στο οχι και τοσο μακρινο παρελθον στο ευρωμπασκετ του 2007 εφτα μελη της δωδεκαδας δεν ειχαν συμμετοχη σε εθνικη παιδων ή εφηβων
σημερα παικτες κατω των 30 ετων που εχουν πρωταγωνιστικο ρολο στην α1 και δεν εχουν περασει απο παιδων/εφηβων ειναι ελαχιστοι. στο μυαλο μου ερχεται μονο ο ζαρας.

εγινε αναφορα στους παγκοσμιους πρωταθλητες του 95. ρεντζιας παπανικολαου καραγκουτης κακιουζης και καλαιτζης επαιξαν στην ανδρων. δεν αγωνιστηκε, κακως για μενα, ο χατζης. οι ρεντζιας παπανικολαου δεν εκαναν αναλογη καριερα συμφωνα με το υποτιθεμενο ταλεντο τους γιατι ηταν πολυ απλα υπερτιμημενοι. γεννημενοι το 76-77 που δεν ειχαν επιλεγει στη συγκεκριμενη ομαδα οι χαρισης, παπαλουκας, χατζηβρεττας, κομματος και ντικουδης.

οι γεννημενοι το 90 πρωταθλητες ευρωπης και δευτεραθλητες κοσμου εχουν δωσει μεχρι στιγμης 3 παικτες δωδεκαδας στη μεγαλη εθνικη παπανικολαου, σλουκα μαντζαρη συν τρεις που ειναι στην προεπιλογη παππα, γιανκοβιτς σαρικοπουλος αν και ο παππας φετος αν δεν ειχε τραυματιστει ισως θα ηταν στην τελικη ομαδα

απο τους γεννημενους το 97 ηταν γνωστο και πριν το τουρνουα οτι ξεχωριζουν οι χαραλαμποπουλος παπαγιαννης δεν χρειαζεται να επαναλαμβανεται πραγματα που ειναι ηδη γνωστα. μαζι με τους μπεντερ κορκμαζ αντε και μιχαλιουκ ειναι οι κορυφαιοι στην ηλικια τους. ο χαραλαμπο ειναι καλυτερος αυτη τη στιγμη μπεντερ κορκμαζ εχουν σαφως μεγαλυτερες προοπτικες

ακολουθουν σε ταλεντο ο απων κονιαρης και ο σκουλιδας. τον οποιο σκουλιδα μονο αμπαλο δεν μπορει να τον χαρακτηρισει κανεις. και τεχνικη εχει και σουτ συν οτι επαιξε καταπληκτικη αμυνα στον τελικο σε ενα οχι τυχαιο παικτη που πολυ πιθανον να επιλεγει στο τοπ 10 του επομενου ντραφτ.

ακολουθουν τα υπολοιπα παιδια. καποια εχουν ταλεντο αλλα υστερουν σε σωματικα προσοντα καποια το αντιθετο. αλλα μη βιαζεστε να τα κρινετε γιατι ισως θα πεσετε πολυ εξω. φερνω παραδειγμα την περιπτωση τολιοπουλου. περσι εκανε ενα μετριο ως κακο πανευρωπαικο. φετος στο φιλικο με τις ηπα καποιοι φιλοι αφησαν τα γνωστα υπονοουμενα περι μανατζερ κτλπ αλλα στο παγκοσμιο ηταν ο καλυτερος περιφερειακος μας (εκτος ντορσει φυσικα) και πηρε μεταγραφη στον ολυμπιακο. δουλεψε το παιδι και το κυριοτερο πηρε χρονο συμμετοχης στον κολοσσο και οι κοποι του ανταμειφθηκαν.

ΥΓ Basketzilla οτι και να λενε για μενα δικαιωθηκες ειδικα για την τουρκια. ενταξει εδωσες καποια λαθος προγνωστικα αλλα μονο εσυ προεβλεψες τις νικες των βοσνιων επι ιταλων και ισπανων και τη νικη των λεττονων (εστω εμμεσως) επι των ισπανων. ολοκληρωσες επιτυχημενα την αποστολη σου στο παρων τοπικ μπορεις να μεταφερθεις σ αυτο της εθνικης παιδων σε λιγες μερες ξεκινα το πανευρωπαικο.

Xαίρομαι να σε διαβάζω...

Για να μη τα παρουσιάζουμε οπως θέλουμε, ο Τολιο επαιξε φέτος το διπλασιο χρόνο σε σχεση με περσι..
Για τη νεων δε μας ειπες τιποτα μονο, που ελεγες οτι ηταν η καλυτερη δυνατη ομαδα και πεσαμε......



Νταξ ο Basketzilla κανονικα αδικειται θα πρεπε να κανει σκαουτινγκ για το ΝΒΑ
Basketzilla δε πιστευω να παρεξηγιέσαι?

μπες στο σαιτ της φιμπα που τα παρουσιαζει οπως θελεις εσυ και δες τα στατιστικα του τολιοπουλου. και συγκρινε τα και με τα στατιστικα των αλλων γκαρντ
η νεων που κολλαει αμα ηθελα να σου πω τιποτα θα στο λεγα στο τοπικ της νεων.
για τη νεων ειχα γραψει οτι χωρις διαμαντακο και 96αρηδες ειναι πρωτη υποψηφια για φουντο,
οτι τη θεωρουσα φαβορι για υποβιβασμο δεν σημαινει οτι δεν κατεβηκε με την καλυτερη διαθεσιμη ομαδα. οταν ζητησα να γραψετε ονοματα παικτων που θα μπορουσαν να βοηθησουν περισοτερο απο αυτους που ειχε καλεσει επεμενες στο μητογλου ακομα και αν σου ειχαν εξηγησει οτι ζητησε να παει στην αμερικη, στον τολιοπουλο και στον κουζελογλου που ηταν στην περσινη ομαδα και στη φετινη προεπιλογη. αμα ξερεις τι εγινε με τον κουζελογλου μπορεις να μας ενημερωσεις. επισης αν στο τελευταιο χρονικο διαστημα εμαθες και καποιο ονομα παικτη που σου ηταν αγνωστος μεχρι τωρα το γραφεις στο σχετικο τοπικ και το συζηταμε.

Δεν το συζητώ ότι ο Χαραλαμπόπουλος είναι πολύ καλός για την ηλικία του και κυρίως αυτό που μ' αρέσει είναι ότι έχει τρομερή αίσθηση της πάσας, να πω ότι μου θύμισαν οι πάσες του τον Παπαλουκα θα είναι υπερβολή;
Αλλά μ' άρεσε πολύ και ο Σκουλίδας, δεν έχει τις παραστάσεις του Χαραλαμπόπουλου που είναι στον Παναθηναϊκό αλλά νομίζω ότι θα φτάσει ψηλά, έχει ελαστικότητα, τεχνική και ήταν λίγο άτυχος σε αρκετά λέι απ που έχασε.
Σαν γενική παρατήρηση θα έλεγα ότι όλοι τους πρέπει να δουλέψουν πολύ στο σουτ

η εξελιξη χαραλαμποπουλου ακομα και του παπαγιαννη(σε σχεση με περυσι καμια σχεση πολυ βελτιωμενος) αποδεικνυει τελικα οτι ισως δεν ειναι και πολυ κακο αυτα τα παιδια να πηγαινουν απο μικρα σε μεγαλες ομαδες αφου εκτος απο ατομικα στοιχεια βελτιωνονται παρα πολυ και τακτικα.

ο σκουλιδας πιστευω οτι θα ειναι απ τα παιδια που θα παιξουν και στην μεγαλη εθνικη καποια στιγμη.

για τον λουντζη νομιζω μεχρι στιγμης ο λογος που εχει γινει αυτη η φασαρια γυρω απ το ονομα του ειναι κυριως η σωματοδομη του.

απ τα αλλα παιδια δυσκολα βλεπω καποιο να παιζει σε επιπεδο ευρωλιγκας βασικος ισως ο μουρατος σε καποιο αμυντικο ρολο τυπου μαντζαρη αν βελτιωσει παρα πολυ το σουτ του γιατι στην πιεση στην μπαλα ειναι πολυ καλος και ισως και ο χρηστιδης εδειξε καποια καλα στοιχεια σε 1-2 αγωνες.

και κατι για τον διπλαρο εμενα δεν μου φανηκε ψυχαρα οπως διαβασα αλλα κ...παιδαρα.οταν τσακωνεσαι σχεδον σε ολους τους αγωνες του τουρνουα και οταν πας και κανεις ενα τετοιο σκοπιμο φαουλ στον κορκμαζ χωρις λογο που θα μπορουσε να δημιουργησει σοβαρο τραυματισμο σ ενα απ τα μεγαλυτερα ταλεντα της ευρωπης στην ηλικια του εγω δεν το βλεπω σαν ψυχαρα...

Αν πρέπει να γίνουν προβλέψεις, τότε ο Χαραλαμπόπουλος είναι σίγουρα πενταδάτος σε ομάδα Ευρωλίγκας, ο Παπαγιάννης σίγουρα δωδεκάδα και ο Σκουλίδας σίγουρα πενταδάτος σε καλή ομάδα Α1. Από κει και πέρα οι δύο πρώτοι μπορούν και παραπάνω, μέχρι ΝΒΑ. Ο Σκουλίδας μπορεί να παίξει βασικός σε ομάδα Ευρωλίγκας αν εξελίξει το παιχνίδι του. Τα άλλα παιδιά είναι πολύ πίσω και πρέπει να κάνουν υπέρβαση για να πετύχουν κάτι καλό. Σίγουρα όλοι θα παίξουν Α1 κάποια στιγμή.

Ο Σκουλίδας πρέπει να δουλέψει σε πολλούς τομείς, ξεχωρίζει το σουτ του αλλά είναι πολύ εύκολο να επαναπαυθεί σε αυτό και να νομίσει ότι εν έτει 2015 θα κάνει καριέρα αμολώντας 3ποντα. Το παράδειγμα του Βασιλειάδη (που στην αντίστοιχη ηλικία ήταν πολύ καλύτερος του Σκουλίδα) είναι χαρακτηριστικό. Όχι ότι δεν έκανε καριέρα ο Βασιλειάδης αλλά χαλαρά μπαίνει στην κατηγορία underachiever.

Ο Λούτζης συνολικά δεν μου άρεσε. Τι να την κάνω την σωματοδομή αν δεν μπορεί να σουτάρει σαν άνθρωπος ή αν δεν μπορεί να πασάρει σαν pg? Μ' αρέσει που λέγανε ότι είναι ο νέος ΔΔ...

Ο Μουράτος κ αυτός υπερεκτιμημένος, παρόλο που έχει πάσα και κινείται καλύτερα στον χώρο από τον Λούτζη είναι τρομερά επιρρεπής στα λάθη και στο σουτ προφανώς δεν είναι καμιά σοβαρή απειλή. Ο Τολιόπουλος έδειξε πολύ περισσότερα θετικά στοιχεία στο προηγούμενο τουρνουά.

Ο Δίπλαρος έχει σωματικά προσόντα, έχει τσαγανό αλλά πολλά λάθη και αυτός και σουτ πολύ μέτριο. Αφήνω στην άκρη το mentality του τσαμπουκά και το μόνιμο βλέμμα αγριεμένου κάγκουρα. Πάντως από τους άλλους δυο καλύτερος μου φάνηκε.

ΥΓ. Ο Μιλιντίγιεβιτς μου άρεσε κατά διαστήματα. Είναι μικρότερος από τους άλλους ή απλά baby face ??

