QUOTE
Νομιζω οτι η περιπτωση μας ειναι περισσοτερο σαν να συγκρινουμε ποδοσφαιριστη κλασης στην καλυτερη ομαδα της σουπερλιγκας της ελλαδας που τα εχει παρει ολα στην ελλαδα και που καθε φορα που παιζει σε κοινη διωργανωση (Τσ.λ) τα παει εξαιρετικα, σε σχεση με τον καλυτερο ποδοσφαιριστη μιας μετριας ομαδας της πρεμιερ λιγκ. Νομιζω οι περισσοτεροι θα διαλεγαν τον πρωτο αν και χωραει συζητηση.
A μπράβο, οι διαφορές μας έγκειται σε αυτό: πόσο μεγάλη είναι η διαφορά δυναμικότητας ανάμεσα στις δύο λίγκες. Για μένα είναι πολύ μεγαλύτερη η διαφορά ΝΒΑ/Ευρωλίγκας από Σουπερλίγκα/Πρέμιερ. Και είναι διότι πολλοί τελευταίοι άσημοι παίκτες του ΝΒΑ έρχονται στην Ευρώπη και γίνονται dominant, όταν πολλοί dominant της Ευρώπης πάνε απέναντι κι έχουν δυσκολία στο να βρουν 2' συμμετοχής. Αρκετοί Έλληνες έχουν παίξει στην Πρέμιερ και με αξιώσεις. Κανείς Έλληνας δεν έχει παίξει σοβαρά στο ΝΒΑ, ο πρώτος που θα το κάνει -αν το κάνει- θα είναι ο Γιάννης. Οι άλλοι δύο, καλώς ή κακώς, είναι αμερικάνικα προϊόντα μπάσκετ, χώρια που από τον Καλάθη ακόμη είδαμε απλώς να αρπάζει την ευκαιρία σε λίγα ματς (αλλά κάτι μου λέει ότι έτσι όπως την άρπαξε, έστα μικρά συμβόλαια και ρόλους θα βρίσκει).
Η διαφορά ΝΒΑ και Ευρώπης είναι τέτοια που όταν παίζουν οι γηγενείς των από κει με τους γηγενείς των από δω, το σύνηθες είναι μια τριαντάρα ή αυτό που είδαμε στο φιλικό του ΟΑΚΑ πριν από λίγα χρόνια, δηλαδή παιδιά να παίζουν με άντρες. Ο οποιοσδήποτε έχει παίξει έναν Α χρόνο ακόμη και στην τελευταία ομάδα του ΝΒΑ, θέση στην Ευρωλίγκα έχει, αν όχι και πρωταγωνιστικό. Δεν ισχύει το ίδιο για Πρέμιερσιπ και Ολυμπιακό, δεν μπορεί ο κάθε αναπληρωματικός της τελευταίας ομάδας να σταθεί με τον Ολυμπιακό στο Τσάμπιονς Λιγκ.
QUOTE
Δεν νομιζω οτι το παραδειγμα Α και Β εθνικης στεκει διοτι οι παιχτες τους οποιους συγκρινουμε παιζουν σε διαφορετικες διωργανωσεις χωρις σχεση ιεραρχικη ενω οταν παιζουν σε κοινη διαργανωση βλεπουμε ξεκαθαρα οτι πανω κατω παιζουν στο ιδιο επιπεδο.
Ε όχι, για να γίνει αυτη η σύγκριση θα έπρεπε ο Ντράγκιτς να παίζει στο Ευρωμπάσκετ με συμπάικτες 12 ΝΒΑερ. Πρέπει να είναι τεράστιος παίκτης (επιπέδου Νοβίτσκι) κάποιος ώστε ως μόνος ΝΒΑερ να θριαμβεύσει απέναντι σε μια καλή εθνικη κι ο Ντράγκιτς τέτοιας κλάσης δεν είναι και μάλλον δε θα γίνει και ποτέ. Όταν παίζουν 12 ΝΒΑερ απέναντι σε 12 Ευρωπαίους, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Ναι,. θαύματα γίνονται, όπως στην Ιαπωνία που ήταν πρωταγωνιστής ο Σπανούλης, αλλά μια φορά στα 100 χρόνια, γι' αυτό τα πανηγυρίζουμε και έτσι.
