Τι να πω...
Κάπου μέσα μου το περίμενα να είναι βαριά η ήττα αλλά όχι τόσο.
Δεν είδα το παιχνίδι (ευτυχώς) αλλά το σίγουρο είναι ότι και με διαιτησία υπέρ μας δεν την αποφεύγαμε την 20άρα.
Τέλος πάντων, εδώ φαίνονται οι καλές ομάδες, ξανασηκώνονται μετά από τέτοιες ήττες.
Ψυχραιμία χρειάζεται και όχι κραυγές και αφορισμούς.
Ευκαιρία για όλους το ματς με ΠΑΟ.
Κάτι μου λέει ότι θα είμαστε καλύτεροι και πιο ανταγωνιστικοί σε σχέση με το μάτς του Κυπέλλου.
ΥΓ: Με Άλμπα παίζουμε Τετάρτη για ποιο λόγο να γίνει το παιχνίδι με τον ΠΑΟ την Δευτέρα και όχι Κυριακή που βολεύει όλους?
Μυρίζει πάλι βόλεμα του "εξάστερου"

Εγώ διαφωνώ φίλε Κώστα. Όχι πως δεν ήταν υπέρμετρα ανεκτικοί οι διαιτητές απέναντι στο παιχνίδι των Ιταλών, μη σφυρίζοντας με τον ίδιο τρόπο στις δύο πλευρές του παρκέ. Όταν όμως χάνεις με τέτοια διαφορά, δεν μπορείς να επικαλείσαι μόνο την κακή διαιτησία.

Χάσαμε διότι ήμασταν κακοί και δεν μπορέσαμε να κάνουμε ούτε τα αυτονόητα. Δηλαδή σε δύο περιπτώσεις ούτε καν να επαναφέρουμε τη μπάλα στο παρκέ. Σε άλλες πόσες -έχασα το μέτρημα- την χάσαμε μέσα από τα χέρια μας (21 λάθη), χώρια που και στο πέρασμα του μισού γηπέδου είχαμε θέματα. Από 'κει και πέρα, ούτε στα ριμπάουντς ήμασταν όπως έπρεπε (42 έναντι 28), ούτε στα σουτ (16/41 2p FG - 4/23 3p FG).

Νομίζω πως η στατιστική απεικονίζει πλήρως την εικόνα του αγώνα.

επειδη νομιζω εχεις ξαναγραψει για βολεμα του παο με το προγραμμα και για το κυπελλο , σου λεω οτι το ματς ειναι την κυριακη και οχι την δευτερα !!

ο αρης θεωρω πως δεν εχει πληρες ροστερ και για αυτο σε καποια ματς χανει με μεγαλες διαφορες κυριως στην ευρωπη! εχει 3-4 πολυ καλους παικτες οπως μακνιλ και γουαιτ και 2-3 καλους ακομα αλλα απο εκει και περα οι υπολοιποι παικτες ειναι μικρου επιπεδου οπως ο σιμτσακ και ο μουρτος! με 2-3 καλυτερους ρολιστες συν εναν ακομα καλο σεντερ διπλα απο τον χιγκινς και αντι του γουοτερς εναν παικταρα στον ασσο θεωρω οτι ο αρης απο του χρονου και με δεδομενο τον πριφτη θα βαλει παρα πολυ δυσκολα σε παο και οσφπ ενω και απο αεκ θα ναι καλυτερος πιστευω!!

παντως ωρες ωρες χαιρεσαι να βλεπεις τον αρη γιατι παρουσιαζει απιστευτα δουλεμενη και καλοκουρδισμενη ομαδα και δειχνει οτι εχετε εξαιρετικο προπονητη!!

Κυριακή...
Ο ΠΑΟ έχει παιχνίδι εντός έδρας την Πέμπτη και ο Άρης εκτός έδρας την επόμενη Τρίτη...
οπότε το μεταξύ τους παιχνίδι στο ΟΑΚΑ πότε θα πρέπει να γίνει;

Η λογική λέει το Σάββατο μιας και ο Άρης έχει δύο ταξίδια και για μία ακόμα φορά θα πρέπει από είναι σε τουρ και να μην επιστρέψει Θεσσαλονίκη. Τις άλλες δύο φορές ήταν τα Χριστούγεννα και τώρα όπου από Ρόδο παίζαμε Μιλάνο.

Το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό για Σάββατο δεν είχε ορισθεί; Τι άλλαξε και βρέθηκε την Κυριακή; Γιατί δεν διαμαρτύρονται οι δικοί μας;

Μάλλον λάθος κάνω, αφού τώρα κοίταξα μια παλιά δική μου παράθεση και το είδα στις 17. Είναι εντελώς λάθος το σκεπτικό και ο συγκεκριμένος ορισμός, όπως λάθος ήταν και τα παιχνίδια των Χριστουγέννων. Απαράδεκτη η οργάνωση των δύο θεσμών.

Υ.Γ. Ένα ωραίο άρθρο του Σκουντή εδώ για την ιστορία του Άρη και του ΠΑΟΚ που επαναλαμβάνετε μετά από αυτά τα παιχνίδια.
Λέτε να κερδίσουμε με 42 πόντους όπως λέει ο Καλαιτζής;

Θέλω να αναφερθώ κι εγώ λίγο στο θέμα της διαιτησίας με την Αρμάνι... όταν χάνεις με σχεδόν 50 πόντους διαφορά (πριν κάνει της αλλαγές) είναι λίγο γραφικό να κάνεις αναφορές στην διαιτησία... αλλά... είδα το παιχνίδι με γερμανούς εκφωνητές και δεν ήταν λίγες οι φορές που απορούσαν με τα σφυρίγματα των διαιτητών... ειδικά σε μια φάση που δυο παίκτες της Αρμάνι πέρνουν αγκαλιά τον Ξανθόπουλο και οι διαιτητές σφυρίζουν επιθετικό φάουλ για αγκονιά και ενώ το σκορ είναι πάνω από 40 πόντους... αναρωτιούνται πως μπορεί να επιρεάσει την ψυχολογία μια ομάδας η διαιτησία όταν δεν σφυρίζει και στις δυο μεριές ίδια... και οι δύο παλιοί διεθνείς παίκτες και νυν προπονητές είπαν πως σίγουρα υπάρχει αρνητικη επίδραση και αν η μια ομάδα τα παρατίσει κιόλας μεγαλώνει το σκορ τόσο...
Πολλές φορές σε διάφορες φάσεις αναρωτιώνταν αν πράγματι έπρεπε να δωθεί αυτό το φάουλ... και από την άλλη γιατί δεν δώθηκε αυτό... και μετά έλεγαν... ε... οι διαιτητές είναι πιο κοντά αυτοί ξέρουν...

