Η επισημανση-παραμετρος που θετεις ειναι πολυ σωστη.Ειναι κατι το οποιο ειχα τονισει κ εγω στην συγκριση Κουκοτς vs Νοβιτσκι.
Χαριν παικτων οπως οι Κουκοτς,Μαρτσουλιονις,Πετροβιτς,Ντιβατς,Ρα
τζα,οι οποιοι καταφεραν να αρουν τις οποιες καχυποψιες-δυσπιστιες των Αμερικανων απεναντι στους Ευρωπαιους,οι ''επομενοι'' βρηκαν πιο προσφορο εδαφος..
Στον φιλο Air & King,θα πω πως δεν θα χαρακτηριζα απλα συπαθητικη την καριερα του Μαρτσιουλιονις στους Ουωρριορς.
Μπορει να μην ειχε πολυ μεγαλη χρονικη διαρκεια,ομως για τα δεδομενα της εποχης ηταν φοβερο επιτευγμα να σκοραρει για 2 σεζον περιπου 18π μ.ο. ερχομενος απ τον παγκο..κ ενω οι Ουωρριορς ειχαν την γνωστη 3πλετα run DMC..και να διεκδικει το βραβειο του καλυτερου 6ου παικτη.
Οπως επισης για τον Κουκοτς,οτι δεν ειναι καθολου υποτιμητικη η θεση του 6ου παικτη..απεναντιας..
Στα παραπανω ποστ,δεν ειδα αναφορες στους ''Αμερικανοθρεμμενους'',Ρικ Σμιτς κ Ντεντλεφ Σρεμπφ,οι οποιοι εκαναν πολυ αξιολογη καριερα στο ΝΒΑ.
Οπως επισης κ στον Παρκερ...δεν ξερω για πιο λογο,ομως δεν απολαμβανει κ μεγαλη εκτιμηση,παρολο που ειναι πολυ καλος παικτης κ βασικο γραναζι της μηχανης των Σπερς.

Σωστη η επισημανση του NBAholic οπως και εσενα bullet αλλα περι "προσφορου εδαφους" κ.τ.λ αλλα υπηρχαν και λιγοτερες ομαδες.Μεχρι τα μισα+ των 80ς υπηρχαν 25 ομαδες για να προστεθουν προς το τελος των 80ς το Ορλαντο ο και το Μαιαμι.Για να φτασουμε σημερα στις 30 και ειναι λογικο να αυξανονται οι Ευρωπαιοι και γενικα οι ξενοι στο ΝΒΑ.Το οτι ο Πετροβιτς,ο Μαρτσουλιονις και οι λοιποι ανοιξαν το δρομο δεν σημαινει οτι ο Νοβιτσκι δεν τους εχει ξεπερασει.
Επισης θεωρω συμπαθητικη την θητεια του Μαρτσιουλιονις γιατι δεν ειχε μεγαλη διαρκεια πραγμα πολυ σημαντικο αφου εκρινα τους κορυφαιους ever.
Τον Κουκοτς δεν τον υποτημησα αλλωστε τον καταταξα 3ο ολων των εποχων.Αλλα με τον Σαμπονις που ηταν βασικος Πορτλαντ αναλογικα υστερει.
Συμφωνω για Σμιτς,Σρεμπφ και Παρκερ.Η αλληθεια ειναι οτι και τους τρεις τους περναμε στο ντουκου.Κακως ισως!

Πράγματι οι παικτες που υπήρχαν μέχρι το 80 αδικούνται σε σχέση με τους μεταγενέστερους λόγω έλλειψης τηλεοπτικής προβολής. Μεγάλα ονόματα όπως οι Μπέλοφ.,Κόρατς, Τσόσιτς, Νταλιπάγκιτς είναι λιγότερο προβεβλημμένα αν και είναι γεγονός ότι το ευρωπαίκό μπάσκετ '80 και '90 σημείωσε τέτοιο άλμα που άνοιξαν οι πόρτες του ΝΒΑ. Τέλος πάντων από το '80 και μετά πιστεύω ότι οι καλύτεροι έιναι

1. Πέτροβιτς
2. Σαμπόνις
3. Νοβίστκι
4. Κούκοτυς
5. Γκάλης
6. Ντίβατς
7. Μποντορόγκα
8. Ράτζα
9. Μαρτσουλιόνις
10. Ντανίλοβτς

Και οι τρεις καλύτερες πεντάδες από '80 και μετά:

1. Πέτροβιτς, Γκάλης, Κούκοτς, Νοβίτσκι, Σαμπόνις
2. Μαρτσουλιόνις, Ντανίλοβιτς, Μποντιρόγκα, Ράτζα, Ντίβατς
3. Τζόρτζεβιτς, Περάσοβιτς, Στογιάκοβιτς, Στρεμφ, Γκασολ

Αν και ισως να αδικούνατι μένοντας έξω παίκτες όπως οι Γιαννάκης, Ρίβα, Επι, Τζαμσι, Πάσπαλιε, Ζντοβτς, Ντακουρί Βολκοφ, Σμιτς κα.

Θα καταληξω κι εγω στη συνηθισμένη πεντάδα που όλοι λίγο πολύ καταλήξατε (χωρίς σειρά)

Γκάλης, Πέτροβιτς, Σαμπόνις, Κούκοτς, Νοβίτσκι.

Καλά εννοείται ότι η λίστα θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη και να συμπεριλάβει και άλλους.

Είναι που παίζουν ή επαιζαν σε διαφορετικές θέσεις κατα κανόνα ο καθένας αν και ο Κουκοτς άνετα έπαιζε από 1-4 και ο Νοβίτσκι από 3-5 ενώ και ο Γκάλης κατά συνθήκη έπαιζε και άσσος.

Συμφωνώ στους παίκτες που αναφέρθηκαν.
Θέλω απλά να επισημάνω ότι ο πέτροβιτς ήταν ο πρώτος ευρωπαίος (που έμαθε μπάσκετ στην ευρώπη) που απέδειξε ότι μπορεί να σταθεί στο ΝΒΑ. Μετά άνοιξε ο δρόμος για τους υπόλοιπους. Στους νετς είχε 20 πόντους μ.ο.
Τι θα είχε γίνει αν δεν είχε συμβεί το μοιραίο και είχε έρθει στον παο?

Detlef Schrempf!
Τον ανεφερε κανεις?

Ναι, τουλάχιστον εγώ...

http://www.basketforum.gr/forum/index.php?...c=415&st=75

Πάντως αυτό που έχει κάνει ο Νοβίτσκι, δηλαδή να πάρει μια μετριότατη εώς κακή εθνική ομάδα και να την οδηγήσει ουσιαστικά ολομόναχος τόσο ψηλά δεν το έχουν κάνει και πολλοί...

Γκάλης και μην ακούσω ότι είχε και βοήθεια.
Και στην τελική, πριν τον Νοβίτσκι, η Γερμανία είχε βγει πρωταθλήτρια ευρώπης.
Η Έλλάδα πριν τον Γκάλη?

Η Γερμανία του Νοβίτσκι (τουλάχιστον αυτή που πήρε το αργυρό μετάλλιο το '05) δεν έχει ουσιαστικά κανένα κοινό σημείο με τη Γερμανία του '93, οπότε οι συγκρίσεις είναι μάλλον αδόκιμες. Βελπ, Ρεντλ, Γκναντ, Κοχ, Χάρνις, Γιάκελ απάρτιζαν εκείνη την ομάδα (συν το ότι υπήρχε κι ο Σρεμπφ που όμως δε έπαιξε το '93). Η Γερμανία του 2005 χωρίς το Νοβίτσκι ήταν πολύ πιο μέτρια από αυτήν του '93 χωρίς το Σρεμπφ.

Δεν είπα ότι η Γερμανί του 93 ήταν καλύτερη από τη Γερμανία του Νοβίτσκι. Δεν έκανε σύγκριση.
Είπα ότι η Γερμανία πριν το Νοβίτσκι είχε κάνει κανει κάτι, ενώ η Ελλάδα πριν το Γκάλη δεν είχε κάνει ΄τιποτα

Δεν λεει κατι αυτο.. Απο τη Γερμανια το 93 μεχρι τη Γερμανια του Νοβιτσκι δεν υπηρχε κανενας κοινος παιχτης, οποτε ευκολα μπορουμε να πουμε οτι και η Ελλαδα το 49 ειχε παρει μεταλλιο στο Ευρωμπασκετ, η οτι μια αμιγως ελληνικη ομαδα (ΑΕΚ) το 68 ειχε κατακτησει ευρωπαικο κυπελλο. Δηλαδη υπηρχε ελληνικο μπασκετ και πριν το 80..
Συν το οτι η Ελλαδα το 90 στην Αργεντινη ηρθε 6η στο Παγκοσμιο χωρις τον Γκαλη. Και δεν αναφερω καν τις τεταρτες θεσεις το 93, 94, 95 κλπ.. Η Γερμανια χωρις τον Νοβιτσκι δεν νομιζω να μπορουσε να κανει κατι παρομοιο. Δεν λεω οτι ο Νοβιτσκι ειναι καλυτερος του Γκαλη (η χειροτερος). Δεν συγκρινονται. Απλα κουβεντα κανουμε

Ε, όχι δεν είχε και βοήθεια ο Γκάλης. Μην τρελαθούμε. Σίγουρα ήταν μακράν ο καλύτερος παίκτης, αλλά είχε και τουλάχιστον τρεις παικταράδες δίπλα του.
Καμία σχέση με τη Γερμανία του Νοβίτσκι, όπου πέρα από αυτόν το χάος...

