Με την τριαδα Παπανικολαου (4/4 τριπ),Μαντζαρη και Παπαντωνακου να κανει οτι θελει στο παρκε το Ψυχικο προηγειται 47-32 στον Αγιο Θωμα !

Aπιστευτη νικη του Αμαρουσιου με 71-70 με ηρωα τον Μιχαλουτσο !

ak11596 περιμένω εσένα να μας γράψεις,το κατάλαβες έτσι;

Μαρούσι-Ψυχικό 71-70 (14-12,32-47,51-60,71-70)
Αρχικές 5δες Μαρούσι: (Ξύδας-Γκουαλτιέρι-Μιχαλούτσος-Λυκογιάννης-Κουκουλάς)
Ψυχικό: (Μάντζαρης-Παασόγια-Παπαδημήτριου-Παπανικολάου-Θεοδώρου)
Το ξεκίνημα ήταν πολύ νευρικό με τις δύο ομάδες να είναι ιδιαίτερα άστοχες καθότι ο Κουκουλάς δεν μπόρεσε να εκμεταλλευτεί το πλεονέκτημα που είχε στην θέση 5 και με 4 πόντους του Μάντζαρη το Ψυχικό προηγήθηκε με 2-7 στο 6'. Ωστόσο το Μαρούσι με 7 πόντους του Λυκογιάννη πήρε το προβάδισμα με 14-12 στην λήξη της α'περιόδου. Από εκεί που βλέπαμε κλειστό παιχνίδι εμφανίστηκε
ένα Ψυχικό όπου έβλεπε το καλάθι του Αμαρουσίου..σαν βαρέλι. Με 8 πόντους Σουρλή και τρίποντο Λυκογιάννη το Μαρούσι προηγήθηκε 27-22 στο 14' δείχνοντας ότι προσπαθεί να χτίσει διαφορά, ωστόσο από το σημείο αυτό είχαμε την μεγάλη ανατροπή.
Παπανικολάου δύο σερί τρίποντα(το ένα στην λήξη του χρόνου με ταμπλό) 27-28, Μάντζαρης 5 σερί πόντοι 27-33, τρίποντο από Παπαντωνάκο 27-36. Τρίτο τρίποντο από Παπανικολάου στο 19' έφερε τη διαφορά στους 11 πόντους(32-43) με Μάντζαρη και επιθετικό ριμπάουντ Παπαντωνάκου στην λήξη να γράφουν το 32-47. Στο δεύτερο ημίχρονο είδαμε ένα Μαρούσι..να σφίγγει τα λουριά στην άμυνα και να μην δίνει τα σουτ στο Ψυχικό. Ξύδας με 5 σερί πόντους μειώνει σε 37-47, το Μαρούσι σιγά σιγά ροκάνιζε τη διαφορά και με τρίποντο του εξαιρετικού Χριστόφορου Λυκογιάννη μείωσε σε 45-51. Αχής και Μάντζαρης το πήραν πάνω και έδωσαν ανάσα στο Ψυχικό για το 49-56.. Στο τελευταίο δεκάλεπτο το Μαρούσι πίεσε πάρα πολύ στην άμυνα ώστε να αναγκάσει τους φιλοξενούμενους να κάνουν λάθη.. Στο 32' το σκορ ήταν 53-63 με καλάθι και φάουλ του Παασόγια, ωστόσο με 7 σερί πόντους από τον Ορφέα Στασινό το Μαρούσι ξαναμπήκε στο ματς κάνοντας το 60-64. Έπειτα από σερί από άστοχων επιθέσεων ο Παασόγια με δίποντο έγραψε το 60-66, μία διαφορά που με βάση το ρυθμό του αγώνα έδειχνε δύσκολα να ανατρέπεται. Άστοχο τρίποντο Ορφέα ωστόσο με επιθετικό ριμπάουντ Κανέλλη ο Μιχαλούτσος μείωσε σε 62-66,2 βολές στον Παασόγια από φάουλ απειρίας του Στασινού 62-68 με λιγότερο από 2 λεπτά να απομένουν. Σε εκέινο το σημείο φάουλ στον Μιχαλούτσο 1/2 βολές, πίεση στην επαναφορά και κλέψιμο από τον απίστευτο Γιάννη Μιχαλούτσο και 65-68. Είχαμε μία μάχη Παασόγια-Μιχαλούτσου με τον Εσθονό να μην σταματιέται γράφοντας το 65-70 με 1μιση λεπτό να απομένει.. Τρίποντο από Μιχαλούτσο στη γωνία έπειτα από πάρα πολύ καλά σχεδιασμένη επίθεση και τάιμ άουτ από Ρεμεντέλα. Παασόγια άστοχος στο τρίποντος και 40'' ακόμα για την επίθεση του Αμαρουσίου, Σουρλής άστοχος ωστόσο σαν μηχανής Θεός ο Γιάννης Μιχαλούτσος, με ασίστ Λυκογιάννη έπειτα από επιθετικό ριμπάουντ σκοράρει το τρίποντο της νίκης για το 71-70!! Ο Αρσενόπουλος πήρε την επίθεση πάνω του αστοχώντας με το Μαρούσι να παίζει γρήγορα και το Ψυχικό να μην προλαβαίνει να κάνει φάουλ
MVP Γιάννης Μιχαλούτσος: Μπορεί να μην είχε φανεί στα πρώτα 3 δεκάλεπτα ωστόσο στο τέλος με την εξαιρετική αμυντική του προσήλωση τα 2 τρίποντα καθώς και το κλέψιμο που έκανε για το 65-68, ήταν ο πιο καταλυτικός παίχτης.

