morfi αμα θές εγώ μπορώ να σου βρω τα επεισοδεια από το family guy..δεν ξέρω βέβαια αν μπορώ να βρω υπότιτλους και ακόμα περισσότερο ελληνικούς αλλά αν θες κάνε μου pm

morfi αμα θές εγώ μπορώ να σου βρω τα επεισοδεια από το family guy..δεν ξέρω βέβαια αν μπορώ να βρω υπότιτλους και ακόμα περισσότερο ελληνικούς αλλά αν θες κάνε μου pm

Καλαμαράκια, καλαμαράκια..
Τώρα με τον διπλό χρόνο ομιλίας...

Εντυπωσεις απο τη χθεσινοβραδινη εξόρμυση σε σινεμα, για την ταινια ΒΑΒΕΛ!!!
Με μια λεξη ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΗ!!!

Παραπανω αναλυση:
Δικαια τιμηθηκε (νομιζω) στο φεστιβαλ των Καννων για σκηνοθεσια, ακόμα η φωτογραφία του ηταν απλα υπεροχη και υπηρχε απόλυτη αρμονια της εικονας με τη μουσικη υποκρουση.
Οι σκηνες που εξελισσονται στην Ιαπωνια είναι τόσο δυνατες, για να σας δωσω παραδειγμα εγω ειμαι ενα ατομο που απλα απεχθανεται τα κλαμπ και γενικα την πολυκοσμια και ειναι τοσο δυνατη η σκηνοθεσια που οταν εδειχνε τα κλαμπ στην Ιαπωνια ασφυκτικα γεματα με εκωφαντικη μουσικη, ελεγα θελω να παω σε ενα απο αυτα τα κλαμπ...
Αλλες πληροφοριες χωρις να γινω spoiler νομιζω ότι ο τιτλος ΒΑΒΕΛ του εργου αναφερεται περισσοτερο στην ελλειψη επικοινωνιας αναμεσα στους ανθρωπους της ιδιας εθνικοτητας κι οχι τοσο αυτους απο διαφορετικες εθνικοτητες και θρησκειες.
Τελος ειχα διαβασει καπου οτι η τελευταια σκηνη με τον Πιτ να μιλαει στο τηλεφωνο στο παιδι του μπορει να τον στειλει μεχρι τα Οσκαρ, το βρισκω λιγο υπερβολικο σαν δηλωση γιατι πολυ απλα υπηρχαν ατομα στην ταινια που επαιξαν πολυ καλυτερα (αναφερομαι στην Γιαπωνεζουλα πρωταγωνιστρια-δε θυμαμαι το ονομα της-, η οποια απλα ηταν τελεια και ακρως πιστικη, οπως κι ο μικρος Μαροκινος)

Σας συνιστω ανεπιφυλακτα να τη δειτε

Α και μια θερμη παρακληση, οταν πηγαινετε στο σινεμα μη μιλατε συνεχως με το διπλανο σας σαν μαλ... τουτττττ... γιατι ειναι ακρως εκνευριστικο, μαζεψτε οτι αποροιες εχετε για το τελος της ταινιας!

Τί πράγμα ήταν κι αυτό με τις κατίνες που έμαθαν ότι παίζει ο Μπραντ Πιτ και πήγαν μήπως ξεκλέψουν καμιά ματιά από τους σμιλεγμένους κοιλιακούς του (ατυχήσατε παλιοκατσίκες...μόνο τη γιαπωνεζούλα έδειχνε γυμνή...ουπς, σπόιλερ ).

Ούτε τα μικρά παιδιά δεν κάνουν τόση φασαρία...τουλάχιστον αυτά καταλαβαίνουν τα "σσσσσ" και σταματάνε. Οι σαβουρόγριες νομίζουν ότι έχουν κατέβει με τις φίλες τους για μπιρίμπα στο σινεμά, μπαινοβγαίνουν κάθε 5' στην αίθουσα (χωρίς υπερβολή το συγκεκριμένο...ήμουν κοντά στην πόρτα και είχα βαρεθεί να βλέπω τη σκιά τους πάνω στην οθόνη)... τί στο καλό ακράτεια έχουν...και όταν γυρίζουν θέλουν να μάθουν ΟΟΟΟΟΟΟΛΑ όσα συνέβησαν και έχασαν....









....τα οποία ασφαλώς ούτε που καταλαβαίνουν, όσες φορές και να τα εξηγήσει η φίλη τους (σάμπως τα κατάλαβε η ίδια?).

Με αποτέλεσμα στο τέλος να ακούμε τα γνωστά "αχ, αυτές οι καινούριες ταινίες όλες ακαταλαβίστικες είναι...οι παλιές ήταν καλύτερες".


Να κάθεσαι στα αβγά σου ήσυχη και να παρακολουθείς την ταινία για να την καταλάβεις!!!

Ήμαρτον πια...


Για την ταινία τώρα, τα είπε όλα η Έφη.
Βεβαίως, σαν περίεργο παιδί που είμαι, είχα μερικές απορίες στο τέλος (όχι για την πλοκή της ταινίας, αλλά για μικροπράγματα...κόλλησα εκεί εγώ )
Επίσης, θετικό είναι το γεγονός ότι παρόλο που οι γνωστοί ηθοποιοί (πάνω στους οποίους γίνεται, στην ουσία, όλο το promotion της ταινίας: Πιτ, Μπλάνσετ, Μπερνάρ) παίζουν σχετικά λίγο, δε χάνεις στιγμή το ενδιαφέρον σου.
Όλοι είναι άψογοι.

Εν κατακλείδει, θα περιέγραφα την ταινία, μία μίξη ιστορίας crash με σκηνοθεσία 21γραμμαρίων.

Aς κάνουμε λίγη πλάκα στο Dizzy.. Γυρίζω το μήνυμά του ανάποδα και το διαβάζω:


Ωχ... Άσχημα ακούγονται τα πράγματα


Συγκινούμαι που σου κάνει εντύπωση κάτι που στην Ελλάδα ισχύει από το 1997 (μίνιμουμ)!


