Περιττό να σου πω ότι απολαμβάνω τρελά τη συζήτηση!
QUOTE
Δεν έχω ξαναμεταφέρει τόπικ. Ελπίζω να μάθω σύντομα πώς γίνεται.
Μέχρι κι εγώ ξέρω... μπορείς απλά να "κόψεις" ποστ.. θα σου τα πει ο Σπύρος γιατί κι εγώ πειραματικά τα βρίσκω κυρίως...
QUOTE
Δεν ξέρω πώς ακριβώς έφτασε ο αρθρογράφος του Slam (ποιος; ) να χαρακτηρίσει τη μονομαχία Χέιζ-Μπάρι (οι οποίο παραλίγο να υπάρξουν συμπαίχτες στους Ρόκετς) σαν το πρελούδιο Μάτζικ-Μπερντ πέραν της μονομαχίας τους στα πλέι οφ του '75 που ανέφερες κι εσύ.
SJ.. άρα ίσως ο Robert "Scoop" Jackson καθώς δε βρίσκω κάτι άλλο σχετικό.
Δες στη λίστα με τους 75 το κείμενο για τον Χέιζ.
Χμ ναι, ας το δούμε όλοι:
QUOTE
He and Rick Barry were the prelude to Magic-Bird, only no one knew it
QUOTE
Ο Χέιζ ήταν ουσιαστικά ο πρώτος Καρλ Μαλόουν, καθώς είχαν ομοιότητες σε πολλά σημεία:
Αυτό μου ήρθε πρώτο στο μυαλό, όταν άρχισα να σκέφτομαι πάνω σ' αυτό:
QUOTE
Αλήθεια, αν διαχωρίσουμε τους κορυφαίους ανά θέση, τί θέση θα είχαν οι συγκεκριμένοι;
Ειδικά αυτό κάνει μπαμ:
QUOTE
1) Υπήρξαν οι πρότυποι PF του πρωταθλήματος. Ίδιες περίπου σωματικές διαστάσεις (ο Χέιζ, λίγο ψηλότερος, μπορούσε να παίξει και σέντερ).
Απ' το λίγο που είδα ο Χέιζ μου φάνηκε περισσότερο για πενταροτεσσάρι, αν και όπως ανέφερα κι εγώ κι εσύ ήταν πρότυπος PF, ίσως λόγω της περιόδου που οι PF ήταν πολύ κοντά στους σέντερς.
QUOTE
Ο Χέιζ είχε τη φήμη του τεμπέλη στις προπονήσεις
Αυτό νομίζω ότι δεν ισχύει για την αρχή της καριέρας του.. Ούτως ή άλλως ξεκίνησε ν' ασχολείται αργά, όσον αφορά την ηλικία, οπότε έπρεπε να δουλέψει αρκετά. Για μετά βέβαια...
QUOTE
Πάντως, ο τότε Λιου Άλσιντορ έπαιζε με το ένα μάτι στον επίδεσμο. Είδα πρόσφατα και ένα κλιπάκι με την περίπτωσή του. Έχανε σουτ και προσπάθειες που κανονικά ήταν ρουτίνα.
Αυτό το διάβασα ως απλή φήμη κι έτσι δεν το ανέφερα... Αφού το επιβεβαιώνεις όμως είναι σημαντική παράμετρος.
QUOTE
οπότε κι "έβαλε τους Μπούλετς στον χάρτη" κατακτώντας το πρωτάθλημα.
Δεν ξέρω αν ο αρθρογράφος έγραψε κάτι τέτοιο. Πάντως, οι Μπούλετς ήταν φιναλίστ το '71, μόνο με τον Άνσελντ
Απ' ότι κατάλαβα πρόκειται για στάνταρ έκφραση... Σήμερα την είδα τουλάχιστον 5 φορές σε διαφορετικά σημεία...
QUOTE
Πολλαπλή αδικία. Ο Άνσελντ πήρε το ROY γιατί βελτιώθηκε σημαντικά η ομάδα του και από μεσαία έγινε πολύ καλή. Από την άλλη όμως, ο Χέιζ βελτίωσε εξίσου τη δική του, η οποία όμως δεν ήταν μεσαία. Ήταν κακή. Και έγινε μεσαία, με το Χέιζ να έχει καλύτερα νούμερα απ'τον Άνσελντ.
Για τον Χέιζ, από 15-67 σε 37-65! Θεωρείς ότι είναι πιο δύσκολο αυτό που πέτυχε ο Χέιζ; Πιστεύω ότι πιο δύσκολο είναι να κάνεις μια μεσαία ομάδα πολύ καλή. Με ποσοστό βέβαια, η κακή σε μέτρια υπερισχύει, αλλά μάλλον η κλίμακα είναι σχετική. Όσο πιο πάνω δηλαδή, τόσο πιο δύσκολα. Αυτή την άποψη έχω.
QUOTE
Ξέρεις τι θα πρότεινα; Όσο κι αν φαίνεται οξύμωρο, ίσως θα ήταν δικαιότερο με μια λογική, ο Χέιζ να κατακτήσει το ROY και ο Άνσελντ το MVP. Διότι το "ROY" σημαίνει γενικώς "ρούκι της χρονιάς", ενώ "MVP" δε σημαίνει εκ των πραγμάτων "παίχτης της χρονιάς"!
Αυτό μπορώ να το εξηγήσω - καταλάβω μόνο με τη λογική μου στο πιο πάνω. Ότι δηλαδή ήταν πιο πολύτιμος, καθώς κατάφερε να κάνει κάτι πιο δύσκολο. Ή εννοείς κάτι άλλο; Στο θέμα ROY πάντως συμφωνώ.
QUOTE
Το δε MVP των Τελικών του '78 θα έπρεπε να πάει στο Χέιζ. Αλλά αυτό θα το αναλύσω καλύτερα σε ένα άλλο τόπικ που σχεδιάζω για το history section (πλάκα-πλάκα, μέσα σε δυο ημέρες είπαμε όσα δεν είπαμε σε όλη τη χρονιά).
Ανυπομονώ..
Δεν το πήρε αυτός; Άρα ο Άνσελντ...;
QUOTE
Ποιον θα επέλεγα πιο πάνω; Μάλλον τον Μπάρι, γιατί ήταν λίγο πιο πολυδιάστατος και μάλλον καλύτερος ηγέτης. Ο Χέιζ έχει το πλεονέκτημα της κυριαρχίας κοντά στο καλάθι, αλλά έμοιαζε να παίζει με το ένστικτο και όχι με πολύ νεύρο (αν και αυτό κατά καιρούς ήταν καλό).
Περίμενα να επιλέξεις του Χέιζ, λόγω της συμπάθειάς σου στους dominant ψηλούς...
QUOTE
ΥΓ. Μόλις τσέκαρα το Τοπ-60 που είχα γράψει και δικαιώνεται το πώς νιώθω συγκρίνοντάς τους: Είχα βάλει το Χέιζ στο Νο23 όλων των εποχών και τον Μπάρι στο Νο22!
Πετυχημένα τα versus...
Ασφαλώς και οι δύο πάνω από Τζόουνς και Σάρμαν, σωστά;
SUBMIT: Σωματικά και στατιστικά, ο Χέιζ μου φέρνει πολύ σε Τάρπλεϊ!