Ειναι λιγακι μακροσκελες το αρθρο το οποιο παραθετω παρακατω, ωστοσο αξιζει τον κοπο να το διαβασει κανεις, γιατι προσφερει μια γενικη εικονα των τεκταινομενων στη Μεση Ανατολη, αλλα ταυτοχρονα ειναι πολυ αναλυτικο και επεξηγηματικο.Το αρθρο ειναι γραμμενο τον οχτωβρη του 12, και υπο το φως των νεων εξελιξεων, θα μπορουσε να το χαρακτηρισει κανεις προφητικο.Ιδιαιτερα, δε, για οσους ενδιαφερονται για τα διεθνη θεματα, μπορει να προσφερει μια βαθια ματια, οσο και διαυγη, για οσα συμβαινουν στη γειτονια μας.Απολαυστε το!

Το σχεδιο "Μεγαλη Μεση Ανατολη"

Η καπιταλιστική κρίση, οι δυσκολίες στη διαχείρισή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ιδιαίτερα στην Ευρωζώνη, αλλά και στις ΗΠΑ, οι συνέπειές της ακόμη και στις καπιταλιστικές οικονομίες που εξακολουθούν να έχουν προς το παρόν υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, δυναμώνουν τους ανταγωνισμούς, τις αντιθέσεις και την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα στη Νοτιοανατολική Ασία, την Κασπία και την Κεντρική Ασία, την Αφρική, τη Λατινική Αμερική.
Ιδιαίτερα, άκρως επικίνδυνες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ευρύτερη περιοχή, γεγονός που εκδηλώνεται με την υλοποίηση σχεδίου ιμπεριαλιστικής επέμβασης για την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων μεγάλων οικονομικών ομίλων κρατών - μελών της ΕΕ και των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, στη Βόρεια Αφρική, στον Περσικό Κόλπο, για την απόκτηση γεωστρατηγικού πλεονεκτήματος στον ανταγωνισμό με τη Ρωσία, την Κίνα, τη συμμαχία των BRICS , που απειλούν την αμερικανική παγκόσμια πρωτοκαθεδρία στην ιμπεριαλιστική «πυραμίδα».
Κρίκος σ' αυτές τις εξελίξεις είναι η κρίση στη Συρία που τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία την εμφάνισαν ως πρόβλημα «δημοκρατίας», αλλά έχει αποκαλυφθεί πλέον ότι εντάσσεται στην αλυσίδα ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων, που ονομάστηκαν από τα αστικά επιτελεία και τους οπορτουνιστές «Αραβική Ανοιξη». Η κρίση στη Συρία έχει πολλές ομοιότητες με την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Λιβύη. Ηδη έχει εκδηλωθεί η ιμπεριαλιστική επέμβαση στα εσωτερικά της Συρίας από ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Τουρκία, Κατάρ, Σαουδική Αραβία. Οι ΗΠΑ, η ΕΕ, το Ισραήλ ενδιαφέρονται για την αποσταθεροποίηση και την αποδυνάμωση του συσχετισμού μέσα στο συριακό αστικό καθεστώς, γιατί η ηγεσία του είναι σύμμαχος δυνάμεων στην Παλαιστίνη, στο Λίβανο και αντιτίθεται στις ιμπεριαλιστικές θέσεις και σχεδιασμούς για την περιοχή, που προωθούν οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, το οποίο ακόμα κατέχει παλαιστινιακά και συριακά εδάφη.
Ποιο είναι το πρόβλημα των οξύτατων ανταγωνισμών που εκδηλώνονται στο «ζήτημα Συρία»; Το πραγματικό πρόβλημα είναι το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, οι δρόμοι μεταφοράς τους, το ποια μονοπώλια θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος. Οι κίνδυνοι νέας εστίας ιμπεριαλιστικής πολεμικής ανάφλεξης είναι εμφανείς. Οι BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική) από τη Λιβύη έχασαν, εδώ δε φαίνονται διατεθειμένοι να χάσουν. Να γιατί λέμε ότι η τεράστια όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για τους υδρογονάνθρακες της περιοχής ωθεί σε ιμπεριαλιστικό πόλεμο και ανάλογες επεμβάσεις στην περιοχή, με τη συμμετοχή μάλιστα και της Ελλάδας. Η «υπόθεση Συρία» είναι ενταγμένη στο σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή».
Είναι γνωστό πως από τις 6 Νοέμβρη του 2003, με ομιλία που εκφώνησε στο «Εθνικό Ιδρυμα Δημοκρατίας» ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους, οι ΗΠΑ δημόσια τάχθηκαν υπέρ της «ανασυγκρότησης» της ευρύτερης περιοχής, που τη χαρακτήρισαν «Μεγάλη Μέση Ανατολή».
Η «πρώτη» φάση αυτής της «ανασυγκρότησης» είχε ξεκινήσει έξι μήνες νωρίτερα (20 Μάρτη 2003) με την εισβολή των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στο Ιράκ, που έγινε με πρόσχημα τα «όπλα μαζικής καταστροφής» και την «αποκατάσταση της δημοκρατίας».
Σήμερα, γνωρίζουμε πως και τα δύο αυτά προσχήματα, που χρησιμοποιήθηκαν για τη χειραγώγηση των λαών και των κινημάτων τους, έχουν πλήρως καταρρεύσει!
Το σχέδιο της «ανασυγκρότησης» της λεγόμενης «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» απασχόλησε στην πορεία τόσο τη Σύνοδο των ισχυρότερων καπιταλιστικών χωρών (G8), όσο και το ΝΑΤΟ, όπου οι ΗΠΑ επεδίωξαν να κερδίσουν την υποστήριξη σ' αυτά τα σχέδια, που προβλέπουν εκσυγχρονισμό των αστικών δομών, για τη διασφάλιση της αστικής εξουσίας κι ακόμη και την αλλαγή συνόρων, διαμόρφωση νέων κρατών.
Τα σχέδια των ΗΠΑ, που παρουσιάστηκαν υπό την ταμπέλα του «εκδημοκρατισμού» της περιοχής, απασχόλησαν τα κυρίαρχα αστικά καθεστώτα αρκετά έγκαιρα.
Ετσι, στις 22-23 Μάη 2004, στη 16ηΣύνοδο Κορυφής της Λίγκας των Αραβικών Κρατών (στην Τυνησία), συζητήθηκε το σχέδιο «μεταρρύθμισης» των αραβικών χωρών, χωρίς ωστόσο να υπάρξει συμφωνία.
Είναι χαρακτηριστικό πως στη Σύνοδο των G8 (8-10 Ιούνη 2004), όπου συζητήθηκε το σχέδιο «ανασυγκρότησης», παραβρέθηκαν μόνον οι ηγέτες του Αφγανιστάν, του Μπαχρέιν, της Ιορδανίας, της Τουρκίας, της Υεμένης και του Ιράκ, ενώ αρνήθηκαν να παραβρεθούν στενοί σύμμαχοι των ΗΠΑ (Κουβέιτ, Σαουδική Αραβία, Αίγυπτος, Τυνησία). Επιφυλακτικά στα αμερικανικά σχέδια τοποθετήθηκαν τότε η Γαλλία (που παίζει ιδιαίτερα δραστήριο ρόλο στην περιοχή) και η Γερμανία.
Λίγο αργότερα, ο Τζ. Μπους, μιλώντας στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη (28-29 Ιούνη 2004), χαρακτήρισε την Τουρκία «μοντέλο» για μια «ισλαμική κοσμική δημοκρατία».
Τα σχέδια των ΗΠΑ αναπτύχθηκαν με νέα ορμή μετά την εκλογή του Μπάρακ Ομπάμα στην ηγεσία των ΗΠΑ (2008) και την ομιλία του στο Κάιρο (4/6/2009), όπου φαίνεται η προσπάθεια των ΗΠΑ να προωθήσουν το λεγόμενο «εκδημοκρατισμό» της Μέσης Ανατολής και να προσεταιριστούν μια σειρά αραβικές χώρες στα σχέδιά τους ενάντια στο Ιράν, με πρόσχημα το πυρηνικό του πρόγραμμα.
Οι ΗΠΑ από τότε έχουν κάνει βήματα, στην προετοιμασία «διάδοχων» καταστάσεων, αξιοποιώντας πρώην στελέχη διεθνών οργανισμών (π.χ. ο Αλ Μπαραντέι στην Αίγυπτο, πρώην επικεφαλής της Υπηρεσίας Ατομικής Ενέργειας του ΟΗΕ, και ο Αλασάν Ουαταρά, πρώην στέλεχος του ΔΝΤ στην Ακτή Ελεφαντοστού, καθώς και των λεγόμενων «μετριοπαθών ισλαμιστών», που τα προηγούμενα χρόνια είχαν βρει καταφύγιο στη Μεγάλη Βρετανία).
Βασικοί στόχοι τους, κι όχι οι προσχηματικοί (περί «δημοκρατίας» και «πυρηνικών όπλων»), είναι:
Ο αστικός εκσυγχρονισμός των αστικών καθεστώτων της περιοχής, τόσο στην οικονομική βάση, όσο και στο νομικό - πολιτικό εποικοδόμημα για να εξασφαλίσουν κατά το δυνατόν σταθερή βάση για την εξάπλωση των μονοπωλιακών ομίλων στις αγορές της περιοχής και την ενίσχυση του ρόλου τους σε διεθνές επίπεδο. Και αυτό σε έναν αγώνα δρόμου για να προφτάσουν εξελίξεις επέκτασης, επικράτησης του σκληρού ισλαμικού πυρήνα, όπως δείχνουν οι εξελίξεις στο Λίβανο.
Η διασφάλιση της πρόσβασής τους στις πηγές ενέργειας της περιοχής και στα νέα κοιτάσματα της Ανατολικής Μεσογείου.
Ο έλεγχος μιας μεγάλης περιοχής, που αποτελεί «πέρασμα» για το εμπόριο και τις μεταφορές.
Σχεδιασμός πριν από πολλά χρόνια
Αμέσως μετά τα καταστροφικά γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη, το Ιράκ πρόβαλε ως στόχος των αμερικανικών δυνάμεων, ενώ ως στόχοι είχαν επισημανθεί και οι εξής: Ιράν, Συρία, ΛΔ Κορέας, Κούβα... αλλά και η Ρωσία και η Κίνα σε δεύτερο επίπεδο, «ο άξονας του κακού που απειλεί τον πολιτισμό». Είναι οι ίδιοι που είχαν επισημανθεί και από την κυβέρνηση Κλίντον. Η τότε υπουργός Εξωτερικών, Μ. Ολμπράιτ, είχε μιλήσει κατ' επανάληψη για τον «άξονα του κακού» στοχεύοντας ακριβώς τις ίδιες χώρες. Αλλά γιατί μετά τον πόλεμο στο Αφγανιστάν έγινε πρώτος στόχος το Ιράκ; Γιατί συνιστούσε την αρχή μίας μακριάς, επώδυνης και καταστροφικής εκστρατείας αναδιάταξης όλης της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής, με την ανατροπή των υπαρχόντων ηγεσιών στη Συρία και το Ιράν, σύμφωνα με έκθεση της «δεξαμενής σκέψης Carnegie Endowment Center», όπως αναφερόταν σε άρθρο στην αμερικανική εφημερίδα «San Franscisco Chronicle». «Πάνω από όλα, το Ιράκ προσφέρει την ευκαιρία να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το ριζοσπαστικό Ισλάμ εντός της έδρας του, όπως ακριβώς αντιμετωπίστηκε ο κομμουνισμός στην Ευρώπη και την Ασία», συμπλήρωνε στην ανάλυσή του για την αμερικανική πολιτική και ο Χιουζ Γουάιτ, επικεφαλής του Ινστιτούτου Στρατηγικής Πολιτικής της Αυστραλίας.
Ο Σάιμον Τίσνταλ, αρθρογράφος της βρετανικής «Guardian», αναρωτιόταν γιατί η Ουάσιγκτον, ενώ είναι γνωστό πλέον ότι ετοιμάζεται πυρετωδώς για μια επίθεση σε βάρος του Ιράκ, επιλέγει αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή να διαρρήξει τις, έστω πρωτόλειες, σχέσεις της με την Τεχεράνη, αντί, όπως διατάζει η λογική, να τις ενισχύσει και να την προσεταιριστεί; Ιράν και Ιράκ, ούτως ή άλλως, δεν έχουν τις καλύτερες σχέσεις. Η απάντηση ήρθε από τον Τζον Γκαλαγουέι, που σε άρθρο του στην ίδια εφημερίδα, θα αποκαλύψει μυστική έκθεση του Πενταγώνου, όπου το Ιράν, η Συρία συνιστούν τους επόμενους στόχους των ΗΠΑ, σε συντονισμό ή επέκταση της εισβολής στο Ιράκ.
Επομένως ο πόλεμος στο Ιράκ, είναι απλώς το πρώτο στάδιο της πρωτοφανούς εκστρατείας των ΗΠΑ, όπου μετά το Ιράκ αυτές οι αμερικανικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για τον ευρύτερο πόλεμο κατά όλης της περιοχής, και στο οποίο κατέληξε με ενδελεχείς αναλύσεις και το Ινστιτούτο «Stratfor». Το καινούριο που προστίθεται σε αυτές τις αναλύσεις, από την εταιρεία στρατηγικών αναλύσεων με στενές διασυνδέσεις με CIA και Πεντάγωνο, ότι «η ολοκλήρωσή του, κατά πάσα πιθανότητα, θα διαρκέσει μια γενιά».
Επιπροσθέτως, σύμφωνα με το «Stratfor», στόχος αυτού του πρώτου σταδίου, «είναι να εισαχθούν μαζικές στρατιωτικές δυνάμεις για να πιέσουν τις χώρες της περιοχής, ώστε να τις υποχρεώσουν είτε να συνεργαστούν, ή, διαφορετικά, να πραγματοποιήσουν μελλοντικά νέες στρατιωτικές συγκρούσεις», δηλαδή κυρίως τη Συρία και το Ιράν.
Το «Stratfor» σε τότε αναλύσεις του έλεγε: «αναμένουμε το Ιράν να αποτελέσει την επόμενη μεγάλη σύγκρουση, ως η μόνη χώρα που μπορεί πραγματικά να αμφισβητήσει την αμερικανική ηγεμονία στην περιοχή».
Ο Κόλιν Πάουελ, υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τότε, μιλώντας ενώπιον της Επιτροπής Δημοσίων Ισραηλινο-Αμερικανικών Υποθέσεων του Κογκρέσου, ενός από τα ισχυρότερα φιλοϊσραηλινά λόμπι της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, μετά την εισβολή στο Ιράκ είπε: «Η Συρία ή θα συνεχίσει να υποστηρίζει τρομοκρατικές οργανώσεις και το ετοιμοθάνατο καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν ή θα εισέλθει σε έναν πιο ελπιδοφόρο δρόμο. Βρίσκεται μπροστά σε μια κρίσιμη επιλογή και έχει την πλήρη ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών της»... Οσο για το Ιράν, «θα πρέπει πλέον η διεθνής κοινότητα να επιμείνει ώστε να πάψει να στηρίζει τρομοκράτες που απειλούν την ισραηλινή ασφάλεια και αντιτάσσονται στις ειρηνευτικές προσπάθειες στη Μέση Ανατολή και να μην επιδιώκει την απόκτηση όπλων μαζικής καταστροφής».