Ο Γκαλης ειχε βοηθεια σε σχεση με τον Νοβιτσκι και μαλιστα πολυ μεγαλη.
Το ξαναλεω ο Γκαλης ειναι κατα την αποψη μου ο κορυφαιος Ελληνας ολων των Εποχων και ενας απο τους κορυφαιους Ευρωπαιους ολων των Εποχων αλλα οταν μηλαμε για τον κορυφαιο Ευρωπαιο ολων των Εποχων ο Νοβιτσκι εχει την μεριδα του Λεωντος.
Αν αυτη η ερωτηση γινοταν εκτος Ελλαδας ποσοι θα ελεγαν ανωτερο τον Γκαλη απο τον Νοβιτσκι?Ελαχηστοι.Περα απο το παιχτηκο στυλ και τα χαρησματα του καθε παιχτη υπαρχει μια πολυ μεγαλη διαφορα και αυτη ειναι σε τι επιπεδο αγωνηζεται ο καθενας.
Το standing ovation προς τον Νοβιτσκι στην μπασκετομανα Σερβια το 2005 σε μια χωρα που εχει βγαλει μεγαλους Θρυλους του Ευρωπαικου μπασκετ ειναι ενα μικρο δειγμα της αναγνωρισης της αξιας του μεγαλου Γερμανου.

Παντως παιδια οσοι λετε οτι ο νοβιτζκι δεν ειχε καθολου βοηθεια κανετα ΜΕΓΑΛΟ λαθος.

Ο νοβιτζκι το 2001 που για ενα σουτ δεν περασε στον τελικο στο ευρωπαικο της τουρκια δεν ηταν καθολου μονος.

Ειχε διπλα του τον οκουλαγια που τελειωσε το τουρνουα με 15 μποντους και 8,5 ριμπαουντ μεσο ορο και εκεινη την εποχη ηταν ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ ενα απο τα πεντε κορυφαια ευρωπαικα τριαρια.
Επισης ο φεμερλινγκ μπορει να μην ηταν της κλασης του φασουλα, αλλα ηταν και αυτος τοπ 5 σεντερ στην ευρωπη τοτε. Δεν ειναι καθολου τυχαιο οτι ειχε 11 ποντους μεσο ορο στο τουρνουα και ενα-δυο χρονια αργοτερα ειχε πολυ σημαντικο ρολο στην κατακτηση της ευρωλιγκας απο την μπαρτσελονα.

Ο νοβιτζκι λοιπον ειχε διπλα ενα κορυφαιο τριαρι και ενα κορυφαιο σεντερ ευρωπαικο επιπεδου και το 2001 και στο παγκοσμιο του 2002 που πηραν το χαλκινο. Επισης οι υπολοιποι παιχτες ( ο μπραντλευ επαιζε ακομα ΝΒΑ και ειχε καπου 6-7 ποντους , ο πεσιτς ηταν ενας καλος γκαρντ επιπεδου ευρωλιγκας, ο χαμαν) ηταν καλοι role players και σιγουρα καλυτεροι απο το χαος που ειχε να αντιπαραταξει η εθνικη περαν των 4 καλων.

Ενταξει ο οκουλαγια μπορει να μην ηταν φανης, και ο φερμερλινγκ ισως δεν ηταν φασουλας, αλλα ενταξει ουτε ο κουτλαι που τον απεκλεισε ηταν ντραζεν , ουτε ο σκολα σαμπονις. Στο κατω κατω ο ενας κερδισε , ο αλλος μια φορα εφτασε σε τελικο και εχασε με κατεβασμενα τα χερια απο μια σχετικα μετρια ομαδα ( η ελλαδα το 2005 ακομα χτιζοταν , ενδεικτικο οτι κερδιζε μονο απο την αμυνα. Βεβαια ελαφρυντικο για τον ντιρκ οτι σε εκεινο το τουρνουα θα συμφωνησω οτι δεν ειχε τον οκουλαγια και ο φεμερλινγκ ειχε αρχισει και γερναγε, αν και εκανε εκπληκτικο τουρνουα, χωρια που οσο ναναι ακομα επαιζε σε ομαδα επιπεδου φαιναλ 4).

Σιγουρα λοιπον ο γκαλης ειχε καλυτερους συμπαιχτες ( βασικα καλυτερη 5αδα) αλλα οχι οτι και ο νοβιτζκι δεν ειχε κανεναν.

Δεν ξερω ποιος ηταν καλυτερος λοιπον ( κατα τη γνωμη μου γκαλης) , ο γκαλης η ο νοβιτζκι , αλλα το one man show που παρουσιασε ο γκαλης το 87 απλα δεν προκειται να το ξαναδει η ευρωπη , σε ομαδα που κερδιζει. Οσο ναναι σχεδον 40 ποντοι ανα παιχνιδι ειναι αυτοι, οταν κανενας αλλος δεν εχει καταφερει να περασει εστω τους 30.

Ο γκαλης ηταν ΙΣΩΣ ο μοναδικος παιτχης στην ιστορια των ευρωπαικων διωργανωσεων που μπορεις να τον παρομοιασεις με τον κομπι η τον τζορνταν η δεν ξερω ποιον κορυφαιο αμερικανο.
Οχι απο αποψης ταλεντου, δεν προσπαθω να συγκρινω γκαλη και τζορνταν, προφανως και ο τζορνταν ηταν ανωτερος.
Αλλα ο γκαλης ηταν ο μοναδικος ευρωπαιους που ειχε ΤΕΤΟΙΟ ταλεντο στο σκοραρισμα, που το ματς ΕΞΑΡΤΑΤΩ αποκλειστικα απο αυτον. Ηξερες οτι αν ηταν στη μερα του θα κερδιζε το ματς. Δεν μπρουσες να τον σταματησεις με τιποτα. Και κουλους συμπαιχτες να ειχε, στη μερα του παλι θα κερδιζε, απλα γιατι στη μερα του στην επιθεση επαιζε ΜΟΝΟΣ.

Το 87 λοιπον ο γκαλης ηταν στη μερα του και ολοι γνωριζουμε τη συνεχεια. Ειχε να αντιμετωπισει διαδοχικα τις ΔΥΟ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΟΜΑΔΕΣ της ευρωπαικης ιστοριας, και αυτος .... ε τι αυτος??....ειπαμε... Απλα ηταν στη μερα του....

Υ.Γ. Επισης πιστευω οτι παρα πολλοι ευρωπαιοι θα πουν οτι ο γκαλης ηταν καλυτυερος απο το νοβιτζκι. Αν κανετε μια βολτα στα βιντεο του γκαλη στο youtube αλλα και σε διεθνη φορουμ, θα διαπιστωσετε οτι κατα κανονα οι περισσοτεροι θεωρουν τη σιερα ως εξης.
1 ο ντραζεν, 2 ο σαμπας και 3 ο γκαλης. Καλος ο νοβιτζκι, τεραστιος, αλλα σαν αυτους δεν ηταν.

Φιλε Parisinos εκτος οτι διαφωνω σχεδον σε ολα οσα λες αλλα βεβαια εχεις την αποψη σου και ειναι σεβαστη ο Γκαλης δεν μπορει να συγκρηθει με τον Νοβιτσκι ποσο μαλλον με τον Τζορνταν και τον Κομπι.Ουτε καν θα επρεπε να αναφερεις τα δυο καλυτερα σουτινγκ γκαρντ ολων των εποχων(με τριτο των Τζερι Γουεστ) και εκτος του τροπου παιχνιδιου υπαρχει διαφορα επιπεδου.Αλλο Ευρωπη αλλο ΝΒΑ.
Επισης δεν δινω πολυ βαση στο τι λεγεται στο youtube καθως η πλειοψηφια ειναι πιτσηρηκαδες που φτανουν σε σημειο να βριζουν για να αποδειξουν στους αλλους οτι εχουν δικιο χωρις τις 95 απο τις 100 φορες επιχειρηματα.
Να σε ενημερωσω οτι το ποσο εχει ξεφυγει ο Νοβιτσκι απο τους υπολοιπους Ευρωπαιους εχει να κανει οτι στην Αμερικη τον θεωρουν απογονο του Μακαντου και μαλιστα καλυτερο με τον κορυφαιο παλιο κοουτς και Hall of Famer Χιουμπι Μπραουν να τον θεωρει τον Καλυτερο Ευρωπαιο ολων των εποχων.
Στο εξωτερικο δεν υπαρχει ποτε περηπτωση ο Γκαλης να κερδιζε περισσοτερους ψηφους απο τον Νοβιτσκι.
Το να καθεσαι τωρα και να λες ονοματα οπως ο Οκουλαγια και ο Φερμελινγκ οταν ο Γκαλης ειχε συμπαιχτη εναν επισης απο τους κορυφαιους ευρωπαιους ολων των εποχων τον Γιαννακη,το μεγαλο ταλεντο που λεγοταν Φανης Χριστοδουλου και μια αμυντικη κολωνα οπως ο Φασουλας δεν νομιζω οτι υπαρχει καμια σχεση!
Για την Αμερικη δεν το συζηταω ουτε στο τοπ-10 δεν θα τον εβαζαν οι Αμερικανοι και οι λογοι ειναι γνωστοι.
Στην Ευρωπη ακομα και οι Ισπανοι που εχουν ισως στο ΝΒΑ το πιο τεχνητη ψηλο που ειδε ποτε το Ευρωπαικο μπασκετ τον Γκασολ και παιχτες παλαιοτερα στην Ευρωπη οπως ο Σαν Επιφανιο παραδεχονται οτι ο Νοβιτσκι ειναι ο κορυφαιος Ευρωπαιος ολων των Εποχων.
Αλλα εκει που ειναι το μεγαλο μπαμ ειναι στην Σερβια.Ο Σαβιτς ηταν ο πρωτος που παραδεχτηκε τον Νοβιτσκι.

Μπορει ο Γκαλης να ηταν πιο πληθωρικο ταλεντο απο τον Ντιρκ αλλα οπως εχω ξαναπει η μηχανικη που εχει ο Νοβιτσκι στο σουτ για το υψος μας παραπεμπει σε "φαινομενο".Ειναι καλυτερος επιθετικα ο Νοβιτσκι.Δεν με νοιαζει αν ο Γκαλης στεκοταν στον αερα πιο πολυ η "εσπαγε" την μεση του αλλα η ουσια μετραει και το επιπεδο.

