Ξεχνάς ότι την εποχή του Γουιλτ οι ομάδες ήταν πολύ λιγότερες, κάτι που είχε σαν αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει μεγάλους αντιπάλους πολύ συχνότερα απ'το Σακίλ. Ο Σακίλ όλους αυτούς που λες τους αντιμετώπιζε καμιά 20ριά φορές σε μια πλήρη σεζόν (σπάνιο φαινόμενο για τον ίδιο να βγάλει σχεδόν πλήρη σεζόν, 82 παιχνίδια δεν έπαιξε ποτέ). Ο Γουιλτ στα πρώτα του χρόνια αντιμετώπιζε μόνο το Ράσελ 10-12 φορές χωρίς τα πλέι οφ! Πρόσθεσε κι άλλες τόσες περίπου φορές για το Γουολτ Μπέλαμι (το 2ο καλύτερο ψηλό σκόρερ των early 60's) και κάτι λιγότερο για τον Κλάιντ Λάβλετ (όχι πολύ ψηλός, αλλά ογκώδης και γνωστός για το καλό του σουτ και τη βρώμικη άμυνά του) και καταλαβαίνεις ότι ακόμη και τις πρώτες χρονιές δεν ήταν κάθε μέρα "βόλτα στο πάρκο". Μετά ήρθαν και οι Θέρμοντ, Ριντ, Άνσελντ, κτλ, για να προστεθούν στους ήδη υπάρχοντες, για να μη μιλήσουμε για τους Τζαμπάρ, Κάουενς, Λανίερ στα 70'ς. Το ότι ο Τσάμπερλεν υπερείχε σωματικά έναντι όλων αυτών είναι γεγονός, αλλά η άποψη ότι είχε αδύναμο ανταγωνισμό είναι τόσο ανακριβής που it's not even funny που 'λεγαν και οι αρχαίοι.



Το ότι θα έκανε ο Σακίλ όργια είναι αναμφίβολο. Αλλά το ότι θα έκανε "τα ίδια" όργια, αυτό δεν μπορώ να το δεχτώ, έτσι, στα χαλαρά. Ο Σακίλ με τα σημερινά προπονητικά και ιατρικά μέσα και δυσκολεύεται να μείνει σε αγωνιστική φόρμα, να παίζει 80+ παιχνίδια (what?) και 40+ λεπτά ανά αγώνα. Ποιος μου λέει ότι θα τα κατάφερνε τότε; Υπόψην, μέχρι το 1969, οι στατιστικοί τίτλοι (πρώτος σκόρερ, πρώτος ριμπάουντερ, κτλ) έβγαιναν με βάση τα αθροίσματα κι όχι τους μέσους όρους. Άρα θα χρειαζόταν όχι απλώς τεράστιους μέσους όρους, αλλά και διάρκεια. Ο Γουιλτ την είχε: Στις 9 από τις 14 σεζόν του δεν έχασε ούτε παιχνίδι. Σε 0 από τις 14 σεζόν του είχε λιγότερα από 40 λεπτά συμμετοχής ανά αγώνα.



Ξέρεις γιατί;

1) Γιατί η πλειοψηφία των φάσεων που είδες είναι παρμένες από τη λήξη της καριέρας του. Είναι σα να βλέπεις τον τωρινό Σακίλ και να λες "εντάξει, είναι πολύ δυνατός, αλλά άλλα αθλητικά προσόντα δε φαίνεται να έχει".
2) Πολλές από αυτές τις φάσεις προβάλλονται σε αργή κίνηση.

Δες όμως και τη φάση στο 1:36-2:01 (επίσης σε αργή κίνηση). Είναι ο Γουιλτ στα 17-18 του χρόνια. Σίγουρα δε μοιάζει πολύ με τα φιλμάκια που σου έχουν δείξει: http://www.youtube.com/watch?v=p-Tb45UaiQI



Με την ίδια λογική, θα έπρεπε να βάζει 40-50άρες στον Μπεν Ουάλας, ο οποίος υστερεί ένα κεφάλι του Γιάο.

ΥΓ. Νοοοο! Γιατί το κάνατε αυτό;;;

Συμφωνώ σε αυτό. Ο Σακίλ απλώς έκανε μια ιπποτική δήλωση ότι ο Χακίμ τον διέλυσε, αλλά καμιά σχέση τη μονομαχία του προηγούμενου γύρου (BTW, έχω ένα τόπικ στο μυαλό περί αυτών).

και γω παλι πιστευω οτι ο τσαμπερλεν απο τη μεση και κατω εχει αδυναμα ποδια αφου ειδα βιντεο και ειναι μονο κοκκαλο...μονο απ τη μεση και πανω εχει καλο σωματοτυπο.και γιατι νομιζετε οτι δεν μετραει o ogkos και η δυναμη του σακιλ απεναντι στον γουιλτ?τι παραπανω εχει δλδ ο γουιλτ και πιστευετε οτι μπορει ανετα να νικησει το σακιλ?

Aντε παλι....
Παλικαρι μου δεν ειπαμε οτι θα τον νικουσε ανετα....
Απλα ειμασταν αντιθετοι στο οτι ο Σακιλ θα νικουσε κατα κρατος τον Γουιλτ οπως προανεφερες.

Ξαναδιαβασε λιγο τι εγραψε ο Χολικ.

ρε παιδια 230 κιλα παγκο εκανε και ο μπεν γουαλας το οποιο διαβασα σε ενα αφιερωμα που ειχε για αυτον.επισης ειχα διαβασει οτι εκανε και αλλα αθληματα...

Που κολλαει τωρα ο Ben Wallace?
Δεν αμφιβαλει κανεις για την δυναμη του Μπεν...Οντας κ καλυτερος αμυντικος χρονιας.
Αλλα δεν καταλαβαινω το νοημα αναφορας σε αυτον.
Μηπως σε μια κοντρα Γουιλτ-Μπεν θες να μας πεις οτι θα νικουσε ο Μπεν?
Η δινοντας αυτον για παραδειγμα αμφισβητεις τις δυναμεις κ τις ικανοτητες του Γουιλτ?

το ανεφερα αυτο για να μην λετε οτι μονο ο γουιλτ μπορουσε να κανει αυτα τα πραγματα..

Μα σαφως κ δεν ειπαμε οτι μονο αυτος τα κανει...
Αλλα παλι ξεχνας κατι σημαντικο...
ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΠΟΧΩΝ
Ο Μπεν τα κανει αυτα σημερα...Ο Γουιλτ αυτα τα εκανε τοτε.
Βρες μου εσυ παιχτη εκεινη την εποχη που εκανε τα ιδια κ ελα να το συζητησουμε.