Απιστευτη εξελιξη!!!!!! Η φετινη α2 μπορει να μην εχει την ποιοτητα που μπορει να ειχε πχ πριν 10 χρονια αλλα απο την βαθμολογια και μονο μπορει να καταλαβει κανεις τις μαχες που δινονται καθε σαββατο και ειμαι σιγουρος οτι στις τελευταιες 7 αγωνιστικες θα δουμε τρομερα σε εξελιξη παιχνιδια επιβιωσης,πλει οφ,πλει αουτ. Δεν υπαρχει ουτε μιση αδιαφορη ομαδα κι ακομα κι ο Εθνικος μονο αμαχητι δεν φαινεται οτι πεφτει αφου κηνυγαει ολα τα ματς μεχρι τελους!!! Νομιζω οτι παμε για συγκλονιστικο finish..κι αυτη τη στιγμη το μονο που εχει κριθει ειναι η απευθειας ανοδος απ τον Ιωνικο..

«Πόσα μπορεί να πετύχει ένα post στο basketforum”
(ή «Ιστορία μας Επιστροφής») (ή ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ)
- - -
Ο αθλητισμός είναι το «σημαντικότερο από τα ασήμαντα» πράγματα στη ζωή. Ίσως να είναι έτσι. Όμως η χαρά που μπορεί να σου δώσει είναι μερικές φορές ανείπωτη.

Ήταν Μάιος 2010, όταν πήραμε τον δρόμο για την ΕΣΚΑΝΑ – κάνεις δεν πίστευε ότι ο Ιωνικός Ν. θα συνεχίσει να υπάρχει σαν ‘ομάδα εθνικών κατηγοριών’, .....τα χρέη, η απογοήτευση, το ξεθώριασμα των αναμνήσεων. .... - ...ένα post στο φόρουμ από τον 'basketiko' στο φόρουμ φαντάζει επικήδειος

Όμως η ‘βαριά φανέλα’ και η αγάπη για τον Ιωνικό κινητοποίησε το Δημήτρη και το Νικήτα, και φτιάξανε παρέα με τον ‘basketiko’ την παρέα που έγινε γνωστή ως ‘Επιτροπή’. Θα υπήρχε μια κάποια συνέχεια – αλλά το γνωστό σύνθημα ήταν ακόμα μόνο στις καρδιές μας.

(αποκάλυψη: τότε έγινε και μια συνάντηση με τον Βαγγέλη, αλλά δεν καρποφόρησε. Καθώς η καρδιά του έλεγε ΄Κερατσίνι’ έμελλε να ειμαστε αντίπαλοι 'μεχρι τελικής πτώσης' για αρκετα χρόνια).

Με την απειρία, τα λάθη και τις αδυναμίες, αλλά πάντα με πάθος καταφέραμε να κάνουμε τα πρώτα βήματα. Ξεκινήσαμε 0-2 απο Ελευθερία Μ. και ΑΕ Ρέντη. Αλλά ήταν σημαντικό: Όταν ψάχναμε Δεύτερα βράδυ στις 9.30 κάτι ‘γήπεδα στο πουθενά’ δεν ήμασταν μόνοι – υπήρχε ένας ηρωικός πυρήνας οπαδών εκεί, να μας δίνει κουράγιο.