Σημαντικη και η αναφορα του "Θρυλου" του ΝΒΑ του Μπιλ Ρασσελ στα εγκαινια του Ευρωπαικου Hall Of Fame οπου μπηκε και αυτος και ο Γκαλης και οταν ρωτηθηκε απο τους Αμερικανους(οι οποιοι λογω της παρουσιας του παραβρεθηκαν) ο Ρασσελ γαι το ποιος ειναι ο καλυτερος Ευρωπαιος ειχε πει οτι ο Σαμπονις ηταν τεραστιο ταλεντο αλλα ο Νοβιτσκι ειναι ο καλυτερος ever.Ειναι η αναγνωριση απο "Legends" και μη οπου δειχνει το επιπεδο που εχει περασει πλεον ο Γερμανος.
Εκτος Ελλαδας επαναλαμβανω δεν υπαρχει περηπτωση ο Γκαλης να επαιρνε περισσοτερους ψηφους απο τον Νοβιτσκι οπως ουτε ο συγχωρεμενος Ντραζεν.
Νοβιτσκι για μενα και για την πλειοψηφια παγκοσμιως ειναι ο κορυφαιος Ευρωπαιος ολων των Εποχων.

Φιλε Air and king μαλλον οταν εσυ λες εκτος ελλαδας, εννοεις και εκτος ευρωπης. Γιατι πιστεψε με , δεν υπαρχει ευρωπαικο φορουμ , που να παραδεχεται η πλειοψηφια οτι ο νοβιτζκι ειναι καλυτερος του ντραζεν.

Ο ντραζεν ισως και λογο του προωρου θανατου του , θεωρειται σχεδον αδιαμφισβητητα ο κορυφαιος ολων των εποχων. Δικαια η αδικα δεν ξερω ( μιας και ειμαι της αποψης οτι ο προωρος θανατος του δημιουργησε ενα hype , εναν ολοκληρη μυθο γυρο απο το ονομα του), αλλα αυτη ειναι η πραγματικοτητα.
Ειτε πας στο interbasket.net ειτε στο μεγαλυτερο ευρωπαικο φορουμ αυτο της ACB , ειτε οπουδηποτε αλλου, το ιδιο συμπερασμα θα βγαλεις.

Τωρα για τον γκαλη, ουδεποτε ειπα οτι συγκρινεται με τον τζορνταν και τον κομπε. Ειπα ξεκαθαρα οτι απο πλευρας ταλεντου οι αμερικανοι ειναι σαφως καλυτεροι. Ξαναδιαβασε τι εγραψα και θα καταλαβεις τι πηγα να πω.

Τωρα για τον οκουλαγια και τον φεμερλινγκ δεν καταλαβαινω γιατι τοση απαξιωση? Ο φεμερλινγκ ηταν βασικος σε ομαδα που πηρε euroleague με πολυ σημαντικο ρολο. Ηταν για 4-5 χρονια ενας κορυφαιος ευρωπαιος ψηλος. Το ιδιο και ο οκουλαγια, ασχετο αν δεν πηρε ευρωλιγκα. Οπως ειπα , φασουλας δεν ηταν ο πατρικ, αλλα οχι και αναξιος αναφορας. Πολυ καλος παιχτης ηταν ειτε σ αρεσει ειτε οχι.

Τωρα για γκαλη νοβιτζκι , εσυ μου λες τι λενε διαφοροι αμερικανοι , που ιδεα δεν εχουν απο ευρωπαικο μπασκετ. Αναθεμα και αν ξερει ο μπιλ ρασσελ , ποιος εχει παρει το τελευταιο ευρωπαικο. Καλα οτι δεν εχει δει ποτε τον γκαλη να παιζει , αυτο ειναι σιγουρο.
Οταν κρινουμε ευρωπαιους λοιπον , ειτε σ αρεσει , ειτε οχι, μεγαλυτερη βαρυτητα εχει τι λενε οι ευρωπαιοι. Οπως και οταν κρινουμε τον κορυφαιο αμερικανο, μεγαλυτερη βαρυτητα εχει τι λενε οι αμερικανοι. Και οταν εγω προσωπικα κρινω ποιος ειναι ο καλυτερος ευρωπαιος, εγω προσωπικα, αλλα και οι περισσοτεροι κρινουμε απο αυτα που γινονται στις διεθνεις διωργανωσεις και οχι απο αυτα που γινονται στο ΝΒΑ, πολυ απλα γιατι μερικοι ευρωπαιοι εχουν επιλεξει να μην παιξουν ΝΒΑ.

Οταν λοιπον για τον γκαλη ο ιδιος ο ντραζεν εχει δηλωσει οτι "αν εγω ειμαι ο γιος του διαβολου, τοτε ο γκαλης ειναι ο ιδιος ο διαβολος", ενω σε ανυποπτη στιγμη ειχε δηλωσει οτι θελει να παιξει στην ιδια ομαδα με τον νικ απλα για να του δινει τη μπαλα και να τον βλεπει να σκοραρει, τι να μου πει ο μπιλ ρασελ?
Πως να ξερει ο μπιλλ ρασελ ποιος ειναι ο κορυφαιος ευρωπαιος, οταν τους μισους δεν τους εχει δει να παιζουν?

Επισης δεν υπαρχει ευρωπαικο τοπ τεν χωρις τον γκαλη μεσα. Γενικα δεν υπαρχει ευρωπαικο τοπ τεν χωρις γκαλη, σαμπας, ντραζεν, νοβιτζκι, μποντιρογκα. Μετα οι αποψεις σχετικα αλλαζουν, αλλα αυτοι ειναι 5 ειναι μεσα σε 9/10 τοπ τεν.

Το ποιος ειναι ο Μπιλ Ρασσελ δεν χρειαζεται να πω!Το δεος του Γκαλη στις δηλωσεις του που τον συναντησε το 2007 στην Ισπανια στο Hall of Fame τα λεει ολα.Ηταν πρωτο που ειχε αναφερει ο Νικ.
Τωρα αφου ο Πετροβιτς ειχε πει αυτα περι διαβολου..... γαι τον Γκαλη ο Μπιλ Γουολτον ο "Γιγαντας με τα Πυλινα ποδια" ειχε πει για τον Νοβιτσκι " Nowitzki is the Most Unique player I have ever seen. No one comes Remotely Close." -Bill Walton
Εκτος και να δεν σου κανει και ο Μπιλ Γουολτον που εχει δει τον Πετροβιτς και τον Νοβιτσκι και τον Μαρτσιουλιονις και τον Σαμπονις.

Στα Φορουμ οπως το Ιnterbasket επειδη ειχα δει καποιες συγκρισεις πιο παλια αν και δεν μου αρεσει σαν φορουμ κανεις δεν εκανε αναλυση των παιχτων και απλα λεγανε τους κορυφαιους οχι τον κορυφαιο χωρις επιχειρηματα και αναφορες σε βαθος.Δεν ειδα κανεις να λεει τον Ντρζεν ετσι οπως τα λες πανω απο τον Νοβιτσκι.Ετσι δεν ειναι.

Κανενας Αμερικανος (η σχεδον κανεις για να μην ειμαι απολυτος) αναλυτης,κοουτς,παιχτης δεν προκειται να θεωρησει τον Πετροβιτς ανωτερο απο τον Νοβιτσκι ποσο μαλλον τον Γκαλη.(που ενδεχομενως να ηταν ανωτερος απο τον Πετροβιτς και μονο)
Ενα μικρο κατορθωμα του Νοβιτσκι μιας και μηλας για τις 40αρες του Γκαλη
Reggie Miller is the All time 3-point shooter. Before the age of 29 Miller had made 717 3-pointers. Nowitzki has hit 940 before his 29th Birthday.


Ο Νοβιτσκι ειναι ο μονος Λευκος που εχει μπει σε συγκριση με τον Λαρρυ Μπερντ και αυτο και μονο δειχνει το χαος που υπαρχει αναμεσα στον Νοβιτσκι και τους υπολοιπους Πετροβιτς,Γκαλη,Κουκοτς κ.α

Larry Bird is widely considered the Best Player of All-Time. Bird won the MVP award three times (1984, 1985, 1986 ) and was All NBA ten times. Yet, when you compare Bird and Nowitzki, at the same age of 27, it's almost mind-boggling. Nowitzki has Scored 3,835 more Points. Nowitzki has 749 more Rebounds. Nowitzki has 719 more three point Field Goals. Nowitzki has 319 more Blocks. Nowitzk has done this while shooting a higher percentage from the Field, from the Foul line and from three point land.

" Nowitzki is Bigger and More Athletic than Bird "- Reggie Miller

Εσυ Λοιπον μου ανεφερες το Ιnterbasket και το φορουμ της ACB που δεν εχω δει πουθενα σε αυτα να υπερισχυει ο Πετροβιτς εγω σου αναφερω οτι τολμανε να τον συγκρηνουν με τον Μπερντ και την αναγνωριση που εχει
Δεν θα σου αλλαξω την γνωμη καλα κανει και εχεις την δικη σου αλλα κατα την γνωμη μου οταν ενας παιχτης ποσο μαλλον λευκος μπαινει στην "σφαιρα" του Λαρρυ Μπερντ εκει νομιζω οτι τα παντα τελειωνουν για τον βεβαιως μεγαλο Πετροβιτς και τον βεβαιως Γκαλη.Δεν αμφησβητει κανεις την τεραστια αξια και οτι ειναι στους τοπ κορυφαιους Ευρωπαιους Ολων των εποχων.

Υ.Γ Δεν αλλαζει αυτο που ειπα και το λεω με καθε σιγουρια.Ο Γκαλης εκτος Ελλαδας θα επαιρνε λιγοτερους ψηφους απο τον Νοβιτσκι.
Οσο γαι τον μεγαλο "Μοτσαρτ" Ντραζεν Πετροβιτς ναι ο θανατος του μεγαλωσε τον Θρυλο του συμφωνω αλλα ο Γερμανος εχει χτισει τον δικο του μεγαλυτερο Θρυλο στο ΝΒΑ και εχει βγει MVP και εχει παιξει Τελικους ΝΒΑ.

Μα ειπα εγω οτι ο μπιλλ ρασελ δεν ειναι τεραστιος? Η ο Γουολτον? Απλα απο ευρωπαικο μπασκετ δεν ξερουν οι ανθρωποι. Και ο ταιγκερ γουντς, και ο μαικ ταισον και ο σουμαχερ τεραστιοι ειναι , θα μας πουν και αυτοι τη γνωμη τους?

