Mε τις εκλογές να γίνονται καλοκαιράκι με το μεταναστευτικό να είναι πρώτο θέμα, τα αντιμνημονιακά κόμματα να περιορίζονται πλέον μόνο σε ΚΚΕ (πάλι 5,4% θα πάρει), Λαφαζάνη (γελάει ο κόσμος) και ΧΑ, προβλέπω τα χρυσαύγουλα να κάνουν ρεκόρ. Παίζει να δούμε κανά 10-12%...

Δε νομίζω να αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά της η ΧΑ. Η αδιαμφισβήτητη δυναμική που είχε το 2011-12 σταμάτησε μετά τη δολοφονία Φύσσα και την αποκάλυψη ότι πρόκειται ουσιαστικά για μια εγκληματική οργάνωση μασκαρεμένη ως κόμμα.
Ο Λαφαζάνης και τα υπόλοιπα αστέρια (Λεουτσάκος, Ραχήλ, κλπ.) λογικά θα τσιμπήσουν κάνα 5-6%.

Λεβέντης μπαίνει? Τι λέτε?

Μπαίνει,αλλά έχει αρκετούς υποψηφίους να στελεχώσει κοινοβουλευτική ομάδα?Μόνο αυτός εμφανίζεται εκ μέρους της ΕΚ,πραγματικά θα είναι το πιο προσωποπαγές κόμμα στην Βουλή.

Απ οτι εχω μαθει κατεβαζει υποψηφιους σε ολη την ελλαδα εδω και πολλα χρονια δεν εχει τετοιο θεμα...Το οτι φαινεται αποκλειστικα εκεινος ειναι λογικο,δεν προβαλλεται ιδαιτερα αυτο το κομμα και οταν προβαλλεται καλουν τον...αρχηγο.

Με αυτό θα κατέβει στις εκλογές

Είναι όπως τα λέει ο φίλος από πάνω. Ο Λεβέντης κατεβάζει λίστα 300 υποωηφίων εδώ και χρόνια, δηλαδή πλήρες ψηφοδέλτιο, πληρώνοντας μάλιστα τα 50 χιλιάρικα ευρώ που απααιτούνται για να κατεβάσεις πλήρη λίστα (τουλάχιστον τόσο ήταν πριν κάποια χρόνια, ίσως να έχει διαφοροποιηθεί το ποσό). Ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται και η ΧΑ θα πιάσει κανά 8-9%, δε νομίζω ότι σκοτίστηκαν και πολύ οι ψοφοφόροι της για το Φύσσα ή αν είναι εγκληματική οργάνωση. Είναι το πιο "συνεπές" αντιμνημονιακό κόμμα μαζί με το ΚΚΕ και αυτό που παίρνει τις ψήφους των πιο αγριεμένων με το σύστημα, οι οποίοι μάλλον θα έχουν πληθύνει. Αν στα στοιχήματα παίζεται η ΧΑ για τρίτο κόμμα, είναι σιγουράκι.Το ποσοστό του Λαφαζάνη είναι ερωτηματικό, αλλά δεν τον βλέπω για πάνω από 4-5% και δε θα εκπλαγώ αν μείνει κι απέξω.

Λεβέντης θα μπει πολύ εύκολα πιστεύω ενώ ανεβασμένος θεωρώ πως θα ναι και ο Τζίμερος παρά τον χλευασμό που δέχεται.

O Τζήμερος κατεβαίνει ανεξάρτητος;

Διαβάζω ότι ο Γιωργάκης θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ! Το Μπένι τον ρωτήσανε;

Ψηφίζεις(και κατεβαίνεις στις ομιλίες τους κραδαίνοντας κομματικά σημαιάκια) για χρόνια Βούλτεψη,Αδωνιάδη,Νικολόπουλο,Ψωμιάδη,Γιαν
νόπουλο,Μαϊλή κτλπ.
........και λες γραφικό τον Λεβέντη.
Το καλύτερο επιχείρημα είναι "έλα μω'έ τώ'α με τον γραφικό να ούμε που έστελνε καρκίνους,σιγά την προσωπικότητα"
την ίδια ώρα που θεωρείς τον Τζήμερο* σοβαρό πολιτικό.Ναι,απευθύνομαι κυρίως στους ποταμίσιους.
*Με το βλακωδέστερο ποστ στην ιστορία του διαδικτύου

Ο ίδιος ανακοίνωσε στο φουμπού πως θα κατέβει ανεξάρτητος.

Αντιγράφω από το άρθρο της Γαλλικής Liberation, μεταφρασμένο στα ελληνικά , ένα συγκεκριμένο κόμματι:
Αυτοί οι περιθωριακοί τύποι, φλόμωσαν στην μπούρδα ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, του κόσμου που τόσο διψάει για Μεσσίες.Και εξακολουθούν να τολμάνε να ζητάνε επανεκλογή.
Με μια επιχειρηματολογία που πραγματικά μόνο ως διπολική διαταραχή μπορεί να χαρακτηρισθεί.Τουλάχιστον έπεσαν οι μάσκες στο ποιός είναι ποιός πια.

Στα σχόλια υπάρχει το πρωτότυπο άρθρο της 24ης Αυγούστου, καθώς και η ελληνική του μετάφραση:
"Οι εταίροι της Αθήνας χρειάστηκαν αρκετές εβδομάδες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, για να καταλάβουν πως έχουν να κάνουν με: μια συνομοσπονδία μικρών κομμάτων που ξεκινούσε από τον τροτσκισμό περνούσε στους σοσιαλδημοκράτες και έφτανε στους σταλινικούς κομμουνιστές, τους οπαδούς του Τσάβες και τους μαοϊκούς και το οποίο σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια πέρασε από το 4% των ψήφων στο 36%, χωρίς να έχει καμία διοικητική ή κυβερνητική εμπειρία, χωρίς τη γνώση των ευρωπαϊκών περιορισμών ή ακόμη και την οικονομική και δημοσιονομική κατάσταση της Ελλάδας."

Αν και είναι νωρίς ακόμα και μέχρι την ημερομηνία των εκλογών (όποια κ αν είναι αυτή) πολλά μπορεί να συμβούν, θα κάνω την πρόβλεψη ότι σε αυτές τις εκλογές η αποχή θα είναι μεγάλη, μεγαλύτερη από αυτή του δημοψηφίσματος και των εκλογών του Ιανουαρίου.
Ο κόσμος κουράστηκε, πλέον απλά παραιτείται και δεν ελπίζει σε κανέναν και σε τίποτα. Και όσο δεν μου αρέσει αυτή η κομματική "προβατοποίηση" που ήταν ανέκαθεν χαρακτηριστικό του μέσου Έλληνα ψηφοφόρου, άλλο τόσο δεν μου αρέσει η παραίτηση. Και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στην παραίτηση ως αποχή από τις κάλπες, αλλά παραίτηση από κάθε έννοια αντίστασης. Πλέον ο Έλληνας μπήκε σε mode #σφάξε με πασά μου ν' αγιάσω#.

ΥΓ.Αν βέβαια ήταν να πέσει κατηγορία κάποια από τις "μεγάλες ομάδες" τότε θα γινόταν Αρμαγεδδώνας, μέχρι και ο Σόιμπλε θα έβαζε πλάτη για να μην πέσει η ομάδα.