Αρχίζει να ακούγεται ενδιαφέρον

Wait! Wait! Wait!
Μου θύμισε μινιμαλιστικό ιαπωνικό σινεμά με επιβλητικά στοιχεία ρωσικού κινηματογράφου επηρρεασμένα από το ελβετικό αβάν γκαρντ σινεμά των 50s και την τραγικότητα του Ιρακινού κινηματογράφου λίγο πριν την έλευση της έγχρωμης τηλεόρασης. (τί στο καλό έγραψα τώρα? αν βγάζω νόημα, πες το μου, να πάω να γίνω κριτικός κινηματογράφου...σάμπως αυτοί ξέρουν τί γράφουν?)
Καλύτερα τώρα?


Εγώ χαίρομαι που τόσα χρόνια, τώρα έτυχε πρώτη φορά να μου τύχει τέτοιο περιστατικό.
Μέχρι τώρα, μόνο τα κινητά, τα μασουλήματα, οι σακούλες των chips, τα γέλια, οι σχολιασμοί, πάλι η πάρλα, τα ανοίγματα της πόρτας, οι καθυστερημένοι με τους φακούς (ναι, πάρτε το όπως θέλετε), οι σιωπηλοί-πνιχτοί-θορυβώδεις (καταλάβατε τί λέω...λιγότερα φασόλια την επόμενη φορά...), οι πεφτάκηδες, οι "κλωτσάω-τον-μπροστινό-μου" τυπάδες με ενοχλούσαν.
Τίποτα δηλαδή...

Και κάτι σοβαρό. Όταν παίρνετε μαζί σας φαΐ στην αίθουσα (που καλύτερα είναι να μην το κάνετε καν) τα σκουπίδια τα παίρνετε μαζί σας και τα πετάτε στους κάδους. Δεν τα πετάτε ούτε κάτω, ούτε τα αφήνετε εκεί που είναι ούτε παίζετε πόλεμο ποπκορν μετά την ταινία.
Τί σημαίνει "πλήρωσα άρα κάνω ότι θέλω"?

Κι εγώ πληρώνω φόρους (εντάξει, λέμε τώρα ). Να έρθω να σας χ#σω το χαλάκι της πόρτας?

Ξερεις τι συνειδητοποιησα μολις τωρα???
Μαλλον ολοι αυτοι οι γεροι κι οι γριες μαζευτηκαν χθες στο εργο γιατι θα νομιζαν απο τον τιτλο της ταινιας οτι θα δουνε καμια βιβλικη με το Χριστό....

Δεν παιζει αλλη εξηγηση.... Το πιο τραγικο ηταν οταν εδειξαν να γδυνεται η γιαπωνεζουλα που καναν σχολια "τςς τςςς τςςς.... νεολαια"... Τι να πει κανεις???

Κρίμα που δεν ήρθα ρε γμτ. Αλλά δεν πειράζει θα την δω στάνταρ τις επόμενες μέρες.

Χθες το βράδυ πήγα με κολλήτους και είδα την πιο ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΗ ταινία ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!!! Saw III

Δεν υπάρχει περίπτωση οι δημιουργοί της ταινίας να μην έχουν ψυχολογίκα προβλήματα ή προβλήματα διαταραγμένης προσωπικότητας. Είμαι 100% σίγουρος ότι είχαν βάλει στοίχημα να δημιουργήσουν την πιο διεστραμμένη, πιο φρικιαστική και πιο βίαιη ταινία που έχει βγει ποτέ στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η ταινία είναι σίγουρα χειρότερη από τις δύο προηγούμενες χωρίς να είναι πολύ κακή όμως. Απλά τα πράγματα εδώ ήταν πολύ πιο χύμα και δεν σε έβαζε σχεδόν καθόλου να σκεφτείς. Το τέλος, όπως και στα προηγούμενα είναι αρκετά απρόβλεπτο αλλα σε καμία περίπτωση δε συγκρίνεται με τα φινάλε των προηγούμενων Saw.

Μία συμβουλή να δώσω γι' αυτούς που θέλουν να πάνε να την δουν: Όσοι δεν έχουν δυνατό στομάχι και ανακατεύονται εύκολα ή να μην πάνε καθόλου να την δούν ή να πάρουν μαζί τους σακούλες γιατί από οπτικής πλευράς η ταινία είναι πολύ ρεαλιστική και απίστευτα αηδιαστική.

Και το χειρότερο απ' όλα ξέρετε πιο είναι; Το γεγονός ότι είχα υποσχεθεί σε μία φίλη να πάμε να τη δούμε μαζί και τώρα θα πρέπει να πάω να την ξαναδώ...

Ήταν εμπειρία πάντως...!

Μπα... Μάλλον θα πρέπει να ανακαλέσω την ως τώρα απόρριψη της πρόσκλησης και να πάω να το δω.