Οι απειλές Πάουελ εκτοξεύτηκαν λίγα 24ωρα μετά τις, αναλόγου περιεχομένου, δηλώσεις του Ντόναλντ Ράμσφελντ (υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ), ο οποίος απείλησε Ιράν και Συρία «να μη θέτουν εμπόδια στις επιχειρήσεις που διοικεί ο Τόμι Φρανκς, διότι αυτό θα θεωρηθεί εχθρική ενέργεια». Η προσπάθεια της Ουάσιγκτον να προετοιμάσει το έδαφος για γενίκευση της σύρραξης είναι, πλέον, απροκάλυπτα κυνική. Και όλ' αυτά γιατί «η Συρία επέλεξε να υποστηρίξει τον αδελφό ιρακινό λαό ενάντια στην παράνομη και αδικαιολόγητη εισβολή...», σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών, «...επέλεξε το δρόμο της διεθνούς νομιμότητας, του ΟΗΕ και του Συμβουλίου Ασφαλείας, που είναι το μοναδικό αρμόδιο για τη διατήρηση της ασφάλειας και της ειρήνης στον κόσμο και είπε "όχι" σε αυτόν τον πόλεμο». Ανακοίνωση, που κατέληγε ως εξής: «τώρα, ο ιρακινός λαός υφίσταται όλες τις μορφές εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας».
Επίσης την ίδια περίοδο ο ΥΠΕΞ, Φαρούκ αλ Σάραα, μιλώντας στο Κοινοβούλιο, είχε τονίσει ότι «η Συρία θέλει να δει τους εισβολείς ηττημένους. Η αμερικανική κυβέρνηση οδηγεί τον αμερικανικό λαό στην καταστροφή φέρνοντάς τον σε σύγκρουση με ολόκληρη τη διεθνή κοινότητα. Είμαστε ενάντια στην ξένη κατοχή μιας αραβικής χώρας... Οι εισβολείς σοκαρίστηκαν από την ιρακινή λαϊκή αντίσταση. Ο αμερικανικός λαός αρχίζει να καταλαβαίνει το ρόλο του Ισραήλ στα σχέδια αναδιαμόρφωσης όλης της Μέσης Ανατολής»...
Η Συρία είχε μπει στο μάτι του κυκλώνα, όπως και το Ιράν από τότε. Ηδη ξεδιπλωνόταν το σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή».
Η «ντόμινο θεωρία» για την «αναμόρφωση» της Εγγύς και της Μέσης Ανατολής
Στις 26 Γενάρη του 2003, στον «Ριζοσπάστη», δύο μήνες πριν την επίθεση στο Ιράκ, δημοσιεύσαμε άρθρο με τον πιο πάνω τίτλο, που αποκάλυπτε τα ιμπεριαλιστικά σχέδια για τη Μέση Ανατολή. Ας το παρακολουθήσουμε.
«"Νεοσυντηρητικοί κύκλοι που κατέχουν θέσεις-κλειδιά στην κυβέρνηση των ΗΠΑ - ιδιαίτερα στο Πεντάγωνο - επιδιώκουν μια πλήρη αναμόρφωση όλης της Εγγύς και Μέσης Ανατολής. Το Ιράν - μετά το δεύτερο πόλεμο κατά του Ιράκ - είναι ο επόμενος στόχος, αλλά και η Συρία και ο Λίβανος όπως και η Σαουδική Αραβία είναι στην ημερήσια διάταξη".
Αυτή είναι η γνώμη του Knut Mellenthin, Γερμανού δημοσιολόγου, σε ολοσέλιδο άρθρο του, δημοσιευμένο στη "Neues Deuthchland" (18/19 Γενάρη).
Αφού διαπραγματεύεται το θέμα διεξοδικά, ο συγγραφέας καταλήγει στο συμπέρασμα: "Η θέση των στρατηγών των ΗΠΑ ότι οι λαοί στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή αναμένουν την "απελευθέρωσή τους" από τα βομβαρδιστικά και τις Ειδικές Δυνάμεις των ΗΠΑ, παραγνωρίζει την πραγματικότητα". Ακόμα και στο Αφγανιστάν, όπου οι Αμερικανοί μπορούσαν να στηριχτούν σε μια τεράστια προκαταβολή εμπιστοσύνης - λόγω της πολύχρονης υποστήριξης των πολέμαρχων φονταμενταλιστών κατά του σοβιετικού στρατού - αλλάζουν οι διαθέσεις σημαντικά. Ο στρατός των ΗΠΑ δρα στο Αφγανιστάν σαν εκτός δικαίου στρατός κατοχής, έχει κάνει εκατοντάδες αυθαίρετες συλλήψεις και απαγωγές, για τις οποίες δε δίνει λόγο στις αφγανικές αρχές. Τώρα ετοιμάζουν πόλεμο και κατά των παστουνικών περιοχών του Πακιστάν.
Η ιστορική εμπειρία μιλάει για το γεγονός ότι ο δεύτερος πόλεμος κατά του Ιράκ, που τώρα αναμένεται για το Φλεβάρη, θα αυξήσει την πικρία σε όλα τα ισλαμικά κράτη για τον τρόπο ενέργειας των ΗΠΑ που τον νιώθουν σαν αλαζονικό, μονόπλευρο και ανυπολόγιστο. Τρομοκρατικές πράξεις εναντίον των Αμερικανών, των ΗΠΑ και των Ευρωπαίων θα αυξηθούν μελλοντικά πάρα πολύ από άποψη αριθμού και διάστασης. Εως τώρα πάνω από 90% των "ισλαμικών" αποπειρών στον κόσμο γίνονται από Παλαιστίνιους σε στενό συσχετισμό με την τοπική σύγκρουση. Αυτό σημαίνει όμως ότι υπάρχει τεράστιο δυναμικό και για μια παγκόσμια κλιμάκωση. Ταυτόχρονα θα οξυνθούν οι τοπικές συγκρούσεις μεταξύ μουσουλμάνων και οπαδών άλλων θρησκειών (στο Κασμίρ, στις Φιλιππίνες, στη Νιγηρία κ.α.). Ολα αυτά πάλι θα χρησιμοποιηθούν σαν επιχείρημα από εκείνους που σήμερα αντιπροσωπεύουν με όλα τα δημοσιογραφικά μέσα τη θέση ότι ο κύριος εχθρός δεν είναι η τρομοκρατία, αλλά "το επιθετικό Ισλάμ".
Ο Μελεντίν στηρίζεται στα εξής επιχειρήματα για τις επιδιώξεις των ΗΠΑ να "αναμορφώσουν όλη την Εγγύς και Μέση Ανατολή": Στις ΗΠΑ κάνει το γύρο μια νέα "θεωρία του ντόμινο". Οι υποστηρικτές της ισχυρίζονται ότι "η απελευθέρωση" του Ιράκ θα έχει τεράστια ενθαρρυντική επίπτωση στο Ιράν και θα επιταχύνει την ανατροπή της δικτατορίας των μουλάδων. Επίσης, το καθεστώς της Συρίας, ενσφηνωμένο μεταξύ Ισραήλ και φιλοδυτικών κοινωνιών στην Ιορδανία, στο Ιράκ και στο Ιράν, δε θα μπορούσε να αντέξει πολύ χρόνο. Κατόπιν, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, θα κατέρρεε η κυριαρχία των Σαουδαράβων, επειδή η κατοχή του Ιράκ, με τα δεύτερα κατά σειρά κοιτάσματα πετρελαίου στον κόσμο, θα μείωνε την οικονομική σημασία του πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας. Μια άλλη συνέπεια της θεωρίας του ντόμινο θα ήταν ότι οι Παλαιστίνιοι θα έχαναν σχεδόν κάθε υποστήριξη με συνέπεια την αντικατάσταση του Αραφάτ με μια εντελώς νέα γαρνιτούρα υποτακτικών πολιτικών και μια "ειρήνη" στα μέτρα του Αριέλ Σαρόν.
Οι ΗΠΑ, σύμφωνα με αυτή τη θεωρία, δε θα 'πρεπε να κάνουν τίποτα περισσότερο από το να υποστηρίξουν γενναιόδωρα αντιπολιτευτικά κινήματα στον αραβικό χώρο. Ιστορικό πρότυπο, λένε, είναι η ανατροπή των σοσιαλιστικών κρατών και η αποσύνθεση της Σοβιετικής Ενωσης. Οι θεωρητικοί αυτοί παραβλέπουν όμως τη σημαντικότερη διαφορά των δύο καταστάσεων: Οτι ενώ στην Ανατολική Ευρώπη και στη Σοβιετική Ενωση ήταν πλατιά διαδομένες οι αυταπάτες για τις ΗΠΑ, στον ισλαμικό κόσμο υπερτερούν σχεδόν παντού αντιπάθεια και δυσπιστία απέναντι στις ΗΠΑ.
Η πραγματική κεφαλή αυτού του νεοσυντηρητικού δικτύου, που εργάζεται προς την κατεύθυνση της "αγοράς των καθεστώτων" σε όλη την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή, είναι ο Richard Perle, πρόεδρος του Defense Policy Board (Γραφείο Αμυντικής Πολιτικής), μιας συμβουλευτικής επιτροπής του Πενταγώνου, με επιρροή. Ο Perle σε συνομιλία με την εφημερίδα "Zeit" (σ.σ. του Αμβούργου) στις 5 του Δεκέμβρη 2002 είχε πει: "...Αν επιτύχουμε να ειρηνοποιήσουμε τη χώρα (το Ιράκ) και να οικοδομήσουμε μια σταθερή δημοκρατική κυβέρνηση, τότε μέσα σ' αυτό βρίσκεται τεράστιο δυναμικό να ενθουσιάσουμε και άλλους λαούς". Αλλά είναι δύσκολο να κατανοηθεί γιατί θα επιτύχουν οι ΗΠΑ ακριβώς στο Ιράκ αυτό που στο Αφγανιστάν μετά την ανατροπή των Ταλιμπάν δεν το επιχείρησαν και πολύ περισσότερο δεν το πέτυχαν.
Ο συγγραφέας αυτού του άρθρου επικαλείται και τις ακόλουθες πηγές. Ειδικά για τις σχέσεις ΗΠΑ - Σαουδικής Αραβίας αναφέρει η "Wall Street Journal" (30/10/2001) ότι η Σαουδική Αραβία είναι "η κύρια πηγή της χρηματοδότησης της "Αλ Κάιντα" και ότι αν στη χώρα αυτή ανερχόταν στην εξουσία ένα "ριζοσπαστικότερο καθεστώς", τότε έμπαινε άμεσα το ζήτημα της κατάληψης των πετρελαιοπηγών από τις ΗΠΑ".
Με το ίδιο θέμα ασχολήθηκε και μια εισήγηση του Laurent Murawiec, ενός αναλυτή της συντηρητικής "φάμπρικας σκέψεων" Rand, στο προαναφερόμενο γραφείο Defence Policy Board στις 10 του Ιούλη 2001, για την οποία ορισμένες πληροφορίες δημοσίευσε η "Ουάσιγκτον Ποστ" (6 και 7 του Αυγούστου 2002). Κατά τον Murawiec, οι ΗΠΑ θα 'πρεπε να θέσουν στη Σαουδική Αραβία τελεσίγραφο και να απαιτούν μεταξύ άλλων την παύση της υποστήριξης φονταμενταλιστών εξτρεμιστών σε όλο τον κόσμο. Την παύση αντιαμερικανικών, αντιισραηλινών και γενικά αντιδυτικών θέσεων και στην περίπτωση της μη συμμόρφωσης την κατάληψη των σαουδαραβικών πετρελαιοπηγών και την κατάσχεση των σαουδαραβικών καταθέσεων στο εξωτερικό.
Ο Αμερικανός ΥΠΕΞ, Κόλιν Πάουελ, έσπευσε να διαβεβαιώσει τον Σαουδάραβα ομόλογό του ότι η γνώμη του Murawiec δεν εκπροσωπεί τη γνώμη του Προέδρου και της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Είναι όμως γεγονός ότι η εισήγηση Murawiec υπάρχει στο διαδίκτυο (Internet) υπό τα στοιχεία www.d-n-i.net/fcs/comments/c457.htm.
Για την αμερικανόπνευστη πολιτική του Ισραήλ ο Knut Mellnthin γράφει: "Κεντρικά σημεία της πορείας για μια γενική αλλαγή καθεστώτων" στην Εγγύς και στη Μέση Ανατολή βρίσκονται ήδη σε μια μελέτη του έτους 1996. Μετά τη δολοφονία του Ισραηλινού πρωθυπουργού Γιτζάκ Ράμπιν το 1995 και λίγες βδομάδες μετά τη νίκη του Μπενιαμίν Νετανιάχου στις εκλογές της 28ης του Μάη του 1996, το ισραηλινο-αμερικανικό Ινστιτούτο προηγμένων στρατηγικών και πολιτικών σπουδών (Institu for advenced strategic and political studies) υπέβαλε στον Νετανιάχου ένα σχέδιο γενικής αναμόρφωσης της ισραηλινής εξωτερικής πολιτικής. Το σχέδιο είχε συνταχθεί από εφταμελή επιτροπή με επικεφαλής τον Richard Perle και πρότεινε "μια νέα ισραηλινή στρατηγική πριν το 2000", τελείως αντίθετη από την πολιτική του Ράμπιν. Μερικές συστάσεις του σχεδίου εκείνου αποτελούν ουσιαστικά στοιχεία της τωρινής "επαναστατικής αναδιάρθρωσης" όλης της Εγγύς και Μέσης Ανατολής:
Στενή συνεργασία του Ισραήλ με την Τουρκία και την Ιορδανία.
Συγκέντρωση του Ισραήλ στο ζήτημα της ανατροπής του Σαντάμ Χουσεΐν και υποστήριξης της βασιλικής οικογένειας της Ιορδανίας για την επανάκτηση του ιρακινού θρόνου (που κατείχε έως το 1958).
Ριζική αλλαγή των σχέσεων του Ισραήλ με τους Παλαιστίνιους και (μαζί με την Ιορδανία) εξεύρεση εναλλακτικής λύσης στο ζήτημα Αραφάτ.
Το Ισραήλ να σταματήσει τις διαπραγματεύσεις με τη Συρία για επιστροφή των υψωμάτων του Γκολάν και να ενεργεί αεροπορικές επιθέσεις εναντίον συριακών περιοχών.
Αυτό το σχέδιο του 1996 δείχνει πόσο λίγο σχετίζεται η στρατηγική της "καθεστωτικής αλλαγής" (στην Εγγύς και Μέση Ανατολή) με τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης του Σεπτέμβρη 2001».
Βεβαίως τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν ακριβώς όπως το τότε σχέδιο, αφού στην πορεία η στρατηγική συνεργασία Τουρκίας - Ισραήλ έσπασε, οξύνθηκαν οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στα δύο κράτη, αλλά και τα δύο έχουν σήμερα συγκεκριμένους ρόλους στην περιοχή και στην επέμβαση στη Συρία. Το βασικό όμως σχέδιο για τη "Μεγάλη Μέση Ανατολή", όπως θα δούμε στη συνέχεια εξελίσσεται. Αλλωστε ο Τζ. Μπους το ανέπτυξε το Νοέμβρη του 2003. Ας το δούμε.
Απειλές για ολόκληρη τη Μέση Ανατολή
Προτεραιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, κατά τον πρόεδρο Μπους, αποτελεί η προώθηση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή. «Η ελευθερία μπορεί να είναι το μέλλον κάθε έθνους» της περιοχής φυσικά, δήλωσε ο Μπους κατά τη διάρκεια της ομιλίας και όλοι πια μπορούν να διαγνώσουν τι ακριβώς εννοεί ο Αμερικανός πρόεδρος, όταν «οραματίζεται» την ειρήνη...
Κατά τον Αμερικανό πρόεδρο, υπάρχει μια περιοχή στον πλανήτη μας όπου δεν έχει ριζώσει η δημοκρατία, «η αραβική Μέση Ανατολή», όπως είπε χαρακτηριστικά κατά τη διάρκεια της ομιλίας του στο Ινστιτούτο «National Endowment for Democracy». Μία ομιλία που είχε προαναγγελθεί εκ των προτέρων ως βαρύνουσας σημασίας και μάλιστα από τη Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας, Κοντολίζα Ράις.
Ο Τζορτζ Μπους έσπευσε πάντως να διευκρινίσει πόσο λάθος κάνουν όσοι επιρρίπτουν στο Ισλάμ την ευθύνη για την έλλειψη δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή: Οπως είπε, μπορεί να συνάδει το Ισλάμ και η αντιπροσωπευτική διακυβέρνηση αναφέροντας μάλιστα μία σειρά χώρες, όπως η Τουρκία, η Ινδονησία, ο Νίγηρας και η Σιέρα Λεόνε ανάμεσα στις άλλες ως δημοκρατικά παραδείγματα!
Οι ηγέτες της περιοχής, συνέχισε ο πρόεδρος των ΗΠΑ, θα πρέπει ν' αποφασίσουν εάν θέλουν να τους θυμούνται οι συμπολίτες τους για τον εκδημοκρατισμό στον οποίο προχώρησαν ή για τα εμπόδια τα οποία παρενέβαλαν στη διαδικασία αυτή.
Και πιο συγκεκριμένα για το Παλαιστινιακό τόνισε ότι ο μόνος δρόμος είναι η δημοκρατία και πρόσθεσε πως όπως η Αίγυπτος άνοιξε το δρόμο για την ειρήνη, έτσι και τώρα θα πρέπει να ηγηθεί των προσπαθειών για την προώθηση της δημοκρατίας στη Μέση Ανατολή. Σχολίασε τα δημοκρατικά βήματα που κάνουν η Σαουδική Αραβία, το Μαρόκο και το Μπαχρέιν, ενώ εν συνεχεία αναφέρθηκε στην κατάσταση στο Ιράκ, τονίζοντας ότι αν δε στεφθεί μ' επιτυχία ο εκδημοκρατισμός στη χώρα αυτή, «κερδισμένοι θα βγουν οι τρομοκράτες σε ολόκληρο τον κόσμο»! Ειδική αναφορά επιφύλαξε για το Ιράκ, ουσιαστικά φωτογραφίζοντας τη Συρία, τονίζοντας ότι τα καθεστώτα των δύο αυτών χωρών - δηλαδή τα κόμματα Μπάαθ - υποσχέθηκαν στο λαό τους εθνική αξιοπρέπεια... αντ' αυτού όμως άφησαν πίσω τους «μία κληρονομία βασανιστηρίων και καταπίεσης». Αναφερόμενος τέλος στο θέμα του Ιράν, κάλεσε τους ηγέτες της χώρας αυτής να ικανοποιήσουν τα αιτήματα του λαού τους, που ζητεί δημοκρατικές αλλαγές.
Η ίδια υπόθεση συζητήθηκε και στους G8. Στο επίκεντρο της μοιρασιάς της «Ομάδας των Οκτώ» (G8) όλες οι καυτές περιοχές του πλανήτη, όπως το Ιράκ και η ευρύτερη Μέση Ανατολή, αλλά και όσες πιθανώς γίνουν λίαν συντόμως, όπως η Αφρική, έγραφε τότε ο «Ριζοσπάστης».
Συμφώνησαν παρά τις επιμέρους διαφωνίες, για την προώθηση των θεσμικών και οικονομικών μεταρρυθμίσεων στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, υιοθετώντας το αμερικανικό «αναθεωρημένο» σχέδιο, όπως τουλάχιστον τονίζεται στο κοινό ανακοινωθέν που εξέδωσαν οι ηγέτες των κρατών της «G8». Συγκεκριμένα, οι ηγέτες των οκτώ πιο ανεπτυγμένων χωρών, δηλαδή των ΗΠΑ, του Καναδά, της Γαλλίας, της Ρωσίας, της Γερμανίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και της Ιαπωνίας, συμφώνησαν... ότι οι μεταρρυθμίσεις είναι αναγκαίες, ωστόσο επισήμαναν ότι δεν πρέπει να επιβληθούν εξωτερικά, επιχειρώντας να κάμψουν τις αντιδράσεις των Αράβων, που στο παρελθόν έχουν διαφωνήσει έντονα με το αίτημα των ΗΠΑ για ριζικές μεταρρυθμίσεις, καταγγέλλοντας προσπάθεια επιβολής των δυτικών αξιών στην περιοχή. Κατά το «Reuters» και το BBC, η παλαιότερη πρόταση των ΗΠΑ τροποποιήθηκε στο ηπιότερο και στο κοινό ανακοινωθέν συμπεριελήφθη τελικά η φράση: «Η υποστήριξή μας για μεταρρύθμιση στην περιοχή πρέπει να ανταποκρίνεται στις τοπικές συνθήκες και κάθε κοινωνία να καταλήξει στα δικά της συμπεράσματα για το ρυθμό και το εύρος των αλλαγών».
Ωστόσο, παρά τις σημαντικές αναθεωρήσεις, το σχέδιο της Ουάσιγκτον εξακολουθούν να απορρίπτουν η Αίγυπτος και η Σαουδική Αραβία, που να σημειωθεί δεν αποδέχτηκαν την πρόσκληση του Προέδρου Μπους να παραβρεθούν στη σύνοδο. Αντιθέτως τις ευλογίες τους στο σχέδιο έδωσαν η Ιορδανία και η Υεμένη.
Παράλληλα, στο κοινό ανακοινωθέν των κρατών της G8 εμπεριέχεται και ειδική μνεία για το Παλαιστινιακό, χαρακτηρίζοντας την «εξεύρεση ειρηνευτικής λύσης προτεραιότητα, που ωστόσο δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να μην προχωρήσουν οι μεταρρυθμίσεις».
Οι διαφορές, σύμφωνα με τους αναλυτές, έγιναν πιο αισθητές όσον αφορά στο θέμα του Ιράκ. Μόλις ο Αμερικανός Πρόεδρος εξέφρασε τη βούλησή του για μεγαλύτερη ανάμειξη του ΝΑΤΟ - ο Μπους αιτιολόγησε το αίτημά του, αναφέροντας ότι ενώ πολλές χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ έχουν ήδη στείλει στρατεύματα στο Ιράκ, η Συμμαχία δεν έχει κάποιο επίσημο ρόλο στις εξελίξεις - ο Ζακ Σιράκ έσπευσε να εκφράσει την αντίθεσή του.
Τον Απρίλη του 2003 επανέρχεται το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής» ως εξής: Στις 8 Απρίλη παρουσιάστηκε στο Αμερικανικό Κογκρέσο το σχέδιο της «Μεγάλης Μέσης Ανατολής». Το σχέδιο περιλαμβάνει 32 χώρες. Οπως Αλγερία, Μπαχρέιν, Τσιμπουτί, Αίγυπτο, Ιράκ, Ιορδανία, Κουβέιτ, Λιβύη, Παλαιστίνη, Σαουδική Αραβία, Σομαλία, Σουδάν, Συρία, Τυνησία, Αραβικά Εμιράτα, Υεμένη, Αφγανιστάν, Ιράν, Καζαχστάν, Ισραήλ, Κιρκιζιστάν, Πακιστάν, Τατζικιστάν, Τουρκία, Τουρκμενιστάν, Ουζμπεκιστάν κ.ά. Το 10ο άρθρο του σχεδίου, ανοιχτά και σαφώς, υπογραμμίζει και ζητά την ευθυγράμμιση των εθνικών πολιτικών αυτών των χωρών με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ. Τα άρθρα αυτά θεωρούν εχθρική πράξη οτιδήποτε έρχεται σε αντίθεση με την πολιτική της Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Ολόκληροι λαοί θεωρούνται τρομοκράτες και όλη η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία θεωρούνται περιοχές στρατηγικής σημασίας για την πολιτική, οικονομική και ασφάλεια των ΗΠΑ. Καλούνται οι χώρες της περιοχής να προχωρήσουν σε βαθιές «μεταρρυθμίσεις», αλλά και να απαλλαχτούν από τα καθεστώτα που δεν είναι δημοκρατικά. Φυσικά, αυτό σημαίνει ότι η Αμερική και το ΝΑΤΟ θα προχωρήσουν σε τεράστιες επιθέσεις και πολέμους ενάντια στους λαούς, χρησιμοποιώντας κάθε μέθοδο και τρόπο για να συμμορφωθούν τα καθεστώτα της περιοχής πάντοτε προς το συμφέρον της. Ωστόσο, ο Τζ. Μπους πριν από πολύ καιρό είχε τονίσει ότι «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εχθρός μας». Αυτό δεν ήταν μία απλή απειλή. Φαίνεται να υλοποιείται σε όλο τον κόσμο οργανωμένα και με σχέδιο.
Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Μάγιερς, στις 7 Απρίλη είχε κάνει την εξής δήλωση: «Παντού είναι μέτωπο πια. Ολοι μας σε Ουάσιγκτον, Νέα Υόρκη, Μαδρίτη, Ουζμπεκιστάν, στην Κωνσταντινούπολη πρέπει να είμαστε στην πρώτη γραμμή στον πόλεμο αυτό».
Η υλοποίηση αυτού του σχεδίου βασίζεται στα εξής, όπως συζητήθηκε στο Αμερικανικό Κογκρέσο:
1) Θα δημιουργηθεί η Αναπτυξιακή Τράπεζα της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας. Η Αμερική θα είναι μέλος της Τράπεζας και θα βάλει τα κεφάλαια. Μ' αυτό τον τρόπο θα ελεγχθεί η οικονομία των χωρών, αλλά και θα εξασφαλιστούν τα αμερικανικά συμφέροντα σε «επενδύσεις και εμπόριο».
2) Θα δημιουργηθεί Ιδρυμα Ευρύτερης Μέσης Ανατολής και Κεντρικής Ασίας. Το Ιδρυμα αυτό θα λειτουργήσει ως Πέμπτη Φάλαγγα και έχει σκοπό να δυναμώσει την αμερικανική πολιτική με την αντιπολίτευση μέσα στις χώρες που είναι στόχος.
3) Δημιουργία του Ιδρύματος της Δημοκρατίας. Οι μονοπωλιακές εταιρείες θα είναι τα μέλη του Ιδρύματος και, ταυτόχρονα, θα βάλουν και τα κεφάλαια.
Σύμφωνα με το σχέδιο, η Αμερική από τις 31 Γενάρη 2005 θα ξεκινήσει να ελέγχει την πορεία αυτών των χωρών όπως προβλέπεται. Και όχι μόνον. Αναφέρεται ακόμα πως εάν μία από αυτές τις χώρες υποστηρίξει την τρομοκρατία δεν μπορεί να πάρει οικονομική βοήθεια, αλλά και θα θεωρηθεί εχθρική πράξη. Η απειλή είναι ανοιχτή και σαφής.
Στον πιο πάνω σχεδιασμό είναι εμφανής τώρα πια η επιλογή των χωρών της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής που εκδηλώθηκε η λεγόμενη «Αραβική Ανοιξη». Δεν αφήνει κανένα περιθώριο ότι σε όλες τις χώρες υπήρξε ιμπεριαλιστική επέμβαση. Βεβαίως στη συνέχεια το θέμα απασχόλησε και τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη, στις 28 και 29 Ιούνη του 2004. Το ρεπορτάζ του «Ριζοσπάστη» τότε έλεγε:
Η ΝΑΤΟική Σύνοδος στην Κωνσταντινούπολη
Η ΝΑΤΟική Σύνοδος έχει ακόμα ως κύριο θέμα το ζήτημα Ιράκ και Αφγανιστάν. Ο σκοπός είναι το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιηθεί ενεργά σ' αυτούς τους πολέμους. Αυτό σημαίνει πως από κει και πέρα θα αχρηστευτεί ο ρόλος του ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ θα κρίνει το μέλλον των λαών. Δηλαδή, τα μέλη του ΝΑΤΟ πια δεν μπορούν να αρνηθούν να στείλουν στρατιώτες ή να συμμετέχουν κατευθείαν στους ιμπεριαλιστικούς βρώμικους πολέμους. `Η αν θέλετε να μιλήσουμε πιο σαφώς: Ούτε η Τουρκία, ούτε η Ελλάδα, ούτε κανένα άλλο μέλος του ΝΑΤΟ δε θα μπορέσει να αρνηθεί να στείλει στρατό. Να μην ξεχάσουμε πως η Αμερική αυτές τις μέρες θυμίζει συχνά τις συμφωνίες που έχουν γίνει στα πλαίσια του ΝΑΤΟ. Βασιζόμενοι σ' αυτές τις συμφωνίες, ήδη, πολλές χώρες έχουν γίνει ένα κομμάτι των βρώμικων πολέμων και επιχειρήσεων ενάντια στους λαούς.
Ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Jaap de Hoop Scheffer, σε δήλωσή του στη «Financial Times», είχε τονίσει πως το ΝΑΤΟ χρειάζεται ριζοσπαστικές αλλαγές. Και τα σχέδια για τις αλλαγές θα συζητηθούν στις 28-29 Ιούνη στην Κων/πολη. Στην ίδια δήλωση, συνεχίζοντας, λέει πως θα δημιουργηθεί μία ταχεία στρατιωτική δύναμη απ' όλες τις χώρες του ΝΑΤΟ και στους πολέμους και επιχειρήσεις. Δηλ., το ΝΑΤΟ θα είναι πάντα έτοιμο να επέμβει ανά πάσα στιγμή όπου θέλει. Και όχι μόνο. Διευκρινίζει κιόλας και το οικονομικό πλαίσιο και τα έξοδα αυτής της ταχείας δύναμης. Ο Scheffer δηλώνει πως το κόστος των επιχειρήσεων θα μοιραστεί σε 26 ΝΑΤΟικές χώρες με τον πιο ισότιμο τρόπο. Βέβαια, κι αυτό σημαίνει πως οι λαοί θα πληρώσουν τους δολοφόνους τους. Ωστόσο, ο πρωθυπουργός της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι, σε δήλωσή του πριν από μια βδομάδα, μίλησε ανοιχτά και είπε πως στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ μπορεί να βγει απόφαση τα μέλη του να στείλουν στρατιώτες στο Ιράκ. Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας Φράνκο Φρατίνι, πριν από ένα μήνα, είχε κάνει μία δήλωση προς αυτήν την κατεύθυνση και είχε πει πως πιθανόν η Γαλλία και η Γερμανία δε θα στείλουν στρατιώτες στο Ιράκ, όμως ούτε θα δημιουργήσουν εμπόδια για να μην επικυρωθεί μία τέτοια απόφαση.