Όταν τον Απρίλη 2012, φιλοξενήσαμε τον Εθνικό, ο Κόσμος του Ιωνικού απέδειξε ότι η προσπάθεια αυτή ‘ήταν δική του’. Γέμισε, και φλόγισε, τον Πλάτωνα. Σε μια νύχτα που δεν έχει ζήσει – και δεν θα ξαναζήσει – τοπική κατηγορία στο Ελληνικό μπάσκετ, το σύνθημα ακούστηκε για πρώτη φορά, αλλά μισό: «Όπως παλιά.... «

Ήταν μόλις Απρίλης του 2013, όταν αποδείξαμε ότι ο Ιωνικός είναι φτιαγμένος για ακόμα πιο ψηλά: Στο μπαράζ του Σπόρτιγκ, ο Ιωνικός κατέκλυσε το γήπεδο, και η Ομάδα έτρωγε σίδερα. Αποδείξαμε ότι η Νικαια παραμένει μια μεγάλη μπασκετομάνα. Απέδειξαμε επίσης, χάρη σε όλους όσους βρέθηκαν εκεί, ότι δεν είναι μόνο Ομάδα – είναι εκπρόσωπος, και λόγος περηφάνιας μιας Πόλης που πάντα αναζητά έκφραση , και ηρωικά «ψάχνει μια διέξοδο μια αλλιώτικη ζωή».

(ήταν η στιγμή που έγινε η δεύτερη συνάντηση με τον Βαγγέλη – η αλληλοεκτίμηση όμως για τις επιτυχίες μας στο αθλητικό στερέωμα δεν κέρδισε τις φιλοδοξίες μας να πετύχουμε με ‘ότι είχε ξεκινήσει καθένας μας’ και εκείνος συνέχισε να κατακτά το ελληνικό μπάσκετ με το Φάρο)

Με το ‘μαχαίρι στο στόμα’ (όπως λέει ο Νικήτας) και κεκτημένη ταχύτητα, φτάσαμε ένα βήμα από την Α2 – και χωρίς να το καταλάβουμε η ‘καταστροφή’. Απρίλης 2014. Ένας ‘αγώνας-κηδεία’ στο Πλάτωνα, το αδιάφορο βαθμολογικά Μαρούσι, έφερε άγρυπνες νύχτες, απογοήτευση, ‘τι κάναμε λάθος’, και την ανάγκη να αποδείξουμε, ακόμα και σε αδερφικούς φίλους, ότι ‘δεν σας πουλήσαμε’ .

Και έτσι, αφού έφτασε, ασθμαίνοντας, Απρίλη 2015, η Επιτροπή «φέρτε μου νερό να ξαποστάσω».

Η υγεία, και η προοπτική έφερε «το πείραμα Βαρουξάκη» – που, ανεξαρτήτως προθέσεων, αδυνατούσε να καταλάβει ότι δεν θέλει μόνο ‘κάποια χρήματα’, θέλει και κόπο και τρόπο. Ο αθλητισμός είναι κάτι παραπάνω από το ‘με τον παρά μου’ – θέλει και συναίσθημα.

Ο Ιωνικός όμως στάθηκε τυχερός ακόμα και όταν «το πείραμα Βαρουξάκη» έλαβε τέλος. Οι Rangers στήριξαν την επιστροφή της Επιτροπής, κάναμε μεταγραφές στα κρυφά γιατί ο απερχόμενος πρόεδρος ζητούσε ‘τα λεφτά του πίσω’.

Ήταν όμως η αλληλοεκτίμηση με έναν άνθρωπο που έφτασε μόνος σε ένα τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, και κέρδισε με 100+ φιλάθλους δύο ανόδους στην Α1, τον Βαγγέλη Τσάπα, που έμελε να αλλάξει τη μοίρα του μπασκετικού Ιωνικού.