Λοιπόν, σπάει ο διάολος το ποδάρι του και βγαίνει πρώτο κόμμα ο Λαφαζάνης στις 20/09.
Πάει στη Μέρκελ και της λέει: Ή δέχεσαι το πρόγραμμά μας ή προχωράμε σε δημοψήφισμα. Η Μέρκελ γελάει χαιρέκακα ενώ λίγες σταγόνες αίμα φεύγουν από το αριστερό σημείο συνάντησης άνω και κάτω χείλους. Κάν'το ρε Παναγιώτη. Ελεύθερα. Άλλωστε Δημοκρατική Ευρώπη είμαστε, δεν είμαστε Σομαλία
Σενάριο 1: Το ίδιο που είδαμε και πριν 2 μήνες. Ψηφίζουμε ΟΧΙ αλλά, αίφνης, η ηγεσία ανακαλύπτει ότι ο λαός δεν ήταν έτοιμος για κάτι τέτοιο κι ας το ψήφισε. Κατουριέται και λίγο (όπως και ο Τσίπρας) όταν ακούει τον Μεϊμαράκη να λέει ότιι η αστική τάξη θα πάρει τα μέτρα της και υποχωρεί υπό τον φόβο εμφυλίου και νέας συντριβής της αριστεράς στη χώρα.
Και βγαίνει ο Λαφαζάνης συντετριμένος με έρπη στα χείλη και μας εξηγεί ότι η μάχη ήταν άνιση, αλλά η αριστερά έκανε ό,τι μπορούσε και ότι ,τέλος πάντων, καλύτερα είναι να έχεις αρχηγό τον Λαφαζάνη πάρα τον πουλημένο τον Τσίπρα ή τον αλήτη τον Μεϊμαράκη
Σενάριο 2: Τα ΜΜΕ, η αντιπολίτευση, η ΕΕ, οι ΗΠΑ, το ΔΝΤ, η ΕΚΤ, ο ΟΟΣΑ, ο ΟΗΕ, ο Ερντογάν και το σύμπαν ολόκληρο μας τρομοκρατεί,με τις τράπεζες να μη βγάζουν ούτε ένα ευρώ για καιρό, επαναλαμβάνω, ούτε ένα ευρώ για όσο καιρό διαρκεί η προεκλογική περίοδος του δημοψηφίσματος, και τελικά ψηφίζουμε υπέρ της παραμονής στην ΕΕ.
Και βγαίνει ο Λαφαζάνης συντετριμένος με έρπη στα χείλη και μας εξηγεί ότι η μάχη ήταν άνιση, αλλά η αριστερά έκανε ό,τι μπορούσε και ότι ,τέλος πάντων, καλύτερα είναι να έχεις αρχηγό τον Λαφαζάνη πάρα τον πουλημένο τον Τσίπρα ή τον αλήτη τον Μεϊμαράκη
ΥΓ: Αν υπάρχει σενάριο 3 ας το περιγράψει κάποιος. Αρκεί βέβαια να πατάει σε αυτά που έχει ήδη πει ο Λαφαζάνης κι όχι σε επαναστατικές φαντασιώσεις του τι μπορεί να πει σε 5 χρόνια από σήμερα (δε θα υπάρχει ΛΑΕ τότε) υπό την επίδραση κομμουνιστικών ρευμάτων που θα πάρουν την ηγεμονία στο εσωτερικό της ΛΑΕ γιατί έχουν επαναστατικό δίκιο ενώ οι άλλοι είναι ρεφορμιστές

Βγαίνουμε από το ευρώ, grexitαρουμε κοινώς, ακολουθεί ο κακός χαμός, οι τράπεζες δεν βγάζουν λεφτά, κοινωνική αναταραχή στα όρια του εμφυλίου, εισβολή Τουρκίας που αρχίζει να καταλαμβάνει νησιά, κατεβαίνουν οι Ρώσσοι με τα υπερόπλα Τέσλα και κάνουν εκκαθάριση τους τούρκους και μας δίνουν την Πόλη και την ΑγιαΣοφιά.
Meanwhile o Ολυμπιακός εκμεταλεύεται την ακυβενησία που επικρατεί (όπως το 2012 που δεν είχαμε κυβέρνηση, τα γούρια βγαίνουν ξανά) και παίρνει την 4η ευρωκούπα στην ιστορία του με buzzerbeater πεταχτάρι του Πρι (ΤΣΣΚΑ απέναντι, classic), αλλά λόγω του κακού χαμού κανείς δεν το παίρνει είδηση πλην κάποιων ακραίων στοιχείων του μπασκετφορουμ που έχουν ακόμα ίντερντετ και σφάζονται για το ποιος από τους ΔΔ και Σπαν είναι καλύτερος.

ΥΓ. Για να χαλαρώνουμε και λίγο γιατί αν κάτσεις να σκεφτείς τι μπορεί να ακολουθήσει τις εκλογές, είναι να χάνεις το μυαλό σου. Ειτε εντός είτε εκτός ευρώ.

Η ΛΑΕ έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι εφόσον δεν καταστεί δυνατό να υπάρξει συνεννόηση με την τρόικα, θα επιστρέψει σε εθνικό νόμισμα. Εύλογα προκύπτει ότι δεν τίθεται ζήτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος με κλειστές τράπεζες καθ υπόδειξη της ΕΚΤ, γιατί πολύ απλά οι τράπεζες θα είναι εθνικοποιημένες και θα έχουν ρευστότητα σε δραχμές. Αν γίνει δημοψήφισμα θα γίνει αφότου επανέλθουμε στη δραχμή με γνώμονα την παραμονή ή όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Το γράφεις άλλωστε και μόνος σου

Άλλο Ευρωπαϊκή Ένωση και άλλο Νομισματική Ένωση. Υπάρχουν αρκετές χώρες οι οποίες είναι μέλη της ΕΕ αλλά έχουν το δικό τους νόμισμα (Ηνωμένο Βασίλειο, Σουηδία, Δανία, Τσεχία μεταξύ άλλων).

Τώρα κατά πόσο είναι εφικτό να φύγουμε από την ευρωζώνη και ταυτόχρονα να παραμείνουμε στην ΕΕ αυτό είναι άλλη συζήτηση. Ο Λαπαβίτσας έλεγε χθες στο Press Project ότι λόγω της γενικότερης αποσταθεροποίησης στην ευρύτερη περιοχή (Συρία, μεταναστευτικό κλπ) είναι προς το συμφέρον της Ευρώπης να κρατήσει την Ελλάδα εντός της ΕΕ. Αντιλαμβάνομαι την ευλογοφάνεια του επιχειρήματος, αλλά το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η αφελέστατη προεκλογική ρητορική του ΣΥΡΙΖΑ περί υπαναχώρησης των Ευρωπαίων μπροστά στις ανυπολόγιστες για τους ίδιους συνέπειες του grexit. Κοινώς, αν θελήσουν να μας σουτάρουν για να τραμπουκίσουν Ισπανούς, Ιταλούς, Πορτογάλους και λοιπούς όψιμους ευρωσκεπτικιστές, δε νομίζω ότι θα κωλώσουν ιδιαίτερα.

Σήμερα είχα αρκετές δουλειές στο κέντρο,και έχω να πω το εξής.
-Όσα μα όσα,μα όσα μνημόνια και να φάμε στην μάπα,ο Έλληνας(ας μου επιτραπεί η γενίκευση πλιζ)οδηγός θα παραμείνει το ίδιο κρετίνος.
-Το έγραψα και πάλι αλλά το επαναφέρω γιατί απάντηση δεν παίρνω.Πως γίνεται να κυκλοφορούν τόσα πρεζόνια και "ύποπτες φάτσες" στα Εξάρχεια,σε μια περιοχή που οι αναρχικές/αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες κομπάζουν ότι ελέγχουν απόλυτα και κρατούν τους πρεζέμπορες μακριά?
-Χάζευα για αρκετή ώρα τα flyers,τις προκηρύξεις αλλά και τα βαμμένα σε τοίχο συνθήματα της περιοχής και θα ήθελα πάρα πολύ να μου εξηγήσουν οι δημιουργοί τους πως έχουν στο μυαλό τους τον Φασισμό,τον οποίο κατά τα λεγόμενά τους τον αντιστρατεύονται πλήρως."Καμία ανοχή στον πολιτισμό σας"."Ολική καταστροφή της βιομηχανίας","Ο μόνοι τρομοκράτες είναι οι νοικοκυραίοι" και άλλα όμορφα ΑΝΤΙ-φασιστικά.