Baby face

Και ο Γιαννόπουλος ειχε θεωρηθεί σουτέρ-killer κάποτε. Ήταν απο τους κορυφαίους σουτέρ που έχουν περάσει απο τις "μικρές" εθνικές.



Λούτζης - Μουράτος δε δείξανε σχεδόν τίποτα.. Ίσως αμυντική προσήλωση, αλλά απο επιθετικό ταλέντο ελάχιστα πράγματα.
Μιας και αναφέρθηκε πάντως ο Διαμαντίδης, στην ίδια ηλικία (και μεγαλύτερος ακόμα) απο σουτ ηταν μεγάλος χτίστης, αλλά, την ικανότητα στη πάσα και το διάβασμα του παιχνιδιού, την είχε. Όπως πχ θυμάμαι τον Σλουκα στις αντίστοιχες εθνικές, να κάνει πολλά λάθη, αλλά να προσπαθεί να διαβάσει το παιχνίδι..
Αυτός που εδειξε φοβερή ωριμότητα στην αντίληψη του παιχνιδιού ηταν ο Χαραλαμπόπουλος και αυτο ηταν ενα απο τα στοιχεία του που πραγματικά με ενθουσίασαν (πέρα του αδιαμφισβήτητου επιθετικου ταλέντου) . Οταν παιδιά στα 18 τους μπορούν και καταλαβαίνουν τοσο καλά το παιχνίδι, τότε έχουν φυσικό χάρισμα. Αγνό ταλέντο. Αυτή ειναι η διαφορά του Χαραλαμπόπουλου απο τους συμπαίκτες του. Ότι αυτός είναι ενα αυθεντικό ταλέντο ενώ οι άλλοι παλεύουν για να ξεχωρίσουν.


Ο Δίπλαρος ηταν το γκαρντ που μου άρεσε περισσότερο απο κάθε αλλον.. Γιωργος Σιγάλας Reloaded.
Να τον πάρει ενας σωστός coach, να τον τιγκάρει στους μυς και να τον ρίχνει στην αρένα.
Απο ταλέντο λίγα πράγματα βέβαια, αλλά σκύλος ατάιστος. Μαχητής! Τον εκτίμησα πραγματικά

Ο Μιλεντίγιεβιτς, αφου τα είχε σπάσει πλέον κάποια στιγμή (ειχε φτάσει κάπου στα 2/6 τριποντα) αναρωτιόμουν αφενός γιατι συνέχιζε να σουτάρει και αφετέρου γιατι ο προπονητής του τον άφηνε μέσα!
Αυτο που εγώ δεν κατάλαβα με αυτο το παιδί ειναι αν ειναι απλά μικρότερος σε ηλικία ή αν ειναι και πιο μικροσκοπικός. Τι μπόι έχει;

Υπάρχουν κάπου τα πραγματικά ύψη των αθλητών με φετινή μέτρηση;

Πρέπει να σαι ο 10τος που ρωτάει υψος Μιλεντιγιεβιτς

Trending Topic θα το λέγαμε στο Τwitter






Μπα ...
Από τα επίσημα κόβε 3-4 πόντους ,μην σου πω και 6-7 σε άλλες περιπτώσεις

Πλάκα πλάκα τα πραγματικά πρέπει να ναι μόνο των Λούντζη και Παπαγιάννη ,που δεν χρειάζονται δώρο πόντους ...

Ρωτάω γιατί μου φάνηκε μικροσκοπικός. Είναι και αδύνατος οπότε και 1.75 να μου έλεγες, θα σε πίστευα...

Ξέρεις, όλος αυτός ο ντόρος για κάποια απο τα παιδιά αυτής της εθνικής, μου θυμίζει τον Μπαρλά της εθνικής εφήβων του 95. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία καταλαβαίνουν τι εννοώ...

Παρόλα αυτά, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στην ομάδα και στα παιδιά που χάρηκαν το μπασκετάκι, φάνηκαν να ειναι μια παρέα και κέρδισαν και τη κούπα.
Αυτό θα πρέπει να κρατήσουμε για την ώρα.
Απο εκεί και πέρα, η μελλοντική εξέλιξη των παιχτών αυτης της ομάδας, σε κάποιες περιπτώσεις θα ειναι ακόμα και εκ διαμέτρου αντίθετη. Κάποιοι μπορεί να πάνε μέχρι και ΝΒΑ και κάποιοι να παίζουν ΕΣΚΑ για όλη τους τη ζωή..

ο σκουλιδας χτες επαιξε και καταπληκτικη αμυνα πανω στον κορκμαζ.Απ οτι ακουσα απ τον ιδιο θεωρει οτι το μεγαλο του μειονεκτημα ειναι οτι δεν μπορει να διαβασει καλα το πικ εν ρολ γι αυτο θα μεινει αλλο εναν χρονο στο περιστερι για να δουλεψει και να βελτιωθει και δεν θα υπογραψει σε ομαδα της α1.
γενικα φαινεται αρκετα σοβαρο παιδι απ τις δηλωσεις του

ο διπλαρος εχει τρομερη ταχυτητα αλλα κατι αλλο ιδιαιτερο στο παιχνιδι του δεν ειδα και εχει και αρκετο τσαμπουκα που στα κρισιμα εκβιαζε προσπαθειες που μερικες του βγηκαν σε αντιθεση με τον λουντζη και τον μουρατο που τους εμενε πολλες φορες η μπαλα στα χερια προς το τελος των επιθεσεων χωρις να ξερουν τι να κανουν επειδη φοβοταν να παρουν πρωτοβουλιες.

απο αποψη στατιστικων ο λουντζης εχει κανει καλυτερο τουρνουα απλα ο διπλαρος φανηκε στα τελευταια κρισιμα παιχνιδια εκβιαζοντας προσπαθειες εχοντας ομως ποσοστα ευστοχιας 25%.

νομιζω ο πιο αδικημενος παικτης του τουρνουα απ την ελλαδα ειναι ο παπαγιαννης γιατι με γκαρντ οπως τον μιλιντιγιεβιτς με 3/13 προσπαθειες εντος παιδειας στον τελικο και με 0.1 ασσιστ μ.ο στο τουρνουα ο μονος τροπος να τροφοδοτηθει ηταν ο χαραλαμποπουλος

επισης χρηστιδης και λουντζης ειναι εναν χρονο μικροτεροι απ τους υπολοιπους που εχει την σημασια του

Eίναι πολυ σοβαρός και συνειδητοποιημένος και μπορείς να το διαπιστώσεις και από τις δηλώσεις που έκανε μετά την ανανέωση με το Περιστέρι....

Ψάχνω το λινκ αλλά δεν το βρίσκω ...
Ζητησα βοήθεια

"Παρότι βρέθηκε κυριολεκτικά στο κατώφλι της ΑΕΚ και ετοιμαζόταν να το διαβεί και να φορέσει τα κιτρινόμαυρα, τελικά ο Διονύσης Σκουλίδας πήρε την απόφαση να παραμείνει στο Περιστέρι. Τί ήταν, όμως αυτό που τον… εμπόδισε να κάνει το μεγάλο άλμα στην καριέρα του; Το Eurohoops.net επικοινώνησε με τον διεθνή φόργουορντ και πήρε τις απαντήσεις.

“Ήθελα πιο πολύ να έχω μεγάλο χρόνο συμμετοχής, να πάρω περισσότερα παιχνίδια στο πόδια μου και να δουλέψω με ακόμη μεγαλύτερο ζήλο, ώστε να είμαι ακόμα πιο έτοιμος για την Α1 στο μέλλον. Πιστεύω είναι νωρίς για να κάνω αυτό το μεγάλο βήμα στην καριέρα μου. Με το Περιστέρι έχω σημαντικό δέσιμο”, ήταν η αρχική τοποθέτηση του 18χρονου παίκτη των “πριγκίπων της δυτικής όχθης”, ο οποίος κλήθηκε να σχολιάσει την κίνηση της ΑΕΚ να τον αποκτήσει: “Νιώθω μεγάλη τιμή και ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους της ΑΕΚ και τον προπονητή της, γι’ αυτό το έντονο ενδιαφέρον. Σίγουρα δεν κλείνω πόρτες, απλά προσωπικά δεν ένιωθα έτοιμος για μια τόσο μεγάλη ομάδα σε αυτό το πολύ υψηλό επίπεδο”, κατέληξε.

Με την κίνησή του να παραμείνει στο Περιστέρι, φάνηκε και η αγάπη που έχει στην ομάδα που τον ανέδειξε, δίνοντάς του την ευκαιρία να παίξει από πολύ μικρός στη Β’ Εθνική, έχοντας μάλιστα σημαντικό ρόλο. Παράλληλα, απέδειξε πως εξακολουθεί να πατάει στη γη και δεν θέλει να κάνει βιαστικές κινήσεις, δείγμα ωριμότητας, παρά το νεαρό της ηλικίας του.

Οι “κυανοκίτρινοι”, εξάλλου, έχουν παράδοση στην ανάδειξη νεαρών παικτών και παράλληλα διαθέτουν μια ποιοτική ομάδα, που υπό την καθοδήγηση του μετρ της σκληρής δουλειάς, Κώστα Παπαμάρκου, φιλοδοξεί να κερδίσει την άνοδο στην Α2 Εθνική Κατηγορία."

http://www.eurohoops.net/el/2015/07/league-action-el/111300

Πόσοι θα το κάνανε αυτό ?

(Όχι ότι είναι μικρή ομάδα το Περιστέρι-δεν έμεινε και στην Κάτω Ραχούλα )

Πολύ καλά καλά έκανε και έμεινε στο Περιστέρι ο Σκουλίδας, ας δουλέψει στις αδυναμίες του για να μην χαθεί στο πάγκο κάποιας "μεγάλης" ομάδας. Σίγουρα δείχνει κάτι αυτό σχετικά με τον χαρακτήρα του και την θέληση του να γίνει καλύτερος.
Ο Δίπλαρος όπως τα λες, εκβίαζε επιθετικά καταστάσεις χωρίς να μπορεί να ανταποκριθεί.

Γενικά δεν υπήρχε σοβαρός οργανωτής (τύπου Σλούκα) σε αυτή την ομάδα, οπότε λογικό να μην τροφοδοτηθεί σωστά ο Παπαγιάννης και να περιμένει πρακτικά μόνο από τον Χαραλαμπόπουλο. Μόνο τον Μουράτο είδα σε κάποια ματς να βγάζει ασσίστ αλλά κ αυτός έχει τόσες αδυναμίες που δεν μπορεί να θεωρηθεί σοβαρό pg.

ΥΓ. Πάντως σε βιντεάκια που βλέπω τον Μιλεντίγιεβιτς, το παλικάρι έχει και καλό σουτ και επαφή με το καλάθι (γιαυτό έπαιρνε πολλές προσπάθειες, άσχετα αν στον τελικό δεν του βγήκαν), μιλάμε όμως για καθαρό 2αρι, αμφιβάλλω αν δίνει πάσα από το δεξί στο αριστερό του αυτός.

Πολλά μπράβο στην ομάδα...
αλλά αυτό το μετάλλιο (κατά την γνώμη μου) δεν είναι τίποτα άλλο για τα παιδιά από μια βαριά πέτρα που θα πρέπει να την κουβαλάνε σε όλη τους την καριέρα.
Πρέπει από εδώ και πέρα να αποδεικνύουν μέσα στο παρκέ ότι όντος ήταν οι καλύτεροι στην Ευρώπη και ότι θα συνεχίσουν να είναι και στα επόμενα χρόνια χωρίς να πέσουν στην παγίδα της επανάπαυσης.
Και αυτό το χρυσό δε θα πρέπει να είναι η κορυφαία στιγμή της καριέρας τους αλλά η ΑΡΧΗ για μια λαμπρή καριέρα.

