Άλλη μία απουσία (πολύ λιγότερο σημαντική βέβαια), αλλά που καταδεικνύει το ερασιτεχνικό του αθλήματος, είναι σαν να είναι βγαλμένη από εφημερίδα του 1950 για αντίστοιχη ανδρική Εθνική:

"Ακόμα μία σημαντική απουσία για την εθνική γυναικών. Ούτε η Στέλλα Φουράκη θα μπορέσει να ενισχύσει την Εθνική ομάδα στην Τενερίφη και το Παγκόσμιο στα τέλη Σεπτέμβρη . Όπως ενημέρωσε τον Ομοσπονδιακό τεχνικό κ. Κεραμιδά δεν μπορεί να εξασφαλίσει την απαραίτητη άδεια από την εργασία της."

Από fws.gr

And the hits just keep on coming!

Από την ταινία A Few Good... Women. Προσεχώς στην Τενερίφη...


Με τις Σπυριδοπούλου και Νικολοπούλου με προβλήματα επίσης. Μάλιστα η Σπυριδοπούλου, διαβάζω, θα μπει σε προπονήσεις τέλη Αυγούστου, άρα θα χάσει τη μισή σχεδόν προετοιμασία.


Για να έχουμε όμως μια σφαιρικότερη εικόνα, και να προσγειωνόμαστε σιγά-σιγά:

Σήμερα ξεκίνησαν προετοιμασία οι Γαλλίδες, οι οποίες θα δώσουν καμιά δεκαριά φιλικά, όλα στη Γαλλία, όπως συνηθίζουν άλλωστε, σε διάφορες πόλεις. Ένα από αυτά τα τουρνουά θα έχει κοινή διοργάνωση με την ομάδα των ανδρών (στο Παρίσι, θα υπάρχει ελληνική συμμετοχή αλλά όχι των γυναικών ), ενώ μια βδομάδα πριν το Παγκόσμιο έχουν ένα τελευταίο τουρνουά με τη συμμετοχή της Σενεγάλης, του Καναδά και των ΗΠΑ (στην Αντίμπ).

Αντίστοιχη περιοδεία θα κάνουν και οι Ισπανίδες (στο Κάθερες θα είμαστε κι εμείς), οι οποίες όμως πρόλαβαν κι έδωσαν ήδη δύο φιλικά στη Μαγιόρκα με την Ιαπωνία (νίκησαν δύσκολα).

Γενικότερα πάντως σχεδόν όλες οι Εθνικές ομάδες που θα παίξουν στο Παγκόσμιο έκαναν πρώτη προετοιμασία νωρίτερα (Μάιος-Ιούνιος-αρχές Ιουλίου). Ο Καναδάς, π.χ., έπαιξε δυο φιλικά με την Τουρκία στο Έντμοντον, η Κίνα πήγε Αμερική, το Βέλγιο πήγε Κίνα, η Αυστραλία με την Cambage στο ρόστερ και τη Sandy Brondello στον πάγκο συμμετείχε στο πρωτάθλημα Κοινοπολιτείας, η Λετονία έχει το δικό της τουρνουά κάθε Ιούνιο, κλπ. κλπ.

Κινητικότης δηλαδή!


Α πα πα! Κοτζάμ Μαφάλντα από δίπλα, άνθρωπέ μου...

Γενικότερο σχόλιο και όχι απαραίτητα απάντηση σε αυτά που γράφεις (με τα οποία κατ' ουσίαν δεν διαφωνώ): μην εξισώνουμε την αντιμετώπιση του γυναικείου από πλευράς ΕΟΚ με αυτή του ανδρικού. Καμία σχέση! Αν θέλετε να δείτε πώς ασκείται ισομερής "πολιτική", ακόμη και στον τομέα του μάρκετιγκ, της διαφήμισης και της προβολής, παρατηρήστε τη γαλλική ομοσπονδία.

Εγώ απλά λέω τι ισχύει με τον κανόνα αυτό και τι κάνει η ΦΙΜΠΑ ,για να ξέρει ο κόσμος , επειδή πολυσυζητειται αυτό το θέμα εδω.

Ανακοινώθηκε η 16άδα της προετοιμασίας.
Πρόκειται για την περσινή 12άδα που οδήγησε στην τεράστια επιτυχία της 4ης θέσης στην Ευρώπη, συν της νεαρές Παυλοπούλου, Τσινέκε Έλενα, Εζέτζα(!!!, του 2001 θυμίζω), συν την 35χρονη Σπαθάρου που έκανε πολύ σπουδαίο πρωτάθλημα και γιατί όχι να μην κληθεί κι αυτή.

Μένει να δούμε τι θα γίνει με τις τραυματίες, και βέβαια να ξαναρωτήσω (όπως και πέρυσι) τι ακριβώς έχει συμβεί με την Παπαμιχαήλ και δεν καλείται πλέον, ενώ έχουν κληθεί τα τελευταία χρόνια για να καλύψουν το κενό η Σκιαδοπούλου, η Φουράκη και τώρα η 17χρονη Εζέτζα...

*Στις κλήσεις περιλαμβάνεται και το όνομα της Γέμελος, κάτι που σημαίνει ότι η ομοσπονδία πιθανότατα θα το τραβήξει στα άκρα, και πως λογικά δεν θα την ξαναδούμε με τη φανέλα της Εθνικής...

!!!


-------

Η τελευταία φορά που θυμάμαι τη Σπαθάρου στην Εθνική ήταν το 2012, επί Δάγλα, σε εκείνα τα "ατυχή" προκριματικά για το Ευρωμπάσκετ της Γαλλίας. Επιβράβευση η κλήση της για την ομολογουμένως καλή της χρονιά πέρσι, αλλά και απόδειξη, ταυτόχρονα, του πόσο πίσω έχουμε μείνει στα guards. Κι εμείς λέμε πάντα ότι στα guards πάμε καλά!

Προετοιμασία στα Γιάννενα. Από τις 16 Αυγούστου. Η ΕΟΚ ανακοίνωσε και τα φιλικά, ελαφρώς λανθασμένα, αλλά, ’ντάξει τώρα, ... λεπτομέρειες!

-------

Οι φίλες μας οι Γαλλίδες, κάπου ψηλά στα Πυρηναία!



Γκεστ-σταρ η τσίτα-Epoupa



Και μετά...

Και οι δικές μας (έστω 4-5 από αυτές) κάνουν τα μπανάκια τους παρέα σύμφωνα με το ίνσταγκραμ της Εβίνας

Πρώτο φιλικό χθες με το Βέλγιο. 68-63, ήττα. Κακό πρώτο ημίχρονο, καλύτερο δεύτερο.

Τα δεκάλεπτα: 21-12, 19-15, 12-18, 16-18.

Εμείς χωρίς Σπυριδοπούλου, Νικολοπούλου, Καλτσίδου, οι Βελγίδες χωρίς Ann Wauters.

Σταμολάμπρου 1, Σταμάτη 6, Λύμουρα 2, Παυλοπούλου 3, Μάλτση 13, Σωτηρίου 0, Κοσμά 3, Εζέτζα –, Σπανού 12, Χριστινάκη 8, Σπαθάρου 0, Φασούλα 15.

Οι χαζοβέλγοι δεν μας έδωσαν τίποτα. Ούτε streaming, ούτε livescore, ούτε boxscore. Χρόνους συμμετοχής επομένως δεν ξέρουμε, η παύλα (–) δίπλα στην Εζέτζα δείχνει μάλλον ότι δεν χρησιμοποιήθηκε, οπότε ντεμπούτο χθες έκανε μόνο η Παυλοπούλου.

Με τους 13 της πόντους η Μάλτση έφτασε αισίως τους 3001 πόντους με την Εθνική (κι επισήμως πρώτη σκόρερ), ενώ θα σπάσει και το ρεκόρ συμμετοχών πολύ σύντομα. Και συνεχίζει ακάθεκτη! Σε δηλώσεις της θυμήθηκε δύο παιχνίδια. Με την Ιαπωνία το 2004 στην Αθήνα και με την Ιταλία το 2009 στη Ρίγα. Δύο απίθανες παραστάσεις! Το πρώτο μάς έβαλε στην 8άδα των Ολυμπιακών Αγώνων, το δεύτερο μας έδωσε την 5η θέση στο Ευρωμπάσκετ και την πρόκριση για πρώτη φορά στο Παγκόσμιο της Τσεχίας. Ποιος άλλος τα έβλεπε λάιβ αυτά τα παιχνίδια; Γιά να μετρηθούμε!

Στα ιστορικά στοιχεία, να δούμε την λίστα με τις πρώτες σκόρερ για να έχουμε και μία εικόνα του τι σημαίνουν 3000 πόντοι:

Μάλτση 3001 (μ.ο. 14,5)
Σαρέγκου 2179 (μ.ο. 11,2)
Παπαηλία 1485 (μ.ο. 12,0)
Καλτσίδου 1450 (μ.ο. 10,8)
Καλέντζου 1306 (μ.ο. 7,0)
Κωστάκη 1233 (μ.ο. 10,0)
Κλιγκοπούλου 1085 (μ.ο. 5,2)

Στους μ.ο. βέβαια προηγείται η Άννυ Κωνσταντινίδου με 15,3 , σε 43 όμως μόλις συμμετοχές (σύνολο 659 πόντοι).


Στα του σήμερα, περίμενα η αγαπητή parketeza να βρει κάποιο boxscore που δεν βρήκα εγώ, αλλά δεν
Κρατάω τον συνδυασμό πόντων Σπανού-Φασούλα, που δείχνει ότι μάλλον δουλεύεται κανονικά πλέον το εν λόγω σχήμα (καλά ειδικά χθες με την απουσία Καλτσίδου-Σπυριδοπούλου δεν υπήρχαν και πολλές άλλες επιλογές). Περιμένουμε επίσης την προώθηση και της Χριστινάκη σε βασική (δεν εννοώ απαραίτητα να ξεκινάει αλλά να παίζει περισσότερο), και μένει να δούμε πώς θα τα βολέψουμε στο "1"... Αυτά φυσικά με την προυπόθεση ότι η Καλτσίδου θα είναι υγιής στο παγκόσμιο, αλλιώς δεν μπορούμε να συζητάμε για πολλά πέρα από τη συμμετοχή.

Και ναι, οι χαζοβέλγοι είναι χειρότεροι ακόμη κι από μας.

Δεύτερο παιχνίδι. 86-72, ήττα. Με τις γνωστές απουσίες και για τις δυο ομάδες.

Δεκάλεπτα: 19-19, 34-37, 58-59, 86-72

Πρέπει να ήταν fun to watch αυτό το ματσάκι. Πόντο-πόντο πήγαινε μέχρι τα μισά της 4ης περιόδου, με καλό ρυθμό, και τα τρίποντα έπεφταν βροχή!

Σταμάτη 15(5), Μάλτση 15(3), Φασούλα 14, Χριστινάκη 8(1), Σωτηρίου 7(1), Σπανού 5, Παυλοπούλου 5(1), Λύμουρα 3(1), Κοσμά, Σταμολάμπρου, Τσινέκε, Σπαθάρου, Εζέτζα

Μία θέση παίζεται για την τελική 12άδα, με την προϋπόθεση βέβαια ότι θα γυρίσουν οι "πονεμένες". Σπαθάρου, Σταμολάμπρου ή Παυλοπούλου;

ανακοίνωση ΕΟΚ
Στο δεύτερο φιλικό απέναντι στο Βέλγιο η Εθνική Γυναικών ηττήθηκε στην πόλη Σαρλερουά με 86-72, ένα σκορ που την «αδικεί», καθώς παρουσίασε για μεγάλο χρονικό διάστημα στον αγώνα καλό πρόσωπο και ουσιαστικά «πλήρωσε» την κούραση στο τέλος της αναμέτρησης.

Ντάξει. Να απαιτήσουμε οι δικοί μας αγώνες να κρατάνε 3 δεκάλεπτα

Ή 35-36 λεπτά. Γιατί μέχρι τότε ήμασταν μπροστά 64-68. Και μετά δεχθήκαμε σερί 22-4!

Εμείς ετοιμαζόμαστε για το τουρνουά στο Κάθερες το προσεχές Σ/Κ (με Πουέρτο Ρίκο και Ισπανία/Αργεντινή), η Γαλλία και ο Καναδάς όμως ανακοίνωσαν τα τελικά ρόστερ τους για το Παγκόσμιο.


Για τη Γαλλία




Για τον Καναδά




Υπάρχει σύνδεση ανάμεσα στις δύο χώρες, γιατί αρκετές Καναδέζες παίζουν στο γαλλικό πρωτάθλημα. Η Nayo Raincock-Ekunwe (με τη Nantes-Rezé πέρσι και φέτος στη Bourges) ήταν η MVP της γαλλικής λίγκας, την πρώτη φορά που οι Γάλλοι έδωσαν κοινό βραβείο, σε Γαλλίδες και ξένες. Η Michelle Plouffe ήταν στη φιναλίστ Tarbes και πήρε μεταγραφή στη Lyon (η δίδυμη αδελφή της, η Katherine, παίζει κι αυτή στη Γαλλία, στη Bourges, αλλά "κόπηκε" από το ρόστερ). Η... συμπάθειά μου η Miranda Ayim είναι στη Basket Landes, η βετεράνα Kim Gaucher στη Mondeville, ενώ η Ruth Hamblin πέρασε για ένα διάστημα πέρσι από τη Bourges (φέτος στη βελγική Castors Braine).