Βγαινουμε απο το ευρω υστερα απο υποδειξη του πρωθυπουργου Λαφαζανη,μας πετανε εκτός ευρώπης,κλεινουν τα συνορα και οι μεταναστες που ερχονται μας μενουν αμανατι,ο ΙSIS επεκτεινεται μεχρι τα συνορα μας και στη συνεχεια μπουκαρει και μας κατακταει,σταματαμε να προσευχομαστε σε ( και να βριζουμε ) χριστους και παναγιες και ασπαζομαστε τον Αλαχ,γκρεμιζουν την Ακροπολη (την εκταση της οποιας ο Αλαφουζος τη ζηταει για το γηπεδο του Παο) και συνεχιζουμε ζωντας ομορφες και γραφικες σκηνες καθημερινα με ανθρωπους να πετιουνται απο ταρατσες κτλ κτλ

Εξαιρετικό...

https://omadaalithias.gr/story/%CF%83%CF%85...B7%CF%83%CE%B7/

Τσίρκο ο ΣΥΡΙΖΑ ακριβώς γιατί έδωσε πάτημα στα ελεεινά κομματόσκυλα του σάϊτ.

http://www.athensvoice.gr/the-paper/articl...%BC%CE%BC%CE%B1

Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αριστερό κόμμα;


Αποτιμώντας την εμπειρία του «Πρώτη Φορά Αριστερά» μπορεί κανείς εύλογα να διαπιστώσει ότι η Ελλάδα όχι μόνο δεν προχώρησε ούτε ένα βήμα μπροστά αλλά αντιθέτως γύρισε αρκετά χρόνια πίσω. Αντί του Μνημονίου, ο Τσίπρας έσκισε το περιλάλητο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης και είναι τώρα η Ζωή Κωνσταντοπούλου με τον Παναγιώτη Λαφαζάνη που κρατούν το νταούλι και εκείνος χορεύει στο ρυθμό τους.

Πολλοί είναι εκείνοι που εγκαλούν τον Αλέξη Τσίπρα για τη μη τήρηση των προεκλογικών δεσμεύσεών του παραβλέποντας όμως ότι ο πρώην πρωθυπουργός τήρησε την πλέον βασική υπόσχεσή του: την επιστροφή στο παρελθόν. Αυτό κυρίως υποσχέθηκε το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, αυτό είναι και το μόνο που πέτυχε, έστω με βίαιο τρόπο. Τι ήταν όμως και τι δεν ήταν τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ ένα κόμμα αρχών. Από την πρώτη μέρα της δημιουργίας του, υπήρξε μια βουερή Βαβυλώνα οργανώσεων και αριστερών προσωπικοτήτων με μοναδικό στόχο την εκλογική επιτυχία. Όταν το κραταίο ΠΑΣΟΚ κατάρρευσε υπό το βάρος του πρώτου Μνημονίου, ο Τσίπρας άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του κόμματος σε όλες τις ομάδες συμφερόντων που θίγονταν από τη βίαιη αλλαγή του μεταπολιτευτικού status quo, μετατρέποντας περιθωρικά και λούμπεν στοιχεία του πλειοψηφικού ΠΑΣΟΚ σε πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Η αντιμνημονιακή υστερία ιδεολογικοποιήθηκε, ξέπλυνε πολιτικές διαδρομές και εξόρισε από την Αριστερά κάθε διαφορετική άποψη.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπήρξε ποτέ ένα παραδοσιακό αριστερό κόμμα. Ήδη από τον Ιούνιο και πριν την ψήφιση του τρίτου Μνημονίου, ο επίτιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας James Petras, πρώην σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου και του Σαλβαδόρ Αλιέντε, είχε επιχειρήσει μια εξ αριστερών κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφοντάς τον μαζί με τους Podemos στην Ισπανία και το κόμμα του Μπέμπε Γκρίλο στην Ιταλία ως αριστερά κόμματα χωρίς αληθινά αριστερή ιδεολογία, τα οποία απλώς ενθάρρυναν και εκμεταλλεύτηκαν τη ριζοσπαστικοποίηση της μεσαίας τάξης, η οποία παρασύρθηκε από τη νοσταλγία της για το βιοτικό επίπεδο και την κοινωνική κινητικότητα που απόλαυσε πριν τη μεγάλη κρίση του 2008. Όχι τυχαία, ο ΣΥΡΙΖΑ ουδέποτε πραγματικά ασχολήθηκε με τις πραγματικές ανισότητες που διαχρονικά χαράζουν το μωσαϊκό της ελληνικής κοινωνίας, πολύ πριν το Μνημόνιο.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ για την παραγωγή αριστερών πολιτικών. Ο Τσίπρας προσαρμόστηκε απόλυτα στις διαθέσεις των συνεχώς αυξανόμενων υποστηρικτών του οι οποίοι απαιτούσαν να μην αλλάξει τίποτα στη χώρα. Ιδεολογία του κόμματος έγινε η «αντιμνημονιακή» επικαιρότητα. Όχι τυχαία, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν δημιούργησε μια νέα Δημόσια Τηλεόραση αλλά επανίδρυσε την ΕΡΤ με αυτούσιες τις παθογένειες του παρελθόντος, δεν αναδιάρθρωσε τις υπηρεσίες καθαρισμού του Υπουργείου Οικονομικών αλλά προσέλαβε άκριτα ξανά όλες τις παλιές καθαρίστρες, δεν ερεύνησε ποια σχολεία χρειάζονται φύλακες αλλά τους προσέλαβε ξανά όλους. Καμία αριστερή αντίρρηση δεν διατυπώθηκε στην ανασυγκρότηση των ΜΟΜΑ(!) από τον Πάνο Καμμένο, ενώ δεν διαταράχθηκαν στο παραμικρό οι προνομιακές σχέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος με τον κρατικό μηχανισμό.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αμφισβήτησε ποτέ αυτό που κατήγγειλε ως ευρωπαϊκό διευθυντήριο. Περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο ηγέτη, ο Αλέξης Τσίπρας επιδίωξε πάρα πολλές φορές να μιλήσει αποκλειστικά με την Άνγκελα Μέρκελ και τον Φρανσουά Ολάντ, περιφρονώντας τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, κάτι που η χώρα μας πλήρωσε ακριβά σε όλα τα κρίσιμα Eurogroup. Το ανούσιο φλερτ με τον Πούτιν ικανοποίησε την εθνική μυθολογία περί του ξανθού γένους αλλά παράλληλα έστρεψε για πρώτη φορά όλες τις χώρες της Βαλτικής εναντίον της Ελλάδας.

O ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκρούστηκε ποτέ με τα περίφημα «διαπλεκόμενα», παρά μόνο με όσα δεν αποδέχθηκαν την άνοδό του στην εξουσία. Στο πλαίσιο του αντιμνημονιακού αγώνα, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα δαιμονοποίησε και προτάσεις της Τρόικας που έθιγαν ισχυρά εγχώρια καρτέλ σε συγκεκριμένους οικονομικούς κλάδους, το ίδιο και κάποιες ιδιωτικοποιήσεις που θα ξεβόλευαν παραδοσιακούς καταχραστές της δημόσιας περιουσίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν συγκρούστηκε ποτέ με το παλιό πολιτικό προσωπικό, παρά μόνο συμμετείχε στον κανιβαλισμό του ΠΑΣΟΚ προς ίδιον όφελος. Ο Αλέξης Τσίπρας κατέστησε προνομιακό συνομιλητή της Αριστεράς τον Πάνο Καμμένο και από κοινού επιβράβευσαν με το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας τον Προκόπη Παυλόπουλο, τον άνθρωπο που οργάνωσε το γαλάζιο πάρτι του 2004-2009 που εκτροχίασε τα δημόσια οικονομικά, έναντι μάλιστα του σεβαστού προοδευτικού συνταγματολόγου Νίκου Αλιβιζάτου.

