Αυτή είναι μία από τις 5 ψηφοφορίες που είχε ξεκινήσει ο φίλτατος ΜΖ13 (που είσαι ρεεεεεεεε???????????)για την ανάδειξη των καλύτερων από το overplay.

Μεταφέρω τα ποστ που είχαν γίνει τότε:









Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεώτεροι .

Το λινκ για το αυθεντικό τόπικ (για να δείτε τι ψηφίστηκε):
http://s3.invisionfree.com/overplay/index.php?showtopic=196/index.php?showtopic=196[/url]

Shaq γιατι ειναι "καταστροφή" και μεγάλος μαχητής

αν και γουσταρω τον σακ, θα βαλω τζαμπαρ γιατι θεωρω οτι αλλαξε το μπασκετ

Για κάποιο λόγο ήμουν σίγουρος ότι η πρώτη ψήφος θα πάει στο Μεγάλο Πλάτωνα.
Η δική μου θα πάει στο Μεγάλο Επιβήτορα.

1. Γουιλτ
2. Τζαμπάρ
3. Ράσελ




Εγώ μυρίζομαι ιό, ηλεκτροπληξία ή τρομοκρατικό χτύπημα.

Όπως σου είπα και στο άλλο τόπικ, είχε κολλήσει ιό...ο οποίος όμως, δε σου είπα πως ήταν αποτέλεσμα τρομοκρατικού χτυπήματος κατά τον υπολογιστή του ΜΖ και αυτός προσπαθώντας να τον φτιάξει βάζοντας θερμές πετσέτες στο μέτωπο της οθόνης και δίνοντας αντιβιωτικά κ βιταμίνες από τη θύρα του CD, έπαθε ηλεκτροπληξία....άρα έπεσες μέσα σε όλα .

Εγώ προς τιμήν του παίκτη που μας άφησε πρόσφατα, θα ψηφίσω αυτόν.
Μία ψήφος στον πρώτο ψηλό που πάτησε ποτέ στο ΝΒΑ...George Mikan.

Σταθερος στον JABBAR!!!

Δηλαδή αν μας άφηνε ο Yinka Dare η ο Ντουένιας, θα ψήφιζες αυτούς?

Russell..... οχι ο Bryon..... o άλλος, ο καλός

Το πρώτο συνέβη, υπενθυμίζω. Αλλά αυτό δεν αρκεί για εμένα...Οπότε παραμένω με τον Γουιλτ.

Ο Σακίλ όπου πάει κάνει τους συμπαίκτες του μάγκες και την ομάδα του πρωταγωνίστρια.δούλεψε πολύ να το κάνεια αυτό σε μια εποχή που λίγοι μικροί εκμεταλεύονται αυτά που τους δίνει ο Θεός και η φύση..

Εγώ επιλέγω τον Patrick Ewing, παρ'ολο που δεν είναι ο καλύτερος γιατί τον παρακολούθησα προσωπικά με το 33 των Nicks και έχω ολοκληρωμένη άποψη γι'αυτόν.
Αλλιώς από όσα έχω ακούσει κατά καιρούς, τρομερός παίκτης ακόμα και στα σημερινά δεδομένα πρεπει να ήταν ο Champerlain.

Νικ, είσαι καινούριος, ε; Καλά ποστς. Σε περιμένω στην ενότητα του ΝΒΑ.
Ήσουν φίλος των Νικς; Κρίνοντας από την ηλικία σου, δεν πέτυχες το Γιούιν στα καλύτερα χρόνια του (1990-94).

Ο Τσάμπερλεν, ο Ράσελ και μερικοί ακόμη σέντερ του παρελθόντος θα ήταν κυρίαρχοι σε κάθε εποχή μέχρι και σήμερα. Άλλωστε, ας μην ξεχνάμε ότι λόγω της ιδιοσυγκρασίας της, η θέση του σέντερ υπήρξε η λιγότερο μεταβλητή της Ιστορίας. Στα δε τελευταία χρόνια, μόνο βήματα προς τα πίσω έχει πραγματοποιήσει.