Οσα ξερει ο σουμαχερ απο ευρωπαικο μπασκετ , αλλα τοσα ξερει και ο μπιλ ρασελ. Το μονο που ξερει ο ρασελλ απο ευρωπαικο μπασκετ ειναι τους ευρωπαιους που παιζουν ΝΒΑ.
Πχ αν τον ρωτησεις, θα σου πει οτι ο ναχμπαρ ειναι καλυτερος απο τον μποντιρογκα . Αυτον ξερει ο ανθρωπος , αυτον λεει. Επισης θα σου πει οτι ο ουντριχ ειναι καλυτερος του διαμαντιδη κιαι του παπαλουκα , και οτι ο καλντερον δεν συγκρινεται με τον σαρας .
Οτι ναναι δηλαδη. Δεν ειναι κακο. Απλα δεν ξερει. Σαν τον μαλκοβιτς που δεν κοιταγε ΝΒΑ, και σου ελεγε οτι στην ευρωπη ο τζορνταν δεν θα εκανε τη διαφορα. Το οτι ο μαλκοβιτς ηταν τεραστιος , δεν αναιρουσε το γεγονος οτι ελεγε κοτσανες, αφου απο ΝΒΑ δεν ηξερε.

Πως να παρω στα σοβαρα τη γνωμη του μπιλ ρασελλ, οταν εχει δει αγωνιζομενους μονο τους μισους ευρωπαιους? Προφανως και γι αυτον ο νοβιτζκι ειναι καλυτερος του γκαλη, αφου τον γκαλη ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΕΙ. Ουτε τον εχει δει να παιζει, ουτε ακουστα τον εχει.

Επαναλαμβανω λοιπον. Το τι λενε οι αμερικανοι δεν με ενδιαφερει. Ολα τα επιχειρηματα σου ειναι σωστα αλλα εκτος θεματος. Τι με νοιαζει τι λενε οι αμερικανοι , οταν εχουν δει αγωνιζομενους μονο τον εναν απο τους δυο παιχτες που προσπαθουμε να συγκρινουμε?

Το τι λενε οι ευρωπαιοι εχει σημασια λοιπον, γιατι ειναι οι μονοι που εχουν εικονα ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ ΠΑΙΧΤΕΣ.
Αν ρωτησεις τους αμερικανους το τοπ 20 των ευρωπαιων ολων των εποχων θα περιλαμβανει μονο ευρωπαιους ΝΒΑερς, πραγμα τελειως αστειο μιας και τοπ 20 ευρωπαικο χωρις σαρας, γκαλη, μποντιρογκα κλπ δεν νοειται.

Για να ολοκληρωσω την κουβεντα οταν συγκρινετε ο Νοβιτσκι με τον Λαρρυ Μπερντ και οχι για παραδειγμα ο "Θρυλικος" Ρικ Μπαρι τοτε αυτο απο μονο του τα λεει ολα.
Δεν ειναι ουτε Ταιγκερ Γουντς(ο οποιος παρεπιπτοντως ξερει απο ΝΒΑ εχει διαρκειας στους Ορλαντο Ματζικ) ουτε Σουμαχερ ο Μπιλ Ρασσελ.Εγω δινω πολλες δεκαρες στην γνωμη του.Επισης σου ανεφερα και τους Σερβους και τον Σαβιτς.
Ο Νοβιτσκι κανει μεγαλη καριερα στο ΝΒΑ οι αλλοι στην Ευρωπη και λιγο στο ΝΒΑ.Στις διεθνεις διοργανωσεις αφου θες να παμε και εκει εχει φερει την Γερμανια ψηλα με μετριους συμπαιχτες.Τζαμπα προσπαθεις να γιγαντωσεις τον Οκουλαγια,τον Φεμερλινγκ για μενα δεν υπαρχουν σαν παιχτες και ειδηκα αν τους συγκρινω με τους συμπαιχτες του Γκαλη.

Δεν ειναι ευκολο να τους συγκρινεις. Και δεν εχει και νοημα.

Στα περισσοτερα σημεια θα συμφωνησω με τον Parisinos, οτι ειναι αλλο το θεμα του ΝΒΑ και αλλο της Ευρωπης. Αλλωστε στο ολο θεμα ΝΒΑ vs Ευρωπη νομιζω συμφωνουμε...
Απλα μια διευκρινηση επειδη ανεφερες τα νουμερα του Οκουλαγια και του Φεμερλινγκ κλπ.. Ε, καποιος ακομα επρεπε να βαλει 15 ποντους και να παρει τα ριμπαουντ.. Η διαφορα του supporting cast του Νοβιτσκι, με Γιαννακη, Φασουλα και Φανη ειναι ΤΕΡΑΣΤΙΑ.

για να ολοκληρωσω απο την πλευρα μου τη κουβεντα, προβανως και ο μπιλ ρασελ ξερει μπασκετ, αλλα δεν γνωριζει τον γκαλη. Οποτε η γνωμη του σε μια συγκριση γκαλη-νοβιτζκι δεν εχει βαρυτητα. Σαν να προσπαθω να συγκρινω επιδοσεις φεραρι-πορσε εχοντας οδηγησει μονο φεραρι

Τωρα benchwarmer επαναλαμβανω. Συμφωνω οτι το supporting cast του γκαλη ηταν ανωτερο, αλλα εξακολουθω να επιμενω οτι φεμερλινγκ και οκουλαγια στα καλα τους ειναι πολυ καλοι παιχτες και ευρωες υποτιμημενοι. Αλλώστε κανενας παιχτης δεν καταφερνει τιποτα μονος του. Κλασσικο παραδειγμα ο μινγκ , που παρ οτι ειναι με διαφορα ο κορυφαιος σεντερ καθε φορα στις διεθνεις διωργανωσεις, δεν καταφερνει ποτε τιποτα.
Επισης η κινα ειναι κλασσικο παραδειγμα οτι δεν εχει καποιος συμπαιχτης απαραιτητα 15-10 Μ.Ο. και καποιος αλλος 11-12 ποντους μεσο ορο.
Αμα δεν μπορουν οι συμπαιχτες, απλα δεν μπορουν . Βαζει ο μινγκ 30 και ολοι οι υπολοιποι αλλους τοσους.

Δυστυχώς, για να μπορέσει κανείς να φτιάξει μια σχετικά αντικειμενική λίστα, πρέπει να έχει υπόψη του τους πάντες κι όλα τα κατορθώματά τους. Μερικοί, πιο αφοριστικοί, θα πουν ότι πρέπει και να τους έχουν ζήσει. Δεν ξέρω αν είναι απαραίτητο να τους έχουν ζήσει, αλλά πρέπει να έχουν όντως υπόψη το πώς τους έζησαν οι παλαιότεροι, κάτι που λίγοι βάζουν στην εξίσωση. Το πόσο επηρέασε το άθλημα στη χώρα του ο Γκάλης και πώς τον έζησαν μερικοί συγκρίνεται με την επιρροή ελάχιστων αθλητών στα αθλήματα των χωρών τους. Αυτό βέβαια μόνο για τον ελλαδικό χώρο. Δυστυχώς, η έλλειψη μερικών σημαντικών διεθνών διακρίσεων (κάποιου ευρωπαϊκού τίτλου σε συλλογικό επίπεδο ή κάποιας διάκρισης σε Ολυμπιακούς Αγώνες, όπως και το ότι πήρε μέρος σε μόνο 1 Μουντομπάσκετ), περιορίζουν κάπως το ευρωπαϊκό και (ακόμη περισσότερο) το παγκόσμιό του "στάτους".

Όσο για την άποψη του Ράσελ, μπορεί να είναι ανακριβής και να έχει και μια λογική παράλληλα...Ανακριβής γιατί όντως λογικά δε γνωρίζει τίποτα για τον Γκάλη και από το ευρωπαϊκό μπάσκετ της εποχής του Νικ, γνωρίζει καλά μόνο τους Ευρωπαίους που πέρασαν από το ΝΒΑ. Από την άλλη βέβαια, αν το σκέφτεται με την έννοια ότι "η καριέρα στο ΝΒΑ μετρά περισσότερο από την "international", πόσο μάλλον απ'την εγχώρια", τότε δε θα δώσει εξίσου μεγάλη αξία στο τι έπιανε ο Γκάλης στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Δε λέω ότι έτσι σκέφτηκε σίγουρα, αλλά το θεωρώ το πιο πιθανό.

Η ιδανική πεντάδα

GALIS(P/G)
PETROVIC(S/G)
KUKOC(S/F)
GASOL(P/F)
SABONIS( C )

ο καλυτεροσς παιχτης? ο κυριος γκαλης φυσικα .. το σηζηταμε!?..ειχε μπει στην καλυτερη 5αδα του 80' μαζι με ΝΒΑ players...

αυτο τα λεει ολα... το βρηκα στην ΑΓΓΛΙΚΗ wikipedia...:

In 854 official career games played, Galis scored a total of 25,995 points, for a scoring average of 30.4 points per game.

Νομιζω με τον Ντιρκ αντι του Γκασολ θα ηταν πιο ιδανικη....

τον M.J. δεν τον ειδα πουθενα!!!! ...κοιταξτε που φτασαμε

Νομίζω οτι ο Ντίρκ δεν έχει παίξεί καθόλου στην Ευρώπη.(πήγε κολλέγιο στα 18 του και μετά ΝΒΑ,διόρθωσε με αν κάνω λάθος)ενω ο Gasol έχει παίξει μέχρι τα 22-23 του σε Bandalona ή Barcelona (δεν θυμάμαι καλα) και μετά εφυγε για ΝΒΑ

Ο Ντιρκ πηγε απο την Β Γερμανιας κατ ευθειαν στο Nba...Αν η 5αδα σου αναφεροταν σε παιχτες που αγωνιστηκαν καποιο διαστημα στην ευρωπη σε ανταγωνιστικο επιπεδο,παω πασο,μιας και ο Ντιρκ δεν μπορει να λογιστει ως τετοιος με 4 (ουσιαστικ 3 )σεζον στη Β Γερμανιας.Ο Γκασολ επαιξε Μπαρτσα.

Νικ Γκαλης απλα και ομορφα.

Αν δεν ειχε κανε το λαθος να μεινει στον Αρη και πηγαινε στο εξωτερικο,
ολοι θα καταλαβαιναν ποσο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ηταν.