Οι ενοχλητικοί του σινεμά υπάρχουν από τότε που υπάρχει το σπορ...
Αν δει κανείς παλιές ταινίες, όλοι όσοι μαζεύονταν στις αίθουσες, με το που έβλεπαν ωραία γυναίκα (ή και σκέτη γυναίκα, αρκούσε αυτό..) άρχισαν να ουρλιάζουν, στερημένοι όντες.
Έξω από το σεξουαλικό τώρα...
Είμαι στην 6η Δημοτικού, 1990 καλοκαίρι. Πηγαίνουμε με την αδερφή μου και μια φίλη της στο θερινό, το Σινέ Παρί στην Πλάκα να δούμε τον "Κύκλο των Χαμένων Ποιητών". Να, ο Νηλ παίζει στην παράσταση, έρχεται ο πατέρας του, του λέει ο Κίτινγκ καλός ο γιος σου, τον διώχνει ο άλλος, παίρνει το παιδί και του κόβει το σχολείο και το γράφει στη Στρατιωτική Σχολή. Είμαστε τώρα στο κρίσιμο σημείο και γυρίζει η φίλη της αδερφής μου και μου λέει: "Το' χω ξαναδεί, θα πάρει το όπλο και θα αυτοκτονήσει". Δέκα χρονών το μαλακισμένο! Ένα λεπτό μετά, ο Νηλ είχε πεθάνει, αλλά εγώ δεν πίστευα ότι κάποιος, επειδή το' χει δει, δικαιούται να μου χαλάει ένα έργο.
Το 1994, σε θερινό πάλι, στο Πόρτο Ράφτη, ο Μπραντ Πιτ έπαιζε στους "Θρύλους του Πάθους". Οι κραυγές από τις έφηβες στα διπλανά και πίσω καθίσματα και τα "μα κοίτα τον, κοίτα τον", "μωρό μου", "σε θέλω" κλπ δεν είχαν τελειωμό. Βέβαια, αυτό το έργο, δε βλεπόταν έτσι κι αλλιώς, οπότε μικρό το κακό.. Αυτό, βέβαια, είναι ταπεινό δείγμα του τι γίνεται σε αίθουσες, όταν εμφανίζεται ωραία γυναίκα, αφού οι άντρες είναι και πιο εκδηλωτικοί και πιο αντιαισθητικοί.
Το ντεμπούτο του κινητού στο σινεμά έγινε το 1997, στο Wag the Dog. Eκεί η συνομιλία διήρκησε 10' περίπου και δη στο Αττικόν. Εννοείται πως δεν τολμούσε κανείς να διακόψει την κομψοντυμένη κυρία (μηδενός εξαιρουμένου).
Το 1998, στο I Know What You Did Last Summer, οι 15χρονοι πιτσιρικάδες δίπλα μας, οι οποίοι επιδεικτικά πετούσαν ποπ κορν και γκαρίζανε στο Village Centre, κοροϊδεύοντας... Μήπως όμως εμείς γουστάραμε την ταινία και δικαιούμασταν να τρομάξουμε και να μην είμαστε συνεχώς μεταξύ γέλωτος και άναρθρων κραυγών;
Πολλά και διάφορα, λοιπόν, αλλά δε μπορούμε να κάνουμε και πολλά. Αφού τα ανέχεται το σύστημα, ο ένας είναι εξαιρετικά αδύναμος και απλά παρακαλά να ανέβει λιγάκι το επίπεδο και να είναι και λίγο τυχερός.

..To Saw ήταν καλή ταινία, με είχε εκπλήξει. Πολύ πρωτότυπη, απρόβλεπτη και μάλλον έξυπνη.
Το 2ο μέρος - όμως - ήταν σχεδόν απογοητευτικό.

Είδα το "Πεθαίνοντας στην Αθήνα" του Παναγιωτόπουλου και το "Sophie Scholl", με το πρώτο να διεκδικεί βραβείο αυτοχειρίας του σκηνοθέτη της, ο οποίος σώνει και καλά προσέθετε άσκοπα (κατ' εμέ) σε άκαιρες στιγμές κάποια χορευτικά, αλλά είχε και ένα μη λογικό και παίρνον θέση σε θέμα εκτός τόπου φινάλε, στοιχεία που κατέστρεφαν μια κατά τ' άλλα υποσχόμενη ατμόσφαιρα με χαρακτηριστικά ώριμης Κεντροευρωπαϊκής συνειδητοποίησης (forced, βέβαια, λόγω του επικείμενου θανάτου). Μέγας ο Σπύρος Παπαδόπουλος, ενώ συνεχίζει να αναρριχάται η Βίκυ Παπαδοπούλου
Το Sophie Scholl ήταν μια ακόμη εξαιρετική ταινία του σύγχρονου γερμανικού σινεμά, με εσωτερικές ερμηνείες και πολύ καλή απεικόνιση της εποχής, γυρισμένο κατά 90% στους 4 τοίχους. Εξαίσια δουλειά.

Αχά...με ανησυχούσε αυτό.
Έχει γίνει πολύς λόγος για αυτήν τη "σιωπηλή" χορογραφία αλλά μη έχοντας δει την ταινία, υπέθετα πως απλά θα χρησιμοποιούσε καθημερινά στοιχεία με τον κατάλληλο συγχρονισμό τα οποία θα προσέθεταν ένα διακριτικό background στο όλο τοπίο της Αθήνας...έτσι το είχα εκλάβει.
Αν, όμως, σταματάει κάθε τόσο για χορευτικά ως άλλη ταινία του Βουτσά και της Καρέζη...τότε nevermind, σε dvd θα το δω.

Κάτι άσχετο. Πέτυχα ένα βράδυ στο mega μία γερμανική ταινία με μία υπάλληλο τρελοκομείου που σώζεται από βέβαιο θάνατο σε ένα ατύχημα, από έναν αποστρατευμένο και τον ερωτεύεται...ο τίτλος, όπως, έψαξα λεγόταν "Η πριγκίπισα και ο πολεμιστής" ή κάπως έτσι.
Τελικά δεν την είδα ολόκληρη καθώς νύσταζα. Απλά, αναρωτιέμαι αν αξίζει να τη νοικιάσω και να τη δω (αν τη βρω πουθενά βέβαια...) καθώς μου άρεσαν οι χαρακτήρες της παρόλη την πολύ αργή πλοκή του έργου...

Αυτή είναι βαριά κουβέντα. Έχω δει μπόλικο trash και splatter (συμπεριλαμβανομένης και μιας ακραίας "ταινίας" που δε βρίσκεται καν στο αρχείο του imdb και σε ποσοστό βίαιων σκηνών αναλογικά με τη διάρκεια παραμένει αξεπέραστη και σε ποσότητα αίματος είναι στο τοπ-3), οπότε αναρωτιέμαι αν αξίζει τον κόπο...