Τώρα συγκριτικά με τις υπόλοιπες ομάδες που κέρδισαν μετάλλια όπως αυτή η φουρνιά του Ρετζιά 95' πιστεύω πως από άποψη ταλέντου και δυναμικότητας εκείνη η Εθνική ήταν κλάσεις ανώτερη από όλες τις υπόλοιπες. Έπαιξε στο Παγκόσμιο και πραγματικά έκανε πλάκα τις υπόλοιπες ομάδες.
Κατά την γνώμη μου κανέας από εκείνους τους παίχτες δεν έφτασα στο επίπεδο που θα μπορούσε. Ναι έκαναν σχεδόν όλοι σταδιοδρομία στην Α1 και στην Ευρώπη όμως το ταβάνι των 18χρονων Ρετζιά , Παπανικολάου, ήταν για ΝΒΑ. Κατά την γνώμη μου οι μόνοι δύο που έκαναν την καριέρα που τους αναλογούσε ήταν οι Κακιούζης και Καλαιτζής και αυτό πιστεύω λόγο της ωριμότητας τους χωρίς να είναι οι τρομεροί παίχτες εκείνης της φουρνιάς.

Τώρα ως προς την ομάδα μας είδα τα "αρχέγονα στοιχεία του μπασκετ μας"
Η άμυνα Γιαννάκης όπου βουτάς για κάθε μπαλιά, η αυτοθυσία των παιχτών και την αλληλοκάλυψη, την νοοτροπία ότι τίποτα δε τελειώνει πριν την λήξη και πάντα υπάρχει τρόπος να κερδίσεις ακόμα και όταν όλα σου πάνε άσχημα.
Έβγαλαν ατομικά πολύ ενέργεια και μερικά δείγματα απίστευτου ταλέντου.

Από την άλλη είδα όμως να κάνουμε τα εύκολα δύσκολα, να ενθουσιαζόμαστε και να χάνουμε το μυαλό μας. Να υστερούμε σε εκρικτικότητα και αθλητικά προσόντα. Να έχουμε έλλειψη πλάνου Β και να κάνουμε τα ίδια λάθη.

Γενικά σαν παίχτες από την ομάδα υστερούσε γκαρντ που θα διάβαζε το παιχνίδι. Στην αρχή πήγε να το κάνει ο Φλιώνης αλλά ήταν πολύ διστακτικός και άτολμος. Αποτέλεσμα ήταν ο καλύτερος μας πλευ-μακερ να είναι ο Χαραλαμπόπουλος.

Γενικά ρίχνοντας μερικές ματιές στα στατιστικά βλέπω τα εξής:
α. Ποιο εύστοχοι παίχτες στα τρίποντα είναι ο Φλιώνης με 37,5% και ο Μιλεντίγεβιτς με 37.9%
β. Πρώτος με διαφορά στις ασίστ ήταν ο Χαραλαμπόπουλος παρόλο που στα πρώτα παιχνίδια δε πατούσε καλά και εν συνεχεία ήταν πάντα υπό ασφυκτική πίεση.
γ. Οι γκαρντ μας ήταν πολύ άστοχοι στα δίποντα και χάσαμε πολλά εύκολα λευ-απ. Κανείς γκαρντ δεν είχε πάνω από 40% στα δίποντα.
δ. Σε όσα παιχνίδια είδα δεν είχαμε το σουτ από μέση απόσταση. Ειδικά στον τελικό χάσαμε όλα τα σουτ ανάμεσα στο ζωγραφιστό και στο τρίποντο.
ε. Μέσο όρο είχαμε κοντά στα 5 ριμπάουντ ανά παιχνίδι ομαδικά.
στ. Με μόνη εξαίρεση τον Μιλεντίγεβιτς όλοι οι παίχτες πηδούσαν για ριμπάουντ.



Υ.Γ.1 Σόρυ αν σας κούρασα αλλά δεν είχα χρόνο να μπαίνω συχνά οπότε μια και καλή.
Υ.Γ.2 Όλοι οι παίχτες αυτής της εθνική μπορούν να φτάσουν σε επίπεδο τοπ 8 Ευρωλίγκας στο χέρι τους είναι να δουλέψουν και να διεκδικήσουν το χρόνο που τους αναλογεί στις ομάδες τους.
Υ.Γ.3 Σε αυτή την ηλικία προετοιμασία και βελτίωση κάνουν όλη την χρονιά....το Καλοκαίρι αποκτάν εμπειρίες και χτίζουν χαρακτήρα .
Υ.Γ.4 Πραγματικά κρίμα για την νέα χρονιά και τη δεύτερη κατηγορία.



Σωστή λογική και συμπεριφορά αν και θα μπορούσε να πήγαινε σε ομάδα Α2 ή ακόμα και σε μια πιο μικρή της Α1 και όχι στην ΑΕΚ που έχει μεγάλες φιλοδοξίες.


Πάντως και άλλοι παίχτες το κάνουνε ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο Βεζένκοφ που πέρσι θα μπορούσε να πήγαινε σε ομάδα Ευρωλίγκας άνετα αλλά προτίμησε να έχει χρόνο συμμετοχής στον Άρη.

Η ΑΕΚ πάντως φαίνεται να θέλει να επενδύσει σε νέους παίκτες και δεν νομίζω ότι θα έχει το τρομερό μπάτζετ φέτος. Οπότε ίσως θα ήταν ευκαιρία γι' αυτόν, απ' την άλλη μικρός είναι, αν κάτσει να δουλέψει θα έχει όλες τις ευκαιρίες στο μέλλον..

Δε νομίζω πως η ΑΕΚ θα έχει μικρότερο μπάτζετ από πέρσι και μικρότερο στόχο την τετράδα.
Οπότε θα ήταν δύσκολο να έχει χρόνο... όπως δύσκολα θα έχει χρόνο και ο Φλιώνης στον Άρη.

βάση την λογική της επιλογή δεν είναι κακή λόγο του μικρού της ηλικίας του...
τώρα αν αυτό θα τον βοηθήσει ή όχι είναι ένα ρίσκο που έχει να κάνει και με τον ίδιο.

Παντως ο πρωτος της εθνικης εφηβων χτες στο +- με +13 (Και στα αλλα παιχνιδα των νοκ αουτ ο μιλι ειχε θετικο +-)
ηταν ο μιλιντιγιεβιτς πραγμα που δειχνει ποσο ποναγε η ομαδα απο την ελλειψη ενος καλου σουτερ.Και αν τα εβαζε το +- του θα ηταν ακομη μεγαλυτερο!

Μπραβο στον παπαθεοδωρου που το τολμησε και γυρισε το ματς συνηθως οι ελληνες προπονητες εχουν αμυντικογενη λογικη.

αυτό το + / - είναι από τα πιο περίεργα στατιστικά στην ανάλυση.
στα πρώτα παιχνίδια της εθνικής σε αυτό το κομμάτι διέπρεψε ο Φλιώνης αλλά μετά χάθηκε...

Γενικά δεν είναι και τόσο αξιοκρατικό για συμπεράσματα μιας και ουσιαστικά μεταβάλλεται με πολλούς παράγοντες.

Καθόλου αξιοκρατικό ,γελάω με κάτι +/ - που βλέπω ....

Εχεις δικιο και το ιδιο ισχυει και για αλλους παικτες, οπως ο Διπλαρος, ο Χρηστιδης, ο Μουρατος κι αλλοι.
Ωστοσο θα μπορουσε να παει στην ΑΕΚ και να δοθει δανεικος στο Περιστερι.

Νομιζω μια και το φερε η κουβεντα οτι ελαχιστοι παικτες στις ηλικιες αυτες βρηκαν χρονο φετος γενικοτερα. Ο Μονος που μου ερχεται στο μυαλο- πλην αυτων του Πανιωνιου που στην αρχη αναγκαστικα επαιξαν αφου δεν υπηρχαν αλλοι, και του ΠΑΟ που εμπαιναν οταν ολα ειχαν τελειωσει- ηταν ο Τολιοπουλος.
Ο δικος σας ο Πουλιανιτης ειναι τρανο παραδειγμα παικτη που εκανε μπαμ οτι δεν ειχε παιχνιδια στα ποδια του στο ευρωπαικο. Ηταν να τον κλαις. κι αυτον και αλλους.

Στην Ελλαδα οι ομαδες δεν ενδιαφερονται να χτισουν, ειναι πιο ευκολο να κατασκευαζεις προκατ.
Η μονη λυση ετσι οπως εχουν τα πραγματα ειναι να δινονται δανεικοι σε ομαδες μικροτερων κατηγοριων, με ρητρες χρονου
συμμετοχης. Αλλα αυτα κοστιζουν.

ως προς αυτό φταίει και ο νόμος περί ενηλικίωσης.
γιατί μια ομάδα να δώσει χρόνο-χρήμα για έναν έφηβο όταν μερικούς μήνες μετά μπορεί να υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο όπου αυτός θέλει;

Ο Πουλιανίτης είναι μια τέτοια περίπτωση όμως δε πιστεύω πως μπορεί μια ομάδα επιπέδου Α1 να δώσει χρόνο σε τέτοια παιδιά εκτός από μερικές εξαιρέσεις. Πάνω σε αυτό μου αρέσει το σύστημα του ΝΒΑ όπου το κολεγιακό πρωτάθλημα ουσιαστικά ετοιμάζει τους παίχτες έτσι ώστε να βρεθούν στο ανώτερο επίπεδο. Βέβαια στην Ελλάδα εν μέρη το ρόλο αυτό έχουν ομάδες μικρών κατηγοριών που λειτουργούν ως δορυφόροι αλλά δεν είναι ούτε συστηματικό ούτε και αξιοκρατικό.

Ισχυει για το +- το εχω γραψει και εγω αλλα αν δεις το χτεσινο παιχνιδι εξηγειται εν μερει γιατι, αφηναν στα δικα μας γκαρντ προκλητικα το σουτ και αυτα δισταζαν ή εκβιαζαν προσπαθειες προς τα μεσα που οδηγουσε σε λαθη.Με τον μιλιντιγιεβιτς τουλαχιστον σουταραμε γρηγορα χωρις πολλες σκεψεις και εβαλε και 8 ποντους.

το κλέψαμε το κύπελλο, ούτε του παππά...


λούτζης ωραία παπούτσια και χθες (κράζω/θαυμάζω?)