Σε ευχαριστώ για το καλωσόρισμα φίλε μου.
Δεν τον πρόλαβα στα φόρτε του ζωντανά, αλλα ακόμα και στα χρόνια που πέρασε στους Σόνικς μου άρεσε σαν παίκτης. Κλασσικός σέντερ. Παρακολούθησα έστω και λίγο αργότερα όλη του την καριέρα. Μέλος και της Dream Team. Καλός αμυντικός και πολύ παραγωγικός στην Φροντ-λάιν. Ειδικά στα πρώτα χρόνια της καριέρας του και σε αυτά που αναφέρεις. (90-94)
Πάντα ήμουν φίλος των Μπούλς αλλά τότε και η Νέα Υόρκη είχε καλή ομάδα (κανία σχέση με σήμερα)
Όντως η θέση του Σέντερ πάει από το κακό στο χειρότερο. Και σε Ευρώπη και στο NBA. Πολλές ομάδεσ έχουν φτάσει να παίζουν χωρίς Center. Μόνο ο Σακίλ και ο "Big Ben" είναι κλασσικοί σέντερ και μεγάλα ονόματα.

Όσον αφορά τους Νικς, να αναφέρουμε πως ο Λάρυ Μπράουν έκλεισε στην ομάδα του "μεγάλου μήλου".

Το πρόβλημα με τους σέντερ σήμερα, είναι πως έχουν αυξηθεί οι υποχρεώσεις τους.
Παλαιότερα έδινες τη μπάλα στον Τσάμπερλαιν και τον άφηνες να παίξει 1on1 και η συνήθης κατάληξη ήταν να καρφώσει στη μάπα του Ράσελ (που είσαι ΜΖ? ). Σήμερα, πρέπει να προσέχεις τα double team, τις παγίδες στο low-post, αν δώσεις τελικά πάσα, να τη δώσεις σωστά και ασφαλώς αν σκοπεύεις να σκοράρεις, να το κάνεις σε 1,5" αφού πάρεις τη μπάλα, γιατί ο βιονικός αμυντικός με τη βοήθεια και των άλλων βιονικών τρεχαλατζήδων αμυντικών, θα σε πιάσει από το σβέρκο και θα σε πνίξει αν αργήσεις μισό εκατοστό του δευτερολέπτου.

Κάπως πολλά δεν είναι, ειδικά για έναν άνθρωπο που η μόνη του δουλειά αρχική ήταν να παίρνει τα ριμπάουντ, να ταπώνει και να βάζει τη μπάλα στο καλάθι (λες και αυτά ήταν λίγα)?

Ναι, αλλά να ξέρεις, δεν ήταν ο Σακίλ που "εφεύρε" τα νταμπλ τιμ. Ο Καρίμ, π.χ, αντιμετώπιζε συνεχώς νταμπλ τιμ όποτε έπαιρνε την μπάλα στο ποστ, ακόμη και όταν πέρασε τα 40 του, ο δε Τσάμπερλεν στα πρώτα του χρόνια αντιμετώπισε ουκ ολίγα νταμπλ και τριπλ τιμς. Πάρε, π.χ, τον τελικό NCAA του 1957: Οι αναφορές λένε ότι έπεφταν συνεχώς 3 άτομα πάνω του όταν έπαιρνε την μπάλα, μη λογαριάζοντας ανοιχτούς αντιπάλους, κτλ. Κι αν στο NCAA υπήρχε και η έλλειψη χρονομέτρου, δεν ήταν το ίδιο στο ΝΒΑ, όπου τα 24'' ίσχυαν κανονικά μετά το 1954.

Σίγουρα, το παιχνίδι βασίζεται στις πολλαπλές και γρήγορες πάσες και στην κυκλοφορία της μπάλας, τουλάχιστον στις ομάδες πρωταθλητισμού, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν ο Σακίλ εμφανιζόταν με τα σημερινά δεδομένα θα ήταν ακόμη πιο κυρίαρχος απ'όσο, πχ, στις ημέρες του Ορλάντο. Τα ίδια ισχύουν και για κάθε άλλο μεγάλο σέντερ.

eimai kathetos. Monoo O'Neal tha mporouse na parei aton ton titlo

Ίσως απ'όσους είδες να παίζουν. Προσωπικά, δε θεωρώ επ'ουδενί το Σακ Νο1 (το πολύ Νο4) και θα γράψω αργότερα γιατί.

