QUOTE (markos1949 @ May 26 2018, 10:54 )
Ναι φιλε μου πολυ σωστο πρεπει να παρει ενα τελος η μεγαλη ντροπη σε αυτο το θεμα!Οταν παμε ευρωπη πρεπει ωα σεβομαστε την σημαια μας!Να βαλει η εοκ ολα τα στατιστικα που εχουν τα παιδια που εχουν καλεσει,εκει θα δουμε την πραγματηκη αληθεια! εχω να πω που στη πλατη ταλαντουχων παιδιων κανουν μανγκες τα παιδια των χορηγων!!!ντροπη
Τα στατιστικά δεν βοηθάνε. Πρώτον γιατί υπάρχει χάος επιπέδου στα διάφορα πρωτάθλημα, δεύτερον γιατί οι κλήσεις κοιτάνε και προς το μέλλον, όχι μόνο στο παρόν. Να το πω με ένα παράδειγμα, αν έχεις κάποια ψηλή θα την πάρεις και κουλή να είναι. Μπας και. Επιπλέον δεδομένης της μικρής βάσης που υπάρχει στις γυναικείες υποδομές , αν καλείς 20 παιδιά η διαφορά του πρώτου με το 20 μπορεί να ναι τεράστια.
Γενικά η υπόθεση "κλήσεις" δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο. Το ιδανικό θα ήταν να φτάσουμε σε ένα σημείο όπου θα υπάρχει εμπιστοσύνη και θ' αφεθούν οι όποιοι ειδικοί απερίσπαστοι να κάνουν την δουλειά τους.
Μέχρι τότε καλό θα ήταν η ΕΟΚ να εκδώσει μερικές "ντιρεκτίβες/κατευθύνσεις" με το πνεύμα και τα κριτήρια των κλήσεων. Θα βοηθούσε ωστε κι εμείς να μην φωνάζουμε με το παραμικρό, αλλά κι οι εκλέκτορες να νοιώσουν πως υπάρχει ένα πλαίσιο και δεν επιτρέπονται οι αυθαιρεσίες.
- Να το κλείσω απ την πλευρά μου επαναλαμβάνοντας μερικά
βασικά σημεία σε βουλέτες που είναι και της μόδας.:
Το θέμα "κλήσεις" είναι
δύσκολη υπόθεση. Και η αρχική απόφαση "ποιές θα κληθούν", αλλά και η εκ των υστέρων αξιολόγηση "αν αυτές που κλήθηκαν" ήταν οι κατάλληλες. Συνεπώς λάθη κι αστοχίες αναμένονται.
Το
πνεύμα των κλήσεων κατα την γνωμη μου υπαγορεύεται απο δύο διαφορετικούς και συχνά αποκλίνοντες γνώμονες. 1ον) την στελέχωση των μικρών εθνικών με παίκτριες που είναι οι καλύτερες τώρα -
κλήση τύπου Ι - και 2ον) το μέλλον -
κλήση τύπου ΙΙ. Όταν λέμε "μέλλον" δεν εννοούμε πως θα σε πάρουν οι ομοσπονδιακοί και θα σε μεταμορφώσουν σε σούπερ παίκτη. Η κλήση τύπου ΙΙ είναι περισσότερο ένα καμπανάκι προς τον παίκτη να σκεφτεί "
ωπς, κάτι γίνεται εδώ" να το πάρει λίγο πιο σοβαρά, να προπονηθεί σκληρότερα. Αυτό είναι κατα βάση. Ούτε παράσημο, ούτε αναγνώριση ούτε τίποτα προς εξαργύρωση.
Και
η μη κλήση μπορεί να λειτουργήσει σαν καμπανάκι, σαν κλήση τύπου ΙΙ. Ειδικά για παιδιά που έχουν το μπασκετομικρόβιο και είναι πεισματάρικα και μαχητικά. "
Κακώς δεν με κάλεσαν και θα το αποδείξω" ή "
δεν με κάλεσαν πρέπει να δουλέψω περισσότερο/ πιο συστηματικά". Κλασικό παράδειγμα ο Δημήτρης ο Διαμαντίδης.
Αντιθέτως η κλήση -εφόσον δεν κατανοούμε το πνεύμα της - μπορεί να λειτουργήσει σαν υπνωτικό.
"Δέσαμε τον γάιδαρο" / "πιάσαμε τον παπά".
Οι κλήσεις
ΔΕΝ μπορεί να αντιμετωπίζονται με χαλαρότητα του στυλ "
ούφ, βάλε τώρα όποια να 'ναι, σιγά το πράγμα" ή "
ας κάνω την χάρη στον κο Χ, δεν βαριέσαι..". Το αποτέλεσμά τους επηρεάζει την εικόνα που έχουμε εμείς για τον εαυτό μας και την εικόνα που έχουν τρίτοι για μας. Κι αυτά τα πραγματάκια μπορεί να επηρεάσουν την κατάληξη και το ύψος μιας σύμβασης ελληνικής εταιρίας στο εξωτερικό μέχρι τα εθνικά θέματα. Δεν είμαστε νήπια σ'αυτόν τον πλανήτη, ούτε μόνοι μας... Ας ΩΡΙΜΆΣΟΥΜΕ γιατί τα παλούκια συσσωρεύονται ολόγυρα.
Οι μόνοι που
σίγουρα δεν επιτρέπεται να εμπλέκονται στις κρίσεις είναι οι γονείς. Αδυνατούν εκ θέσεως να δουν αν το παιδί τους είναι καλύτερο ή χειρότερο απο κάποια άλλα και δυστυχώς αδυνατούν να κατανοήσουν και το πνεύμα των κλήσεων. Αποτέλεσμα, κάνουν ζημιά και σο μπάσκετ, και στην χώρα, και στο παιδί τους.
Αυτά.