sinkazama82
Apr 21 2016, 11:58
Κλείνοντας λοιπόν τις λίστες με τους καλύτερους ανά θέση, έφθασε η ώρα να ασχοληθούμε και με τα «πεντάρια», σε μια κατηγορία που φέτος υπήρχε περισσότερος ανταγωνισμός από ποτέ.
1. Γιάννης Μπουρούσης. 14,6 πόντοι με 54,4% στα δίποντα, 37,7% στα τρίποντα, 83% στις βολές, 8,9 ριμπάουντ, 2,3 ασίστ, 0,8 κλεψίματα, 1,8 λάθη και 21,05 ranking σε 25,02 λεπτά. Όπως γίνεται φανερό τα νούμερα του ψηλού φέτος δεν υπάρχουν, με τον Μπουρούση να κάνει πλάκα φέτος στους αντιπάλους του, μοιάζοντας ασταμάτητος στην επίθεση, τόσο ατομικά όσο και αξιοποιώντας τους συμπαίκτες. Ειδικά αυτό το δεύτερο στοιχείο, με την βελτίωση που έδειξε στην πάσα, έκανε ουσιαστικά την αντιμετώπισή του αδύνατη, μιας και κάθε double team τιμωρούνταν με ασίστ. Ο Μπουρούσης απέδειξε πως αυτό που χρειαζόταν τόσα χρόνια ήταν ένας προπονητή που να του δώσει απόλυτη εμπιστοσύνη, γεγονός που πιστώνεται στον Περάσοβιτς. Κάποια προβλήματα στην άμυνα παραμένουν βέβαια, αλλά φέτος ειδικά μοιάζουν σταγόνα στον ωκεανό. Για να δούμε και στο φάιναλ φορ τι θα γίνει.
2. Ekpe Udoh. 12,4 πόντοι με 56,5% στα δίποντα, 77,3% στις βολές, 5 ριμπάουντ, 1,2 ασίστ, 0,7 κλεψίματα, 2,1 μπλοκ, 1,6 λάθη και 14 ranking σε 27,17 λεπτά. Αν και ξεκίνησε με τραυματισμούς, όσο εξελισσόταν η χρονιά βελτιωνόταν, με αποκορύφωμα τα play off, όπου παίζοντας ως μοναδικός ουσιαστικά ψηλός τις Φενέρ, «κατάπιε» όποιον παίκτη της Ρεάλ βρήκε μπροστά του. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν ολοκληρωμένο παίκτη, με παιχνίδι τόσο με πλάτη όσο και από μέση απόσταση, εξαιρετικό ριμπάουντερ και μπλοκέρ και γενικότερα αμυντικό. Δεν μπορώ να βρω κάτι που να του λείπει σαν παίκτη
3. Gustavo Ayon. 11,6 πόντοι με 62,2% στα δίποντα, 61,9% στις βολές, 7,9 ριμπάουντ, 2,3 ασίστ, 1,8 κλεψίματα, 1,3 μπλοκ, 1,7 λάθη και 18,4 ranking σε 26,04 λεπτά. Η κολώνα της Ρεάλ βελτιώθηκε ακόμα περισσότερο φέτος, ανεβάζοντας ουσιαστικά όλους τους μέσους όρους του από πέρσι. Εντυπωσιακός αμυντικός και ριμπάουντερ, με εξαιρετικό timing στα άλματα του και γενικότερα αρκετά αθλητικός για τον σωματότυπο του. Στην επίθεση ζει από το pick n roll βέβαια, μιας και δεν είναι ο παίκτης που θα ακουμπήσει η μπάλα για να παίξει με πλάτη, αλλά η συνεργασία του με τα γκαρντ της Ρεάλ κάλυψε στο έπακρο την αδυναμία αυτή.