Και οχι μονο αυτο..
Αν λειτουργουσε τοτε,οπως παρα πολλοι διεθνεις παικτες απο πολλες εθνικες ομαδες,οι οποιοι επικαλουμενοι χιλιες-δυο δικαιολογιες,δεν δεχονται να κατεβουν στις διαφορες διοργανωσεις,τοτε να δεις ποσοι θα καθονταν πανω σε αναμμενα καρβουνα...

O τίτλος του συγκεκριμένου θέματος φαινομενικά αναφέρεται στον κορυφαίο Ευρωπαίο παίκτη της τελευταίας 25ας. Στην ουσία ωστόσο άνετα μπορεί να υποστηρίξει κανείς πως ο απώτερος στόχος του δεν είναι άλλος από την ανάδειξη
του μεγαλύτερου Ευρωπαίου παίκτη όλων των εποχών. Πράγματι, παρότι όπως πολύ σωστά υπογράμμισε ο NBAholic, η όλη διαδικασία κρύβει παγίδες σχετικές με την δική μας αδυναμία ως νεότεροι να έχουμε πλήρη εικόνα των προ 80's σπουδαίων άσων και κατ'επέκτασην σαφή άποψη. Αν παράλληλα αναλογιστούμε και την σχεδόν παντελή έλλειψη οπτικό-ακουστικού υλικού εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως το εγχείρημα είναι στην καλύτερη περίπτωση ριψοκίνδυνο. Παρ' όλα αυτά η γιγάντωση του μπάσκετ από τα τέλη της δεκαετίας του 80 χάρις στην συνεργασία Στέρν-Στάνκοβιτς με αποκορύφωμα την Βαρκελώνη οδήγησε τους Ευρωπαίους σε πιο ευρεία ενασχόληση με το άθλημα (συνώνυμο μεγαλύτερης δεξαμενής ταλέντων και ανταγωνισμού) και κυρίως την ανάπτυξη του με βάση καθαρά επαγγελματικά πρότυπα. Κατά συνέπεια ενώ δεν αμφισβητώ το υψηλό επίπεδο των Τσόσιτς, Μπέλοφ, Βολνόφ, Ντανέου, Νταλίπαγκιτς, Ε. Ροντρίγκεζ και μερικών άλλων, θα ήταν πιστεύω άδικο να τους εντάξουμε στην όλη διαδικασία σύγκρισης.

Λαμβάνοντας υπ'όψιν τα πολύ ενδιαφέροντα επιχειρήματα που παρουσιάστηκαν στην συζήτηση, θα παραθέσω τη δική μου λίστα η μάλλον την δική μου σειρά σε ότι αφορά την πρώτη πεντάδα, την οποία αντικειμενικά θεωρώ παρά κάτι ακλόνητη:

1) Ντράζεν Πέτροβιτς. Η πεμπτουσία του σούτινγκ γκάρντ Ευρωπαικής κοπής: Εξωπραγματικό στην κυριολεξία σουτ και τρομακτική επαφή με το καλάθι παρά την σχετική έλλειψη ευλυγισίας. Μέτριος στην άμυνα στο υψηλότερο επίπεδο αλλά με χαλύβδινη θέληση να βελτιωθεί έφτασε σε ένα επίπεδο υποφερτό. Οσο για τις ηγετικές του ικανότητες, απλά συνοψίζονται σε έναν μόνο χαρακτηρισμό: Το μεγαλύτερο κωλόπαιδο όλων των εποχών - εδώ θα με συγχωρήσετε για το αγοραίον της έκφρασης όπως θα έλεγε και ο φίλτατος Β. Σκουντής... Η συλλογή του από τίτλους, συλλογικούς και προσωπικούς, υπερπλήρης σε επίπεδο FIBA. Τέλος, ο απόλυτος πρεσβευτής του Ευρωπαικού μπάσκετ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού την εποχή που η προσέγγιση των δύο πλευρών έκανε δειλά δειλά τα πρώτα της βήματα. Μέλος της τρίτης καλύτερης πεντάδας του ΝΒΑ το 92-93 ενώ σίγουρα στα 28 του είχε φτάσει το επίπεδο ενός All-Star Game που κατά κοινή ομολογία του χρωστά η Ιστορία. (Ο μόνος από τους 13 πρώτους σκόρερ εκέινης της περιόδου που δεν επιλέχθη - Ο Ντράζεν ήταν ο 11ος)

2) Άρβιντας Σαμπόνις. Απλά ο μεγαλύτερος Ευρωπαίος παίκτης από άποψης ατόφιου ταλέντου και πιθανότατα ο μεγαλύτερος σέντερ με την ίδια λογική στην ιστορία του αθλήματος. Πως αλλιώς άλλωστε να χαρακτηριστεί ένα πεντάρι 2.21 το οποίο μέχρι πριν τον τραυματισμό του μετά το παγκόσμιο πρωτάθλημα του 86 όχι μόνο διέθετε μπασκετικό δείκτη νοημοσύνης κορυφαίου πλέι μέικερ, αλλά παράλληλα τελείωνε τις φάσεις με ευλυγισία τριαριού και διέθετε αξιοπρόσεκτο τρίποντο. Το φόλοου κάρφωμα στην πλάτη του πανμέγιστου Admiral το 86 απλά δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο για σχόλια σχετικά με την σπάνια αθλητικότητα του Λιθουανικού θαύματος της φύσης. Ένα ιερό τέρας του παγκοσμίου μπάσκετ που ως ένα σημείο και με μερικούς άλλους (Μ. Μακαντού κυρίως) επαναπροσδιόρισε την θέση των ψηλών στο μπάσκετ. Δυστυχώς ο τραυματισμός του ενώ δεν του στέρησε μια πολύ μεγάλη καριέρα γεμάτη τίτλους και προσωπικές διακρίσεις δεν του επέτρεψε να ξεπεράσει τον Πέτροβιτς στο ρόλο του σημαιοφόρου μιας Ευρωπαικής μπασκετικής άνοιξης άνευ προηγουμένου.

3) Νίκος Γκάλης. Ο μεγαλύτερος και πιο πλήρης σκόρερ στην ιστορία του Ευρωπαικού μπάσκετ. Πάνω απ'όλα όμως ένας ανεπανάληπτος νικητής ο οποίος εν μέσω υψηλού ανταγωνισμού μεταξύ του οποίου και οι δύο προαναφερθέντες παρέλαβε μια μικρή μπασκετική δύναμη και την μετέτρεψε ετσιθελικά θα έλεγε κανείς σε παγκόσμια, αλλάζοντας κατά συνέπεια τον Ευρωπαικό χάρτη του αθλήματος και σε βάθος χρόνου και τον παγκόσμιο. Εκτός αυτού έδωσε την δυνατότητα σε μια χώρα στην οποία οι βαριοί σωματότυποι αποτελούν την μεγάλη πλειοψηφία να αναδείξει μια σχολή βασισμένη στην άμυνα και την ομαδικότητα, ή τελευταία όντας αναπόσπαστο κομμάτι του μπάσκετ με κανόνες FIBA (το κερασάκι στην τούρτα μπήκε στον ημιτελικό του 2006...). Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός πως οι τρεις σωματοφύλακες του Νικ την διετία 87-89 αποτελούσαν ο καθένας στην θέση του τους πιο απροσπέλαστους αμυντικούς. Με βάση αυτή την συλλογιστική σαφώς και ο Γκάλης δεν ήταν μόνος. Η διαφορά είναι οφθαλμοφανέστατη στο ρόστερ του μεγάλου ΑΡΗ, όπου ο Φασούλας δίνει την θέση του στον Γουίλτζερ και ο Ιωάννου αντικαθιστά τον Φάνη με τα γνωστά αποτελέσματα. Η διευκρίνηση εδώ και διακωμοδώντας ελαφρώς τον σχεδιασμό της ομάδας είναι πως παίζανε 4 στην άμυνα (απόντος του Νικ ο οποίος παρόλα αυτά διέθετε τα προσόντα για να είναι έστω συνεπής αμυντικός) και ένας στην επίθεση. Με λίγα λόγια επρόκειτο για ένα σύνολο αποτελούμενο από 3 χαρισματικούς αμυντικούς και ένα πέραν κάθε λογικής επιθετικού ταλέντου, με το αποτέλεσμα να παρουσιάζει μια αξιοθαύμαστη ισορροπία.

Θα συμφωνήσω κατά τ΄άλλα με την λογική των παιδιών παραπάνω (NBAholic, Air and King) που αναφέρανε τον περιορισμό του στάτους του Γκάλη σε παγκόσμια κλίμακα για λόγους προφανείς και προφανώς ανεξάρτητους της αξίας του, παρ'ότι το στο Παγκόσμιο του 86 με σέντερ τον Χρήστο Χριστοδούλου ήταν για μια ακόμη φορά πρώτος σκόρερ με 33.7 αφήνοντας στην δεύτερη θέση τον Όσκαρ. Αξίζει ωστόσο να σημειωθεί πως τα νούμερα του σε μια εποχή όπου οι άμυνες αρχίζανε και σφίγγανε είχαν οδηγήσει τους χρήστες του φόρουμ της ACB, ένα από τα 5 μεγαλύτερα μπασκετικά φόρουμ παγκοσμίως στο οποίο κάποιοι συντονιστές είναι έγγυροι Ισπανοί αθλητικογράφοι, να ανοίξουν προ 2-3 ετών ένα 20σέλιδο θέμα σχετικά με την σύγκριση Nικ και Iverson. Λυπάμαι που δεν εστάθη δυνατόν να βρώ το λινκ, φοβάμαι πως θα πρέπει να αρκεστείτε στο λόγο μου. Κλείνοντας και έχοντας υπ'όψιν τα σχόλια τεράστιων παικτών από το χώρο του ΝΒΑ συνειρμικά μου ήρθε αυτό: ''I've seen Galis do things that I have seen neither Lakers nor Celtics do'' Bob McAdoo.