χαραλαμπόπουλο προσωπικά δεν τον πιστεύω για πολύ μεγάλα πράγματα και μακάρι να διαψευστώ, τον βλέπεις και συγκριτικά με τον κορκμάζ εκεί δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι είναι παιχταράς και θα διαπρέψει (το να βγει ο χαραλαμπό νέος περπέρογλου εμένα δεν με συγκινεί)

παπαγιάννης μόνο αν τον χτίσουν όπως τον κουφό, άρα έπρεπε να φύγει για αμέρικα που ρίχνουν καλά μπετά, στο τουρνουά χρωστάει πολλά στον χαραλάμπη

ο δίπλαρος μου τράβηξε την προσοχή στα τελευταία παιχνίδια, πολύ καλός χειριστής και ταχύτατος, από χαρακτήρα τα είπατε κάποιοι πιο πίσω

όλοι οι υπόλοιποι ανήκουν στα "δεν" για μένα

κρίμα που δεν είχαμε την ευκαιρία να δούμε κόνιαρη να αγωνίζεται, έχει χειρισμό, σουτ, άμυνα, κλεψίματα, οργάνωση, αυτός μάλιστα, αξίζει να δουλευτεί και αν το κάνει πιστεύω θα αποδώσει


εν κατακλείδι: λίγο η έδρα, λίγο η ψυχή, λιγότερο το ταλέντο, σε συνδυασμό με το ότι και οι υπόλοιπες ομάδες που είδαμε δεν ήταν κάτι το αξιόλογο συνολικά


όσο για την γιούχα που έφαγαν 2 μόνο παίκτες των τούρκων κατά την απονομή, ας πρόσεχαν έχω να πω, οι υπόλοιποι δηλαδή γιατί δεν προκάλεσαν τον κόσμο? παιδιά ήταν και αυτοί / οι μαγκιές πρέπει να πληρώνονται (και σιγά τα ωά εδώ που τα λέμε)

ψιλοκρίμα πάντως για τους τούρκους γιατί πραγματικά ήταν καλύτεροι στον τελικό

Πως ηταν καλυτεροι οι Τουρκοι?? Δεν κατεβηκαν ποτε στο 2ο ημιχρονο ενω στα τελευταια λεπτα ολο λαθος επιλογες και σκοτωμενα σουτ κανανε.Αν ειναι δυνατον και πριν μια βδομαδα τους ριξαμε 20 ποντους.Φαντασου δηλαδη να ηταν και χειροτεροι τι θα χε γινει

στον τελικό είπα ότι ήταν καλύτεροι, στο πρώτο ημιχρόνιο έκαναν τα πάντα, στο δεύτερο αγκομαχούσαμε μέχρι να πάρουμε κεφάλι δίχως να μπορούμε να πάρουμε διαφορά ασφαλείας

επίσης ξεχνάτε μάλλον ότι οι τούρκοι έπαιζαν τελικό στην ελλάδα και δη μέσα σε πολύ φανατισμένη (κόσμια δε) ατμόσφαιρα

τεσπά εμένα η γνώμη μου αυτή είναι

o Xαραλαμπο ξερει μπασκετ, βέβαια τις μπουκες που έκανε με αυτή την ομάδα και έπαιρνε τα φάουλ, λίγο δύσκολο να τα κάνει σε ανδρικό, όπου ή θα του παιρνουν τη μπάλα ή θα κάνει επιθετικά...για να τα λέμε και όλα..
ο Δίπλαρος τι έκανε και τον κράζετε? υπερβολικούς σας βρίσκω

και δηλαδη τι αλλο επρεπε να κανουν χαραλαμπο και παπαγιαννης για να δειξουν οτι μαζι με αλλους 4-5 ειναι τα μεγαλυτερα ταλεντα στην ευρωπη??επειδη δεν εχει καλα αθλητικα προσοντα ο χαραλαμπο σημαινει οτι δεν θα τα βελτιωσει και δεν θα γινει καλυτερος??ηδη τα εχει βελτιωσει πολυ!!ασε που περσυ 17-18 χρονων οταν μπηκε μεσα στους 8 της ευρωλιγκας ηταν ο καλυτερος παικτης της ομαδας στον 2ο προημιτελικο χωρις να χασει σουτ κιολας!!!το ταβανι του ειναι πολυ μεγαλυτερο απο του περπερογλου και δειχνει οτι και δουλευει και εχει τον χαρακτηρα να παει παραπανω!!

ο παπαγιαννης αν εξαιρεσεις λιγο οτι δεν εχει καλες τοποθετησεις και αντιληψη συν οτι ειναι λιγο αργος στα πλαγια βηματα στο πικ εν ρολ, τοτε ολα τα αλλα τα εχει!!! και γρηγορος ειναι και τρομερος στα ριμπαουντ και ταπες και πολυ καλα τελειωματα εχει,σουτακι απο 4-5 εχει και πολυ καλος στις βολες!!καλα για σωματοδομη δεν συζητω φαινετε!!!

ο λουντζης εχει ολη την πρωτη υλη να αφησει εποχη στην ευρωπη!!εχει απιστευτη σωματοδομη για γκαρντ υψος,μακρια χερια, ταχυτητα!!η τεχνικη του δεν ειναι καλη αλλα ο μηχανισμος στο σουτ του δειχνει πολυ καλος και πιστευω πως αν το δουλεψει πολυ τοτε θα ειναι απο τους καλους σουτερ, αυτο που πρεπει να βελτιωσει επειγοντως ειναι ο χειρισμος του,αν φτιαξει αυτον τον τομεα τοτε ειναι για πολυ μεγαλα πραματα, αλλιως μονο για ρολιστας αμυντικος!!τον πιστευω απειρα

ο σκουλιδας μονο αν γινει g/f εχει για μενα τυχη καθως δεν εχει πολυ υψος για 3...πρεπει κυριως να αγωνιζετε στο 2 αρα πρεπει να δουλεψει πολυ την ντριμπλα του,την ταχυτητα και την δημιουργια...σουτ καλο εχει,και καλος αμυντικος ειναι εγω θεωρω οτι θα παιξει ευρωλιγκα ως ενας τιμιος ρολιστας!

απο τους αλλους μονο ο διπλαρος ισως κανει κατι αλλα εχει προβλημα με το υψος και την σωματοδομη, αν ειχε την σωματοδομη του λουντζη τωρα θα μιλαγαμε οτι ειχε προοπτικες για να γινει μεγαλο γκαρντ!!πρεπει να βαλει πολλα κιλα μυιικα πανω του και να βελτιωσει λιγο το σουτ, παρολο που εχει καλο σουτ δεν εχει καλο μηχανισμο,αλλα σας εχω ξαναπει πως αν ειναι στην μερα του μπορει να βαλει πολλα οπως με λιθουανια!!

ο μιλι δυσκολα να παει ψηλα καθως ειναι 2αρι αλλα πολυ κοντος...μονο αν βαλει πολλα μυιικα κιλα, γινει πολυ γρηγορος και εκρηκτικος και γινει πολυ καλος αμυντικος!!δηλαδη να γινει ενα off guard στο στυλ του καρολ!!δυσκολο...

http://www.sdna.gr/gr/basket/ethniki-omada...aramazoma-pics/

ο χαραλαμποπουλος δεν ειχε αναρρωσει απο τον τραυματισμο του και επαιζε με πρησμενο ποδι

Αδελφε ο ίδιος ο βασιλης στον λογαριασμο του στο facebook διεψευσε αυτο το ημοσιευμα....

αν επαιξε με πρισμενο πόδι,η ανευθυνοτητα της προπονητικης και ιατρικης ομαδας ειναι τεραστιων διασταστεων

Β. Χαραλαμπόπουλος: «Αν τα κυνηγάς τα όνειρα βγαίνουν! Όλα!»

Ο τίτλος του MVP ήρθε ως επιστέγασμα των όσων έκανε στο παρκέ στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Εφήβων, στην πορεία ως την κατάκτηση του τίτλου.

Όσοι είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν λίγο καλύτερα, να του μιλήσουν λίγο περισσότερο, διέγνωσαν πολύ περισσότερα από το ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό για την ηλικία του παίκτη, με μεγάλη προοπτική. Ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος είναι συγκροτημένος, ώριμος, με χαρακτηριστικά ηγέτη, αλλά και με την πολύτιμη συναίσθηση των 18 του χρόνων. Τα λόγια στην περίπτωσή του μάλλον περιττεύουν, αφού το ποιος είναι φαίνεται σε κάθε του απάντηση και λέξη και –όταν μπορείς και να τον παρακολουθήσεις- σε κάθε αντίδραση στο πρόσωπό του. Τα όσα λέει εδώ, ειπώθηκαν σε δύο δόσεις. Μία ελάχιστες ώρες μετά την κατάκτηση του χρυσού. Και μια δεύτερη μέρες αργότερα… Η αρχή δεν έγινε όμως ούτε από το Βόλο, ούτε από την Αθήνα, αλλά από την Κρήτη.

-Είσαι έτοιμος να παίξεις στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, κάτι για το οποίο ανυπομονούσες και το ήθελες πολύ. Και έρχεται ο τραυματισμός. Τι ήταν αυτό που σκέφτηκες;

«Στην αρχή ευχόμουν να μην έχω τίποτα σοβαρό, αν και πίστευα ότι θα είχα. Ήταν το πρώτο σοκ και ο πόνος. Τελικά, δεν ήταν κάτι σοβαρό. Προσπάθησα να παίξω όσο μπορούσα για να βοηθήσω την ομάδα, προσέχοντας, δουλεύοντας με το επιτελείο της Εθνικής και μετά συνέχισα με τις θεραπείες για να προλάβω το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Όλα πήγαν καλά, το πρόλαβα και τελικά από ότι φάνηκε δικαιώθηκα».

-Σκέφτηκες κάποια στιγμή στην Κρήτη να πεις «φεύγω»;

«Όχι!»

-Τόσο ξεκάθαρα; Δεν ήταν δύσκολα στον πάγκο;

«Ήταν, αλλά όχι στην αρχή. Αμέσως μετά τον τραυματισμό υπήρξε για μία στιγμή η σκέψη να φύγω, να ταξιδέψω στην Αθήνα για να κάνω θεραπείες. Αλλά βρήκαμε αυτά που θέλαμε στην Κρήτη, μίλησα και με την ομάδα μου και έτσι έμεινα. Από τη στιγμή που άρχισε όμως το Παγκόσμιο δεν σκέφτηκα ούτε στιγμή να φύγω. Ήθελα να κάτσω εκεί, να είμαι κοντά στην ομάδα, στα παιδιά, να προσπαθήσω όσο μπορούσα να βοηθήσω».

-Κάποια στιγμή θέλησες να σηκωθείς να παίξεις λίγο περισσότερο ίσως από ότι θα έπρεπε. Δεν σκέφτηκες ότι δεν έπρεπε;

«Ήταν αυθόρμητο. Να σου πω την αλήθεια το σκέφτομαι, το σκέφτηκα. Αλλά ήθελα τόσο πολύ να παίξω και να βοηθήσω. Δεν μπήκα όμως… Το σταμάτησα μόνος μου, γιατί ήξερα».

-Ακολούθησε σχεδόν ένα δεκαήμερο που έμεινες εκτός προπονήσεων μέχρι το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Πώς κύλησαν;

«Με θεραπεία και ηρεμία. Έμεινα κοντά στην ομάδα, αλλά είχα το δικό μου πρόγραμμα με θεραπείες δύο φορές την ημέρα και συνεχή παρακολούθηση από το ιατρικό επιτελείο».

-Σε βοήθησε κανένα γούρι;

«(γελάει) Φοράω ίδιες κάλτσες, αλλά όχι άπλυτες! Τις πλένω… (γελάει ξανά, ξεκαθαρίζοντας τα πράγματα)… Αλλά δεν είναι και τόσο γούρι, όσο ότι με βολεύουν, γιατί είναι μαλακές».