4. Anthony Randolph. 14,2 πόντοι με 49,2% στα δίποντα, 22,4% στα τρίποντα 76,9% στις βολές, 5,8 ριμπάουντ, 1,1 ασίστ, 1,8 κλεψίματα, 0,9 μπλοκ, 1,8 λάθη και 14,3 ranking σε 24,32 λεπτά. Και αυτός ξεκίνησε τραυματίας αλλά όταν συνήλθε έδειξε το ταλέντο του, πραγματοποιώντας και μερικές μυθικές εμφανίσεις όπως εκείνη με την Τσεντεβίτα που το ranking έφτασε στο 43. Από κει πέρα, πρόκειται για το στυλ του παίκτη που στο NBA δεν θα έφευγε με τίποτα από το «4» αλλά στην Ευρώπη παίζει μια χαρά στο «5». Αξίζει να σημειώσουμε επίσης έχει κάνει χρονιές στο NBA με πάνω από 11 πόντους μέσο όρο (09-10 και 10-11) αλλά υπήρχαν πάντοτε παράπονα για την διάθεσή του να δουλέψει. Φέτος ο Μπαρτζώκας αξιοποίησε πλήρως το versatile παιχνίδι του και την ταχύτητά του, αν και ο ίδιος φάνηκε να βασίζεται πολύ στο σουτ του, κάτι που δεν απέδιδε πάντα. Ουσιαστικά όμως μιλάμε για έναν από εκείνους τους παίκτες που η απόδοσή του εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο, μιας και όταν είναι έστω και σχετικά εύστοχος στο σουτ, δεν μαρκάρεται.
5. Maik Zirbes. 12,4 πόντοι με 60,7% στα δίποντα, 67,7% στις βολές, 6,1 ριμπάουντ, 0,7 ασίστ, 0,9 κλεψίματα, 0,6 μπλοκ, 2,1 λάθη και 14,3 ranking σε 25,11 λεπτά. Ξεπέταγμα φέτος για το γερμανικό «τέρας», με όσους τον βλέπαμε τα προηγούμενα χρόνια να τρίβουμε τα μάτια μας, μιας και υπερδιπλασίασε τον μέσο όρο του σε πόντους ενώ ήταν σαφέστατα ανεβασμένος σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Η απόδοσή του έπεσε βέβαια κάπως μετά τα μέσα του Τοπ 16 αλλά γενικότερα η χρονιά του ήταν εξαιρετική. Τέτοιο στυλ παιχνιδιού είχαμε να δούμε από τα καλά χρόνια του Σχορτσιανίτη. Οι μονομαχίες του με τον Heinz στα πλέι όφ ήταν το highlight της σειράς.
6. Miroslav Radjulica. 12,7 πόντοι με 56,8% στα δίποντα, 82,1% στις βολές, 4,4 ριμπάουντ, 1,3 ασίστ, 0,7 κλεψίματα, 0,1 μπλοκ, 2,3 λάθη και 13,7 ranking σε 20,27 λεπτά. Επιθετικά ανήκει σίγουρα στην πρώτη τριάδα αλλά αμυντικά ίσως και να μη χωράει στη δεκάδα, πληρώνοντας βέβαια και την εμμονή του Τζόρτζεβιτς να τον βάζει να κάνει hedge out όλη τη χρονιά. Σε γενικές γραμμές πάντως είναι ακόμα καλύτερος παίκτης από αυτό που έχει δείξει, μιας και η στελέχωση της ομάδας δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα. Σκεφτείτε τι θα μπορούσε να κάνει στην επίθεση με δύο καλούς σουτέρ στην περιφέρεια που να μην επιτρέπουν το ντουμπλάρισμα πάνω του. Από την άλλη, οι φάσεις που τον παρακολουθούσες να κυνηγάει παίκτες όπως ο Singleton ήταν πραγματικά να τον λυπάσαι.