Για τα πόδια του Γουιλτ: Έτσι φαίνεται. Αν όμως ήταν όντως αδύναμα δε θα ήταν σε θέση να πηδήσει όπως στο 1:49 του παρακάτω βίντεο:

http://www.youtube.com/watch?v=7tt13a6b_uA

Υπόψη, εδώ είναι κοντά στα 35 του χρόνια, (έχοντας υποστεί ένα σοβαρό τραυματισμό την προηγούμενη σεζόν, που τον ανάγκασε να χάσει σχεδόν όλη τη ρίγκιουλαρ σίζον και ένα μέρος της κινητικότητάς του) και ζυγίζει κάπου 135-140 κιλά (όπως φαίνεται στο 8:50-9:00).

Το Σακίλ προσωπικά δεν τον έχω δει να κάνει τέτοιο άλμα μετά τα 30 του χρόνια.

Κανείς δεν είπε "άνετα". Αλλά προσωπικά θεωρώ ότι ο Γουιλτ ήταν σε θέση να κάνει περισσότερα πράγματα που δεν μπορούσε να κάνει ο Σακίλ από το αντίστροφο.



Πρώτον, ο Ουάλας είναι από τους δυνατότερους παίκτες της λίγγας. Ξέρεις πολλούς που να μάρκαραν το Σακίλ καλύτερα, όντας μάλιστα μόλις 2 μέτρα;
Δεύτερον, οι περισσότερες πηγές που βλέπω λένε 460 λίβρες, οι οποίες είναι 210 κιλά, όχι 230. Ο ίδιος ο Σακίλ αμφιβάλλω για το αν είναι σε θέση να υπερβεί αυτά τα νούμερα. Προσωπικά τουλάχιστον δεν το έχω δει σε κάποια αξιόπιστη πηγή. Οι περισσότερες του δίνουν "claimed maximum" 455 λίβρες (208 κιλά). Βεβαίως, σε μια πιο μπασκετική κόντρα με τον Ουάλας, ο Σακ έχει το προβάδισμα, λόγω του σημαντικού επιπλέον όγκου.
Τρίτον, το εντυπωσιακό δεν είναι ότι πραγματοποίησε τη Χ ή την Ψ επίδοση. Είναι ότι πραγματοποίησε όλες αυτές τις διαφορετικές επιδόσεις μαζί, έστω κι αν μερικές τις πραγματοποίησε σε διαφορετικά στάδια της ζωής του. Αν αυτό για κάποιο λόγο τις κάνει λιγότερο εντυπωσιακές για εσένα, περιμένω να δω ποιος είναι ο σέντερ που θα σε εντυπωσιάσει με τις δικές του.



Ναι, με τη λεπτομέρεια ότι δεν το είπαμε...
Αν και αμφιβάλλω για το υπήρξε άλλος άνθρωπος 2,16 που τα έκανε όλα αυτά, ιδίως στις δεκαετίες '60-'70 (δε μιλώ καν συμπεριλαμβάνοντας τα μπασκετικά, γιατί εκεί γνωρίζουμε ότι δεν υπήρχε). Αν εσύ γνωρίζεις, feel free tο tell us.



Λυπάμαι, την υπογραφή του Ginobili δεν την ξεπερνάς.

φιλε μη μου λες οτι δεν εχεις δει το σακιλ να κανει τετοιο αλμα μετα τα 30 τοσα και τοσα βιντεο εχει με τον σακιλ στο youtube και δεν τα εχεισ προσεξει?
υ.γ οσον για την υπογραφη γουστα ειναι αυτα και δεν αλλαζουν.

Kι ομως μπαινει και αυτη στις μεγαλυτερες υπογραφες που χουμε δει σε τουτο εδω το φορουμ..

Επειδή έχω δει πολλά βίντεο, γι'αυτό το λέω. Βρες μου εσύ ένα βίντεο με το κεφάλι του Σακίλ του Μαϊάμι να αγγίζει σχεδόν τη στεφάνη μετά από άλμα και θα αναθεωρήσω.

να σου πω μια φαση που ειδα.η ταπα στον ατκινς στο πρωτο του παιχνιδι ως αντιπαλος των λεικερς στο λος αντζελες το αλμα του σακιλ το ειδες?.γενικα εχει κι αλλες τετοιες φασεις που πρεπει να κατσω να ψαξω να τις βρω....

Είδα το παιχνίδι, το μετέδιδε και το SSport αν θυμάμαι καλά. Θυμάμαι ότι το Μαϊάμι κέρδισε στο τέλος, ο Κόμπι σκόραρε πολύ, αλλά με μέτρια ευστοχία στα σουτ, αλλά δε θυμάμαι συγκεκριμένες φάσεις.

