-Τελικά την κάνατε την ήττα και στη Μινεσότα,συγχαρητήρια,για να πιεζόμαστε εμείς στη northwest.
-Πραγματικά συγκινητική η Οτάβα,κι αυτός ο Σπέτσας που απ'ότι κοίταζα στα στατιστικά,έχει βαρέσει τα 90ράκια του στους πόντους κάποιους χρόνους πίσω,ε; Και αν θυμάμαι ορθώς κάποια 90ρια+ μου έχεις πει ότι σημαίνουν και υποψηφίοτητα για Hart Memorial έτσι;
-Μαζί με τον από πάνω εντύπωση μου κάνει και ο Κέσελ που λογικά δε θα έπρεπε (να μου κάνει εντύπωση). Αλλά εντάξει κύριος, εγώ κάτι μήνες βλέπω nhl,γι'αυτό σας έχουμε εδώ να μας μιλάτε για τους ελπιδοφόρους νεαρούς και όχι μόνο.
-Το Ντάλας δε ξέρω γιατί συνεχίζει να είναι πρώτο στη Δύση,κανάν τρελό παίχτη τους δεν έχω πάρει χαμπάρι,αλλά ξαναλέω γι'αυτό είσαι εδώ,σου πετάω τα πακς συνέχεια για να θερίσεις στο επόμενο ποστ...
Απλά να πω, μη με αναγκάσουν οι Σταρς να τους πιάσω στο στόμα μου...Δεν είμαι εκδικητικός τύπος και κάνω υπομονή. Αλλά να δω τον πρόεδρο Τομάκο να μου βγει με κανά χαμόγελο μέχρι τα αυτιά θα παραπάει.
-Έχω κατασυμπαθήσει την Ουάσινγκτον, οι λόγοι προφανείς βέβαια, (για σένα,γιατί κάνας άλλος δε ξέρω αν θα διαβάσει άλλωστε) και το συναίσθημα μεγαλώνει όταν κερδίζει σε αγώνες όπως αυτός κόντρα στο Άναχαιμ.
-Με απογοητεύουν οι δύο περσινοί φιναλίστ στο πρώτο όγδοο της σαιζόν. Σα να αφήσανε τις ψυχές τους στους τελικούς.
-Βαριέμαι πραγματικά όταν βλέπω Ρέιντζερς,κάτι πρέπει να κάνουν. :/
-Νιλ πάμε για πρωτιά στους σκόρερς.Υποστηρίζω τα αουτσάιντερ κι ας με βρίσουν ...κάποιοι γιατί μπορεί να είναι τρομακτικό στο άκουσμα ότι θα πάει μέχρι τέλους έτσι.
-Και η ερώτηση της ημέρας: Συνηθίζεται αυτός ο κακός χαμός στις βαθμολογίες μετά από 15 αγώνες π.χ., ή μόνο φέτος έχουμε τέτοιο φαινόμενο; Είναι τα μόνα standings αθλήματος που αδυνατώ να παρακολουθήσω,καθώς με κάνουν να σκέφτομαι πως θέλω όσο τίποτα να έρθουν τα πλέι οφ,να δω χρωματισμένα μέρη χωρίς κομπιουτεράκια και σενάρια (τα οποία σκέψου να αρχίσουν κιόλας,προς τα τέλη της σαιζόν,εδώ δε θέλω να τα σκέφτομαι από τώρα)
-Πραγματικά συγκινητική η Οτάβα,κι αυτός ο Σπέτσας που απ'ότι κοίταζα στα στατιστικά,έχει βαρέσει τα 90ράκια του στους πόντους κάποιους χρόνους πίσω,ε; Και αν θυμάμαι ορθώς κάποια 90ρια+ μου έχεις πει ότι σημαίνουν και υποψηφίοτητα για Hart Memorial έτσι;
-Μαζί με τον από πάνω εντύπωση μου κάνει και ο Κέσελ που λογικά δε θα έπρεπε (να μου κάνει εντύπωση). Αλλά εντάξει κύριος, εγώ κάτι μήνες βλέπω nhl,γι'αυτό σας έχουμε εδώ να μας μιλάτε για τους ελπιδοφόρους νεαρούς και όχι μόνο.