Ιδιαίτερα ψηλή κι αθλητική ομάδα (με τις WNBAers Anchowa και Alexander να συμπληρώνουν την ήδη γεμάτη frontline), ενώ στα guards εκτός από την Gaucher υπάρχει η Kia Nurse, η Nirra Fields (MVP του περσινού FIBA AmericaCup) και η Miah-Marie Langlois.

Τη Γαλλία την ξέρουμε. Σημαντική η επιστροφή της Sandrine Gruda, με τις Johannès και Ayayi να είναι οι πιο αξιόπιστες σουτέρ αυτής της ομάδας, ικανότατες στο να ανοίξουν μια κλειστή άμυνα, όπως αυτή που φαντάζομαι θα παίξουμε απέναντί τους. Στη θέση 1 το κενό της Dumerc θα προσπαθήσουν να καλύψουν η Olivia Epoupa, αλλά και οι πιο άπειρες Alix Duchet και Romane Bernies. Αρχηγός της ομάδας η Endy Miyem.

Η ομάδα που θα βγει πρώτη σε αυτόν τον όμιλο πάντως (όπως κι αυτή από τον Β΄), έχει δρόμο ανοιχτό μέχρι τον τελικό, με την έννοια ότι δεν θα πέσει πάνω στις Αμερικανίδες στις ενδιάμεσες φάσεις. Αντίθετα, η οικοδέσποινα Ισπανία την έχει… πατήσει, γιατί αν βγει πρώτη στον Γ΄ όμιλο (που είναι και το πιο πιθανό) και φτάσει στα ημιτελικά (επίσης πιθανό), θα παίξει με τις ΗΠΑ.

Περιμένουμε να δούμε και την 12άδα της Κορέας, όπου εκεί ξεχωρίζει η μικρή JiSu Park και καναδυό άλλες που σουτάρουν πολύ και καλά.

Ξέρατε ότι…
η JiSu Park είναι η νεαρότερη παίκτρια που έχει συμμετάσχει σε Παγκόσμιο Πρωτάθλημα; Ήταν μέλος της κορεατικής ομάδας στην προηγούμενη διοργάνωση (Τουρκία, 2014), όπου η Κορέα κατετάγη 13η με 3 ήττες. Γεννημένη στις 6 Δεκεμβρίου 1998.

Το αποψινό παιχνίδι της Εθνικής με το Πουέρτο Ρίκο...

εδώ: http://www.canalfeb.tv/video/puerto-rico-vs-grecia/19400 (22:00 ώρα Ελλάδος)

Ευγενική προσφορά των Ισπανών φίλων μας, για τους πιστούς και τους ζεστούς του κόσμου τούτου.

Εμείς χωρίς Μάλτση και Φασούλα.

SUPER ευχαριστούμε.

Το Πουέρτο Ρίκο μου φάνηκε αρκετά αδύναμο, δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι είναι στις 16 ομάδες του προσεχούς Παγκοσμίου, και όμως είναι! (αποκλείοντας ουσιαστικά την Βραζιλία στον περσινό μικρό τελικό του Παναμερικανικού). Δεν ξέρω φυσικά αν τις έλειπαν κάποιες κοπέλες σήμερα, ας με διαφωτίσουν οι πιο ειδικοί.

Στα δικά μας, είδα μόνο το δεύτερο ημίχρονο και όσο μου επέτρεψε το λινκ, και είδα μια ωραία εμφάνιση (χωρίς φυσικά να περιμένει κανείς να παίξουμε μπασκετάρα) χωρίς Μάλτση (και χωρίς επίσης Φασούλα, Νικολοπούλου, Σπυριδοπούλου). Το βασικότερο όμως νομίζω πως είναι πως αυτή η ομάδα έχει καταφέρει να εντάσσει αρμονικά στη σύνθεσή της τόσο μία 35χρονη που επιστρέφει στην Εθνική (της οποίας νομίζω ποτέ δεν υπήρξε και βασικό μέλος) μετά από 5-6 χρόνια, όσο και μία 17χρονη που καλά καλά δεν κυριαρχούσε σε επίπεδο νεάνιδων... Και δεν εννοώ να τις εντάσσει μόνο σε κλίμα, αλλά και σε προσφορά στο παρκέ, όσο αυτό είναι δυνατό σε κάθε περίπτωση βέβαια. Μάλλον δεν τα κατάφερε με την Γέμελος βέβαια, μεγάλη ιστορία το ποιος φταίει για όλο αυτό, θα ήθελα να ακούσω τη γνώμη των πιο ειδικών...

Για μερικά δευτερόλεπτα νομίζω πως είδα και την πεντάδα Σπαθάρου-Σταμάτη-Σωτηρίου-Καλτσίδου-Εζέτζα, που λογικά θα έσπασε κάποιο ρεκόρ Γκίνες, με την δεύτερη νεότερη της πεντάδας να απέχει 17 χρόνια από την νεότερη

H ΦΙΜΠΑ το δίνει χαμηλά το Πόρτο Ρίκο, βασικά δίνει τις εξής προβλέψεις:

1 (USA) If you want to know why USA are red-hot favorites to land yet another title, just take a look at their huge talent pool - full of WNBA and EuroLeague Women superstars - their recent friendly results and the list of those players who are tipped to miss out. So strong that even their second team would finish on the podium, right?

2 (AUS) No legends in Lauren Jackson or Penny Taylor, or even the injured Marianna Tolo from the recent crop of stars. But, the Opals have just so many roster options - including who will be occupying their naturalized spot. With Liz Cambage a wrecking ball of the highest quality who can demolish any opponents, it feels like an exciting time.

3 (ESP) With home support behind them, the reigning European champions will be fancied to land on the podium. However, losing the veteran experience and elite level defense of the injured Sancho Lyttle could hurt them. WNBA forward Astou Ndour showed she can shine in the Rio Olympics at least.

4 (BEL) Calm down, we know Belgium are very high up. We simply see that they have a precious commodity - momentum. They also have nothing to lose at their maiden event so can enjoy it too. With two world class players in Emma Meesseman and Ann Wauters, they could make a seriously deep run - if their guards and wing players seize the initiative.

5 (FRA) You need to have a good memory to remember the last time they got on the podium in this competition as it was some 65 years ago! They have talent, rising stars and veteran know-how that could finally get the job done. However, last year’s retirement of the legendary playmaker Celine Dumerc leaves them potentially vulnerable at a key position.

6 (CAN) Maybe they should be lower following poor results in preparation earlier this month against China and Japan. However, we're confident that without big hitters like Kia Nurse and Katherine Plouffe on the Asia mission, it's time to keep the faith that they can still pack a punch when they land in Tenerife fully loaded.

7 (JPN) Surely destined to finish as the highest ranked Asian team and a lock to make the Quarter-Finals on recent form in preparation - as well as the fact they are the Asia champions. With Ramu Tokashiki not distracted by WNBA duties, things look really good right now for Tom Hovasse and his exciting and energetic team.

8 (CHN) Is this the tournament when China get back on track? They have been overtaken by their great rivals Japan in recent years and now have Australia muscling in on their traditional Asian dominance too. But, when you have one of the biggest rising stars in the FIBA women’s game in Yueru Li, perhaps you have one major reason to shine again.

9 (LAT) With a sweet-looking fusion of experience and youth, Latvia return to the global stage for the first time since the Beijing Olympics a decade ago. They still have a couple of survivors including the evergreen Gunta Basko Melnbarde, but all eyes will be on the new generation and not least, wing-star Kitija Laksa who is capable of seriously shooting the lights out.

10 (KOR) Nobody truly expects anything – do they? But does that make Korea a dangerous dark horse? Led by the phenomenal talent of kingpin Park Jisu who is now a global name after her WNBA exposure, you still have to take Korea seriously. They don’t have depth, but if they get it right on the day, you really had better watch out.

11 (GRE) They showed at the Women's EuroBasket 2017 they love to be written off and relish an underdog role. So, maybe we will do them a favour and drop them lower in their next list. Was last year’s showing in Prague a fluke, or do they veterans like Evina Maltsi, Stella Kaltsidou and Co have something left to give in the tank?

12 (ARG) Despite pushing Canada and almost winning silverware at Women's AmeriCup 2017, questions remain about how many top class players they have still remain. Their highly-respected coach Cristian Santander will have to work wonders and Meli Gretter must shine. They have also not competed at the event since back in 2010 so need to prove the doubters wrong.

13 (TUR) With youth teams struggling and now the pressure on the senior team to keep their place in the women’s basketball elite, are the wheels coming off? They’ve never played previously without legendary pair Nevriye Yilmaz and Birsel Vardarli Demirmen at a major tournament, so maybe don’t have the firepower and experience needed. A spent and fading force perhaps?

14 (NGR) While new play-caller Otis Hughley brings experience of being an NBA Assistant and also coaching Chinese Taipei women, having a new coach so close to a major competition could disrupt their momentum from last year’s golden Continental glory. They have talent, but with Ndidi Madu also now retired, it’s hardly been ideal prep so far.

15 (PUR) As rookies, they have no tradition at all in the tournament and even if veteran Jerry Batista is able to get his players firing, surely Puerto Rico will find it an uphill struggle. They’re pre-occupied with hosting CentroBasket Women this weekend so don’t have their sights fixed on Tenerife – yet. Maybe a gold on home soil will lift them up our next rankings.

16 (SEN) Senegal will be sweating on 2017 Women’s AfroBasket MVP Astou Traore doing the business, because without her and Mame -Marie Sy Diop, they look very one dimensional and too easy to scout and lockdown at this level. They are also 2-13 across their last three trips to the competition – going 0 and 5 on their last appearance.

Παλιό είναι αυτό που δίνεις, το νεότερο εδώ: http://www.fiba.basketball/womensbasketbal...d-latvia-tumble

όπου εμείς είμαστε στην 15η θέση (πάνω από Σενεγάλη και κάτω από Νιγηρία) και το Πουέρτο Ρίκο στη 12η (πάνω από Λετονία ). Μετά τον κύκλο φιλικών αυτού του Σ/Κ θα βγει νέο ranking, όπου εμείς θα ανέβουμε θέση και το Πουέρτο Ρίκο θα πέσει. Αλλά όλα αυτά δεν έχουν και πολλή σημασία.



Κι όμως το Πουέρτο Ρίκο φέτος παίζει πλήρες, ενώ τις ελλείψεις τις είχε πέρσι, καθώς δεν έπαιξαν οι δυο καλύτερές του παίκτριες, η Jennifer O’Neill (φέτος στη Σπαρτάκ Μόσχας του Κωσταλά) και η Jazmon Gwathmey, και οι δύο με θητεία στο WNBA! Για το Πουέρτο Ρίκο είναι η πρώτη του συμμετοχή σε Παγκόσμιο Κύπελλο (υπάρχουν κι άλλες δύο… πρωτάρες, για τις οποίες θα γράψω εν ευθέτω χρόνω ) και το κατάφεραν όχι μόνο επειδή νίκησαν την (σε ελεύθερη πτώση εδώ και κάποια χρόνια) Βραζιλία στον μικρό τελικό του περσινού FIBA AmeriCup, αλλά κυρίως επειδή απέκλεισαν στον προημιτελικό την Κούβα, που όλα τα προηγούμενα χρόνια εκπροσωπούσε την αμερικανική ήπειρο σε Παγκόσμια και προολυμπιακά τουρνουά.

Το Πουέρτο Ρίκο όμως, αλλά και η Αργεντινή που έχασε εύκολα από την Ισπανία στο άλλο παιχνίδι του Κάθερες (20-1 ήταν το σκορ στο α΄ δεκάλεπτο!!!), δείχνουν και πόσο χαμηλά βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ στην Κεντρική και Νότια Αμερική. Δεν ξέρω τι επιλογές είχε ο Κεραμιδάς (όχι πολλές φαντάζομαι), αλλά θα περίμενα και θα ήθελα ένα τουλάχιστον φιλικό με χώρες από την Ασία (την Ιαπωνία ή την Κίνα, λ.χ.), γιατί και πολύ καλύτερες είναι και διαφορετικό στυλ μπάσκετ παίζουν (με πολύ passing game, σουτ και ταχύτητα). Αλλά, ok, πορευόμαστε με αυτά που έχουμε!


Για τη Γέμελος, νομίζω ότι είναι θέμα… Γέμελος και μόνο. Πολύ ιδιαίτερη παίκτρια και περίεργη περίπτωση. Νόμιζα ότι το δέλεαρ του Παγκοσμίου θα την έκανε να παίξει, αλλά τελικά ούτε αυτό την… πιάνει. Έχω την εντύπωση ότι κάθε φορά που η Γέμελος φεύγει από την Ευρώπη και πηγαίνει στο Αμέρικα, κατεβάζει ρολά και δεν ξεκουνιέται με τίποτα. Τα ίδια είχε πάθει κι ο Δικαιουλάκος το 2014-2015: αυτός κι αν την αντιμετώπισε με υπομονή!

Τα άλλα που λες για την ομάδα…, τι να πω; Χαίρομαι που εσύ, φαντάζομαι και λίγοι ακόμα, το καταλαβαίνετε. Αν φτιάχναμε ένα εικονολεξικό, δίπλα στη λέξη "ομάδα" θα αρκούσε να μπει η φωτογραφία της Εθνικής μπάσκετ γυναικών. Όχι τώρα, από παλιά. Και ειδικά μετά το 2013. Έργο τόσο των προπονητών, όσο και των παικτριών, με το ντουέτο Μάλτση-Καλτσίδου να παραδίδουν… σεμινάρια.

