Πραγματικά πολύ μεγάλος τελικός, θα μείνει στην ιστορία!
Το σκορ ήταν, πολύ υψηλό, διαψεύδοντας έτσι όλες τις προβλέψεις…
Μεγάλες προσωπικότητες και παίκτες στο παρκέ… Διαμαντίδης, Σισκάουσκας, Μπατίστ, Βούγιανιτς, Τομάσεβιτς από τη μια, Παπαλουκάς, Σμόντις, Λάνγκντον από την άλλη.
Υπέροχος τελικός! Ο Παναθηναϊκός φαινόταν να έχει τον πρώτο λόγο κάθε φορά, αλλά πάντα η ΤΣΣΚΑ έβρισκε τρόπο να μειώσει και να το κάνει ντέρμπι. Νομίζω ότι η όλη διαφορά ήταν η έδρα, καθώς πιστεύω πλέον, ότι μιλάμε για δύο απόλυτα ισοδύναμες ομάδες.
Στο πρώτο μέρος η άμυνα της ΤΣΣΚΑ ήταν αναποτελεσματική, όπως και του Παναθηναϊκού εν μέρει.. Μέχρι τότε όλο το παιχνίδι του Παναθηναϊκού γινόταν από τους περιφερειακούς. Στο δεύτερο ημίχρονο η εικόνα άλλαξε, η άμυνα της ΤΣΣΚΑ στην περιφέρεια έπιασε τα γνωστά της επίπεδα και αν και άργησε λίγο, ο Παναθηναϊκός εκμεταλλεύτηκε την υπεροπλία του στα ψηλά, λόγω φθοράς των ψηλών της αντίπαλης ομάδας, αλλά και κακής μέρας του Άντερσεν. Σ’ αυτό το διάστημα βέβαια, πολύ σημαντική ήταν η συμβολή του Σισκάουσκας, με τα πολύτιμα φάουλ που κέρδισε. Στο τέλος, πήρε μπρος ο Μπατίστ, καθαρίζοντας την υπόθεση τίτλος για την ομάδα του. Πολύ καλή εμφάνιση και από τον MVP Διαμαντίδη, έλαμψε σε κάποια σημεία, ο Παναθηναϊκός όμως άντεξε ακόμα κι όταν έλειπε από το παρκέ, ή απλά δεν ήταν σε καλά διαστήματα λεπτών. Απολαυστικότατο το πρώτο πεντάλεπτο του δευτέρου δεκαλέπτου, με Παπαλουκά και Διαμαντίδη να «γράφουν» πέντε λεπτά στο παρκέ που θα περάσουν στην ιστορία. Υποκλίνομαι!
Από την ΤΣΣΚΑ, πολυτιμότατος στο δεύτερο ημίχρονο ήταν (και θα ήταν ακόμη περισσότερο αν δεν έκανε τη βλακεία του) ο Σμόντις… Το αντιαθλητικό φάουλ που έκανε στον Μπετσίροβιτς (οι δύο συμπάθειές μου!) ήταν κομβικό, όχι τόσο για τη διεύρυνση της διαφοράς για τον Παναθηναϊκό, αλλά γιατί ο Σλοβένος ψηλός κάθησε στον πάγκο και από εκεί και πέρα έχασε το πολύ καλό της …momentum η ΤΣΣΚΑ. Ακόμη κι όταν μπήκε προς το τέλος, ζωντάνεψε η ΤΣΣΚΑ κι έδειξε ότι μπορούσε να διεκδικήσει χωρίς ιδιαίτερη φαντασία τη νίκη. Υπήρχε βέβαια και ο Λάνγκντον, που δεν έκανε καλό παιχνίδι, αλλά πέτυχε κάποια πολύ μεγάλα καλάθια… 3 τρίποντα (τα δύο στο τέλος) κι ένα δύσκολο καλάθι και φάουλ.
Βεβαίως, πέραν αυτών, υπήρχε μια μυθική παρουσία στο παρκέ.. ονόματι Θεόδωρος Παπαλουκάς… Απίστευτο παιχνίδι, από το μεγαλύτερο ευρωπαίο παίκτη τούτη τη στιγμή (μηδενός εξαιρουμένου)… Έκανε τα πάντα, αλλά αποδείχθηκε ότι στο σύγχρονο μπάσκετ ένας παίκτης δεν αρκεί, ότι κι αν κάνει, σε τόσο υψηλό επίπεδο. Αν ήμασταν δέκα χρόνια πριν, μπορεί να καθάριζε μόνος του τέτοια παιχνίδια και να μην αγανακτούσε με τον νυσταγμένο Βαν Ντεν Σπίγκελ. Μακράν ο καλύτερος παίκτης του τελικού.