Και κάτι ακόμη για τις άμυνες που αντιμετωπίζει ο ΝΤράγκιτς: Είναι ο ηγέτης της ομάδας του, άρα και ο πρώτος που προσπαθούν να μπλοκάρουν οι αντίπαλοι προπονητές, βάζοντας πάνω του τον καλύτερο αμυντικό τους γκαρντ. Θέλετε να συγκρίνουμε την ατομική άμυνα του ΝΒΑ με την αντίστοιχη της Ευρώπης; Στρατοσφαιρική η διαφορά. Και μόνο τα φυσικά προσόντα να δεις, είναι αστείο το θέαμα. Απέναντι στη Φενέρ ο Σπανούλης αντιμετώπισε αστείους παίκτες σε σχέση με αυτούς που έχει απέναντί του 3 φορές την εβδομάδα ο ΝΤράγκιτς ακόμη κι όταν παίζει με τη Γιούτα.
Ο βασικός λόγος που οι Ευρωπαίοι δεν τα καταφέρνουν στο ΝΒΑ είναι η έλλειψη σωματικών προσόντων. Τα skills τα έχουν σε αρκετά καλό επίπεδο και βελτιώνονται και πολύ γρήγορα όταν παίζουν με αντιπάλους τους καλύτερους. Όταν έχουν ύψος/δύναμη, τα πάνε μια χαρά, γι' αυτό και είμαστε συνηθισμένοι σε φαινόμενα τύπου Ντίβατς, Ράτζα, Πέκοβιτς, Ρέμπρατσα, Πέτζα, Σπλίτερ (δεν είναι Ευρωπαίος, αλλά καταλαβαινόμαστε), Άντιτς, Μοζγκόφ, Κρστιτς κλπ. Στους κοντούς όμως, τα πράγματα σκουραίνουν, ακριβώς επειδή αυτός που θεωρείται γρήγορος ή δυνατός στην Ευρώπη εκεί είναι τίποτας. Πρέπει να έχεις skills επιπέδου Ναβάρο ή Σάρας για να επιβιώσεις κι αυτά πάλι δε σε κάνουν ούτε Κρις Πολ ούτε Στηβ Νας. Ε, τα skills του Σπανούλη δε φτάνουν σε τέτοιο επίπεδο ώστε να ματσάρουν την έλλειψη φυσικών προσόντων, που ήδη τον φέρνουν σε μειονεκτική θέση σε σχέση με σχεδόν όλους τους γκαρντ του ΝΒΑ.
Και στην πιο καλή του μπασκετική ηλικία να πήγαινε ο Σπανούλης, οι τεχνικές του ατέλειες δε θα "διόρθωναν" το ότι θα ήταν ένας αργός, κοντός, όχι ιδιαίτερα δυνατός γκαρντ στο ΝΒΑ που δεν μπορεί καν να σταθεί με το σταθερό σουτ που (δεν) έχει. Θα πήγαινε το πρώτο βράδυ απέναντι στον Ουέστμπρουκ, που θα πετούσε από πάνω του, το επόμενο απέναντι στο Λόσον θα τον κυνηγούσε λαχανιασμένος, θα έβλεπε το Τζο Τζόνσον να του ρίχνει σε κιλά, εκατοστά και μυς, θα πήγαινε στη ΝΥ και ο Φέλτον θα του έκανε φου και θα' πεφτε, o Χάρντεν θα τον άφηνε δυο βήματα πίσω στην πρώτη τρίπλα. Ο Ντράγκιτς απέναντι σε αυτούς έχει να αντιπαρατάξει ταχύτητα, άλμα, διασκελισμό, περισσότερη δύναμη από το Σπαούλη και -πλέον- άκόμη κι αυτούς που δεν μπορεί να τους μαρκάρει, τους ισοσκελίζει με αυτά που δίνει στην ομάδα του στο άλλο μισό του γηπέδου. Εκεί όπου ο Σπανούλης, στη φούρια του να δείξει ότι αξίζει να παίζει με τους καλύτερους, τα έκανε θάλασσα παίρνοντας τραβηγμένες ενέργειες, πουλώντας μπάλες, κάνοντας μεταφορά ή κάνοντας αίρμπολ σε σουτ που στο ΝΒΑ θεωρούνται ψωμοτύρι.