Στα αγωνιστικά…, υπήρχαν πράγματα που μ' άρεσαν κι άλλα που δεν μ' άρεσαν, αλλά δεν επεκτείνομαι. Μου έκανε εντύπωση η μη χρησιμοποίηση της Σταμολάμπρου. Αν δεν έχει κι αυτή κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, νομίζω ότι οι Κεραμιδάς και Σια έχουν αποφασίσει να πορευτούν με Παυλοπούλου ή Σπαθάρου (με την προϋπόθεση ότι θα γυρίσει η Νικολοπούλου). Προσωπικά προτιμώ την Παυλοπούλου κι ας είναι άπειρη και... ψαρωμένη (ακόμη και από τη Σταμολάμπρου), αλλά, ’ντάξει, σάμπως λέω και κάτι καινούριο! Κρύβονται οι συμπάθειες;

------------

Στα άλλα φιλικά που έγιναν τις τελευταίες δύο μέρες...

Στο τουρνουά του Παρισιού, η Γαλλία νίκησε εύκολα και τη Λετονία (74-64) και την Αυστραλία (85-77, με την οποία όμως δεν έπαιξαν οι Cambage και Mitchell), ενώ στο Κονέκτικατ ο Καναδάς νίκησε μεν την Ιαπωνία (76-69), έχασε δε από τις ΗΠΑ (68-74), με 22 πόντους της Kia Nurse. Μετά το παιχνίδι με την Ιαπωνία η Lisa Thomaidis τουΐταρε: Chased around a lot of quickness tonight! Όποιος έχει δει μικρές Γιαπωνεζούλες να παίζουν μπάσκετ νομίζω μπορεί εύκολα να το κάνει εικόνα!

Κι επειδή ίσως να μας ενδιαφέρει κι η Τουρκία… Οι γειτόνισσες ήταν στο Βέλγιο για δύο ματς. Νίκησαν στο πρώτο, έχασαν στο δεύτερο, απέναντι σε ένα Βέλγιο που εξακολουθεί να παίζει χωρίς τη Wauters (πρόβλημα στο γόνατο εδώ και μήνες), αλλά τώρα πια και χωρίς τη Meesseman που τραυματίστηκε πριν μια βδομάδα στο τουρνουά της Βαλένθια (βαρύ διάστρεμμα στον αριστερό αστράγαλο). Θα είναι όμως στην Τενερίφη και οι δυο, σιγά μην το χάσουν!

υγ.
Απόψε στις 10 μ.μ. με Ισπανία. Teledeporte. Ειδάλλως εδώ: http://baloncestoenvivo.feb.es/Game/201809092

Αφού μας κατραπάκιασαν χθες οι Ισπανίδες, ας γράψω λίγα λόγια για δαύτες, πρόκειται εξάλλου για μία από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο και ένα από τα φαβορί για μετάλλιο σε αυτό το Παγκόσμιο.

Είναι περίεργο, αλλά για πολλά χρόνια οι Ισπανίδες έφεραν κι αυτές, όπως και οι άνδρες συνάδελφοί τους, τον τίτλο του αιώνιου loser. Κι όχι μόνο με την Εθνική τους ομάδα, αλλά και με τα κλαμπ τους ακόμη. Σχεδόν πάντα εκτός τελικών, σχεδόν πάντα με το χάλκινο μετάλλιο της παρηγοριάς. Έως το 2011-2012, όταν σε συλλογικό επίπεδο κυριάρχησαν για μια διετία στην Ευρωλίγκα γυναικών (με Avenida, Valencia, Rivas Ecopolis – μέχρι που τους χτύπησε κι αυτούς η οικονομική κρίση). Και, κυρίως, μέχρι το 2013, όταν σε εθνικό επίπεδο "έκλεψαν" το χρυσό από τις Γαλλίδες στην κατάμεστη Pévèle Arena στο Orchies, μεταφέροντας το… κόμπλεξ απέναντι. Έκτοτε πρωταγωνιστούν όχι μόνο με τη μεγάλη τους εθνική (χρυσό ξανά πέρσι στο Ευρωμπάσκετ με την καλύτερη ίσως ομάδα που κατέβασαν σε τουρνουά, αργυρά σε Παγκόσμιο του 2014 και Ολυμπιακούς του 2016), αλλά και στις μικρές ηλικιακές κατηγορίες (ειδικά στα u20).

Ομάδα με μια από τις πληρέστερες γραμμές περιφερειακών παικτριών στην Ευρώπη και τον κόσμο. Με Palau, Xargay, Cruz, Dominguez, Rodriguez, και με άλλες τόσες εκτός, να μην χωράνε στην τελική 12άδα. Και με ένα εξαιρετικό 3άρι, την Alba Torrens (με μας χθες δεν έπαιξε, καθώς αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα τραυματισμού, όχι ιδιαίτερα σοβαρό).

Εκείνη όμως που θα λείψει πολύ από τη φετινή ομάδα της Ισπανίας είναι η εκ του Αγίου Βικεντίου και Γρεναδίνων προερχόμενη Sancho Lyttle, η οποία στα 34 της σκόπευε να παίξει σε μια τελευταία διοργάνωση, αλλά υπολόγιζε χωρίς τον… χιαστό που την απάντησε στα γήπεδα του WNBA. Οι Ισπανίδες επιστράτευσαν στη θέση της την έτερη νατουραλιζέ τους, την Astou Ndour (εκ Σενεγάλης αυτή), αλλά το γεγονός ότι δεν έχουν πολλές λύσεις στις ψηλές τις καθιστά ομάδα με… ορισμένο ταβάνι. Μπορούν να κερδίσουν οποιεσδήποτε βρεθούν στο διάβα τους (με ή χωρίς το… κοκαλάκι της νυχτερίδας!), όχι όμως και τις Αμερικανίδες, τις οποίες μάλλον θα τις συναντήσουν στον ημιτελικό. Εκτός κι αν μας εκπλήξουν…

νά τες εδώ που στέλνουν την αγάπη τους στην άτυχη Sancho



Προπονητής εδώ και χρόνια ο Lucas Mondelo, που στο χθεσινό παιχνίδι ξεπέρασε σε νίκες έναν άλλο Ισπανό προπονητή, τον Chema Buceta (νυν head coach της εθνικής γυναικών της Μ. Βρετανίας). Από δίπλα η Isabel Sanchez, άλλοτε παίκτρια του Mondelo στην Avenida.


ειδική αναφορά…

… στη σπουδαία Laia Palau Altés, ένα από τα πρόσωπα του φετινού Παγκοσμίου.



Την αποχαιρετήσαμε (έτσι νομίζαμε τουλάχιστον) στο Final Four της Ευρωλίγκας το 2017, εκεί που οδήγησε την USK Praha για 3η συνεχόμενη φορά (4η με το Final Eight του 2014). Την ξαναποχαιρετήσαμε το καλοκαίρι της ίδια χρονιάς στο Ευρωμπάσκετ της Πράγας, αλλά κρατούσαμε και μια επιφύλαξη, γιατί, δεν μπορεί, Παγκόσμιο έρχεται στην Ισπανία. Η ίδια, άλλωστε, αρνιόταν πεισματικά να δηλώσει ότι σταματάει το μπάσκετ. Γεννημένη σαν σήμερα, 10 του Σεπτέμβρη 1979, η μεγάλη καπιτάνα επέστρεψε τελικά όχι μόνο στην Ευρωλίγκα για λογαριασμό της Bourges (είχε παίξει εκεί και τη διετία 2004-2006, όπου συνυπήρξε με τη Céline Dumerc), αλλά και στην αγαπημένη της Εθνική Ισπανίας. Με 1162 ασίστ στο μπασκετικό της βαλιτσάκι, τις περισσότερες στην ιστορία της Ευρωλίγκας γυναικών. Και με 269+ συμμετοχές με το ισπανικό εθνόσημο, τις περισσότερες στην ιστορία του ισπανικού μπάσκετ. Ανελλιπώς και ακαταπαύστως από το Παγκόσμιο της Κίνας (2002) και δώθε, με τελικό προορισμό τα γήπεδα της Τενερίφης. Από τη νέα σεζόν και για τα επόμενα δύο χρόνια επιστρέφει στην Ισπανία και θα παίζει τα στερνά της στη Girona (στο Eurocup, για πρώτη φορά στην καριέρα της νομίζω). Και μετά, πού θα πάει, θα κάτσει στον… πάγκο κι αυτή!

throwback Tuesday

Η τελευταία φορά που οι Αμερικανίδες έχασαν το χρυσό σε μια επίσημη διοργάνωση είναι το 2006 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βραζιλίας. Ηττήθηκαν στον ημιτελικό από τη Ρωσία της Stepanova, της Abrosimova, της Rakhmatulina, της Korstin (75-68), κι έμειναν με το χάλκινο μετάλλιο της… ντροπής, νικώντας τη Βραζιλία στον μικρό τελικό. Το αστείο στην όλη υπόθεση είναι ότι οι Ρωσίδες που τις απέκλεισαν, την επομένη έχασαν από την Αυστραλία (91-74) της Erin Phillips, της Lauren Jackson και της Penny της Taylor που πήρε και τον τίτλο της MVP!

Έχουν όμως και άλλη μία ήττα οι Αμερικανίδες, πιο πρόσφατη, σε ένα φιλικό απέναντι στη Γαλλία, στο καθιερωμένο τουρνουά του Παρισιού. Σεπτέμβριος 2014 ήταν, παραμονές του Παγκοσμίου της Τουρκίας. Οι Γαλλίδες νίκησαν σ’ εκείνο το παιχνίδι (76-72) τις Bird, Taurasi, Moore, Dupree και την παρέα τους (στον πάγκο ο κυρ Geno), κάνοντας μια μεγάλη ανατροπή στο δ΄ δεκάλεπτο μέσα σε ένα κατάμεστο Coubertin και με μια ασταμάτητη Sandrine Gruda. Είχαν όμως ένα ελαφρυντικό οι Αμερικανίδες, κι αυτό γιατί είχαν μόλις μαζωχτεί μετά το πέρας της σεζόν του WNBA και ταξίδεψαν αμέσως για εκείνο το τουρνουά. Τις βρήκαν μπόσικες οι δικιές μας δηλαδή!

Αναμενόμενα κόπηκαν Σταμολάμπρου και Τσινέκε, μένουν 14 κοπέλες οι οποίες ταξιδεύουν για Λετονία για τα δύο τελευταία φιλικά, αύριο και μεθαύριο.

Αν υποθέσουμε ότι δεν θα υπάρχει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, η τελευταία θέση λογικά θα παιχτεί ανάμεσα σε Σπαθάρου και Παυλοπούλου (ως 3η πλέι-μέικερ πίσω από Νικολοπούλου και Λύμουρα), ενώ παραμένει για την ώρα και η 17χρονη Εζέτζα μήπως προκύψει κάποιο πρόβλημα τελευταίας στιγμής στις ψηλές.

Στη Ρίγα λοιπόν τα τελευταία δυο φιλικά με τη Λετονία. Το πρώτο (σήμερα) είναι… "κεκλεισμένων των θυρών", το δεύτερο (αύριο, 18.30) είναι επίσημο και θα έχει τηλεοπτική/διαδικτυακή μετάδοση από τη λετονική τηλεόραση.

Χώρα με μεγάλη παράδοση στο γυναικείο μπάσκετ η Λετονία, διαθέτει ένα από τα ιστορικότερα πρωταθλήματα γυναικών στην Ευρώπη, ωστόσο κι αυτή συγκαταλέγεται στις πρωτάρες της φετινής διοργάνωσης. Σε Ολυμπιακούς Αγώνες οι Λετονές έχουν συμμετάσχει το 2008 στο Πεκίνο, αλλά σε Παγκόσμιο δεν είχαν προκριθεί ποτέ. Μέχρι πέρσι, έστω κι αν εκείνος ο αγώνας κατάταξης με την Ιταλία ήταν από τα πιο αμφιλεγόμενα talk-points του Ευρωμπάσκετ της Τσεχίας.

Νεανική κατά βάση ομάδα, με μεγαλύτερη σε ηλικία την 38χρονη Gunta Basko-Melnbarde που έχει φάει με το κουτάλι τα ευρωπαϊκά γήπεδα και παίζει τα στερνά της στην TTT Riga. Με μια βελτιωμένη και ιδιαιτέρως μαχητική Anete Steinberga, με μια ποιοτική πάντoτε Aija Putnina, αλλά και με μια νεαρή Kitija Laksa, ένα από τα ανερχόμενα ονόματα του γυναικείου μπάσκετ, που στα 22 της έχει προλάβει να παίξει σε τρία Ευρωμπάσκετ. Ομάδα με ύψος, με μάκρος, με αθλητικότητα, που εξέπληξε πέρσι με το σχήμα με τις 3 ψηλές και τη Basko στο 2, στα γκαρντ όμως οι Λετονές τα περιμένουν όλα από την τρίποντη Ieva Pulvere, πρώην Krastina (αυτή που… "σκότωσε" τον Ολυμπιακό πέρσι) και την Elina Dikaioulakou. Όχι, μην μπερδεύεστε, η γνωστή μας πρώην Babkina είναι, που ως… καλό κορίτσι πήρε το επώνυμο του συζύγου της! Ασταθής παίκτρια η Babkina, έχει όμως το χούι να "αναγεννάται" όταν παίζει με την εθνική της ομάδα. Στις μεταξύ μας φιλικές αναμετρήσεις θα υπάρχει και μία guest-star, με το όνομα… Zenta Melnika. Η δικιά μας Ζέντα, που διεκδικεί μια θέση στην τελική 12άδα της Λετονίας, παρ’ όλο που αντιμετωπίζει ένα μικρό πρόβλημα τραυματισμού και γι’ αυτό δεν συμμετείχε στα προηγούμενα φιλικά της ομάδας σε Ισπανία και Γαλλία. Παραμένει όμως στο camp, που σημαίνει ότι ο Martins Zibarts, ο προπονητής της Λετονίας και της TTT Riga, την περιμένει και την υπολογίζει.