-Το Ντάλας δε ξέρω γιατί συνεχίζει να είναι πρώτο στη Δύση,κανάν τρελό παίχτη τους δεν έχω πάρει χαμπάρι,αλλά ξαναλέω γι'αυτό είσαι εδώ,σου πετάω τα πακς συνέχεια για να θερίσεις στο επόμενο ποστ...
Απλά να πω, μη με αναγκάσουν οι Σταρς να τους πιάσω στο στόμα μου...Δεν είμαι εκδικητικός τύπος και κάνω υπομονή. Αλλά να δω τον πρόεδρο Τομάκο να μου βγει με κανά χαμόγελο μέχρι τα αυτιά θα παραπάει.
-Έχω κατασυμπαθήσει την Ουάσινγκτον, οι λόγοι προφανείς βέβαια, (για σένα,γιατί κάνας άλλος δε ξέρω αν θα διαβάσει άλλωστε) και το συναίσθημα μεγαλώνει όταν κερδίζει σε αγώνες όπως αυτός κόντρα στο Άναχαιμ.
-Με απογοητεύουν οι δύο περσινοί φιναλίστ στο πρώτο όγδοο της σαιζόν. Σα να αφήσανε τις ψυχές τους στους τελικούς.
-Βαριέμαι πραγματικά όταν βλέπω Ρέιντζερς,κάτι πρέπει να κάνουν. :/
-Νιλ πάμε για πρωτιά στους σκόρερς.Υποστηρίζω τα αουτσάιντερ κι ας με βρίσουν ...κάποιοι γιατί μπορεί να είναι τρομακτικό στο άκουσμα ότι θα πάει μέχρι τέλους έτσι.
-Και η ερώτηση της ημέρας: Συνηθίζεται αυτός ο κακός χαμός στις βαθμολογίες μετά από 15 αγώνες π.χ., ή μόνο φέτος έχουμε τέτοιο φαινόμενο; Είναι τα μόνα standings αθλήματος που αδυνατώ να παρακολουθήσω,καθώς με κάνουν να σκέφτομαι πως θέλω όσο τίποτα να έρθουν τα πλέι οφ,να δω χρωματισμένα μέρη χωρίς κομπιουτεράκια και σενάρια (τα οποία σκέψου να αρχίσουν κιόλας,προς τα τέλη της σαιζόν,εδώ δε θέλω να τα σκέφτομαι από τώρα)
Ας αρχίσω από την πρώτη σου παύλα που με παραπέμπει στα Detroitικά. Το 0-3 έγινε 0-6 (για την ακρίβεια 0-5-1, δηλαδή φτάσαμε σε μια παράταση και πήραμε κι ένα βαθμό) και μάλιστα με 3 σερί ήττες από ομάδες που δε βρέθηκαν πέρυσι στην postseason κι ούτε φέτος τους βλέπω για τόσο ψηλά. Προφανώς λοιπόν πάνω απ' όλα το δραματικό της κατάστασης είναι ότι πετάμε λόγω της πρωτοφανούς αναποτελεσματικότητας βαθμούς που οι ανταγωνιστές μας θα μαζέψουν στην πορεία. Τι φταίει; Ε τα τέρματα δεν με ικανοποιούν, είναι γνωστό. Η περσινή κατάσταση στην άμυνα ήταν κακή ούτως ή άλλως και φέτος τα δείγματα έχουν υπάρξει καλά και κακά ανάλογα με τη βραδιά, αλλά στα τελευταία παιχνίδια της βδομάδας που πέρασε το πρόβλημα ήταν επιθετικά. Σε 185 λεπτά σκοράραμε 2 φορές, αν το δει κανείς από αυτή την οπτική γωνία κι ο ένας βαθμός καλός είναι . Οι σταρ συνεχίζουν να μη σηκώνουν το βάρος, ιδίως ο Zetterberg είναι άφαντος, και πλέον στέρεψαν και οι λύσεις από τις χαμηλότερες γραμμές, που τις έχει πάρει η μπάλα της γκρίνιας και της απογοήτευσης από κοινού με το ότι λογικό είναι να μη μπορούν να δίνουν λύσεις