Καμμιά δικαιολογία βέβαια στην ομάδα για το ότι παράτησαν το παιχνίδι... σε τέτοιο επίπεδο πρέπει να ματώνεις μέχρι το τελευταίο λεπτό... κι ας βγει όλη η ομάδα με 5 φάουλ!!!

Για Άλμπα Δευτέρα ή Τρίτη

Λόγια τέλος, μόνο πράξεις και νέα αρχή στο Βερολίνο! (PRESSARIS – LIVE, 20:00)

Λόγια πολλά δεν χρειάζονται. Πράξεις. Μόνο πράξεις μέσα στο γήπεδο. Ο Άρης με τις τρεις σερί ήττες και κυρίως με τις τρεις πολύ άσχημες εμφανίσεις, θέλει σήμερα (20:00) στο Βερολίνο να δώσει τέλος στην… κατρακύλα, να βρει τον εαυτό του καταρχήν και πάλι στο παρκέ και να διεκδικήσει ένα “διπλό” που θα τον κάνει φαβορί για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Γιούροκαπ.

Μπορεί η ομάδα να συνέλθει σήμερα μετά από ήττα στη Ρόδο, ήττα με 41 πόντους στο Μιλάνο και 21 πόντους στην Αθήνα; Απάντηση μπορούν να δώσουν μόνο ο Δημήτρης Πρίφτης και οι παίκτες του. Υπό… κανονικές συνθήκες, δηλαδή με την σχετική βεβαιότητα ότι σήμερα θα υπήρχε στο παρκέ ο… κανονικός Άρης, το παιχνίδι θα ήταν απολύτως στα μέτρα του. Μετά από όσα έχουν δει τα μάτια όλων, όμως, το τελευταίο 10ήμερο ουδείς μπορεί να θεωρήσει σίγουρο κάτι.

Μέχρι και τη Νεπτούνας οι κίτρινοι ήταν ομάδα με εξαιρετική αμυντική λειτουργία, με συνοχή, με προσανατολισμό, αρχή, μέση και τέλος, με στόχους στο παιχνίδι τους και με ενέργεια που αποτελείωνε τον αντίπαλο. Μετά τη Νεπτούνας αυτός ο Άρης δεν υπάρχει. Ο κόσμος βλέπει μια άλλη ομάδα και ευελπιστεί ότι σήμερα θα δει και πάλι το σύνολο που τον έχει οδηγήσει σε μαζική και συνεχή παρουσία όχι μόνο στο Αλεξάνδρειο, αλλά σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.

Η Άλμπα, όπως ανέλυσε και ο Νίκος Ζήσης χθες στο PRESSARIS, είναι μια ομάδα που ξεκινάει το παιχνίδι της από την πιεστική της άμυνα, όχι μέσω τακτικής, αλλά βασιζόμενη στην ενέργεια των παικτών της. Εκεί πρέπει να αντέξει ο Άρης και να έχει ηρεμία και καθαρό μυαλό, κυρίως οι περιφερειακοί, ώστε να μπορέσουν να βρουν τρόπους να σκοράρουν. Επιθετικά είναι μια ομάδα με συγκεκριμένες επιλογές, εύκολα τη διαβάζει μια σωστή άμυνα και στηρίζεται ως επί το πλείστον στους Μιλοσάβλιεβιτς, Τσέρι στην περιφέρεια και Κικάνοβιτς στην ρακέτα.

Το θέμα είναι για τον Άρη σήμερα να μπορέσει να αφήσει πίσω του καταρχήν το άσχημο αγωνιστικό πρόσωπο και εν συνεχεία να διεκδικήσει τη νίκη απέναντι σε μια ομάδα που είναι στα μέτρα του, ώστε να μείνει ζωντανός στο κυνήγι της πρόκρισης.

Άλμπα: Η πιο αναγνωρίσιμη γερμανική ομάδα και πάλι απέναντι στον Άρη!

Η Άλμπα είναι η πιο αναγνωρίσιμη γερμανική ομάδα εδώ και δεκαετίες, αλλά δεν περνάει και την πιο παραγωγική της περίοδο, δεν βρίσκεται και στα καλύτερά της σε αγωνιστικό επίπεδο.

Η αντίπαλος του Άρη στους “32” του Γιούροκαπ πήρε την πρόκριση την τελευταία αγωνιστική στην κανονική διάρκεια της διοργάνωσης, με τη νίκη της επί της Μπρίντιζι (80-79 με καλάθι του Λόντσαρ στην εκπνοή), έναντι της γαλλικής Λεμάν. Είχε ρεκόρ 5-5 στον Β’ όμιλο του Γιούροκαπ, ενώ και στο γερμανικό πρωτάθλημα έχει απώλειες, καθώς βρίσκεται στην 4η θέση με ρεκόρ 9-3 μετά από 12 αγωνιστικές.