Όταν με τον Νικήτα είδαμε για πρώτη φορά μαζι αγώνα του Φάρου με ομάδα άλλη από τον Ιωνικό (σύμπτωση: τελικός για Α1 απέναντι στον Ηρακλή), επιβεβαιώσαμε κάτι που είχε ήδη αρχίσει να κυκλοφορεί: η απόφαση του πιο πετυχημένου παράγοντα εκτός Α1 να πορευθεί μαζί με την επιτροπή. Το σύνθημα θα ακουγόταν όλο «όπως παλιά, Βασιλείας ξανά – Α1 εγω θέλω να σε δω»

Το ταξίδι των τελευταίων χρόνων είναι μαγικό – και γι’ αυτό, οφείλουμε όλοι μας ένα μεγάλο-μεγάλο ευχαριστώ στον Βαγγέλη.

Δεν είναι μόνο ότι ήρθαν νίκες, δύο Πρωταθλήματα, δεν είναι ότι φτάσαμε στη χθεσινή ημέρα. Είναι ότι πορευτήκαμε μόνο δημιουργώντας, χτίζοντας, συνεχίζοντας και μια παράδοση που ξεκίνησε το 2010: «Πάντα με συνέπεια σε ότι υποσχεθήκαμε. Πάντα ενωμένοι στα καλά και στα δύσκολα».

Ξέρω, ξερω, στην χώρα της συνωμοσιολογίας, έπρεπε να αποδείξουμε χιλιάδες φορές ότι δεν είμαστε ελέφαντες, το κάναμε προφορικά – το απέδειξαν οι πράξεις μας.

Οπως ξερουμε ότι στη πορεία πολλές παρέες αθλητικές, κυρίως αυτή που θαυμάζαμε στη Νίκαια, του Εθνικού 'παφ και τέλος' - μας έκαναν να αμφιβάλουμε για το αν τελικά 'γραφουν ιστορια οι παρέες')

Νίκαια 23.3.2019. Το Σάββατο που θα μείνει ‘βαθιά χαραγμένη (σαν τ’ Αστέρι) μεσ’ τη καρδιά». Η Ομάδα έκανε το καθήκον της. Αλλά το ακόμα μεγαλύτερο καθήκον έκανε ο Κόσμος – και ιδιαίτερα ο Σύνδεσμος. Ο χθεσινός Πλάτωνας, το κορέο στο ξεκίνημα, η παρουσίας οργανωμένων και μη, έδωσε μια άλλη διάσταση σε έναν αγώνα που ‘έκανε το όνειρο πραγματικότητα’:

Η Α1 είναι εδω και μας περιμένει - Ο Ιωνικός είναι για όλους μας αυτό που σε κάποια μακρινή Μεσογειακή πόλη ονομάζουν ‘mas que un club’: Περισσότερο από (την αγαπημένη μας) Ομάδα.

Τα δε αθλητικά μας ΣαββατοΚυριακα είναι πλέον ωραιότερα, Ο Ιωνικός ΄Μy East, my West, my working week's Saturday Best', έχει ολες τις προοπτικές..

Μακρηγόρησα.. Αυτή τη φορά παίρνω τον δρόμο για τα σαλόνια....
....Ξημερώνει μια νέα μπασκετική ημέρα για την Νίκαια. Αυτή τη φορά με (λελογισμένη) αισιοδοξία, ότι το ‘αδύνατο’ , δηλαδή η Ευρώπη, μας περιμένει. Και αν δεν τα καταφέρουμε, συγνώμη, αλλά δικαιούμαστε εκ τους αποτελέσματος να Ονειρευόμαστε. Ή όπως λέει και το ποίημα που χρησιμοποίησε ο basketikos του 2010: «Εγώ είμαι ο κυρίαρχος της μοίρας μου - Εγώ είμαι ο καπετάνιος της ψυχής μου.

Νίκαια 24.3.2019. Νίκαια-«Μεθυσμένη Πολιτεία, σ’ αγαπώ».

ΥΓ1. Η επιστροφή στην Α1 οφείλεται σε όλα τα παιδιά που φόρεσαν τη φανέλα με τ’ Αστέρι αυτά τα χρόνια. Στο όνομα του Αρχηγού Χρήστου Ντάκουλια τιμάμε τον καθένα ξεχωριστά.

ΥΓ1. Η πορεία οφείλεται σε πολλά παιδιά που ‘έβαλαν και μυαλό και καρδιά’ και ήταν μαζί σε εύκολα και δύσκολο, αρκετά και μέλη του Forum. Ένα μεγάλο ευχαριστώ.

ΥΓ3. Ακολουθεί αυτούσιο, το post του basketikou στις 31.5.2010 - το basketforum γραφει ιστορια...