Η Εθνική, άκομψα μεν, ορθά δε, επέλεξε απόψε να υποστεί ήττα "τακτικής".
Στόχος ήταν εξ' αρχής η 4άδα.
Ο αποσυντονισμός από τον ελληνοσερβικό καβγά, την απορρέουσα από αυτόν ατμόσφαιρα, αλλά και από τις απουσίες που προκάλεσαν οι σχετικές τιμωρίες, έφερε ως αποτέλεσμα μια πολύ κακή και μη φιλοσοφημένη μπασκετικά εικόνα στα παιχνίδια της πρώτης φάσης, και, κυρίως, σε εκείνο που ήταν φανερά "κλειδί" για την επίτευξη του στόχου (4άδα), λόγω του ότι από το πρόγραμμα της διοργάνωσης αυτής ευνοείται σκανδαλωδώς ο πρώτος του Ομίλου μας, που όλοι στη FIBA ήλπιζαν να είναι η Τουρκία, όπως και έγινε.
Από κει και πέρα η ομάδα ζύγισε τις εναλλακτικές της, γνωρίζοντας και τα σενάρια που δημιουργούσε ο έλεγχος των Γάλλων πάνω στην κατάσταση (έπαιζαν αργότερα), και επέλεξε τον δρόμο που εγγυημένα θα την απάλλασσε τουλάχιστον από το να συναντήσει τις ΗΠΑ ΠΡΙΝ την επίτευξη του στόχου. Όλοι όσοι είχαν προσέξει ενδελεχώς τα σταυρώματα το ψιλο-περίμεναν να κάτσει να χάσει η Γαλλία με 12. Η Γαλλία έχασε ΕΠΙΤΗΔΕΣ με 12 πόντους, διότι ήθελε να δημιουργήσει για τον εαυτό της τις προοπτικές που είχαμε εμείς πριν από το Ελλάδα - Τουρκία: τις προοπτικές δηλ, με μια νίκη επί των διοργανωτών, να μπουν εκείνοι στον στρωμένο με ροδοπέταλα απ' τη FIBA δρόμο τους, ως τον τελικό!
Συνεπώς, οι διεθνείς μας ΗΞΕΡΑΝ πολύ καλά ότι υπήρχε σοβαρότατο ενδεχόμενο να παίξουν με την Ισπανία στους "16", η επιλογή τους δεν οδηγήθηκε από το "φόβο" της Ισπανίας, άλλωστε όλοι σχεδόν σε αυτή την ομάδα περιμένουν πως και πως την ευκαιρία να την κερδίσουν κάποτε, αλλά από την σύμφωνη με την κοινή λογική απαίτηση να αποφευχθεί "σταύρωμα" με τις πανίσχυρες ΗΠΑ, προ της επίτευξης του στόχου, που είναι σε αυτό το τουρνουά η "ζώνη μεταλλίων".
Το παιχνίδι έχει κανόνες, και στους κανόνες εντάσσεται και το σύστημα διεξαγωγής. Δε θα πας να πέσεις στην στημένη παγίδα που χει ετοιμάσει η Τουρκοδιοργάνωση για τον 2ο του Ομίλου. Θα προσπαθήσεις να επιβιώσεις όπως μπορείς, ακόμη κι αν χρειαστεί ¨φαινομενική" ήττα. Η "θυσία" μιας επι μέρους μάχης προκειμένου να κερδηθεί ο πόλεμος είναι κάτι που, ως Έλληνες, το ξέρουμε πολύ καλά, και χαίρομαι που εξακολουθούμε να το γνωρίζουμε, απ' ότι φαίνεται, σε αρκετό βάθος, κι ας αφήσουμε τον πολύ καλό κατά τ' άλλα κόουτς Μπλατ να παραληρεί. Θα χάσει από τη Ν. Ζηλανδία του Θεού Πέρο και όλα καλά.
Εμείς ίσως και να χάσουμε βέβαια από τους Ισπανούς, αλλά στην παρούσα φάση πράξαμε ορθά, δηλαδή μεγιστοποιήσαμε, στο μέτρο του δυνατού, τις πιθανότητές μας να πετύχουμε τον αρχικό μας στόχο.
Άντε να δούμε μήπως παίξουμε και λίγο μπάσκετ τώρα, γιατί, εκτός από στρατηγική, χρειάζεται λιγάκι και από αυτό... Έλεος πια με τα τούβλαααααααα