σε κάθε ματς όταν παίζουν σαφώς λιγότερο απ' τους βασικότερους. Χαλαρότητα επειδή είμαστε αυτοί που είμαστε, βαριά πόδια, μπορεί να πει κανείς οτιδήποτε. Για μένα μετά το 5-0 ήρθε η συντριβή στη Washington που μας κατέστρεψε, ιδίως το έγκλημα του coach να βάλει τον αναπληρωματικό τερματοφύλακα. Έπειτα μπήκαμε χαλαροί και αποσυντονισμένοι με τους τελευταίους και έγινε το 0-2 κι άρχισε η κρίση, μετά στο κλασσικό ντέρμπι Δύσης των τελευταίων χρόνων παρότι κάναμε καλό παιχνίδι χάσαμε 2-4 εντός από τους αντιπάλους σχεδόν Sharks, οπότε μετά έπεσε τεράστια απογοήτευση ότι δεν έχουμε τις top teams, έγινε και κάποιο σκηνικό στα αποδυτήρια στάνταρ, και βρέθηκε η ομάδα εδώ που βρίσκεται. Μεγάλα παιδιά είναι, ας βρουν την άκρη. Άλλωστε οι απαιτήσεις είναι πάντα μεγάλες και μόνο από δικές τους καλές εμφανίσεις θα αντιστραφεί το κλίμα. Έχω διακριτικά αναφέρει συχνά ήδη αρκετά, πριν καν ακόμα προκύψει κρίση, ότι όλοι περιμένουν την off-season, απλά το κύκνειο άσμα κάποιων σπουδαίων παικτών μας μοιάζει να μην πηγαίνει καλά κι αντί για αποχαιρετισμούς με τρόπαιο μας βλέπω για μειονέκτημα έδρας από τον πρώτο γύρο φέτος όπως πάει το πράγμα. Αυτά τα όχι και τόσο λίγα.
full match, γιατί η Detroitάρα είναι Detroitάρα και γιατί η Chicagάρα παρά το rivalry είναι Chicagάρα. Αν απορείς για το κάμπριο, κάθε χρόνο με το νέο έτος έχουμε ένα παιχνίδι - γεγονός με χιλιάδες θεατές σε εξωτερικό χώρο, σε γήπεδο baseball κατάλληλα διαμορφωμένο.
O Spezza είναι παίχτης κλάσης. Απλό. Tις τρεις χρονιές που οι Γερουσιαστές έβγαιναν postseason ήταν παίκτης των 90 πόντων, ναι, αλλά και μετά η πρώτη του σεζόν ήταν πολύ καλή, σχεδόν ppg. ενώ τις δύο περασμένες σεζόν όπως μπορείς να δεις έχασε πολλά ματς και δεν μπορεί να κριθεί 100% από έναν αριθμό. Και γενικά οι Senators φέτος είναι κάπως καλύτεροι, έχουν καταφέρει να φτιάξουν έναν κορμό που μπορεί να υστερεί σε βάθος αλλά είναι πολύ πιο ελπιδοφόρος απ' ότι έδειχναν τα πράγματα πέρυσι. Όσο για το πόσοι πόντοι χρειάζεται για να βγεις MVP, είναι πολύ σχετικό, σου είχα πει ότι και φέτος όπως και πέρυσι πρέπει να έχεις λογικά από 90 και πάνω, αλλά υπάρχουν πρόσφατες σεζόν με πολύ μεγαλύτερους αριθμούς που κάποιος με 90 δεν υπολογίζεται όσο θα υπολογιζόταν στην περσινή φτωχή σε αυτό το θέμα σεζόν.
Δε γουστάρω τον Κέσελ, γι' αυτό δεν στον είχα προμοτάρει ποτέ. Και θα ξεφουσκώσει, που θα πάει; Λίστα αντιπαθειών:
Crosby(Pit), Heatley (Min), Thornton (SJ), Kessel (Tor), Βergeron (Bos). Ψάχτους από μόνος σου να μη σε έχω επηρεάσει.