Βέβαια, κάποιοι άλλοι απίστευτοι (με αρνητική χροιά) τύποι, είχαν το θράσος να τον βρίσουν, μετά το τέλος του αγώνα… (κι έτσι εξακολουθώ να σκέφτομαι όσους δεν πήγαν στο Final 4 και άντ’ αυτών βρέθηκαν κάποιοι ηλίθιοι στη θέση τους.)
Επίσης δε μ’ άρεσε η κίνηση του Μπετσίροβιτς που χτύπησε τον Παπαλουκά. Δεν το είδα, καθώς το έδειξε μια φορά σε ριπλέι και δεν έτυχε να κοιτώ εκείνη τη στιγμή, αλλά εφόσον προέβη σ’ αυτή την κίνηση, ο παίκτης είναι ανάξιος χαρακτηρισμού…
Για να επανέρθω στα αγωνιστικά, ο Παναθηναϊκός χωρίς να έχει, κατά τη γνώμη μου, απόδοση 100% (σ’ αυτό μάλλον συνέβαλε η ρωσική ομάδα) κατάφερε να αισθάνεται σχεδόν κάθε στιγμή ότι αυτός θα είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης. Να πω την αλήθεια ποτέ δεν πίστεψα ουσιαστικά μέσα μου έστω και μια στιγμή ότι η ΤΣΣΚΑ θα το πάρει (αναφέρομαι μόνο στη διάρκεια του τελικού, για να μην παρεξηγούμαι, εξάλλου την είχα φαβορί), ακόμη κι όταν πέρασε μπροστά. Οι περισσότεροι παίκτες (και όχι όλοι) έκαναν πολύ καλή δουλειά και είχαν μεγάλη αυτοπεποίθηση. Αφού κατόρθωσαν κιόλας να ξεπεράσουν το άγχος στα κρίσιμα σημεία (να’ ναι καλά ο Μπατίστ). Δεν είναι μικρό πράγμα να κυριαρχείς (ή τουλάχιστον έτσι να δείχνεις) απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.
Το καλάθι του αγώνα ήταν ασφαλώς αυτό του Μάικλ Μπατίστ, όταν με τρεις παίκτες γύρω του σκόραρε από τα 3,5 μέτρα και έκανε το σκορ 89-85. Θα μπορούσε να είναι MVP, αφού η διαφορά του Παναθηναϊκού άμα τη παρουσία του στο παρκέ ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής. Απ’ την άλλη, ο Σισκάουσκας υπήρξε πολύ καθοριστικός και ίσως αυτός άξιζε τον τίτλο του MVP. Αν είχα τη δυνατότητα να ψηφίσω μάλλον σ’ αυτόν θα την έδινα και όχι στον Διαμαντίδη. Πολύ καλή παρουσία, έκανε φοβερά και τρομερά πράγματα, αλλά δεν είχε διάρκεια σε όλο το διάστημα που αγωνίστηκε.. Εξάλλου, σημαντικό χρονικό διάστημα στο τέλος το πέρασε στον πάγκο. Αν τον τίτλο του MVP μπορούσε να το διεκδικήσει και ηττημένος παίκτης, τώρα αυτή η παράγραφος μάλλον δε θα υπήρχε και θα έγραφα απλά δύο λέξεις…
Ελπίζω τουλάχιστον μετά το σημερινό παιχνίδι, να συνειδητοποιήσαμε όλοι μας τι ομάδα είναι η ΤΣΣΚΑ και πόσο μεγάλος παίκτης είναι ο Παπαλουκάς.
Μακάρι να επαναληφθεί τέτοιος τελικός.. Το θέαμα στην πρώτη μέρα ήταν με επιείκεια μέτριο, αλλά ο σημερινός πολύ μεγάλος αγώνας μας αποζημίωσε.
Πολύ μεγάλη κινητοποίηση του κόσμου, γέμισαν οι καφετέριες (πολλές ήταν ολόκληρες ρεζερβέ) και γενικά υπήρξε κάτι περισσότερο από ικανοποιητικό ενδιαφέρον. Αφού είχαμε και μικροπροβλήματα στην κίνηση στην Θεσσαλονίκη μετά τη λήξη...!
Μια πάρα πολύ μεγάλη στιγμή στην ιστορία του μπάσκετ του Παναθηναϊκού σήμερα, μια πολύ άσχημη χθες… Επιτέλους, ας συνειδητοποιήσουν κάποιοι τι γίνεται, να εκτιμήσουν καλύτερα κάποια πράγματα και να γεμίζουν συχνότερα το κλειστό (και όχι ανοιχτό) ΟΑΚΑ…
Edit: Τα index rating των δύο ομάδων κάτι μου θυμίζουν...