είναι δύσκολο να αποφασίσεις γιατί είναι σε διαφορετικέες εποχές, π.χ. ο Στιλ ήταν σε πιο έυκολες εποχές από τον Σακαττάκ..... ψηφίζω Kareem γιατί άλλαξε την μορφή του Μπάσκετ.

Ierosileeee Bill is da Power( no 6 ) gia na bin Berdebomaste

Κάθε άλλο. Ο Σακίλ πήρε όλα του τα πρωταθλήματα τον καιρό που οι μεγάλοι σέντερ είχαν είτε γεράσει είτε αποσυρθεί. Ο Γουιλτ αντιμετώπισε χολ οφ φέιμερς κατά τη διάρκεια όλης της καριέρας του.

Η ψήφος μου πάει στον Ολάζουον γιατί - από όσους έχω δει - ήταν ο καλύτερος σκόρερ.Πραγματική καλαθομηχανή παγιδευμένος σε σώμα σέντερ!Ο Ο'Νιλ είναι σίγουρα κυρίαρχη μορφή όσο και αν δεν αρέσει σε μερικούς αλλά προσωπικά δεν τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση. Παικταράδες και οι Γιούιν-Ρόμπινσον(θα πλήρωνα όσο-όσο για να έχω το σώμα του!!!)

...και ειδικά στο ύψος του...
Πως καταφέρνουν και χτίζουν τα 2+m κορμιά τους αυτοί οι άνθρωποι ...

Η μορφη ειναι ενας και αρεσει σε ολους!


Εγω τα θεωρω ολα αυτα ανουσια!Πολυ απο αυτους ειναι ισαξιοι!Ηταν ολοι οι καλυτεροι στην θεση τους και δεν μπορω να διαλεξω ποιος ειναι ο ενας...
Τεσπα διαλεξα τον μεγαλο μπιλ ρασελ γιατι επαιζε στην ομαδαρα που λεγεται μποστον σελτικς!

την τωρινή "ομαδάρα";

Αποκλειστε τους "πανευκολους" καβαλιερς και μετα ελα να μου την πεις!
Οταν εμεις περναμε τα πρωταθληματα εσεις δεν υπηρχατε...
Εβγαλαν γλωσσα και τα πιστονια τωρα...

Α και τωρα που το θυμηθηκα!Ο ντανκαν δεν ειναι σεντερ... φοργουορντ ειναι... απο αναγκη παιζει σεντερ... Εγω γιατι βαζω συνεχεια τελειες...?

O σημερινός Ράσελ, στα 72 του, θα ήταν μια αξιόπιστη λύση για τη γραμμή ψηλών των σημερινών Σέλτικς...

Πού να δεις τον ορίτζιναλ δημιουργό αυτού του τόπικ (της παλιάς του έκδοσης). Αν βάζετε και μερικές παύλες, μπορείτε να πετύχετε μερικά γράμματα Μορς.
Απ'όσο ξέρω βέβαια, εσύ ξέρεις μόνο να μιλάς τη Μορς (όπως και την Μπράιγ, ε; )

Θα ηταν μια αξιοπιστη λυση στην γραμμη των ψηλων γενικως για το ΝΒΑ...
Λες να κανει το comeback αλα τζορνταν???


ντα

Όταν εσείς πέρνατε πρωταθλήματα εγώ δεν υπήρχα..... μόλις γεννήθηκε ο αδερφός μου πήρε ο Τζόρνταν το πρώτο πρωτάθλημα, μόλις γεννήθηκα εγώ πήρε το 2 και τα υπόλοιπα.......ΧΑΧΑΧΧΑΑΧΑ! μήλισαν τα Πιστόνια!!!! τώρα μορφή μην αρχίσεις να λες για το πότε γιεννήθηκες εσύ.....

ego ime pio simadikos!!! otan genithika piran oi Celtics ton Larry!!! ala pali ksefebgete, afto eprepe na bi sto topic ton Playoffs

Σακίλ Ονιλ και τα μυαλά στα κάγκελα

Man, ο Σακ υπερτιμάται απ'τους νεαρούς.
Σοβαρά, καλό θα ήταν να δίνετε και κάποιο επιχείρημα για το γιατί πιστεύετε ό,τι πιστεύετε.