Βγήκε Saw III και δεν το πήρα καν πρέφα; Στον κόσμο μου είμαι τελικά . Αυτό είναι και το τέλος της σειράς ή θα υπάρξει και συνέχεια; Πάντως εγώ περιμένω με αγωνία το Casino Royal. Επειδή όμως είμαι και καινούριος στην Αθήνα, έχετε να μου πείτε κάποιο καλό σιινεμά το οποίο να είναι όμως και εύκολα προβάσιμο με την συγκοινωνία;

Δεν έχει τέτοια χορευτικά, νεαρέ οπαδέ του Ιωάννη (Νταλ) Δαλιανίδη () και πρώην συνάδελφε..
Έχει χορευτικά μέσα στην ίδια τη σκηνή, παράλληλα με εκείνην, σκηνικά που - άγνωστο το γιατί - πιθανόν να έχουν divine συμβολισμούς, βάζουν τα χορευτικά σε μια θεατρική κατάσταση, την ώρα που βαδίζει ο ήρωας, ή ενώ προχωρουν οι ήρωες προς τα προβλήματα ή τη διαλεύκανσή τους επικοινωνιακά.


Είναι του Τίκβερ. Το είχα απορρίψει μόλις διάβασα την υπόθεση. Όταν γυρίστηκε (ήταν η 1η του Χολυγουντιανή ταινία του), το είδε αρκετός κόσμος, λόγω του ότι ερχόταν μετά το Lola Rennt.

Ευχαριστώ που μου έλυσες και τις δύο απορίες.

Αν σου αρέσουν αυτά τότε αξίζει και παρά αξίζει. Για ποια ταινία μιλάς εσύ;

Μόλις τώρα είδα στο imdb.com ότι βγαίνει και Saw IV σε ένα χρόνο περίπου με πρωταγωνίστρια την κουκλάρα Jessica Alba. Αυτά είναι!!!!!!!!

ki egw χτες βραδυ για το saw ήμουν κ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΤΗΚΑ!! Η πρωτη ηταν ΠΟΛΥ καλη,η δευτερη λιγοτερο,η τριτη απογοητευση!!
Συμφωνω απόλυτα! Πολυ splatter,λιγοτερο σεναριο..μου θυμισε θριλερ του 80.. Εδωσα κ 9 ευρω γιατι πηγα στην νεα max αιθουσα του Village στο Φαληρο..

ειδα τον αγνωστο κοσμο του Terrence Malick.καμια σχεση με το αριστουργημα του ιδιου λεπτη κοκκινη γραμμη!δεν μου αρεσε καθολου.με ξενερωσε πολυ!

Napoleon Dynamite

Αυτη η ταινια με αντιπροσωπευει. Δειτε την και θα καταλαβετε πολλα για εμενα.


Vote For Pedro

Eίδα την ταινία Volver του Πέδρο Αλμοδόβαρ και έχω εδώ δίπλα μου τις ταινίες "Τα Παιδιά των Ανθρώπων" και "O Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι".
Το Volver εξαιρετικό, όπως αναμενόταν άλλωστε, λιγότερο βαρύ τελικά από ό,τι που έδειχνε αρχικά, με μια ωραία ανατροπή κοντά στο φινάλε. Από τις καλύτερες ταινίες του (αν και δεν έχει γυρίσει ταινία κάτω του μετρίου έτσι κι αλλιώς).
Όλες οι άλλες ταινίες που είδα αυτές τις μέρες δεν είναι φετινές.

Σε dvd. Δε βγήκαν... Είναι για λίγους

Mόλις είδα το Fight Club και μου δημιουργήθηκαν κάποιες απορίες. Όσοι δεν την έχουν δει την ταινία καλύτερα ας μην διαβάσουν το ποστ. Σε κάποιες σκηνές εμφανίζεται για εκατοστά του δευτερολέπτου ένας τύπος στην οθόνη. Η μία συγκεκριμένα είναι εκεί που πηγαίνει ο Νόρτον στις συγκεντρώσεις και κλαίνε αγκαλιασμένοι ξαφνικά πετάγεται στο πλάνο ένας τύπος ντυμένος στα κόκκινα να αγκαλιάζει έναν που βρίσκεται εκεί. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και σε κάποια σκηνή λίγο πιο μετά. Επίσης στο τέλος μερικά δευτερόλεπτα πριν βγουν τα γράμματα πετάγεται στην ταινία για εκατοστά του δευτερολέπτου ένας π****ος. Στην κανονική ροή δεν είναι ευδιάκριτα αυτά. Το τελευταίο ειδικά μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν το έβλεπα και για 2-3 λεπτά προσπαθούσα να το κάνω Pause σε εκείνο το σημείο για να βεβαιωθώ ότι δεν κάνω λάθος. Τελικά όντως δεν έκανα λάθος αλλά δεν μπορώ να δώσω λογική εξήγηση για το πως σχετίζονται όλα αυτά με την ταινία. Το μόνο υπονούμενο είναι εκεί που λέει ότι ο άλλος αλλάζει τις ταινίες (κάτι τέτοιο τέλος πάντων) και κανείς δεν τον παίρνει είδηση. Ακόμα και έτσι όμως δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα της ύπαρξης αυτού του στοιχείου στην τελευταία σκηνή.
Πάντως αν και είχα ακούσει καλά σχόλια εμένα δεν μου άρεσε και πολύ σαν ταινία. Αν και άρχιζε καλά, από ένα σημείο και μετά γίνεται πολύ "Επιστημονικής φαντασίας" και καλά καλά δεν μπορείς να καταλάβεις τι συμβαίνει... ( για να πω την αλήθεια από ένα σημείο και μετά έβλεπα κάποια πράγματα να γίνονται χωρίς να καταλαβαίνω τον λόγο)

Δεν μου πολυάρεσε γιατί από ένα σημείο και μετά δεν υπάρχει καμία λογική στην ταινία. Αυτό για το μοντάζ το ξέρω ότι ήταν μία από τις δουλειές του Πιτ αλλά και πάλι δεν κολλάει και πολύ μέσα στην ταινία, δεν βγάζει κάποιο ουσιαστικό νόημα δηλαδή. Από αυτά τα μοντάζ κατάφερα να πιάσω μόνο το τελευταίο . Εντάξει νομίζω ότι είναι εντελώς άκυρο να πετάει έναν π****ο 5 δευτερόλπετα πριν τελειώσει το έργο....