Και για να μην μείνει παραπονεμένο, ας γράψω και δυο λόγια για το Βέλγιο, την τρίτη πρωτάρα του φετινού Παγκοσμίου μετά το Πουέρτο Ρίκο και τη Λετονία, που ζει το δικό του παραμύθι στο μπάσκετ γυναικών. Και που πάντοτε είχε ως φωτεινό παράδειγμα τη σπουδαία Ann Wauters, ζωντανή θρύλο όχι μόνο του βελγικού αλλά γενικότερα του γυναικείου μπάσκετ (το #1 του WNBA draft 2000). Σε αντίθεση όμως με εμάς που τουλάχιστον φτάναμε σε απανωτές τελικές φάσεις Ευρωμπάσκετ από το 2001 και μετά (με εξαίρεση το 2013), το Βέλγιο δεν κατάφερνε ούτε καν αυτό (συμμετείχε μόνο στα Ευρωμπάσκετ του 2003 και του 2007). Πέρσι όμως όχι μόνο κέρδισε με το σπαθί του την πρόκριση στα τελικά της Πράγας, όχι μόνο έκανε μια αξιοπρόσεκτη πορεία (κέρδισε τη Ρωσία στη φάση των ομίλων και προκρίθηκε απευθείας στην 8άδα – και την έριξε πάνω μας), όχι μόνο πήρε την πρόκριση για το Παγκόσμιο, αλλά και κατέκτησε, όπως θυμόμαστε πολύ καλά, και το πρώτο μετάλλιο στην ιστορία του.

Οι Βέλγοι έχουν δουλέψει πολύ στις υποδομές τους (το μαρτυρά η θέση τους στις μικρές εθνικές ηλικιακές κατηγορίες), διαθέτουν μια γενιά νέων παικτριών που παίζει σε υψηλό επίπεδο κι έχουν και μια ομάδα, την Castors Braine, που έχει σταθεροποιηθεί στην Ευρωλίγκα και το 2015 είχε φτάσει μέχρι τον τελικό του Eurocup. Σε αγωνιστικό επίπεδο, η μεγάλη τους δύναμη βρίσκεται στο ντουέτο Wauters-Meesseman, ίσως το καλύτερο δίδυμο ψηλών στην Ευρώπη. Αν αυτές οι δυο είναι καλά, το Βέλγιο θα βρεθεί στην 8άδα. Αν όχι, θα πρέπει να αναλάβουν δράση οι υπόλοιπες. Στα γκαρντ η εφετζού Carpéaux, η νεαρότερη αλλά θρασύτατη Vanloo και η πιο σοβαρή και μετρημένη Allemand. Στο 2 οι αδελφές Mestdagh, κόρες του μπαμπά-προπονητή, και στο 3 η Antonia Delaere (της Castors Braine) με κάποια καλά στοιχεία στο παιχνίδι της. Έκπληξη η απουσία, για ακόμη μία χρονιά, της Ben Hind Abdelkater (της Hatay). Λένε ότι ο κυρ Mestdagh δεν την καλεί, για να μην αναγκαστεί να "κόψει" μία από τις κόρες του! Ε, υπερβολές!

Ξέρατε ότι…
οι ΗΠΑ έχουν παίξει στα 16 από τα 17 Παγκόσμια Πρωταθλήματα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα; Δεν συμμετείχαν μόνο στο Παγκόσμιο της Σοβιετικής Ένωσης το 1959, όταν αποσύρθηκαν για πολιτικούς λόγους. … Και ότι η χώρα με τις περισσότερες σερί συμμετοχές (15) είναι η Κορέα; Ανελλιπώς, από το 1959 κι εξής, με 2 ασημένια μετάλλια (1967, 1979).

Κι έλεγα να σε ρώταγα αν θα μπορούσες να γράψεις κάτι και για το Βέλγιο
Τα γράφεις πολύ ωραία πάντως, ταλεντάρα!

Ταλενταρες και οι δύο σας, δεν κάνετε ένα κοινό μπλογκ λέω εγώ?? Χωρίς όμως να εγκαταλείψετε το forum, όλα κι ολα

Πανωλεθρίες. Δύο. Και μαζεμένες. 80-54 στο πρώτο παιχνίδι. 94-57 στο δεύτερο.

Σε μπούλετς:

--- Η Λετονία μπροστά μας φάνταζε υπερηχητική! Δυο ταχύτητες πάνω. Μας σκότωσε με το τρίποντο στο transition από την αρχή κιόλας του παιχνιδιού και πίεσε πολύ στον άσσο όπου είναι σαφές ότι έχουμε μεγάλο μειονέκτημα (η Νικολοπούλου ήταν εκτός τόπου και χρόνου, η Σπαθάρου έπαιξε πολύ λίγο στο δ΄ δεκάλεπτο με πολλά λάθη). Γενικά ξέφυγαν από νωρίς (12-0, με 3 τρίποντα και 1 καλάθι-φάουλ) και δεν πλησιάσαμε ποτέ στο σκορ.

--- Η άμυνά μας, πραγματική μαύρη τρύπα. Μόνο που δεν χάνονται οι αντίπαλες σ’ αυτήν, αλλά εμείς.

--- Η Μάλτση δεν έπαιξε καθόλου στο β΄ παιχνίδι. Μάλλον έχει πρόβλημα. Αν και κάποια στιγμή μου φάνηκε ότι ζήτησε να μπει. Την βλέπουμε σπανίως στον πάγκο, οι αντιδράσεις της όμως κάθε φορά είναι για χαϊλάιτς! Θηρίο στο κλουβί! Ούτε Σωτηρίου-Εζέτζα έπαιξαν.

--- Για τη Λετονία απουσίασε τελικά η Μέλνικα. Ο τραυματισμός της αποδείχθηκε πιο σοβαρός απ’ ό,τι υπολόγιζαν οι Λετονοί, οπότε χάνει το Παγκόσμιο. Κρίμα!

--- Αυτή η Laksa, τι παίκτρια!

--- Η Λετονία πρέπει να είναι η ομάδα που έχει δώσει τα περισσότερα φιλικά έως τώρα. Έχει ένα τελευταίο με τον Καναδά στην Τενερίφη.

--- Αισιόδοξη νότα: το 'χουμε χούι να πατώνουμε στα φιλικά. Αλλά στα επίσημα ήταν πάντα αλλιώς. Ή έτσι θέλω να ελπίζω


Για όλες τις ομάδες θα γράψω! Θα με ανεχτείτε λίγο ακόμη.

Με αυτήν την εικόνα δεν νομίζω πως έχουμε να περιμένουμε πολλά

Πιστεύω πάντως πως θα ξυπνήσει την κατάλληλη στιγμή το ένστικτο που δείξαμε πέρυσι.
22 του μήνα παίζουμε με Καναδά και 23 με Γαλλία, μετά μία μέρα ρεπό και στις 25 το ματς-πρόκρισης (λογικά) με την Κορέα.
Και μετά καλώς εχόντων των πραγμάτων στο μπαράζ με την 2η του Β' ομίλου (πολύ πιθανόν την Τουρκία που της πήραμε τον αέρα πέρυσι, θεωρώντας πως η Αυστραλία θα καθαρίσει άνετα και πως Αργεντινή-Νιγηρία είναι πιο αδύναμες, δεν ξέρω βέβαια).

Εντάξει, προτρέχω λίγο, το βασικό είναι αυτές οι δύο εμφανίσεις είτε να κρύβουν διάφορες δοκιμές (δεν είχα εικόνα από τα ματς), είτε να πεισμώσουν τα κορίτσια να παίξουν καλύτερα (όσο μπορούν φυσικά).

Για τον Β΄ όμιλο, εκεί όπου υπάρχει ένα ξεκάθαρο φαβορί για την πρώτη θέση και την απευθείας πρόκριση στην 8άδα...

Αυστραλία
Από τις ισχυρές δυνάμεις του γυναικείου μπάσκετ, αλλά με μια σχετικά καινούργια ομάδα, αφού οι μεγάλες προσωπικότητες του παρελθόντος (Lauren Jackson, Penny Taylor, Erin Phillips, Belinda Snell) έχουν αποχωρήσει. Χωρίς τις εσχάτως τραυματισμένες Leilani Mitchell (των Phoenix Mercury και πέρσι της Hatay) και Lauren Mansfield, χωρίς την περσινή MVP του FIBA AsiaCup Kelsey Griffin που… "κόπηκε", αλλά με τις Stephanie Talbot (Mercury), Cayla George (Connecticut Sun) και Rebecca Allen (New York Liberty και πέρσι Lyon) που επανήλθαν, με τη νεόκοπη νατουραλιζέ τους Sami Whitcomb (Seattle Storm), με τη σταθερή αξία Katie-Rae Ebzery (Dynamo Μόσχας), με τη μικρούλα Ezi Magbegor που είχε εντυπωσιάσει στο u17 της Ισπανίας το 2016, και –κυρίως– με τη Liz Cambage, την παίκτρια που τους αλλάζει επίπεδο.

Η Αυστραλία προέρχεται από δύο αποτυχημένες χρονιές (αν κι εγώ θα θυμάμαι πάντοτε τις ήττες τους από την Τσεχία το 2010 και τη Γαλλία το 2012). Στο Ρίο αποκλείστηκε από τη Σερβία σε έναν αμφίρροπο προημιτελικό (73-71), κι έμεινε εκτός μεταλλίων μετά από πολλά χρόνια. Ενώ στην Ινδία πέρσι (με σημαντικές ελλείψεις όμως), έχασε στον τελικό (74-73) του AsiaCup από μια επίσης ελλιπή Ιαπωνία. Αυτή τη φορά πάντως δεν θα έχουμε τα τραγελαφικά του περσινού καλοκαιριού και στον πάγκο θα κάθεται πράγματι η Sandy Brondello, μια από τις σπουδαιότερες παίκτριες του αυστραλέζικου γυναικείου μπάσκετ και head coach των Arizona Phoenix στο WNBA.

Τουρκία
Μπήκε δυναμικά στο μπάσκετ γυναικών την τελευταία δεκαετία κυρίως χάρη στον νεοπλουτισμό των τουρκικών συλλόγων και στο άφθονο χρήμα των προηγούμενων χρόνων που τους έδωσε τη δυνατότητα να φτιάξουν το ανταγωνιστικότερο πρωτάθλημα στην Ευρώπη με ομάδες που πρωταγωνιστούν σε Ευρωλίγκα και Eurocup. Φιναλίστ στο Ευρωμπάσκετ του 2011, χάλκινο σε αυτό του 2013, 4η θέση στο Παγκόσμιο του 2014, συμμετοχή σε δύο απανωτούς Ολυμπιακούς Αγώνες (2012, 2016), οι Τούρκοι είδαν πολλές επιτυχίες με την εθνική τους ομάδα γυναικών, η αδυναμία τους όμως να παράξουν… νέο αίμα, ειδικά τώρα που οι καλές Τουρκάλες παίκτριες του παρελθόντος άρχισαν να αποχωρούν, είναι χαρακτηριστική. Φέτος αποσύρθηκε από την εθνική η Birsel Vandarli της Fenerbahce, και η τελευταία της παλιάς φουρνιάς που έχει μείνει είναι η Isil Alben της Galatasaray. Και από κοντά οι νεότερες αλλά έμπειρες Caglar και Cakir. Υπάρχουν και κάποιες άλλες μικρότερες που δεν είχαν όμως ποτέ την εξέλιξη που περίμεναν ή ήθελαν οι Τούρκοι (Canitez, Cora, Bilgiz, Koksal), που παίζουν όμως σε μεγάλους συλλόγους, κυρίως στη Fenerbahce, αλλά η αλήθεια είναι ότι η Τουρκία τα περίμενε όλα από τις νατουραλιζέ της. Για κάποια χρόνια επέλεγαν τη LaToya (Lara) Sanders, τελευταία (ξανα)στράφηκαν προς τη δυναμική Quanitra Hollingsworth. Σε σχέση με πέρσι πάντως τη διαφορά μέχρι τώρα στα φιλικά την κάνει η άλλη τους ψηλή, η Tilbe Senyurek, ένα κάπως βαρύ 4άρι με πολύ καλό σουτ που κάνει πλέον δίδυμο με τη Hollingsworth. Στο ρόστερ υπάρχει και η μικρή Ilayda Güner.

