QUOTE (nikefalin @ Sep 23 2017, 14:02 )

κοίτα οι sugar daddies με το που θα τους κουνήσει κάποιος μπόλικο και φρέσκο μαρούλι θα πετάξουν τον μπέρτι και την παρέα του στα σκουπίδια.Θα χει πολύ γέλιο μια τέτοια ιστορία, ειδικά με τους σιτιζόμενους από τα αποκλειστικά δικαιώματα κονδυλοφόρους, πως εν μια νυκτί θα αρχίσουν να βγάζουν όλα τα άπλυτα του στη φόρα. Έχουν να πέσουν απο τα σύννεφα...πάρα πολλοί.
Όσο όμως το περισσότερο μαρουλάκι (γιατι για την ώρα το επίπεδο χορηγιών της Ευρωλίγκας είναι επιπέδου.....ελληνικής ποδοσφαιρικής σουπερλίγκας, της δε fiba ακόμα παρακάτω) το χει ο μπέρτι θα ναι μαζί του.
Το μαρουλι παρα τα οσα ισχυριζονται πολλες φορες οι πολιτικοι μας(

) δεν εμφανιζεται μαγικα.Η φιμπα περσι στις αρχες που οπως λεει ο benchwarmer εδινε κλειστα συμβολαια υποσχοταν περισσοτερα λεφτα απο την ευρωλιγκα
Δεν την απερριψαν ολοι κατευθειαν,καποιοι οπως ο παναθηναικος συζητησαν μαζι τους αλλα ποτε δεν μπορεσαν να δειξουν πως θα εβρισκαν τα περισσοτερα λεφτα που υποσχονταν
Τωρα οι ομαδες ενε δεσμευμενες με κλειστα 10ετη συμβολαια και οποιος μεγαλος χορηγος θελησει να επενδυσει στο μπασκετ θα παει εκει που υπαρχουν οι μεγαλυτερες ομαδες
http://www.sdna.gr/mpasket/kosmos/article/...ket-se-apognosiΕνα πολυ καλο αρθρο
QUOTE
Στο περιθώριο του αποχαιρετιστήριου φιλανθρωπικού αγώνα προς τιμήν του ο Ντούσαν Ιβκοβιτς εξέφρασε μια μεγάλη αλήθεια, που δεν λένε να εμπεδώσουν οι αντιμαχόμενες FIBA και Euroleague Basketball. «Αυτή τη στιγμή δεν δείχνουν έτοιμοι να συναντηθούν για να βρουν μια λύση, αλλά και δεν καταλαβαίνουν προς τα που οδεύει το μπάσκετ», υποστήριξε ο Σοφός κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου, αλλά… στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα!
Το ευρωπαϊκό μπάσκετ βρίσκεται σε τρομερό αδιέξοδο και αν δεν βρεθεί λύση άμεσα θα οδηγηθούμε σε καταστροφικές συνέπειες. Για να μην μακρηγορώ. Το μπάσκετ είναι πεδίο υπερτροφικών εγωισμών και αυτή τη στιγμή η FIBA και η Euroleague Basketball εξαντλούν τα όρια του εγωισμού τους. Ειδικά, η FIBA όμως, που είναι η υπερκείμενη αρχή του παγκόσμιου μπάσκετ (κανονικά θα έπρεπε να είναι πάνω και από το ΝΒΑ, καθώς ιδρύθηκε το 1932, ενώ το ΝΒΑ το 1946), ξεχνά μια νευραλγική παράμετρο. Ότι οι καλαθοσφαιριστές είναι ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ.
Δεν αγωνίζονται για την πλάκα τους, τη δόξα και την υστεροφημία. Η μάλλον έχουν και αυτά τα στοιχεία στην ψυχή τους, γιατί το μπάσκετ για αυτούς ξεκίνησε (και ίσως συνεχίζεται) ως διασκέδαση, αλλά το κάνουν επαγγελματικά, υπογράφουν συμβόλαια για το προς το ζην και το ευ ζην και πάντα λειτουργεί στο υποσυνείδητό τους ότι η καριέρα τους έχει ημερομηνία λήξης. Τώρα που το θυμήθηκα δεν υπάρχει πιο ανόητο μότο από εκείνο που χρησιμοποιούσε παλαιότερα η FIBA, διότι το «We are Basketball» οι μόνοι που νομιμοποιούνται να το επικαλούνται είναι οι παίκτες και όχι οι παράγοντες!