Εγώ πρόσφατα έχω δει 2 ταινίες που μου άρεσαν πολύ... The Edukators και Das Experiment.... εκπληκτικές ταινίες και οι δύο (κυρίως η πρώτη) αν δεν τις έχετε δει δείτε τις...

Έχω δει το Das Experiment. Δυναμική ταινία, απ'τις αγαπημένες μου. Δυστυχώς, τέτοιες τανίες δεν προβάλλονται σχεδόν ποτέ απ'τα ελληνικά κανάλια (τι λέω τώρα, ε!).

Τα πρώτα 20' ήταν ξεκαρδιστικά, αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν επρόκειτο για κωμωδία και το έκλεισα. Βέβαια, μπορεί και να προσπαθήσω να το ξαναδώ, αλλά οι αντοχές μου σε τέτοιες καταστάσεις είναι περιορισμένες.


To The Edukators?
Καλά σοβαρά μιλάς; Τι σου άρεσε σε αυτήν την ταινία; Το ότι οι 2 ηλίθιοι αποφάσισαν να την βρούνε σε μία πισίνα ενώ καιγόταν ο κόσμος; Σου αρέσουν οι ταινίες με κενά; Μια καλούτσικη ιδέα τη βρήκα αυτήν την ταινία, η οποία εξελίχθηκε σε ένα αδιάφορο και αφελέστατο πόνημα.
Όσον αφορά το Das Experiment, αυτό μάλιστα... Καλή ταινία, όχι τίποτα σπουδαίο, αλλά σίγουρα καλοδουλεμένη. Εμμένει στην ιδέα του και στον στόχο του χωρίς να δημιουργεί απορίες και ανώφελα κενά.

@ Arkadios: Θα το δω και θα σου πω... Βαριόμουν να το δω όταν είχε βγει

treathitch προσκυνώ το avatar σου! Μακράν η αγαπημένη μου ταινία και αυτή που έχω δει περισσότερες φορές από κάθε άλλη. Ειδικά το 1 πρέπει να το έχω δει γύρω στις 8-9 φορές. Γιατί Χριστούγεννα χωρίς Home Alone δεν γίνονται! Ο Κούλκιν αν και πλέον μου την σπάει αφάνταστα, σαν πιτσιρίκι ήταν απίστευτος. Δυστυχώς αν η διάδοχη κατάσταση στο 3 ήταν καλούτσικη, στο 4 το όλο σκηνικό γ*******... Πραγματικά είχα ξενερώσει απίστευτα με αυτό το άθλιο πράγμα. Ζω με την ελπίδα κάποια στιγμή να βγει μία συνέχεια πραγματικά αντάξια των παλιών...

Βασικά ήταν λίγο αφελής όπως τα λες αλλά μ'άρεσε κυρίως η συμπεριφορά του πλούσιου που είχαν απαγάγει που προσπαθούσε να "πάει με τα νερά τους" και αφού τον αφήσαν τους κατέδωσε (όχι ότι είχε άδικο ο άνθρωπος βέβαια )

glory road... πλήρης αντιρατσιστική και ΜΠΑΣΚΕΤΙΚΗ ταινιΆΡΑ!!! προλάβετε!

Γιατί πόσα αντίτυπα έχουν μείνει;

για να δώσω έμφαση το είπα....

Τελείωσαν στο DVD μου δύο πολυσυζητημένες ταινίες για φέτος. Το Babel και το Borat.
To Babel, μετά από μεγάλη σκέψη αποφάσισα να το δω κυρίως διότι είχα την περιέργεια να δω πως θα διευκρινήσει ο Aλεχάνδρο Γκονζάλες Ινιαρίτου την αντικειμενικότητα ανάμεσα σε τρεις συνδεόμενες (δυστυχώς) ιστορίες. Αδύναμη και εντελώς αχρείαστη η σύνδεσή τους δημιουργεί από την αρχή μία από τις πρώτες χαλαρότητες της ταινίας, η οποία εξελίσσεται ομαλά προς μεγάλη έκπληξή μου μέχρι τα μέσα της.
Το κομμάτι του Μαροκινού πατέρα και των δύο παιδιών είναι το ισχυρότερο της ταινίας, ή ίσως το μόνο ισχυρό. "Γιατί είμαστε εδώ πέρα;", "Για να είμαστε μόνοι μας." Εδώ μας τα χαλάει. Δεν υπάρχει λόγος παρουσίασης της σχέσης μέσα από ανόητους διαλόγους. Εκεί όμως παίρνουν τέλος και τα προβλήματα της Μαροκινής ιστορίας, η οποία πραγματικά είναι ισορροπημένη και απτή. Δέχομαι και τη σύμπτωση του πυροβολισμού.
Τα άλλα όμως; Η Μεξικάνα που πάει στο γάμο και γυρίζει με τον πιωμένο ανιψιό για να μη χάσουν τα παιδιά το παιχνίδι τους την άλλη μέρα; Ο άλλος που κάνει τον τσαμπουκά στα σύνορα; Η ίδια που αφήνει δυο παιδάκια μόνα στην ερημιά.. Ανεπίτρεπτα σεναριακά λάθη. Λάθη αυτοχειρίας.



Και αν, τουλάχιστον, η εντυπωσιακή ερμηνεία της Αντριάνα Μπαράτσα διόρθωνε λίγο τα πράγματα, τι να πει κανείς για την ανέμελη ανοησία στο φινάλε του κατά τ' άλλα εντυπωσιακά σκηνοθετημένου (αν και όχι άρτιου) γιαπωνέζικου κομματιού; Τι δουλειά έχει η όλη συζήτηση για το θάνατο της γυναίκας του πατέρα της κωφάλαλης; Άλλη αφορμή δε μπορούσε να βρεθεί;
Overall, μια χαρά αποτέλεσμα. Τα λάθη σε ταινίες αυτής της (μεσαίας) κλάσης είναι λίγο πολύ αναμενόμενα, ενώ η σκηνοθεσία είναι πολύ καλή, σαφέστατα το δυνατό χαρτί της ταινίας.