-Ως ομάδα έχετε αρκετά γούρια, αλλά στην πρώτη φάση δεν φάνηκε να λειτούργησαν και πολύ. Μετά τις δύο ήττες, είπες μέσα σου «ως εδώ ήταν, τελείωσε»;

«Όχι!!! Δεν το είπα. Για να είμαι ειλικρινής το σκέφτηκα για λίγο μετά τον αγώνα με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη, όταν χάσαμε τον αγώνα από δικά μας λάθη πάλι, εκεί όπως καθόμουν στον πάγκο μετά τον αγώνα. Αλλά πίστευα μέσα μου ότι μπορούμε να το αναστρέψουμε, όλο αυτό, ότι μπορούμε να κερδίσουμε τρία παιχνίδια. Το πίστευα! Χωρίς πλάκα τώρα… Όπως είδες δεν υπήρχε κάποια ομάδα που ξεχώριζε. Μπορούσες να τις νικήσεις όλες, αλλά μπορούσες και να χάσεις από όλες. Κάναμε το τρία στα τρία, περάσαμε στην επόμενη φάση και μετά κάναμε ότι μπορούμε για να φτάσουμε στους τέσσερις».

-Εκεί υπήρχε η Γαλλία. Μυαλό εναντίον αθλητικότητας. Σε μια εποχή που όλοι μιλούν για το μπάσκετ που «γέρνει» προς το αθλητικό κομμάτι, η Ελλάδα κι εσύ, που δουλεύεις πάνω στο κομμάτι αυτό, αλλά όπως έχεις τονίσει δεν έχεις φτάσει στο επίπεδο που θα ήθελες, παίρνετε τη νίκη. Τι είναι αυτό που τελικά παίζει ρόλο και σπρώχνει μια ομάδα, έναν παίκτη να ξεπεράσει τα όρια;

«Δεν είναι κάτι ιδιαίτερο που παίζει τόσο μεγάλο ρόλο… Να είσαι συγκεντρωμένος πρέπει. Να έχεις το μυαλό σου εκεί που πρέπει είναι το πιο σημαντικό. Έτσι θα βρεις τον τρόπο να παίξεις αντιπάλους που είναι πιο αθλητικοί, που τρέχουν πιο γρήγορα, που πηδάνε πιο ψηλά. Οπότε πρέπει να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει. Το τι πρέπει να κάνεις μέσα στο παιχνίδι, πώς να παίξεις άμυνα τον αντίπαλο, τα μειονεκτήματα και τα πλεονεκτήματα πρέπει να τα σκέφτεσαι όλα μέσα στο παιχνίδι για να καλύψεις τις διαφορές που υπάρχουν».

-Ξέραμε ότι έχεις ένα αξιόπιστο σουτ, ότι μπορείς εύκολα να ποστάρεις, ότι έχεις έφεση στο ριμπάουντ. Οι ασίστ πώς προέκυψαν; Τη δημιουργία την είχες, αλλά αυτή τη φορά μας συστήθηκες με εκκωφαντικό τρόπο ως πασέρ….

«Δεν ξέρω… Μου βγήκαν πολύ αυθόρμητα οι φάσεις που έκανα. Υπάρχουν φάσεις που οι πάσες είναι τόσο φανερές, που αν το δεις κι εσύ στο βίντεο θα το καταλάβεις. Πρέπει να δώσεις εκεί την μπάλα. Εντάξει, πιστέυω ότι δεν ήταν κάτι το οποίο ήταν ιδιαίτερο. Απ’ έξω το βλέπεις διαφορετικά. Μερικές ήταν τόσο φανερές που πιστεύω θα τις έκανε ο οποιοσδήποτε».

-Φτάνετε στον τελικό… Και η Ελλάδα είναι στο -12 στο ημίχρονο. Είπες «πάει, τελείωσε»;

«Ναι… Το είπα… Αλλά μπαίνοντας στο τρίτο δεκάλεπτο βάλαμε ένα τρίποντο και πιέσαμε στην άμυνα, ήμασταν πολύ δυνατοί στην άμυνα και άρχισα να το πιστεύω όλο και περισσότερο. Με την εμφάνισή μας στο πρώτο ημίχρονο δεν νομίζω ότι θα είχαμε φτάσει στον τίτλο».

-Αντίστροφη ερώτηση λοιπόν. Πότε είπες «τώρα είναι δικό μας το παιχνίδι;». Τι ήταν αυτό που χρειαζόσουν εσύ για να φτιάξει η ψυχολογία;

«Όταν μπήκαν τα μεγάλα σουτ που έβαλαν οι συμπαίκτες μου το πίστεψα. Έβαλε ένα ο Ιάκωβος, έβαλε ο Διονύσης, βγήκαν φάσεις με τον Παπαγιάννη…»

-…κι έβαλες κι εσύ…

«Ε καλά, εγώ έβαλα ένα με ταμπλό. Απλά την πέταξα και μπήκε. Δεν ξέρω πώς έγινε αυτό, χωρίς πλάκα τώρα. Είπα η μπάλα θα βγει έξω από το γήπεδο, αλλά πήγε ταμπλό και μέσα. Βάλαμε ως ομάδα μεγάλα σουτ, παίξαμε καλές άμυνες, ήμασταν και λίγο τυχεροί, γιατί ο Κορκμάζ στην τελευταία φάση ήταν μόνος του και αστόχησε. Ήταν μίγμα τύχης, άμυνας… Ήταν και αυτοί πολύ εύστοχοι στο πρώτο ημίχρονο, έκαναν κάποια σουτ και τα έβαλαν όλα και αυτό μας έριξε την ψυχολογία. Όταν αυτό ανατράπηκε όλα έγιναν πιο εύκολα για εμάς».

-Τι ειπώθηκε στα αποδυτήρια και βγήκατε με διαφορετική ψυχολογία; Μίλησες εσύ, είπες κάτι;

«Όχι, δεν είπα κάτι εγώ, τα είπαν οι προπονητές αυτά που έπρεπε να μας πουν. Ήρθε ο κόουτς μας ηρέμησε, μας είπε ο Καρβέλας να παίξουμε για να το ευχαριστηθούμε, γιατί δεν το ευχαριστιόμαστε το παιχνίδι. Πιστεύω η ηρεμία που μας έβγαλε ο κόουτς ότι είμαστε μια χαρά και ότι το παιχνίδι γυρνάει, μας βοήθησε να το γυρίσουμε πιο εύκολα».

-Την ώρα της κούπας δεν έμεινες μόνος σου. Έμεινες πιστός στο πνεύμα της ομάδας και κάλεσες δίπλα σου τον Γιώργο Παπαγιάννη και τον Διονύση Σκουλίδα. Γιατί;

«Το είχαμε πει από την αρχή… Ήταν δεδομένο ότι θα γίνει έτσι αν κατακτούσαμε τον τίτλο, γιατί είμαστε και οι τρεις αρχηγοί της ομάδας. Δεν είμαι μόνο εγώ».

-Ο Μουράτος περισσότερες από μία φορές τόνισε ότι δεν είστε «ούτε ομάδα, ούτε παρέα, αλλά οικογένεια…»

«Έτσι νιώθουμε… Με αυτή την παρέα, με αυτά τα παιδιά είναι όλα πιο εύκολα. Είμαστε πολλά χρόνια μαζί και ξέρουμε ο ένας τον άλλον. Είναι ανθρώπινο να κάνει κάποιος παρέα με κάποιον άλλον περισσότερο ή λιγότερο, αλλά είμαστε όλοι μαζί. Υπάρχει πολύ καλό κλίμα στην ομάδα, είμαστε πολύ καλά μεταξύ μας και αυτό φαίνεται στο γήπεδο. Βοηθάμε ο ένας τον άλλον, όταν πέφτει ο ένας πάμε όλοι μαζί και τον σηκώνουμε, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Πιστεύω πως ο καθρέφτης της δήλωσης αυτής είναι το γήπεδο και όσα γίνονται εκεί».

-Έχεις σκεφτεί ότι αυτή η ομάδα, οι περισσότεροι από εσάς τους πρωταθλητές Ευρώπης θα πρέπει να αγωνιστείτε του χρόνου στο πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας κάτω των 20; Το υποτιμάς;

«Όχι, καθόλου! Το αντίθετο. Είναι και αυτό ένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Θα πάμε λοιπόν εκεί για το καλύτερο. Όλοι θέλουνε την άνοδο στην Α’ Κατηγορία. Αυτό θέλουμε κι εμείς. Αυτός λοιπόν είναι και ο δικός μας στόχος!»

-Κοιτώντας λίγο από απόσταση, ο ντόρος γύρω από το όνομά σας μετά τις δύο ήττες στην Α’ Φάση σας πείραξε;

«Θα έλεγα όχι… Προσωπικά δεν ένοιωσα κάποια πίεση από αυτό. Δεν με πείραξε όλος αυτός ο σχολιασμός, γύρω από το τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε. Πιστεύω ότι αυτό ήταν και καλό ίσως. Ήταν για να μας πεισμώσει και όπως φάνηκε κάναμε τρεις νίκες, περάσαμε στους οχτώ, μετά νικήσαμε τη Γαλλία, φτάσαμε στους τέσσερις και όλα ηταν πιο εύκολα».

-Όλο αυτό το διάστημα έχεις ακούσει ουκ ολίγα θετικά, σε έχουν χαρακτηρίσει με πολλούς διαφορετικούς τρόπους, σε έχουν πει ηγέτη, προδιαγράφουν την πορεία και το μέλλον σου ως λαμπρά, πως είσαι έτοιμος να παίξεις στον Παναθηναϊκό, στην Ευρωλίγκα…. Αυτή την πίεση τη νιώθεις;

«Αυτά είναι λόγια της στιγμής. Με βλέπουν τώρα που παίζω με τα παιδιά της ηλικίας μου και λένε «αυτός μπορεί να παίξει στον Παναθηναϊκό». Όχι! Δεν είναι έτσι. Θέλει πολύ δουλειά για να παίξεις σε ένα υψηλό επίπεδο, για να παίξεις και στην Α1 ακόμη. Θέλει πάρα πολύ δουλειά. Δεν μπορείς να κρίνεις μέσα από αυτό το τουρνουά τι μπορεί να κάνει ο καθένας. Όσο για τους χαρακτηρισμούς… Δεν μπορώ να πω –αλίμονο!- ότι δεν με κολακεύει μια σύγκριση με τον Φάνη Χριστοδούλου, αλλά δεν μπορώ να πω ότι είμαι ο νέος Φάνης Χριστοδούλου. Δεν είμαι… Θέλω να είμαι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος. Ένας παίκτης με άλλα χαρακτηριστικά, με τα δικά μου χαρακτηριστικά, ένας παίκτης που προσπαθεί να καταφέρει κάτι».

-Ξαφνικά έχεις γίνει ο Βασίλης όλης της Ελλάδας, εισπράττεις αγάπη από όλο τον κόσμο. Πώς το αντιμετωπίζεις;

«Είναι ότι θέλει ο κάθε αθλητής. Η αγάπη του κόσμου είναι αυτό που τον κάνει να συνεχίζει να παίζει! Μόνο θετικό είναι όλο αυτό».

-Έχεις νιώσει να ξεφεύγεις κάποια στιγμή με τόσα που ακούγονται και γίνονται γύρω σου;

«Όχι, δεν έχει τύχει. Δεν νομίζω να έχει γίνει κάτι τέτοιο και δεν θα ήθελα και να γίνει».

-Παίζουν ρόλο οι γονείς σου σε αυτή την αντιμετώπιση που έχεις;

«Φυσικά κι έχουν παίξει ρόλο. Για να χτίσεις έναν χαρακτήρα πρώτα από όλα είναι η οικογένεια και μετά είναι οι φίλοι σου. Πιστεύω και στα δυο είμαι πολύ τυχερός, γιατί είχα και πολύ καλούς φίλους, πολύ καλά παιδιά. Και οι γονείς μου φυσικά ήταν πάντα εκεί, πάντα με προσέχανε και δεν άφησαν ποτέ να πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Πάντα μου έλεγαν τι πρέπει να βελτιώσω πρώτα και μετά μου έλεγαν τα καλά και το ίδιο γίνεται μέχρι σήμερα. Έτσι μπαίνεις σε μια διαδικασία να σκέφτεσαι τι πρέπει να κάνεις για να γίνεις καλύτερος. Παίζει σημαντικό ρόλο η οικογένεια».