εδώ οι Τουρκάλες χαλαρώνουν με καλή... παρέα



Αν η Τουρκία δεν βρισκόταν σε αυτόν τον όμιλο, αλλά σε έναν από τους υπόλοιπους τρεις, ίσως η δεύτερη θέση να μην ήταν τόσο σίγουρη. Αλλά απέναντι στην Αργεντινή και τη Νιγηρία, τις άλλες δυο ομάδες του ομίλου, έχει και την ποιότητα και την εμπειρία κυρίως να επικρατήσει και να τεθεί στο μπαράζ αντιμέτωπη με την 3η ομάδα του δικού μας ομίλου, δηλαδή την Κορέα ή εμάς. Αν και δεν μου πολυαρέσει ένα τέτοιο σενάριο.

Προπονητής εδώ και χρόνια ο συμπαθής Ekrem Memnun, που τον λυπήθηκε η ψυχή μου πέρσι γιατί δεν κατάλαβε από πού του ’ρθε.

Αργεντινή
Φιναλίστ στο περσινό FIBA AmeriCup όπου έπαιζε εντός έδρας, πέρασε δύσκολα από το Πουέρτο Ρίκο στον ημιτελικό, αλλά δυσκόλεψε αρκετά κι ανέλπιστα, θα 'λεγα, τον Καναδά στον τελικό, κυρίως χάρη στις εμπνεύσεις και το πάθος της μικροσκοπικής αλλά θαυματουργής Melisa Gretter που βγάζει το "ψωμάκι" της στη Βραζιλία: https://www.youtube.com/watch?v=uJCdmfBrJck

Στο τορνέο της Βαλένθια όμως η Gretter φάνηκε ότι δεν είναι καλά (κάποιος τραυματισμός ίσως) κι αυτό για την Αργεντινή είναι πρόβλημα. Ο Αργεντίνος προπονητής Cristian Santander θα πρέπει να βγάλει άσσο από το μανίκι, αν θέλει να ’χει ελπίδες η ομάδα του. Τελευταία φορά που έπαιξε σε Παγκόσμιο η Αργεντινή ήταν στην Τσεχία το 2010.

Νιγηρία
African power, no 1!

12άδα δεν εντόπισα ακόμη, ξέρω όμως ότι με τη Νιγηρία θα παίξουν κάποιες παίκτριες γνωστές στην Ευρώπη, όπως, λ.χ., η αρχηγός Adaora Elonu (Ισπανία) και η Evelyn Akhator (Ρωσία, Τουρκία). Οι Νιγηριανές ξεκίνησαν προετοιμασία από τα μέσα Ιουλίου με 28 (!!!) παίκτριες, αλλά και με πολλά εσωτερικά προβλήματα (αιφνιδιαστική αλλαγή προπονητή, δηλώσεις παικτριών κατά της ομοσπονδίας τους, αποχωρήσεις – μια ωραία ατμόσφαιρα!). Πρωταθλήτρια Αφρικής πέρσι (πήρε τα σκήπτρα από τη Σενεγάλη), διαθέτει ως ομάδα τη συνήθη αθλητικότητα των Αφρικανών παικτριών, το θέμα είναι να μπορέσουν οι Νιγηριανές να παίξουν και μπάσκετ επιπέδου Παγκοσμίου. Πάντως στο χθεσινό φιλικό με την Τουρκία στην Κωνσταντινούπολη έχασαν εύκολα (89-51).

η δήλωση του καλοκαιριού
Our goal is to win the championship and bring it back home with us.

Τάδε έφη η Νιγηριανή Aisha Mohamed, κι αντίστοιχη δήλωση έχει κάνει και ο νεόκοπος προπονητής της ομάδας Otis Hughley. Δεν ξέρω σε ποιο παράλληλο σύμπαν ζείτε, αγαπητοί μου, αλλά εγώ… μαζί σας!

υγ.
Στην Αντίμπ, χθες, Γαλλία-Καναδάς: 72-68. Johannès (16 πόντοι, 4/5 τρίποντα) και Nurse (25 πόντοι, 4/11 τρίποντα) οι παίκτριες του αγώνα! Με τη Γαλλία να παίζει πιο ομαδικά και πολύ πιο στοχευμένα.

throwback Tuesday

Από το 1953 που διεξάγεται το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα γυναικών (και που από φέτος το λέμε Παγκόσμιο Κύπελλο) μόνο 4 χώρες έχουν κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Πολυνίκεις του θεσμού οι ΗΠΑ (9 τίτλοι), ακολουθεί η Σοβιετική Ένωση (6), ενώ από μία κατάκτηση έχει η Αυστραλία (2006), όπως και η Βραζιλία, στο Παγκόσμιο της Αυστραλίας το 1994: 96-87 τη φιναλίστ Κίνα, αφού όμως πρώτα οι Βραζιλιάνες νίκησαν στον ημιτελικό τις ΗΠΑ με 110-107, σε ένα παιχνίδι που ανήκει πλέον στη σφαίρα του μύθου του γυναικείου μπάσκετ, με την έννοια ότι όλοι οι φίλοι του γυναικείου έχουμε ακούσει για αυτό, αλλά ελάχιστοι έχουμε δει. Η Βραζιλία που τότε είχε ακόμη στο ρόστερ της δύο από τις σπουδαιότερες παίκτριες που έχει δει το μπάσκετ του κόσμου τούτου, τη hall-of-famer "βασίλισσα" Hortencia Marcari και τη Maria Paula Silva, ή απλώς "magic" Paula.

Όσο για τις ευρωπαϊκές χώρες, στις τελευταίες διοργανώσεις αρκούνται απλώς στον ρόλο της φιναλίστ. Ισπανία (2014), Τσεχία (2010), Ρωσία (2006, 2002, 1998). Με τη σπουδαία Τσέχα γκαρντ Hana Horakova, το 2010, να ψηφίζεται MVP της διοργάνωσης, καίτοι… στις χαμένες. Και με τη Γαλλία να μετράει μόνο ένα μετάλλιο, χάλκινο, το μακρινό 1953.

parketeza θεωρείς πιο δύσκολο το να περάσουμε (ως 3ες) από τον όμιλο, παρά το να κερδίσουμε την Τουρκία (λογικά αυτή θα είναι 2η στον άλλον) στο μπαράζ? Πρακτικά δηλαδή, ποια είναι καλύτερη, η Τουρκία ή η Κορέα (ή ποια μας ταιριάζει περισσότερο αν προτιμάς).

Κατά τη γνώμη μου, η Τουρκία είναι καλύτερη ομάδα από την Κορέα. Το παιχνίδι της Κορέας βασίζεται σε μία ψηλή, την Park, και στα σουτ των υπολοίπων. Αν τα βάλουν στο μεταξύ μας παιχνίδι και δεν εμφανίσουμε τη γνωστή μας εικόνα στην άμυνα (το μόνο σημείο που με προβλημάτισε στα φιλικά – τα άλλα μειονεκτήματά μας είναι γνωστά), θα έχουμε δύσκολο μεσημέρι.

Από την άλλη, η Τουρκία φέτος θα μας περιμένει. Όπως θα περιμένουν όλοι ένα παιχνίδι τουλάχιστον 50-50, κι αυτή η ψυχολογία εμάς δεν μας ταιριάζει. Κι ας έχουμε εμπειρία και προσωπικότητες στην ομάδα. Αλλά το σημαντικότερο είναι ότι η Τουρκία παίζει διαφορετικά σε σχέση με πέρσι. Δεν στηρίζεται μέσα μόνο στη Hollingsworth, αλλά και στη Senyurek. Που παίζουν ταυτόχρονα.

Να πω όμως και το άλλο: οι δύο πρώτοι όμιλοι έχουν χειρότερες ομάδες από τους άλλους δυο (θεωρητικά, και με βάση αυτά που έχω δει στα φιλικά). Κι όμως, 4 ομάδες από εδώ θα φτάσουν στην 8άδα.

Προτελευταία ματιά στις ομάδες του φετινού Παγκοσμίου…

Ιαπωνία
Στα φιλικά που έδωσαν οι Γιαπωνέζες σε Κονέκτικατ και Τενερίφη απουσίαζε η Ramu Tokashiki, που φέτος άφησε το WNBA και τις Seattle Storm (η μοναδική Γιαπωνέζα που έχει παίξει εκτός της χώρας της) για να είναι έτοιμη για το Παγκόσμιο. Δεν έχω καταλάβει ακόμη αν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα τραυματισμού, αλλά ενδεχόμενη απουσία της θα είναι πλήγμα για τις Akatsuki Five. Κι αυτό γιατί εκτός από τη Ramu και τα 190+ εκατοστά της, όλες οι άλλες Γιαπωνεζούλες είναι κοντές. Αλλά πολύ-πολύ γρήγορες που σουτάρουν και ντριπλάρουν σαν δαιμονισμένες.

Πρωταθλήτρια του AsiaCup στις τρεις τελευταίες διοργανώσεις, η Ιαπωνία έκανε πέρσι την έκπληξη απέναντι στην Αυστραλία (την πρώτη φορά που η Ωκεανία συμμετείχε στη διοργάνωση), νικώντας την σε έναν αμφίρροπο τελικό. Πώς; …. Saki Mizushima. Ρούκι σε μεγάλη διοργάνωση, είχε περάσει σχεδόν απαρατήρητη σε όλο το τουρνουά, πήρε λίγο χρόνο στον ημιτελικό με την Κίνα, καθόλου στο πρώτο ημίχρονο του τελικού με τις Αυστραλές και μετά, στην επανάληψη, έπαιξε 20 λεπτά κι έκανε αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=JQ3617zn1OU. 7 στα 9 τρίποντα, 6/6 βολές (από προσπάθειες για τρίποντο)! Αν έχεις Saki, διάβαινε!

Από τη φετινή ομάδα θα λείπει σίγουρα η κοντούλα Asami Yoshida (1,65), θα είναι εκεί όμως η άλλη σπιθαμή, η Rui Machida (1.62) καθώς και η Manami Fujioka (1.70 αυτή!).

Προπονητής ο Αμερικανός Tom Hovasse. Παίζουν στον Γ΄ όμιλο με Ισπανία, Βέλγιο και Πουέρτο Ρίκο. Ενδιαφέρον στοιχείο: έχουν δώσει τρία φιλικά με την Ισπανία, και στα τρία έχασαν πολύ δύσκολα. Το τελευταίο μάλιστα, το Σ/Κ που μας πέρασε, κρίθηκε στην παράταση (94-90).

Κίνα
Η ομάδα που λες και βγήκε από εργοστάσιο κοπής φασόν! Αν και μερικές φορές έχουν την πλάκα τους… Όπως εδώ (από το Ρίο η φωτό, μετά τη χειρότερη εμφάνισή τους των τελευταίων χρόνων – μόλις μία νίκη επί της Σενεγάλης):



Στον Δ΄ όμιλο που τους έριξε η τύχη, θα παίξουν με τη Λετονία για τη δεύτερη θέση, και, ανάλογα, θα διασταυρωθούν με Βέλγιο ή Ιαπωνία για το παιχνίδι της 8άδας (εκτός κι αν ο Γ΄ όμιλος μας επιφυλάσσει… εκπλήξεις ). Προσέχουμε τη 19 φεγγαρίων Yueru Li, ύψους 201 εκατοστών, και την 23χρονη γκαρντ Li Meng.

Καμία παίκτρια πάνω από τα 30 στο ρόστερ τους… Οι Κινέζοι γενικώς σε ξεζουμίζουν νωρίς!

Σενεγάλη
African power, νο 2!

Οι περισσότερες παίκτριες της Σενεγάλης παίζουν επαγγελματικά σε Ισπανία και Γαλλία. Όπως η MVP του περσινού AfroBasket Aya Traore (Girona πέρσι), η Mame-Marie Sy-Diop (Villeneuve d’Ascq) και η Maimouna η Diarra (στην BLMA, με θητεία και στις L.A. Sparks). Οι Σενεγαλέζες συμμετέχουν στον Δ΄ όμιλο (με ΗΠΑ, Λετονία και Κίνα), δεν νομίζω όμως ότι μπορούν να πάρουν κάτι άλλο από την 4η θέση. Φιναλίστ του Afrobasket πέρσι, μάλλον χωρίς νίκη φέτος. Αν και τη Γαλλία, στην Αντίμπ, την ζόρισαν αρκετά...

Τελευταία που κόπηκε η Σπαθάρου, οπότε η Εθνική μας ταξιδεύει για την Ισπανία με την περσινή 12άδα, με μόνη αλλαγή την Παυλοπούλου στη θέση της Σταμολάμπρου. Το οποίο πρακτικά σημαίνει ότι μιλάμε για την περσινή ομάδα με τις κοπέλες ένα χρόνο μεγαλύτερες, και ελπίζουμε απλά αυτό να γράψει περισσότερο θετικά (πχ στις Χριστινάκη και Φασούλα) παρά αρνητικά (πχ στην Μάλτση)...

Ακολουθεί μία προσπάθεια για μίνι-παρουσίαση των κοριτσιών, νομίζω αξίζει τον κόπο.

#5 Εβίνα Σταμάτη
1.80 - 1984, Ολυμπιακός
Πολύ σημαντική καριέρα στο ελληνικό πρωτάθλημα για σχεδόν 15 χρόνια πλέον (κυρίως σε Παναθηναϊκό και Ελληνικό-Ολυμπιακό), με ένα διάλειμμα τη σεζόν 2009-10 στη Ρουμανία. Μέλος της Εθνικής στις 2 μεγαλύτερες επιτυχίες της: το 2009 στην 5η θέση στην Λετονία (όπου βέβαια έπαιξε... 2 λεπτά σε ολόκληρο το τουρνουά!), αλλά και πέρυσι στην Τσεχία, πάλι σε ρόλο 11ης-12ης παίκτριας. Μπορεί να προσφέρει κάποια λεπτά ξεκούρασης στην Μάλτση, με όπλο κυρίως το μακρινό της σουτ, ακόμα και σε κρίσιμες στιγμές του ματς.