Σήμερα, το κόμμα ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια. Απέμεινε ο σκληρά προσωποπαγής μηχανισμός του Αλέξη Τσίπρα με μοναδικό καύσιμο τον κυβερνητισμό. Το ερώτημα «αν όχι εμείς, ποιοι; αν όχι τώρα, πότε;» του Αλέξη Τσίπρα απαντήθηκε με κάθε λεπτομέρεια στο κείμενο του τρίτου Μνημονίου. Οι επαναστάτες μάς συστήθηκαν με χαμόγελο, αλλά η επανάσταση δεν έγινε ποτέ.

«Δημαγωγούντες εκάστοτε τον ελληνικόν λαόν και καπηλευόμενοι τον πατριωτισμόν, διά να παραστήσωμεν εις αυτόν ότι είναι λαός περιούσιος [...] καταντήσαμεν να πείσωμεν αυτόν ότι εις τον αγώνα του πολιτισμού και εις τον αγώνα της προόδου και εις τον αγώνα της αμίλλης δεν έχει ανάγκην, όπως επικρατήση, να μεταχειρισθή τα ίδια όπλα τα οποία μεταχειρίζονται οι άλλοι λαοί...» που έλεγε και ο Λευτεράκης…

Πρώτη φορά... διόδια

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ, ΑΠΕΘΑΝΤΟ. Θεοδώρα Τζάκρη υφυπουργός αρμόδια σε θέματα Βιομηχανίας, Μάρκος Μπόλαρης, αναπληρωτής υπουργός στο Αγροτικής Ανάπτυξης και τροφίμων. Ας μην πούμε για Τόσκα, Σπίρτζη, Κουρουμπλή και Μάρδα. Το κύριο προεκλογικό σλόγκαν του ΣΥΡΙΖΑ έλεγε ''Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο''. Το σωστό είναι '' Ξεμπερδεύουμε με τους αριστερούς, ανασταίνουμε τους Πασοκογενείς''!

Δεν πήρε υπουργείο η κυρία Τασία. Αίσχος.

Μπορεί να μην πήρε, αλλά τουλάχιστον αναγνωρίστηκε η επιτυχημένη θητεία της ως υπουργός και της δόθηκε η 4η θέση στο Επικρατείας.

Ο Λεβέντης οφείλει στην Ιστορία κέρασμα 9 πιτσών(όσοι και οι βουλευτές της ΕΚ) στον Παναγιωτόπουλο

Την πίτσα που έπρεπε την έφαγε ο Παναγιωτόπουλος δε χρειάζεται άλλες.... Ρε είναι ρόδα και γυρίζει λέμε...

Και δεν ήταν μόνο η πίτσα. Όποιος έχει δει την συγκεκριμένη συνέντευξη καταλαβαίνει για τι αηδία μιλάμε. Όποιον και να έχεις απέναντι σου δεν διακολογείται τέτοια ειρωνεία.

Ο πόρτα-πόρτα έφαγε πόρτα από την νέα εθνοσωτήρια κυβέρνηση λόγω των ομοφοβικών, ρατσιστικών κλπ απόψεων του.
Οτι παραμένει σε ένα κόμμα που στηρίζει την ίδια αυτή κυβέρνηση...γαργάρα γάργαρη ε ;

Από την άλλη εβδομάδα, αυξάνεται ο ΦΠΑ στην πρώτη ομάδα νησιών του Αιγαίου.
Δωράκι σε όσους κλέβουν περιστασιακά ή συστηματικά τον ΦΠΑ, οι οποίοι θα γίνουν πλουσιότεροι. Πλέον για τον κάθε επιχειρηματία είναι ακόμα ελκυστικότερο το να μην κόψει μία απόδειξη
Χτύπημα σε άνεργους, εργαζόμενους, συνταξιούχους, μετανάστες, αγρότες που θα δουν το -ήδη υψηλό- κόστος ζωής των νησιών να ανεβαίνει επιπλέον 10%.
Για να παραφράσουμε τον Μπρεχτ, η δεύτερη φορά αριστερά, γκρεμίζει ό,τι άφησε όρθιο η πρώτη.

Προφανώς δεν είναι πλέον αριστερό κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ. Στις προηγούμενες εκλογές απηχούσε κατά βάση απόψεις της κεντροαριστεράς και πλέον απευθύνεται σχεδόν αποκλειστικά σε κεντρώους/απολιτίκ ψηφοφόρους. Ή έτσι το βλέπω εγώ τουλάχιστον.

Ενας πρωην hedge funder αυξανει την τιμη ενος χαπιου απο 13.50 δολλαρια σε 750 σε μια νυχτα!

"Τι γίνεται όταν ένας πρώην hedge funder αγοράζει τα δικαιώματα ενός εμπροεύματος χαπιού στο οποίο στηρίζεται κόσμος για την ζωή του; Μα φυσικά ότι θέλει αυτός που το αγοράζει.

Ο Martin Shkreli, 32 ετών, ιδρυτής και CEO της εταιρίας Turing Pharmaceuticals αγόρασε πριν από λίγες μέρες τα δικαιώματα ενός φαρμάκου του Daraprim το οποίο είναι πολύ καθοριστικό χάπι για πολύ άρρωστα νεογνά και ασθενείς του AIDS.

Το ζήτημα έγινε viral λόγω της πραγματικά ακραίας αλλαγής της τιμής, με διάφορα ειδησεογραφικά μέσα να προσπαθούν να καταλάβουν για ποιο λόγο έγινε αυτό. Σε συνεντεύξεις που έδωσε ο Shkreli, δήλωσε πως το φάρμακο “ήταν πρακτικά δωρεάν για τη δουλειά που κάνει να σώζει ζωές” και ότι η εταιρία “πρέπει να βγάλει κέρδος”.

“Γνωρίζουμε ότι τα σύγχρονα φάρμακα, τα φάρμακα για τον καρκίνο μπορούν να κοπστίσουν μέχρι και $100,00 ή και περισσότερα, την στιγμή που μπορούν να αξίζουν μισό εκατομμύριο δολλάρια” εξηγώντας γιατί θεωρεί πως ακόμη και με αυτή την εξοργιστική τιμή, το Darparim είναι ακόμα φθηνό σε σχέση με άλλα παρόμια φάρμακα.

Όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφο αν τα κόστα έχουν αυξηθεί 5500% μέσα σε μια νύκτα (χρειάζονται 100 τέτοια χάπια σε θεραπεία), παραδέχθηκε πως το φάρμακο αξίζει βασικά 1 δολλάριο και ότι το βασικό κίνητρο ήταν ότι το εν λόγω χάπι έφερνε μόνο (!) 5 εκατομμύρια δολλάρια κέρδος για την πολύ σοβαρή δουλειά που κάνει να σώζει ζωές.

Αυτό είναι το φάρμακο στον καπιταλισμό, αυτό είναι το φάρμακο εμπόρευμα."

Το πρόβλημα δεν είναι ότι είναι εμπόρευμα αλλά ότι στην προκειμένη περίπτωση κατέστη δυσπρόσιτο.