Το ρόστερ της Άλμπα

5. Νιλς Γκίφι 24, 2,00μ. Φόργουορντ

7. Άλεξ Κινγκ 30, 2,00μ. Φόργουορντ

8. Ισμέτ Ακπινάρ 20, 1,95μ. Πλέι μέικερ

9. Ελμεντίν Κικάνοβιτς 27, 2,10μ. Σέντερ

10. Κρέσιμιρ Λόντσαρ 32, 2,10μ. Σέντερ

11. Ακίμ Βάργκας 25, 1,92μ. Γκαρντ

15. Μαρκ Λιγιανάτζε 25, 1,98μ. Γκαρντ

18. Γιόνας Βόλχφαρθ-Μπότερμαν 25, 2,08μ. Σέντερ

20. Γιανς Χουντ 19, 1,79μ. Πλέι μέικερ

21. Ντράγκαν Μιλοσάβιεβιτς 26, 1,98μ. Γκαρντ

22. Γουίλ Τσέρι 24, 1,85μ. Πλέι μέικερ

23. Τζόρνταν Τέιλορ 26, 1,85μ. Πλέι μέικερ

25. Φέρντιναρντ Ζίλκα 17, 1,87μ. Γκαρντ

31. Τιμ Σνάιντερ 18, 2,05μ. Φόργουορντ

32. Ρόμπερτ Γκλόκνερ 19, 2,02μ. Φόργουορντ

44. Μπένεντικτ Τούρουντιτς 18, 2,07μ. Φόργουορντ

50. Μίτσελ Γουάτ 26, 2,08μ. Σέντερ

Προπονητής: Σάσα Ομπράντοβιτς

Όλα είναι έτοιμα. Μακάρι αυτή την φορά να βγουν οι μαχητές στο παρκέ.

Για να δούμε...

Κατέρρευσε στο τελευταίο τρίλεπτο, ήττα (82-67) στο Βερολίνο!

Ο Άρης γνώρισε την ήττα στο Βερολίνο από την Άλμπα με σκορ 82-67, ένα αποτέλεσμα που αδικεί την προσπάθεια της ομάδας του Δημήτρη Πρίφτη στη Mercedes-Benz Arena και διαμορφώθηκε στα τελευταία δύο λεπτά από έλλειψη συγκέντρωσης μέσα στην ρακέτα. Πλέον η υπόθεση πρόκριση γίνεται πολύ δύσκολη…

Ο Άρης μπήκε στο γήπεδο απολύτως συγκεντρωμένος και με συνοχή στην άμυνα. Γουότερς και Μακ Νιλ ήταν σε εξαιρετική μέρα επιθετικά και πήραν πρωτοβουλίες που τους βγήκαν. Στο 6’ ο Αμερικανός πλέι μέικερ έκανε το 8-10 με τρίποντο και το πρώτο δεκάλεπτο κύλησε με συνεχή εναλλαγή στο προβάδισμα, αλλά το σημαντικό ήταν ότι ο Άρης ήταν… παρών! Η πρώτη περίοδος έκλεισε με τους Γερμανούς να προηγούνται 21-20 και τον Άρη να αναζητά λύσεις από τους ψηλούς που δεν έρχονταν.

Το πρώτο μισό της δεύτερης περιόδου θύμισε… Μιλάνο. Η Άλμπα πίεσε, έκλεψε μπάλες και οδήγησε τον Άρη σε επιθετικό αδιέξοδο. Με σερί 12-0 προηγήθηκε με 32-20, παίρνοντας πολύτιμες λύσεις από τον Μιλοσάβλιεβιτς.

Η αντίδραση του Άρη ήρθε όταν στο σχήμα βρέθηκαν τρεις Έλληνες (Ξανθόπουλος, Μούρτος, Σίμτσακ). Μετά από ένα νεκρό πεντάλεπτο, οι κίτρινοι ξύπνησαν και σταδιακά επανήλθαν στο ματς. Ο Κοέν ήταν ο μοναδικός ψηλός που έδωσε λύσεις και στην άμυνα και στην επίθεση και το 34-22 (17’) έγινε γρήγορα 36-32 (18’) για να κλείσει το ημίχρονο με τρίποντο του Ξανθόπουλου στο 38-37.

Οι κίτρινοι μπήκαν με συγκέντρωση στην άμυνα και στο δεύτερο ημίχρονο. Προηγήθηκαν με 42-47 (24’) αλλά η Άλμπα επέστρεψε εκμεταλλευόμενη το αντιαθλητικό φάουλ του Μακ Νιλ και την τεχνική ποινή του Ξανθόπουλου. Ισοφάρισε σε 47-47 (25’), αλλά ο Άρης είχε βρει ρυθμό. Ξέφυγε και πάλι με 47-52 με τον Γουάιτ να φωνάζει παρών, όμως οι Γερμανοί με τρίποντα πάνω σε άμυνα γύρισαν το ματς, προηγήθηκαν με 56-58 πριν ο Γουότερς με 2/2 βολές κάνει το 58-58 που ήταν το σκορ στο τέλος της περιόδου.

Ο Κικάνοβιτς ήταν αυτός που κράτησε όρθια την Άλμπα, πετυχαίνοντας πολύ δύσκολα καλάθια, πάνω σε άμυνα. Οι Γερμανοί προηγήθηκαν με 63-60 (33’) και 65-62 (35’), ενώ ο Λόντσαρ με τρίποντο έκανε το 68-62 (36’). Δύο λάθη από τον Μακ Νιλ έδωσαν την ευκαιρία στην Άλμπα να ξεφύγει με 8 (70-62), αλλά ο ίδιος ο Αμερικανός με τρίποντο μείωσε σε 70-65 (37’). Οι κίτρινοι είχαν ευκαιρίες να μειώσουν κι άλλο, όμως δεν το έκαναν και έτσι η Άλμπα ξέφυγε με 74-65 (38’). Το κλείσιμο του αγώνα ήταν το χειρότερο δυνατό. Ο Κικάνοβιτς ευστόχησε μετά από επιθετικό ριμπάουντ, στην ίδια φάση ο Γουάιτ έκανε (δεύτερο) αντιαθλητικό, ο Μιλοσάβλιεβιτς έβαλε τις βολές και στην επόμενη κατοχή ο Κινγκ με τρίποντο έγραψε το 81-65! Από το… πουθενά και χωρίς να το αξίζει ο Άρης βρέθηκε να χάνει με μεγάλη διαφορά…

Τα δεκάλεπτα: 21-20, 38-37, 58-58, 82-67.