#6 Λολίτα Λύμουρα
1.78 - 1985, ΠΑΟΚ
Μέλος της Εθνικής σχεδόν ανελλιπώς από το 2005 και ύστερα. Προσπάθησε παλιότερα να κάνει το βήμα προς τα έξω, επέστρεψε στην Ελλάδα για την μεγάλη ομάδα του Αθηναϊκού το 2010 και έμεινε εδώ από τότε, βγαίνοντας αρκετές φορές πρώτη πασέρ στο πρωτάθλημα. Εξισσοροπεί την έλλειψη αθλητικότητας (πιο εμφανή όσο περνούν και τα χρόνια) με το σπουδαίο μπασκετικό της μυαλό, με αποτέλεσμα ματς σαν το περσινό με την Τουρκία (7π-7ρ-10α σε 21 λεπτά) που μακάρι να επαναληφθεί και φέτος.

#7 Άννα Σπυριδοπούλου
1.84 - 1988, Ολυμπιακός
Από τα πιο νέα πρόσωπα της ομάδας, παρά το ότι βρίσκεται ήδη στα 30 της. Με καταγωγή από τα βόρεια, κατέβηκε πριν 6-7 χρόνια στην Αθήνα και έμεινε, σε σημαντικές ομάδες όπως το Ελληνικό, ο Πρωτέας και πλέον ο Ολυμπιακός. Κλασική role player με βάση το μακρινό της σουτ (6/8 τρίποντα στο περσινό Ευρωμπάσκετ), την κρατάει λίγο πίσω το χαμηλό της ύψος για το "4" όπου αγωνίζεται κυρίως.

#8 Πηνελόπη Παυλοπούλου
1.72 - 1996, Ολυμπιακός
Το νέο πρόσωπο, άρτι αφιχθείσα από το Washington State όπου είχε 4 γεμάτα χρόνια με 8.2 πόντους και 3.0 ασίστ στην καλή της χρονιά. Πιθανότατα θα είναι πίσω από Νικολοπούλου και Λύμουρα στο rotation, μακάρι κάποια στιγμή (αν όχι φέτος) να κάνει και αυτή το βήμα παραπάνω, θα το χρειαστούμε.

#9 Εβίνα Μάλτση
1.79 - 1978, -
Ο θρύλος, έχουν γραφτεί αρκετά για αυτήν τα τελευταία 2 χρόνια (καιρός ήταν), ελπίζω να γραφτούν ακόμα περισσότερα σύντομα. Το πόσο την χρειαζόμαστε ακόμα και στα 40 της δεν το αναφέρω καν, τα υπόλοιπα στο παρκέ.

#11 Αγγελική Νικολοπούλου
1.74 - 1991, Ολυμπιακός
Σχεδόν από το πουθενά την είδαμε βασική πλέι-μέικερ πέρυσι, και τα πήγε περίφημα, κάνοντας άριστα τα βασικά. Από πέρυσι στον Ολυμπιακό, μετά από 7 χρόνια στον Πρωτέα, σιγά σιγά μάλλον ανεβαίνουν οι απαιτήσεις και από αυτήν, τόσο σε συλλογικό όσο και σε εθνικό επίπεδο. Μακάρι να είναι τουλάχιστον στην περσινή κατάσταση, καθώς είχε και έναν σημαντικό τραυματισμό, χάνοντας τόσο το τέλος της προηγούμενης σεζόν, όσο και τα φιλικά προετοιμασίας της Εθνικής...

#12 Κατερίνα Σωτηρίου
1.86 - 1984, Ολυμπιακός
Επαναπατρίστηκε πέρυσι μετά από αρκετά χρόνια στα ευρωπαϊκά γήπεδα (όχι πάντως σε επίπεδο Ευρωλίγκας όπως οι Μάλτση-Καλτσίδου). Σημαντικό στέλεχος στην Εθνική του 2009, ακόμα σημαντικότερο πέρυσι στο (αναγκαστικό) βασικό σχήμα με τα δύο ελαφρά φόργουορντ και σταθερό μέλος φυσικά της ομάδας όλα τα ενδιάμεσα χρόνια. Περιμένουμε να δούμε τον ρόλο της φέτος, προφανώς και έχει και την εμπειρία και της ικανότητες να είναι κομβική και πάλι.

#13 Αφροδίτη Κοσμά
1.87 - 1983, Ολυμπιακός
Κοντεύει πλέον 20ετία στα γήπεδα της Α1, και με αρκετές συμμετοχές σε μεγάλες διοργανώσεις με την Εθνική (αν και όχι συνεχόμενες). Μπορεί να μην προσφέρει πολλά επιθετικά (σε 50 λεπτά συνολικά στο περσινό Ευρωμπάσκετ είχε... 0 πόντους), προσφέρει όμως πολύ πάθος και αφοσίωση στην άμυνα, μαρκάροντας πολύ ψηλότερες αντιπάλους και σίγουρα είναι και αναπόσπαστο κομμάτι του καλού κλίματος που ομολογουμένως επικρατεί στην ομάδα.

#15 Άρτεμις Σπανού
1.90 - 1993, Gyor
Ευτυχώς για αυτήν έφυγε αρκετά νωρίς από την χώρα μας και διαπρέπει στο εξωτερικό, ως καθαρό 4άρι βεβαίως, κάτι που δεν την εμποδίζει να διαπρέπει και με την Εθνική ως 5άρι. Σιγά-σιγά δοκιμάζεται και το σχήμα με την Φασούλα, στα δύσκολα βέβαια είναι σίγουρο ότι θα επιστρατευτεί ξανά το περσινό. Το πόσο σημαντική μονάδα είναι το έχουν καταλάβει όλοι βεβαίως ούτε έχει νόημα να αναφέρω τα συν και τα πλην της, πρόκειται απλά για μία πανευρωπαϊκού επιπέδου παίχτρια, μόλις την 3η από τις 3 που διαθέτουμε αυτή τη στιγμή.

#19 Στέλλα Καλτσίδου
1.88 - 1983, Polkowice
Θα τολμήσω (με κίνδυνο να εκτεθώ στους πιο ειδικούς του χώρου) να την χαρακτηρίσω την πιο πλήρη Ελληνίδα παίκτρια όλων των εποχών, κάτι σαν θηλυκό Φάνη (χωρίς τα κιλά) για να καταλαβαίνουν και οι του ανδρικού. Μακάρι να μπορεί να παίζει και αυτή μέχρι τα 40+ της όπως η Εβίνα, περαιτέρω σχόλια δεν χρειάζονται ούτε εδώ...

#21 Ελεάννα Χριστινάκη
1.83 - 1996, -
Η μεγάλη ελπίδα μας για το μέλλον. Εκπληκτικά νούμερα στο κολεγιακό, από το οποίο αποχώρησε φέτος ελπίζοντας να βρει άμεσα κάποιο καλό συμβόλαιο στην Ευρώπη. Αναπόφευκτα στο μέλλον θα έχει θέση βασικής στην Εθνική, το πόσο ψηλά μπορεί να φτάσει θα το δούμε. Το δείγμα πέρυσι ήταν θετικό, φέτος είναι η φυσική ροή των πραγμάτων να κληθεί να έχει την ίδια καλή εικόνα (ή και καλύτερη) σε περισσότερο όμως χρόνο συμμετοχής. Μακάρι να τα καταφέρει.

#34 Μαριέλλα Φασούλα
1.95 - 1997, Vanderbilt
Και αυτή με αλλαγή κολεγίου στο βιογραφικό της (όπως και η Χριστινάκη), μακάρι να βρει το καλύτερο για αυτήν γιατί παίκτρια με 1.95 δεν νομίζω ότι είχαμε ποτέ στο ενεργητικό της Εθνικής. Με εμφανείς τομείς φυσικά όπου θέλει βελτίωση, δείχνει όμως να έχει αρκετά καλή επαφή με το καλάθι με "γλυκές" προσπάθειες. Ήδη έχουμε δει το δίδυμο με την Σπανού ταυτόχρονα στο παρκέ, έστω όμως και ως αλλαγή της για 10 λεπτά θα πρέπει να κάνει αισθητή την παρουσία της τόσο στην επίθεση όσο και στην άμυνα.

Προπονητής από το 2015 ο Κώστας Κεραμιδάς, με πλούσιο βιογραφικό τόσο το ανδρικό όσο και στο γυναικείο (και με εκπληκτική δουλειά ομολογουμένως στο περσινό Ευρωμπάσκετ) και βοηθοί όπως και πέρυσι η Ελένη Καφαντάρη και ο Άγγελος Τσίκληρας.

Last but not least…

ΗΠΑ
Sue Bird (Seattle Storm)
Tina Charles (New York Liberty)
Layshia Clarendon (Connecticut Sun)
Elena Delle Donne (Washington Mystics)
Brittney Griner (Phoenix Mercury)
Jewell Loyd (Seattle Storm/Botas Spor)
Nneka Ogwumike (Los Angeles Sparks)
Kelsey Plum (Las Vegas Aces/Fenerbahce)
Breanna Stewart (Seattle Storm/Dynamo Kursk)
Diana Taurasi (Phoenix Mercury)
Morgan Tuck (Connecticut Sun)
A'ja Wilson (Las Vegas Aces)

Προπονητές: Dawn Staley (South Carolina), Dan Hughes (Seattle Storm), Cheryl Reeve (Minnesota Lynx), Jennifer Rizzotti (George Washington)

Χωρίς σχόλια

----------------

Κι εμείς;
Πηγαίνουμε στην Τενερίφη με την καλύτερη δυνατή ομάδα που μπορούμε να κατεβάσουμε (πλην Γέμελος), αλλά και με κάμποσα προβλήματα. Αρκετοί τραυματισμοί, η ομάδα δεν έπαιξε πλήρης σχεδόν σε κανένα φιλικό, τελευταία προστέθηκε και το προβληματάκι της Σπανού.

Πρώτο παιχνίδι με τον Καναδά, το Σάββατο (19:30, ΕΡΤ2).

Καλή μας επιτυχία!

υγ1
Κεραμιδάς στο ΑΠΕ-ΜΠΕ: Ο Καναδάς, έχει την πιο δυνατή ομάδα όλων των εποχών. Τέσσερις παίκτριες παίζουν στο WNBA, η δύναμή του είναι μέσα στα καλάθια, όπου έχει δύο ικανότατες κοπέλες, ύψους 1.91μ και 1.94μ, που μάλιστα είναι και δίδυμες αδελφές, αλλά και η περιφέρειά του χαρακτηρίζεται, από ταχύτητα και ευστοχία. Ο έλεγχος του ρυθμού του αγώνα, αλλά και των ριμπάουντς, θα παίξει καθοριστικό ρόλο σ’ αυτό το ματς. Η Γαλλία είναι γνωστή από πέρυσι. Τώρα είναι πιο ισχυρή ακόμη, δείχνει ακτύπητη. Νομίζω ότι το ματς αυτό, έχει να κάνει με την ικανότητα μας να τις σταματήσουμε στην επίθεση. Η Κορέα στηρίζεται στο πολύ γρήγορο παιχνίδι της και στα τρίποντα. Σουτάρουν με πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας και αυτό πρέπει να προσέξουμε.

Ελπίζω να ενημερώσει κάποιος τον κ. Κεραμιδά ότι μόνο μία Plouffe υπάρχει στο ρόστερ του Καναδά. Η άλλη κόπηκε. Όπως δεν θα είναι η Kayla Alexander, που τραυματίστηκε και αντικαταστάθηκε από τη Jamie Scott.

υγ2

Ξεκίνησε λοιπόν το παγκόσμιο, με την αναμενόμενη εύκολη νίκη της Αυστραλίας επί της Νιγηρίας (34π-12ρ-4τ η Cambage) και την νίκη-έκπληξη(?) της Κίνας επί της Λετονίας.
Αυτή την ώρα δύο ματς που μας ενδιαφέρουν, το Γαλλία-Κορέα του ομίλου μας, αλλά και το Τουρκία-Αργεντινή, ομάδες δηλαδή που πιθανότατα θα σταυρωθούμε αν περάσουμε στα μπαράζ.

Και στις 19:30 φυσικά εμείς, από την ΕΡΤ

Το σημερινό ματς (και φοβάμαι και το αυριανό) είναι η απάντηση στο γιατί θεωρήθηκε τόσο μεγάλος άθλος η περσινή πορεία, με εκείνα τα 3-4 απίστευτα ματς που κάναμε μαζεμένα... Δεν είμαστε σε καλή κατάσταση δυστυχώς, θα πρέπει όμως να μαζέψουμε ό,τι μπορούμε και να επικεντρωθούμε στο ματς με την Κορέα που μία νίκη εκεί θα σημάνει και την πρόκριση στις 12, το 0-3 θα γράψει πολύ άσχημα και δεν το αξίζουμε γενικά ως ομάδα (χωρίς να αναφέρομαι στην συγκεκριμένη εικόνα μας που ίσως να το αξίζει )

Ισχύει. Δεν θεωρήθηκε. Ήταν. Όπως ήταν και η 5η θέση στο Ευρωμπάσκετ του 2009.