Μα κατεστη οικονομικα δυσπροσιτο, ακριβως επειδη ειναι εμπορευμα.Ως εμπορευμα, το φαρμακο, γινεται ερμαιο των τυφλων, ανεξελεγκτων, δυναμεων της αγορας, που ρυθμιζουν τα παντα με βαση τους νομους της προσφορας και της ζητησης, του ποσοστου κερδους κλπ.Πολλα φαρμακα ειναι ακριβα και δυσπροσιτα(πχ αυτα για τους καρκινοπαθεις, η για τους βαρια ψυχικα πασχοντες, κλπ) ακριβως επειδη ειναι εμπορευματα και γινονται αντικειμενο κερδοσκοπιας.

Προσεξε επισης, την κυνικη ομολογια του γιαπη--"το κοστος παραγωγης ειναι χαμηλο, αλλα λογω του οτι το φαρμακo ειναι αποτελεσματικο και αποδοτικο, και οτι σωζει ζωες, πρεπει να κοστιζει ακριβα".

Ας είναι εμπορεύματα. Κι αυτός που έκατσε και το φτιαξε το φάρμακο πρέπει να πληρωθεί. Δε δουλεύει για την ψυχή της μάνας του. Το θέμα είναι ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση η πολιτεία δεν επεμβαίνει για να προστατεύεσει τα δικαιώματα των ασθενών και να περιορίσει την αυθαιρεσία απ' την πλευρά των εταιρειών.

Η αμοιβη του επιστημονα που θα το εφευρει, η αμοιβη του εργατη που θα το παρασκευασει,τα εξοδα της μεταφορας του, κλπ, συμπεριλαμβανονται στο κοστος παραγωγης του, το οποιο--οπως ομολογει ο ιδιος ο γιαπης-- ειναι πολυ χαμηλο.Τα προβληματα ξεκινανε οταν μπαινει στη μεση το καπιταλιστικο κερδος, το κυνηγι του μεγιστου ποσοστου κερδους.Εκει εχουμε τη ρυθμιση της τιμης συμφωνα με τους κανονες της αγορας.Οπου--η ρυθμιση της τιμης του εμπορευματος-- δεν γινεται με κριτηριο τη διανομη των κερδων στους εργαζομενους της εταιριας, αλλα με βαση την αυξηση των κερδων του επιχειρηματια.Αντιθετα, οι εργαζομενοι θα υποστουν ενταση της εκμεταλλευσης τους, ειδικα σε περιοδους κρισης(αποσπαση μεγαλυτερης υπεραξιας, δηλαδη απληρωτης εργασιας).

http://www.kathimerini.gr/832622/article/e...-ta-8rhskeytika

Αυτοί που θα διαπραγματευτούν το μέλλον της χώρας με τους Ευρωπαίους.

Άρθρο 16, παρ. 2 του Συντάγματος. Σε αυτό πατούσαν πάντα τα παπαδαριά, σε αυτό θα πατήσουν και τώρα και δεν θα περάσει τίποτα.
"2. H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες."
Κοινώς, φέρτε όσα νομοσχέδια θέλετε, θα μας κλάσετε τα φρύδια. (συγνώμη και για την έκφραση).
Και σημειώνω ότι η τελευταία αναθεώρηση έγινε το 2008.

Μας τα είπαν κι αλλοι αυτά... οι ίδιοι που έλεγαν ότι θα φέρουν την απλή αναλογική μόλις έρθουν στην εξουσία, ότι θα απεμπολήσουν το δικαίωμα των έξτρα εδρών και...θα τα έβαζαν και με τα προνόμια της εκκλησίας. Αυτοί τους οποίους μιμείται (με τραγελαφικά κιόλας αποτελέσματα) ο Ραν Ταν Πλαν που έχουμε για πρωθυπουργό:
https://youtu.be/jD33-VLAr8U

Σε ό,τι αφορά την επίσκεψη στις ΗΠΑ το γελοίο της υπόθεσης δεν είναι τα Αγγλικά του Τσίπρα, που έχουν βελτιωθεί κι εντυπωσιακά, αλλά το περιεχόμενο των όσων ξεκαρδιστικών είπε. Του οργάνωσε η Γιάννα ουσιαστικά ένα road show μπροστά στους πλουσιότερους ανθρώπους των ΗΠΑ, με πατρονάρισμα από τον Κλίντον που του έδινε συνεχώς ασίστ ώστε στο επακόλουθο γεύμα να κάνει απτά deals για επενδύσεις. Τι περίμεναν να ακούσουν εναγωνίως οι επενδυτές; Ότι η Ελλάδα θα μειώσει τι γραφειοκρατία, ότι η κυβέρνηση θα προστατεύσει τις επενδύσεις και δε θα το κάνει Σκουριές, ότι θα έχουν μειωμένους φόρους αν δημιουργήσουν θέσεις εργασίας ή επανεπενδύσουν τα κέρδη τους στη χώρα...τα βασικά ρε παιδί μου. Και τι απάντησε ο Άβερελ Ντάλτον; Ζήτησε σα ζήτουλας να μας χαρίσουν μέρος του χρέους, αδυνατούσε να πει χειροπιαστές επενδύσεις, δεν ανέφερε ούτε μια φορά τον όρο "κέρδος" ή "φόροι" και στο τέλος -αν είχε μείνει και κανείς που είχε αμφιβολία ότι πρόκειται για επίφοβη επένδυση σε κράτος ενός πρωθυπουργού ακτάλληλου-, τους γνωστοποιήσε ότι πρέπει να πληρώνουν και κάτω από το τραπέζι για λάδωμα, το οποίο όμως δε μας είπε πως θα το καταπολεμήσει (μάλλον επαναπροσλαμβάνοντας τους επίορκους... ή νομίζει ότι αυτά περνάνε απαρατήρητα; ), την ίδια ώρα που ο ΥΠΟΙΚ ανακοίνωνε κούρεμα στις ακταθέσιες άνω των 100.000€ αν δεν πετύχει η ανακεφαλαίωση των τραπεζών, που είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο για τον οποίο δε μιλάει κανείς. Κανονικά για τέτοιες συναντήσεις οι κυβερνήσεις προσλαμβάνουν εταιρείες που πληρώνουν εκατομμύρια για να δουν παρουσιάσεις χωρών που επιζητούν επενδύσεις. Εμείς την είχαμε τσάμπα την ευκαιρία χάρη στην κυρία Γιάννα και αντί για παρουσίαση δείξαμε ένα πρωθυπουργό που είναι ακόμη με τη λογική της κατάληψης... Θλιβερό. Δεν είμαι και σίγουρος ότι κατάλαβε τι ευκαιρία έχασε ο κύριος Αλέξης, η δε κριτική στα μέσα δε γίνεται για τα όσα τραγικά είπε (ή δεν είπε), αλλά για τα Αγγλικά του, δείγμα μιας αντιπολίτευσης ανίκανης, μουδιασμένης, άχρηστης. No hope.

Έχουμε κυβέρνηση που δεν έκανε καν έστω μια υποτυπώδη προετοιμασία στο παιδάκι που πήγε στη Ουάσινγκτον... αντί να προσελκύσει επενδύσεις ζητούσε χάρισμα χρέους και μας έλεγε τι ωραία που μας κράτησε στο ευρώ, από το ποίο κόντεψε να μας διώξει ο ίδιος, νόμιζε ότι μιλάει σε εγχώριους χαχόλους ψηφοφόρους ή συνδικαλιστές αντί για επενδυτές. Μάλλον θεωρεί πως οι επενδύσεις έρχονται όπως νομίζει ο ιδεολογικός του πατέρας,Φλαμπουράρης: τους λες "ελάτε επενδύσεις!" κι έρχονται αυτές από μόνες τους.

http://tvxs.gr/news/eyropi-eop/o-forologik...;dr=tvxsmrstvxs

Ενώ εμείς ασχολούμαστε με την απόδειξη που δεν έκοψε ο υδραυλικός ή ο περιπτεράς, η Γερμανία διδάσκει σοβαρή φοροδιαφυγή.