Στο θέμα των «παραθύρων» φαίνεται να έχουν όλοι δίκιο. Για την οικονομία της συζήτησης, θα συμφωνήσω ότι θα μπορούσε η Euroleague Basketball να μην τοποθετήσει αγώνες της πάνω στα δύο «παράθυρα» της FIBA, ούτως ώστε να μην δημιουργηθεί κομφούζιο. Συζητώντας, ωστόσο, με σοβαρούς παίκτες της Euroleague, με εκατοντάδες αγώνες και τίτλους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι ουδέποτε ρωτήθηκαν για τα «παράθυρα» της FIBA, αντιθέτως έχουν συμμετάσχει σε συζητήσεις -έστω δια των αρχηγών στις ομάδες τους- με την Ευρωλίγκα.
«Οταν, Κώστα, με καλέσει η Ομοσπονδία να παίξω στα προκριματικά και ο σύλλογός μου δεν μου επιτρέψει να πάω, δεν θα έχω περιθώριο από το να υπακούσω στον σύλλογό μου. Θα είναι πάνω από τις δυνάμεις μου. Δεν μπορώ να πω παίρνω το αεροπλάνο και έρχομαι», ξεκαθάρισε με ειλικρίνεια διεθνής μπασκετμπολίστας, που ασφαλώς και κόπτεται για το καλό του αθλήματος, αλλά είναι επαγγελματίας και οφείλει να ακολουθήσει την οδηγία της ομάδας, που τον πληρώνει. Σαφώς και θέλει να (ξανα)παίξει στην Εθνική, αλλά αν αυτό συγκρούεται με το συμφέρον του συλλόγου του, δυστυχώς δεν θα μπορέσει να το κάνει.
Ένας άλλος παίκτης, κατέθεσε μια διαφορετική, αλλά εξίσου σημαντική ένσταση. «Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν θα καλέσουν τους παίκτες του ΝΒΑ και ότι στο μάτι του κυκλώνα βρίσκονται μόνο οι παίκτες της Ευρωλίγκας. Μήπως κάποιοι από τους σταρ της διοργάνωσης δεν είναι εφάμιλλοι με τους παίκτες του ΝΒΑ;», αναρωτήθηκε και πρόσθεσε: «Ηθελα να ‘ξερα τι θα έκαναν ο Γκαρμπαχόσα, ο Τούρκογλου και ο Κιριλένκο σε μια τέτοια περίπτωση».
Μπήκα στη λογική να του απαντήσω: Θα ακολουθούσαν την οδηγία των συλλόγων τους και θα έλεγαν και ένα τραγούδι! Με τη διαφορά ότι ο μεν Γκαρμπαχόσα θα ερχόταν σε δύσκολη θέση, εφόσον θα αγωνιζόταν στην Ευρωλίγκα, οι δε ΑΚ47 και Τούρκογλου δεν θα είχαν κανένα πρόβλημα, καθώς πέρασαν το μεγαλύτερο κομμάτι της καριέρας του στο ΝΒΑ. Είναι λογική αυτή η διάκριση; Όχι βέβαια! Τώρα, όμως, που έγιναν Πρόεδροι Ομοσπονδιών και συμμετέχουν στις συναντήσεις της FIBA (και της Euroleague Basketball να συμμετείχαν, το ίδιο θα έλεγα), έχουν εντελώς διαφορετική συμπεριφορά, γιατί από τη μια θέλουν το καλό των εθνικών ομάδων τους και αυτό είναι θεμιτό, αλλά από την άλλη ξεχνούν ότι και εκείνοι υπήρξαν επαγγελματίες.