Ηθελα να ηξερα holic τι ουσια εχουν αυτα που λετε ποιος ειναι πιο δυνατος κ.τ.λΕιναι μια κουβεντα η οποια δεν βγαζει πουθενα και την καναμε και πριν καιρο και δεν βγαλαμε ακρη.Εσυ εχεις πει οτι ο Τσαμπερλαιν ειναι ο κορυφαιος ολων των εποχων και προσπαθεις με ενα σορο επειχηρηματα να πεισεις τους αλλους.Ο αλλος θα σου πει το ιδιο για τον Σακιλ οπως και εγω αλλα δεν θα πεισουμε εσενα οπως ειναι λογικο.Θα πω το εξης 1)ο κορυφαιος σεντερ βαση ατομικων ρεκορ σε ποντους ριμπαουντ κυριως ολων των εποχων(εστω και στην εποχη των 60ς)ειναι ο Τσαμπερλαιν.2)ο κορυφαιος σεντερ βαση ατομικων τιτλων,mvp και σημειο αναφορας για την ραβερσα του ειναι ο Καριμ.3)ο κορυφαιος σεντερ ολων των εποχων βαση ομαδικων τιτλων ειναι ο αγαπητος του Αουερμπακ ο Ρασσελ και ισως? ο καλυτερος αμυντικος ψηλος ολων των εποχων (εστω και αυτος στα 60ς)4)εδω ειναι και η ομορφια του μπασκετ Χακιμ "το ονειρο"Ολαζουον χωρις κουβεντα ο πιο μαγικος ο πιο τεχνιτης μακραν σεντερ στην ιστορια του ΝΒΑ.Ο ανθρωπος που μαγεψε με τις κινησεις του και μαθενε στον Σακιλ το 96 στις προπονησεις στην Ατλαντα πως να δουλευει τα ποδια.5)Ο πιο κυριαρχος σεντερ ολων των εποχων που δεν αφηνει (στα καλα τουλαχιστον) τιποτα στο περασμα του ορθιο,που το 95 οδηγησε το Ορλαντο στους τελικους και παρα το 4-0 σταθηκε επαξια απεναντι στον Χακιμ.Ειναι αυτος που το 2001 εκανε σμπαραλια τους πρωιν "διδυμους πυργους" Ντανκαν και Ρομπινσον στους τελικους της δυσης και που στα καλα αποδοτικα του χρονια και βαζοντας εστω και υποθετικα και βαση εποχης ο καλυτερος σεντερ αν και ο πιο ατεχνος η δυναμη τα αλλαζε ολα.6)αδηκιμενοι.α)Μοουζες Μαλοουν,εκλεψε την δοξα στους τελικους του 83 απο τον Ερβινγκ αλλα συναμα δεν μπηκε στις καρδιες των οπαδων των Σιξερς οπως ο "γιατρος" και σε χρονια mvp την επομενη εγινε ανταλλαγη.Πολυ καλος τεχνιτης ισως ο καλυτερος μετα τον Χακιμ αλλα αδικημενος.β)Ανσελντ,ο ανθρωπος που εφερε το πρωταθλημα στην πρωτευουσα κανοντας πολυ καλα παιχνιδια περναει σχεδον παντα απαρατηριτος σε συζητησεις σκεπασμενος απο Τζαμπαρ Ρασσελ και Τσαμπερλαιν.7)Ο μυθος.Ο Ντανκαν ποτε δεν ηταν και ειναι σεντερ ειναι παουερ φοργουορντ.Πολλοι μπερδευονται με το κατα συνθηκη σεντερ αλλα δεν ειναι οπως και ο Ρασιντ δεν ειναι αλλα καποιες φορες παιζει.8)Ο ατυχος.Το "θαυμα της φυσης" Αρβιντας Σαμπονις,ο μονος σεντερ που μπορουσε να συγκρηθει σε IQ με τον Χακιμ αλλα οπως ειναι γνωστο σε ολους οι τραυματισμοι τον ισοπεδωσανε και εχασε και την ευκαιρια να γινει ο μακραν ο κορυφαιος ευρωπαιος ολων των εποχων αλλα ο τιτλος μαλλον θα παει στον Νοβιτσκι παρολο που δεν εχει ουτε το 1/5 του ταλεντου του Σαμπονις.

και επισης θα ελεγα οτι ο σακιλ ανετα θα μπορουσε να ειναι 3 σκορερ στην ιστορια του νβα...26.000 ποντους και κατι εχει...αν δεν ειχε ολους αυτους τους τραυματισμους χαλαρα θα ηταν 3 σκορερ στο νβα και δν αμφισβητω οτι θα μπορουσε να περασει και τον μαλοουν....

Mj23lbj23, η κουβέντα περί δύναμης και λοιπών αθλητικών προσόντων ξεκίνησε από τη δήλωση του Big Dirk ότι ο Σακίλ σε ένα μονό θα νικούσε "κατά κράτος" το Γουιλτ, λόγω αθλητικών προσόντων. Όπως θα δεις, ήδη ανέφερα ότι τα "μονά" δε σημαίνουν ουσιαστικά τίποτα, αλλά παρόλα αυτά, και παρότι το μπάσκετ απαιτεί κι άλλα στοιχεία πέραν των όποιων αθλητικών προσόντων, δε θα μπορούσα να παραλείψω να σχολιάσω κάτι με το οποίο δε συμφωνώ.

Κουβέντες συγκρίσεων σπανίως καταλήγουν ποτέ σε κάποια συμφωνία. Ακόμη και στη θέση του SG, όπου τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα, όλο και θα βρεις μερικά Kobe fanboys, που θα πουν ότι ο Κόμπι είναι καλύτερος του Τζόρνταν.
Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει τέτοιου είδους συζητήσεις να γίνονται ούτε ότι πρέπει να διατηρείται η κουβέντα σε επίπεδο chat από φόβο μήπως κάποιος που αναλύει τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο φανεί ότι κάνει "προσυλητισμό".

Κάτι ενδιαφέρον: Αν υποθέταμε ότι ο Σακίλ έπαιζε σε όλα τα διαθέσιμα παιχνίδια της καριέρας του μέχρι και το τέλος αυτής της σεζόν, θα είχε (με βάση το μ.ό του κάθε σεζόν) 31.738 πόντους. Βεβαίως, αν υποθέταμε το ίδιο και για τους άλλους μεγάλους σκόρερ, τα νούμερά τους θα αυξάνονταν επίσης, έστω σε μικρότερο βαθμό.

Η κουβεντα δεν πρεπει καν να γινεται γιατι απλως δεν στεκει και το μονο ειναι καθαρα διασκεδαση αφου και ο Τζορνταν ειχε παιξει με τον Μαινερ το 1993 και τον κερδησε 5-4 στους πεντε ποντους.Κοιταμε παντα την επιροη του παιχτη στο ομαδικο παιχνιδι που οταν καταφαιρνει να το κανει "ατομικο" ειναι εκπληκτικο π.χ οι 100 ποντοι του Τσαμπερλαιν η τα 55 ριμπαουντ,οι 81 του Κομπυ,οι 63 του Τζορνταν στην Βοστωνη,οι 30 ασσιστ του Σκαιλς,οι 25 συνεχομενοι περυσι του Λεμπρον κ.τ.λΕγω ειμαι λατρης των συγκρησεων αλλα δεν βγαινει ακρη.Σιγουρα υπαρχουν καποιοι εστω και πιο λιγοι που πηστευουν οτι ο Κομπυ ειναι καλυτερος απο τον Τζορνταν αλλα στην προκειμενη περιπτωση αν βαλουμε ολα τα επιχειρηματα κατω νικητης θα βγει οΤζορνταν συμπεραβαλωμενων και των παμπολων ατομικων τιτλων που εχει ο Τζορνταν.Γενικως πηστευω οτι ολοι στην Αμερικη βλεποντας και πως αντιδρα ο κοσμος στα εκτος εδρας παιχνιδια κυριως και τα μισα γηπεδα ειναι με τον Λεμπρον και τα αλλα μισα ειναι με την ομαδα τους ποιος καλειται να ξεπερασει τον Τζορνταν.Αυτος ειναι ο Λεμπρον διοτι και διαφορετικος παιχτης.Παντως για να ολοκληρωσω για τον Τσαμπερλαιν οταν εισαι κοντα στα τριαντα οπως ειμαι εγω φανταζομαι και εσυ το μεγαλυτερο κρητιριο (αφου δεν ζουσαμε εκεινη την εποχη ευτυχως μπασκετικα για μενα δυστηχως για σενα προφανως)ειναι η εικονα και οχι τα βιντεακια αλλα οσο το δυνατον περισσοτεροι ολοκληροι αγωνες για να βγαινει συμπερασμα.Εχω δει καποιους αγωνες απο την εποχη εκεινη αλλα φαντασου οτι δεν μπαινω καν στον κοπο να τους ξαναδω.Αν ειναι ενας αγωνας που θα ηθελα ειναι οι 100 ποντοι του και αυτους για την ιστορια.

