Επειδη δεν ξέρω αν στα μουντιαλικά αφιερώματα του το ''τηλεοπτικό κανάλι'' .......ΝΕΡΙΤ θα αναφέρει ποτέ κάτι απο τα παρακάτω ..παραθέτω ολοκληρο αυτό το το κείμενο
Μουντιάλ 2014: Η άλλη όψη
Της Αλέκας Ζουμή Η άλλη όψη του Παγκοσμίου Κυπέλλου μέσα από μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν στο διαδικτυακό ντοκιμαντέρ “The price of the world cup” μια παραγωγή του Δανού Μικέλ Κέλντορφ...
Δύο και σήμερα για την έναρξη του πιο πολυσυζητημένου Παγκοσμίου Κυπέλλου των τελευταίων χρόνων... Η Βραζιλία που τρέχει με ρυθμούς ανάπτυξης γοργούς ανέλαβε να διοργανώσει διαδοχικά Μουντιάλ και Ολυμπιακούς Αγώνες και πλέον καλείται να φέρει σε πέρας το πρώτο από τα δύο μεγάλα αθλητικά πρότζεκτ....
Δυστυχώς, πρότζεκτ θεωρείται πλέον η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή του πλανήτη, ένα πρότζεκτ που αποφέρει δυσθεώρητα κέρδη σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις αλλά όχι και τους πολίτες της κάθε χώρας που αναλαμβάνει την διεκπεραίωσή του.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει τα τελευταία χρόνια μόνο που στην περίπτωση της Βραζιλίας υπάρχει μια διαφοροποίηση: Οι κοινωνικές αντιθέσεις είναι τόσο έντονες που οι πολίτες δεν ξεγελιούνται, δεν τυφλώνονται από τα εντυπωσιακά έργα... Το κενό ανάμεσα στις φαβέλες και τους μαντρότοιχους της πολυτέλειας είναι πολύ μεγάλο για να καλυφθεί...
Αυτός είναι και ο λόγος που έβγαλε στο δρόμο εκατοντάδες χιλιάδες Βραζιλιάνους πριν από έναν χρόνο, κατά την διάρκεια του Κυπέλλου Συνομοσπονδίας φωνάζοντας στη ΦΙΦΑ να... γυρίσει σπίτι της... “Δεν θέλουμε Μουντιάλ, θέλουμε παιδεία, υγεία, φαγητό”, ήταν το σύνθημα πέρσι το καλοκαίρι... Αυτό είναι το σύνθημα και στις διαμαρτυρίες που συνεχίζονται λίγες ώρες πριν από την έναρξη της ποδοσφαιρικής γιορτής...
Πολλά γράφτηκαν, ειπώθηκαν, θα γραφτούν και θα ειπωθούν για τα όσα συμβαίνουν στην Βραζιλία... Σήμερα θα προσπαθήσουμε να σας μεταφέρουμε την άλλη όψη μέσα από μαρτυρίες που παρουσιάστηκαν στο διαδικτυακό ντοκιμαντέρ “The price of the world cup” μια παραγωγή του Δανού Μικέλ Κέλντορφ...
Ξεκινώντας από αυτή της νεαρής Νουζιμάρ που εκδιώχτηκε από το σπίτι της για χάρη του τελεφερίκ και καταλήγοντας στις μαρτυρίες των παιδιών του δρόμου που γίνονται χρήστες ουσιών από τα 13 τους, κοιμούνται στα πεζοδρόμια και κινδυνεύουν να βρεθούν δολοφονημένα από τα τάγματα θανάτου των πλούσιων και ισχυρών...
H Νουζιμάρ μιλάει λίγες ώρες πριν εκδιωχθεί από το σπίτι της για να φτιαχτεί το τελεφερίκ στο Σάο Πάολο.
Η Μαουρίτσια μένει δίπλα στο Τελεφερίκ. Είναι τυχερή. Η ίδια δεν χρειάστηκε να μείνει άστεγη. Ωστόσο, υποστηρίζει πως το τελεφερίκ φτιάχτηκε για τους ξένους και δεν θα εξυπηρετήσει τον ντόπιο πληθυσμό.
Ο Ντάριο ζει και μεγαλώνει στο δρόμο πουλώντας καραμέλες. Οπως και ο Ιγκόρ που είναι μόλις 15 ετών.
Ο Αλισον είναι 13 ετών, ζει στο δρόμο κοιμάται στα πεζοδρόμια, είναι χρήστης ναρκωτικών ουσιών. «Για να περνάει η ώρα» όπως λέει.
Ο Μανουέλ Τορκουάτο συντονιστής της οργάνωσης «Criancas Nao e da Rua («οχι τα παιδιά στο δρόμο») μιλάει γι αυτές τις περιπτώσεις και αποκαλύπτει πως την ώρα που δαπανούνται εκατομμύρια για τις εγκαταστάσεις του Μουντιάλ, κλείνουν οργανώσεις εξαιτίας οικονομικών προβλημάτων και τα παιδιά ξαναγυρνούν στο δρόμο, την επαιτεία και την πορνεία. Αποκαλύπτει όμως και τις δολοφονίες άστεγων παιδιών από τάγματα μισθοφόρων για να καθαρίζουν τα πεζοδρόμια:
Ο Μαρσέλο Φρέισο είναι ο Πρόεδρος Επιτροπής Ανθρωπίνων δικαιωμάτων μιλάει για τα τάγματα θανάτου και αποκαλύπτει ποιοι κρύβονται από πίσω.
http://stokokkino.gr/article/9075/mountial