Ο πρόεδρος του Στρατιωτικού Συμβουλίου του ΝΑΤΟ, στρατηγός Χάρολντ Κουζάτ, προς το τέλος Μάη είχε πραγματοποιήσει μία ξαφνική και σχεδόν ανεπίσημη επίσκεψη στο Ισραήλ. Οι ισραηλινές αρχές δήλωναν εκείνη τη μέρα: «Το ΝΑΤΟ με τη Σύνοδο της Κων/πολης ανοίγεται προς τη Μέση Ανατολή. Αυτά είναι σπουδαία νέα για το Ισραήλ». Μόνον αυτή η δήλωση σημαίνει πολλά και δε χρειάζεται κανένα σχόλιο. Μόνο να υπενθυμίσουμε ότι μερικές ώρες πριν πραγματοποιηθεί η Σύνοδος των G8, η Αμερική είχε κάνει δήλωση περί δημοκρατίας στις αραβικές χώρες, αλλά και είχε υπενθυμίσει πως το παλαιστινιακό ζήτημα να μη χρησιμοποιηθεί ως εμπόδιο μπροστά στις μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται οι αραβικές χώρες. Η στρατιωτική σύμβουλος των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, είχε μιλήσει πιο αποκαλυπτικά: «Οι μεταρρυθμίσεις δεν μπορούν να καθυστερήσουν άλλο».
Το σχέδιο Ανάν ήταν και είναι μέσα στα πλαίσια της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής. Ηδη, η Αμερική, ύστερα από την άρνηση των Ελληνοκυπρίων, έχει δηλώσει πως θα προχωρήσει σε διάφορα πακέτα μέτρων για το βόρειο τμήμα του νησιού. Φαίνεται πως η Αμερική, ό,τι δεν κατάφερε να κατακτήσει με το σχέδιο, θα προσπαθήσει να το κατακτήσει με το βόρειο τμήμα. Και το βόρειο τμήμα, ανοιχτά και σαφώς, έχει δηλώσει όλη τη διάθεσή του να διευκολύνει την Αμερική. Δηλ., το βόρειο τμήμα είναι υποψήφιο για αμερικάνικες βάσεις.
Εδώ και καιρό, οι ΗΠΑ μιλούν για ένα μετριοπαθή ισλαμισμό. Αυτό σημαίνει ότι οι ιμπεριαλιστές αισθάνονται ιδιαίτερη ενόχληση απ' τις αντιστάσεις των λαών της Μέσης Ανατολής και προσπαθούν ακόμα και τον ισλαμισμό να τον κάνουν αμερικάνικο, δηλ. «αμερικάνικος ισλαμισμός». Και ως πιλοτική χώρα δείχνουν την Τουρκία. Τους τελευταίους μήνες οργανώθηκαν στις ΗΠΑ και στην Τουρκία συνδιασκέψεις με τη συμμετοχή τσιρακιών της Αμερικής προς αυτήν την κατεύθυνση. Αυτό σημαίνει στην ισλαμική γεωγραφία ότι θα συντριφτούν οι δυνάμεις που είναι ενάντια στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό. Μπροστά στα μάτια όλου του κόσμου, τα λυσσασμένα κοπάδια του Ισραήλ, σε συνεργασία με την Αμερική, σκότωσαν πολλούς ηγέτες. Με αυτές τις δολοφονίες, έστελναν ένα σαφές μήνυμα προς το λαό της Μέσης Ανατολής: «`Η θα συνεργαστείτε, ή θα πεθάνετε».
Ο μετριοπαθής ισλαμισμός που προσπαθούν να δημιουργήσουν είναι ένας ισλαμισμός που δεν ενοχλείται απ' τους κατακτητές στρατιώτες, δεν αντιστέκεται ενάντια στην εκμετάλλευση του τεράστιου πλούτου, π.χ. του πετρελαίου, της ενέργειας κλπ., αλλά συνεργάζεται με τις μονοπωλιακές εταιρείες. Δηλ., συνεργάζεται με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα.
Εδώ και πολλά χρόνια, η Αμερική υλοποιεί στην περιοχή την πολιτική της, βασισμένη στα συντηρητικά καθεστώτα, στις χούντες και τους δικτάτορες. Οπότε τι άλλαξε και ξαφνικά η Αμερική μιλάει για δημοκρατία; Είναι φανερό πως οι λαοί της περιοχής έχουν μεγάλες αντιδράσεις στα καθεστώτα της περιοχής. Φαίνεται ότι το ισλαμικό κίνημα δυναμώνει. Σε πολλές χώρες, τα ισλαμικά κόμματα και οργανώσεις είναι η κύρια δύναμη. Δηλ., αν γίνονταν όντως δημοκρατικές εκλογές, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα τα κόμματα και οι οργανώσεις αυτές να βγουν κερδισμένοι, αλλά και ίσως στην κυβέρνηση. Γι' αυτό πρέπει να δημιουργηθεί αμερικάνικος ισλαμισμός ή, όπως τον ονομάζουν, μετριοπαθής. Δηλ. συνεργάσιμος. Είναι κατανοητό γιατί η Αμερική δίνει τόση σημασία στην κυβέρνηση της Τουρκίας και γιατί ο Ερντογάν θεωρείται μεγάλος ηγέτης. Με λίγα λόγια, όχι ένας Ερντογάν, αλλά χρειάζονται πολλοί Ερντογάν.
Ο μετριοπαθής ισλαμισμός είναι ένα απ' τα σημαντικότερα θέματα του σχεδίου της «Ευρύτερης Μέσης Ανατολής».
Ο 2ος στρατηγός στην ιεραρχία του τουρκικού στρατού, Ιλκέρ Μπασμπού, στις 27 Μάη είχε δηλώσει πως το σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής είναι να ξεριζωθούν οι αιτίες που δημιουργούν την τρομοκρατία. Τις ίδιες μέρες, ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της Τουρκίας Χιλμί Οζκιόκ είχε τονίσει το εξής: «Αν μελετήσουμε τις περιοχές του κόσμου όπου υπάρχουν κρίσεις και αστάθεια, θα δούμε πως η Τουρκία είναι πολύ κοντά σε αυτή τη γεωγραφική περιοχή. Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να παίξει μεγάλο ρόλο».
Η Τουρκία είχε προσκληθεί στη Σύνοδο των G8 ως χώρα συνεργάτης που είχε γίνει πρόσφατα. Ο Ερντογάν πριν πάει στις ΗΠΑ, στο αεροδρόμιο, είχε κάνει την εξής δήλωση: «Οι χώρες της περιοχής πρέπει να προχωρήσουν στις μεταρρυθμίσεις που είναι αναγκαίες. Συμφωνούμε για το στόχο, γιατί ευθυγραμμίζεται με την πολιτική που έχουμε για τη Μέση Ανατολή. Υποστηρίζουμε τις στρατηγικές για τη δημοκρατία».
Στο σχέδιο της Ευρύτερης Μέσης Ανατολής που παρουσιάστηκε στο Αμερικάνικο Κογκρέσο αναφέρεται ο ρόλος της Τουρκίας με τα εξής λόγια: «Πρέπει να υποστηριχτεί η ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας. Η Τουρκία παίζει ένα βασικό ρόλο για την ανάπτυξη και σταθερότητα στη Μέση Ανατολή και Κεντρική Ασία». Τα λόγια αυτά δείχνουν το βρώμικο ρόλο που θα αναλάβει η Τουρκία.
Το ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική
Στα πλαίσια του σχεδίου «Μεγάλη Μέση Ανατολή» οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, έκαναν προσπάθειες να εντάξουν τις αραβικές χώρες της περιοχής στους γενικότερους σχεδιασμούς τους από κοινού με το Ισραήλ αλλά αυτές δε συμφωνούσαν. Είναι και αυτή μιά παράμετρος των επεμβάσεων. Ετσι το ΝΑΤΟ επιδίωκε αναβάθμιση των σχέσεών του με έξι αραβικές χώρες και το Ισραήλ. Πιέζει, λοιπόν, η συμμαχία, στο πλαίσιο του «μεσογειακού διαλόγου», την Αλγερία, την Αίγυπτο, την Ιορδανία, τη Μαυριτανία, το Μαρόκο και την Τυνησία να αποδεχτούν τη συνύπαρξή τους με το Ισραήλ και να οικοδομήσουν τις στρατιωτικές τους δομές σε έναν σχηματισμό που θα αναπτύξει ιδιαίτερες σχέσεις με το ΝΑΤΟ, στα πρότυπα του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» (pfp), με τον οποίο, ας μην το ξεχνάμε, οι Αμερικανοί «μάντρωσαν» στο συνασπισμό τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Επιχειρώντας μια ταχύτατη επέκταση της παρουσίας του στη Μέση Ανατολή και χρησιμοποίησε το «μεσογειακό διάλογο» ως πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι επτά χώρες που προαναφέραμε, προφανώς δε θα προσκληθούν να συμμετάσχουν στο ΝΑΤΟ ως πλήρη μέλη στο άμεσο μέλλον. Θα απαιτηθεί ο απαραίτητος χρόνος της ...προσαρμογής. Σε αυτό το χρονικό διάστημα, η διαδικασία προβλέπει την οικοδόμηση στενών στρατιωτικών και πολιτικών σχέσεων με τις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ, καθώς επίσης και στενή συνεργασία στον ευαίσθητο τομέα των μυστικών υπηρεσιών. Τα αποτελέσματα αυτής της διαδικασίας δεν οδηγούν σε τίποτε λιγότερο από τον ασφυκτικό έλεγχο των Ενόπλων Δυνάμεων αυτών των χωρών αφού θα επανεξοπλιστούν στο μοντέλο που επιβάλλει η συμμαχία, και κατά συνέπεια θα μετατραπούν σε απλά εξαρτήματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Το καλά ενημερωμένο αμερικανικό ίδρυμα «Στρατηγικών Προβλέψεων» (Stratfor) διακρίνει, μέσα από τη δική του αποκαλυπτική λογική, αρκετούς λόγους που επιβάλλουν στο ΝΑΤΟ (δηλαδή, στις ΗΠΑ) να αναπτύξει μια στρατηγική για τις στρατιωτικές του σχέσεις στη Μέση Ανατολή. Οπως γράφει το αμερικανικό ίδρυμα, οι ΗΠΑ επιθυμούν την εμβάθυνση των σχέσεων με τη στρατιωτική ηγεσία αυτών των χωρών, γιατί πολύ συχνά στον αραβικό κόσμο οι στρατιωτικοί αναδεικνύονται σε πολιτικούς ηγέτες, ειδικότερα σε περιόδους κρίσεων. Με άλλα λόγια, η ενσωμάτωση των στρατιωτικών ηγεσιών των χωρών της Μέσης Ανατολής στους μηχανισμούς και στη λογική του ΝΑΤΟ εξασφαλίζει στις ΗΠΑ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, τον έλεγχο στις πολιτικές εξελίξεις στην περιοχή.
Δεύτερος αλλά εξίσου σημαντικός παράγοντας, που εξηγεί το αμερικανικό ενδιαφέρον για την ανάπτυξη των σχέσεων του ΝΑΤΟ με τις χώρες της Μέσης Ανατολής, είναι αυτό που περιφραστικά μπορούμε να ονομάσουμε «αμυντική βιομηχανία». Πρόκειται, πολύ απλά, για το αμερικανικό σύμπλεγμα της βιομηχανίας όπλων, που μέσα από τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ΝΑΤΟ, την επέκταση των ορίων, τον πολλαπλασιασμό των εταίρων και συνεταίρων, πολλαπλασιάζει σε ασύλληπτο βαθμό τον κύκλο εργασιών του και τον τζίρο του.
Ετσι, λοιπόν, η μεταφορά όπλων προς αυτές τις χώρες, η πώληση τεχνολογίας και η λογιστική υποστήριξη έτσι ώστε να εξασφαλιστούν οι ΝΑΤΟικές προδιαγραφές, εκτός του ότι καθιστά τις Ενοπλες Δυνάμεις αυτών των χωρών υποχείριες, ανοίγει και τις δουλειές για τις αμερικανικές εταιρείες και, μάλιστα, σε μια περιοχή όπου οι αμυντικές δαπάνες είναι από τις υψηλότερες στη Γη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσιάζει σε ανάλυσή του το Stratfor, οι έξι αραβικές χώρες και το Iσραήλ, που βρίσκονται προ των πυλών του ΝΑΤΟ, ξοδεύουν περί τα 15 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την άμυνά τους. Αν αυτό το ποσό συγκριθεί με τα 25 δισ. δολάρια που αποτελούν τις εξαγωγές της αμερικανικής πολεμικής βιομηχανίας, γίνεται αντιληπτό το μέγεθος της αγοράς για την οποία ενδιαφέρεται το ΝΑΤΟ.
Οι χώρες που θα αποδεχτούν, θέλοντας και μη, τελικά την πρόσκληση, προφανώς θα υποχρεωθούν (εκτός από το Ισραήλ) να αναδιοργανώσουν εκ βάθρων τις Ενοπλες Δυνάμεις τους. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι θα κλειδωθούν έξω από την αγορά της Μέσης Ανατολής οι ανταγωνιστές των ΗΠΑ, όπως η Κίνα, η Ρωσία και η Νότια Αφρική.
Το πρόσχημα για το στενό δέσιμο των κρατών της Μέσης Ανατολής με τους Αμερικανοευρωπαίους και το ΝΑΤΟ δεν είναι άλλο από την παγκόσμια μάχη κατά της τρομοκρατίας και την «Αλ Κάιντα». Με το πρόσχημα αυτό επιχειρείται η «ενσωμάτωση» όλων αυτών των χωρών στο συνασπισμό του «καλού», τον οποίο καθοδηγούν οι ΗΠΑ. Ομως, καθώς το «καλό» και το «κακό» δε γίνονται αντιληπτά με τον ίδιο τρόπο από Αμερικανοευρωπαίους χορτασμένους και τους πεινασμένους και καταπιεσμένους αραβικούς πληθυσμούς, η επιχειρούμενη ενσωμάτωση των χωρών της Μέσης Ανατολής στους δυτικούς μηχανισμούς σκέψης και δράσης αναπόφευκτα θα αποξενώσει τις φιλοδυτικές ηγεσίες αυτών των χωρών από τους πληθυσμούς τους και θα εκτραχύνει το πολιτικό και κοινωνικό περιβάλλον στην περιοχή.
Αυτό για το οποίο προορίζονται οι αραβικές χώρες που πιέζονται να συνεργαστούν στενότερα με το ΝΑΤΟ είναι σαφές: Επιδίωξη της Ουάσιγκτον είναι να τις μετατρέψει σε πολιτικά και στρατιωτικά προγεφυρώματα, τα οποία θα χρησιμοποιήσει για να κερδίσει τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει στη Μέση Ανατολή, τη μεγαλύτερη διαπιστωμένη δεξαμενή πετρελαίου στον πλανήτη.
Οι ηγεσίες των έξι αραβικών χωρών, που καλούνται να συμμαχήσουν με το Ισραήλ και το ΝΑΤΟ με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, γνωρίζουν πολύ καλά τον εκβιασμό τον οποίο υφίστανται. Αυτό που για την ώρα δε γνωρίζουν, καθώς μελετούν την αμερικανική πρόσκληση, είναι μέχρι πού μπορεί να φτάσει ο εκβιασμός της Ουάσιγκτον, πώς και αν μπορούν να αντιδράσουν... Αυτά έγραφε ο «Ριζοσπάστης», τον Ιούλη του 2004, αμέσως μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη. Το πού έφτασε σήμερα το ξέρουμε πολύ καλά.

