Ας ξεκινήσουμε από την δική μας ομάδα: εγώ θεωρώ πως αποτύχαμε, αν και σαφώς φταίει και η ατυχία και ο πραγματικά ηλίθιος τρόπος κλήρωσης, με απόλυτο παράδειγμα την Λιθουανία, η οποία χωρίς να έχει το υλικό και κάνοντας μονάχα μια υπέρβαση με την Σερβία, πηγαίνει απευθείας στους Ολυμπιακούς. Από κει και πέρα όμως, σαν σύνολο υλικού είχαμε το τέταρτο καλύτερο, οπότε η πέμπτη θέση είναι κατώτερη του αναμενόμενου και μεγάλη ευθύνη για αυτό φέρει σίγουρα ο Κατσικάρης, του οποίου το μεγαλύτερο λάθος ήταν η ατολμία.
Γενικότερα για τον Κατσικάρη, δεν ξέρω αν ταιριάζει σαν ιδιοσυγκρασία σε αυτήν την ομάδα, που έχει μάθει να κερδίζει με το μαχαίρι στα δόντια, πνίγοντας αμυντικά τους αντιπάλους και όχι με το ταλέντο στην επίθεση, όπως πχ οι Ισπανοί ή οι Γάλλοι. Ίσως όταν αποχωρήσουν και οι Ζήσης, Μπουρούσης και μπουν οι Χαραλαμπόπουλος, Παπαπέτρου, Παπαγιάννης, Ντόρσι, να έχει καλύτερο αποτέλεσμα το συγκεκριμένο στυλ, αλλά αυτό είναι απλά μια εικασία.
Για την αποχώρηση του Σπανούλη έχω να πω πως σαφώς και έχει προσφέρει πολλά, αλλά σαν ηγέτης της εθνικής μετά την αποχώρηση των πρωταγωνιστών της ομάδας του 2005, έχει αποτύχει, με εξαίρεση το ευρωμπάσκετ του 2009. Οπότε καλώς και φεύγει, για να δούμε τελικά και πόσο καλός είναι ο Σλούκας, που ουσιαστικά είναι ο αντικαταστάτης του.
Το μέλλον από την άλλη, όπως αυτό αντικατοπτρίζεται στις ικανότητες του Αντετοκούνμπο, του Καλάθη, του Κουφού και των νέων που προανέφερα, με γεμίζει αισιοδοξία.
Η Ισπανία τώρα κέρδισε με το σπαθί της το τουρνουά, με τον Γκασόλ να θυμίζει Σαμπόνις με τον τρόπο που κυριάρχησε και στις δύο άκρες του παρκέ, τον Γιουλ να καταπίνει αμυντικά όποιον έβρισκε μπροστά του, τον Ροντρίγκεζ να οργανώνει όπως μόνο αυτός ξέρει και τον Μίροτιτς να σκοράρει κατά ριπάς.
Η Σερβία έχασε ένα ματς που δεν περίμενε κανείς ότι μπορεί να χάσει και απογοητεύτηκε τόσο πολύ, με πρώτο, όπως πάντα τον Τεόντοσιτς, που στο παιχνίδι του μικρού τελικού ήταν σαν να βλέπεις μια άλλη ομάδα. Βαλκάνια είναι αυτά και η ψυχολογία πάντα έτσι θα είναι.
Από τις υπόλοιπες χώρες, που δεν γνωρίζαμε πριν το τουρνουά, με εντυπωσίασε η Τσεχία, με Σατοράνσκι (14,3 πόντους, 5,2 ριμπάουντ, 7,3 ασσίστ) και Βέσελι (19,3 πόντους, 9,1 ριμπάουντ )να κάνουν όργια.
Η διοργάνωση, πέρα από τον τρόπο κλήρωσης πήρε άριστα, τόσο οργανωτικά όσο και εμπορικά, αποδεικνύοντας πως ίσως το μοντέλο με τις πολλές χώρες να είναι το μέλλον.
Η διαιτησία στάθηκε στο ύψος της, με μοναδική ίσως εξαίρεση την προστασία του Γκασόλ, για την οποία θεωρώ πως τα παράπονα, Γκορτάτ, Κολέ και Γκομπέρ έχουν βάση, αν και όπως αποδείχτηκε, δεν την χρειαζόταν κιόλας. Επίσης εκπληκτικό, το ότι δεν ακούσαμε γκρίνια για την διαιτησία, τουλάχιστον εκτός αποδυτηρίων, από την ελληνική ομάδα. Πιστώνετε στον Κατσικάρη αυτό.
Τέλος, το προολυμπιακό, όπως προέκυψε, με Γαλλία, Σερβία, Ιταλία, Τσεχία, Καναδά και Ελλάδα, ενδέχεται να είναι καλύτερο ακόμα και από το επίσημο τουρνουά, αν και περιμένουμε να δούμε πως θα μοιράσει τις ομάδες η τραγελαφική FIBA.
Για μια ελαφρώς πιο αναλυτική παρουσίαση, με εικόνες εδώ:
http://badbasket.blogspot.gr/2015/09/blog-post_22.html