4) Ντίρκ Νοβίτσκι. Κατ'αρχάς να ξεκαθαρίσω πως του έχω ιδιαίτερη αδυναμία και πως αν κάποια στιγμή καταφέρει να πάρει έστω ένα σημαντικό τίτλο αυτομάτως τον μεταθέτω στην πρώτη θέση. Πράγμα που από την άλλη φαντάζομαι αποκαλύπτει το σκεπτικό μου σχετικά με την θέση του στην πεντάδα. Τεράστιος παίκτης, για χρόνια ένας από τους 10 καλύτερους του κόσμου και για πολλά από αυτά ο καλύτερος υπό καθεστώς FIBA. Ο μοναδικός παίκτης του οποίου το όνομα αξίζει να φιγουράρει σε συγκρίσεις δίπλα σε αυτό του Larry Legend. ΜVP του ΝΒΑ το 2007, ο ορισμός του μοντέρνου τεσσαριού και ο seven footer με το καλύτερο σουτ στην ιστορία. Αναμφισβήτητα ο μέγκα σταρ με την λιγότερη βοήθεια από τους συμπαίκτες του, αν και δεν τίθεται θέμα πως παίκτες πανευρωπαικής κλάσης όπως ο Οκουλάγια (από τα καλύτερα Ευρωπαικά τριαρό-τεσσάρια μέχρι το 2004 όταν άρχισαν οι συνεχόμενοι τραυματισμοί), ο Φέμερλιγκ και ο Πέσιτς παραμένουν ευρέως υποτιμημένοι - παρομοίως η αμυντική ικανότητα και πειθαρχία των υπολοίπων. Σαφώς και αυτό αποτελεί ελαφρυντικό για τον κενό χώρο στην τροπαιοθήκη του. Δεν παύει παρ'όλα αυτά να ενισχύει τις κατηγορίες πως μοναδικό του ψεγάδι απο την στιγμή που ανέβασε την άμυνα του σε άλλο επίπεδο παραμένει το κάπως λιγότερο ανεπτυγμένο killer instict. Επαναλαμβάνω όμως: Η τωρινή λίστα θεωρείται ως μη γενόμενη αν πάρει έστω και Ευρωλίγκα στα 36 του.

5) Τόνι Κόυκοτς. Ο μεγάλος Κροάτης μαέστρος της Γιουγκοπλάστικα και της πιο λαμπερής Ευρωπαικής αρμάδας όλων των εποχών, της θρυλικής ενωμένης Γιουγκοσλαβίας της περιόδου 89-91. Ένας από τους πιο πολυσύνθετους παίκτες στην ιστορία του μπάσκετ, κέρδισε τα πάντα στον κόσμο της FIBA πριν συμβάλλει καταλυτικά στην δημιουργία της δυναστείας των Σικάγο Μπουλς. Η προσφορά του αναγνωρίστηκε το 96 όταν και αναδείχτηκε καλύτερος έκτος παίκτης του ΝΒΑ. Η θέση του στο τέλος της λίστας μου οφείλεται στην προσωπική ίσως εντύπωση μου πως αντίθετα με τους παραπάνω, δεν πέτυχε στην καρίερα του κάποια υπέρβαση ούτε επηρέασε δραματικά καμία εξέλιξη του αθλήματος. Όπως και να'χει το πράμα, ο θαυμασμός μου προς αυτόν είναι δεδομένος.

Με συγχωρείτε αν σας κούρασα με το κατεβατό.

Φιλε Σλασερ το ''κατεβατο'' σου ηταν πολυ ενδιαφερον κ μενα προσωπικα δεν με κουρασες καθολου.
2-3 σχολια θα ηθελα να κανω..
Οσον αφορα τον Ντραζεν,ναι ηταν το μεγαλυτερο κωλοπαιδο που περασε ποτε απ τα Ευρωπαικα γηπεδα κ λυπαμαι πολυ που αυτο το ''ειδος'' εχει εξαφανιστει σχεδον ολοκληρωτικα..
Για τον Γκαλη,πλην του Μακαντου,παρομοια εγκωμιαστικα σχολια ειχε κανει κ ο Νταριλ Ντοκινς.
Αποψεις για τον Νικ,εχουν κατατεθει παρα πολλες κ απο πολλα παιδια εδω μεσα,κ ιδιως στο αν θα μπορουσε να σταθει ικανοποιητικα η' κ να διαπρεψει στο ΝΒΑ.
Προσωπικα το πιστευω ακραδαντα..πιστευω οτι θα πετυχαινε στον ''Μαγικο κοσμο'',και αν οχι σαν μεγαλος σταρ,τουλαχιστον κατι σαν τον Βινι ''Μαικρο-ουειβ'' Τζονσον,των κακων παιδιων του Ντιτροιτ..
Τελος για τον Κουκοτς,θα διαφωνησω οτι δεν ασκησε επιδραση στο αθλημα η' την εξελιξη του..
Ηταν απ τους ''προπομπους'' των ολ-αρουντ παικτων(μαζι με τον Φανη),κ θεωρω πως εδωσε το ''εναυσμα'' για να ακολουθηθει η μοδα που ακολουθηθηκε τελικα..ενω επισης, κυριως χαριν σ'αυτον,αρθηκε η καχυποψια κ η επιφυλακτικοτητα των Αμερικανων για τους Ευρωπαιους παικτες(μαζι με τον μακαριτη)..

Καλοσύνη σου φίλε, χαίρομαι που έκανες τον κόπο και το διάβασες...

Οι μάχες του Ντράζεν με τον Φάνη το 87 ήταν όλα τα λεφτά με τον δικό μας να επικρατεί στα σημεία περιορίζοντας σημαντικά τον Μότσαρτ και παράλληλα παρουσιάζοντας από νωρίς δείγματα της μεγάλης του κλάσης. Δεν βαριέσαι, είτε σε κάποια άλλη ζωή είτε στις γειτονιές των αγγέλων θα του δοθεί η ευκαιρία να πασάρει στον Νικ όπως αποδεδειγμένα ήθελε.

Ο Ντόκινς έχοντας δικαιωματικά άποψη για ένα Ευρωπαικό μπάσκετ σε πλήρη ανάπτυξη τότε απλά υπογράμμισε το προφανές. Δεν το ήξερα πάντως για να μην κρύβομαι και πίσω από το δάχτυλο μου. Εν πάση περιπτώσει είναι πιστεύω ανώφελο να ανακυκλώνουμε συζητήσεις που όπως είπες καλύπτουν το ζήτημα πέρα για πέρα. Εγώ να προσθέσω μόνο πως όταν σε εκλιπαρούν αμυντικοί ολκής όπως ο Ντακουρί, ο Μαρτσουλιόνις (εδώ μάλιστα περιμένουν μέσα στην ρακέτα Σαμπόνις, Βολκόφ...) να ''γράψεις'' κάτω από 35, τα σχόλια είναι περιττά σχετικά με την δυνατότητα να πρωταγωνιστείς σε οποιοδήποτε επίπεδο. Πόσο μάλλον όταν η ιστορία έχει σημειώσει πως ο Τζέραλντ Χέντερσον, διάδοχος του τραυματία Γκάλη στους δις πρωταθλητές Σέλτικς, καθιερώθηκε ως πολύτιμο γρανάζι της Κέλτικης μηχανής και αποχώρησε βασικός με το στέμμα στα χέρια το 84 με μέσον όρο 11,6 πόντους και 12,5 στα πλέι οφ.
http://www.basketball-reference.com/players/h/hendege01.html

Με δεδομένο κατά συνέπεια το γεγονός ότι ευκαιρίες θα του δινόντουσαν, το πραγματικό ερώτημα στο συγκεκριμένο θέμα είναι όντως περισσότερο αν ο Γκάλης θα έφτανε το στάτους του σταρ στο ΝΒΑ, ξεπερνώντας αυτό του καλού παίκτη που όπως βλέπω συμφωνούμε πως θα αποτελούσε το μίνιμουμ. Παρεπιπτόντως ο παραλληλισμός με τον πολύ ικανό Βίνι Τζόνσον είναι πολύ εύστοχος ως προς την αποτύπωση της χειρότερης περίπτωσης. Αυτής δηλαδή η οποία θα έβλεπε τον Νικ να καθιερώνεται σε ένα ρόλο undersized shooting guard και όχι πλέι μέικερ, σενάριο που θα απέκλειε την δυνατότητα να εξασφαλίσει θέση βασικού σε κορυφαία ομάδα και θα τον περιόριζε σε έναν πρώτης κλάσης έκτο παίκτη. Αν εκμεταλευόμενος την εκπληκτική του πάσα, αντίληψη του παιχνίδιου, και ηγετική ικανότητα κατάφερνε να πλασαριστεί ως πλέι, είναι δύσκολο να καθορίσει κανείς τα ύψη στα οποία θα έφτανε. Ας μην ξεχνάμε πως όπως προανέφερα διέθετε την απαιτούμενη σωματοδομή για να φτάσει στα επίπεδα ενός συνεπούς αμυντικού - μίγμα όγκου, δύναμης και εκρηκτικότητας.

Τέλος για τον Τόνι, μάλλον υπερέβαλλα ελαφρώς παρασυρόμενος από την προσωπική μου εντύπωση. Άλλωστε όταν υποστήριξα πως δεν πέτυχε στην καρίερα του κάποια υπέρβαση ούτε επηρέασε δραματικά καμία εξέλιξη του αθλήματος, δεν είχα την πρόθεση να ακουστεί απόλυτη ως άποψη. Εννοόυσα πως πάντα σε ότι με αφορά οι υπερβάσεις και ρηξικέλευθες αλλάγες που οι υπόλοιποι τέσσερις παρουσίασαν είχαν μεγαλύτερες επιπτώσεις στο άθλημα. Προφανώς και ο Κούκοτς ήταν από τους σκαπανείς της έννοιας του all-around player. Βεβαίως και συνέβαλε τα μέγιστα στην άρση της καχυποψίας και επιφυλακτικότητας των Αμερικανών προς τους Ευρωπαίους παίκτες. Ενώ όμως ήταν και στις δύο περιπτώσεις από τους πρώτους, την απόλυτη πρωτοκαθεδρία έχει ο Όσκαρ Ρόμπερτσον στην πρώτη περίπτωση και ο Ντράζεν στη δεύτερη. Όσο δε για το ζήτημα των υπερβάσεων, δεν αντιλέγω πως και οι τρείς τίτλοι της Γιουγκοπλάστικα αποτελούσαν ως ένα βαθμό εκπλήξεις, πολλώ μάλλον το βραβείο του καλύτερου έκτου παίκτη στο ΝΒΑ. Ωστόσο οι Γκάλης και Νοβίτσκι που προηγούνται στην λίστα βρίσκονται κατά πάσα πιθανότητα πιο ψηλά σε αυτήν την κατηγορία.