Ο μυθος του κινεζικου θαυματος

Εδώ και κάμποσα χρόνια ακούμε για το "κινεζικό θαύμα". Δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστήριζαν ότι σύντομα η Κίνα θα κυριαρχήσει στον κόσμο λόγω της αλματωδώς αναπτυσσόμενης οικονομίας της. Κάποιοι, μάλιστα, επιμένουν ακόμη σ' αυτή την άποψη. Μεταξύ δε των οπαδών τής θεωρίας τού Φρήντμαν, η Κίνα συνιστά το καλύτερο παράδειγμα των ωφελειών τις οποίες απολαμβάνουν όσες οικονομίες υιοθετούν τις νεοφιλελεύθερες δοξασίες. Προσωπικά, όμως, εκτιμώ πως όλη αυτή η κουβέντα περί "κινεζικού θαύματος" δεν αποτελεί παρά έναν ακόμη μύθο κι ας δούμε γιατί.

Η παρουσίαση της Κίνας ως νέας οικονομικής υπερδύναμης βασίζεται σε ουδέτερους στατιστικούς δείκτες, όπως το ΑΕΠ και το πλεόνασμα του ισοζυγίου εξωτερικών συναλλαγών. Μόνο που αυτοί οι δείκτες δεν λαμβάνουν υπ' όψη μερικά βασικά δεδομένα, όπως π.χ. το γεγονός ότι το "θαύμα" οφείλεται κατά μείζονα λόγο στις πολυεθνικές, οι οποίες εκμεταλλεύθηκαν το εξευτελιστικό κόστος εργασίας και την εξωπραγματικά χαμηλή ισοτιμία τού γουάν προς τα άλλα νομίσματα. Με άλλα λόγια, η ταχύτατη ανάπτυξη της Κίνας δεν οφείλεται στον Φρήντμαν και στα "παιδιά του Σικάγου" αλλά στην ύφεση και την απένδυση των παραδοσιακών μητροπολιτικών κέντρων τού παγκόσμιου καπιταλισμού.

Ας κάνουμε μια στάση εδώ, να δούμε λίγο και τα περί ΑΕΠ. Η αλήθεια είναι ότι παρ' ότι το κινεζικό ΑΕΠ (9,24 τρισ. δολλάρια το 2013) υπολείπεται εκείνου των ΗΠΑ (16,77 τρισ. δολλάρια), εκτιμάται ότι η αγοραστική του δύναμη φτάνει και ίσως ξεπερνάει την αγοραστική δύναμη του πολιτειακού ΑΕΠ (κυρίως λόγω ισοτιμίας). Όμως, ο πληθυσμός τής Κίνας είναι υπερτετραπλάσιος εκείνου των ΗΠΑ. Έτσι, το κατά κεφαλήν εισόδημα των κινέζων δεν φτάνει ούτε το 13% του κατά κεφαλήν εισοδήματος των πολιτειακών (6.807 δολ. έναντι 53.042 δολ. το 2013). Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα αποτελεί πολύ σημαντικώτερο οικονομικό δείκτη από το ΑΕΠ.

Συνεχίζουμε. Η βασικώτερη παράμετρος, η οποία κλονίζει συθέμελα τον μύθο περί "κινεζικού θαύματος" είναι η εσωτερική κατανάλωση. Τόσο ιστορικά όσο και πρακτικά πιστοποιείται ότι κύριο μοχλό για την ανάπτυξη μιας οικονομίας αποτελεί η εσωτερική της κατανάλωση. Και η εσωτερική κατανάλωση της Κίνας, με κατά κεφαλήν εισόδημα 6.807 δολλάρια, είναι από ανύπαρκτη έως αστεία.

Παρένθεση. Για να μπορέσει ο αναγνώστης να καταλάβει το μέγεθος αυτής της αστειότητας, να σημειώσω ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα των ελλήνων το 2013 άγγιξε τα 22.000 δολλάρια. Και όμως, η χώρα βυθιζόταν στην ύφεση, η κατανάλωση έπεφτε, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις έκλειναν, οι μεγαλύτερες πάλευαν να κρατηθούν με τα δόντια και μόνο οι πολύ μεγάλες εξακολουθούσαν να αναπτύσσονται και να συσσωρεύουν πλούτο. Κλείνει η παρένθεση και πάμε να συνδυάσουμε τα στοιχεία που προαναφέραμε.

Είπαμε, λοιπόν, ότι η εσωτερική κατανάλωση της Κίνας είναι αστεία και η οικονομική της ανάπτυξη οφείλεται κυριως στις πολυεθνικές, οι οποίες εκμεταλλεύτηκαν τα "καλά" της παγκοσμιοποίησης, κυρίως δε το εξευτελιστικά χαμηλό κόστος εργασίας. Αυτό σημαίνει ότι η χώρα πατάει σε ξένα πόδια. Έτσι, αν κάποια στιγμή οι πολυεθνικές αποφασίσουν να μετακομίσουν σε άλλους παραδείσους, η κινεζική οικονομία θα σωριαστεί.

Ίσως αναρωτιέστε γιατί να μετακομίσουν οι πολυεθνικές από την Κίνα, αφού περνάνε μια χαρά. Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Μη ξεχνάμε ότι η συγκεντρωτική (σχεδόν δικτατορική) εξουσία τής Κίνας έχει να αντιμετωπίσει δυο τεράστιους κινδύνους αποσταθεροποίησής της. Από την μια, υπάρχει ένα προλεταριάτο εκατοντάδων εκατομμυρίων, το οποίο είναι εξαθλιωμένο και εξαθλιώνεται όλο και περισσότερο, άρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να ξεσηκωθεί απαιτώντας την λήψη μέτρων για την αναβάθμιση του βιοτικού του επιπέδου. Κι από την άλλη, υπάρχει ένα εξαιρετικά επιβαρυμένο φυσικό περιβάλλον, το οποίο είναι σίγουρο πως πολύ σύντομα θα απαιτήσει κι αυτό λήψη μέτρων προστασίας του. Όταν, λοιπόν, φτάσει η στιγμή που η κινεζική εξουσία θα υποχρεωθεί να επιβάλει οποιασδήποτε μορφής ελέγχους που θα θίγουν την ασυδοσία τού κεφαλαίου, είναι φυσικό να αρχίσει η απένδυση και η έξοδος των πολυεθνικών από την χώρα. Πολύ περισσότερο δε, αφού σε συνθήκες παγόσμιας κρίσης, το κόστος εργασίας καταρρέει παγκοσμίως, κάνοντας ευκολώτερη την εξεύρεση νέων "παραδείσων".

Όλα αυτά τα γνωρίζει η κινεζική ηγεσία, γι' αυτό προσπαθεί να διατηρήσει τεχνητά σε υψηλά επίπεδα την ανταγωνιστικότητά της φτηναίνοντας το γουάν ακόμη περισσότερο, μολονότι η ισοτιμία του είναι ήδη αφύσικα χαμηλά, όπως προαναφέραμε. Όμως, έτσι πλήττει ακόμη περισσότερο την εσωτερική της κατανάλωση και πριονίζει ακόμη βαθύτερα το κλαδί στο οποίο στηρίζεται. Πόσο θα αντέξει ακόμη αυτό το κλαδί; Θα δούμε. Προσωπικά, πιστεύω ότι δεν θα χρειαστεί να περιμένουμε πολύ...