7. Kyle Hines. 10,9 πόντοι με 66,5% στα δίποντα, 64,2% στις βολές, 4,7 ριμπάουντ, 0,9 ασίστ, 0,7 κλεψίματα, 1,3 μπλοκ, 0,9 λάθη και 13,5 ranking σε 25,39 λεπτά. Απίστευτος συνδυασμός ταχύτητας και δύναμης, ο μόλις 1,98 Αμερικάνος απέδειξε για μία ακόμη χρονιά πως συγκαταλέγεται στους καλύτερους της διοργάνωσης. Προσωπική μου άποψη πως θα έπρεπε να παίζει όσο και οι De Colo, Teodosic, μιας και όλες τις φορές που πήρε χρόνο, απέδωσε τα μέγιστα. Οφείλω να ομολογήσω πως θα ήθελα πολύ να δω μια μονομαχία του με τον Udoh στον τελικό της διοργάνωσης, μιας και οι δύο ομάδες δεν συναντήθηκαν καθόλου φέτος.
8. Miro Bilan 13,1 πόντοι με 55,4% στα δίποντα, 62,5% στις βολές, 6,1 ριμπάουντ, 2 ασίστ, 0,7 κλεψίματα, 0,3 μπλοκ, 2 λάθη και 15,5 ranking σε 25,58 λεπτά. Ο Κροάτης συνέχισε την πορεία του από εκεί που την άφησε πέρσι και πλέον ανήκει δικαιωματικά στην ελίτ. Πολύ καλός επιθετικά, αλλά κάπως σοφτ γενικότερα. Μου θυμίζει πολύ τον Tomic οφείλω να ομολογήσω.
9. Ίαν Βουγιούκας. 11,1 πόντοι με 54,2% στα δίποντα, 85,7% στις βολές, 4,7 ριμπάουντ, 1,3 ασίστ, 0,5 κλεψίματα, 0,6 μπλοκ, 1,3 λάθη και 13,2 ranking σε 20,21 λεπτά.Την καλύτερή του χρονιά στην Ευρωλίγκα έκανε φέτος ο Έλληνας σέντερ, ο οποίος έδειξε πως μπορεί να αποδώσει σε μια ομάδα που την περιβάλλει με εμπιστοσύνη (Είναι τελικά ευαίσθητα παιδιά αυτοί οι Έλληνες ψηλοί και βάζω μέσα και τον Σχορτσιανίτη). Ενδεικτικό της ψυχολογίας του είναι το ποσοστό στις βολές, μιας και πριν την φετινή χρονιά, το μεγαλύτερο που είχε καταγράψει ήταν 67,1%.
10. Semih Erden. 9 πόντοι με 59,4% στα δίποντα, 53,6% στις βολές, 4,8 ριμπάουντ, 0,7 ασίστ, 0,4 κλεψίματα, 1 μπλοκ, 1,7 λάθη και 11,4 ranking σε 18,23 λεπτά. Για αυτόν τον παίκτη το έχουνε πει όλοι (ακόμη και ο Βαγγέλης Ιωάννου) πως αν είχε μυαλό θα ήταν από τους κορυφαίους, αλλά φευ. Ακόμα κι έτσι όμως τα καταφέρνει αρκετά καλά, ειδικά στην επίθεση.
Δυστυχώς για τον Bryant Dunston η ομάδα του δεν τον βοήθησε καθόλου. Υπό άλλες συνθήκες θα είχε σίγουρα μια θέση στη δεκάδα, όπως άλλωστε και ο Dorsey για τον οποίο θεωρώ πως το δείγμα είναι πολύ μικρό.
sinkazama82
Apr 29 2016, 10:40
Η φετινή Ευρωλίγκα κάλλιστα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως «Χρονιά των προπονητών» με κάποιες από τις καλύτερες δουλειές που έχουμε δει ποτέ στην διοργάνωση. Πάμε λοιπόν να δούμε τους κορυφαίους.
1. Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ρεκόρ: 22-5. Αναμφίβολα η πιο σταθερή αξία της διοργάνωσης, με περγαμηνές που δεν θεωρώ ότι δεν υπάρχει λόγος να αναφέρουμε καν. Η αξία του φάνηκε ακόμη μια φορά μετά τον τραυματισμό του Βέσελι, ίσως του πιο πολύτιμου παίχτη της ομάδας, με την Φενέρ σε αυτό το διάστημα να κερδίζει δύο φορές την Εφές και να «σκουπίζει» την Ρεάλ στα πλέι οφ.