ΑΛΜΠΑ: Κινγκ 6 (2), Ακπινάρ 11 (1), Κικάνοβιτς 22 (10/14δπ.), Λόντσαρ 9 (1), Βάργκας 4, Βόλφαρθ 4, Μιλοσάβλιεβιτς 16 (10ρ., 9ασ.), Τσέρι 3 (6ασ.), Γουάτ 7 (8ρ.).

ΑΡΗΣ: Ξανθόπουλος 3 (1), Πελεκάνος, Γουάιτ 8, Γουότερς 20 (3/3β., 4/8δπ., 3/4τρ.), Ζάρας 2, Χάγκινς 2, Κοέν 5, Μούρτος 5 (1), Σίμτσακ 2, Μακ Νιλ 20 (8/8β., 3/6δπ., 2/6τρ.).

νίκη που μπορούσαμε να πάρουμε όχι μόνο την χάσαμε αλλά μας πήραν και διαφορά στο τέλος.

Ο Σίμτσακ που έδωσε λύσεις σε ριμπάουντ , άμυνα και σκριν έμεινε στον πάγκο.

Δυστυχώς η επιλογή του κόουτς να πεθαίνει με τους Αμερικανούς δε του βγήκε σε καλό.

Ενώ δεν έχω καταλάβει γιατί ο Πρίφτης επέλεξε αυτό το σχήμα στην τέταρτη περίοδο.
Ενώ η Άλμπα έπαιζε με δύο σέντερ και πήρε πολλά επιθετικά ριμπάουντ εμείς παίζαμε με τον Κοέν και τον Ουάιτ.
Ενώ ο Μακνιλ δε μπορούσε και το καλύτερο μας σημείο ήταν με Ξανθόπουλο και Ουότερς ταυτόχρονα παίξαμε με για αρκετή ώρα με Μούρτο και Πελεκάνο.

Ο Σίμτσακ που έδωσε λύσεις σε ριμπάουντ , άμυνα και σκριν έμεινε στον πάγκο.

Δυστυχώς η επιλογή του κόουτς να πεθαίνει με τους Αμερικανούς δε του βγήκε σε καλό.

Έτσι ακριβώς.

Ένα παιχνίδι που μπορούσαμε να το ελέγχουμε απόλυτα και, γιατί όχι, να το κερδίσουμε, εμείς το χάσαμε με διαφορά!!!

Έχεις δίκιο για τον Σίμτσακ, αλλά μην ξεχνάς πως όταν είναι μέσα, παίζουμε με 4 στην επίθεση και όταν είναι μέσα και ο Ξανθόπουλος ταυτόχρονα, παίζουμε με 3...

Όμως ο Hagins γιατί έμεινε τόση ώρα έξω; Δηλαδή περίμενε καλύτερη άμυνα από τον Cohen επάνω στον Kikanovic ή μήπως ο Jamelle είναι χειρότερος από τον Jake επιθετικά;

Έχουμε πρόβλημα σοβαρό. Ο Πελεκάνος έπαιξε και πάλι ελάχιστα και ήταν άφαντος (0/2 τρίποντα και σε όλα τα άλλα μηδέν).

Ο Cupkovic δεν μπήκε ούτε δευτερόλεπτο. Δεν γίνεται να συνεχίσουμε έτσι. Πρέπει να γίνουν αλλαγές, αλλά ποιον να φέρεις τώρα...

Ο Hagins έμεινε πολύ ώρα έξω γιατί ήταν χωνί στην άμυνα. O Kikanovic έκανε ότι ήθελε με το Hagins αντίπαλο ο οποίος ήταν σε αρκετές περιπτώσεις και εκτός θέσης. Ο Σίμτσακ μάζεψε τα πράγματα στην άμυνα αλλά στην επίθεση του έδιναν τη μπάλα από κάτω και την ξαναέβγαζε έξω.

Δυστυχώς η κούραση των Αμερικάνων φανέρωσε τη γύμνια του ρόστερ μας. Πελεκάνος αρνητικός, Ζάρας αρνητικός, Κοέν πολύ soft για τέτοια παιχνίδια, Σίμτσακ και Μούρτος φιλότιμοι αλλά λίγοι. Η ομάδα απλά δεν έχει καθόλου ελληνικό κορμό και αυτό στη μέση της περιόδου δε διορθώνεται.

Αυτό με την κούραση δε το πιστεύω.
Ας το δεκτό ότι Μακνιλ παίζει πολλά λεπτά και δίνει μεγάλη ενέργεια στην άμυνα και στο ξεμαρκάρισμα.
Οι άλλοι τρεις όμως ούτε πολλά λεπτά συμμετοχής έχουν , ούτε φυσικά και τους βλέπεις όλη τη χρονιά να παίζουν σύμφωνα με τις δυνατότητές τους.

Το μόνο που μπορώ να δεχτώ είναι πως με τα διπλά παιχνίδια δε προλαβαίνουν να μάθουν τον αντίπαλο , να βελτιωθούν στις προπονήσεις κ.λ.π.

Δεν παίζαμε με Κοέν και White, ο Πρίφτης έβαλε τον Κοέν στη θέση του Σίμτσακ μόνο όταν μας ξέφυγαν στο σκορ. Δε μπορούσε να βάλει το Hagins γιατί στην άμυνα ήταν τραγικός και δε μπορούσε να κρατήσει το Σίμτσακ γιατί στην επίθεση παίζαμε με παίκτη λιγότερο και χρειαζόμασταν σκορ οπωσδήποτε.