Όπως και να'χει το πράμα, επαναλαμβάνω πως η σειρά στην λίστα μου στηρίζεται σε μια συγκεκριμένη συλλογιστική που πιθανότατα ευνοεί τις προσωπικές μου προτιμήσεις. Μέχρι και η πεντάδα αυτή καθαυτή δεν θεωρώ πως είναι τελείως μη διαπραγματεύσιμη. Είναι σε μεγάλο βαθμό, αλλά όχι απολύτως.

ΥΓ. Φαίνεται πως έχεις μια συμπάθεια προς τον Τόνι. Σε διαβεβαιώ πως θεωρώ απόλυτα λογικό μερικοί να τον θεωρούν τον κορυφαίο όλων.

Σε ενα αλλο τοπικ ειχε ανοιχτει μια κουβεντα για το αν & κατα ποσο θα ηταν εξισου επιδραστικος ο Νικ στο συγχρονο μπασκετ,με τις πολυ σκληρες αμυνες κ τους πολυ καλους αμυντικους.
Ειχα αναφερει πως ειμαι πεπεισμενος πως θα μπορουσε.
Ανεφερες τους Ντακουρι,Μαρτσουλιονις.Θα προσθεσω κ τους Ζντοβτς,Φανη,Σιγαλα.
Δεν νομιζω οτι το συγχρονο μπασκετ,διαθετει καλυτερους αμυντικους απ'αυτους,ενω συν τοις αλλοις,οι τοτε αμυνες, δεν προσαρμοζονταν σε πολυ μεγαλο βαθμο πανω του?
Ειχα πει επισης,οτι θα εκανε θραυση στις ασιστ,καθως αφενος κ στο συγχρονο μπασκετ ειναι σπουδαια η ικανοτητα στο 1 vs 1(για οποιον τη διαθετει) κ αφετερου,υπαρχουν περισσοτεροι καλοι σουτερ(ακροβολισμενοι),αλλα κ καλυτεροι κ ευφυεστεροι ψηλοι για να αξιοποιουν τις οποιες ασιστ.
Χαιρομαι που βρισκεις ευστοχο το παραδειγμα του Βινι Τζονσον.Ηταν ενας βραχυσωμος γκαρντ με εκπληκτικο επιθετικο ταλεντο,που ερχομενος απ τον παγκο,εδινε αμεσα επιθετικες λυσεις(μαζι με τον Αγκουαιρ).
Να σου πω κ κατι?Αφου σταθηκε αξιοπρεπως ο ΝτελΝεγκρο,δεν θα εκανε μεγαλη καριερα ο Νικ..??
Τελος,ναι,ο Κουκοτς μ'αρεσε παρα πολυ.Ομως οι Ντραζεν,Νικ,Σαμπονις,ειναι πιο μπροστα στη ''ιεραρχια''.

1ος Σαμπόνις,2ος Πέτροβιτς,3ος Γκάλης.

Δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Με κάλυψες απόλυτα...

'' Αν εγω ειμαι ο γιος του διαβολου, ο ΓΚΑΛΗΣ ειναι ο διαβολος'' Ντραζεν Πετροβιτς.

To κλασσικο quote του Ντραζεν προς τον Γκαλη.Ειναι σιγουρα σημαντικο απο εναν ανταγωνιστη!
Τεραστιο quote βεβαια ειναι και αυτο και οχι απο κανεναν τυχαιο αλλα απο "Τον Γιγαντα με τα Πυλινα Ποδια" Μπιλ Γουολτον προς τον Νοβιτσκι.
" Nowitzki is the Most Unique player I have ever seen. No one comes Remotely Close." -Bill Walton

Ο Γκάλης πάντως αδικείται στη σύγκριση με Νοβίτσκι, Ντράζεν, Σαμπόνις λόγο του ότι δεν του δώθηκε η ευκαιρεία να παίξει στο NBA. αν του δινότανε δεν ξέρεις τι μπορεί να είχε συμβεί. Ίσως βέβαια και να μην ξέραμε το μπάσκετ στην Ελλάδα... Πάντως ήταν τέτοιο το μέγεθος του ταλέντου του που θα άφηνε το στίγμα του και ετην απέναντι όχθη του Ατλαντικού. Επιπλέον είχε κάτι που οι Αμερικανοί εκτιμούσαν πάντα και εκτιμούν ιδιαιτέρως, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από τους προανεφερθέντες. Αν δεν ήταν ο καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης όλων των εποχών ήταν σίγουρα ο εντυπωσιακότερος!

Πάντως το μόνο που υστερεί απέναντι σε όλους αυτούς ήταν το ύψος που δυστυχώς στο μπάσκετ είναι καθοριστικότατο. Αν ήταν δίμετρος πιστεύω ότι σήμερα θα συγκρίνανε το Λεμπρόν και το Κόμπε με το Γκάλη κι όχι με το Τζόρνταν...

Ο Γκαλης ειναι ο κορυφαιος για εναν πολυ απλο λογο.

Η εποχη που μεσουρανουσε ηταν η εποχη των μεγαλυτερων σκορερ στη ιστορια
του Ευρωπαικου μπασκετ, σε καθε χωρα.

Ρωσια: Μαρτσουλιονις, Σαμπονις
Ιταλια: Ριβας, Μαγιερς
Ισπανια: Σαν Επιφανιο, Βιγιακαμπα
Γαλλια: Ντακουρι
Ισραηλ: Τζαμσι
Βραζιλια: Οσκαρ (τιμης ενεκεν)
Γιουγκοσλαβια: Ντραζεν, Ζαρκο, κλπ

Και ο Γκαλης ηταν παντα πανω απο αυτους.

Στην Ελλαδα η υπερβολη ειναι εθνικο σπορ!Εχουν βγει παρα πολλοι και τεραστιοι παιχτες στην Αμερικη και ο Γκαλης θα ηταν χαμενο στο πληθος αναμεσα σε αυτους.Θες απο Λευκους(Μπερντ,Γουεστ,Μπαρι,Μαραβιτς,Κουζι,
Χαβλισεκ,Πετιτ κ.α)σαν αξιες αλλα και σαν skills(αυτα που εκανε ο Μαραβιτς δεν τα εκανε κανεις παιχτης ποτε ουτε κατα το μισο).
Τωρα οσο αφορα τον Κομπι και τον Λεμπρον ασφαλως και η αξια τους ειναι τετοια που καλως συγκρινονται με το Τζορνταν.Ο Κομπι μοιαζοντας παιχτικα και μαλιστα με περισσοτερα Skills απο τον Τζορνταν παραγμα που παραδεχτεικει ο προπονητης και των δυο Φιλ Τζακσον(Τζορνταν και Κομπι) ωστοσο ασφαλως ο Τζορνταν παραμενει ο καλυτερος και ο Λεμπρον σαν αξια καθως στην Αμερικη τον θεωρουν ισως λανθασμενα κραμα Ματζικ και Τζορνταν.Εγω οπως εχω ξαναπει ειναι κραμα Οσκαρ Ρομπερτσον και Λεν Μπαιας και λιγο κατι απο Ελτζιν Μπειλορ(ο πρωτος παιχτης που εμαινε στον αερα την δεκαετια του 60).Ο ιδιος ο Ματζικ εχει πει για τον Λεμπρον:
"I see a little bit of Michael in him, and I see a little bit of me in him. Now he needs to win championships like Michael and I did, and I'm sure one day that will happen."
-Legend Magic Johnson on Lebron James
Τι ειναι αυτο τωρα "αν ο Γκαλης ηταν πιο ψηλος" μου θυμιζει αν.............. ο Μπερντ ειχε αθλητικα προσοντα θα............
Επαναλαμβανω η υπερβολη ειναι Εθνικο Σπορ.Ο Γκαλης ειναι ενας απο τους μεγαλυτερους Ευρωπαιους ολων των Εποχων αλλα επειδη ειμαστε Ελληνες το γιγαντονουμε παραπανω.
Marciulonis εχουν βγει παρα πολλοι μεγαλοι παιχτες στην Αμερικη που ο Γκαλης οσο καλος και να ηταν στα Ευρωπαικα δεδομενα απο αυτους απεχει.Να ξερουμε τι λεμε!

O Γκάλης ατύχησε να πλαισιωθεί από την τριάδα που θα του επέτρεπε να πετύχει την υπέρβαση από το 87 και μετά, όταν ήδη είχε φτάσει τα 30 του. Ως τότε υπέρβαση αποτελούσε η απλή συμμετοχή στα τελικά μιας μεγάλης διοργάνωσης, όπως στο Ευρώμπασκετ του 81 (όπου το γεγονός ότι δεν χρίστηκε πρώτος σκόρερ για μοναδική φορά σε μεγάλη διοργάνωση οφείλεται στην συνύπαρξη Κορωναίου, Γιαννάκη και Νικ στην ομάδα, με λίγα λόγια τρία αστέρια για 2 θέσεις - παρόλα αυτά ο Γκάγκστερ πέτυχε 19.6, 3.5 λιγότερους από τον πρώτο Μλυνάρσκι), αυτό του 83 και προπάντων το Παγκόσμιο του 86.

Προτάσεις από το ΝΒΑ (Νιού Τζέρσει, Μιλγουόκι αν δεν κάνω λάθος) είχε μετά το 87 όπως όλοι φαντάζομαι πως γνωρίζουμε. Η σχετικά προχωρημένη του ηλικία ωστόσο απαγόρευε κατά κάποιο τρόπο τόσο σημαντική αλλαγή σκηνικού και έτσι συνέχισε να τον απολαμβάνει η Ευρώπη.