2. Βέλιμιρ Περάσοβιτς. Ρεκόρ: 18-9. Μας κούφανε φέτος ο Κροάτης, αποδεικνύοντας για μία ακόμη φορά πόσο του ταιριάζει η ομάδα της Βασκονίας. Στα μεγάλα του επιτεύγματα συμπεριλαμβάνονται, πέραν της προφανούς πρόκρισης στο φάιναλ φορ, ο τρόπος που χρησιμοποίησε τον Μπουρούση (κανένας προπονητής στο παρελθόν δεν είχε εκμεταλλευτεί σε τέτοιο βαθμό τα προσόντα του) καθώς και η σταθερότητα που παρουσίασε η ομάδα σε όλη την διάρκεια της χρονιάς, παρά τις απουσίες. Η Λαμποράλ έπαιξε για μεγάλο διάστημα χωρίς το βασικό της «τεσσάρι» (Σενγκέλια), στη συνέχεια έχασε το βασικό «δυάρι» (Κοσέρ) ενώ στη σειρά με τον Παναθηναϊκό τραυματίστηκε και το βασικό «τριάρι» (Χάνγκα). Τίποτα από αυτά όμως δεν φάνηκε να επηρεάζει την ομάδα.
3. Γιώργος Μπαρτζώκας. Ρεκόρ 20-9. Δουλειά ανάλογη με εκείνη που οδήγησε τον Ολυμπιακό στην κατάκτηση του τροπαίου έκανε φέτος ο Μπαρτζώκας, κλείνοντας πολλά στόματα με τις επιλογές του ρόστερ και την διαχείρισή του. Η μονομαχία με τον Πασκουάλ ήταν από τα προπονητικά highlights της σεζόν, με τον Έλληνα κόουτς να δίνει ρεσιτάλ στα δύο τελευταία παιχνίδια. Να μην είχε κι αυτήν την γκρίνια...
Να σημειώσω εδώ, πως αν ένας από τους δύο προαναφερθέντες κατακτήσει τελικώς τον τίτλο αυτομάτως γίνεται νούμερο 1 στη λιστα.
4. Βέλικο Μρσιτς. Ρεκόρ: 8-16. Το γεγονός ότι αυτή η ομάδα έφτασε στο Τοπ-16 αποτελεί ένα πραγματικό θαύμα του προπονητή της, ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε πως ξεκίνησε την διοργάνωση με 0-2, χάνοντας μάλιστα εντός έδρας από τη Λιμόζ. Έχοντας τρεις Αμερικάνους που δεν τους λες και πρωτοκλασάτους κατάφερε να ανεβάσει το επίπεδο όλων σχεδόν των παικτών του και πρωτίστως του Μπίλαν, που πλέον συγκαταλέγεται στους καλύτερους ψηλούς της διοργάνωσης, αλλά και των Αράποβιτς, Μπάμπιτς. Εντάξει, αν κατάφερνε να φέρει και τον Ζόριτς σε επίπεδα Μάλαγα, θα του δινα και την πρώτη θέση.
5. Ντέγιαν Ράντονιτς. Ρεκόρ 12-15. Εξαιρετική δουλειά για τον Μαυροβούνιο, ο οποίος παρά το γεγονός πως ξεκίνησε εντελώς αλλιώς από ότι υπολόγιζε, με τους Σχορτσανίτη, Μέκελ και Τόμπσον να μην αποδίδουν τα αναμενόμενα και τον Μίτροβιτς να τραυματίζεται, κατάφερε τελικά να δημιουργήσει μια άκρως ανταγωνιστική ομάδα, που έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα άγγιξε το ταβάνι της στα παιχνίδια με την ΤΣΣΚΑ. Σαφέστατα στα επιτεύγματά του η ανάδειξη των Ζίρμπες, Μίλερ και Γιόβιτς, με τον κόουτς να παίζει όλη τη χρονιά ένα παιχνίδι που έπαιρνε τα μέγιστα από όλους τους παίκτες του.
