπουλς.....





Μα τι περιμενες? Αλλο επιπεδο το ΝΒΑ τοτε....
Παντως ναι φανηκε να εχασε καποια προσοντα του.....

δεν ειναι κομπλεξ . καθε αλλο μαλιστα. σεβασμος σε ανθρωπους με πληρεστερη αποψη . θεωρω οτι και εγω ,χωρις να θελω να φανω αλαζονας, εχω καποιες Α γνωσεις για το πρωταθλημα που αγαπω. αλλα για να μην το κουραζουμε και επειδη ειμαστε αρκετα ποστς τωρα οφ τοπικ και ο μορφη το εχει ριξει στην πλακα και εγω σαν ψαρακλας τσιμπαω να τελειωσουμε την διενεξη εδω

Ο καθένας ας βάλει στην λίστα του ότι παίκτες θέλει.
Πότε θα βγάλετε συνολικά αποτελέσματα?