QUOTE(morfi @ Sep 22 2008, 20:56 )

Θα κάνω αναφορά στο συγκεκριμένο θέμα γιατί, κατά τη γνώμη μου, δεν το θεωρώ και τόσο offotpic, ίσα-ίσα, που μπορεί να φανεί χρήσιμο.
Συμφωνώ ότι υπήρχαν καλύτερα υλικά από αυτό των Μπουλς αλλά θα διαφωνήσω στο βαθμό που ρίχνεις το ρόστερ. Η αναφορά στον Περντιού δείχνει περισσότερο να βολεύει την άποψη σου πάρα να αντιπροσωπεύει την ποιότητα της ομάδας. Ότι ακριβώς θα μπορούσε να κάνει κάποιος, ας πούμε, για τους Σέλτικς του '81, δείχνοντας σαν τον "κακό συμπαίκτη" του Λάρι Μπερντ τον Κρις Φορντ ή τον Ρικ Ρόμπει (θεωρώ καλύτερο αυτό το ρόστερ των Σέλτικς, απλά το φέρνω σαν παράδειγμα).
Η ομάδα του πρώτου three-pit, είχε μία εξαιρετική πεντάδα, είτε ατομικά (Τζόρνταν), είτε όταν λειτουργούσαν σαν δίδυμα (Γκραντ-Καρτράιτ). Ο Πίπεν δεν ήταν, όπως κάποιος έγραψε, ένα μικρό παιδί σε ηλικία που δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί. Είχε ήδη φτάσει το all-star επίπεδο και ήταν στο αποκορύφωμα της καριέρας του πιάνοντας επιδόσεις που μόνο το '94 ξεπέρασε, και τότε ήταν απλά λίγο καλύτερος. Ο Χόρας Γκραντ έπαιζε, αν ήδη δεν ήταν, ένα σκαλοπάτι κάτω από το all-star επίπεδο (κάτι που το έφτασε αργότερα) και ο Πάξον, παρ'όλο που δεν ήταν ο κλασσικός οργανωτής, με το σουτ του είχε βγάλει πολλές φορές τους Μπουλς από το αδιέξοδο (για παράδειγμα, τελικοί του '91, 5ο παιχνίδι). Ο Καρτράιτ, που παρουσιάστηκε σαν τον αδύναμο κρίκο, από μόνος του (αν και πρώην all-star) δεν ήταν σημαντική μονάδα, αλλά μαζί με το Γκραντ αντιμετώπιζαν τον οποιονδήποτε κάτω από το καλάθι. Το μοναδικό αρνητικό που μπορεί να πει κάποιος είναι για το πάγκο, εκεί που ο μοναδικός παίκτης πάνω του μετρίου ήταν ο Π.Τζ. Άρμστρονγκ, χωρίς όμως πάλι να μπορεί να κατηγορήσει τους υπόλοιπους γιατί ακόμα και έτσι έκαναν ότι ακριβώς χρειαζόνταν να κάνουν.
Αυτό που ήθελα να πω ήταν ότι οι Μπουλς δεν είχαν ΤΟ τρομερό ρόστερ στο σύνολο του και ότι ο Τζόρνταν δεν ήταν περιτριγυρισμένος μόνο από παιχταράδες και ότι θα παίρναν τον τίτλο σίγουρα.Παραδείγματος χάριν οι Σανς,που εκείνη την περίοδο είχαν κάνει 62 νίκες και είχαν έναν αφιονισμένο Μπάρκλευ που είχε πάρει και τον τίτλο του ΜVP στη regular season.
Συγκρίνοντας λοιπόν τα 2 ρόστερ έχουμε τις εξής...Από την μια οι Horace Grant , Michael Jordan , Scottie Pippen , B.J. Armstrong και τον Πάξον που έδινε κάποιες λύσεις με το σουτ του(πχ το νικητήριο τρίποντο στο 6ο παιχνίδι που έδωσε και τον τίτλο) και από την άλλη οι Charles Barkley , Dan Majerle , Richard Dumas , Kevin Johnson και τον Tom Chambers που έδινε κάποιες λύσεις.Οι υπόλοιποι ήταν κυρίως συμπληρωματικοί και κάναν κάποιες δουλειές συγκεκριμένες και για τις 2 ομάδες...Δεν νομίζω ότι υπολείπονταν σημαντικά των Ταύρων..
Δεν βάζω τον Καρτράιτ γιατί προσωπικά πιστεύω ότι δεν βοηθούσε και τόσο καθώς και ότι ήταν όντως ο αδύναμος κρίκος...Θυμάμαι επί παραδείγματι στο 2ο ματς της σειράς,στην 3η περίοδο ο Σερ Τσαρλς πετυχαίνει
σε 3 συνεχόμενες φάσεις καλάθι και φάουλ εκθέτοντας τον Καρτράιτ ανεπανόρθωτα..Αλλά και γενικά σε όλη την σειρά δεν θεωρώ ότι προσέφερε πολλά...Προσωπική μου άποψη βέβαια όλα αυτά,και οποιαδήποτε διαφωνία σεβαστή...
Να πω εδώ ότι για τον Γκραντ έχεις απόλυτο δίκιο.Ο Γκραντ ήταν τότε 25-27 ετών οπότε ήταν σε πολύ καλό σημείο της καριέρας του..
Κλείνοντας,αυτό που ήθελα εξ'αρχής να πω ήταν το ρόστερ των Μπουλς ήταν καλό,αλλά όχι τόσο πολύ καλύτερο από των άλλων ομάδων.Σαφώς και δεν μπορούσε να πάρει το πρωτάθλημα μόνος του ο MJ.Απλώς η συμβολή του ήταν καταλυτική στα κρίσιμα.Είχε πάντα την απάντηση σε ότι κι αν έκαναν οι αντίπαλοι.Αυτό είναι το επιχείρημα που ήθελα να αντικρούσω στον φίλο koutsou10 που υποστήριζε ότι το ρόστερ των Μπουλς ήταν τέτοιο που έσπρωξε τον Air στους τίτλους,εν αντιθέσει με τα ρόστερ του Κόμπι.Και το 2004 οι Λέικερς είχαν 4 σουπερ σταρ στο ρόστερ τους(Payton,Malone,Bryant,Oneal) και πολύ καλό ρόστερ,αλλά έχασαν με 4-1 τη σειρά απο τους Πιστονς
QUOTE(Air and King @ Sep 22 2008, 21:19 )

Πολυ σωστα τα λες morfi και επισης η κυριαρχια των Μπουλς αρχησε οταν τελειωνε των Σελτικς και των Λεικερς και οι αποσυρσεις Ματζικ και Μπερντ.Νομιζω ειναι σημαντικο και αυτο.
Φίλε Air and King χωρίς να θέλω να σε θίξω,νομίζω ότι κάπως έτσι πάει η ιστορία...Τελειώνει μια δυναστεία και αρχίζει μια άλλη.Σημαντικό είναι αυτό που λες αλλά δεν τους έδινε και τον τίτλο η απόσυρση του Ματζικ και του Μπερντ .Εκτός αν εννοείς ότι δεν είχαν κάποιο αντίπαλο δέος να τους κοντράρει,στο οποίο διαφωνώ...