6. Αντρέα Τρινκιέρι. Ρεκόρ 13-11. Αν κάποιος πριν το Τοπ-16 έλεγε πως η Μπάμπεργκ θα τερματίσει με 7-7 σε αυτόν τον όμιλο και πως θα παίζει την πρόκριση μέχρι τις τελευταίες αγωνιστικές, θα τον περνούσατε για τρελό. Κι όμως, η ιταλική αλεπού κατάφερε να νικήσει εντός έδρας Τσσκα, Ολυμπιακό, Κίμκι, Μπαρτσελόνα, Λαμποράλ, χάνοντας μόνο από την Ρεάλ. Με μπροστάρη τον Ζήση και παίρνοντας το 110% του μέτριου σχετικά ρόστερ του, ο Τρινκιέρι παρουσίασε μία από τις καλύτερες δουλειές της φετινής σεζόν, χάνοντας την πρόκριση στην ισοβαθμία, για ένα καλάθι στην Λιθουανία.
7. Δημήτρης Ιτούδης. Ρεκόρ 26-4. Προφανώς η Τσσκα έχει το καλύτερο ρόστερ στη διοργάνωση, αλλά ας μην ξεχνάμε πως πέρσι είχε καλύτερο, με Γουίμς, Καούν και Κιριλένκο ενώ φέτος ταλανίστηκε πολύ από τραυματισμούς. Στα συν του κόουτς για την φετινή χρονιά πως έχει δώσει πλέον τα κλειδιά της ομάδας στον Ντε Κολό (και όχι στον ημίτρελο Τεόνοτσιτς) καθώς και η ανάδειξη παικτών όπως οι Κουρμπάνοβ, Χίγγινς και Φριντζόν σε πολυεργαλεία. Γενικώς η φετινή Τσσκα είναι πιο «δική» του ομάδα από την περσινή και θα δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει. Στα highlights της σεζόν τα παράπονα αλά Ομπράντοβιτς για την διαιτησία μετά την ήττα από την Λαμποράλ, που οδήγησαν τους παίκτες του (κυρίως τον Ντε Κολό) πραγματικά πολλές φορές στη γραμμή των βολών.
8. Τσάβι Πασκουάλ. Ρεκόρ 16-13. Δεν ολοκλήρωσε τη χρονιά όπως θα ήθελε, αλλά εδώ έχουμε να κάνομε με τον προπονητή με την μεγαλύτερη επίδραση στην ομάδα του, τουλάχιστον όσο αναφορά την τακτική, με τις φήμες να μιλάνε για δεκάδες συστήματα. Η Μπαρτσελόνα δεν ήταν κακή αλλά όταν αποφασίζεις να βασιστείς στον Τόμιτς, δεν μπορείς να περιμένεις και πάρα πολλά. Η χρησιμοποίηση όλου σχεδόν του ρόστερ σε κάθε αγωνιστική θεωρητικά ήταν από τα πλεονεκτήματα του παιχνιδιού του, αλλά του γύρισε μπούμερανγκ στα δύο τελευταία παιχνίδια με την Λοκομοτίβ. Η καρέκλα του ήδη τρίζει αν και το έργο του στην Μπαρτσελόνα κάθε άλλο παρά κακό ήταν με αποκορύφωμα τη σεζόν 09-10 που κατέκτησε τον τίτλο κάνοντας μόνο δύο ήττες.
Πολλοί ήταν και αυτοί που απογοήτευσαν φέτος, με Ίβκοβιτς, Τζόρτζεβιτς, Κουρτινάιτις, Σφαιρόπουλο,Λάσο και Γκούντες να παρουσιάζουν ομάδες που ενίοτε έμοιαζαν να μην έχουν αρχή και τέλος.