Ο Σπανούλης πήρε χρόνο συμμετοχής και πήγε σε πολύ καλή ηλικία, ανάλογη με αυτή του Ντράγκιτς, ώστε να μπορεί και να βελτιωθεί (αν και με την ηθική εργασίας που έχει, και στα 40 να πήγαινε πάλι θα βελτιωνόταν, είναι εξαιρετικός επαγγελματίας). Ο χρόνος που πήρε ήταν περισσότερος από αυτόν που έπαιρνε ο Καλάθης μέχρι πρότινος. Ο Καλάθης φαίνεται να την άρπαξε την ευκαιρία κι αυτό μετράει πολύ εκεί. Εγώ όταν πήγα στην Αμερική με βάλανε σε ένα δωμάτιο και μου είπαν "αυτή είναι η ευκαιρία σου, έχει ΑΚΡΙΒΩΣ 70 δευτερόλεπτα να μας δείξεις τι έχεις". Στο Βέλγιο είχα 30 μέρες δοκιμαστική περίοδο, στην Ισπανία ένα εξάμηνο και στην Αμερική... ένα λεπτό και κάτι. Έτσι είναι εκεί, αν δεν την αρπάξεις την ευκαιρία, δύσκολα σου δίνουν άλλη, δεν τους ενδιαφέρει, να περάσει ο επόμενος, περιμένουν πολλοί απέξω. Δε νομίζω όταν τελείωσε από τους Ρόκετς ο Σπανούλης να βρισκόταν άλλη ομάδα να του δώσει ευκαιρία, δεν είναι ότι "αποφάσισε να επιστρέψει ο Μπιλυ", δηλαδή δε σπρώχνονταν οι ομάδες του ΝΒΑ στην πόρτα του κι αυτός έλεγε "όχι, αφήστε με να γυρίσω στην Ευρώπη". Δεν έπιασε, έφυγε. Θα μπορούσε να πιάσει υπό άλλες συνθήκες; Νομίζω πολύ δύσκολα λόγω έλλειψης σωματικών προσόντων και "ειδικότητας". Τις τεχνικές του ατέλειες θα τις διόρθωνε πολύ πιο εύκολα εκεί, αλλά δε θα υπήρχε η υπομονή από πλευράς ομάδας για κάτι τέτοιο, αφού ο παίκτης δεν είχε με τι να τις ισοσκελίσει.
Ξαναλέω, αυτό δε μειώνει τον Ευρωπαίο μπασκετμπολίστα Σπανούλη. Έχουν αποτύχει τόσοι και τόσοι στο ΝΒΑ που έγραψαν ιστορία στην Ευρώπη. Θέλετε να θυμηθούμε τι έκανε π.χ. ο Πάσπαλι στο ΝΒΑ, που είχε και το ύψος που δεν έχει ο Σπανούλης; Απλά αν τα είχε καταφέρει εκεί θα είχε αποδείξει ότι ανήκε και στον κόσμο των καλύτερων. Εκεί που ο Ντράγκιτς πλέον δικαιωματικά ανήκει, στη λίγκα των μεγάλων.