Δεν ξέρω πόσες και ποιες αντιρρήσεις μπορεί να εγερθούν στις απόψεις που διατύπωσα αλλά πρέπει να συμπληρώσω ότι το πρόβλημα της εσωτερικής ζήτησης άρχισε να γίνεται αισθητό μέχρι και στην Γερμανία, όπου 7,5 εκατομμύρια εργαζόμενοι ζουν με λιγώτερα από 400 ευρώ το μήνα λόγω των mini jobs. Το γερμανικό ΑΕΠ είχε αύξηση στο β' τρίμηνο του 2015 κατά 0,4% σε σχέση με το προηγούμενο τρίμηνο, με τις εξαγωγές να είναι ο βασικός μοχλός αύξησής του. Κι αν το ΑΕΠ της χώρας αυξήθηκε κατά 1,6% σε ετήσια βάση, η εσωτερική κατανάλωση είχε την μικρότερη από ποτέ συμβολή.

Τα στοιχεία των διεθνών μελετών είναι σαφή και, μεταξύ άλλων, πιστοποιούν ότι: "Στην Γερμανία, σχεδόν το 40% των εργαζομένων είχε το 2013 άτυπες θέσεις εργασίας, κερδίζοντας μόνο το 56% του ετήσιου εισοδήματος ενός τακτικού υπαλλήλου. Οι φτωχοί εργαζόμενοι είναι πλέον η νέα πραγματικότητα η οποία θυμίζει συνθήκες του 19ου αιώνα. Σύμφωνα με την Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, μόνο το ένα τέταρτο του συνόλου των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο έχουν σταθερές συμβάσεις εργασίας. Η ανισότητα, που χαρακτηρίζει τις οικονομίες των ανεπτυγμένων χωρών, φρενάρει και την ανάπτυξη".

Υπάρχει λύση; Η απάντηση είναι απλή: μέσα στον καπιταλισμό, όχι. Αύξηση της κατανάλωσης σημαίνει αύξηση εργατικού εισοδήματος, άρα αύξηση κόστους εργασίας, άρα μείωση κερδών, άρα πτώση ανταγωνιστικότητας. Να, λοιπόν, ο φαύλος κύκλος που ανατροφοδοτεί αδιέξοδα τις κρίσεις του καπιταλισμού. Καθώς έχει τις ρίζες του στην μεγιστοποίηση του κέρδους, το πρόβλημα με τον καπιταλισμό δεν είναι ότι δεν εξανθρωπίζεται αλλά ότι δεν μπορεί να εξανθρωπιστεί.

και


Το τελος των ψευδαισθησεων

Χαίρομαι που το χτεσινό κείμενό μου, αν και μάλλον απλό στην σύλληψή του, έγινε αφορμή για μερικά εξαιρετικής ποιότητας σχόλια. Παρ' ότι δεν είχα καμμιά διάθεση να κάνω μαρξιστική ανάλυση του κινεζικού φαινομένου αλλά απλώς να καταδείξω την πλάνη όσων επιμένουν να μιλούν για "θαύμα", οι αναγνώστες συμπλήρωσαν (μάλλον επαρκώς) αυτό το κενό. Ας προσθέσω κι εγώ, λοιπόν, δυο-τρεις σκέψεις ακόμη στο ίδιο θέμα.

Η αναφορά μου στην Κίνα έχει να κάνει με το γεγονός ότι η κινεζική φούσκα αποτελεί την τρίτη συνεχόμενη "υποκρίση" (αν μου επιτρέπεται ο νεολογισμός) στην μεγάλη κρίση που βιώνει ο καπιταλισμός εδώ κι εφτά χρόνια. Η αρχή έγινε με την κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα των ΗΠΑ, συνεχίστηκε με την κρίση στην Ευρωπαϊκή Ένωση (κυρίως στην ευρωζώνη) και τώρα ήρθε η σειρά τής Κίνας.

Όσο κι αν δεν αρέσει σε πολλούς, οι τρεις υποκρίσεις όχι μόνο είναι αλληλένδετες αλλά έχουν κι ένα κοινό χαρακτηριστικό: ξεσπάνε τοπικά αλλά, λόγω παγκοσμιοποίησης, έχουν παγκόσμιες επιπτώσεις. Βέβαια, και οι τρεις άρχισαν με το σκάσιμο μιας φούσκας. Στις ΗΠΑ η φούσκα δημιουργήθηκε από τα ενυπόθηκα στεγαστικά δάνεια χαμηλής εξασφάλισης (subprime), στην Ευρώπη από την αλόγιστη και εξαιρετικά επικίνδυνη έκθεση του τραπεζικού συστήματος σε υψηλού κινδύνου επενδύσεις (υψηλή μόχλευση) και στην Κίνα από την ανάληψη υψηλών ιδιωτικών χρεών υπό την προσδοκία εξ ίσου υψηλών -πλην, εντελώς αβέβαιων- κερδών. Κι αφού οι φούσκες σκάνε νομοτελειακά πάντα και παντού, είναι σίγουρο πως σκάνε ακόμη και στην Κίνα.

Πριν την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, οι ανωμαλίες στην οικονομία μιας χώρας εξομαλύνονταν με αυτόματο τρόπο. Όσο η παγκόσμια οικονομία ακμάζει, μία μεμονωμένη εθνική οικονομία μπορεί να παίρνει διάφορα μέτρα (π.χ. υποτίμηση του νομίσματος, εξισωτικούς δασμούς, επιδοτήσεις των εξαγωγών κλπ) μέχρι να γίνει και πάλι ανταγωνιστική. Όμως, σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης, η εξέλιξη είναι διαφορετική. Η παγκόσμια οικονομία ως σύνολο δεν μπορεί να κάνει νομισματική υποτίμηση. Μπορεί να γίνει μόνον πιο παραγωγική αλλά όχι πιο ανταγωνιστική. Όλες οι μεγάλες οικονομικές περιοχές του κόσμου (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση, Ρωσία, Κορέα, Νοτιοανατολική Ασία, προ καιρού η Βραζιλία, τώρα και η Ιαπωνία με την Κίνα) έχουν δοκιμάσει την δική της κρίση καθεμιά τα τελευταία 20-30 χρόνια. ¨Ετσι, δεν υπάρχουν πια άθικτοι, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναλάβουν ρόλο παγκόσμιας οικονομικής ατμομηχανής, με αποτέλεσμα το τραίνο να έχει κόψει ταχύτητα και η ανάπτυξη να επιβραδύνεται σταθερά. Για παράδειγμα, τον Απρίλιο το Δ.Ν.Τ. εκτιμούσε ότι ο ρυθμός της παγκόσμιας οικονομικής ανάπτυξης για το 2015 θα ανέλθει στο 3,5 %. Τον Ιούλιο η πρόβλεψή του έπεσε στο 3,3 %. Η κινεζική κρίση θα πιέσει το ποσοστό αυτό ακόμη πιο χαμηλά, ίσως και κάτω από 3%.