http://kollectnews.org/2015/10/15/%CE%B5%C...2-%CE%BC%CE%B5/

Από τη μάχη κατά της διαφθοράς, νεκροί μέχρι στιγμής είναι 2 βασικοί μάρτυρες της υπόθεσης, αγνοούμενος ένας Ινδός διερμηνέας, ενώ το πλοίο που μετέφερε την ηρωίνη κατάφερε να διαφύγει μόνο του από την Ελευσίνα...
Καλύτερα να κλείσει άμεσα η υπόθεση, γιατί δε θα μείνει κανείς ζωντανός από τους ναυτικούς ή όσους γνωρίζουν τους ενόχους.

Η κυβερνηση απαλλαξε τους μεγαλοξενεοδοχους απ την καταβολη του ΕΝΦΙΑ, ενω διατηρει τον φορο για τους μικροκαταλυματιες που νοικιαζουν δωματια στα νησια και στ αλλα τουριστικα μερη.Πρωτη φορα αριστερα δεν ειπαμε?

Βασικά δεύτερη φορά

Σοβαρά ρε Φίλη?
Έχετε κάνει τα δημόσια σχολεία μπο@ρδέλ@, ανεβάζετε το κόστος φοίτησης, και θα κουνήσεις από πάνω και το δάχτυλο στους γονείς που ήδη στερούνται για να στείλουν τα παιδιά τους σε σχολεία που δεν κλείνουν κάθε τρεις και λίγο από απεργίες εκπαιδευτικών και καταλήψεις???
Άντε χάσου ρε ιδεοληπτικέ του κ@λου!!
Αλλά τι περιμένεις από ΣΤΟΚΟ υπουργό παιδείας που στα έδρανα πάταγε μόνο για «κινητοποιήσεις» και δεν πήρε ποτέ του πτυχίο?
Άλλωστε συνεχίζει το έργο του προκατόχου του, «η αριστεία είναι ρετσινιά»!

OFFSHORE ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΑΠΟ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗ ΝΑΥΠΗΓΕΙΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ

Για off-shore εταιρείες και χρηματοδότηση από τον πρόεδρο της Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά Αθανάσιο Πυρίνη, κάνει λόγο το τελικό υπόμνημα της Πολιτικής Αγωγής των Αιγυπτίων ψαράδων που είχαν δεχθεί επίθεση από μέλη της Χρυσής Αυγής και η υπόθεσή τους συμπεριλαμβάνεται στη Δίκη της Χρυσής Αυγής.

Το υπόμνημα ανάρτήθηκε στην ιστοσελίδα jailgoldendawn.com. Σε σχέση με την χρηματοδότηση και τις υπεράκτιες εταιρείες αναφέρει χαρακτηριστικά στην σελίδα 112:

"Από την αντιπαραβολή του εγγράφου που προσκόμισε ο μάρτυρας (στο ΦΑΚΕΛΟ ΠΑΜΕ - ΜΑΡΤΥΡΕΣ – ΠΟΥΛΙΚΟΓΙΑΝΝΗΣ/3-11-2013) με τα ονόματα που υπογράφουν το από 03/09/2013 ιδρυτικό Καταστατικό του Σωματείου της Χρυσής Αυγής με την επωνυμία “Σωματείον Ελλήνων Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου Ναυπηγοεπισκευαστικών Ζωνών Πειραιά, Αττικής και Νήσων” (προσκομισθέν στη δικογραφία από τον Ιωάννη Λαγό,αρχείο 2277), προκύπτει ότι πράγματι στις 19/09/2013, τεσσερις μέρες μετά την επίθεση στους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ και μία μέρα μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, προσλήφθησαν στην επιχείρηση Κουτρουλός Ευάγγελος και Σια ΕΕ, συμφερόντων του προέδρου της Ένωσης Ναυπηγοεπισκευαστών Πειραιά Αθανάσιου Πυρινή οι υπογράψαντες την ίδρυση του “Σωματείου”: Κυριτσόπουλος Χρήστος,Μιχάλαρος Αναστάσιος, Αντώναρος Παναγιώτης, Ξανθάκης Ιωάννης, Λούβαρης Σταμάτης, Κολιαδήμας Χρήστος, Δρούγκας Βασίλειος, Γαρδικιώτης Κωνσταντίνος, Γαρδικιώτης Σωτήρης, Χατζησταύρου Χρήστος και Μαυροειδόγγονας Πιέρρος, δηλαδή 11 από τους 30 ιδρύσαντες το “Σωματείο” (και 11 από τους 21 που εργάζονταν σε έργο της εν λόγω επιχείρησης).

Η Χρυσή Αυγή και οι κατηγορούμενοι ισχυρίζονται ότι τα ανωτέρω αποδεικτικά στοιχεία για τη χρηματοδότηση της οργάνωσης δεν ευσταθούν, φέρνοντας ως επιχείρημα ότι το ΣΔΟΕ που διενήργησε σχετικούς ελέγχους δεν εντόπισε τα χρηματικά αυτά ποσά στους λογαριασμούς της οργάνωσης που τηρούνται στην Τράπεζα “EUROBANK”.

Πέραν της αυτονόητης παρατήρησης ότι το τελευταίο σημείο στο οποίο θα ανευρίσκονταν τα παραπάνω ποσά θα ήταν οι νόμιμοι τραπεζικοί λογαριασμοί της οργάνωσης, από τις Εκθέσεις του ΣΔΟΕ προκύπτει (βλ. ιδίως αρχείο 5432) ότι, μέσω του οικονομικού διευθυντή του “κόμματος” Βλαχόπουλου Δημήτριου και της συζύγου του και λογίστριας του “κόμματος” Γεννατά Αγγελικής, αμφοτέρων μελών της Χρυσής Αυγής και εξ απορρήτων συνεργατών της οικογένειας Μιχαλολιάκου (η Γεννατά Αγγελική είναι ήδη διορισμένη κοινοβουλευτή συνεργάτης του Νικόλαου Μιχαλολιάκου), η οργάνωση είχε ήδη φροντίσει να οικοδομήσει παράνομες διόδους για την φυγάδευση μαύρου χρήματος που έρρεε στα ταμεία της. Έτσι, ο Βλαχόπουλος Δημήτριος, οικονομικός διευθυντής του “κόμματος” με έδρα τα γραφεία του στην Λεωφόρο Μεσογείων αρ. 131, διατηρεί δύο ασφαλιστικές εταιρείες, την “Εξέλιξη ΕΠΕ” και την “Κίνηση Sub Agent ΕΠΕ”, με τις φερόμενες ως έδρες τους να είναι ανύπαρκτες, και με συμμετοχή στα κεφάλαιά τους δύο κυπριακών off- shore εταιρειών: της Palmsun Holdings Ltd (στο κεφάλαιο της “Εξέλιξη ΕΠΕ”) υπό διεύθυνση της Γεννατά Αγγελικής και της Stormia Investments Ltd (στο κεφάλαιο της ““Κίνηση Sub Agent ΕΠΕ”) ομοίως. Αμφότερες οι κυπριακές αυτες εταιρείες off-shore με φερόμενη εγκατάσταση στη χώρα μας βρέθηκαν ανύπαρκτες σε επιτόπιο έλεγχο. Πρόκειται δηλαδη για εταιρείες φαντάσματα που αποτελούν κλασικό
όχημα φυγάδευσης μαύρου χρήματος.

Κατόπιν αιτήματος των ελληνικών αρχών προς την Κυπριακή Διοίκηση να συνδράμουν τον έλεγχο των ανωτέρω εταιρειών, τέθηκε υπόψιν στο ΣΔΟΕ η πληροφορία ότι οι δύο κυπριακές εταιρείες δεν έχουν συμμορφωθεί με τις φορολογικές τους υποχρεώσεις. Άνευ περαιτέρω πληροφοριών για τις off-shore κυπριακές εταιρείες συμφερόντων των δύο ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής, κάθε ισχυρισμός ότι οι εκθέσεις του ΣΔΟΕ απαλλάσσουν την οργάνωση από υπόνοιες μαύρου χρήματος και παρανομων ενεργειών είναι απλά ανυπόστατος".

Διαβάστε ολόκληρο το τελικό υπόμνημα της πολιτικής Αγωγής των Αιγυπτίων ψαράδων στη δίκη της Χρυσής Αυγής

Αγαπητέ (λέμε τώρα) Φίλη, που σου έδωσαν το Υπουργείο Παιδείας για λάφυρο, και μας δηλώνεις ότι «θα δώσεις τη μάχη για την υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου»…
Μόνο στο στενό (για να μην πω ανύπαρκτο) ιδεοληπτικό μυαλό σου υπεράσπιση του δημόσιου σχολείου είναι η επίθεση στο ιδιωτικό…
Με το να στρέψεις «μάζες» μαθητών των ιδιωτικών σχολείων μεσούσης της (ήδη προβληματικής λόγω ελλείψεων εκπαιδευτικού προσωπικού και υποδομών) σχολικής χρονιάς προς το δημόσιο σχολείο, λόγω της αδυναμίας των γονιών να ανταποκριθούν στην αύξηση κόστους, ΔΕΝ είναι υπεράσπιση αλλά ΟΛΕΘΡΟΣ για το δημόσιο σχολείο!
(και φυσικά για τους μαθητές!)
ΑΠΛΗ λογική ρε ΣΤΟΚΕ!!!
Αλλά ποιος έχασε τη λογική για να την βρεις εσύ?

http://katohika.gr/ellada/enoples-dinamis-ipo-katareusi/

Χρηματα δεν υπαρχουν,ουτε για τους νεοσυλλεκτους,αλλα για 150 νεους Ειρηνοδικες,θα βρεθουν..Σημειωτεον πως οταν προκηρυχθηκε ο διαγωνισμος θα επαιρναν 30,μετα 54 και το ποσοστο ανεβηκε..

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500034867

Βρε παλικάρι μου...Θες και τα λες αυτά ή σου ξεφεύγουν? Τι εννοείς να πιέσουν για καλύτερα δημόσια σχολεία? Δηλαδή ο πολίτης που χρυσοπληρώνει το δημόσιο σύστημα παιδείας με τους φόρους του πρέπει να πιέσει κιόλας για να το έχει? Δηλαδή την υποχρέωση του κράτους για ένα σωστό δημόσιο σχολείο την κάνουμε υποχρέωση του πολίτη να το κυνηγήσει?Δηλαδή ο Έλληνας γονιός ακόμα και να έχει να πληρώσει το ιδιωτικό λες να μην θέλει να τα αποταμιεύσει αυτά τα λεφτά ή να τα κάνει κάτι άλλο τελωσπάντων αν το δημόσιο σχολείο του προσέφερε τα ίδια με το ιδιωτικό? Και σε τελική ανάλυση πόσοι και πόσοι γονείς πιέζουν μέσω των συλλόγων γονεων και κηδεμόνων χρόνια τώρα για ένα καλύτερο σχολείο? Αλλά πως να πιέσεις βρε ερασιτέχνη για καλύτερους δασκάλους όταν τα σχολεία δεν έχουν καν δασκάλους...πως να πιέσεις για καλύτερες συνθήκες διδασκαλίας όταν τα σχολεία δεν έχουν καν θέρμανση η χαρτί τουαλέτας.. Κρίμα....

Αμάν μωρέ πιέστε και εσείς την πολιτεία!

Να φτάσει το θέμα μέχρι τον υπουργό Παιδείας!

Για γέλια και για κλάματα....

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.politiki&id=43632

Όταν δεν είμαστε ικανοί να μεταρυθμιστούμε στα πολυ μικρά καθημερινά, περιμένουμε τις μεγάλες ανατροπές να έρθουν από μόνες τους.
Βλέποντας τον πρώτο πολίτη της χώρας, μη κατακρίνουμε τους πολιτικούς ... Ο καθρέφτης μας είναι

Όταν επιβλήθηκαν capital controls και έκλεισαν οι τράπεζες, δεν σας ένοιαζε γιατί εσείς δεν είχατε πολλά λεφτά στην άκρη. Όταν απολύθηκαν 16000 ιδιωτικοί υπάλληλοι το καλοκαίρι, δεν σας ένοιαζε γιατί εσείς δεν ήσασταν ιδιωτικοί υπάλληλοι. Όταν επιβλήθηκαν νέοι, παράλογοι φόροι στους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν σας ένοιαζε γιατί εσείς δεν είστε ελεύθεροι επαγγελματίες. Όταν αυξήθηκε ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, δεν σας ένοιαξε γιατί εσείς δεν στέλνετε τα παιδιά σας σε ιδιωτικά σχολεία. Όταν διορίστηκαν οι καθαρίστριες ως γραμματείς στα δικαστήρια χωρίς πτυχία και προσόντα, δεν σας ένοιαξε γιατί ούτε εσείς έχετε πτυχία και προσόντα. Από τη Δευτέρα, λοιπόν, που με την απελευθέρωση των πλειστηριασμών θα σας παίρνουν τα σπίτια, μην περιμένετε να στεναχωρηθεί κανείς άλλος, άλλωστε εμείς δεν πήραμε δάνεια. (Social Media)

Όταν ήρθαν να πάρουν τους τσιγγάνους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους κομμουνιστές δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους δεν αντέδρασα.
Δεν ήμουν Εβραίος.
Όταν ήρθαν να πάρουν εμένα,
Δεν είχε απομείνει κανείς για να αντιδράσει…

Γιά σένα που νομίζεις..
ότι η δική σου σειρά δε θα φτάσει ποτέ..
ότι επειδή ακόμη δε χρειάστηκε να πας στο νοσοκομείο
και να σε διώξουν
γιατί δεν έχεις λεφτά..
Οτι επειδή ακόμη έχεις ένα πιάτο φαί, δε θα στο πάρουν
Οτι ακόμη δε σου πήραν το σπίτι του πατέρα σου
για χρέη στο Δημόσιο, θα τη γλυτώσεις
Οτι επειδή το παιδί σου ακόμη είναι στο σχολείο, θα συνεχίσει..
Οτι η ζωή σου δεν επηρεάζεται από εκείνη του διπλανού σου..

Μπερτλτ Μπρεχτ

Μα αυτο ειναι το μεγαλο προβλημα του (νεο)Ελληνα. Ενδιαφερεται μονο για τον εαυτο του, την τσεπη του και το (ατομικο) συμφερον του. Για ολα του φταινε οι αλλοι και παντα ψαχνει καποιο εξιλαστηριο θυμα για να ριξει την ευθυνη. Γι αυτο ψηφιζε ετσι οπως ψηφιζε και εδωσε την ευκαιρια σε καποιους να οδηγησουν την Ελλαδα εδω. Ομως το προβλημα δεν ειναι τι ψηφιζαμε, αλλα τι νοοτροπια ειχαμε. Να κερδισουμε οτι μπορουμε εις βαρος των αλλων ειτε το δικαιουμαστε ειτε οχι. Και μετα μας εφταιγαν μονο οσοι κυβερνουσαν, γιατι χρεωσαν το κρατος και εκλεψαν...

