Eνταξει οκ,το να λεμε οτι επιθετικα πχ ο Διαμαντιδης ειναι Σιγαλας και Μποουεν,και ο Σπανουλης Εντι Τζονσον και Κομπε,απλα δεν ανταποκρινεται σε κανενα συμπαν.Ο Διαμαντιδης ειναι παρα πολυ καλος επιθετικος παικτης,και ικανοτατος σκορερ,και οποτε χρειαστηκε το απεδειξε,απλα δεν ειναι αυτο το στυλ παιχνιδιου του,να παιρνει τη μπαλα και να κανει ταρζανιες.

Επισης να πω οτι διαφωνω με αυτο που ειπε ο yorgos,πως ο Σπανουλης εχει βελτιωθει αμυντικα στον Ολυμπιακο.
Προσωπικα πιστευω πως στην εποχη του στον Παναθηναικο ηταν πολυ καλυτερος αμυντικος,και δεν ειναι τυχαιο οτι αυτος αναλαμβανε το μαρκαρισμα του αντιπαλου καλου κοντου.

Προσωπικά δεν το βλέπω για θεωρία. Πιο πολύ για οπαδικό μου βγαίνει.
Θεωρία θα ήταν μια συζήτηση για το πως κερδίζονται τα παιγνίδια, με επίθεση ή άμυνα. Ποιες οι ισορροπίες κτλ

Τώρα τι συζητάμε?
Εδώ γίνεται διακοπή ή τραυματίζεται παίκτης και αλλάζει η ροή ή παιζουν ρόλο οι έδρες, ο τρόπος που σφυρίζουν οι διαιτητές κτλ. Πως θα βγει άκρη με διαφορετικό είδος παικτών, διαφορετικές συνθήκες (προπονητές, συμπαίκτες, αντίπαλοι, μέχρι και ηλικία έστω οριακά...)

Δεν συγκρίνεις τον φούφουτο με τον Διαμαντίδη ή τον Σπανούλη, τους κορυφαίους. Συγκρίνεις δύο κορυφαίους.
Προσωπικά οτιδήποτε άλλο απο το ο ένας υπερτερεί εδώ, ο άλλος εκεί επαναλαμβάνω με ξεπερνά.
Θα έβαζα στοίχημα ότι η συντριπτική πλειοψηφία όσων παίρνουν ξεκάθαρη θέση υπέρ του ενός ή του άλλου, αν μπορούσε να γίνει να ήταν και οι δύο στο φόρτε τους και να γίνονταν ανταλλαγή σήμερα το βράδυ, αύριο το πρωί θα έλεγαν τα αντίθετα.

Θεωρείς όμως ότι οι δικοί μας θα έκαναν καριέρα στο ΝΒΑ σαν τους ΤζινομπιλοΠαρκερ?Θα γινόταν all star? Μέλη των καλύτερων 5δων?

Προσωπικά όταν κρίνω παίχτες τους κρίνω στο επίπεδο του ΝΒΑ και με κανονισμούς ΝΒΑ( ακόμα και αν δεν έπαιξαν ποτέ εκεί,προσπαθώ να εκτιμήσω τι θα έκαναν αν έπαιζαν). Όχι στο international στυλ που κρύβει ευκολότερα τα λιγότερα αθλητικά προσόντα

Πιστευω οτι θα γινοντουσαν ΚΑΛΟΙ ΠΑΙΧΤΕΣ ΣΤΟ ΝΒΑ. Σιγουρα οχι μεσα στους 15 καλυτερους γιατι χρειαζεσαι ΦΟΒΕΡΑ αθλητικα προσοντα για να εχεις τετοια κυριαρχια εκει (κατα κανονα υπαρχουν και ελαχιστες εξαιρεσεις πχ νας) . Το αν θα εισαι αλ σταρ η οχι ειναι και θεμα συγκυριων (πχ ορισμενοι χειροτεροι παιχτες ειναι αλλ σταρ ενω αλλοι καλυτεροι δεν εχουν γινει ποτε)...
Παντως γνωμη μου ειναι οτι θα μπορουσαν να κανουν πολυ καλη καριερα.

φυσικα οταν μιλαω για ΝΒΑ , εννοω να παει καποιος απο σχετικα μικρος (μαξιμουμ 24-25 ) και να μαθει και τον εκει τροπο παιχνιδιου. Δεν εννοω να παρεις το 30χρονο ΔΔ που εχει παθει πλυση εγκεφαλου επι 10 χρονια απο τον τροπο του ζοτς και να τον βαλεις ΝΒΑ για μια χρονια. Ολος ο κοσμος χρειαζεται μια προεργασια και εναν χρονο προσαρμογης.




Εγω οταν κρινω παιχτες τους κρινω αναλογα με την περισταση που θα χρειαστει να αντιμετωπισουν. Αν ειναι ΝΒΑ, τοτε τους κρινω με ΝΒΑ κριτηρια, αν ειναι ευρωλιγκα , τοτε με ευρωλιγκα κριτηρια.