Γενικότερα ο Άρης την καλύτερη του απόδοση την πιάνει όταν παίζουν ταυτόχρονα Ξανθόπουλος και Waters. Δυστυχώς όμως όταν ο Ξανθόπουλος δεν είναι σε καλή κατάσταση, όπως σήμερα, ο χρόνο στο 1 πρέπει να μοιράζεται περισσότερο για να μην σκάσει και ο Waters ο οποίος έπαιξε πολλά λεπτά έτσι και αλλιώς σήμερα.

Σε ένα σημείο του αγώνα (το καλό μας) παίξαμε με Σίμτσακ και Κοέν στους ψηλούς.
Δεν ήθελα να βγάλει τον Σίμτσακ και να βάλει τον Κοέν αλλά να έχει μέσα δύο ψηλούς (Σίμτσακ , Κοεν , Χάγκινς) μπας και μαζεύαμε την άμυνα και τα ριμπάουντ.
Το ότι ο Τσουπκοβιτς δεν παίζει ούτε λεπτό πλέον το έχουμε αποδεχτεί.

με το να παίζουν πάντως ταυτόχρονα Ξανθόπουλος και Μούρτος με Ουότερς ο τελευταίος έχει λιγότερη κόπωση από το να παίζει με ΜακΝιλ και Πελεκάνο. Δε θα έπρεπε στο συγκεκριμένο παιχνίδι πιστεύω να παίξει ούτε λεπτό χωρίς άλλον έναν παίχτη που κατεβάζει την μπάλα.

Με σκορ 21-17, στην 2η περίοδο, ολοκληρώθηκε ονειρικά το 1ο ημίχρονο. Η ομάδα μας όμως δεν είχε τον ίδιο ρυθμό στο 2ο δεκάλεπτο, κάτι φυσιολογικό, όπως στο 1ο. Ήταν αρκετά άστοχη σε ελεύθερα σουτ που δοκίμασαν οι παίχτες μας, είτε για δύο είτε για τρεις πόντους, γεγονός που θα πρέπει να προσέξει αν θέλει στα επόμενα παιχνίδια -και ειδικά στα εκτός έδρας- να έχει τύχη σε ό,τι αφορά την διεκδίκηση τους.

Νίκη και με τεράστια διαφορά, απέναντι σε μια ομάδα που δεν γνωρίζω τι θα παρουσιάσει στην συνέχεια, αλλά δεν περιμένω να την δω σε αντίστοιχα κακή επιθετική βραδιά από πλευράς συγκομιδής. Όπως και να 'χει όμως, με την σημερινή μας νίκη, κάναμε ένα βήμα περισσότερο από την 4η θέση και πλέον κοιτάμε πιο ψηλά. Το επόμενο παιχνίδι, στην έδρα των Ιταλών, απέναντι στην Armani Milano, θα δείξει σε μεγάλο βαθμό το επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε. Πολύ δυνατή αντίπαλος, στην έδρα της και ο Άρης θα πρέπει να παρουσιαστεί απόλυτα συγκεντρωμένος για να μην υποστεί βαριά ήττα.

Ο Άρης σήμερα είχε εξαιρετικά ποσοστά στα τρίποντα (10/18), έχοντας καταπληκτικό timing επιλογών. Όχι μόνο δεν τα εκβίασε, αλλά παρότι σούταρε με εντυπωσιακό ποσοστό σε ολόκληρη την βραδιά, δεν παρασύρθηκε από αυτό. Αν ανατρέξει κανείς στο παιχνίδι, μπορεί να βρει τρωτά σημεία και τέτοια που επιδέχονται βελτίωσης, αλλά εντάξει, μετά από ένα τέτοιο παιχνίδι, δεν μπορεί κανείς να μην είναι ικανοποιημένος.

Δεν νομίζω πως θα ήταν καλή ιδέα να παίξουμε με Σίμτσακ , Κοεν , Χάγκινς, η κυκλοφορία της μπάλας θα χανόταν σε ένα παιχνίδι στο οποίο ο αντίπαλος πίεζε ασφυκτικά. Αν βέβαια εννοείς πως θα μπορούσε να κρατήσει Σίμτσακ στο 5 και Κοεν στο 4, ναι, θα μπορούσε αλλά ενδεχομένως να θεώρησε πως ο Σίμτσακ είχε ήδη παίξει αρκετά (είναι και όψιμος πανάθεμα τον) και πως χρειαζόταν μια παραπάνω λύση στην επίθεση. Δυστυχώς ο White δεν του βγήκε ούτε στην επίθεση αλλά ούτε και στην άμυνα αφού μας πήραν όλα τα ριμπαουντ ενώ μάλιστα είχε και καλύτερες θέσεις.

Όσο για εναλλακτικά σχήματα με το Waters, θα μπορούσε ίσως να τα δοκιμάσει αλλά δε νομίζω πως θα τον ξεκούραζαν ιδιαίτερα. Η μεγαλύτερη κούραση για το Waters προέρχεται από την άμυνα, καθώς είναι κοντός και όχι ιδιαίτερα δυνατός. Μάλιστα στο 4ο δεκάλεπτο φάνηκε πολύ έντονα η κούραση του στην άμυνα αφού έχανε τον αντίπαλο του σε καίρια σημεία.

εννοώ δίδυμο ψηλών και όχι και τους τρεις μαζί. Στην τέταρτη περίοδο οι Γερμανοί έπαιζαν με ψηλό σχήμα και (εκ του αποτελέσματος) θα έπρεπε να τους ακολουθήσουμε.
Τώρα αν το σχήμα θα ήταν Κοεν-Χάγκινς , Κοεν-Σιμτσακ ή Σιμτσακ-Χαγκινς νομίζω είναι λεπτομέρεια.