Το Borat; Χμμ, δε νομίζω. Σίγουρα λιγότερο κακό από όσο λένε οι επικριτές του, αλλά εντελώς επιφανειακό και ανούσιο. Περίμενα παραπάνω από τον Ali G, ο οποίος και εφευρετικός είναι και μπορεί να αποφύγει τις επαναλήψεις. Δυστυχώς, όμως, η ταινία στερείτο σκανδαλωδώς έστω και επιεικούς σεβασμού προς τον εαυτό της.



Eίναι θαύμα που την τελείωσα, ειδικά όταν μετά το πρώτο πεντάλεπτο ένιωθα να μην περιμένω τίποτα ουσιαστικό από το δημιουργό της. Σκηνές κομμένες πριν την ώρα τους, χιούμορ χειρότερο από το παρελθόν, ανούσιες σκηνές αηδίας και σεξισμού, ανοησίες χωρίς βάθος και ελάχιστες εκλάμψεις του ταλαντούχου σταρ. Η ανώφελη περιπλάνηση του Borat δε μου έδωσε κάτι παραπάνω από όσα ήξερα, με εξαίρεση ελάχιστες στιγμές ξεκαρδίσματος και πολύ περισσότερες στιγμές χασμουρητού και κοιτάγματος της ώρας.

Εχθες ειδα το tokyo drift που ειναι αρκετα καλο και τις Λησταρχηνες με την Πενελοπε Κρουζ.Αυριο θελω να παρω το miami vice που λενε οτι ειναι ωραιο.Καμια καλη προταση υπαρχει??

τι καλοσυνη ειδες στο tokyo drift ρε λιολια? περα απο τα περιεργα αμαξια (ο μονος λογος που το ειδα) τι αλλο ειχε αυτη η ταινια?

Βασικα τα αμαξια που εχω μεγαλη τρελα και για τις κοπελιες.Μην μου πεις οτι δεν ηταν ωραια η κινεζουλα εεεεε??

Περιεχομενο???

Αν αυτή παραπάνω είναι κινεζούλα, εγώ είμαι ο Μπάστερ Κήτον.

Treathitch, όταν βλέπεις μία ταινία πας με τα νερά της ή περιμένεις με το σημειωματάριο για να σημειώσεις την κάθε ατέλεια που θα συναντήσεις?
Δείχνεις να είσαι αρκετά αυστηρός με τις ταινίες.

Είμαι... Είμαι και πάρα πολύ μάλιστα. Ειδικά όταν κάποιες ταινίες μπορουν να είναι καλύτερες από το τελικό τους αποτέλεσμα.
Φαντάζομαι ότι σου άρεσε το Babel, αλλά θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Δε μπορεί να το φωνάζεις από την πρώτη στιγμή μιας ταινίας ότι μια κοπέλα είναι παρθένα και να το δείχνεις ως το κυρίως θέμα της, ειδικά όταν το ξέρει και η κουτσή Μαρία μέσα στην παρέα της. Χρειάζεται και λίγη ειλικρίνια προς τον εαυτό της η ταινία.

Μάλλον θα έπρεπε να γίνεις σκηνοθέτης...ή έστω ένας που θα μαστιγώνει τον σκηνοθέτη όταν θα κάνει "κοιλιά" στα γυρίσματα (βέβαια ο φουκαράς θα είχε μαρτυρήσει )...

Τις 2 τελευταίες μέρες είχε ξυπνήσει ο Χάρι Πότερ μέσα μου. Τη μία προσπαθούσα να κάνω κάτι κολπάκια με τράπουλα, την άλλη προσπαθούσα να κάνω αυτό το μαγικό δίπλωμα που μας είχε δείξει ο Ντίζι στου γιουτιουμπ, λίγο και ότι πάνε καλά οι Μάτζικ στο ΝΒΑ... έτσι είπα να κάτσω να δω τις 2 καλύτερες (όπως λένε) ταινίες του 2006 που πραγματεύονται το θέμα της μαγείας και των ταχυδακτυλουργικών κόλπων. The Prestige και The Illusionist.
Αν και οι 2 ταινίες έχουν να κάνουν ακριβώς με το ίδιο θέμα, τη μαγεία δηλαδή, κάθε μία την προσεγγίζει με τελείως διαφορετικό τρόπο.
Το Prestige έχει να κάνει με 2 φίλους που εξαιτίας ενός ατυχούς γεγονότος σε ένα νούμερο τους, χωρίζονται και προσπαθεί ο καθένας μόνος του να κάνει το "τέλειο" νούμερο με σκοπό να εκμηδενίσει τον αντίπαλό του. Η ταινία είναι εκπληκτική, ακριβώς όπως την περίμενα δηλαδή με φανταστική εξέλιξη, απρόσμενο φινάλε, εντυπωσιακά εφέ και υπέροχες ερμηνείες. Οι 3 πρωταγωνιστές (Χιου Τζακμαν, Κρίστιαν Μπέιλ, Μάικλ Κέιν) είναι απολαυστικότατοι ενώ την παράσταση κλέβει ο Ντέιβιντ Μπάουι.
Το Illusionist έχει να κάνει με ένα μάγο που προσπαθεί να "σώσει" την αγαπημένη του από το να παντρευτεί έναν δόλιο πρίγκηπα. Ίσως το σενάριο να φαίνεται λίγο ρηχό αλλά στην ουσία η πλοκή είναι εξαιρετική. Ο Έντουαρντ Νόρτον έιναι για ακόμη μία φορα εκπληκτικός, ο Πολ Τζιαμάτι αποδεικνύει γιατί είναι ο καλύτερος supporting actor που υπάρχει στο Χόλιγουντ και η Τζέσικα Μπίελ έιναι πιο κούκλα από ποτέ.
Από αυτά τα 2 νικητή στο νήμα θα έβγαζα το Prestige το οποίο ίσως ήταν λίγο πιο απρόβλεπτο και πιο σκοτεινό από το Illusionist. Πάντως και οι 2 ήταν καταπληκτικές. Δείτε τις οπωσδήποτε.


