Τι εννοούμε ο καλύτερος ή τι ψηφίζουμε?
Το καλύτερο στιλ δηλαδή τον καλλιτέχνη που χαίρεσαι να τον βλέπεις περισσότερο από κάθε άλλον;
ο καλύτερος σκόρερ, σουτέρ, πασέρ, μπλοκέρ, ριμπάουντερ, αμυντικός, κλέφτης, συμπαίκτης;
ο πιο ψύχραιμος που έμπαινε μπροστά όταν οι άλλοι έτρεμαν και συνήθως έφερνε εις πέρας την αποστολή;
αυτός που ενέπνεε μεγαλύτερο σεβασμό στους συμπαίκτες, τρόμο στους αντιπάλους;
αυτός που πήρε τους περισσότερους τίτλους, είχε την μεγαλύτερη επιρροή στον κόσμο; αυτός που άλλαζε τις ισορροπίες ή αυτός που είχε την πιο επιτυχημένη καριέρα;
Αν είναι το τελευταίο δεν νομίζω ότι ο Κούκοτς έχει αντίπαλο με τρεις Ευρωλίγκες, 3 δαχτυλίδια ΝΒΑ και με χρυσά παγκοσμίου και ευρωπαικού
Για στιλ είμαι μεταξύ Γκάλη και Πέτροβιτς, αξεπέραστοι αρτίστες και οι δυο τους από κοντά και ο Πάου Γκασόλ
Σκόρερ Γκάλης, Πέτροβιτς, Νοβίτσκι και Πάρκερ
Πασέρ Γιασικεβίτσιους, Παπαλουκάς από στους σύγχρονους Κούκοτς, Μαρτσουλιόνις και Γκάλης από τους παλιούς
Σουτέρ ο Πέτζα, με τον Ναβάρο και από τους παλιούς Κουρτινάιτις και Ρίβα
Μπλοκέρ ο Βράνκοβιτς και οι Γκασολαίοι
Ριμπάουντερ σαν τον σημερινό Μαρκ Γκασόλ δεν είχε ποτέ η Ευρώπη
Αμυντικός ο Κιριλένκο και ο Διαμαντίδης αν και μάλλον σύντομα ο Μαρκ Γκασόλ δεν θα έχει αντίπαλο
Κλέφτης ο Πίτις
Καλύτερος συμπαίκτης ο Διαμαντίδης και ο Κιριλένκο ενώ από τους παλιούς μακράν ο Γιαννάκης
Τα μεγαλύτερα @@@δια ο Μποντιρόγκα
Ο παίκτης που αλλάζει τις ισορροπίες σήμερα είναι ο Σπανούλης και στο παρελθόν ο Νοβιτσκι
Έμπνευση και σεβασμό από συμπαίκτες ο Ντίρκ και ο Πάρκερ
Τρόμο στους αντιπάλους ασυζητητί ο Σαμπόνις
Επιρροή στον κόσμο σαν αυτή που είχε ο Γκάλης στους Έλληνες δεν νομίζω ότι είχε κανείς άλλος και πουθενά απλά γιατί ο άνθρωπος έκανε το μπάσκετ το πιο δημοφιλές στην χώρα του την εποχή που αγωνιζόταν.
Στην Γερμανία αυτό δεν πρόκειται να γινόταν ούτε και για τον Τζόρνταν αν αυτός ήταν Γερμανός,
στην Βραζιλία ούτε κατά διάνοια δεν θα μπορούσε ο Όσκαρ να κατάφερνε να ξεπερνούσε σε δημοφιλία το ποδόσφαιρο
ενώ στην Λιθουανία το μπάσκετ ήταν πάντα πρώτο άθλημα.
Θα μπορούσε ίσως να το κάνει ο Ντράζεν στην Κροατία αλλά λόγω χαρακτήρα (κακομαθημένο παλιόπαιδο) είχε πολλές αντιπάθειες σε αντίθεση με τον Ντίβατς πχ που έλαμπε σαν προσωπικότητα ενώ ο άλλος μεγάλος Κούκοτς ήταν πολύ χαμηλού προφίλ και ποτέ του δεν μπόρεσε να πάρει στις πλάτες του την Κροατία η οποία ούτως ή άλλος μετά τον θάνατο του Πέτροβιτς αντιμετώπιζε κρίση ταυτότητας και ποτέ δεν κατάφεραν να ηγηθούν πραγματικά ο Κούκοτς με τον Ράτζα αν και πάντα διέθεταν εξαιρετικό ρόστερ στην εθνική ομάδα τους χωρίς όμως έναν μαέστρο να τους καθοδηγεί από την θέση που άφησε ορφανή ο πραγματικός Μότσαρτ και όχι αυτός του Παπαδογιάννη. Εξάλλου ο Μότσαρτ του μπάσκετ δεν θα μπορούσε να ήταν κουτσός
Βέβαια το σχόλιο του Παπαδογιάννη για τον Ντράζεν απλά δεν υπάρχει…. Ακούς εκεί μετά θάνατον.. ελπίζω να μην τα εννοεί πραγματικά γιατί γελάει ο κόσμος με κάτι τέτοια