Αλλά σίγουρα σχήμα με Ουάιτ-Μούρτο-Πελεκάνο ταυτόχρονα σίγουρα δεν ήταν καλή ιδέα.

Μετά το παιχνίδι με τη Neptunas, όταν και βρισκόμασταν σε εξαιρετικό φεγγάρι και με την ψυχολογία στα ουράνια, πριν από όλες τις τελευταίες σφαλιάρες, έκανα τα παρακάτω σχόλια:



Και δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου, αφού τα σουτ 2 πόντων είναι πιο σημαντικά από αυτά των 3, ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια. Φανταστείτε μια βραδιά στην οποία θα σουτάρεις με χαμηλό ποσοστό στα τρίποντα -ξαναλέω ειδικά εκτός έδρας- και δεν είσαι σε ένα αποδεκτό ποσοστό ευστοχίας στα δίποντα... Δεν χρειάζεται να την φανταστείτε. Τις έχετε δει στην πράξη, από το παιχνίδι κόντρα στον Παναθηναϊκό (κύπελλο) και μέχρι σήμερα.



Τι θέλει να πει ο ποιητής; Έλλειψη συγκέντρωσης, βιασύνη και κακές επιλογές. Δυστυχώς, στα τελευταία παιχνίδια, αυτό το είδαμε σε συνδυασμό με το παραπάνω μου σχόλιο (τα χαμηλά ποσοστά στα σουτ και ειδικά στα δίποντα). Κι αν σε ένα παιχνίδι στο οποίο βρίσκεσαι με 20+ πόντους διαφορά, κάτι τέτοιο είναι, εν μέρει, φυσιολογικό, σίγουρα δεν ισχύει αυτό σε παιχνίδια που είναι εκ προοιμίου δύσκολα.



Η Neptunas κέρδισε στην έδρα της την Alba και σήμερα ηττήθηκε με μόλις 8 πόντους διαφορά στην Ιταλία (79-71), έστω και αν δεν έπαιζε ο τραυματίας Gentile.

Το χειρότερο όμως είναι πως επιβεβαιώθηκαν οι φόβοι μου για την παρουσία μας στην Ιταλία. Μπορεί να ήμουν συγκρατημένα αισιόδοξος, μέσα μου, αλλά δεν μπορούσα να μην βλέπω την πραγματικότητα, θεωρώντας το παιχνίδι πάρα πολύ δύσκολο. Δυστυχώς η ομάδα μου δεν με διέψευσε...



Και αυτό είναι κάτι που έχουμε απωλέσει τον τελευταίο καιρό. Δεν υπάρχουν σωστές επιλογές. Υπάρχει βιασύνη, κακή ψυχολογία, μεγάλη αστοχία και πάρα πολλά λάθη αβίαστα και απαράδεκτα.

Η κούραση, σωματική και ψυχολογική είναι δεδομένη. Και πως να συμβεί κάτι διαφορετικό, όταν η ομάδα έχει τόσους συνεχείς αγώνες, αλλά και ταξίδια. Το ρόστερ, είναι μικρό, οπότε με 6-7 παίχτες, από τους οποίους περιμένεις να σηκώσουν το βάρος και να τραβήξουν το κουπί, ήταν αναμενόμενο να κλατάρεις. Το χειρότερο όμως είναι πως δεν υπάρχει δυνατότητα για αλλαγές-προσθήκες, ώστε να αποκτήσει, έστω και στην πορεία, το απαιτούμενο βάθος.

Θα πρέπει να περιμένουμε, να εξακολουθούμε να στηρίζουμε -προσωπικά νιώθω μεγαλύτερη πόρωση τώρα και θέλω να βοηθήσω περισσότερο την ομάδα στα δύσκολα που με έχει απόλυτη ανάγκη- και να κάνουμε υπομονή. Θα ενισχυθεί η ομάδα. Ο Batista είναι πολύ πιθανή προσθήκη, αλλά πρέπει να περιμένουμε μερικές μέρες ακόμη. Σίγουρα ψάχνονται και για κάτι ακόμα, αν υπάρχει ή αν προκύψει.

Το είπατε κάποιοι εδώ, απλά θέλω να το τονίσω κι εγώ. Το παιχνίδι γύρισε με το σχήμα Ξανθόπουλο- Γουότερς, με τον πρώτο να πιέζει πολύ στην μπάλα και να δυσκολεύει την κυκλοφορία των Γερμανών και στην επίθεση να πασάρει στο Γουότερς σε κατάλληλα σημεία (και χρονικά και σαν θέσεις), ο οποίο εχθές εκτελεστικά βρισκόταν σε εκπληκτική βραδιά. Το σχήμα αυτό το ξέχασε εντελώς σχεδόν στο τέταρτο δεκάλεπτο, με αποτέλεσμα ο Άρης να παίξει όπως παίζει τα τελευταία ματς, τραγικά. Σε αυτό το σημείο κρίθηκε το παιχνίδι και για μένα ωμά φταίει ο Πρίφτης. Ο Άρης χρειάζεται σίγουρα μεταγραφές, αλλά και να σκεφτεί πολύ από την νέα χρονιά, μέχρι που μπορεί να φτάσει με τον συγκεκριμένο προπονητή

Ο Πρίφτης είναι εύκολος στόχος, αλλά θα πρέπει να είμαστε και πιο ψύχραιμοι και πιο δίκαιοι. Καταλαβαίνω τα νεύρα μετά από συνεχή αρνητικά αποτελέσματα αλλά καμιά φορά θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στον προπονητή μας, ο οποίος στο παρελθόν έχει δείξει πως ξέρει τι κάνει. Ο κόουτς δεν είναι βλάκας, το σχήμα με Ξανθόπουλο στο 1 και Waters στο 2 το έπαιζε συνέχεια όταν ο Ξανθόπουλος ήταν καλά και μπορούσε να το υποστηρίξει. Εχθές ο Waters τραυματίστηκε στον αγκώνα και ο Ξανθόπουλος έπαιζε με τενοντίτιδα. Είναι επομένως απόλυτα λογικό το γεγονός πως ο κόουτς στο τελευταίο δεκάλεπτο προσπάθησε να παίξει με εναλλακτικά σχήματα.