Προφανώς και τα φιλμάκια των λίγων λεπτών δεν αποτελούν κριτήριο. Ούτε καν τα λίγα παιχνίδια της εποχής που έχουν προβληθεί κατά καιρούς και στην προκειμένη δείχνουν τον Τσάμπερλεϊν με τη φανέλα των Λέικερς στα τελειώματά του (και-ω, της ειρωνείας-στις περισσότερες περιπτώσεις η ομάδα του χάνει). Αν κάποιος θέλει να κρίνει έναν παίκτη, ψάχνει κυρίως να βρει τα μεγάλα παιχνίδια της καριέρας του. Με τον Τσάμπερλεϊν, το καλύτερο παιχνίδι που υπάρχει σχετικά ευρέως είναι ο τελευταίος τελικός του '72. Παρότι ούτε αυτός υπάρχει ολόκληρος διαθέσιμος, όποιος τον δει, θα ξεχωρίσει το Γουιλτ γρήγορα από τους υπόλοιπους στο γήπεδο. Κατά τα άλλα όμως, τίποτα. Ούτε μία από τις αναρίθμητες 40άρες του. Ούτε ένα από τα τριπλ νταμπλ του. Το ίδιο και με τους Ρόμπερτσον, Μπέιλορ, Γουεστ, κτλ. Όταν βλέπεις το πολύ 1-2 καλά παιχνίδια τους και κατά τα άλλα μένεις στα γνωστά φιλμάκια, ε, προφανώς και θα απογοητευτείς και προφανώς και μπορεί να σκεφτείς ότι με βάση τα όσα είδες "εντάξει, δεν ήταν και τόσο σπουδαίοι όσο λένε". Σε αυτή την παγίδα δεν προτίθεμαι να πέσω.

Kαι βεβαιως ποσο εκτεθηκε κυριως επειδη οι Λεικερς εχασαν το πρωταθλημα απο τον κουτσο Γουιλις Ριντ που εγινε ηρωας.Καλο ειναι να μην πεφτεις στην παγιδα οπως δεν εκανα και εγω με τον Τζορνταν και βρηκα και κακα παιχνιδια του χωρις αυτο να αλλαξει την γνωμη μου γι αυτον οπως για παραδειγμα το στυλ του οταν επαιζε στο Νορθ Καρολαινα που δεν ειχε τελειοποιησει το λυγησμα του καρπου η ας πουμε στο all star game του 2006 που ο Λεμπρον βγηκε mvp εκανε ομως ενα airball σε τριποντο και καποιοι κοροιδεψαν.Αμεσως το πρωτο πραγμα που εκανα ειναι να βρω στο αρχειο μου το all star game του 1987 το τελευταιο του Ειρβινγκ οπου αμεσως εβαλα κοντα στο τελος της δευτερης περιοδου ενα πιο αθλιο airball του Τζορνταν τριποντο και ξαφνικα κοπηκαν τα χαμογελα και αλλαξε εστω και με αυτο το σουτ η εικονα που εχουν καποιοι ασχετοι οτι ολα ειναι τελεια.Για να ολοκληρωσω ειναι πολυ σημαντικη εικονα που δυστηχως πολλοι δεν εχουν και με 10 τελεια ματς βγαζουν συμπερασμα.Εσυ παντως αρκεισαι στα στατιστηκα αφου δεν μπορεις να κανεις και αλλιως και λιγοτερο στην εικονα και μια ζωη θα εχεις αρκετες απορειες.

Όχι, αυτό ήταν το '70. Το '72 οι Λέικερς το πήραν 4-1 και ο Γουιλτ ήταν MVP των τελικών, παίζοντας με τους δύο καρπούς δεμένους λόγω τραυματισμού στο τελευταίο παιχνίδι. Αυτό το αναφέρω επειδή νομίζουν κάποιοι ότι μόνο ο Ριντ είχε παίξει τραυματίας μεταξύ των δύο. Μικρός και με όσα είχα διαβάσει τότε, νόμιζα κι εγώ το ίδιο...



Βασίζομαι σε ό,τι υπάρχει διαθέσμο και ό,τι ψάχνω και βρίσκω. Στατιστικά, βίντεο (πολλά ή λίγα), εικόνες (το ίδιο), άρθρα τωρινά, άρθρα της εποχής (ναι, υπάρχουν μερικά), γνώμες συγχρόνων του παίκτη, κτλ.
Οι απορίες θα υπάρχουν, αλλά οι απορίες είναι η αιτία της προόδου.

Ναι το εχω το παιχνιδι απλα δεν προσεξα οτι ελεγες το 72 απλα η εικονα που μπαινει στο Μαντισον κουτσαινοντας ο Ριντ και απωθεονεται ειναι μια ξεχωριστη στιγμη.Αντιθετα ξερω οτι ο Τσαμπερλαιν το 72 πηρε το ΜVP αλλα οτι επαιζε με τραυματισμο δεν το ηξερα.

εγω παλι δεν νομιζω οτι θα ηταν σ αυτο το επιπεδο ποντων αλλα 3-4000 ποντους παραπανω...αλλα τεσπα αποψεις ειναι αυτες.

Αυτό δεν είπα κι εγώ;

εγω προσωπικα για τον σακιλ το ειπα αλλα δν το διευκρινησα σωστα.αλλα τεσπα παμε παρακατω..

