QUOTE
Το ξεχασαμε φιλε wanger love το 2007.Και το ξεχασαμε και ανετα κιολας.
Τόσο άνετα, όσο η πλάτη του Ιντζάκι.
Και 5-0 να νικούσατε στο ΟΑΚΑ πάντως, το 2005 δεν ξεχνιέται.
Πολύ απλά όταν νικάς 3-0 στο ημίχρονο, με αναγκαστική αλλαγή των αντιπάλων στο 23, με ομάδα που έχει Τζίμι Τραορέ, Σμίτσερ, Χάμαν, Ντούντεκ, δύο επιθετικούς που έχασαν σχεδόν όλη την χρονιά απο τραυματισμούς, όταν εσύ είσαι στα τοπ σου, σου φαίνεται αδύνατον να χάσεις.
Ψιλοβαρετό αυτό για την βαριά και ασήκωτη φανέλα τις, σαν την αυτήν την τσολιά κατάντησε.
Έκανε πρώτη σοβαρή νίκη τέλη Οκτώβρη και θα νομίζει κανείς ότι πήρε το Τσλ επειδή νίκησε μέσα στο Μπερναμπέου.
Η Ρούμπιν Καζάν δλδ, θα πρέπει να θεωρείτε φανέλα μεγατόνων που έκανε διπλό στο Καμπ Νου.
Τέλος παντων.. Πέρσι δεν βλεπόταν η Μίλαν, φέτος ας μην μιλήσουμε καλύτερα για το πως τα πάει, ανάκαμψη δεν προβλέπεται, λογικό τέτοιος χαμός μετά το τεράστιο διπλό της. (το τεράστιο διπλό το εννοώ)
Στα της Λίβερπουλ, εκτός των τραυματισμών Τζέραρντ, Τόρες και Γκλεν Τζόνσον, που οκ, καταριέσαι την τύχη, δεν μπορώ να καταλάβω πως γίνεται από κει που η ομάδα φημιζόταν για την σπουδαία άμυνα της, σε μια χρονιά γίνεται ένα μάτσο σκορποχώρι, κρατώντας μάλιστα ίδιο προπονητή, ίδιο τερματοφύλακα, ίδιο κέντρο, και κατά 2/4 ίδιους αμυντικούς!
Εκτός αν είχα τόσο τεράστιο contribution o Χίπια και ο Τσάμπι Αλόνσο, δλδ τι σκατά, το τρόλει να πάρει η μπάλα μέσα στην περιοχή μας μετά απο στημένο, δεν θα την κόψει κανείς μέχρι να κάνει την στάση "δίχτυα".