QUOTE (yorgos @ Feb 14 2016, 18:58 )

O Παναθηναϊκός του Πεδουλάκη δεν πήγαινε στις πολλές επαφές, κάθε άλλο.Η άμυνά του στηριζόταν στο ματσάρισμα στον αέρα παικτών φαινομενικά ασύμβατων, στην εμμονή στις ζώνες, στο σχεδιασμό της επίθεσης με τέτοιο τρόπο που η προτεραιότητα να δίνεται στις επιστροφέςγια την αποφυγή αιφνιδιασμών και στα συνεχή ματς-απ από μπροστά κυρίως, με αλλαγές στα σκριν στηριζόμενους σε πολύ ελαφριά σέντερ. Οι δε κοντοί του (Ούκιτς-ΔΔ), μόνο στις επαφές δεν πήγαιναν στην άμυνα, ο ένας έπαιζε με τα πολύ φρέσκα πόδια του κι ο άλλος με τα πολύ μακριά άκρα του. Ο μόνος σκληρός παίκτης ήταν ο Ματσιούλις, ο ακρογωνιαίος λίθος ήταν οι Γκιστ-Λάσμε που μόνο δείρτες δεν τους λες, καλά-καλά δεν μπορούν να σπρώξουν.
Την άμυνα που παίζει ο Ολυμπιακός, με τα χαρακτηριστικά που παίζει (απίστευτα αθλητικό ρόστερ, με κοντούς που πιέζουν στο σβέρκο σου στα όρια του φάουλ, εμμονή στο μαν του μαν) δεν την έχουμε ξαναδεί. Εν πολλοίς δικαιολογείται διότι ο τρόπος σφυρίγματος (ή μάλλον μη σφυρίγματος!) στο ελληνικό πρωτάθλημα είναι ο σκληρότερος στην Ευρώπη. Αν ο Ολυμπιακός έπαιζε στο ισπανικό πρωτάθλημα, στην πρώτη περίοδο θα είχε 3 παίκτες με 4 φάουλ. Αυτό για το οποίο διαμαρτύρονται οι άλλοι είναι γιατί να επιβάλλεται ο ελληνικός τρόπος σφυρίγματος κι όχι αυτός των πιο προηγμένων (και θεαματικών) πρωταθλημάτων.
Αυτοί λένε το ακριβώς αντίθετο: ότι ο Ολυμπιακός παίζει τόσο σκληρά που κάνει τόσα φάουλ που δε σφυρίζονται ούτε τα μισά. Κατά τη γνώμη τους δεν είναι ότι αυτοί πάνε να αλλάξουν τον τρόπο σφυρίγματος, αλλά ότι το σφύριγμα φέτος άλλαξε υπέρ του Ολυμπιακού. Εμφανίστηκε δηλαδή ένας τρόπος παιχνιδιού τόσο σκληρός που είναι σα να άλλαξε ο τρόπος σφυρίγματος, αφού τα μισά φάουλ πια δε σφυρίζονται, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει (άντε να έγινε επί Λιμόζ και την επόμενη σαιζόν άλλαξε εντελώς ο τρόπος που σφύριζαν, αν και ακόμη και το τσούκου-τσούκου της Λιμόζ στηριζόταν στις λίγες κατοχές, όχι στην αφόρητη πίεση για κλέψιμο με συνεχείς επαφές), γι αυτό και διαμαρτύρονται.
Τόσα χρόνια άθλημα επαφών ήταν, δεν άλλαξε κάτι τώρα. Απλά τώρα εμφανίστηκε μια ομάδα που κάνει συνέχεια επαφές ή μόνο επαφές (το χοντραίνω, σου δείχνω το σκεπτικό των άλλων). Κατά τις άλλες ομάδες της Ευρωλίγκας εμφανίστηκε μια ομάδα που από το 1' μέχρι το 40' παίζει ξύλο με αθλητικούς παίκτες με λιγότερα τεχνικά προσόντα από τους δικούς τους, που απλά κερδίζουν επειδή είναι βασικά δείρτες. Αν παρακολουθήσιες ισπανικά μέσα, αυτό ακριβώς λένε, "ήρθαν οι μπράβοι να δείρουν πάλι, να δούμε αν θα δούμε και λίγο μπασκετάκι με τους μπετατζήδες".
Βλέπουμε την καλύτερη Ευρωλίγκα όλων των εποχών, χάρη σε ομάδες που με σχετικά μικρομεσαία μπάτζετ καταφέρνουν και κάνουν εκπλήξεις. Καμία από αυτές δε στηρίζεται στο σκληρό παιχνίδι κι εκπλήξεις κάνουν συνεχώς. Η σύνδεση σκληρού παιχνιδιού και εκπλήξεων είναι άστοχη κατά τη γνώμη μου.
Για μένα, από την ώρα που έτσι ξεκίνησε η σαιζόν, έτσι πρέπει να τελειώσει. Αν θέλουν αλλαγή στους κανονισμούς/τρόπο σφυρίγματος για να προστατευθεί ο κάθε Σβεντ από τον κάθε Στρόμπερι, από του χρόνου. Αλλά το ότι ο Ολυμπιακός παίζει περισσότερο τις επαφές απ' ό,τι οποιαδήποτε ομάδα έχω ξαναδεί στην Ευρωλίγκα, είναι γεγονός. Κατ' εμέ τουλάχιστον.