Στα του ματς, ok, ήταν αποκαρδιωτική η εμφάνισή μας, αλλά ξέραμε και με ποια ομάδα παίζαμε και με τι προβλήματα πήγαμε εκεί. Συνεχίζουμε…

Σε μπούλετς:
--- 50-81 το σκορ.

--- Μου έκαναν εντύπωση οι δηλώσεις της Kia Nurse ότι η Ελλάδα έπαιξε πολύ physical. Φάγαμε πολύ ξύλο είν’ η αλήθεια, αλλά δώσαμε κι εμείς καναδυό ξεγυρισμένες!

--- Εύχομαι πραγματικά ο Ολυμπιακός να βοηθήσει την Παυλοπούλου να εξελιχθεί. Διαφορετικά, έχω να ρίξω κάτι κατάρες!!!!

--- Παρακολουθώ τα παιχνίδια από τα live της FIBA με σχολιαστές την Τσέχα Tereza Brantlova (παλιά παίκτρια του μπάσκετ) και την Καναδή Shona Thornburn (που προφανώς πήρε άδεια από την ομάδα της, τη γαλλική Mondeville, και βρίσκεται στην Τενερίφη – σχολίαζε το δικό μας παιχνίδι). Κατ’ αρχάς να πω ότι οι ξένοι ξέρουν πολύ καλά ποια είναι και τι σημαίνει… Μάλτση. Πολύ καλύτερα απ’ ό,τι εμείς στην Ελλάδα. Δεύτερον, μολονότι γνωρίζουν πολύ καλά το γυναικείο μπάσκετ σε παγκόσμιο επίπεδο, έχουν πλήρη άγνοια για τα ελληνικά δρώμενα. Για παράδειγμα, θεωρούν δεδομένο ότι η Μάλτση θα αξιοποιηθεί από την ελληνική ομοσπονδία στο μέλλον. Ή ότι η εθνική γυναικών είναι δημιούργημα κάποιου προγράμματος του ελληνικού γυναικείου μπάσκετ! Τελικά έχει πλάκα να βλέπεις τι εικόνα έχουν οι άλλοι για σένα.

--- Χάρηκα που είδα Έλληνες στις κερκίδες. Γιατί πέρσι, στην αρχή, είμασταν τρεις κι… ο κούκος!

Τα υπόλοιπα παιχνίδια σε άλλο ποστ.

Για την α΄ μέρα λοιπόν…

Λετονία v. Κίνα: 61-64
Το περιμέναμε ότι θα ήταν κλειστό παιχνίδι, καθώς θα έκρινε τη δεύτερη θέση του ομίλου. Η Λετονία είχε ευκαιρία να κερδίσει στο τέλος, διπλή μάλιστα, αλλά και τις δυο φορές τα θαλάσσωσε. Η Κίνα πρέπει να ’ναι η πιο ψηλή ομάδα της διοργάνωσης με δύο παίκτριες πάνω από τα 2 μέτρα (η μία είχε ξεφύγει από το ραντάρ μου ), τάιζε συνεχώς τις ψηλές της, έπαιξε καλή άμυνα και θα κέρδιζε πιο εύκολα αν οι Κινέζες δεν είχαν κακό ποσοστό στις βολές και δεν έχαναν 22 ριμπάουντ από τις αθλητικές Λετονές. Η Λετονία πάλι ξεκίνησε άσχημα το παιχνίδι με κακό ποσοστό στο τρίποντο, το ισορρόπησε στο τέλος του α΄ δεκαλέπτου, αλλά δεν βρήκε τα μεγάλα σουτ και τα μεγάλα plays για να το τελειώσει. Περίμενα περισσότερα από τη Λετονία, για να πω την αλήθεια. Κι ίσως αυτή η ήττα να της στοιχίσει στην πορεία. Είναι όμως ομάδα που βασίζεται στο σουτ, γι’ αυτό και δεν την ξεγράφω εύκολα στο χιαστί.

Αυστραλία v. Νιγηρία: 86-68
Το παιχνίδι πήγε κάπως έτσι: με την Cambage η Αυστραλία έφευγε μπροστά στο σκορ εύκολα, χωρίς την Cambage οι Αυστραλές τα έβρισκαν σκούρα με τις αθλητικές Νιγηριανές. Και κανείς δεν μπορεί να πει ότι από την Αυστραλία λείπει η αθλητικότητα. Κάθε άλλο. Αλλά οι Νιγηριανές πραγματικά έβγαζαν πολύ ενέργεια στο παιχνίδι. Γρήγορα πόδια, δραστήρια χέρια, αλλά… λίγο μπάσκετ. Πάντως, τις είδα καλύτερες σε σχέση με τον αγώνα τους με την Τουρκία στην Κωνσταντινούπολη. Μπορούν να γίνουν ο x factor σε αυτόν τον όμιλο, αν η Τουρκία το επιτρέψει βεβαίως-βεβαίως στο αποψινό μεταξύ τους παιχνίδι.

Κορέα v. Γαλλία: 58-89
Τα τρίποντα της Κορέας ανά δεκάλεπτο: 4/6 στο α΄, 1/4 στο β΄, 0/5 στο γ΄, 3/7 στο δ΄. Το στατιστικό που δείχνει με ποια ομάδα θα παίξουμε την Τρίτη και τι πρέπει να κάνουμε. Στο α΄ δεκάλεπτο η Γαλλία βρέθηκε πίσω στο σκορ γιατί οι Κορεάτισσες έβαζαν τα σουτ και οι Γαλλίδες για μια ακόμη φορά μπερδεύτηκαν στην εύκολη άμυνα ζώνης της Κορέας. Μετά όμως προσαρμόστηκαν δείχνοντας μεγάλη σταθερότητα στο σκοράρισμα (23, 25, 23, 23 οι πόντοι ανά δεκάλεπτο). Με τη Marine Johannès να συνδέεται με το καλάθι στο τέλος του β΄ δεκαλέπτου: 4/7 τρίποντα (α΄ ημίχρονο) και 5/9 στο σύνολο (56%, 19 πουντίτος), τα 5 από τα 6 όλα κι όλα της Γαλλίας (6 στα 18).



Τουρκία v. Αργεντινή: 63-37
Εύκολη νίκη για την Τουρκία. Για τις λατινοαμερικάνικες ομάδες τα ’χω πει. Πολύ αδύναμες γι’ αυτό το επίπεδο. Κρατάμε τα 3/5 τρίποντα της Senyurek σε 20 λεπτά. Έβαλε 3/3 στην αρχή του γ΄ δεκαλέπτου κι εκεί πρακτικά τελείωσε το ματς.

ΗΠΑ v. Σενεγάλη: 87-67
Μόνο 20 πόντοι η διαφορά;

Ιαπωνία v. Ισπανία: 70-84
Το παιχνίδι κρίθηκε στο α΄ ημίχρονο. Η Ιαπωνία δεν είναι κακή ομάδα, αλλά η Ισπανία είναι ομάδα μεταλλίου. Η Xargay είναι σε εξαιρετική κατάσταση (άλλη μία παίκτρια που βελτιώθηκε κάτω από τις οδηγίες της Nata Hejkova στην USK Praha) και η Palau γυρνάει κι αυτή (όπως η δικιά μας η ακατονόμαστη ) τα χρόνια πίσω. Έκπληξη ότι στο ρόστερ της Ισπανίας δεν μπήκαν τελικά οι Leo Rondriguez και Maria Konde. Παίκτριες και οι δυο της Wisla. Αλλά είπαμε, η Ισπανία έχει τόσες επιλογές…

Ωραίο παιχνίδι πάντως, με καλό ρυθμό: https://www.youtube.com/watch?v=l0dgzGgVuDM

Πουέρτο Ρίκο v. Βέλγιο: 36-86
Μόνο αυτό: 6-48 στο ημίχρονο!

Top 3 plays



υγ.
Οι διαιτητές έχουν εντολή να σφυρίζουν κάθε προέκταση των χεριών επιθετικό φάουλ. Αρκεί να κολλήσεις στην αντίπαλο, εκείνη να προσπαθήσει να ξεμαρκαριστεί, να παίξεις και… un poquito teatro και το κέρδισες. Έγινε σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια που παρακολούθησα. Θα έδινα και βραβεία πειστικής ερμηνείας, αλλά άσε καλύτερα.

Για τη β΄ μέρα (μέχρι στιγμής)

Αργεντινή v. Αυστραλία: 43-84
Χωρίς σχόλια.

Καναδάς v. Κορέα: 82-63
Αυτή τη φορά δεν θα γράψω τα τρίποντα της Κορέας ανά δεκάλεπτο (8/25). Απλώς θα πω ότι οι αθλητικές Καναδές τις κυνήγησαν αρκετά και δεν τις επέτρεψαν να σουτάρουν με ευκολία. Ό,τι έκανε και η Γαλλία για τρία δεκάλεπτα δηλαδή χθες. 6/10 τρίποντα για την Kia Nurse και γενικά 69% στα σουτ εντός πεδιάς. Και φυσικά οι Καναδές κυριάρχησαν στα ριμπάουντ.

Βέλγιο v. Ιαπωνία: 75-77 (68-68)
Ματσάρα!!! Και παράταση. Εξαιρετικά plays και από τις δυο ομάδες, πολλά σουτ, γρήγορος ρυθμός κι ένα Βέλγιο που ζοριζόταν με το ταχύτατο pick ’n’ roll παιχνίδι της Ιαπωνίας, αλλά στο τέλος βρήκε τον τρόπο να ανατρέψει μια διαφορά 10 πόντων και να στείλει το παιχνίδι στην παράταση. Εκεί η Ιαπωνία έβαλε σπουδαία σουτ, η Kim έχασε το τελευταίο τρίποντο (7/11 είχε σε όλο το παιχνίδι ) και οι Γιαπωνέζες παίρνουν μάλλον τη 2η θέση σε αυτόν τον όμιλο.

Σενεγάλη v. Λετονία: 70-69
Τελικά η Λετονία με διέψευσε. Έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσει από τη μαχητική Σενεγάλη και τα κατάφερε. Αν και με περισσότερα επιθετικά ριμπάουντ (21) και ασίστ (17), οι Λετονές πήγαν το παιχνίδι στο τελευταίο σουτ, το έχασε η Dikaioulaku και θα φύγουν με 0-3 από την Τενερίφη (την Τρίτη παίζουν με τις ΗΠΑ). Αντίθετα, η Αφρική έκανε την πρώτη της νίκη σε αυτό το Παγκόσμιο και οι Σενεγαλέζες θα παίξουν με την Κίνα για τη δεύτερη θέση. 9/31 τρίποντα για τη Λετονία, 1/9 για τη Σενεγάλη.

Όντως ο γ΄ και δ΄ όμιλος έχουν καλύτερες ομάδες από τους άλλους δυο.

υγ.
Εμείς κι οι φίλες μας, στις 19:30

Απίστευτη κλωτσοπατινάδα τα τελευταία λεπτά με το κλασικό πάθος της ελληνικής ομάδας στην άμυνα. Τεράστιο παιχνίδι της Μάλτση. Κρίμα να χαθεί αυτό το ματς.

Κρίμα κρίμα κρίμα... Πολλά μπορούμε να πούμε για τα λάθη που έγιναν από τις κοπέλες και τον πάγκο στα τελευταία λεπτά, αλλά εντάξει ήταν τέτοια η ένταση και η προσπάθεια που δεν υπήρχε το καθαρό μυαλό δυστυχώς.

Τουλάχιστον μπορούμε να πάρουμε πίσω όσα άσχημα σκεφτήκαμε και είπαμε μετά το ματς με τον Καναδά, και να σκεφτούμε το ματς με την Κορέα αλλιώς πλέον. Βέβαια, είναι ένα ματς που θα πρέπει να το παίξουμε τελείως διαφορετικά από το σημερινό. Το ταμπούρι στη ρακέτα δεν νομίζω να βοηθήσει, καθώς το ένα πράγμα που έχουν οι Κορεάτισσες (ας με διορθώσουν οι πιο ειδικοί) είναι το σουτ. Εγώ λοιπόν θα έπαιζα κανονική άμυνα, και θα χτυπούσα κοντά στο καλάθι όπου θεωρητικά έχουμε πλεονέκτημα (έχουν φυσικά τη νέα τους σταρ για την οποία έχει γράψει η parketeza, όμως βλέπω ότι η δεύτερη ψηλότερη τους παίχτρια από αυτές που παίζουν είναι μόλις στο 1.82). Και αν είναι καλύτερες μία-προς-μία, ας μας κερδίσουν..
Και φυσικά να έχουμε την κατάλληλη ψυχολογία να συνέλθουμε από το σημερινό. Αλλά αφού συνήλθαμε από το χθεσινό, μπορούμε και από αυτό

Όντως πολύ κρίμα, η Μάλτση θεά, παραδίδει μαθήματα ταλέντου, ήθους και θέλησης, τα κορίτσια σήμερα μας καθήλωσαν (σε αντίθεση με χτες), είναι κρίμα να μην περάσουμε.

Αυτά τα λάθη στο τέλος είχαν φανεί δυστυχώς από τα φιλικά. Και στη Βαλένθια και στη Ρίγα. Και πέρσι κοντέψαμε να τα κάνουμε, και στα προκριματικά των Ευρωμπάσκετ τα είδαμε. Δεν ξέρω, προσωπικά τις μόνες φορές που εγώ ένιωθα μια σχετική σιγουριά σε ανάλογες περιπτώσεις ήταν με τον Δικαιουλάκο στον πάγκο. Ίσως να έπαιξε ρόλο και το ότι έλειπε η Καλτσίδου στο τέλος.