Ειμαι μεγαλος φαν του Ολαζουον κ με χαροποιει πολυ η πρωτη θεση της καταταξης!Τον θεωρω το πιο πληρες κ ολοκληρωμενο πακετο που εχει βγει ποτε σε center.Το 1986 τοτε που το Χιουστον εφθασε στους τελικους του Ν.Β.Α(Χανοντας τον τιτλο απο τους Μποστον),μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση οτι στο λεγομενο twin towers που ειχαν,στο center αγωνιζοταν ο 2.10 Ολαζουον κ στο power forward ο υψους 2.23 Ραλφ Σαμπσον!(Απιστευτο ταλεντο που χαθηκε λογω αλλεπαλληλων τραυματισμων).Ηγετικη φυσιογνωμια με απιστευτο πλουραλιστικο ταλεντο.Στην αμυνα μεγας rebounder k blocker με κατι αγαλματακια του καλυτερου αμυντικου της χρονιας στο σπιτι του κ στην επιθεση η απολυτη επιτομη του παιχνιδιου με πλατη στο low post,με το ανεξαντλητο ρεπερτοριο του,το πολυ καλο σουτ που διεθετε απο μεση-μακρινη αποσταση κ η εκπληκτικη αντιληψη που διεθετε στις τελικες πασες.Ειναι στους ελαχιστους που εχει σημειωσει διψηφιο αριθμο σε 4 στατιστικες κατηγοριες σε εναν αγωνα(Ρημπαουντ,κοψιματα,ποντοι κ ασιστ).Νουμερο 1 του ντραφτ του 84'(Νομιζω),μπροστα κ απο τον ανυπερβλητο air Jordan.Aποκορυφωμα στην καριερα του ηταν οι 2 συνεχομενοι τιτλοι κ ειδικα ο πρωτος οπου οι Χιουστον με ντεζαβανταζ εδρας καθολη την διαρκεια των play off κ με τον ιδιο να οργιαζει απεναντι στους ψηλους των Φοινιξ,Γιουτα(Του Καρλ Μαλλοουν)του Σαν Αντονιο(Του M.V.P κανονικης περιοδου εκεινης της σεζον Ντειβιντ Ρομπινσον,τον οποιο κ εξεθεσε ανεπανωρθωτα)κ του Ορλαντου(Του μετεπειτα οδοστρωτηρα του Ν.Β.Α Σακιλ Ο' Νηλ)καταφεραν κ στεφθηκαν πρωταθλητες!Επειδη η λιστα ψηφοφοριας διαθετει ιερα ονοματα,προσπαθωντας διπλα στον Χακιμ να προσθεσω αλλους 2 συγκροτωντας ενα top 3,θα εβαζα τους Ουιλτ Τσαμπερλεν κ Σακιλ Ο' Νηλ.

ειμαι αναμεσα σε τσαμπερλεην-τζαμπαρ γιατι αυτοι διαμορφωσαν το μπασκετ!!!τελικα θα ψηφισω τσαμπερλεην για την 100αρα που εχει πετυχει κ οχι μονο...
μετα απο αυτουσ τουσ θρυλουσ ξεχωριζουν οι ο΄νιλ κ ο χακιμ.

Η ψήφος μου (έστω και καθυστερημένα....) πάει φυσικά στον The Dream και το παραπάνω ποστ με κάλυψε απόλυτα ως προς την αιτιολόγηση της επιλογής μου.....

Δυο ενστασουλες μονο σε οσα λες.Πρωτον οτι στο δευτερο πρωταθλημα ειχαν ντεσαβανταζ εδρας απο τον πρωτο γυρο οι Ροκετς και το πηραν με σουιπ απεναντι στο Ορλαντο και μια δευτερη οτι τον Σακιλ δεν το εκθεσαι στους τελικους του 1995 ισα ισα ο Σακ παρολο που ηταν πητσιρικος σταθηκε επαξια απεναντι στον Χακιμ και αυτος που εκτειθηκε ανεπανορθωτα ηταν ο Ρομπινσον που ηταν και κατοχος του MVP την περιοδο 94-95.Ο Χακιμ οντως το 1984 ηταν νουμερο 1 στο ντραφτ 2 ο Σαμ Μπουι και 3 ο Τζορνταν.

Προσωπικα δεν ψηφιζω κανεναν.Ειναι η πιο δυσκολη θεση στην αναδειξη του κορυφαιου ,διοτι ο καθενας απο τουλαχιστον πεντε μπορει να θεωρηθει ο κορυφαιος.Δυσκολη επιλογη πολυ δυσκολη.

Θα συμφωνησω οτι ο νεαρος τοτε Σακ,τα πηγε πολυ καλα απεναντι στον Χακιμ,ομως ο 2ος υπερισχυσε,διδοντας στην ομαδα του,μια πιο πληρη,πολυδιαστατη κ ουσιαστικη συνεισφορα..

στη σειρα ο σακ ειχε 28π μεσο ορο και ο ακιμ 32 ποντους. αρα ο σακ δεν εγινε ρομπα στους τελικους....απλα ο ακιμ τον κερδισε στα σημεια τον σακ και ειχε και καλυτερους συμπαικτες και πιο εμπειρους απο οτι ο σακ που ηταν η πρωτη φορα που συμετειχε...

Και ας μην ξεχναμε οτι ο Σακ ηταν 23 χρονων.Ειμαι μεγαλος φαν του Χακιμ αλλα και του Σακ.Ο ενας ειναι ο αρχοντας της τεχνικης ο Χακιμ και ο αλλος ο Σακ η ιδια η κυριαρχια.Μαζι με τον Τσαμπερλαιν.Παντως ξαναλεω δυσκολη αποφαση για το ποιος ειναι ο κορυφαιος ολων των εποχων.

Πραγματικά η επιλογή είναι πολύ δύσκολη καθώς όπως είπε και ο φίλος Air and King υπάρχουν 4-5 που ο καθένας τους θα μπορούσε να είναι ο κορυφαίος.Ομως θα ψηφίσω και εγώ με την σειρά μου τον Χακίμ λόγω της απίστευτης πληρότητας του τόσο στο αμυντικό όσο και στο επιθετικό παιχνίδι..Τρομερός αμυντικός και ο κορυφαίος μπλοκέρ του πρωταθλήματος από την μία.. Απίστευτος στο λόου ποστ,καλό σουτ από μέση απόσταση,ασύλληπτο ρολάρισμα πάνω στον αντίπαλο,πλαστικότητα στην κίνηση και τρομερή αντίληψη και πάσα από την άλλη....Και μόνο που έβλεπες ένα ψηλό 2.10 να κάνει τέλειο το fadeaway είναι αρκετό.Οσο για την περίφημη κίνηση του με την προσποίηση, που κάνει να αφήσει την μπάλα με λέι απ αλλά τελικά σταματάει,γυρνάει και την αφήνει στο καλάθι αφού είχε στείλει τον αμυντικό για βρούβες τα λόγια είναι περιττά...

