Πριν ξεκινήσει το παγκόσμιο κύπελο πίστευα ότι η Γερμανία θα θυμίζει ακριβώς τις ομάδες τις οποίες παραδοσιακά κατέβαλλε σε τελικές διοργανώσεις. Είχα στο μυαλό μου μια εντεκάδα με Schmelzer και Reus βασικούς και φοβόμουν ότι θα προσπαθούσε ο Löw να χωρέσει μαζί τους με κάποιον τρόπο και τον Götze. Τελικά ο Löw όντως δοκίμασε σε αυτό το μουντιάλ κάποια παλαβά πράγματα (o Höwedes έχει ξαναπαίξει κάποιες λίγες φορές με την εθνική στα πλάγια της άμυνας, από την αντίθετη πλευρά μάλιστα από αυτή που αγωνίζεται στην Βραζιλία, και ήταν σκέτη καταστροφή) αλλά δεν είδα το κράμα πλαδαρότητας και αφελούς υπερσυγκέντρωσης ταλέντου που φοβόμουν.
Όταν έφτασαν τα προημιτελικά γύρισε ο Lahm πίσω, οι Klose, Schweinsteiger ξαναγίναν βασικούρες και είδαμε την παλιά καλή βαρετή Γερμανία που είναι ικανή να πρεσάρει τους αντιπάλους της για δύο σερί ενενηντάλεπτα με την γραμμή της άμυνας της να έχει γυρίσει κάποια μέτρα πιο πίσω σε σχέση με το πώς αγωνιζόταν στα προκριματικά και στους πρώτα ματς του τουρνουά (με τον Neuer, πέρα από τις σπουδαίες ικανότητες του σαν keeper, να συνεχίζει να υποστηρίζει το παιχνίδι της ομάδας του με κάθε τρόπο, δίνοντας σιγουριά στην άμυνά του, καλύπτοντας χώρους σαν έξτρα αμυντικός, ξεκινώντας με αμεσότητα και ακρίβεια την μετάβαση στην επίθεση), με μόνη σοβαρή διαφοροποίηση σε σχέση με τις "παραδοσιακές" Γερμανίες να είναι η έμφαση στο κυνήγι της κάθετης πάσας.
Για την Βραζιλία πριν το μουντιάλ, απλά είχα την περιέργεια του μέχρι που θα την φτάσει η φανέλα και η έδρα, γιατί κατά τα άλλα ήταν από μόνο του πρωτοφανές να βλέπεις την Βραζιλία να υπολείπεται αθροιστικά σε ταλέντο από το Βέλγιο

(βέβαια εν τέλει μια χαρά την ταλαιπώρησαν την μπάλα κι οι "ταλαντούχοι" Βέλγοι που έχουν δρόμο ακόμα να διανύσουν για να διεκδικήσουν τρόπαια). Όταν οριστικοποιήθηκε ότι στον ημιτελικό θα αγωνιστούν χωρίς τον σπουδαιότερο παίκτη τους και χωρίς τον Neymar, τυχόν αποκλεισμός από αυτούς τους 11 που παρέταξε η Βραζιλία θα το θεωρούσα μεγάλη αποτυχία για τους Γερμανούς αλλά αυτό που τελικά είδα ξεπέρασε κάθε λογική.
Ακόμα και πριν καν μπει το πρώτο γκολ οι Βραζιλιάνοι έπαιζαν με απίστευτη αφέλεια με τα πλάγια μπακ της να είναι μονίμως ανεβασμένα και τον David Luiz επίσης να αναλαμβάνει να κουβαλά την μπάλα στην επίθεση για να μοιράσει τελικές πάσες. Ακόμα και να είχαν την κλάση (που ξεκάθαρα δεν την είχαν) να δημιουργήσουν πανικό στον αντίπαλο (που και πάλι δηλαδή από όλους τους πιθανούς αντιπάλους, τους Γερμανούς θα επιλέξεις να τρομοκρατήσεις

) με επιθετική υπεραριθμιά, πάλι τεράστιο ρίσκο θα ήταν. Οκ όντως η μεσαία γραμμή της Βραζιλίας ήθελε στήριξη γιατί από μόνη της δεν θα μπορούσε να σταθεί απέναντι στην πίεση των Γερμανών αλλά αν ανεβάζεις σε σταθερούς ρυθμούς και τους τρεις της άμυνας, αφήνοντας μόνο πίσω του τον Dante με σποραδικές (ο Θεός να τις κάνει) βοήθειες από Luiz Gustavo και Fernandinho είναι αναμενόμενο ότι θα συμβούν άσχημα πράγματα, αφού και το 2-0 έγινε πολύ νωρίς, τους κόπηκαν τα γόνατα, έχασαν τελείως το μυαλό τους και τελικά τους έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι.
Κι ο κόσμος πάνω στον πόνο του και την θολούρα του να τα βάζει με τον Fred λες και φταίει αυτός που με τόσο ταλέντο τον προίκισε η φύση αυτόν και όλη αυτή την γενιά Βραζιλιάνων επιθετικών. Κι ενώ ο σημαντικότερος παίκτης τους, από αυτούς που είχαν απομείνει, πραγματοποιούσε αξιοθρήνητη εμφάνιση θέτοντας τον τόνο στην πιο απελπιστική αμυντική παράσταση που έχω παρακολουθήσει σε παγκόσμιο κύπελο (ναι ξεπέρασαν και τους Σαουδάραβες του 2002 που μνημονεύει ο TWISM).
Τέλος πάντων όλες οι ομάδες περνούν κάποιες άσχημες περιόδους, της Βραζιλίας η έλλειψη ποιότητας αυτής της φουρνιάς δυστυχώς έσκασε στα χέρια τους μέσα στο ίδιο τους το σπίτι με όλους τους προβολείς στραμμένους πάνω της και αυτό έκανε ακόμα πιο επώδυνο το χθεσινό τραύμα αλλά μιλάμε για την ιστορικότερη ομάδα του αθλήματος, είναι δεδομένο ότι θα επιστρέψουν κάποια (όχι πολύ μακρινή) στιγμή. Άλλωστε το αμέσως προηγούμενο, αντίστοιχα ιστορικό, ράπισμα που είχαν δεχτεί, γέννησε την πιο τρελή καψούρα μεταξύ ενός έθνους κι ενός σπορ και οδήγησε στο να δημιουργηθεί η μεγαλύτερη παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη όλων των εποχών.
Όσον αφορά τα εναπομείναντα παιχνίδια συμφωνώ με τα υπόλοιπά παιδιά ότι είναι χρυσή ευκαιρία για τους Ολλανδούς να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς και να πάρουν ότι τους στερήθηκε παλιότερα, από τους ίδιους που τους το στέρησαν και με τον ίδιο τρόπο, ερχόμενοι με λιγότερο ταλέντο αλλά με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα από τους αντίπαλους παλιούς δυνάστες-τωρινούς συνδιεκδικητές. Σε ενδεχόμενο τελικό Ολλανδίας-Γερμανίας συγκεκριμένα, αν δείξουν την απαιτούμενη συγκέντρωση οι Ολλανδοί, ο Robben δείχνει ικανός να απογυμνώσει μόνος του όλες τις αδυναμίες αυτής της Γερμανίας.