Όχι κι έτσι, ρε μάγκες!

Πέντε φάσεις. Πέντε ήταν οι στιγμές που στοίχισαν στον Άρη ένα δικό του παιχνίδι. Ναι, δικό του. Και ας έγραψε τελικά το ταμπλό 82-67. Ήταν συγκεκριμένες οι στιγμές που έκριναν το παιχνίδι και που όλες, την γκαντεμιά μου μέσα, ήταν υπέρ της Άλμπα.

Ο Μούρτος κάνει όμορφη προσπάθεια και σερβίρει στον Σίμτσακ ένα «πάρε – βάλε», για να γίνει το 52-58. Ο τελευταίος αστοχεί κάτω από το καλάθι και στην επόμενη επίθεσή της Άλμπα, στην λήξη του χρόνου, ο Μιλοσάβλιεβιτς μειώνει με τρίποντο στον πόντο.

Ξεκινά η τελευταία περίοδος και δυο φορές, στην λήξη του χρόνου επίθεσης της Άλμπα και υπό ασφυκτική αμυντική πίεση, ο Κικάνοβιτς ευστοχεί. Κτίζει μικρή διαφορά, «μομέντουμ» για την ομάδα του και ταυτόχρονα, δημιουργεί εκνευρισμό και άγχος στον Άρη.

Ο Οκάρο Γουάιτ εκτελεί δίποντο με την βοήθεια του ταμπλό, η μπάλα μπαίνει και βγαίνει από το καλάθι της Άλμπα και στην άλλη πλευρά, η μπάλα γλιστράει από τα χέρια του ΜακΝίλ σε «αίρμπολ» του Κινγκ και ο Βάργκας παίρνει ανέλπιστο επιθετικό ριμπάουντ – «δώρο» για το +8.

Ο ΜακΝίλ κάνει κακή επαναφορά, η μπάλα χάνεται και στην προσπάθεια να αποτρέψει τον αιφνιδιασμό, τα πόδια του μπερδεύονται με αυτά του Μιλοσάβλιεβιτς. Ο αστείος Νορβηγός διαιτητής χρεώνει με αντιαθλητικό τον Αμερικανό, η Άλμπα βάζει την βολή και με επιθετικό ριμπάουντ και καλάθι του Λόντσαρ, ξεμακραίνει πάλι στους οκτώ πόντους.

Ξανά ο Γουάιτ, βγαίνει στην κορυφή του τριπόντου μόνος του, σουτάρει και την μπάλα την «ξερνάει» το στεφάνι. Ο Άρης επιστρέφει γρήγορα, δεν τρώει αιφνιδιασμό, όμως ο Οκάρο χρεώνεται νέο αντιαθλητικό φάουλ – εφεύρεση και ο Άρης τρώει δυο βολές και τρίποντο από τον Λόντσαρ. Τετέλεσται.

Οι πέντε παραπάνω φάσεις, συνοψίζουν εν πολλοίς όλο το στόρι της Mercedes Benz Arena. Και όπως αντιλαμβάνεστε, υπάρχει έντονη η «γκρίζα» σκιά των διαιτητών που, με εξαίρεση τον έμπειρο Ισπανό Ιερεθουέλο, έπαιξαν 100-0 Άλμπα. Δεν συναντάς συχνά, άλλωστε, τρία αντιαθλητικά φάουλ και τεχνική ποινή για flopping (Ξανθόπουλο), σε παιχνίδι που για 35 λεπτά είναι σκληρό ντέρμπι, όλα κόντρα σε μια ομάδα και υπέρ της άλλης.

Ο Άρης, λοιπόν, πάλεψε στο Βερολίνο. Δεν μας «άδειασε», όπως το έκανε στην Ρόδο, στο Μιλάνο ή στο ΟΑΚΑ. Είχε παλμό, είχε αγωνιστικό σφυγμό, επέστρεψε δυο φορές από το - 12 και προσπέρασε μέχρι και στο +5. Οι παίκτες έβαλαν τα κορμιά τους, το ήθελαν το παιχνίδι, αλλά ένα κακό και άτυχο εξάλεπτο στο τέλος, χάλασε το μυαλό τους και έφερε το πλασματικό τελικό σκορ.

Η ευρωπαϊκή μοίρα του Άρη δυσκολεύει, όμως ακόμη έχει «λαδάκι» το καντήλι του. Θα πρέπει, βέβαια, να χάσει η Άλμπα στο Μιλάνο και να κερδίσει ο Άρης Ιταλούς και Γερμανούς στην Θεσσαλονίκη. Κάτι που σημαίνει ότι ο Πρίφτης και οι παίκτες του, θα παίξουν έναν μεγάλο τελικό στην Λιθουανία με την Νεπτούνας. Το «3 στα 3» στον δεύτερο γύρο του Last 32, δεν είναι δα και σενάριο επιστημονικής φαντασίας.

Υπάρχουν, όμως, άλλα πράγματα που με πειράζουν και που οφείλω να τα γράψω για να βγουν από μέσα μου. Με ενόχλησε πολύ στο τέλος του αγώνα, η εικόνα των παικτών που χειροκροτούν τον κόσμο και ο Μούρτος τρώει πλαστικό μπουκάλι. Δέχομαι το «κράξιμο», δέχομαι και το μπινελίκι στο μέτρο του, αλλά όχι και έτσι ρε μάγκες. Όσο κακό αγωνιστικό φεγγάρι και να περνάει αυτή η ομάδα, κανένα χέρι δεν δικαιούται να της πετάει μπουκάλι. Αν είναι από υπερβολική αγάπη για τον Άρη αυτή η συμπεριφορά, τότε να ξέρετε ότι το «Οιδιπόδειο» σύμπλεγμα είναι επικίνδυνο. Η κριτική προς τους παίκτες και τον προπονητή είναι θεμιτή, απαραίτητη, αλλά βλέπω ότι κάπου χάνουμε το μέτρο.