-Ποιος είναι ο επόμενος στόχος, το επόμενο όνειρο;

«Θέλω ένα ακόμη Ευρωπαϊκό με την Εθνική Νέων και αργότερα, στο μέλλον θα ήθελα να συμμετάσχω στην Εθνική Ανδρών».

-Να αποκαλύψουμε κάπου εδώ ότι είχες εμπιστευτεί σε κάποιον -πέρα από μια υπόσχεση που είχες δώσει στην Κρήτη και την οποία κράτησες- πως το χρυσό το είχες δει όνειρο; Βγαίνουν αληθινά τα όνειρα;

«Ναι! Τα όνειρα βγαίνουν, αν τα κυνηγάς! Όλα!»



*Οι αριθμοί στο τέλος της διοργάνωσης κατέγραψαν πως ο Χαραλαμπόπουλος ήταν 4ος σκόρερ της διοργάνωσης (16,6), 6ος ριμπάουντερ (8,1), 3ος πασέρ (5,2), 2ος σε χρόνο συμμετοχής (33,1), 5ος σε doubledouble(3 σε 9 αγώνες) μετρώντας και 1 tripledouble.



http://www.basket.gr/index.php/interviews/...ra-vgainoun-ola

http://www.basket.gr/index.php/interviews/...a-eisai-ellinas



Γ. Παπαγιάννης: «Οι Εθνικές Ομάδες είναι η Ελλάδα!»

Τα σημειωματάρια των ανιχνευτών ταλέντων από το ΝΒΑ έπαιρναν... φωτιά κάθε φορά που έπαιρνε θέση για το τζάμπολ. Δεν ήταν πρωτόγνωρο γι’ αυτόν.

Το ύψος του τράβηξε τα βλέμματα πρώτο πριν από χρόνια, αλλά γρήγορα όλοι κατάλαβαν ότι δεν ήταν απλά ένα ακόμη ψηλό παιδί. Ο Γιώργος Παπαγιάννης μπορούσε να παίξει, μπορούσε να κάνει τη διαφορά και ακόμη μαθαίνει... Ακόμη βελτιώνεται. Και το καταλαβαίνει και ο ίδιος, που είναι ίσως και το πιο σημαντικό. Τέταρτος στον κόσμο και πρωταθλητής Ευρώπης, μέλος της καλύτερης πεντάδας, μια συμμετοχή στο AllStarGameU18 σε ένα καλοκαίρι. Από μόνα τους αποτελούν το ιδανικό κίνητρο για ακόμη καλύτερη συνέχεια.

-To“τέταρτος στον κόσμο» δεν ακούγεται και τόσο άσχημο, αλλά εσάς φάνηκε να σας ενοχλεί. Τώρα που το βλέπεις από μια απόσταση, τι σκέφτεσαι;

«Δεν είναι κακό σίγουρα, αλλά το μόνο που σκέφτομαι ότι είχαμε δυνατότητες να κατακτήσουμε ένα μετάλλιο. Και δυστυχώς δεν το καταφέραμε. Είχαμε την ευκαιρία μας».

-Το Πρωταθλητής Ευρώπης ακούγεται σίγουρα καλύτερο. Πόσο πολύ θέλατε αυτόν τον τίτλο;

«Πάρα πολύ! Δεν ήταν η προσπάθεια του ενός καλοκαιριού. Για εμάς που ξέρουμε είναι ένας τίτλους που τον θέλαμε πάρα πολύ, γιατί ήταν ένας κόπος τεσσάρων χρόνων»

-Τι σημαίνει για εσάς τους τρεις, τον Χαραλαμπόπουλο, τον Σκουλίδα κι εσένα που βιώσατε όλη αυτή την προσπάθεια και των προηγούμενων χρόνων, να σηκώσετε μαζί την κούπα; Να ζήσετε αυτή τη στιγμή όπως τη ζήσατε;

«Είναι μια στιγμή που δεν θα την ξεχάσει κανείς από τους τρεις μας. Είναι ένα συναίσθημα το οποίο ειλικρινά, δεν μπορείς να το περιγραψεις, αλλά να το ζήσεις. Να αφεθείς να το ζήσεις και τίποτα άλλο».

-Η κριτική που σας ασκήθηκε στην πρώτη φάση σας πλήγωσε; Ή σας ένωσε ακόμη περισσότερο;

«Προσωπικά δεν με πείραξε καθόλου. Ήξερα τι δυνατότητες είχε η ομάδα. Αυτή η ομάδα μπορούσε να φτάσει ψηλά και το πίστευα σε κάθε στιγμή της πορείας μας. Ακόμη και όταν ήρθαν τα αρνητικά αποτελέσματα».

-Εσύ ένιωσες κάποια στιγμή πως το Ευρωπαϊκό θα μπορούσε να τελειώσει εκεί στην Α’ Φάση;

«Όχι! Ειλικρινά, δεν ένιωσα ποτέ ότι το ταξίδι αυτό θα τελείωνε εκεί!»

-Θες να μας πεις τι άλλαξε από το πρώτο στο δεύτερο ημίχρονο στον τελικό; Τι σας αφύπνισε;

«Άλλαξε το πάθος μας. Στο πρώτο ημίχρονο είχαμε μπει αγχωμένοι. Το αλλάξαμε στο δεύτερο με το πάθος μας. Προσωπικά, στο ημίχρονο κάθισα και σκέφτηκα ότι είναι το τρόπαιο που κυνηγάω εδώ και τόσα χρόνια. Έβγαλα λοιπόν ότι ενέργεια που είχε απομείνει. Ξεκίνησα πρώτα από την άμυνα και αυτό που έδωσε δύναμη και ψυχολογία και στην επίθεση».

-Αν έκλεινες τα μάτια για μια στιγμή ποια εικόνα από το Ευρωπαϊκό θα σου ερχόταν στο μυαλό; Εκτός από τη στιγμή που σηκώνετε την κούπα φυσικά.

«Μία μόνο: Όταν βλέπωτους γονείς μου πάνω στην εξέδρα να μου λένε «το κατάφερες». Αυτό...»

-Πολλές φορές μετά από μία τάπα έδειχνες να έχεις μεγαλύτερη ενέργεια στο παρκέ. Πόσο σημαντική είναι για σένα (και την ομάδα συνολικά) η άμυνα;

«Πολύ! Πιστεύω άλλωστε πως η άμυνα είναι αυτή που με ανέδειξε το καλύτερο σέντερ. Πάντα ξεκινάω από εκεί! Είναι η βάση για όλα».

-Τι θα ήθελες να βελτιώσεις περισσότερο αυτή τη χρονιά;

«Σίγουρα θα ήθελα να βελτιωσω το σώμα μου. Και γενικώς ότι πρέπει, για να με κάνει να αποκτήσω μια θέση στο ρόστερ του Παναθηναϊκού».

-Πόσο σημαντικές είναι οι «μικρές» εθνικές για εσάς; Ακόμη και για σένα που με τα 2.17 σου σίγουρα θα ξεχώριζες...

«Οι Εθνικές Ομάδες είναι η Ελλάδα. Είναι η υπερηφάνεια που έχεις να είσαι Έλληνας αυτό σημαίνει «μικρή» Εθνική για όλους εμάς».

-Πόσο βάρος μπορεί να είναι στους ώμους σου, όλες αυτές οι προσδοκίες που υπάρχουν στο πρόσωπό σου;

«Υπάρχει κάποιο βάρος, αλλά αν θες να πετύχεις θα πρέπει να το αντιμετωπίσεις, θα πρέπει να ζεις με αυτό. Όλα είναι μέρος της διαδικασίας. Έτσι τα αντιμετωπίζω».

-Κάποιες φορές έδειχνες εκνευρισμένος και πολλοί θα μπορούσαν να το παρεξηγήσουν. Αν κάποιος σε άκουγε, συχνά τα είχες με τον εαυτό σου. Πόσο αυστηρός είσαι με τον Γιώργο;

«Είμαι, αλλά όχι πολύ... Όλοι τα βάζουμε με τον εαυτό μας αν κάνουμε κάποιος λάθος. Δεν είμαι πολύ αυστηρός όμως, γιατί ποτέ δεν πρέπει να κάνεις κακό στο ίδιο σου τον εαυτό».

-Πόσο σημαντική είναι η λέξη οικογένεια; Κι εσύ την ομάδα, τους συμπαίκτες σου, οικογένεια τους χαρακτήρισες...

«Είμαστε μαζί τόσα χρόνια. Συναντιόμαστε, βρισκόμαστε χρόνια ολόκληρα. Όταν βλέπεις το κάθε παιδί εδώ και τόσα χρόνια και δημιουργούνεται δεσμοί, πιστεύω ο καθένας σε αυτήν την ομάδα την χαρακτηρίζει οικογένεια».

-Ευχαρίστησες τους συμπαίκτες σου, τους προπονητές σου, την οικογένειά σου. Υπάρχει κάποιος άλλος στον οποίο θα ήθελες να πεις ένα «ευχαριστώ»;

«Ναι... Στον κόουτς Μανουσέλη, γιατί ήταν ένας από τους ανθρώπους που με βοήθησε να πετύχω στόχους, αλλά και τον Θωμά Νίκου, ο οποίος ήταν ένας από τους βασικούς κρίκος της επιτυχίας αυτής».

Σκουλίδας: «Οι δύο ήττες έγιναν το κίνητρo μας»


Ο Διονύσης Σκουλίδας μίλησε για όλα. Για την επιτυχία, για τις δύο ήττες, για την συνέχεια με την Εθνική ομάδα αλλά και τους προσωπικούς του στόχους.


Η Εθνική Εφήβων έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης. Μετά τις δύο ήττες όλα πήγαν καλά και η Εθνική έκανε το θαύμα. Ο Διονύσης Σκουλίδας μίλησε στην σελίδα της ΕΟΚ για όλα όσα έζησε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα αλλά και το μέλλον του.

Αναλυτικά:

Τέταρτοι στον κόσμο και πρώτοι στην Ευρώπη... Το λες και ένα καλό καλοκαίρι, σωστά;
«Σίγουρα το αποκαλείς ένα καλό καλοκαίρι και όχι μόνο. Είναι πολύ περισσότερα από αυτό. Είναι ένα καλοκαίρι γεμάτο χαρές και στιγμές, εικόνες, οι οποίες θα μείνουν αξέχαστες».

Τώρα που έχει περάσει λίγος χρόνος, το τέταρτοι στον κόσμο πώς σου ακούγεται; Σου έχει μείνει λίγο ένα ‘μπορούσαμε και καλύτερα κι εκεί’;
«Κάναμε μια πολύ μεγάλη προσπάθεια και προσπαθήσαμε για το καλύτερο. Σίγουρα όμως θα μπορούσαμε καλύτερα. Πιστεύω αυτό είναι που σκεφτόμαστε όλοι».

Πόσο κίνητρο είχατε μπαίνοντας στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, ακριβώς εξαιτίας του Παγκοσμίου;
«Είχαμε μεγάλο κίνητρο! Θέλαμε να πάμε ψηλότερα, γιατί πρώτα από όλα το αξίζαμε εμείς οι ίδιοι! Έτσι νιώθαμε όλοι».