Σε σένα treathitch θα στείλω pm με τα φινάλε και των 2 ταινιών να μάθεις να προσέχεις τα spoilers όταν κάνεις κριτική σε μια ταινία.

Καμία σχέση. Ίσα ίσα που η σκηνοθεσία ήταν και πάλι καλή. Από όραμα πάσχει ο τύπος.

Και ιδού μια πολύ καλή ταινία.. "Ο Άνεμος Χορεύει το Κριθάρι" (Τhe Wind That Shakes the Barley). Από τις κορυφαίες της σεζόν so far.



Εγγύηση πάντα ο Κεν Λόουτς δίνει μια πολυδιάστατη απεικόνιση της σχέσης ανάμεσα σε δύο αδέλφια και παράλληλα της εξελίξιμης και τελικώς μεταβλητέας διαφωνίας τους στο θέμα της επαναστατικής δράσης απέναντι στους κατακτητές Άγγλους, με αποκορύφωμα την έντονη αντικειμενικότητα του ιδίου του Βρετανού σκηνοθέτη στο σημείο καμπής της ταινίας, αλλά και οδεύοντας προς το φινάλε (Dizzy, I m not spoiling anything ).
Η ίδια η σχέση, η απoμάκρυνση με απότομο τρόπο, η δικαιολόγηση αυτής, η αγάπη του ενός προς τον άλλον, η συμπόνοια, η συνειδητοποίηση πράξεων και καταστάσεων, η προδοσία, η μεταμέλεια. Δεν θα έβαζα το χέρι μου στη φωτιά, αλλά μπορώ με σιγουριά να πω ότι ανάμεσα στις πιο επιτυχημένες ταινίες του Λόουτς (To Όνομά Μου Είναι Τζο, Γη και Ελευθερία, Το Τραγούδι της Κάρλα, Ψωμί και Τριαντάφυλλα, Ένα Τρυφερό Φιλί, Sweet Sixteen) την τελευταία 10ετία, η συγκεκριμένη κατέχει υψηλή θέση, παρ' όλες τις ευκολίες της πλοκής και την απλοποίηση των καταστάσεων σε στιγμές.

Hey, I like Cillian Murphy!
Θα την δω.

Προσφατα πηγα και ειδα το "ΑΡΩΜΑ". Η ταινια ειμαι σιγουρη οτι θα παρεξηγηθει απο τους περισσοτερους. Ειχα την τυχη να εχω διαβασει το βιβλιο ηδη, οποτε για μενα δεν υπηρχαν εκπληξεις κλπ και ηξερα ακριβως τι διαπραγματευεται η ταινια και δεν πηγαινα να το δω για να περασω απλα την ωρα μου. Βεβαιως μπροστα στο βιβλιο και τις εικονες που δημιουργει η φαντασια σου δεν μπορουν να συγκριθουν με την ταινια, αλλα εγω εμεινα αρκετα ευχαριστημενη. Καποια λαθη της ταινιας ειναι οτι ο Γκρενουιγ (πρωταγωνιστης) στο βιβλιο ειναι τραγικα αποκρουστικος ενω στην ταινια εχουν βαλει εναν αντικειμενικα ομορφο (παρολα αυτα εχει μια αποξενη ομορφια που ταιριαζει στο στυλ). Ακομα ενω στο βιβλιο δινεται ιδιαιτερη εμφαση στο γεγονος οτι ο Γκρενουιγ δεν εχει τη δικη του μυρωδια, οπως ολοι οι ανθρωποι- κι αυτη ηταν κι η κινητηρια του δυναμη για να φτιαξει το αρωμα- στην ταινια το αναφερουν πολυ επιφανειακα. Τελος, ειναι μια σκηνη στο τελος που κανενας σκηνοθετης (με τους χαζους κομπαρσους που υπαρχουν) δε θα μπορουσε να τη μεταφερει και να μη φανει γελοια. Σ αυτη τη συγκεκριμενη σκηνη οσοι δεν ειχαν διαβασει το βιβλιο και πηγαν στο σινεμα για να περασει η ωρα τους ηταν που ειπαν "Τι μαλακια ταινια ειναι αυτη". Και δυστυχως χανεις το βαθυτερο νοημα αφου αλλα θελει να πει ο ανθρωπος και αλλιως τα μεςταφραζουν οι αλλοι. Μενεις σ αυτο που δειχνει και δεν το ψαχνεις παραπανω, και στην ουσια αυτη η σκηνη ειναι πολυ σημαντικη γιατι τελικα αυτη ειναι που οδηγει και τον πρωταγωνιστη στο τελος να κανει αυτο που κανει. (Μιλαω λιγο χωρις να προσδιοριζω ακριβως τις σκηνες γιατι δε θελω να προδωσω στοιχεια της ταινιας). Οι πρωταγωνιστες παιζαν πολυ ομορφα, για τους κομπαρσους τα ειπαμε απλα απαραδεκτοι και αμφιβαλλω αν θα ειχαν μπει στον κοπο να διαβασουν το βιβλιο και να το κατανοησουν.
Γενικα ειμαι ευχαριστημενη και μου περασε αυτα που ηθελε να περασει

Ειδα το Ο χαμενος τα παιρνει ολα του Νικολαιδη την οποια βρηκα εξαιρετικη αν και δεν ειχα ακουσει τα καλυτερα..Για τα Ελληνικα δεδομενα ηταν μια παρα πολυ καλα ολοκληρωμενη ταινια με πολυ καλες ερμηνειες(πρωταγονιστης ο Γιαννης Αγγελακας) σκηνοθεσια και στορυ..Εκπληκτικοι διαλογοι αρκετοι σουρεαλιστικοι και μοναδικες ατακες του Αγγελακα επι παντως επιστητου..Να τη δειτε οσοι δεν την εχετε δει..