Με πειράζει, επίσης, αυτή η νωχελική στάση της διοίκησης της ΚΑΕ Άρης. Που ναι μεν καλύπτει, μέσα από “nonpaper” δηλώσεις, τον Πρίφτη και τους παίκτες, αλλά δεν προστατεύει ουσιαστικά την ομάδα, λόγω πολύ κακής επικοινωνιακής τακτικής. Αν δεν θέλει να βγει ο ίδιος ο Νίκος Λάσκαρης, ας βγει ο Λευτέρης ο Αρβανίτης. Και αν δεν θέλει ούτε αυτός, ας βγει μια ριμάδα ανακοίνωση με την υπογραφή της διοίκησης, που να υπενθυμίζει στον κόσμο τους φετινούς στόχους: Οικονομική εξυγίανση (συντελείται), πρόκριση στους «32» του Γιούροκαπ (επετεύχθη), κατάληψη της 3ης θέσης στο ελληνικό πρωτάθλημα (είναι ανοικτή).

Κατά τα άλλα, ας βρεθεί τρόπος να αποκτηθεί ο Εστεμπάν Μπατίστα, που αποτελεί όπως έχω καταλάβει τον μοναδικό υπαρκτό μεταγραφικό στόχο του Άρη, για να επέλθει αγωνιστική ισορροπία μεταξύ περιφερειακής γραμμής και ψηλών. Και φυσικά, ας βρει τρόπο ο Πρίφτης να επαναφέρει τον Χάγκινς σε αγωνιστική τάξη (γιατί είναι «απών» από τα τελευταία τέσσερα παιχνίδια), να χαλαρώσει κάπως τον «τσιτωμένο» Γουάιτ και να «στύψει» το ελληνικό στοιχείο της ομάδας ώστε να δώσει κάτι παραπάνω.

Υ.Γ. 1: Η παρουσία του κόσμου ήταν συγκλονιστική. Απερίγραπτα παθιασμένη, μνημείο στήριξης και πίστης στην φανέλα και το σήμα της. Αν έλειπε το ρημάδι το μπουκάλι προς τον Μούρτο, δεν θα υπήρχε η παραμικρή ανορθογραφία.

Υ.Γ. 2: «Έκανα λάθος που αντέδρασα στο μπουκάλι, έπρεπε να βάλω το κεφάλι κάτω και να φύγω. Κατάλαβα το λάθος μου αμέσως, αλλά όταν έχεις 200 σφυγμούς δεν το αποφεύγεις εύκολα…» Αυτό μου είπε ο Μούρτος, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα, για την λανθασμένη του απόφαση να ζητήσει τον λόγο από τον άγνωστο της κερκίδας που τον στόχευσε. Όπως του είπα, ποτέ δεν πρέπει να το ξανακάνει αυτό το λάθος, γιατί αυτός είναι επαγγελματίας αθλητής. Τον δικαιολογώ όμως, γιατί αγαπάει πραγματικά τον Άρη και γιατί στεναχωριέται περισσότερο από όλους στα αποδυτήρια για τα τελευταία αποτελέσματα.

Υ.Γ. 3: Θα το γράψω και αυτό. Επτά δημοσιογραφικές αποστολές έχουν κάνει οι δυο αθλητικές εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, τα τέσσερα αθλητικά ραδιόφωνά της, τα δυο σάιτ που ασχολούνται αποκλειστικά με τον Άρη. Καμιά άλλη ομάδα στην Ευρώπη, δεν έχει έξι δημοσιογράφους να τρέχουν από πίσω της παντού. Και αν είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε τους κανόνες που θέτει ο Πρίφτης (να μην μένουν οι εκπρόσωποι του Τύπου στο ξενοδοχείο της ομάδας, αν και το έκανα σχεδόν είκοσι χρόνια χωρίς να ζημιωθεί ο Άρης), δεν μπορώ να κατανοήσω την αδιαφορία της ΚΑΕ προς τα προαναφερθέντα Μ.Μ.Ε. και τους εκπροσώπους τους. Και δεν αποτελεί αυτό μομφή για το Γραφείο Τύπου της ΚΑΕ. Ξέρουν οι διοικούντες σε τι αναφέρομαι.

Υ.Γ. 4: Ας του μιλήσει κάποιος του ανθρώπου. Αυτά τα περί «αυτοκρατοριών, Φράγκων, επαναστάσεων και Θεών» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνουν πολύ κακό στον Άρη. Είπαμε, τιμούμε το «αφεντικό» μας, αλλά και η κολακεία έχει ένα όριο.

Ο Πρίφτης είναι εύκολος στόχος, αλλά θα πρέπει να είμαστε και πιο ψύχραιμοι και πιο δίκαιοι. Καταλαβαίνω τα νεύρα μετά από συνεχή αρνητικά αποτελέσματα αλλά καμιά φορά θα πρέπει να δείχνουμε περισσότερη εμπιστοσύνη στον προπονητή μας, ο οποίος στο παρελθόν έχει δείξει πως ξέρει τι κάνει. Ο κόουτς δεν είναι βλάκας, το σχήμα με Ξανθόπουλο στο 1 και Waters στο 2 το έπαιζε συνέχεια όταν ο Ξανθόπουλος ήταν καλά και μπορούσε να το υποστηρίξει. Εχθές ο Waters τραυματίστηκε στον αγκώνα και ο Ξανθόπουλος έπαιζε με τενοντίτιδα. Είναι επομένως απόλυτα λογικό το γεγονός πως ο κόουτς στο τελευταίο δεκάλεπτο προσπάθησε να παίξει με εναλλακτικά σχήματα.