Η παρουσία της Εθνικής Ομάδας στην Α’ Φάση, τώρα που τα βλέπεις τα πράγματα από κάποια απόσταση, τι σας έδωσε; Σας έδεσε περισσότερο, σας πείσμωσε, σας δίδαξε ή απλά ήταν δύο άτυχα αποτελέσματα;
«Επειδή μιλήσαμε για κίνητρο... Οι δύο αυτές ήττες ήταν το μεγαλύτερο κίνητρο για εμάς, διότι εκείνη την στιγμή κανείς δεν πίστευε ότι θα μπορούσαμε να κατακτήσουμε την πρώτη θέση, τον τίτλο. Ήταν ίσως η στιγμή που μας ένωσε περισσότερο από κάθε άλλη και μας βοήθησε να προχωρήσουμε ακόμη πιο αποφασισμένοι».

Πώς αντιδράσατε μεταξύ σας στην προοπτική ενός πρόωρου αποκλεισμού και της έντονης κριτικής;
«Δεν υπήρχε κάποια αντίδραση ιδιαίτερη. Μείναμε όλοι συγκεντρωμένοι, μείναμε όλοι προσγειωμένοι και δεν μας απασχολούσε τι θα πουν οι άλλοι για εμάς. Κάποια από τα παιδιά ενοχλήθηκαν λίγο περισσότερο, αλλά το ξεπεράσαμε γρήγορα όλοι μαζί, μένοντας ομάδα».

Υπήρξε μία ατάκα κάποιου, μια κουβέντα που να έκανε τη διαφορά για εσάς ή για σένα προσωπικά;
«Μιλήσαμε αρκετά, ειπώθηκαν πολλές ατάκες για να θυμάμαι κάποια συγκεκριμένη μόνο. Ο ένας προσπαθούσε να στηρίξει και να δώσει κίνητρο στον άλλον».

Είσαι από τους παίκτες-μαχητές... Στο πρώτο ημίχρονο του τελικού ήσουν λίγο... αλλού. Σε κυρίευσε το άγχος;
«Ναι... Έτσι ήταν... Δεν ξέρω τι είχα πάθει... Σίγουρα είχα άγχος, αλλά κυρίως δεν είχα καταλάβει ακόμα ότι παίζω για χρυσό!»

Στο δεύτερο ήταν σαν να βγήκε αυτό το ‘φέρτε μου τον Κορκμάζ τώρα’ που έλεγες γελώντας μετά τον ημιτελικό, μέσα στην ενέργεια, παρά το ότι μόλις είχε τελειώσει ένας δύσκολος αγώνας. Πόσο πρόκληση ήταν για σένα το να μαρκάρεις τον συγκεκριμένο παίκτη;
«Είναι ένας καταπληκτικός παίκτης και όταν έχω μια τέτοια πρόκληση απέναντί μου μ’ αρέσει να δείχνω ποιος πραγματικά είμαι και τι αξίζω. Είναι ένας τρόπος να κάνεις και ένα βήμα μπροστά».

Κάποια στιγμή σε μια κουβέντα είπες «δεν σουτάρω μόνο, παίζω και άμυνα». Τι σε έκανε το πεις αυτό; Το λες με... παράπονο ή για να μας συστηθείς καλύτερα;
«Η αλήθεια είναι πως ένα παράπονο το έχω. Κανείς δεν με πίστεψε ότι θα μπορούσα να παίξω άμυνα. Αλλά θέλω και μπορώ. Κυρίως θέλω να δείξω στον κόσμο ότι δεν είμαι μόνο ένας καλός σουτέρ. Μου αρέσει να κάνω πολλά πράγματα στο γήπεδο. Θέλω να δείξω την αληθινή μου ταυτότητα ως παίκτης».

Πόσο ρόλο έπαιξε η παρουσία του κόσμου; Φαίνεσαι και παίκτης που θα πάρει δύναμη από τον κόσμο...
«Η παρουσία του κόσμου ήταν καταλυτική. Ήταν ο έκτος παίκτης με ό,τι θετικό και καλό κρύβει αυτή η έκφραση. Ήταν η μεγαλύτερη πηγή ενέργειάς μας!»

Θα περιγράψεις μόνος σου τη στιγμή που σας καλεί ο Βασίλης (Χαραλαμπόπουλος) για να σηκώσετε το τρόπαιο; Πώς σου φάνηκε ως κίνηση;
«Με τον Βασίλη είμαστε μαζί πολλά χρόνια στις μικρές εθνικές ομάδες. Είχαμε πει πως θα το κάνουμε μαζί όταν ερχόταν η στιγμή. Πιστεύω πως και με αυτή του την κίνηση δείχνει και τον χαρακτήρα του. Είναι πολύ καλός παίκτης, αλλά είναι και ένας πραγματικά καλός άνθρωπος!»

Αν σου έλεγα να κρατήσεις μία στιγμή από όλη τη διοργάνωση, ποια θα ήταν και γιατί; Εκτός φυσικά από τη στιγμή της... κούπας.
«Θα έλεγα πως ήταν η συσπείρωσή μας μετά τις δύο ήττες. Ήρθαμε ακόμη πιο κοντά, παρά το ότι έτσι κι αλλιώς είμαστε δεμένοι μεταξύ μας».

Πόσο οικογένεια είσαστε; Και πόσο ρόλο παίζει αυτό ουσιαστικά;
«Παίζει μεγάλο ρόλο, διότι εάν είσαι ομάδα φέρνεις τις νίκες. Είναι ο μοναδικός τρόπος για να φτάσεις κάπου, να κατακτήσεις κάτι. Και πάντα πρέπει να επικρατεί καλό κλίμα μέσα στην ομάδα. Αλλιώς δεν πρόκειται να φτάσεις πουθενά».

Πόσο έτοιμος ήσουν για όλη αυτή την αγάπη από τον κόσμο και την τρέλα των δύο επόμενων ημερών; Ζήσαμε και παρακολουθήσαμε απίστευτες σκηνές...
«Δεν ήμουν καθόλου έτοιμος μπορώ να πω! (γελάει) Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι έχουμε καταφέρει. Αυτό που έχω σίγουρα καταλάβει είναι πως οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο για όλη αυτή την αγάπη!»

Τι σήμαινε η κίνησή σας να τρέξετε προς το σημείο που κάθονταν οι οικογένειές σας στην εξέδρα με το τέλος της αναμέτρησης;
«Η οικογένεια είναι αυτή που διαμορφώνει τους χαρακτήρες μας και το τι άνθρωποι είμαστε. Χωρίς αυτούς η ζωή είναι άδεια! Οφείλουμε όλοι ένα μεγάλο ευχαριστώ για τη μεγαλύτερη αγάπη στον κόσμο και την πιο σημαντική, αυτή που μόνο η οικογένεια μπορεί να προσφέρει».

Πόσο έτοιμοι είστε να παίξετε ως πρωταθλητές Ευρώπης στη Β’ Κατηγορία; Το έχετε συζητήσει μεταξύ σας;
«Ναι και είμαστε πανέτοιμοι. Θέλουμε να ζήσουμε κάτι παρόμοιο και με την Εθνική Νέων Ανδρών. Κι αυτό περνάει από το πρωτάθλημα Β’ Κατηγορίας και το ξέρουμε».

Τι σημαίνει για σένα η κλήση στο All Star Game U18?
«Είναι μια μεγάλη τιμή για εμένα αυτή η κλήση και την εκλαμβάνω ως μια ανταμοιβή της σκληρής δουλειάς που έχω κάνει».

Εκτός από το χρυσό έχει προκαλέσει εντύπωση σχετικά με σένα και η δήλωση που έκανες σε πρόταση για μεταγραφή ‘δεν είμαι έτοιμος ακόμη’. Θέλεις να μας εξηγήσεις, γιατί πήρες αυτή την απόφαση. Δύσκολα λέει κάποιος όχι σε μια μεταγραφή.
«Είναι καθαρά απόφαση αυτογνωσίας. Πολλά παιδιά στην ηλικία μας βλέπουν τους άλλους που κάνουν μεταγραφές και δελεάζονται. Βέβαια όλο το spotlight πέφτει στην Α1, αλλά ποτέ μου δεν θέλω να το κυνηγήσω αυτό. Θέλω να μείνω συγκεντρωμένος, ήρεμος και με το κεφάλι κάτω και να παίξω το μπάσκετ που αξίζω με υπομονή. Και όταν έρθει η ώρα όλα θα γίνουν».

Κάποια στιγμή πριν από αρκετό καιρό, κάπου φαινόσουν ίσως λίγο απογοητευμένος, όχι τόσο αφοσιωμένος όπως τώρα σε αυτό που κάνεις. Επέστρεψες όμως καλύτερος από ποτέ με τη διαφορά να φαίνεται και στο σώμα και σε ό,τι κάνεις στο παρκέ. Τι ήταν αυτό που σε άλλαξε και σε έκανε να επιστρέψεις πολύ πιο δυναμικά;
«Θα είμαι ειλικρινής... Έφτασα σε σημείο να ζηλέψω κάποιους από τους συμπαίκτες μου και κάπου μέσα μου μπήκε η αμφιβολία, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως δεν θα μπορούσα να τα καταφέρω κι εγώ. Αλλά εκεί ήταν που είπα μέσα μου πως αυτή είναι η επιλογή της ζωής μου. Ο Θεός μου έδωσε ένα ταλέντο και πιστεύω αυτό είναι η ωριμότητα, ο τρόπος σκέψης και όχι μόνο το μπάσκετ. Γι’ αυτό ανέλαβε το μυαλό. Έβαλα καλά στο μυαλό μου να δουλέψω σκληρά και αυτό έκανα, χωρίς να ξεστρατίσω από το σημείο αυτό και μετά ούτε μια στιγμή. Και είμαι αποφασισμένος: Θα μπορέσω να τα καταφέρω!»

http://www.gazzetta.gr/basketball/article/...nan-kinitro-mas

Καλά σε χαρακτηρίζουν μερικοί μερικοί παιδί του copy-paste..!!!!!!!!!!!!!!!

Συνεχίζοντας τις συνεντεύξεις των χρυσών εφήβων ( ως ειδικός του copy-paste ) πάμε σε μία που έδωσε ο Δίπλαρος στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (και αναδημοσιέυει το sda) και θα συζητηθεί ...Πολύ !!Το "γιατί " θα το ανακαλύψετε διαβάζοντας την ...Για όσους βαριούνται ...τα υπογράμμισα!


«Η γενιά μου, ικανή να αλλάξει την Ελλάδα!»


Ο Νίκος Δίπλαρος ήταν εκ των πρωταγωνιστών της Εθνικής Εφήβων στη πορεία της μέχρι το χρυσό μετάλλιο στο Eurobasket και σε συνέντευξή του μίλησε για την άμυνα που τους οδήγησε στη κορυφή και τη σκληρή δουλειά που φέρνει την επιτυχία. Τι είπε για Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό.

Αναλυτικά η συνέντευξή του στην «Εφημερίδα των Συντακτών»:

Ο 18χρονος Πατρινός Νίκος Δίπλαρος, όπως όλοι οι νέοι της εποχής μας, υποχρεώθηκε να «κυνηγήσει» το όνειρό του μέσα σε δυσοίωνες συνθήκες. Μπορεί τίποτα να μην του ήρθε βολικά, όμως εκείνος συνέχισε να παλεύει, διαμορφώνοντας την προσωπικότητά του με μια καθημερινή μάχη για μικρές ή μεγάλες νίκες.