Η αντιμετωπιση του Σπανουλη απο τον Παναθηναικο του Πεδουλακη και τις αλλαγες στα σκριν με Γκιστ-Λασμε ηταν για μενα πολυ σκληρη και παρομοια με την σημερινη αντιμετωπιση αντιπαλων γκαρντ απο Χακετ-Στρομπερι. Δεν αναφερω καν τον Ματσιουλις που τον θεωρω βρωμικο παιχτη (χωρις να τον κρινω, ισα-ισα μου αρεσουν τετοιοι παιχτες). Ομως δεν προκειται να συνεχισω τη συζητηση για την ομαδα του Πεδουλακη για τον απλουστατο λογο οτι ανηκει στο παρελθον πλεον. Ο τροπος που σφυρανε στην Ελλαδα (οπως λες) ευνοησε τοτε τον Παναθηναικο που ηταν λιγοτερο ποιοτικος απο τον αντιπαλο του αλλα πολυ πιο σκληρος αμυντικα. Δεν καταλαβαινω τωρα που τα πραγματα εχουν αλλαξει γιατι πρεπει να βγαινει ο καθε Παπαδοπουλος και να ζηταει να αλλαξει η λογικη των σφυριγματων που υπαρχουν χρονια στην ελληνικη λιγκα.
Το ιδιο ισχυει και για τον Ιτουδη. Η λογικη της Ευρωλιγκας χρονια τωρα ειναι να αφηνει το σκληρο παιχνιδι. Ο φετινος Ολυμπιακος δεν κανει τιποτα διαφορετικο απο τον Ολυμπιακο των τελευταιων ετων απλα φετος ο Ιτουδης στη δευτερη χρονια του στη Μοσχα αποφασισε να ασχοληθει και με αλλα πραγματα εκτος απο την ομαδα του. Πριν τον Ολυμπιακο υπηρχε πχ η Σιενα, αλλα ακομα και ο Παναθηναικος του Ομπραντοβιτς επαιζε σκληρη αμυνα σε αρκετα παιχνιδια ειδικα μεσα στο ΟΑΚΑ. Θελω να πω οτι ολες οι ομαδες για να προχωρησουν στη διοργανωση και να διεκδικησουν τιτλους οφειλουν να ειναι σκληρες σε καποια σημεια κρισιμων αγωνων.
Σε αυτο που γραφεις στο τελος οτι δεν οφειλονται στη σκληραδα οι φετινες εκπληξεις θα σε παραπεμψω στις εξης ομαδες:
1. Λαμποραλ: Η Βασκοι φετος παιζουν σκληρη αμυνα παρολο που αυτο δεν αποτυπωνεται ξεκαθαρα απο τους αριθμους τους. Δεν ειναι πλεον μια ομαδα που μονο τρεχει και σουταρει τριποντα αντιθετα η αμυνα εχει μπει για τα καλα στο μυαλο των παιχτων της
2. Μπαμπεργκ: Καλη αμυντικη ομαδα οι Γερμανοι που στηριζονται στην καλη τους τακτικη προσεγγιση για να ειναι καλοι στον τομεα αυτο. Στο παιχνιδι στο Σεφ επαιξαν αρκετα σκληρα και αυτο σε συνδυασμο με την κακη αποδοση του Ολυμπιακου τους οδηγησε στη νικη. Δεν ειναι τυχαιο οτι πριν απο τον Τρινκιερι οι Γερμανοι ηταν μια fun to watch ομαδα που πηγαινε σε μεγαλα σκορ αλλα δεν ειχε καμια νικη νομιζω σε επιπεδο τοπ16.
3. Τσεντεβιτα: Οι Κροατες δεν ειναι και απο τις πιο ποιοτικες ομαδες της διοργανωσης, ειναι ομως ενα υβριδιο του Ολυμπιακου. Παιζουν αρκετα σκληρα στην αμυνα και πανε σε πολλες επαφες αν και δεν εχουν αντιστοιχους αθλητικους ψηλους.
4. Ερυθρος Αστερας: Οι Σερβοι αφοτου εκαναν τις απαραιτητες για αυτους αλλαγες στη διαρκεια της πρωτης φασης, αλλαξαν τροπο παιχνιδιου και παιζουν σκληρα στην αμυνα στηριζομενοι στα αθλητικα προσοντα και τον ενθουσιασμο των νεαρων παιχτων τους.
Η μονη ομαδα απο αυτες που αποτελουν εκπληξη στη διοργανωση ειναι η Χιμκι της οποιας η ποιοτητα (ειδικα στην περιφερεια) ειναι εφαμιλλη των παραδοσιακων δυναμεων της Ευρωλιγκας.
Εν κατακλειδι θεωρω οτι η φετινη συζητηση για τη σκληραδα του Ολυμπιακου υποκινειται απο συγκεκριμενα συμφεροντα που θεωρουν πως ετσι μπορουν να πληξουν τους ερυθρολευκους, αλλα η πραγματικοτητα δεν ειναι ετσι οπως την περιγραφουν ατομα σαν τον Παπαδοπουλο.