Before sunrise:Το ειχα πετυχει πριν παρα πολυ καιρο στο σταρ κατα τις 3-4 το βραδυ και οσο ειχα δει μου χε φανει τοσο ενδιαφερον που δεν ηθελα να τελειωσει..

Σημερα λοιπον κοιτωντας τα ντβιντ της αδερφης μου βλεπω ενα να λεγεταιbefore the sunset και λεω τι μου θυμιζει..Ηταν λοιπον η συνεχεια του προηγουμενου..Ταινια και αυτη παρα πολυ καλη...74 πραγματικα λεπτα ενος διαλογου μεταξυ 2 ανθρωπων που εχουν περασει μονο ενα βραδυ μαζι(στην προηγουμενη ταινια) και τωρα μεα απο 9 χρονια ξανασυναντιουνται σχεδον τυχαια στο παρισι και γυριζοντας την πολη συζητανε..Παρα πολυ καλοι διαλογοι που δε σε κουραζουν και εξαιρετικοι οι Joulie Delpy και Ethan Hawk.Nα τη δειτε!!

Ως τώρα, λοιπόν, οι καλύτερες ταινίες που έχω δει φέτος στα σινεμά (έχουν προβληθεί στην Αθήνα από Σεπτέμβριο 2006 ως τώρα) είναι, με σειρά προτεραιότητας, οι εξής (υπάρχει αντίστοιχο ποστ μου και στο DraftExpress forum):


1. Das Leben der Anderen (Germany) http://www.imdb.com/title/tt0405094/


2. Efter Brylluppet (Denmark) http://www.imdb.com/title/tt0457655/


3. Sophie Scholl - Die letzten Tage (Germany) http://www.imdb.com/title/tt0426578/


4. Volver (Spain) http://www.imdb.com/title/tt0441909/


5. Stesti (Czech Republik) http://www.imdb.com/title/tt0406098/


6. The Wind That Shakes the Barley (UK) http://www.imdb.com/title/tt0460989/


7. Arven (Denmark) http://www.imdb.com/title/tt0328844/


Τελειώνω σε λίγο με το
Flags of Our Fathers (USA) http://www.imdb.com/title/tt0418689/

...ενώ θα δω και το The Holiday (USA) http://www.imdb.com/title/tt0457939/, το οποίο με ενδιαφέρει πάρα πολύ.
Αναμένω το Der Freie Wille (Germany) http://www.imdb.com/title/tt0499101/ που το έχασα στους κινηματογράφους, ενω - τέλος - ελπίζω ότι μια από αυτές τις μέρες θα δω το Grbavica (Bosnia) http://www.imdb.com/title/tt0464029/..

Γενικώς, μια μέτρια σεζόν ως τώρα, αλλά με τους καλούς 2 μήνες να έρχονται..

Εμένα αγαπημένες μου ταινίες για τη χρονιά που πέρασε ήταν οι εξής:
1. Children of Men http://www.imdb.com/title/tt0206634/
2. The Prestige http://www.imdb.com/title/tt0482571/
3. Casino Royale http://www.imdb.com/title/tt0381061/
4. Running Scared http://www.imdb.com/title/tt0404390/
5. The Departed http://www.imdb.com/title/tt0407887/
6. Inside Man http://www.imdb.com/title/tt0454848/
7. Lucky Number Slevin http://www.imdb.com/title/tt0425210/
8. Pirates of the Caribbean: Dead Man's Chest http://www.imdb.com/title/tt0383574/
9. Crank http://www.imdb.com/title/tt0479884/
10. Snakes on a Plane http://www.imdb.com/title/tt0417148/

Ενώ ευχάριστες εκπλήξεις ήταν τα Click http://us.imdb.com/title/tt0389860/ και The Illusionist http://www.imdb.com/title/tt0443543/

Οι ταινίες που με απογοήτευσαν ήταν οι εξής:
Little Miss Sunshine http://www.imdb.com/title/tt0449059/
X-Men: The Last Stand http://www.imdb.com/title/tt0376994/
A Scanner Darkly http://www.imdb.com/title/tt0405296/

Ακόμα έχω στον υπολογιστή μου τα Flags Of Our Fathers http://www.imdb.com/title/tt0418689/, Babel http://www.imdb.com/title/tt0449467/ και Pan's Labyrinth http://www.imdb.com/title/tt0457430/ αλλά δεν τα έχω δει ακόμα.

Τέλος ανυπομονώ να δω μεσα στο 2007 τα:
Frank Miller's 300 http://www.imdb.com/title/tt0416449/
Grindhouse http://www.imdb.com/title/tt0462322/
Pirates of the Caribbean: At Worlds End http://www.imdb.com/title/tt0449088/
Smokin' Aces http://www.imdb.com/title/tt0475394/
Zodiac http://www.imdb.com/title/tt0443706/
Sin City 2 http://www.imdb.com/title/tt0458481/
Blood Diamond http://www.imdb.com/title/tt0450259/
και μερικά ακόμη που τώρα δεν μου έρχονται....

Το Βlood Diamond, ε;
Μάλλον αύριο θα το δω.. Ας ελπίσουμε ότι θα αξίζει το δίωρο, διότι από υπόθεση δε με ιντριγκάρει ιδιαίτερα. Πολύ καλά λόγια έχω ακούσει όμως, οπότε θα το ρισκάρω..
Του Φίντσερ θα τη δω την ταινία, αφού παίζει και ο Ρόμπερτ Ντάουνι τζούνιορ. Το Grindhouse, μπορεί. Δεν ήξερα ότι ήταν στα σκαριά.
Όλα τα υπόλοιπα, ούτε κατά διάνοια..

Και πολύ καλά θα κάνεις... Δε θα ήθελα να έμπαινα κάποια στιγμή εδώ μεσα και να έβλεπα ένα review σου στο 300 για παράδειγμα και να το θάβεις...

Γιατί, έχεις την εντύπωση ότι αν θέλω να θάψω μια οποιαδήποτε ταινία από όσες έχεις στο τοπ-10 σου, δε μπορώ να το κάνω; Απλά, έχω καλύτερα πράγματα να ασχοληθώ..