Η τελευταία και πιο τρανταχτή ήταν η καθοριστική συμμετοχή του στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα μπάσκετ με την Εθνική Εφήβων. Δεν πάει πολύς καιρός που άφησε τον τοπικό Εσπερο για να ενταχθεί στο ρόστερ της ΑΕΚ. Θαυμαστή η ωριμότητα του σούτιγκ γκαρντ, ένα από τα επτά παιδιά της οικογένειας με γονείς δύο δασκάλους-γυμναστές:

«Το κύριο προσόν της Εθνικής ήταν η δυνατή άμυνα! Υπήρχαν και άλλα προτερήματα αλλά αν δεν παίζαμε τέτοια άμυνα… Σημαντική και η ικανότητά μας να διορθώνουμε τα λάθη μας. Στον τελικό με τους Τούρκους μπήκαμε φοβισμένοι αλλά…».

- «Φοβισμένοι»; Γιατί; Είχε προηγηθεί πετυχημένη πορεία, παίζατε σε ελληνικό έδαφος… Η αιτία του «φόβου»;

«Η ευθύνη! Είμαστε έφηβοι και για όλους μας ήταν ο πρώτος τελικός… Στο ημίχρονο όμως, ο προπονητής μας κατάφερε να μας αποφορτίσει και μπήκαμε αποφασισμένοι για το καλύτερο στο δεύτερο ημίχρονο».

Πιεσμένοι νέοι στην Ελλάδα του 2015 που ανακάμψατε και τα καταφέρατε. Οπως θέλουν πολλοί άλλοι στην ηλικία σας, ενώ ακούνε Σειρήνες παρακμής.

«Ναι, αλλά όσο πιο πολύ δουλεύεις-προετοιμάζεσαι για το δύσκολο παιχνίδι, κάθε άλλο εμπόδιο στη ζωή σου, είναι πιθανό να βρεις τη λύση. Δυνατή προπόνηση. Αυτό ήταν το μυστικό της Εθνικής Εφήβων, που δεν είναι… μυστικό αλλά κανόνας για να πετύχεις. Τα προβλήματα των παιδιών της ηλικίας μου δεν είναι ίδια, αλλά μόνο με θέληση, επιμονή και πολλή δουλειά κτίζεις το καλύτερο αύριο, ό,τι κι αν κάνεις. Και ποτέ μην το βάζεις κάτω. Αυτό λέω σε πιεσμένους συνομήλικους, με ό,τι κι αν ασχολούνται.

Βλέπω γύρω μου, σε κάθε χώρο, νέα παιδιά, συνειδητοποιημένα, επιφυλακτικά πριν πουν ή κάνουν κάτι, ώριμα. Εμείς τα παιδιά της Εθνικής Εφήβων συχνά λέγαμε μεταξύ μας πριν από τα παιχνίδια ότι είναι όμορφο να δώσουμε χαρά στον κόσμο που θα μας δει και πιέζεται στην εποχή μας. Ξέραμε τη σημασία που θα είχε κάθε νίκη μας για μια, έστω στιγμιαία, αλλαγή της διάθεσης κάθε συμπατριώτη που θα έβλεπε το παιχνίδι. Γενική ωριμότητα των νέων που με κάνει αισιόδοξο ότι η γενιά μας μπορεί να αλλάξει την Ελλάδα».

- Δεν θα πω ότι μιλάς σαν κοινός πολιτικός, απ' αυτούς που σπέρνουν ψέματα, αν δεν ήξερα πως ακούω 18χρονο, μεγαλωμένο σε ιδιαίτερες συνθήκες…

«Εχεις δίκιο. Η οικογένειά μου έχει επτά παιδιά. Ωρίμασα πριν από την ώρα μου. Οι γονείς μάς συμβούλευαν πάντα «να στηρίζεσαι στην αξία, στις δικές σου δυνάμεις, μην περιμένεις από άλλους να σε βοηθήσουν!». Σπούδασα αγάπη στο σπίτι μου, δίπλα σε έξι αδέλφια. Αγωγή χρήσιμη και στο γήπεδο. Επαιξα και για τους γονείς μου επειδή μας μεγάλωσαν με πίεση, αγωνία… Μας έδωσαν εφόδια και θέλω τώρα να τους δίνω χαρά».

Προ ημερών η ΑΕΚ ανακοίνωσε την απόκτησή του. Η ΑΕΚ, όμως, δεν είναι προορισμός! Αφοπλιστική η ειλικρίνεια του Νίκου:

«Η ΑΕΚ είναι νέα αρχή, έχω όρεξη για δουλειά, αλλά στην εποχή μας ζητώ το καλύτερο για τον εαυτό μου και θέλω να παίξω τώρα καλά ώστε να πάω μια μέρα στον Ολυμπιακό ή στον Παναθηναϊκό…».

- Ποιας ομάδας είσαι οπαδός;

«Του Ολυμπιακού».

- Και λες καθαρά «γιατί όχι και στον Παναθηναϊκό». Θαυμαστό θάρρος!

«Δεν είμαι φανατισμένος και μου αρέσει το καλό μπάσκετ. Δεν έχω πρόβλημα λοιπόν».

- Τα σύγχρονα πρότυπά σου…

Από τους Ελληνες, ο Σλούκας… Γρήγορος, μοιάζω στο δικό του στιλ όταν παίζω. Και από ξένους, ο Γιασικεβίτσιους… Οι ασίστ που δίνει είναι μάθημα για μένα.





http://www.sdna.gr/gr/basket/ethniki-omada...ei-tin-ellada-/

Αν και ειναι νωρις πολυ ακομα,αλλα για να ξεφυγουμε λιγο απο το κακο κλιμα (παιδων),θα παραθεσω στη παραπανω φωτο κατα την ταπεινη μου αποψη την ομαδα που θα ηθελα να δω του χρονου στη διοργανωση ευρωπαικο εφηβων.



Μωραιτης 190,1999
εξαιρετικο PG,ισως ο πιο ωριμος απο ολα τα παιδια και εξαιρετικο μπασκετικο ΙQ


Eρμειδης 192,1998
εξαιρετικος σκορερ,μπορει να παιξει και σαν PG (εναλλαγη με Μωραιτη)


Λουντζης 196,1998
Αν και προοριζεται για PG (λογο Μωραιτη) θα τον εβαζα σαν SF ,καλο υψος,ανοιγμα χεριων και εξαιρετικος αμυντικος και ριμπαουντερ για το υψος του


Κ.Αντετακουμπο 208,1998
Η αληθεια ειναι οτι δεν τον εχουμε παρακολουθησει για να βγαλουμε ασφαλη συμπερασματα,το μονο βεβαιο ειναι οτι ειναι καλυτερος σουτερ απο τα δυο μεγαλυτερα αδελφια του (δεν ηταν και δυσκολο βεβαια αυτο),εχει ομως καλη σωματοδομη υψος αλτικοτητα ταχυτυτα,ελπιζω να ειναι η ευχαριστη εκπληξη του επομενου καλοκαιριου


Χρηστιδης 206,1998
Ο καλυτερος ψηλος αυτης της γενιας,στο ευρωπαικο παιδων 14 ηταν ο καλυτερος παικτης της εθνικης μας με 13,9π-8,4ρ


Σκουφης 190,1998
Ο καλυτερος πασερ αυτης της γενιας


Γοργονης 192,1998
εξαιρετικο γκαρντ


Ταρλας 198,1998
Το αμερικανακι της παρεας,δυναμικο φοοργορντ


Ταταρης 205,1998
Θα δωσει πολλες βοηθειες κατω απο τη ρακετα


Βυρλας 206,1999
Ισως ο καλυτερος ριμπαουντερ αυτης της γενιας και ο μεγαλος απων απο το ευρωπαικο παιδων φετος

Ποια αλλα παιδια πιστευεται οτι θα μπορουσαν να βοηθησουν την εθνικη το επομενο καλοκαιρι και που μπορει να φτασει αυτη η ομαδα

Ε εντάξει, ο Μπαρλάς ήταν μια κατηγορία μόνος του, τόσο βισματικός παίκτης δεν παίζει να έχει ξαναπάρει τίτλο. Άσος με τρίπλα στη μασχάλη, χτίστης, χαζός, κακός αμυντικός και να παίζει μπροστά από Παπαδάτους και Καλαϊτζήδες. Τον θεωρώ τη μεγαλύτερη μπασκετική απάτη στην ιστορία των εθνικών ομάδων.

Χωρίς σκέψη ( αλλά με ένα απλό γκουγκλάρισμα ) μπορώ να σου πω τα 5 παιδιά που ήταν στην 12αδα παίδων πέρυσι το καλοκαίρι και δεν συμπεριλήφθησαν στην 12αδα από σένα .
Έτσι για την συζήτηση .

Θανάσης Μπολάτογλου SF 28.03.1998
Χρήστος Κούτρας SF 10.01.1998
Δημήτρης Χατζηκυριακίδης PG 31.10.1998
Ευστάθιος Παπαδάκης PF 18.08.1998
Δημήτρης Κουρέπης C 23.03.1998


Τον Παπαδάκη τον προτείνω

ξεχασες τον αγραβανη που ηταν προσωπικη σου επιλογη και τον επεβαλες μεσω του φορουμ
κοπηκε απο τους τελευταιους φετος αρα μαλλον θα ειναι σιγουρα στην επομενη ομαδα


στο παγκοσμιο ξεκινουσε βασικος αλλα ο καλαιτζης επαιζε περισοτερο χρονο
σε πανευρωπαικο παιδων και εφηβων ηταν απο τους κορυφαιους ειδικα στο εφηβων οταν ειχαμε ερθει 6οι και αν δεν γινοταν το παγκοσμιο στη χωρα μας δεν θα ειχαμε προκριθει

Όπως τα λες Χαχα!
Για να ψηθεί τον πήραν πήραν φέτος ,ισχύει.

για το γρηγοριαδη που παιζει στους τιτανες δραμας τι γνωμη εχετε; καλος σκορερ με μεγαλο χρονο συμμετοχης στο πρωταθλημα γ εθνικης

Στην ομάδα AAU που έπαιξε την Άνοιξη ήταν αναπληρωματικός, με καλό όμως χρόνο συμμετοχής. Με 18% στα τρίποντα και 56.4% στις βολές δεν ξέρω αν θα τον έλεγα καλό σουτέρ.

Στατιστικά εδώ. Προς το παρόν έχει προτάσεις από το Iowa State και το Memphis. Το scout του δίνει 4 αστέρια και τον κατατάσσει 69ο ανεξαρτήτως θέσης. Στην εθνική πιθανότατα έχει θέση του χρόνου. Αν μη τι άλλο θα προσφέρει αθλητικότητα που δεν μας περισσεύει.

Δεν ξέρω αν το έριξε στα βάρη και χάλασε το σουτ ή φταίει που είναι πιο μακριά η γραμμή ή οτιδήποτε ,αλλά όταν ήταν στην Ελλάδα(στον Φιλαθλητικό),είχε πολύ καλό σουτ(τρίποντο).
Τον είχα  δει με τα ματάκια μου

καποιοι απο τους φετινους (πρωταθλητες ευρωπης) εφηβους παντως του χρονου θα παιζουν σαν νεοι ντερμπυ με ισλανδια,μαλτα και πορτογαλλια για την ανοδο στην α κατηγορια

Ας παιξουν και τι εγινε ? Δεν τους φεραμε και απο το nba να χουν τετοια θεματα απο τα 18 τους. Την εθνικη εκπροσωπουν που αλλοι θα εδιναν τα παντα για να παιξουν