Δεν είναι και τυχαίο άλλωστε που τον έβγαλαν ''THE DREAM''...

O Hakeem ήταν 2.13...

Σόρρυ,ο δαίμων του πληκτρολογίου

Δηλωνεται σε καποιες ιστοσελιδες 7-0 ft,δηλαδη 2.13μ,ο ιδιος ομως ελεγε οτι ηταν 6-8 ft,2.08μ,οπως εχει καταχωρηθει κ στο database των Ροκετς..Οταν ηταν εν ενεργεια,προκειμενου να βρεθει μια ''χρυση τομη'',δηλωνοταν παντα 2.10μ..

6-10 ft,οχι 6-8..

Με πρόλαβες. Ο Χακίμ ήταν πολύ πιο κοντά στα 2,08 απ'όσο στα 2,13 (το 1995 βρέθηκε ότι ήταν ισοϋψής του Ράσελ, ο οποίος ήταν και 61 ετών τότε), όπως επίσης κοντύτεροι από τα δηλωμένα ύψη τους ήταν και οι Γιούιν-Μούρνινγκ. Βεβαίως, όπως είπα, δε μου είναι δυνατόν να ψηφίσω Χακίμ, μιας και δεν έπαιζε πάντα τόσο ολοκληρωτικά κυρίαρχα όσο το 1994 και το '95 (παρότι πάντα ήταν εξαιρετικά ολ αράουντ) και δεν είχε πάντα τις ομαδικές επιτυχίες-όχι απαραίτητα τίτλους (δεν είχε ποτέ το υλικό μέχρι το '93), αλλά έστω μερικές καλύτερες πορείες σε περιόδους όπως το 1987-92 ή το 1996-99. Σε αυτό συνέβαλαν και κάποιες περιπέτειες που είχε με την υγεία του, τόσο λόγω του αίματός του όσο και λόγω τραυματισμών.

Μου φαίνεται επίσης περίεργο που ο Χακίμ παίρνει τόσες πολλές ψήφους, αλλά όταν διευρύνεται μια συζήτηση από "κορυφαίος σέντερ όλων των εποχών" σε "κορυφαίος παίκτης όλων των εποχών" το όνομά του δεν ακούγεται σχεδόν καθόλου ούτε καν στους υποψηφίους, τη στιγμή που δεν είναι δυνατό να μην υπάρχει κανείς υποψήφιος από τη σημαντικότερη ιστορικά θέση στην ιστορία του ΝΒΑ. Οφείλω να παραδεχτώ βέβαια ότι αυτή η άποψη με εκφράζει λίγο παραπάνω, μιας και βαθμολογώ την αποτελεσματικότητα και την κυριαρχία πάνω από την τεχνική, οπότε τοποθετώ το Χακίμ περίπου στη 10η θέση παικτών όλων των εποχών, άρα σε μια κλίμακα ελάχιστα πιο κάτω απ'τους πραγματικούς υποψηφίους. Αν έχω να επιλέξω μεταξύ ενός ποσοστού 10/20 σουτ με χορευτικές κινήσεις και dream shake και ενός ποσοστού 11/18 σουτ με καρφώματα και κοντινά λέι απ (αυτό αντιπροσωπεύει το Σακίλ βεβαίως), θα επιλέξω το δεύτερο. Βεβαίως, ο Χακίμ έχει άλλα πλεονεκτήματα, όπως το ότι ήταν πάντα επιδραστικότερος αμυντικός από το Σακίλ, αλλά θέλω να πω ότι αυτό που κάποτε λέγαμε ιεροσυλία (τη σύγκριση Χακίμ-Σακίλ σαν επιδραστικότητα στο παιχνίδι), αποδείχτηκε ότι δεν είναι. Δεν τους συγκρίνουμε σαν τεχνίτες, αλλά σαν καριέρες και ο Σακίλ αναμφίβολα έχει κερδίσει μια θέση στους 10 κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών (στους 6-8 κατά τη γνώμη μου) με όλα όσα έχει κάνει.

Επίσης, συνεχίζω να απορώ: Πώς ο Μπιλ Ράσελ των 11 τίτλων και των 5 MVP (ποιος ξέρει και πόσα Finals MVP και DPOY θα κατακτούσε αν υπήρχαν αυτά τα βραβεία-εκτιμώ τουλάχιστον 7 και 6 αντιστοίχως, χωρίς να είμαι καν γενναιόδωρος) έχει τον ίδιο αριθμό ψήφων με το Γιούιν; Το μόνο επιχείρημα είναι ότι δεν πρόκειται για σούπερ σκόρερ. Όλα τα άλλα τα έκανε: Ριμπάουντ; Check. Πάσα; Check. Άμυνα; Εκεί κι αν check. Τίτλοι; Duh! Ακόμη και τις 30άρες του στο σκοράρισμα έβαζε όταν το απαιτούσαν οι περιστάσεις. Και δεν είναι καν να πει κανείς ότι αυτή η κακή θέση οφείλεται στους μεγάλους συμπαίκτες του. Ναι, ήταν μεγάλοι, αλλά ο Κούζι δεν είναι ψηλότερα στην αντίστοιχη ψηφοφορία στους PG ούτε ο Τζόουνς στους SG ούτε ο Χάβλιτεσκ στους SF.
Ούτε βεβαίως, από την άλλη, υπήρχε στο ΝΒΑ το παραμικρό ζήτημα την ίδια την εποχή του Ράσελ: Όταν ο ίδιος άρχισε να κυριαρχεί σε φουλ σεζόν (μετά το '57), ήταν ουσιαστικά ο μόνος σοβαρός υποψήφιος MVP από τους Σέλτικς-ίσως σε βαθμό ακόμη και υπερβολικό σε σύγκριση με τους συμπαίκτες του. Γιούιν; Sorry, αλλά είναι σα να συγκρίνει κανείς τον Κίκι Κλαρκ με το Διαμαντίδη. Ο ένας υπερέχει φανερά σα σκόρερ και σουτέρ, ο άλλος υπερέχει σε οποιονδήποτε άλλο τομέα. Φυσικά, κάποιοι, ιδιως στην Αμερική, θα επέλεγαν τον Κλαρκ, αλλά μάλλον όχι η πλειοψηφία...