Όσον αφορά τους πρόσφυγες... συμφωνώ ότι η Ελλάδα δεν έχει να θρέψει τόσους πρόσφυγες... ότι η ελληνική οικογένεια δεν έχει να θρέψει τα δικά της παιδιά... ότι ότι ότι... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πρέπει να χάσουμε την ανθρωπιά μας. Η ανθρωπιά είναι υπεράνω κομμάτων, ιδεολογιών, χρημάτων. Ειναι αυτό που μας κάνει ανθρώπους. Είναι ίσως η τελευταία αξία που μας έμεινε όταν όλες οι άλλες χαθήκανε.Είναι αυτό που ώθησε τις γιαγιάδες μας την περίοδο της κατοχής όταν πραγματικά δεν είχαν να φάνε να κρύβουν στρατιώτες στα σπίτια τους και να τους ταίζουν με το τίποτα. Οι άνθρωποι που πεθαίνουν στις θάλασσές μας τα παιδιά με πάνες που τα ξερνάει το κύμα στις παραλίες μας είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ αξίζουν να ζουν όπως ο κάθε ένας από εμάς. Και εμείς έχουμε υποχρέωση να τους βοηθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε όχι γιατί το λέει καμιά θρησκεία ή ιδεολογία αλλά γιατί αυτό επιτάσσει η ανθρωπιά.. Και αν δεν μπορούμε να τους βοηθήσουμε ή δεν θέλουμε τουλάχιστον μην σχολιάζουμε ότι καλά πάθανε ή τι να κάνουμε τώρα. Επειδή η ιστορία τείνει να κάνει κύκλους ας κρατήσουμε κάθε τι κακό για αυτούς τους ανθρώπους μακριά από το μυαλό μας. Γιατί ίσως με λίγη ατυχία και με μερικούς κακούς χειρισμούς (και μακάρι Θεέ μου να μην αξιωθούμε να το ζήσουμε ούτε εμείς ούτε οι επόμενες γενεές) μπορεί κάποια στιγμή στο μέλλον το παιδί με τις πάνες σε κάποια θάλασσα του κόσμου να φωνάζει βοήθεια στα ελληνικά...

Ανοίγεις μεγάλο θέμα.Από εκεί και πέρα θα ήθελα να μου πει κάποιος από αυτούς που απαιτούν το γκρέμισμα του φράκτη στον Έβρο και είναι υπέρ της μαζικής υποδοχής το πως μια χώρα 10 εκ. που τελεί υπό χρεωκοπία θα στεγάσει,περιθάλψει,ταϊσει,εκπαιδεύσει,δώσ
ει εργασία σε εκατομμύρια πρόσφυγες.Ήδη Σερβία-Ουγγαρία έκλεισαν τα σύνορά τους,οι υπόλοιποι κάποια στιγμή θα το κάνουν εφόσον οι Βορειοευρωπαϊκές χώρες σταματήσουν να υποδέχονται και όλοι οι αποκλεισμένοι θα καταλήξουν εδώ.Φυσικά η Τουρκία μέσω των διακινητών συνεχίζει απτόητη να στέλνει κύματα ανθρώπων,με το αζημίωτο φυσικά.Εκεί δεν έχουν Τασία και ΣΥΡΙΖΑ.Όσο κρατούν οι ιδιώτες που προσφέρουν από την τσέπη τους τροφή,φάρμακα και λοιπά είδη πρώτης ανάγκης κάτι καταφέρνουμε,μόλις τελειώσουν και οι δικοί τους πόροι τι θα γίνει?Ρεαλιστικές προτάσεις δεν ακούω από κανέναν,μόνο αόριστα συνθήματα.Και για να το πάω πιο μακριά,τι θα γίνει στον επόμενο πόλεμο στην Μ.Ανατολή ή στην Αφρική?Θα έχουμε και πάλι μαζική μετανάστευση?Θα σηκώσουμε το βάρος μόνοι μας?

Μπράβο στην κυβέρνηση που επαναπροσέλαβε τις απολυμένες καθαρίστριες ως μόνιμες υπαλλήλους στα δικαστήρια, αλλά γιατί βρε παιδιά ως απλές γραμματείς και όχι ως δικαστές;

Πραγματικά πολύ σοκαριστικό που ο Φίλης αρνήθηκε τη γενοκτονία των Ποντίων. Ποιος το περίμενε ότι ένας άνθρωπος που εφηύρε πλασματικούς νεκρούς για να φέρει την ιδεοληψία του στην εξουσία, θα μπορούσε στη συνέχεια να αρνηθεί πραγματικούς νεκρούς για να την εκπληρώσει.

Επόμενο θέμα να ασχοληθεί, είναι για το αν υπήρχαν κρεματόρια στο Άουσβιτς...

Εγώ χρόνια τώρα απορώ με κάτι.. Ποιος ρε παιδί μου τους ψηφίζει? Ποιος? Όχι μόνο τους Αριστερούς, αλλά και τους Σοσιαλιστές και τους Δεξιούς και τους Ακροδεξιούς κλπ κλπ..
Ομολογώ ότι ψήφιζα τους Σοσιαλιστές. Είμαι πλέον 32, και η τελευταία φορά που τους ψήφισα ήταν προ κρίσης. Αλλά πλέον ποιος τους ψηφίζει?
Τουλάχιστον στην γενιά μου, λίγο πάνω μέχρι τέρμα κάτω, κοινές παρέες, γνωστοί, συμμαθητές, φίλοι φίλων, ξέρω ότι λένε ότι δεν τους ψηφίζουν...
Άρα τι μένει? η γενιά του Πολυτεχνείου?

Φταίμε πολύ για τον Φίλη και τον κάθε Φίλη. Δυστυχώς είμαστε κολλημένοι σε έναν καναπέ. Και αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα της κοινωνίας μας! Όλα τα άλλα είναι απλά λόγια!

Aυτά περί γενοκτονίας ποιοι τα λένε?Κάτι Ψωμιάδηδες,κάτι δεξιοί,κάτι φασίστες.Εμείς κύριέ μου είμαστε αριστεροί,οπότε η γενοκτονία ΔΕΝ έγινε,έτσι για να τους την σπάσουμε(αγνοώντας ταυτόχρονα ότι ασπαζόμαστε τις πιο εθνικιστικές και ακραίες θέσεις των απέναντι)

Πάντα πίστευα, οτι ο/η Υπουργός Παιδείας πρέπει να είναι ένα τουλάχιστον αξιοσέβαστο πρόσωπο. Αν όχι πανεπιστημιακός, τουλάχιστον σχετικός με την εκπαίδευση και έχοντας διατρέξει και ο ίδιος ή η ίδια όλες τις βαθμίδες της. Τι ζητάμε; Έναν μορφωμένο Έλληνα επικεφαλής του σημαντικότερου ίσως Υπουργείου μιας Κυβέρνησης. Έναν άνθρωπο που να αγαπά τον τόπο και τους νέους. Που να έχει επιτύχει μέσω της εκπαίδευσης και λόγω της υψηλής παιδείας του. Που να εμπνέει με το παράδειγμά του. Κάτι σαν τον Φίλη δηλαδή...

Το να κάτσει κάποιος να αξιολογήσει το ποιόν και τη διανοητική κατάσταση ανθρώπων τύπου Φίλη, είναι σαν να προσπαθείς να ξεφλουδίσεις ένα καρπούζι , όπως ξεφλουδίζεις ένα πορτοκάλι.
Αυτός ο άνθρωπος είπε ακριβώς αυτά που πρεσβεύει. Από τη θέση που έχει , από τότε που η φυλλάδα του, αποτελούσε κομματικό περιθωριακό όργανο (το ότι στο επίσημο site της - πια - έχει κάτω κάτω φαρδιά πλατιά τα σηματάκια του ΕΣΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτά είναι ψιλά γράμματα για τους πορωμένους). Δεν μένω μόνο στη ασυνείδητη τοποθέτησή του για τους Πόντιους. Έτσι και αλλιώς στη Ρωσία του Στάλιν, υπήρχε το δόγμα "Στον παράδεισο δεν γίνονται φόνοι".
Απο εκεί και πέρα, εύχομαι να έρθει η στιγμή που θα πρυτανεύσει σε αυτή τη χώρα μια στοιχειώδης σοβαρότητα.Και ει δυνατόν μακριά από μπλε, πράσινους και τώρα κόκκινους "κόκκους". Αυτό το δηλητηρίο του κομματικού διαχωρισμού και της πόλωσης, δεν μπορεί να συνεχίζει να υφίσταται. 60 και τόσα χρόνια.Νυσάφι πια. Καιρός του να βγει στη "σύνταξη". Όσον αφορά την αισθητική του θέματος και την οποί θίγουν πολλοί να πω ότι υπάρχει ένα ρητό : " καταλαβαίνει το γουρούνι από λεμονάδα?". Η απάντηση είναι όχι.Και υγρά μπαταρίας να του δώσεις θα τα πιεί. Η αισθητική σε αυτή την περίπτωση, απλά είναι εφάμιλλη του ρητού...

24 Φεβρουαρίου 2004, Η Ελληνική βουλή (μεταξύ και πολλών άλλων)αναγνώρισε την καταστροφή ως Γενοκτονία. Από που και ως που ένας υπουργός, οποιοσδήποτε υπουργός έχει την ευχέρεια, την άνεση και το δικαίωμα να το αμφισσβητεί. Γιατί το κάνει τώρα επίσης που η χώρα βρίσκεται στην κατάσταση αυτή. Επίσης αν θέλει ο κύριος Φίλης τα διατυπώνει επιστημονικές προτάσεις να διεκδικήσει καθηγητικές έδρες και να αφήσει άλλους να συμπληρώνουν να ασυμπλήρωτα κενά στην παιδία, μπας και τα συμππληρώσουν. Ρωτώ λοιπόν αν η καταστροφή δεν ήταν γενοκτονία, η αμφισβήτηση αυτής της απόφασης της βουλής των Ελλήνων από έναν Υπουργό τι είναι? Κύριε Φίλη ως επιστήμονας τι θα λέγατε για τον εαυτό σας?

Έλα σας παρακαλώ πολύ που θα 'ρθουν με το έτσι θέλω απ' το Πανεπιστήμιο Στοκχόλμης και το Brown οι πουλημένοι στα ιδιωτικά συμφέροντα εντεταλμένοι καθηγητάκοι, να μας πουν εμάς πώς θα διαχειριστούμε το πανεπιστήμιό μας και να μας επιβάλουν τα φασιστοκαπιταλιστικά αντιπαιδαγωγικά τους δόγματα. Εμείς μάγκα μου το καταλαμβάνουμε, το σπάμε, το καίμε, το ρυπαίνουμε, χτίζουμε καθηγητές μέσα του, το ζωγραφίζουμε, σταματάμε τα μαθήματα, αλλά φροντίζουμε πάντα να 'χει προηγηθεί γενική συνέλευση γιατί επειδή λόγω που βασικά δημοκρατία παναπόλα, έτσι; Άντε τώρα να το καταλάβουν αυτό τα διαβρωμένα ανθρωπάκια.
Επίσης οργανώνουμε πάρτυ με φτηνή μπυρίτσα ρε πιόνια του συστήματος και προβάλλουμε και ταινιούλες που τα αφεντικά δεν θέλουν να βλέπετε.
Να τεθεί ψήφισμα στον φοιτητικό σύλλογο αν θέλουμε να μας αξιολογούν. Αν βγει αρνητικό ο φοιτητικός σύλλογος μίλησε. Αν βγει θετικό έγινε νοθεία-τα σπάμε όλα! Καταλαβετέ το, δεν θέλουμε την εγχώρια αξιολόγηση θέλουμε την ντόπια. Κατεδαφίζουμε συλλογικά το πανεπιστήμιο μας για ένα καλύτερο πανεπιστήμιο. Σταματάμε όλα τα μαθήματα, βρίζουμε τους φοιτητές που θέλουν να παρακολουθήσουν, τραμπουκίζουμε όσους διαφωνούν με τις τακτικές μας, οικτιρούμε καπιταλισμό-παγκοσμιοποίηση-ΕΕ και μετά πάμε σπίτι μας να ποστάρουμε στο facebook ''καληνύχτα Κεμάλ, αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ''.

5.000 ευρώ, μια πολύ γενναιόδωρη κίνηση καλής θέλησης από τη φιλάνθρωπη Εθνική Τράπεζα... Τόσο συγκινητικά φιλάνθρωπη, που δεν θα μπορούσε να χαρίσει αυτό το "σεβαστό" στα παιδιά, χωρίς να ζητά αντάλλαγμα μια τεραστίων διαστάσεων διαφήμιση!

http://kollectnews.org/2015/11/04/%CE%AC%C...B5%CE%B6%CE%B1/

Το βιογραφικό του δαρμένου, ψυχικά βιασμένου, κοινωνικά κακοποιημένου και κεντρικα με δόλο αποπροσανατολισμένου Ελληνικού λαού ποιό είναι? Γιατί δεν μπορώ να λυπηθώ καθόλου για αυτό που του έκαναν ? Πιστεύω αν τον ρωτήσουμε τι θα πει άνεργος θα ανοίξει λεξικό να απαντήσει.

http://www.amvrosia.gr/eidiseis/83432

Το προβλημα δεν ειναι ποιος ειναι αυτος που χτυπησαν. Ειναι οτι καποιοι μπορουν να χτυπησουν τον οποιονδηποτε κρυμμενοι πισω απο μια πορεια. Οτι αν σε αυτους τους καποιους δωσεις περισσοτερη δυναμη, δε θα χτυπανε μονο στις πορειες, αλλα και σε καθε πιθανη ευκαιρια που θα εχουν(το εχουν κανει ηδη, αλλα καποιες εκατονταδες χιλιαδες το επικροτουν). Κι οτι αρκετοι απο εμας δε νοιαζονται για ολα αυτα. Προφανως γιατι δε θιγεται η ασφαλεια, η ακεραιοτητα ή η τσεπη τους.
Δε μιλαω για σενα, το σχολιο το γραφω με αφορμη το δικο σου ποστ.

τι σχεση έχει το βιογραφικό κάποιου με το αν 5-10 ακροδεξιοί(που προφανώς και δεν αναγνωρίζουν καμία γενοκτονία μιας και η ελληνική φυλή είναι η ανώτατη και στις πορείες κατέβηκαν κάνοντας ψηφοθηρία) τον πλάκωσαν στο ξύλο.Θα πρότεινα να προσέχουμε γιατί λογικές του τύπου "αφού ο τύπος δεν έχει δουλέψει ποτέ του" η' "αφου ο άλλος είναι χοντρός" η' "αφού ο άλλος είναι ψηλός" καλά να πάθει και να φάει ξύλο θυμίζουν διαφορετικά καθεστώτα από το υπάρχον.