Κατά τ’ άλλα, επιτέλους είδαμε την ομάδα που ξέρουμε. Για κάτι τέτοιες εμφανίσεις την αγαπάμε και την ακολουθούμε χρόνια. Αυτά τα παιχνίδια με τη Γαλλία τα τρώμε στη μάπα εδώ και πολλά χρόνια. Έχουμε χάσει με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο από αυτήν την ομάδα, με ή χωρίς Dumerc, με ή χωρίς Μάλτση. Δύο φορές μόνο φτάσαμε πραγματικά πολύ κοντά. Στη Ρίγα το 2009 και χθες. Όταν αποχωρήσει αυτή η γενιά παικτριών, θα φύγει κυρίως με αυτό το απωθημένο.

Είναι απίστευτο πάντως πώς κάθε φορά οι Γαλλίδες παγιδεύονται στις δικιές μας σύνθετες άμυνες. Δεν είναι μυστικό, το έχουν παραδεχθεί εδώ και καιρό οι Γάλλοι, το λέει και το ξαναλέει η συμπαθής κυρία Garnier, αλλά και πάλι δυσκολεύονται να βρουν πειστική λύση.

Συνεχίζουμε λοιπόν…

υγ.
Οι Αμερικάνες νίκησαν με κατοστάρα την Κίνα (100-88), όχι και τόσο άνετα όσο δείχνει το σκορ. Η Ισπανία κέρδισε το Πουέρτο Ρίκο όπως αναμενόταν, αλλά η είδηση έρχεται από τον Β΄ όμιλο, όπου η Νιγηρία νίκησε την Τουρκία (74-68) κι έτσι θα τερματίσει στη 2η θέση. Διπλή νίκη για την Αφρική χθες.

Dυστυχὠς δεν ἐχουμε στοιχειὠδες βάθος στην 12καδα. Αντε για την νίκη με Κορέα.

Η χώρα των Σλούκα, Μάντζαρη, Αθηναιίου κτλ κτλ κτλ δεν έχει μία καλή και αθλητική playmaker.

Καλά, πλέι-μέικερ στο (αντίστοιχο) επίπεδο του Μάντζαρη και του Αθηναίου νομίζω πως έχουμε
Είχαμε και την Χατζηνικολάου, η πορεία πάντως πέρυσι έγινε χωρίς αυτήν...
Αυτή που θα άλλαζε τις ισορροπίες αν κούμπωνε με τις υπόλοιπες ήταν φυσικά η Γέμελος (παίζοντας μαζί με την Μάλτση στο 1-2 στο πιο φιλόδοξο από τα σχήματα), αλλά δεν.
Και μην ξεχνάμε ότι έλειπε και η Σωτηρίου χθες, με αποτέλεσμα μετά το 5ο φάουλ της Καλτσίδου να επιστρατευτεί μέχρι και η... Φασούλα (που στο τελείωμα τέτοιου κρίσιμου ματς δεν θα έπρεπε να βρίσκεται μέσα κατά τη γνώμη μου).

Πάντως, με αυτά και με εκείνα, αν πριν 2 χρόνια μας έλεγαν ότι κερδίζοντας Κορέα και Νιγηρία θα βρεθούμε στην 8άδα του κόσμου, δεν θα το πιστεύαμε ούτε κατά διάνοια.

Η Μάλτση δεν είναι άσος και Η Γέμελος είναι σαν τον Νικ Καλάθης. Επιπέδου Μἀλτση και Καλτσίδου δεν έχουμε άλλες. Η Φασοὐλα μετἀ απὀ τὀσα χρόνια ἐπρεπε να είναι καλύτερη, αλλά πολύ ὀμως.

Τί ἐγινε με την Γέμελος;

Η Παυλοπούλου πάντως τα πάει καλά. Με δεδομένη την απειρία της και το ότι είναι η πρώτη της διοργάνωση δείχνει πολύ καλά στοιχεία. Ίσως θα μπορούσε να παίξει και περισσότερο χθες. Το πρόβλημα είναι ότι μετά τη γενιά της Μάλτση και Σιας υπήρχε/υπάρχει ένα πολύ μεγάλο κι ανεπίτρεπτο κενό. Ουσιαστικά μόνο τη Σπανού βγάλαμε. Και περιμένουμε υπερβολικά πολλά νομίζω από τις Χριστινάκη-Φασούλα-Παυλοπούλου. Όχι ότι δεν μπορούν να δώσουν πράγματα, αλλά, το 'χω ξαναγράψει, άλλο να παίζεις σε κολλέγιο (έστω και καλό) στην Αμερική κι άλλο σε πραγματικές συνθήκες ενός Ευρωμπάσκετ ή ενός Παγκοσμίου ή μιας επαγγελματικής λίγκας στην Ευρώπη. Γι' αυτό και τα περιμένουμε όλα από τη Μάλτση, στην πραγματικότητα όλο το δημιουργικό μας παιχνίδι περνάει από αυτήν ή από την Καλτσίδου στο ποστ. Και πέρσι το ίδιο γινόταν, με εξαίρεση εκείνο το ένα καλό παιχνίδι της Λύμουρα.

Είδα και το Νιγηρία-Τουρκία που δεν πρόλαβα χθες. Λοιπόν, παίρνω πίσω ό,τι κακό είπα ή υπονόησα για τις Νιγηριανές. Δεν είναι κακή ομάδα. Στηρίζονται πάρα πολύ στην αθλητικότητά τους, άλλα άμπαλες δεν τις λες. Απλώς επειδή δεν βλέπω τα Αφρομπάσκετ (ε όχι, δεν έχω φτάσει σε τέτοιο σημείο διαστροφής ), είχα μόνο την εικόνα του τελευταίου τους φιλικού στην Τουρκία που δεν μου άρεσαν. Από την άλλη, οι Τουρκάλες ζορίστηκαν, γιατί η Hollingsworth χρεώθηκε γρήγορα με φάουλ κι έμεινε αρκετά στον πάγκο, δέχθηκε και μία τεχνική ποινή στα μέσα του δ΄ δεκαλέπτου κι αποβλήθηκε. Δεν μπήκαν και τα σουτ της Senyurek και οι Τούρκοι την πάτησαν για ακόμη μια φορά.

Καναδάς ή Γαλλία για την πρωτιά του ομίλου; Τι λέτε;

Για το δικό μας παιχνίδι με την Κορέα, συμφωνώ με την προσέγγιση που έκανε ο benchwarmer. Σίγουρα αμυντικά θα πάμε με συνεχείς αλλαγές στα σκριν, ενώ επιθετικά θα δούμε νομίζω πολύ Σπανού και Καλτσίδου. Άντε να πάρουν λίγο τα πάνω τους, ειδικά η Σπανού που παλεύει με τα θηρία. Και να τους κόψουμε το τρανζίσιον.

Έχουμε και top 3 plays από χθες με Fujioka, Taurasi και Palau βεβαίως-βεβαίως! Θα περίμενα από τη FIBA να φτιάξει αφιέρωμα στη Μάλτση μετά τα χθεσινά της καμώματα, αλλά πού. Α, ρε Εβίνα, αν είχες γεννηθεί λίγο πιο βόρεια και δυτικά...



υγ.
Η Γέμελος κάνει την προετοιμασία της με τη Schio σας πληροφορώ. Τα βάζει τα ποντάκια της...

Δεν ήταν και το καλύτερο ματς που είδαμε, αλλά πήραμε αυτό που θέλαμε και αυτό για το οποίο πήγαμε στην Τενερίφη. 48-58 την Κορέα, πρόκριση στις 12 και αύριο εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα παίξουμε με τη Νιγηρία στο μπαράζ για την 8άδα.

Κακή τακτική στις αμυντικές επιλογές στο α΄μισό, πολύ άσχημα τελειώματα από τη Φασούλα, αλλά στο β΄ ημίχρονο με τις κατάλληλες προσαρμογές στην άμυνα κρατήσαμε χαμηλά στο σκορ τις μικρές Κορεάτισσες, οι οποίες με έναν τρόπο παίζουν, με αυτόν έχασαν. Ήταν ευκαιρία σήμερα για τη Σπανού να πάρει προσπάθειες, το έκανε (με νταμπλ-νταμπλ), ξανά θετική η Παυλοπούλου, όπως φυσικά και η Λύμουρα.

Επιτυχία λοιπόν αλλά με... πικρή γεύση, λόγω Μάλτση. Στον τραυματισμό της αναφέρομαι, και απ' ό,τι φάνηκε υποτροπίασε και η Σωτηρίου (ή κάτι τέτοιο τελοσπάντων).

Η μεγάλη μας καπιτάνα όμως έκανε νέο ρεκόρ, 211 συμμετοχές με την αγαπημένη της εθνική, ξεπερνώντας τη Σοφία την Κλιγκοπούλου.

από το σημερινό παιχνίδι

Στα άλλα αποτελέσματα (μέχρι στιγμής): Η Κίνα καπάρωσε τη 2η θέση στον Δ΄ όμιλο, 3η η Σενεγάλη και η Λετονία σπίτι της. Η Ιαπωνία νίκησε το Πουέρτο Ρίκο (κι αυτό σπίτι του), η Αυστραλία συνέτριψε την Τουρκία (πάει στο μπαράζ). Τα πιο σημαντικά και πιο ενδιαφέροντα παιχνίδια όμως είναι το βράδυ: Ισπανία-Βέλγιο και Γαλλία-Καναδάς. Ειδικά το δεύτερο είναι must-watch. Κρίνει την 1η θέση του ομίλου μας και εν ολίγοις το ποια ομάδα έχει τύχη να φτάσει μέχρι τον τελικό. Θα πέσουν κορμιά

υγ.
Ακούω και ξανακούω ότι η Μάλτση είναι η καλύτερη Ελληνίδα παίκτρια όλων των εποχών. Παίδες, η Μάλτση είναι μία από τις καλύτερες ever στην Ευρώπη, τουλάχιστον. Καρατσεκαρισμένο!

Συγχαρητήρια στα κορίτσια για την πρόκριση. Κακό ματς μάλλον, αλλά μίλησε η εμπειρία μας σε σχέση με την Κορέα, ακόμα και με μία κακή σήμερα Μάλτση. Να δούμε σε τι κατάσταση θα είναι αύριο, μετά και τις ενοχλήσεις....

Νιγηρία λοιπόν, η οποία δυσκολεύτηκε αρκετά σήμερα με την αδύναμη Αργεντινή. Θεωρητικά, μας ταιριάζει περισσότερο από την Κορέα (αν και φυσικά είναι καλύτερη από αυτήν). Ομάδα ψηλή, με αθλητικές κοπέλες, πολύ δυνατές στα ριμπάουντ. Από τις ομάδες δηλαδή που μας αρέσει να αντιμετωπίζουμε προτάσσοντας το μυαλό και την ψυχή, όπως έχουμε αποδείξει πέρυσι και φέτος. Και άλλο ένα στοιχείο που μας βολεύει: σίγουρα είναι παρακινδυνευμένο να τις χαρακτηρίσω "άσουτες", πάντως στα 3 αυτά ματς έχουν συνολικά 9/37 τρίποντα, όλα τα εύστοχα από δύο μόνο παίκτριες. Έχουν πάντως τον ενθουσιασμό, έχουν παίχτριες με εμπειρία από ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, σίγουρα όμως έχουμε παραπάνω δέσιμο σαν ομάδα, χαρακτηριστικό ότι ο Αμερικανός προπονητής τους προσελήφθη μόλις στις 3 Αυγούστου φέτος! Δεν θα είναι εύκολο πάντως, και σίγουρα δεν έχουμε την πολυτέλεια πλέον να έχουμε κοπέλες έξω με τραυματισμό (ειδικά προφανώς την Μάλτση).

Να σημειώσουμε και κάτι που δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί ως τώρα... Σε περίπτωση νίκης, στους 8 μας περιμένουν οι ΗΠΑ, ένα ματς όνειρο ζωής για πολλά από τα κορίτσια μας, άσχετα αν θα υπάρχουν μηδαμινές πιθανότητες πρόκρισης (αντί για 10-20% που ίσως να υπήρχε με κάποια άλλη ομάδα από τις πρώτες των ομίλων).

Τι ώρα είναι το ματς αύριο δεν ξέρουμε ακόμα

Έγιναν ενδιαφέροντα έως απίστευτα πράγματα στα δύο τελευταία παιχνίδια...

Βέλγιο και Καναδάς απευθείας στην 8άδα. Ισπανία και Γαλλία στα μπαράζ.

Λογω της τεραστιας διαφορας αθλητικοτητας με το αντρικο μπασκετ εχει αρκετο ενδιαφερον το γυναικειο μπασκετ στο πως μπορει να παιχτει και αλλιως το αθλημα.

Στα δικα μας τωρα.
Η καλτσιδου ειναι κακη στο φετινο τουρνουα.
Και η φασουλα μεχρι σημερα κακη ηταν αλλα θα φαμε την γλωσσα μας οι haters.
Μαλτση επικη πραγματι.
50-50 το ματς πιστευω

50-50 ορισμος.
Ρε κοουτς βγαλε την λυμουρα στην τελευταια αμυνα.
Για να δουμε