QUOTE(olympiakos @ Jun 12 2012, 22:48 )

Τα παιδιά μεγάλωσαν όμως και καλό θα είναι να μην θυμούνται μόνο τα παιδικά τους χρόνια γιατί από τότε έχουνε αλλάξει πολλά,δεν μπορώ να δέχομαι τον όρο "αγνός επαγγελματικός αθλητισμός" επίσης αποθεώνεται τον Ομπράντοβιτς ενώ ακόμα δεν γνωρίζετε τι έχει παιχτεί,καλό θα είναι να κρατάτε για μερικά πράγματα και μια πισινή..
με λίγα λόγια η σωστή κριτική είναι να κρίνεις και το πριν και το παρόν
Φιλε Olympiakos , πραγματικα δεν μπορεις να καταλαβεις τη σχεση παναθηναικων (ειδικα της ηλικιας μου ) και του μπασκετικου παναθηναικου του ομπραντοβιτς.
Δεν το λεω για να σε προσβαλω, πραγματικα , απλα δεν μπορεις.
Δεν ειναι καν κατι που εκανε ο ιδιος ο ζοτς.
Απλα για μενα προσωπικα οπως ειπα, για καθε στιγμη αυτης της ομαδας, θυμαμαι και μια στιγμη της ζωης μου.
θυμαμαι που ημουν οταν πηραμε το τροπαιο στην θεσσαλονικη, τι εκανα οταν εγινε το επος της μπολονια, με ποιον ημουν οταν ο αλβερτης εχανε το τελευταιο σουτ και αποκλειομασταν απο την Ταου.
Τοσες αναμνησεις χαραγμενες στο μυαλο.
Και στη μεση μια ομαδα, που σχεδον καθε της μελος , το ενιωθα ως αδερφο μου. Οχι προφανως πραγματικο, αλλα πραγματικα οταν εβλεπα τον μαικ, ηταν σαν να βλεπω τον αδερφο μου να παιζει στα σχολικα πλευ οφ. Ετσι τους εβλεπα αυτους τους παιχτες.
με αυτους τους ανθρωπους εχουμε ουσιαστικα μεγαλωσει μαζι. Τον αλβερτη τον θυμαμαι 19 χρονων παιδακι και τωρα ειναι κοτζαμ μαντραχαλος, οπως γιναμε στην πορεια και εμεις.
Εμενα προσωπικα ο επαγγελματικος αθλητισμος με εχει απογοητευσει. Και στο λεει ατομο, που ο αθλητισμος ειναι απιστευτο κομματι της ζωης του. Δεν μπορει πλεον να με συναρπασει τοσο οσο παλια, που ζουσα το ονειρο, οπως καθε παιδακι.
Ναι , παναθηναικος παραμενω και θα παραμεινω μεχρι να πεθανω. Ωστοσο οπως εχω κοψει εδω και αρκετα χρονια τα πολλα πολλα με τον ποδοσφαιρικο παναθηναικο, ετσι θα γινει μαλλον και με τον μπασκετικο . παντα θα παραμεινω Παναθηναικος. Και στο ποδοσφαιρο τωρα, στενεχωριεμαι οταν χανουμε κλπ, αλλα εχει διαλυθει το ονειρο.
Ετσι και εδω. ειμαι σιγουρος οτι θα βλεπω τα ματς, θα στεναχωριεμαι , θα χαιρομαι, αλλα ως εκει. Η μαγεια θα εχει παψει. υπηρχε πλεον για μενα μονο για την ομαδα του ζοτς. Και αυτο γιατι ειχαμε μεγαλωσει μαζι, ειχαμε λυπηθει μαζι, ειχαμε χαρει μαζι, ειχαμε γενικα ανδρωθει μαζι.
Γενικα αυτη η ομαδα του ζοτς παντα μου θυμιζε τα παιδικα μου χρονια.
τα λεω και τα γραφω αλλα δεν μπορω καν να σου εξηγησω το συναισθημα.
Ο παναθηναικος παντα θα υπαρχει και θα τον υποστηριζω.
ΩΣΤΟΣΟ Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΤΟΥ ΖΟΤΣ ΗΤΑΝ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ. Ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΟΝΕΙΡΩΝ, ΤΩΝ ΔΙΚΩΝ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΚΩΝ ΧΡΟΝΩΝ.
Αυτος που θα γεννηθει τωρα, θα ειναι ο ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΠΙΤΣΙΡΙΚΑ ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΥ. Ας ελπισουμε , αυτος ο νεος Παναθηναικος να ειναι το ιδιο προτυπο, να του διδαξει τις ιδιες αξιες που διδαξε σε μας τους 25-30αριδες , αυτη η ομαδα θρυλος, ο ΠΑΟ του ζοτς.