O Dwayne θυμίζει το ίνδαλμά του στους τελικούς του 2006.Στηρίζω το hate campaign

Όσο ξύλο και να φάει ο κάθε Κουμουτσάκος από δήθεν "αγανακτισμένους" πολίτες (ναι, έτσι παρουσιάστηκαν αρχικά τουλάχιστον από κάποια sites ) ο ελληνικός λαός θα τρώει τον ένα φόρο πάνω από τον άλλο στο καπάκι και δεν θα ιδρώνει το αυτί κανενός. Όλα κομπλέ, δε πα να βάλουν φόρο και στο οξυγόνο που αναπνέουμε, αφού έχουμε ένα πιάτο να φάμε καλά είμαστε λέει. Μας έχουν ρημάξει και δεν κουνιέται φύλλο, αλλού θα είχαν πέσει τα τσιμέντα, τώρα καθόμαστε σαν δαρμένα σκυλιά και περιμένουμε τα επόμενα μέτρα που θα μας φορέσουν.
Προσωπικά παρακαλάω να τριπλασιαστούν οι υπάρχοντες φόροι και ας μην μπορώ να πληρώσω ούτε αυτούς που έχουμε τώρα. Ίσως έτσι αποφασίσει να ξυπνήσει ο Έλληνας, όταν δεν θα έχει ούτε ένα πιάτο φαί να ταίσει τα παιδιά του.

http://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/whistle...y-eimai-zontani

Από 7,6 εώς 21 ΤΡΙΣ δολάρια κρύβονται σε offshore και μένουν αφορολόγητα.
Και κάθε τόσο ψηφίζονται νόμοι παγκοσμίως που τα προστατεύουν, την ίδια ώρα που για την κατάρευση των δημόσιων οικονομικών στοχοποιούνται οι λαοί που πρέπει να πληρώσουν παραπάνω φόρους.
Όσοι δε καταγγείλουν τη μεγάλη φοροδιαφυγή, τιμωρούνται από τα αρμόδια δικαστήρια....
Το άρθρο έχει εξαιρετικά στοιχεία.

ΣΥΡΙΖΑ & ΑΝΕΛ καλούν τον κόσμο σε απεργία κατα των μέτρων τους. Κυβέρνηση - αντιπολίτευση 2 σε 1!

Ψήφισες ΣΥΡΙΖΑ τον Γενάρη,ψήφισες και τον Σεπτέμβρη,νιώθεις εξαπατημένος.

Την Πέμπτη τι θα κάνεις?Θα απεργήσεις που σε καλεί ο ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα μέτρα που ψήφισε η όχι?


Στιγμές σουρεαλισμού και κλαυσίγελου...

Ψηφίζεις πρώτη φορά Αριστερά, σε πηδάνε, ψηφίζεις ένα δημοψήφισμα-παρωδία και καπάκι σε ξαναπηδάνε, ξαναψηφίζεις δεύτερη φορά Αριστερά και σήμερα κατεβαίνεις με συνδικάτα για 24ωρη Πανελλαδική απεργία για να κράξεις αυτούς που θα ξαναψηφίσεις να σε ξαναπηδήξουν...Αυτο ειναι μαγεία! Αυτό είναι που μας κάνει μοναδικούς παγκοσμίως!!!

Έχουμε και Ρωμανό να το ζει στα στενά
http://thecaller.gr/ellada/asilliptes-apeiles/
Λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να τον δω με καμιά συμπάθεια.Το παιδί έχει χάσει την μπάλα.

Τι διαβάζεις και συ ο καψερός βραδιάτικα...

Να σου προτείνω ένα εξαιρετικό βιβλίο για την κατάκτηση των Ίνκας από τον Πισάρο λεπτό προς λεπτό;
http://www.amazon.es/The-Conquest-Incas-Jo...g/dp/0156028263
Το καλύτερο ιστορικό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ, απίστευτα ζωντανό, αν το διαβάσεις και δε σου έρθει να πας αύριο κιόλας στο
Περού να με φτύσεις (εμένα που έχω πάει 22 φορές κι ετοιμάζομαι για την 23η).

Απείρως πιο επίκαιρο από τα γραπτά του Ρωμανού.

Όχι ρε φίλε!! Μη τα λες έτσι απότομα αυτά!!

Σταυροφοροι=>ειναι θελημα Θεου, Τζιχαντιστες=>Αλλαχ ακμπαρ...Ολες οι θρησκειες ειχαν φανατικους ηλιθιους-σαδιστες δολοφονους-μισθοφορους που σκοτωναν στο ονομα του Θεου.Με την μονη διαφορα οτι αυτα που εκαναν οι χριστιανοι πριν 1000 χρονια, τα κανουν οι ισλαμιστες εν ετη 2015...Αν οντως πιστευουν οτι με το σπαθι κ τον "ιερο" τους πολεμο, θα πανε στον παραδεισο διπλα στον Προφητη τους, τοτε τους αξιζει μια ατομικη βομβα...Και μην ξεγελιεστε με ειρηνη και αλλες μαλακιες...Για τον ισλαμιστη παντα θα σαι ο απιστος, ο φυσικος του εχθρος, που αν σε καταστρεψει (βαση διαστρεβλωμενου Κορανιου) θα εξασφαλισει μια θεση στον παραδεισο του...Δυστυχως, η φυση του ανθρωπου δεν ειναι φτιαγμενη για ειρηνη...Δυστυχως.


Y.Γ. Περαστε κανα νομοσχεδιο ή νεο μετρο τωρα.Ιδανικο το timing στο Παρισι...

Νομιζα οτι ημουν μονος μου, αλλα δεν ειμαι...

Στον παράδεισο δίπλα στις 32 παρθένες θα πάνε... έχει διαφορά. Κοινωνία που δε μαμάει έχει προβλήματα και ξεσπάει όπου βρει... Δες την Κούβα, δεν κουνιέται φύλλο, ξέρει από μαζική ψυχολογία το κόμμα...

Shocking List Of Official Proven False Flag Attacks

Προσωπικά το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν τα media σπέρνουν τρομολαγνεία μετά από πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις είναι τα false flag events. Δε λέω σώνει και ντε ότι κάτι τέτοιο έγινε χθες, απλά επιλέγω συνειδητά να παραμένω επιφυλακτικός απέναντι σε οτιδήποτε μου πλασάρουν παρά να το αποδέχομαι παθητικά σαν θέσφατο επειδή προβάλλεται μαζικά από τα ΜΜΕ. Υπό αυτό το πρίσμα, επιτρέψτε μου λοιπόν να αναλογίζομαι ότι η όλη υπόθεση μπορεί κάλλιστα να είναι προβοκάτσια. Ποιο μπορεί να είναι το κίνητρο? Ξέρω γω…? Ήδη κυκλοφορούν ρεπορτάζ ότι βρέθηκε Συριακό διαβατήριο σε έναν τρομοκράτη. Θα κλείσουν τα σύνορα, θα σταματήσουν τις προσφυγικές ροές, θα έχουν το τέλειο άλλοθι για να σουτάρουν πρόσφυγες/μετανάστες, ίσως μπουκάρουν και στη Συρία και φυσικά η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου θα αποδεχτεί τις όποιες εξελίξεις σχεδόν μοιρολατρικά.

Απ την άλλη, μπορεί απλά να είμαι αρρωστημένα καχύποπτος και να βλέπω φαντάσματα εκεί που δεν υπάρχουν. ΟΚ, κι αυτό παίζει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά χάθηκαν άδικα τόσοι άνθρωποι…Βέβαια προχθές πχ είχαμε άλλους 41 νεκρούς από διπλή βομβιστική επίθεση του ISIS στη Βηρυτό, αλλά κατά πως φαίνεται η ζωή των Λιβανέζων αποτιμάται φτηνότερα από τη ζωή των Γάλλων οπότε σε αυτές τις περιπτώσεις τα media εν πολλοίς σιωπούν και φυσικά ουδείς ασχολείται. Ή πχ κάθε μέρα το Αιγαίο ξεβράζει πτώματα, αλλά ντάξει μωρέ δεν τρέχει, ας μη χαλάμε τη ζαχαρένια μας. Άλλωστε όπως ήδη λέγεται δειλά δειλά, οι πρόσφυγες είναι εν δυνάμει τρομοκράτες…

Ανέλαβε την ευθύνη ο ISIS.
http://time.com/4112884/paris-attacks-isis...ncois-hollande/

Όσο ισχύει η ευπείθεια στην επίσημη πληροφόρηση,άλλο τόσο ισχύει και η άκριτη αποδοχή της εναλλακτικής αφήγησης.
Ναι ισχύει το ότι πολλοί κρέμονται από τα χείλη των δημοσιογράφων των "καθεστωτικών μέσων" αλλά ισχύει επίσης και ότι πολλοί πλέον κρέμονται από την πένα του Χατζηστεφάνου και θεωρούν θέσφατο ό,τι διαβάζουν στο Indymedia.

Χαίρω πολύ, το ξέρω ότι την ανέλαβε. Και ποιος σου λέει ότι πχ οι Γαλλικές μυστικές υπηρεσίες δεν είχαν πρότερη γνώση όσων συνέβησαν ή ότι δεν υποκίνησαν παρασκηνιακές διεργασίες ή ακόμα και ότι δε συνέδραμαν στο όλο εγχείρημα κλπ κλπ...Δε βγάζεις άκρη με αυτά τα πράγματα αδερφέ…Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να κρατά συνειδητά κριτική στάση απέναντι σε όσα ακούει και πρωτίστως να έχει πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του ότι τα media είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες εξυπηρετούν τα συμφέροντα των ιδιοκτητών τους.

Μην πας μακριά, δες τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Ελλάδα με το προσφυγικό. Τα νησιά βουλιάζουν από πρόσφυγες, άνθρωποι ρισκάρουν τη ζωή τους καθημερινά παλεύοντας με τα κύματα μέσα σε καρυδότσουφλα, πολλοί εξ αυτών πνίγονται αφού πρώτα έχουν εγκαταλείψει άρον άρον το σπίτι τους για να γλιτώσουν από τις βόμβες που πέφτουν στο κεφάλι τους και για τα ελληνικά media δεν τρέχει κάστανο. Δεν ιδρώνει το αφτί κανενός. Καθημερινά χάνονται άδικα στη χώρα μας τόσες ψυχές και τα ΜΜΕ κόπτονται μόνο για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και προσπαθούν να μας πείσουν ότι πρέπει να περάσουν οι πλειστηριασμοί για την πρώτη κατοικία, γιατί αλλιώς οι καημένες οι τράπεζες δε θα μπορούν να σβήσουν απ τα βιβλία τους τα κόκκινα δάνεια. Η μόνη φορά που θυμάμαι ρεπορτάζ θετικά διακείμενο απέναντι στο δράμα των προσφύγων ήταν προ μιας εβδομάδας περίπου ότι λέει οι αχαΐρευτοι οι λιμενεργάτες απεργούν και οι δύσμοιροι οι μετανάστες ξεμένουν στα λιμάνια. Κοινώς για τους δικούς τους ιδιοτελείς λόγους ήθελαν να κράξουν τους απεργούς.

Η κοινή γνώμη ανά την Ευρώπη που μέχρι χθες απαιτούσε να βρεθεί μία αξιοπρεπής λύση στο δράμα της προσφυγιάς, έκανε εν μία νυκτί στροφή 180 μοιρών και σήμερα ξαφνικά νιώθει φοβισμένη και πρακτικά μιλάει για εκδίκηση. Πολλές φορές ξεχνάμε τη δύναμη των media όπως επίσης ξεχνάμε και τη δύναμη των εικόνων. Η εικόνα του Aylan έχει δώσει πλέον τη θέση της στις χθεσινοβραδινές εικόνες του Παρισιού. Αλήθεια ποιος θυμάται σήμερα τον μικρό Aylan? Κανείς.

Κι αν αναρωτιέσαι πώς μπορεί να συνδέονται όλα αυτά, ορίστε η απάντηση.

Πύλη εισόδου η Ελλάδα για τους βομβιστές του Παρισιού



Μαζί σου. Κριτικό πνεύμα απέναντι σε ό,τι ακούς, ακόμα κι αν εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαντάζει προφανές.

Για να μην παρεξηγηθώ,δεν λέω σε καμία περίπτωση ότι είμαι σε θέση να ξεχωρίζω την ήρα από το στάρι και ότι έχω τόσο γαμάτο κριτικό πνεύμα που φιλτράρω τα πάντα και δεν τρώώ τον παπά κανενός ούτε χειραγωγούμαι.Προκαταλήψεις και εμμονές έχω,όπως όλοι ή σχεδόν όλοι.Πάντως μετά λύπης διαπιστώνω ότι δεν υπάρχει αυτό που αποκαλείται ως "αντικειμενική πληροφόρηση" ειδικά όταν μιλάμε για ζέοντα ζητήματα που μοιραία έχουν και κοινωνική και ιδεολογική απόπνοια.Πιστεύω πως ο καθένας βλέπει τα γεγονότα τα ίδια μέσα από το πρίσμα των μικρών ή μεγάλων αγκυλώσεών του.
Πολλές φωνές φάνταζαν υστερικές όταν μιλούσαν για κρυφούς τζιχαντιστές που περνάνε με την προβιά του πρόσφυγα(Σύροι πρόσφυγες δηλώσαν 2 από τους μακελάρηδες).Η άλλη πλευρά τους έδειχνε τα πνιγμένα παιδιά και τους έτριβε την εικόνα τους στην μούρη με ειρωνία τύπου "κοίτα εδώ τους επικίνδυνους τζιχαντιστές φασιστάκο,μην ανησυχείς τώρα που πνίγηκαν θα κοιμηθείς ήσυχος"
Ασχέτως του ποια είναι η θέση του καθενός για το προσφυγικό,από το "βυθίστε τους" μέχρι "φύγετε όλοι να έρθουν αυτοί στην θέση σας"==>ναι,υπάρχουν ΚΑΙ αυτές οι απόψεις,η ουσία ειναι ότι οι υστερικές φωνές για τις οποίες έκαναν λόγο πριν δικαιώθηκαν.Και η άλλη πλευρά οφείλει τουλάχιστον για αυτό και μόνο το γεγονός να κατεβάσει λίγο ξερολίαση γιατί η στάθμη ανέβηκε επικίνδυνα.Μπορούν να εξακολουθούν να ονειρεύονται ανοιχτά σύνορα και αταξική κοινωνία που ο κόσμος θα χορταίνει με τσιτάτα και ανταλλακτική αχρήματη οικονομία τύπου σου ξύνω την πλάτη,κόψε μου τα νύχια.Δικαίωμά τους είναι.Αλλά ας παραδεχτούν πως εν προκειμένω πιάστηκαν κορόϊδο ως κλασικοί προβλέψιμοι χρήσιμοι ηλίθιοι.

Η σύγκρουση των πολιτισμών
Μετά το λουτρό αίματος, το λουτρό βλακίας. Τα δημοσιογραφικά κλισέ ακούγονται ακόμα πιο... υπέροχα σε τέτοιες κρίσιμες περιστάσεις. Η νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, η 11η Σεπτέμβρη της Γαλλίας, κι άλλα τινά παρόμοια. Που εκτός από μια πιθανή, γενκή σύγχυση, που εκτονώνεται καταφεύγοντας συνήθως σε εύκολα, κλισέ σχήματα, επιβεβαιώνει τη βαθιά επίδραση της κυρίαρχης ιδεολογίας, που τρυπώνει από την πίσω πόρτα σε αυτά τα κλισέ κι αναπαράγεται "αυθόρμητα" κι ασυνείδητα: τρομοκρατία, καθεστώς, σύγκρουση πολιτισμών και μια σειρά άλλες, "καθημερινές φράσεις".