Όπως είχα ξαναγράψει, δεν μπορώ να βάλω το Σακίλ πάνω απ'οποιονδήποτε εκ των Γουιλτ-Ράσελ-Καρίμ. Ο πρώτος έχει ασυγκρίτως περισσότερα ρεκόρ και ήταν πιο πολυδιάστατος. Ο δεύτερος έχει ασυγκρίτως περισσότερους τίτλους και βραβεία (5 MVP έναντι 1, 11 πρωταθλήματα έναντι 4), το ίδιο και ο τρίτος, ο οποίος είχε και τη διάρκεια.

Είναι αλήθεια ότι ο Σακίλ είχε αρχίσει να λαμβάνει τέτοιους τίτλους από το 2000, που κατέκτησε το πρώτο του πρωτάθλημα. Τότε είχα πει ότι όσοι λένε τέτοια βιάζονται κι ότι, παρότι η σεζόν ήταν άκρως εντυπωσιακή, δεν ήταν κάτι το ανεπανάληπτο για ένα σέντερ 28 (τότε) ετών. Δείτε πέρυσι: Τι έκανε ο 34χρονος Σακ πέρυσι; Έπαιζε μόλις 30 λεπτά ανά αγώνα. Στους Τελικούς, μετά δυσκολίας ξεχώριζε με τους μέτριους ψηλούς των Μαβς. Ο Καρίμ στην ίδια ηλικία ήταν υποψήφιος MVP και στα πλέι οφ συγκρουόταν στα ίσα με το Μόουζες Μαλόουν, έχοντας 27 πόντους και 17 ριμπάουντ μέσο όρο στα πλέι οφ...

Επειδή είναι στην πτυχιακή μου,Wilt Chamberlain!

Τί πτυχιακή κάνεις βρε (συγνώμη αν μου το έχεις πει και το ξέχασα )?

Προσωπικα ο καριμ δεν μου λεει και πολλα (ουπς χολικ ) Ηταν φυσικα πολυ καλος αλλα θα προτιμουσα τον ντειβ καουενς... το παλικαρι υπερασπιστηκε την ρακετα, ποοοοοοοοοο υπερασπιστηκε την ρακετα... μου αρεσε..., σε μια δυσκολη περιοδο για τους σελτικς. Ο μπιλ ρασελ ειχε αποσυρθει μερικα χρονια πριν και οι σελτικς για δυο συνεχομενες χρονιες δεν περασαν στα πλειοφ (1970, 1971). O καουενς επαιξε απο το 71, οπου οι σελτικς για τεσσερις χρονιες δεν περασαν στα πλειοφ, αλλες τεσσερις αποκλειστηκαν και μονο δυο πηραν τον τιτλο. Ολα αυτα πριν την ομαδα του 80. Αντιμετωπισε ολους τους σεντερ με μεγαλη επιτυχια αρα δεν μπορω να καταλαβω γιατι να ειναι πιο κατω απο αυτους... μηπως επειδη ειναι ασπρος?

Αυτα λοιπον απο εμενα. Και που ξερετε, στο μελλον μπορει να ξαναχτυπησω...

Three Cheers For Revenge

Όχι, απλώς επειδή δεν ήταν εξίσου καλός και δεν είχε εξίσου μεγάλη διάρκεια. Ο Κάουενς στα καλά του χρόνια (τα οποία κράτησαν μέχρι να αποσυρθεί ο Χάβλιτσεκ) προσέφερε περίπου 20 πόντους, 16 ριμπάουντ, 4 ασίστ, με κάπου 46-48% ευστοχία και πολύ καλή άμυνα. Ο Καρίμ της ίδιας εποχής, 30 πόντους, 16 ριμπάουντ, 4 ασίστ, 3,5 τάπες, με 55% ευστοχία και εξίσου καλή άμυνα. Μεταξύ άλλων, πρέπει να αναφέρω ότι επειδή δεν του άρεσε να του αμφισβητούν την πρωτιά, έβαλε 3 50άρες στον Κάουενς και μερικές 40άρες και στο Γουιλτ. Όπως και να το κάνεις, είναι σε άλλο επίπεδο κι έχω την εντύπωση ότι αν οι Σέλτικς δέχονταν ποτέ πρόταση για ανταλλαγή, θα τη δέχονταν σε χρόνο μηδέν.




Όντως, τι πτυχιακή είναι αυτή.
Α, και no offense, αλλά καλώς ήρθες στα on-topic.