Η ρίζα τού κακού έχει προσδιοριστεί από την μαρξική θεωρία και λέγεται "υπερσυσσώρευση κεφαλαίων". Για να κινείται ομαλά μια οικονομία, πρέπει οι αποταμιεύσεις της να ισούνται προς τις επενδύσεις της. Επειδή, όμως, η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση οδηγεί στην συγκέντρωση του πλούτου σε λίγα χέρια, το κεφάλαιο ενδιαφέρεται όλο και λιγώτερο για επενδύσεις που δεν υπόσχονται υψηλά κέρδη. Έτσι, λοιπόν, παρατηρείται το φαινόμενο που ο πρώην διοικητής τής Fed Μπεν Μπερνάνκι είχε αποκαλέσει "αποταμιευτική πλημμύρα". Δημιουργείται, δηλαδή, ένας λιμνάζων πλούτος παγκοσμίως, με αποτέλεσμα να φρενάρει η ανάπτυξη. Για να αποκατασταθεί η σχέση ισότητας, οι μεν κεντρικές τράπεζες μειώνουν τα επιτόκια (ώστε αφ' ενός μεν να κάνουν ασύμφορη την αποταμίευση αφ' ετέρου δε να αυξήσουν την ζήτηση χρήματος) οι δε κυβερνήσεις μεταφέρουν φτηνό χρήμα από τους αποταμιευτές προς τις επιχειρήσεις μέσω των προγραμμάτων δημοσίων επενδύσεων τα οποία χρηματοδοτούνται από την αυξημένη φορολόγηση των πολιτών τους.

Παρένθεση. Όλοι όσοι φοβούνταν ή εξακολουθούν να φοβούνται πιθανό κούρεμα των καταθέσεών τους (όπως έγινε πριν δυόμισυ χρόνια στην Κύπρο), ας ρίξουν μια ματιά στο υπόλοιπο του τραπεζικού τους λογαριασμού κι ας το συγκρίνουν με το προ πενταετίας υπόλοιπο. Θα διαπιστώσουν ότι οι καταθέσεις τους έχουν ήδη κουρευτεί με την ψιλή και οσονούπω θα μείνουν γουλί. Κλείνει η παρένθεση.

Το κακό είναι ότι το σύστημα μπούκωσε και δεν δουλεύει άλλο. Πρόκειται για το τέλος των ψευδαισθήσεων. Η μετατόπιση αξιών από την εργασία προς το κεφάλαιο έφτασε στο όριό της. Η αύξηση της παραγωγικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας έχει νόημα εφ' όσον κάπου έξω υπάρχει μια ανθούσα οικονομία που θα αγοράζει τις εξαγωγές μας. Όμως, σε συνθήκες παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής ύφεσης, κάτι τέτοιο δεν ισχύει πια. Είναι, λοιπόν, αδήριτη η ανάγκη να τονωθούν οι εγχώριες καταναλώσεις, μετατοπίζοντας αντίστροφα πλέον αξίες: από το κεφάλαιο προς την εργασία. Και όσο τα κράτη (ανάμεσά τους και η Κίνα, φυσικά) δεν κάνουν τίποτε γι' αυτό, τόσο περισσότερο πλησιάζουν στο χείλος τού γκρεμού. Ο κρότος που θα κάνουν και ο μπουχός που θα σηκώσουν πέφτοντας, θα είναι ευθέως ανάλογοι του μεγέθους τους.

Εδώ είναι όλο το ζουμί.
Μήπως έμμεσα "κουρεύτηκαν" (μέσω των φόρων) οι καταθέσεις ώστε να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες;
Και μήπως αυτές οι καταθέσεις δεν ήταν αυτές που υποτίθεται ότι κυνδυνεύουν κάθε φόρα, δηλαδή οι 100.000 € +, αλλά οι καταθέσεις των μικρομεσαίων στρωμάτων;
Συντελείται στιγνή εκτέλεση της μεσαίας τάξης, πλέον σε καμιά 2ετία το πολύ η ψαλίδα θα ανοίξει πολύ και θα βλέπουμε φαινόμενα ακραίας φτώχιας (πλειοψηφία) και μεγάλου πλουτισμού (μειοψηφία). Welcome to the Third World...

Η εξαφανιση της μεσαιας ταξης, ειναι ενα απο τα ζητουμενα της κυριαρχης πολιτικης.Ειναι ενας τροπος για το ξαναμοιρασμα τ των μεριδιων της αγορας, και την συγκεντρωση και συγκεντροποιηση του κεφαλαιου(για να μιλησουμε στεγνα με ορους πολιτικης οικονομιας.Το ζητημα ειναι αν τα μεσαια στρωματα θα κανουν τελικα την σωστη πολιτικη επικογη, στρεφομενοι κατα του πραγματικου τους αντιπαλου.

Δεν πρόκειται να το κάνουν, παρά μόνο (ίσως) όταν θα είναι πολύ αργά.

Έλληνες πολιτικοί αν θα φέρουν επενδύσεις θα φέρουν ανθρώπους που θα σκέφτονται πρώτα και κύρια να επενδύσουν σε κομματικά ταμεία. Αυτό τους είπε, ξεκάθαρα. Δώστε κάτι κάτω απ'το τραπέζι κι όχι επένδυση, παππάδες σου κάνω εγώ.

Καλά ρε, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα! Είναι απίστευτο που υπάρχουν τόσο άρρωστοι άνθρωποι και κατέχουν τόση πολλή εξουσία.

http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500031777


Χαχαχαχαχαχα....... Τώρα ή οι άνθρωποι είναι ερασιτέχνες... ή μάλλον αλλάξαμε πολίτευμα και δεν το καταλάβαμε... Δεν αναγκάζεις την μισή χώρα να χρησιμοποιήσει πλαστικό χρήμα γιατί έτσι σου αρέσει....Και πως ρε φωστήρες θα πληρώσουν οι άνθρωποι έναν υδραυλικό για παράδειγμα...?? Θα έχει μαζί του μηχανάκι για πιστωτική? Και όλα τα άλλα βασικά έξοδα πως θα τα πληρώσουν σε μια χώρα που οι μισές επιχειρήσεις δεν δέχονται πιστωτικές και οι άλλες μισές έχουν χαλασμένα μηχανάκια??Πάλι οι τράπεζες θα θυσαυρίσουν... Αν θες να μεταβείς στο πλαστικό χρήμα δίνεις προνόμια για να το διαλέξει ο πολίτης δεν τον τραμπουκίζεις... Αλλά ξέχασα αυτά ισχύουν για ελεύθερους πολίτες..

Οι συναλλαγες με πλαστικο χρημα οντως ειναι μια καλη λυση για την καταπολεμηση της διαφθορας, ΟΜΩΣ ο λογος που γινεται στην Ελλαδα ειναι η ελλειψη ρευστοτητας. Ειδικα μαζι με ενα ενδεχομενο κουρεμα καταθεσεων θα βυθισει την Ελλαδα σε μια κριση που ομοια της δεν εχουμε ξαναδει σαν νεα γενια. Οταν λεω κουρεμα καταθεσεων εννοω αποθεματικα ταμειων/νοσοκομειων/πανεπιστημιων, μην φανταστειται μεγαλοκαταθετων, αυτοι εχουν βγαλει τα λεφτα τους προ πολλου και οσο το κρατος δεν δινει κινητρα σε ιδιωτες να επιχειρησουν και να φορολογησουν σε νορμαλ πλαισια τα κερδη δεν υπαρχει σωτηρια για την χωρα

Επι "Αριστερής"
Κυβερνήσεως...Μην ξεχνιόμαστε!Με την κα.Φωτίου να δηλώνει οτι το Μνημόνιο θα φέρει χρήματα...
Και τα χειρότερα έρχονται. Όπως η δήλωση της ιδίας ''υπογράψαμε το μνημόνιο αλλά δεν το υιοθετούμε''. Ανοίγει δρόμους και δεν το έχει καταλάβει ακόμα η γλυκούλα...

http://www.briefingnews.gr/ellada/o-thanat...da-diavaste-tin

Επανέρχεται η ποινική δίωξη στους οφειλέτες του ΟΑΕΕ όταν οι Μπόμπολές και οι Παπαγεωργόπουλοι κάνουν βόλτες στα πάρκα. Δεν φταίει αυτό το "πρώτη φορά αριστερα" αλλά το "πεντηκοστή φορά πιανόμαστε μαλάκες".