«Βάσει νόμου, όταν ένας παίκτης κληθεί στην εθνική, έχει την υποχρέωση να πάει. Και εμείς έχουμε την υποχρέωση να τους καλέσουμε για χάρη των φιλάθλων μας και των χορηγών μας», δήλωσε προ ημερών ο Γκαρμπαχόσα, αλλά κάνει ένα λάθος. Η Εθνική αποτελεί τιμή, υπερηφάνεια και ηθική υποχρέωση. Αντιθέτως, καλώς ή κακώς ο σύλλογος καθιστά έναν παίκτη επαγγελματία, που δεσμεύεται με συμβόλαιο και αν αρνηθεί να αγωνιστεί σε ένα ματς, η μια πλευρά μπορεί να καταγγείλει μονομερώς τη σύμβαση και να τον αποδεσμεύσει. Θυμίζω ότι τον Μάρτιο του 2008 η τότε ομάδα του αγαπητού Χόρχε, οι Τορόντο Ράπτορς, είχε υποβάλει μήνυση κατά της Ισπανικής Ομοσπονδίας, με το σκεπτικό ότι είχε επιβαρυνθεί η κατάσταση του ποδιού του στο Ευρωμπάσκετ 2007 και τρεις μήνες αργότερα είχε αναγκαστεί να περάσει το κατώφλι του χειρουργείου…
Για αυτό λέμε ότι το πρόβλημα είναι πολύπλοκο και χρειάζεται άμεση συνεννόηση μεταξύ των εμπλεκόμενων φορέων, ώστε να μην φτάσουμε στο σημείο να κληθεί ένας παίκτης, να αναγκαστεί να αρνηθεί και να κινδυνεύει με κυρώσεις από την εθνική Ομοσπονδία. «Δεν μπορούν να μας κάνουν τίποτε. Το πολύ πολύ να απαγορεύσουν στους παίκτες της Euroleague να ξαναπαίξουν στις Εθνικές Ομάδες», κατέθεσε την άποψή του ένας άλλος παίκτης. Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα φτάσουμε ως εκεί, τόσο χαμηλά, διότι θα πρόκειται για τεράστιο αυτογκόλ για το ίδιο το μπάσκετ, που τόσο έχει ταλαιπωρηθεί από τους εγωισμούς των φορέων.
Εκτιμώ ότι γενικότερα η FIBA κάνει ένα τεράστιο λάθος. Βγάζει στη σέντρα τον κακό Μπερτομέου (που σαφώς έχει κάνει σημαντικά σφάλματα, αφήνοντας πχ ολόκληρη Γαλλία εκτός Ευρωλίγκας, αλλά έχει δημιουργήσει μια πολύ ανταγωνιστική διοργάνωση, η οποία κτίζεται λιθαράκι - λιθαράκι από το 2000), αντί να έλθει σε επικοινωνία με τις ομάδες της Euroleague. Διότι η Euroleague Basketball είναι οι σύλλογοι, οι οποίοι διοικούνται από ιδιοκτήτες ή άλλα ιδιοκτησιακά μοντέλα. Ο κακός Ισπανός, λοιπόν, που έβαλε παιχνίδια πάνω στα παράθυρα της FIBA, εκπροσωπεί τις 16 ομάδες, άρα η FIBA όφειλε και οφείλει να απευθυνθεί σε αυτές για να βρει μια λύση, προτού να είναι αργά.
Το αποκλείουμε να έχει πάρει ο Μπερτομέου εντολή από τς ομάδες, ώστε να βάλει ματς πάνω στα παράθυρα της FIBA; Οι σύλλογοι δηλαδή να μην επιθυμούν προκριματικούς αγώνες εν μέσω της αγωνιστικής σεζόν; Και να πουν «δεν αφήνουμε τους παίκτες, κόψτε τον λαιμό σας». Το θεωρώ πολύ πιθανό, για αυτό άλλωστε ενίστανται ως προς το καλαντάρι οι κορυφαίες προσωπικότητες (Ομπράντοβιτς, Γιασικεβίτσιους, Μεσίνα κλπ)…
Πρέπει να βρεθεί λύση άμεσα. Μια λύση, όμως, που να είναι δίκαιη για όλους. Και να μην κάνει διακρίσεις ανάμεσα στους παίκτες του ΝΒΑ, της Ευρωλίγκας ή του Τσάμπιονς Λιγκ. Μια λύση, που δεν θα δημιουργεί κομφούζιο, ούτε θα φέρνει σε δύσκολη θέση τους πραγματικούς πρωταγωνιστές των παρκέ. Μια λύση, που θα εφαρμόζει τους ίδιους κανονισμούς στο άθλημα σε όλο τον πλανήτη, όπως συμβαίνει στο ποδόσφαιρο, που ήταν, είναι και θα είναι ο «Βασιλιάς των Σπορ». Μια λύση, που θα ικανοποιεί παίκτες, προπονητές και διοικήσεις. Καθίστε, λοιπόν, στο ίδιο τραπέζι και βρείτε την, προτού να είναι αργά! Αντε, γιατί πολύ μας έχετε ζαλίσει τον έρωτα (για το μπάσκετ)!