Λίγα με το Dallas, έχει τον υπερπαιχταρά το Μπουχεσοκακά μέσα. Jamie Benn, πρόστυχο παιχτάκι, κάνει τα πάντα. Πέραν του ότι παίζει όλες τις θέσεις:
α. Βαράει πολύ γερά για επιθετικός:
β. Παίζει καλή άμυνα και χαμηλά, κλέβει pucks και φτιάχνει αντεπιθέσεις, ακόμα και με παίκτη λιγότερο
γ. Έχει σκάσει την πιο πρόστυχη ποδιά της περασμένης σεζόν (ο Ντάγκας το χει λάβει δεκάδες φορές το βίντεο αυτό
δ.Μπορεί άμα λάχει να φτάσει μόνος του μέχρι το τέρμα ανάμεσα από όλους
Όλα έχουν συμβεί μέσα στο 2011, τα 2 από τα 4 μόλις στον Οκτώβρη που μας πέρασε.
Μια χαρά είναι η Washington, ένα διαστροφικά δολοφόνο αμυντικό, ένα scoring centre κι έναν προπονητή θέλει μεν, αλλά σε όλους τους άλλους ρόλους είναι υπερπλήρεις. Από τα φαβορί και φέτος, ελπίζω να μη δούμε πάλι τον Ovie να προσπαθεί ολομόναχος στην postseason.
Οι Canucks θα πιάσουν ένα μήνα που θα ρολάρουν τα δίδυμα και θα τον πάνε αήττητοι, μην τους φοβάσαι. Το βασικό τους θέμα είναι στο μυαλό και κάποιες φορές στη softοσύνη, αλλά είναι από τις πιο ταλαντούχες ομάδες. Oι Bruins απ' την άλλη δε με γέμιζαν αλλά δεν νομίζω να καταφέρουν να μείνουν εκτός.
Οι Rangers έχουν κάποια σκαλωματάκια ακόμα, πράγματι. Ψάχνονται με το νέο βασικό centre που κονομάει το οκταψήφιο, ο coach είναι πολύ καλός αλλά λίγο υπερβολικός στο να ξεκινήσουν με έμφαση στην άμυνα, σε σημείο που μπροστά οι Rangers παρουσιάζονται αρκετά αδιάφοροι ως τώρα, κι έχει χτυπήσει και ο δεύτερος από τα αδέρφια Staal, ένας πολύ καλός offensive defenseman. Του έκανε μάλιστα χοντρή ζημία ο μεγαλύτερος εκ των αδερφών του! Ίδωμεν, είναι playoff team πάντως.
Όσον αφορά το θέμα βαθμολογία τώρα. 01/11/2010 στη βαθμολογία το St. Louis είχε παραπάνω πόντους από το σαφώς dominant πέρυσι Detroit, το όγδοο με το ζόρι Chicago και οι Kings (έβδομοι τελικά) ήταν στην κορυφή της Δύσης, οι Canucks ήταν κάτω από το Colorado και το Calgary και οι τέταρτοι τελικά Ducks ένα βαθμό μόνο πάνω από τους τελευταίους σταθερά Oilers. Άρα είναι μπερδεμένα τα πράγματα. Απλά το hockey είναι πολύ streaky ως σπορ, εμείς κάναμε από 5-0 5-5-1, η Minnesota μετά το 2-0 σε βάρος μας διέλυσε και τους Canucks χτες, και το Edmonton που πέρυσι βγήκε τελευταίο μακράν όσο κι αν αποδίδουν τα πιτσιρίκια θα έπρεπε να θεωρείται παράλογο που έχει 6-0 και είναι πρώτο στη Δύση.
Τα Χριστούγεννα πάντως τα πράγματα είχαν ομαλοποιηθεί με τη Δύση να έχει στην οχτάδα 6/8 απ' τους οποίους βρέθηκαν στα offs (Dallas, Colorado εκτός, Anaheim, Phoenix εντός) και με την Ανατολή να έχει 7/8 (έξω Atlanta, που είχε καταστροφικό δεύτερο γύρο και που βασικά δεν υπάρχει πια, μέσα Buffalo που το παρέσυρε ο ενθουσιασμός του μεγιστάνα νέου ιδιοκτήτη). Οπότε κάτι ανάλογο λογικά θα έχουμε και φέτος.
Πάω για ύπνο με την ομάδα σου νούμερο 4 (νμζ, τη Washington εννοώ πάντως) να προηγείται 2-1 μες τους Canes, για τους οποίους έχει τουλάχιστον ποντάκο ο Skinner.