THE SHAQ ATTACK

Hakeem the Dream!Στους τελικούς Houston-Orlando έβαλε τον Shaq στα καλάθια!!!

πιστευω Σακ,αν και θεωρώ ότι δεν έφτασε στο απόγειο των δυνατοτήτων του σα παίχτης. Θυμάμαι στους Ορλάντο δε δούλευε όπως έπρεπε και ήταν υπερόπτης. Στους Lakers έστρωσε, βελτίωσε την πάσα του στο double team, σουτ από λίγο πιο μακριά, κινήσεις, ακόμη και στις βολές νομίζω βελτιώθηκε (καλά,όχι και θεαματικά ). Τέτοιοι παίκτες με αυτά τα φυσικά προσόντα δεν μπορούν να "κλειστούν" από άλλους φυσιολογικούς σε 1vs1.

Όπως διαβάζετε το ποστ αυτό κοιτάξτε λίγο αριστερά και η απάντηση είναι εκεί...........

Το ότι θα γινόταν μάχη, το περίμενα. Αλλά να περάσει ο Σακ πρώτος;

Και με τον Αντμίν να έχει ψηφίσει Μάικαν;

Wilt Chamberlain απλώς γιατί νομίζω ότι δεν θα ξαναβγεί παίχτης με τόσες πρωτιές σε στατιστικές όσο αυτός.Ποιος άλλος θα έχει μέσο όρο πόντων 50 και κατι λίγα;

Η ψήφος είναι δική μου. Μη μολύνει κανείς τον παίχτη με τη δική του ψήφο .

Αλλη εποχη τοτε αλλη τωρα!!! Βεβαια δεν τον αμφισβητω σαν παιχτη αλλα για να βαζεις 50 ποντους ειχες αντιπαλους με χαμηλο επιπεδο!!!

σε αυτό συμφωνώ δεν είχε και κανένα σπουδαίο αντίπαλο αλλά και παλι να βάζεις 50 πόντους δεν είναι και λίγο.Επισης συμφωνώ και για τις εποχές. Πέρσι ας πούμε ο kobe που βγίκε πρώτος scorrer είχε 34,κάτι πόντους αν δεν κάνω λάθος

Λοιπόν, για να μην έχουμε τις ίδιες παρεξηγήσεις με τα φόρουμ όπου τα αμερικανάκια πετούν ό,τι λάχει: Τα τεράστια νούμερα του Τσάμπερλεν οφείλονται κυρίως σε 2 παράγοντες:

1) Το γρήγορο ρυθμό της εποχής του.
2) Το γεγονός ότι έπαιζε πάρα πολλά λεπτά.

Ο ανταγωνισμός, από την άλλη, δεν είναι τόσο χαμηλός όσο λένε πολλοί! Είναι αλήθεια ότι δεν υπήρχε άλλος παίκτης εξίσου προικισμένος, αλλά δεν καθιστά κατευθείαν τους αντιπάλους του αδύναμους.
Ιδίως το επιχείρημα ότι τη δεκαετία του '60 οι σέντερ είχαν ύψος 2 μέτρα είναι εντελώς λανθασμένο. 2 μέτρα και βάλε ήταν οι σέντερ στα καλά ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, θα είχε πρόβλημα το ΝΒΑ;

Για του λόγου το αληθές, ιδού οι κυριότεροι σέντερ το 1962, όταν και είχε 50 πμό, και τα ύψη και βάρη που θα τους δίνονταν σήμερα. Με αστέρι σημειώνω τους κατά τη γνώμη μου 5 κορυφαίους:

Τσάρλι Τάιρα: 2,05, 105+
*Γουολτ Μπέλαμι: 2,13, 110-120
Λάρι Φάουστ: 2,07, 100+
*Κλάιντ Λάβλετ: 2,08, 110-120
*Μπομπ Πέτιτ: 2,08, 100-110 (Συμπαίκτης του προηγούμενου, έπαιζε συνήθως 4άρι, αλλά μπορούσε και στο 5)
Γουόλτερ Ντιουκς: 2,16, 100+
Ρέι Σκοτ: 2,07, 100+
Μπομπ Φέρι: 2,05, 105+
*Γουέιν Έμπρι: 2,06, 110-130
Ρέι Φίλιξ: 2,13, 100+
Τζιμ Κρεμπς: 2,06, 100+
Ντάραλ Ίμχοφ: 2,10, 105-110
Φιλ Τζόρντον: 2,11, 100+
Γουίλι Νολς: 2,01, 105+
Σουιντ Χάλμπρουκ: 2,23, 110+
Τζόνι Κερ: 2,09, 105+
*Μπιλ Ράσελ: 2,08, 110


Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '70, οι παίκτες μετρώνταν χωρίς παπούτσια (όπως δηλαδή μετριώνται σήμερα μόνο στα ντραφτ καμπς), ενώ τα βάρη τους συνήθως δεν ανανεώνονταν μετά το κολλέγιο. Οι περισσότεροι από τους σημερινούς παίκτες είναι 2-3 πόντους κοντύτεροι απ'όσο δηλώνουν (με εξαίρεση κάποιους σαν τον Γκαρνέτ), γιατί μετριώνται με τα παπούτσια.

Τσαμπερλειν απο μενα.

Εγω εδωσα την ψηφο μου στον Τζαπαρ.Φοβερος ψηλος!

Οσο για τον Τσαμπερλαιν,καλες οι πενηνταρες και οι εξηνταρες αλλα οταν επαιζε μπασκετ εκτος οτι ηταν απο τους πιο ψηλους,το επιπεδο ηταν εξαιρετικα χαμηλο.Αν επαιζε αυτη τη στιγμη μπασκετ θα ηταν πολυ καλος αλλα δεν θα μπορουσε να κανει αυτα που εκανε τοτε.

Kαταρχάς, το ίδιο πλεονέκτημα ύψους είχε και ο Τζαμπάρ, για να μην αναφέρω βέβαια και γίγαντες που δεν έκαναν απολύτως τίποτα στην καριέρα τους. Άλλωστε, παίκτες με ύψος 2,16 και 2,18 αντιστοίχως θα παρέμεναν ακόμη και σήμερα από τους ψηλότερους στο πρωτάθλημα.

Τώρα, για το επίπεδο, έχω ήδη δείξει ότι ακόμη και τότε που έβαζε τη μια 50άρα μετά την άλλη, υπήρχαν αρκετοί ποιοτικοί ψηλοί (όλοι όσοι έχουν αστέρι δίπλα έχουν παίξει σε ολ σταρ γκέιμ). Τα επόμενα χρόνια, ο ανταγωνισμός αυξήθηκε ακόμη περισσότερο.

Ιδού άλλος ένας πίνακας. Αυτός δείχνει τους σέντερ που έπαιζαν το 1967, την κορυφαία ίσως ατομική σεζόν όλων των εποχών, καθώς ο Τσάμπερλεν αναδείχθηκε πρωταθλητής, MVP, πρώτος ριμπάουντερ, πρώτος σε ευστοχία (με ρεκόρ όλων των εποχών τότε), 3ος σκόρερ, 3ος πασέρ και θα μπορούσε να αναδειχθεί και: Πρώτος μπλοκέρ, αμυντικός της χρονιάς και MVP των Τελικών, αν οι διακρίσεις αυτές ήταν διαθέσιμες. Το αστεράκι υποδηλώνει και πάλι παίκτες που κατά τη γνώμη μου ανήκουν στους 5 καλύτερους αντιπάλους του στη σεζόν:

Ρέτζι Χάρντινγκ: 2,16, 115+
Τζο Στράουντερ: 2,11, 110+
Ρέι Σκοτ: 2,07, 100+
Ντάραλ Ίμχοφ: 2,10, 105-110
Μελ Κάουντς: 2,15, 110
Τζον Μπλοκ: 2,08, 95+
*Ζέλμο Μπίτι: 2,08, 110-115
Πολ Σάιλας: 2,03, 110+
*Νέιτ Θέρμοντ: 2,13, 120+
Κλάιντ Λι: 2,11, 100+
Λερόι Έλις: 2,10, 95+
*Γουίλις Ριντ: 2,08, 115-125
*Γουολτ Μπέλαμι: 2,13, 110-120
Γουολτ Γουέσλι: 2,13, 100+
Γουέιν Έμπρι: 2,06, 110-130
*Μπιλ Ράσελ: 2,08, 110

Οκ!Ισως να εχεις δικαιο,αλλωστε ξερεις πιο πολλα περι του θεματος.