Συμφωνω σχεδον σε ολα.Στην συγκρηση που κανεις Χακιμ-Σακιλ εχεις δικιο το ζητουμενο ειναι η ουσια.Παλι δυσκολευομαι να πω τον κορυφαιο παντως.Ειναι τοσες πολλες οι παραμετροι που κερδιζει και ενας διαφορετικος σε καθε μια απο αυτες.Εχεις δικιο για τον Ρασσελ και τον Γιουινγκ αλλα μην ξεχνας οτι πολλοι δεν τον εχουν δει και ετσι εξειγειται.Αλλα απο την αλλη ο Ρασσελ εζησε παρα τα 9 πρωταθληματα ως παιχτης στην σκια του Τσαμπερλαιν.Μπορει να θεωρειτο το αντιπαλος δεος του Στιλτ αλλα σε συγκρησεις ατομικα σχεδον απαντες θεωρουσαν τον Θρυλικο Γουιλτ καλυτερο.Κατα την αποψη μου ηταν κιολας καλυτερος ο Ντιπερ απλα ο Ρασσελ μην ξεχναμε οτι επαιζε και στην καλυτερη ομαδα αλλα συγνωμη κυριε Ρασσελ ο Τσαμπερλαιν μπορει ανετα να θεωρειθει μεγαλυτερος παιχτης και απο τον Τζορνταν και απο τον Ματζικ και γιατι οχι ολων των εποχων.Το ειχε κερδησει αυτο το δηκαιωμα με τις εμφανησεις που εκανε την δεκαετια 60.Οπως καταλαβαινεις τον Ρασσελ δεν θα το ψηφιζα κορυφαιο και ας εχει πλουσιο παλμαρε.

Συμφωνώ με το ότι το γεγονός ότι πολλοί δε γνωρίζουν πολλά για μερικούς σέντερ, οπότε αυτό επηρεάζει την ψήφο τους. Ακριβώς γι'αυτό το λόγο και θεωρώ ότι η ψηφοφορία θα έπρεπε να συμβεί με διαφορετικό στιλ. Βέβαια, το τόπικ έχει πλέον και αρχαιολογική αξία. Δε θυμάμαι ακριβώς πώς ξεκινά, αλλά νομίζω ότι αν δεις το ξεκίνημα θα αντιληφθείς ότι πρόκειται για μεταφορά από παλιότερο board που είχαμε, οπότε δεν υπάρχει πλέον η πολυτέλεια των αλλαγών. Ίσως μόνο να ανοιχτεί ένα καινούριο.

Πάντως, την εποχή του Ράσελ, το καθιερωμένο μοντέλο ήταν πάνω κάτω: Ο "κακός γίγαντας" (Γουιλτ) ήταν αυτός που ενδιαφερόταν περισσότερο για τα νούμερα και στο τέλος έχανε, ο "καλός γίγαντας" (Ράσελ) ήταν ο ομαδικός που στο τέλος έφευγε σχεδόν πάντα πρωταθλητής. Αυτό έδωσε στο Ράσελ όχι μόνο περισσότερα MVP, αλλά και τον ανεπίσημο τίτλο του "κορυφαίου όλων των εοχών" σε μια ψηφοφορία το 1980-81. Απλοϊκό βέβαια το σκεπτικό "καλός-κακός" (μάλιστα, όσοι γνωρίζουν τους δυο από κοντά, λένε ότι από άποψης προσωπικότητας ο Γουιλτ ήταν στην πραγματικότητα πολύ πιο cool, ομιλητικός και ευχάριστος-αλλά και περισσότερο εγωιστής. Ο Ράσελ κατά κάποιον τρόπο αντανακλούσε στο στιλ παιχνιδιού του όλην του τη ζωή. Έντονα πολιτικοποιημένος, κλειστός, έντονα ενοχλημένος από το ρατσισμό των 50'ς-60'ς, τηρούσε πάντα αμυντική και επιφυλακτική στάση, όταν χρειαζόταν γινόταν "κακός", αλλά έκανε τα πάντα για να νικούν οι αδικημένοι όμοιοί του (και καλά έκανε)), αλλά έτσι λειτουργούσαν τότε τα πράγματα. Τώρα, κυριαρχούν άλλοι τρόποι σκέψεις.

Κοιταξε μπορει ο Ρασσελ να ειχε 9 και 2,11 πρωταθληματα μπορει να ειπα οτι δεν ψηφιζω γιατι ειναι η πιο δυσκολη θεση αλλα τον Ρασσελ οχι δεν θα τον ψηφιζα για κορυφαιο.Ισως ειναι λιγο παραξενο γιατι ο ανθρωπος ειναι ο αρχοντας των δαχτυλιδιων αλλα την δεκαετια του 60 και αρχες 70 οι μεγαλυτεροι σουπερ σταρ και με αριθμους που δεν θα ξαναγινουν(θα μου πεις εχει αλλαξει και το μπασκετ 4-5 δεκαετιες αργοτερα που βρισκομαστε αλλα εν τελη τοτε ας τα εκαναν και αλλοι τοτε αν μπορουσαν) ηταν ο Γουιλτ Τσαμπερλαιν και ο "Big O" Οσκαρ Ρομπερτσον .Μπορει βεβαια καποιος να πει μα καλα 11 δαχτυλιδια ειναι αυτα αλλα για μενα η ιστορια λεει Σελτικς του 60 και μετα Ρασσελ ενω αντιθετα πρωτα Τσαμπερλαιν μετα Φιλαδελφια και Λος Αντζελες και πρωτα Οσκαρ Ρομπερτσον και μετα Σινσινατι και Μιλγουοκι.Ασε που για τον Τσαμπερλαιν νομιζω οτι εχει παρεξηγηθει λιγο απο τους αριθμους του γιατι στην πραγματικοτητα ηταν παιχτης ομαδας και ηταν και καλος πασερ.Για να ολοκληρωσω δεχομαι τον Τσαμπερλαιν ως κορυφαιο οχι μονο σεντερ αλλα και παιχτη ολων των εποχων,τον Ρασσελ με τιποτα κατα την αποψη μου παντα βεβαια.Σεβαστες ολες οι αποψεις.Εχω φτασει 30 χρονων και ακομα δεν μπορω να πω με σιγουρια των κορυφαιο ever.Και δεν θα πεσω στην παγιδα πολλων ο Τζορνταν......Εχω αναθεσει τις ελπιδες μου στον πητσιρικο τον Βασηλια του Ακρον Λεμπρον οταν τελειωσει την καριερα του να ειναι αυτος πανω απο ολους και να παιξει και για το αδικοχαμενο Μπαιας αλλα και για τον Οσκαρ Ρομπερτσον.