Φίλε Marciulionis είναι σίγουρο πως το Αμερικανικό κοινό θα είχε εκτιμήσει τον φαντεζί τρόπο παιχνιδιού ενός εκ των μεγαλύτερων σόουμαν που θαύμασε ποτέ η μπασκετική Ευρώπη. Σε ότι αφορά το ύψος, όπως είπα η (αρκετά πιθανή λόγω σωματοδομής, μπασκετικού δείκτη νοημοσύνης και ηγετικών προσόντων) δυνατότητα του να καθιερωθεί στην θέση 1 αποτελεί κλειδί για τον καθορισμό του στάτους του στο ΝΒΑ, έστω και υποθετικά. Προφανώς και για σούτινγκ γκάρντ το ύψος του αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα για μια σύγκριση με τους κορυφαίους όλων των εποχών στην θέση αυτή (Τζόρνταν, Κόμπι - ο LBJ όντας περισσότερο 3). Το ίδιο άλλωστε ισχύει και με τον Άιβερσον, ο οποίος όμως αποδεδειγμένα λόγω εγωισμού και αντίληψης του παιχνιδιού ουδέποτε εστάθη δυνατόν να διαπρέψει σε ρόλο πλέι μέικερ - η φετινή χρονιά των Πίστονς μετά την ανταλλαγή του Μπίλλαπς απλά απέδειξε για πολλοστή φορά του λόγου το αληθές.

Ενδιαφέρουσα περίπτωση άριστης μετατροπής κορυφαίου κοντού (1.88) δυαριού σε πλέι έιναι αυτή του Τζέρρυ Γουέστ, ο οποίος ενώ ξεκίνησε και αυτός ως σούπερ σκόρερ στην θέση δυο, μετατοπίστηκε καθαρά στο ένα από την σεζόν 1970-71 με την έλευση του Γκάιλ Γκούντριχ. Αξιοσημείωτο το γεγονός πως με αυτό το σχήμα κατέκτησε και το μοναδικό του πρωτάθλημα το 72. Κοινά στοιχεία με τον Νικ; Όλα τα προσόντα που ανέφερα πιο πάνω και συνηγορούν υπέρ της δυνατότητας του τελευταίου να παίξει στον άσο. Ο θάνατος του Ντράζεν έσβησε και την τελευταία ελπίδα...

Δε διαφωνώ ότι η υπερβολή είναι εθνικό μας σπορ άλλα δεν νομίζω ότι υπερβάλλω πολύ περισσότερο από ότι εσύ κάθε φορά που αναφέρεσαι στο NBA.

Επίσης επί 2-3 σελίδες συγκρίνεται το Γκάλη με το Ντιρκ για το ποιός είναι ο καλύτερος. Η έμμεση απάντησή μου είναι ο Νοβίτσκι, μόνο και μόνο όμως επειδή είναι πιο ψηλός! Ένας πολύ καλός παίκτης 2.13 θα είναι πάντα χρησιμότερος και γενικά καλύτερος από ένα πάρα πολύ καλό 1.87. Μαζί με τα μεγαλύτερα χέρια που πάνε πακέτο είναι πάνω από μισό μέτρο μεγαλύτερη απόσταση. Κι ο Νικ δεν έκανε σουτάκια από μακριά αλλά έμπαινε μέσα στη ρακέτα και τα έβαζε στη μούρη παικτών 2.20 όπως ο Τσατσένκο! Οπότε είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς ΤΙ θα έκανε αν ήταν λίγο ψηλότερος!

Και άσχετα από το support από συμπαίκτες, που είχε αξιοπρεπές και ο Νοβίτσκι, ομάδες όπως η σοβιετική ένωση των Βάλτερς, Βολκόφ, Μαρτσουλιόνις ή η Γιουγκοσλαβία των Ντράζεν Πέτροβιτς, Ντίβατς, Ράτζα (και τόσων άλλων), που κέρδισε μόνος του σχεδόν ο Γκάλης, δεν αντιμετώπισε η Γερμανία ποτέ, και απέτυχε να κερδίσει και κατώτερες ομάδες όπως η δική μας.

Εσύ λες ότι επειδή ήταν Έλληνας τον γιγαντώνουμε, εγώ αντιλέγω πως επειδή είναι Έλληνας δε βρίσκει όση αναγνώριση άξιζε. Αν ήταν Γιούγκος δε θα είχαμε καμιά αμφιβολία.

Υπερβαλεις γιατι αν εχεις δει ΝΒΑ και πιο παλια δεν θα το εκανες αυτο το σχολιο!Οι παιχτες που σου ανεφερα ειναι ανωτεροι απο τον Γκαλη και αγωνιζονταν σε πολυ υψηλοτερο επιπεδο.
Για το υψος και μονο που αναφερεις το θωρω πολυ απλοικο.Ο Τζορνταν που για πολλους ειναι ο κορυφαιος ηταν 1.98 και οχι 2.15.Οι μιηπως σωνει και καλα οι κορυφαιοι παιχτες ειναι μονο ψηλοι?Οχι βεβαια!
Ο Γκαλης εχει παρει τουλαχιστον απο τους Ελληνες φιλαθλους (και μονο αυτους) την αγαπη και την λατρεια που του αξιζει.Αλλα δεν χρειαζεται να ηταν Γιουγκοσλαβος για να παρει αυτο που του αξιζει.Συν του οτι οι Γιουγκοσλαβοι εχουν βγαλει πολλους παιχταραδες και τα πρωτια του ως παιχτης ειδικα στην ενωμενη Γιουγκοσλαβια δεν θα ηταν δεδομενα οπως ηταν και ειναι στην Ελλαδα!

Μάγκες ανεξαρτήτως διαχωρισμού ΝΒΑ-Ευρωλίγκας, σημερινής εποχής-παλιότερων κτλ... μερικά πράγματα είναι ορατά δια γυμνού οφθαλμού για όσους παρακολουθούν και τις 2 μεγάλες λίγκες. Αυτοί δέχονται πως το ΝΒΑ παραμένει το κορυφαίο πρωτάθλημα του κόσμου όπως και ότι η Ευρωλίγκα έχει πλέον κερδίσει το σεβασμό των Αμερικανών με βάση τις εξελίξεις στο παγκόσμιο μπάσκετ από το 2002 και έπειτα. Αξίζει να μετρήσετε τις αναφορές των παρουσιαστών του ΝΒΑ στο Ολυμπιακό χρυσό του Πεκίνου. Αποπνέουν μια περηφάνεια πρωτόγνωρη για τα δεδομένα ενός λαού που δικαίως ως ενός σημείου μέχρι το δεύτερο μισό της τωρινής δεκαετίας θεωρούσε τις επιτυχίες του σε διεθνές επίπεδο ανάξιες αναφοράς. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν φυσικά το 2006, όταν μια ομάδα αποτελούμενη μεταξύ άλλων από 4 εκ των 5 φετινών υποψηφίων για τον τίτλο του Regular Season ΜVP υποκλίθηκε όχι στην αγωνιστική ανωτερότητα, αλλά στην μπασκετική ωριμότητα 12 παικτών Ευρωλίγκας. Δείχνω να παρεκκλίνω κάπως από το θέμα αλλά τα παραπάνω τα αναφέρω με βάση ένα συγκεκριμένο σκεπτικό:

Το μπάσκετ είναι ένα άθλημα το οποίο αν και παρουσιάζει διαφορές μεταξύ ΝΒΑ και Ευρωλίγκας, προυποθέτει παντού μερικά βασικά συστατικά. Ο Νίκος Γκάλης σε αυτά απλά δεν υστερούσε πουθενά σημαντικά σε σχέση με τους μεγαλύτερους σούτινγκ γκάρντ όλων των εποχών, πέραν του ύψους. Είναι μια πραγματικότητα που αποτυπώνεται σε αριθμούς στην τρίτη καλύτερη Ευρωπαική ομάδα της περιόδου 87-91, οι δύο πρώτες όντας για πολλούς οι καλύτερες όλων των εποχών. Εν κατακλείδι επαναλαμβάνω πως ο Νικ ως δυάρι θα ήταν πιθανότατα ένας απλός καλός παίκτης στο ΝΒΑ με λίγο πάνω από τον ελάχιστο διψήφιο αριθμό πόντων στο ενεργητικό του (10-15). Την διαφορά θα την έκανε ως άσος. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως αναφερόμαστε εκτός των άλλων σε μια τεράστια μπασκετική προσωπικότητα που θα έκανε την διαφορά σε σχέση με παίκτες που στο ΝΒΑ διέθεταν τα ίδια περίπου αγωνιστικά προσόντα.

1.Drazen (Αν ολοκληρωνε την καριερα του στην Ευρωπη,θα βλεπαμε απιστευτα πραγματα μεσα στο γηπεδο)
2.Γκαλης (1 vs ολων)
3.Σαμπονις (3ος επειδη λογω υψους ειχε εκ τω πραγματων πλεονεκτημα να ξεχωριζει απο τους υπολοιπους)

Ο Νοβιτσκι δεν ειναι καν ο καλυτερος παιχτης στην θεση του,
πως θα μπορουσε να ειναι ο κορυφαιος??

Ο Γκαλης δεν κολλωσε μπροστα σε Φασουλα και Βρανκοβιτς τους μεγαλυτερους μπλοκερ,
θα κολλωνε μπροστα στον Νοβιτσκι που σκονταφτει σε εφημεριδα???

υπάρχει και το θέμα του impact του ενος με τον άλλον.

ο Νικ έκανε ένα λαό να λατρέψει το σπορ, το πήγε από τα πλαστικά στα σαλέ, έστειλε ένα μεγάλο τμήμα της νεολαίας προς τα κει.
Αντίστοιχα κατορθώματα μπορούμε να πούμε και για τον Ντράζεν και για τον Σαμπόνις .

Ο Ντιρκ όσο παικταράς και να ναι , όσο και άνετος και cool τύπος , δεν έχει πετύχει κάτι το αντίστοιχο (που π.χ. σχεδόν κατάφερε ο Μπόρις Μπέκερ στη Γερμανική αθλητική σκηνή ή ο Μπεκενμπάουερ)

Και επιπλέον , υπάρχουν άλλοι Γερμανοί που κατάφεραν να γίνουν πρωταθλητές Ευρώπης το 93.