Αυτό που είναι εύκολο να προβλέψει κανείς είναι η ανόητη, απλοϊκή στάση που καλλιεργείται από τα ΜΜΕ, που όσο πιο ισοπεδωτική είναι, τόσο πιο εύκολα ριζώνει και γίνεται αποδεκτή στη μεση λαϊκή συνείδηση. Κι η πολιτική αξιοποίηση των γεγονότων, που θα είναι πολύπλευρη και σε μια σειρά επίπεδα: ισλαμοφοβία, καχυποψία απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες (που έρχονται στην Ευρώπη υπηρετώντας τάχα κάποιο γενικό σχέδιο), τρομοϋστερία, ανοχή ή αποδοχή έκτακτων μέτρων και κατασταλτικών μεθόδων, όπως η παρουσία στρατού στους δρόμους -για το καλό μας. Εξάλλου, όσοι είναι αθώοι δεν έχουν να κρύψουν τίποτα!

Ας προσπαθήσει να φανταστεί κανείς πχ τι μέτρα ασφαλείας θα παρθούν (για την αναπνοή μας) στο Πολυτεχνείο ή εν όψει της επίσημης επίσκεψης Κέρι, εφόσον γίνουν κάποιες αντι-ιμπεριαλιστικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Ο οποίος κέρι βρίσκεται στη Βιέννη, για να κλείσει μια συμφωνία για το Συριακό κι αυτό είναι μόλις ένα από τα πολλά συνδετικά νήματα στο κουβάρι των αντιθέσεων, μαζί με το θάνατο ενός από τους επικεφαλής του Ισλαμικού Κράτους, που εικάζεται πως εξαϋλώθηκε από τη συντριπτική ρίψη βομβών στο κρησφύγετό του και τους 43 νεκρούς της Βηρυττού -που δε φαίνεται να συγκλονίζουν στον ίδιο βαθμό την κοινή γνώμη του δυτικού κόσμου.

Όσο απρόβλεπτες κι αν είναι, στις τελικές τους λεπτομέρειες οι εξελίξεις κι η αλυσίδα που μπορεί να πυροδοτήσουν, δεν ειναι πολύ δύσκολο να διακρίνει κανείς τη γενική κατεύθυνση, εφόσον διαθέτει τα κατάλληλα, μεθοδολογικά εργαλεία. Όπως η 11η Σεπτέμβρη δεν ήταν η μέρα που άλλαξε τον κόσμο, αλλά το έναυσμα για μια γενικευμένη, μπεριαλιστική επίθεση στην ευαίσθητη και στρατηγικής σημασίας περιοχή της Μέσης Ανατολής, έτσι και τα χτεσινά γεγονότα είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των εξελίξεων που ρίχνουν λάδι στη φωτιά του πολέμου και μπορούν να σταθούν αφορμή για γενικευμένη πολεμική σύρραξη, που θα απλωθεί αστραπιαία.

Τι πόλεμος θα είναι αυτός; Το γνωστό ιδεολόγημα του Χάντιγκτον για τη σύγκρουση πολιτισμών, που θα αντικαθιστούσε τον ψυχρό πόλεμο, με τη λογική πως εφόσον δεν υπάρχει αντίπαλο δέος, θα έπρεπε να εφευρεθεί ένα υποκατάστατό του, είναι ίσως το επικρατέστερο κλίμα των ημερών. Ο πολιτισμός και τα "δημοκρατικά ιδανικά" της ιμπεριαλιστικής Δύσης, που ξεζουμίζει και σφαγιάζει τους λαούς για τα κέρδη της, αλλά σοκάρεται, όταν η φρίκη χτυπάει την πόρτα της κι εμφανίζεται εντός των τειχών, ως αναπόφευκτη συνέπεια, που επιστρέφει στην αιτία που τη δημιούργησε. Απέναντι στο σκοταδισμό των σκουρόχρωμων φανατικών, που εξαπολύουν χωρίς ιερό και όσιο, ιερό πόλεμο ενάντια στους αλλόθρησκους, τον άμαχο πληθυσμό και την πολιτιστική κληρονομιά, με τα αρχαιολογικά της μνημεία (η πολιτισμένη λευκή φυλή προφανώς δεν κατέστρεψε ποτέ τέτοια).
Πώς απελευθερώθηκαν όμως αυτές οι δυνάμεις; Ποιος τις εξοπλίζει και τις βοηθά στο έργο τους; Αυτό παραμένει άλυτο αίνιγμα για την κυρίαρχη αφήγηση.

Στον αντίποδα, υπάρχει η ανάγνωση, που κατά κάποιον τρόπο αναπαράγει το παραπάνω σχήμα από την ανάποδη. Ο τρόμος κι η φρίκη μεταφέρεται στην καρδιά του Παρισιού, σε πολύ κεντρικά σημεία κι εκδηλώσεις, με τον πολύ ισχυρό συμβολισμό που μπορεί να έχει για το γαλλογερμανικό άξονα του ευρωνατοϊκού ιμπεριαλισμού, η επιλογή του χτυπήματος στον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ των ποδοσφαιρικών τους ομάδων.

Οι λαοί της Ευρώπης θεωρούνται συνένοχοι και συνυπεύθυνοι για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα των κυβερνήσεών τους, για τη δική τους εγκληματική απάθεια κι όσο δεν αντιδρούν, είναι καταδικασμένοι να γίνουν μέρος του προβλήματος, με τέτοιου είδους ενέργειες, μέχρι να αποφασίσουν να το λύσουν. Οι λαοί της Ανατολής και τα ένοπλα τμήματά τους χρησιμοποούν δικαιολογημένα κάθε πρόσφορο μέσο ενάντια στους ιμπεριαλιστές -και τη Γαλλία, που συμμετέχει στην επέμβαση στη Συρία.
Μια προσέγγιση που αγνοεί πλήρως το ρόλο και την εμπλοκή των μεγάλων δυνάμεων και των μυστικών τους υπηρεσιών, το ρόλο του ισλαμικού κράτους και της λεγόμενης αραβικής άνοιξης, με δυο λόγια την αλληλοδιαπλοκή των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων. Η "δημοκρατική Δύση" είναι αυτή που όπλισε το χέρι των τζιχαντιστών και είναι σαν το μάγο που αδυνατεί να ελέγξει τις δυνάμεις που απελευθέρωσε.

Αν υπάρχει κάτι δύσκολο, αυτό δεν είναι να ερμηνεύσουμε ή να προβλέψουμε τις εξελίξεις αλλά να αλλάξουμε τη ροή τους. Κι αυτό δε θα γίνει ποτέ, όσο οι λαοί παραμένουν εγκλωβισμένοι στη μία ή την άλλη εκδοχή της σύγκρουσης πολιτισμών και δε βάζουν στο στόχαστρό τους το σύστημα που γεννάει τον πόλεμο, όπως το σύννεφο τη βροχή. Το δύσκολο είναι να αλλάξουμε τους καταθλιπτικούς, διεθνείς συσχετισμούς και τις καταστροφικές συνέπειες ενός συστήματος που σαπίζει και τρέφεται από τις σάρκες μας, για να ξανανιώσει, απειλώντας να μας παρασύρει μαζί του, στο γκρεμό, εφόσον δεν απαλλαγούμε εγκαίρως απ' αυτό.

Είναι κακή συνήθεια αυτή που έχεις να κάνεις τόσες πολλές υποθέσεις χωρίς επαρκή στοιχεία.

Για ακόμα μία φορά πιάστηκα στον ύπνο. Για ακόμα μία φορά κοιμήθηκα Παρασκευή βράδυ στις 12 και δεν πρόλαβα τις εξελίξεις live. Η πρώτη φορά ήταν το δημοψήφισμα και τώρα η τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι.
Το θέμα είναι ότι και τις δύο φορές άνοιξα την τηλεόραση και ένοιωσα τον ίδιο τρόμο.
Οι σκέψεις μου σιγά σιγά άρχιζαν και τοποθετούνταν σε κάποια μέρη του μυαλού μου.
Ακούγοντας λοιπόν ότι ένας από τους βομβιστές πέρασε πριν από κανά μήνα σαν πολιτικός πρόσφυγας στην Λέρο και μετά συνέχισε το ταξίδι του ώς την επίθεση αυτοκτονίας στην Γαλλία.
Και σκέφτομαι αρχικά πόσο οργανωμένο μπορεί να είναι το σχέδιο των ISIS. Δημιουργία ενός κύματος προσφύγων, προς όλες τις χώρες και ανάμεσά τους, μερικοί undercover εξτρεμιστές, να ταξιδεύουν από χώρα σε χώρα έχοντας κιόλας πολιτικό άσυλο.
Μετά σκέφτομαι, πως άφησε ολόκληρη Ευρώπη, ολόκληρη Αμερική, την γιγάντωση αυτού του "κράτους". Εδώ να μου πεις ολόκληρος Πλανητάρχης δεν μπορεί να θεσπίσει νόμο κατά της οπλοκατοχής... Θυμάμαι πως αυτοί καταστρέφουν πολιτισμούς, δολοφονούν Γερμανούς, Αμερικάνους Άγγλους Ιάπωνες, Ιταλούς δημοσιογράφους και μεις " we don't negotiate with terrorists". Βλέπει η Ευρώπη και η Αμερική επιθέσεις αυτοκτονίας και βομβιστικές επιθέσεις μέσα στα σύνορά τους και αντιδρουν, αλλά για τις καταστροφές στο Ιραν στον Ιρακ, στην Βηρυτό, στην Νιγηρία, γίνονται απλά αναφορές σε 2λεπτα ρεπορτάζ με ένα δακρύβρεχτο σούπερ να περνά κάτω σαν τίτλος.
Και μετά ακούω πως η Γαλλία βγάζει στον δρόμο τον στρατό και κλείνει τα σύνορα, η Βρετανία νομοθετεί την παρακολούθηση μικρών , νέων ανθρώπων ώστε να μην αποκτήσουν ριζοσπαστικές απόψεις.
Η σκέψη μου πάει αμέσως στον όρο Δημοκρατία. Άραγε πλέον οι Δημοκρατικές χώρες είναι δημοκρατικές? Άραγε είναι δημοκρατικό να ποινικοποιείς ελευθερίες ανθρώπων? Είναι δημοκρατική η παρακολούθηση νέων ανθρώπων για να μην αποκτήσουν ριζοσπαστικές αντιλήψεις? Είναι δημοκρατία να κλείνεις σύνορα, να επιβάλεις απαγόρευση κυκλοφορίας και να βγάζεις τον στρατό στον δρόμο? Ή να κάνεις ελεύθερα εφόδους μέσα σε σπίτια?
Προφανώς και δεν είναι. Απλά μόνο αυτό μπορεί να γίνει στην κατάσταση που βρίσκεται πλέον ο κόσμος όλος.
Η δημοκρατία με τα καλά της έδωσε πολλά. Τώρα όμως βιώνουμε την κακή της πλευρά. Ή καλύτερα την κακή της διαχείριση. Όταν στον εκάστοτε τραπεζίτη, στον εκάστοτε οπλοβιομήχανο, δεν αρέσει κάτι, τότε άμεσα τρέχει στον πολιτικό και εκείνος νομοθετεί. Η κάθε νομοθεσία, είναι ένα χτύπημα στην δημοκρατία. Γιατί αυτό που θέλουν να νομοθετήσουν, αφαιρούν σε κάποιον άλλο την ελευθερία του. Σταδιακά λοιπόν τόσα χρόνια, θέλοντας να προστατευτούν οι χώρες, νομοθετούσαν , ποινικοποιούσαν ελευθερίες ανθρώπων.
Τώρα θεωρώ πως έχουμε φτάσει στο peak. Στερώντας από ανθρώπους ελευθερίες, αυτοί αντιδρούν. Αυτό είναι ο ορισμός της Δημοκρατίας. Στερώντας λοιπόν κάποια δημοκρατικά δικαιώματα, ο κόσμος στρέφεται αλλού. Και όσο του στερείς τοσο πιο πολύ στα άκρα πάει. Όταν οι γονείς μας, μας έλεγαν, μην το κάνεις αυτό, εμείς το κάναμε, γιατί δεν μας αρέσει να μας στερούν, να μας απαγορεύουν να μας υποδεικνυουν τι να κάνουμε και τι όχι. Και όταν αντιδρά ατομικά κάποιος για το τσιγάρο, για την ώρα που θα γυρίσει σπίτι, φαντάζομαι τι συμβαίνει όταν απαγορεύεται σε Κομμουνιστές να έχουν την ιδεολογία τους και να κυνηγούντε. Ωχ αυτό δεν ήταν δημοκρατία τότε ξεχάστηκα!
Επανέρχομαι. Όταν λοιπόν κράτη, ολόκληροι Ήπειροι, προχωρούν σε νομοθεσίες, γιατί έτσι ζήτησαν οι τραπεζίτες και τα χρηματιστήρια, όταν ο Ομπάμα δεν μπορεί να νομοθετήσει κατά της οπλοκατοχής γιατί οι βιομηχανίες όπλων έχουν άλλα συμφέροντα, τότε νομοθετούν κατά του απλού πολίτη, καταπατώντας ένα μεγάλο μέρος της Δημοκρατίας τους. Εδώ ο Γέροντας Παστίτσιος πήγε φυλακή, γιατί έγραφε κάτι χιουμοριστικό. Ελευθερία λόγου και έκφρασης??? Για κανένα λόγο. Πλέον, σε μια εποχή που όλα νομοθετουντε, εγώ ο πλέον δύσπιστος απορώ και σκέφτομαι... Δημοκρατία έχουμε ή όχι? Τελικά κάνει καλό η Δημοκρατία? Μήπως η δημοκρατία δημιουργεί τα άκρα? Μήπως η δημοκρατία δημιουργεί ανθρώπους και κράτη φονιάδων? Μήπως η δημοκρατία δημιουργεί εξτρεμιστικά κράτη? Μήπως δεν μας αξίζει η δημοκρατία?

*Τον εαυτό μου φυσικά και τον θεωρώ δημοκράτη και προς θεού δεν μαρέσει η θεωρία των άκρων.

Πιάστηκαν κορόιδο επειδή απ τους εκατομμύρια ανθρώπους που πέρασαν τα σύνορα, υπάρχει ένας που φέρεται να συμμετείχε στην επίθεση? Ότι δλδ αν δεν υπήρχε το προσφυγικό στη μέση δε θα μπορούσε να περάσει με άλλο τρόπο ή πχ τόσα χρόνια που δεν υπήρχαν ροές προσφύγων δεν πέρναγε κανείς ύποπτος και όλα λειτουργούσαν ρολόι έτσι? Ούτε τρομοκρατικές επιθέσεις υπήρχαν ούτε τπτ. Μάλιστα, αν εσύ καλύπτεσαι με αυτό το σκεπτικό, με γεια σου με χαρά σου, τι να πω.



Μπορεί και να χεις δίκιο. Άλλο τόσο κακή συνήθεια είναι να αποδέχεσαι αμάσητο αυτό που σου πλασάρουν τα media, πολύ δε μάλλον όταν έχει αποδειχτεί αναρίθμητες φορές κατά το παρελθόν ότι πουλάνε σανό και προπαγανδίζουν ασύστολα. Και εν πάση περιπτώσει, προτιμώ να είμαι δύσπιστος ή ακόμα και καχύποπτος παρά εύπιστος και αφελής. Δεν το γράφω επί προσωπικού, γενικότερο είναι το σχόλιο.