Εχεις μια αποψη κ την τεκμηριωνεις πολυ καλα.Αυτο που θα βαλω σαν επιπλεον παραμετρο-διασταση στην κουβεντα,ειναι οτι ο Σακ ηταν αρκετα flexy,οσον αφορα την επιλογη των σταθμων στην καριερα του,κ πηγαινε εκει οπου οσφραινοταν τον τιτλο κ που θα κατοχυρωνε το δικο του στατους..Η αληθεια ειναι οτι με το καλημερα του στο ΝΒΑ,με τους Ορλαντο εφτασε στον τελικο(οπως περιπου κ ο Χακιμ το 86').Αν ειχε πιο ''σταθερες συνηθειες'' κ μεγαλυτερη ''πιστη-αφοσιωση'' παραμενοντας σχεδον σ'ολη του την καριερα στους Ματζικ(οπως ο Χακιμ στους Ροκετς),ισως η καριερα του σε συγκομιδη τιτλων,να μην ηταν,οπως τελικα εξελιχθηκε.Ειχε παρτενερ τον Πενι(οπως ο Χακιμ τον Σαμπσον) κ καλο supporting cast,αυτο ομως δεν θα αποτελουσε εγγυση για κατακτηση πρωταθληματων.Σε ατομικο επιπεδο θα κυριαρχουσε σε καποιους τομεις σιγουρα.Βεβαια,το να μεταβει στο L.A.,κ μετα στο Μαιαμι,αλλα κ στο Φοινιξ τωρα,δειχνει μια οξυδερκεια κ στρατηγικο τροπο σκεψης κ αυτο σιγουρα προστιθεται στα συν του..αλλωστε κ ο κοουτς του ο Μπομπι Χιλ(αν θυμαμαι καλα)στο Ορλαντο,ειχε δηλωσει για το ποσο τον ειχε εντυπωσιασει,η οξυμενη αντιληψη κ η ωριμοτητα του Σακ τοτε..Επισης στους Λεικερς ειχε για συμπαικτη του τον Κομπε κ στο Μαιαμι τον τοτε εκπληκτικο νεοεμφανιζομενο Ουειντ,συν αξιοπιστους κορμους παικτων κ στις 2 ομαδες.Ο Χακιμ,στον 1ο τιτλο,ειχε για συμπαικτες τον Θορπ,τον Σμιθ,τον Μαξγουελ(αν θυμαμαι καλα),τους πιτσιρικαδες Κασελ κ Χορει,τον Μπουλαρντ,ενω στον 2ο προστεθηκε κ ο βετερανος Ντρεξλερ(αντι του Θορπ),δηλαδη δεν ειχε την αμεση συμπαρασταση απο εναν,σουπερ παραγωγικο κ σε καλη ηλικια συμπαικτη του..Απεναντιας,ο Χακιμ ηταν ο απολυτος σταρ κ ηγετης της ομαδας του ''κουβαλωντας την μοιρα της'' πανω στις πλατες του(κατι που ο Σακ δεν το εχει αποδειξει οτι μπορει να ηγηθει μονος του κ να μπορει να μεταδιδει την ''ηγετικη του αυρα'' κ στους συμπαικτες του).Τελος εκει που λες οτι προτιμας 10 στα 18 καρφωματα κ λει απ........Θα ελεγα οτι,εαν ο Χακιμ δεν καταναλωνε τοση απιστευτη ενεργεια στα αμυντικα του καθηκοντα,θα βγαζε ισως υψηλοτερους μ.ο. σκοραρισματος απ τον Σακ(οχι οτι δεν ειχε αρκετα υψηλους..).Ηταν ενας καταπληκτικος επιθετικος παικτης,με 1000 κ 1 τροπους να βαλει την μπαλα στο πλεκτο,κ παραλληλα ακρως ουσιαστικος-αποτελεσματικος(εκτος απο ''χορευτης''),δεν ηταν απλα ενας σεντερ με υψηλη τεχνικη..κυριαρχος κ αυτος,αλλα οχι με την ''ωμη δυναμη''..

Ψήφισα τον Χακίμ γιατί απλά πρόλαβα να τον γνωρίσω.Επίσης και ο Τσαμπερλαιν ήταν κορυφαίος..Και λίγο πολύ όλοι αυτοί ηταν κάτι το εξαιρετικό αλλά πρέπει κάποιον να ψηφίσουμε που πιστεύουμε ότι ήταν πιο ολοκληρωμένος αλλά τον είδαμε κιόλας...Είναι σημαντικό να έχεις δει έναν παίχτη να παίζει.

Θα συμφωνήσω με τον φίλο bullet στα λεγόμενά του.

Εχω κρατήσει πάντως μια δήλωση του ίδιου του Σακίλ που μιλάει για τον Χακίμ...Ελεγε... ''«Ο Χακίμ έχει 5 κινήσεις και 4 παραλλαγές για κάθε κίνηση. Αυτό του δίνει αμέσως αμέσως 20 κινήσεις. Δεν υπάρχει τρόπος να ξέρεις τι θα κάνει και να τον σταματήσεις».
Δυστυχως δεν έχω κρατήσει την πηγή...Αμα την βρω θα την παραθέσω...

Γενικά πάντως για τους συγκεκριμένους 2,πιστεύω ότι μπαίνει και λίγο το υποκειμενικό στοιχείο...Δηλαδή εξαρτάται τι θέλει να βλέπει ο καθένας από τον σέντερ...Αν κάποιος θέλει να βλέπει το σέντερ να τα κάνει όλα μέσα στο ματς,τότε προτιμάει το Χακίμ.Από την άλλη αν κάποιος θέλει να βλέπει το σέντερ να καρφώνει τους αντιπάλους στο καλάθι ,τότε προτιμάει τον ''κυρίαρχο'' Σακίλ.Είναι η τεχνική απέναντι στη φυσική δύναμη.

Εγώ πάντως,παρά το ότι γουστάρω πάρα πολύ το Σακ,προτιμώ το Dream Shake

Παίδες θα ανοίξω τόπικ Dream vs. Shaq για να μην χαλάμε την όλη συζήτηση εδώ για σύγκριση αυτών των δύο και μόνο....

russel wilt kai jabar dn boroun na sigrithoun....egw dn psifisa gt dn xerw ti na prwtodialexo....o kathe enas me to diko t stil tin diki tou nota sto nba...

Καλώς όρισες. Γράφε με ελληνικούς χαρακτήρες σε παρακαλώ.