Γιατι να κριθει καποιος με κανονες ΝΒΑ για να δουμε ποιος ειναι ο καλυτερος. Οι κανονες του ΝΒΑ ειναι κανονες που εχουν στρεβλωσει τον παραδοσιακο τροπο παιχνιδιου προς χαρην του θεαματος. Δεν διαφωνω με αυτους, αλλα κανουμε λες και οι ευρωπαιοι στην ευρωλιγκα αλλαξαν τους παραδοσιακους κανονες για να κρυβονται οι αδυναμιες τους ενω στην πραξη εχει γινει ακριβως το αντιθετο.

ΤΟ ΝΒΑ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΩΣΤΕ ΠΑΙΧΤΕΣ ΜΕ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΑΠ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ.

Η σκληρη ζωνη , τα 3 in the key, το πιο μακρινο τριποντο, οι μεγαλητερες διαστασεις του παρκε εχουν αλλαχθει ως κανονες ωστε να κρυβονται ορισμενες τεχνικες αδυναμιες παιχτων.

Γιατι λοιπον να κρινουμε ποιος ειναι καλυτεροσ και ποιος οχι με ΝΒΑ κανονες?

Εγω οπως ειπα, κρινω αναλογα με την περισταση. Εχω ξαναπει, αν εχει να διαλεξω πλευ για ΝΒΑ θα επαιρνα παρκερ. Αν ειχα να διαλεξω για ευρωλιγκα ο ΔΔ θα ηταν σιγουρα πιο πανω.

αυτο βεβαια δεν αναιρει οπως ειπα την αποψη μου οτι οι Σπαν/ΔΔ ενα πολυ καλο επιπεδο θα το ειχαν και στο ΝΒΑ.

Αλλωστε θεωρω οτι παιχτες με τετοια κυριαρχια στην ευρωλιγκα , ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην μπορουν να σταθουν στο ΝΒΑ. Η διαφορα στο επιπεδο ειναι υπαρκτη αλλα οχι σε τετοιο βαθμο που καποιος που κανει πλακα στην ευρωλιγκα να μην μπορει να σταθει στο ΝΒΑ.

Και οι κανονεσ πλεον εχουν σχεδον εναρμονιστει. Ο μποντιριογκα δεν θα μπορουσε να παιξει ΝΒΑ μαλλον (αν και μεχρι και εκει εχω αμφιβολιες ) αλλα τον καιρο που κυριαρχουσε ο ντεγιαν το τριποντο ηταν πολυ πιο κοντα , η επιθεση ηταν 30 δευτερα και οι κανονεσ αρκετα διαφορετικοι...τωρα δεν ειναι και τοσο διαφορετικοι ωστε να πιστευε σοβαρα κανεις οτι ο μυθος της ευρωλιγκα δεν μπορει να εχει θεση εστω βασικου απλα σε μια μετρια ομαδα στο ΝΒΑ....

Διαφωνώ τελείως και είναι πάρα πολύ ωραία συζήτηση να την κάνουμε, αν θες άνοιξε άλλο θέμα. Για μένα είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα συζήτηση από το πόση την έχει ο Σπαν κι ο ΔΔ.

ΟΚ. Έχουμε διαφορετική οπτική.Τους κρίνω με ΝΒΑ rules γιατί με τέτοιους παίζουν οι κορυφαίοι παίχτες. Εκεί είναι το κορυφαιο επίπεδο.
Δε με ενδιαφέρει πχ αν ο Ρόντο είναι χειρότερος από το ΔΔ στην Ευρώπη. Στο ΝΒΑ δε νομίζω να είχαν την ίδια επιρροή στις ομάδες τους γι'αυτό θεωρώ καλύτερο το Ρόντο(όχι το φάντασμα του που έπαιζε φέτος)

PARISINOS

θεωρώ πως σήμερα το μέτρο σύγκρισης για το πάνθεον των ευρωπαίων ή μη αμερικανών δεν μπορεί να είναι η ευρωλίγκα, παρά μόνον το ΝΒΑ και ίσως όσο αυτό είναι δυνατόν οι αγώνες των εθνικών ομάδων. Όσους τίτλους ευρωλίγκας και διακρίσεις να έχουν στην εδώ μεριά τα στάνταρ είναι αρκετά χαμηλά αφού στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, μεμονωμένες παρουσίες μεγάλων παικτών για κάποιους χ,ψ λόγους πάντα θα υπάρχουν αλλά πρέπει να αλλάξουν τα οικονομικά στην ευρωλίγκα προκειμένου να προσελκύσει πλειάδα μεγάλων παικτών για να μιλάμε από άλλη βάση.

σεβαστό το ότι από τα ηγεμονικά συμβόλαια μπορεί να λύνουν τα οικονομικά προβλήματα μέχρι και των δισέγγονών τους αλλά αδικούνται κατάφορα ιδίως αυτοί οι συγκεκριμένοι έλληνες που για διάφορους λόγους δεν μπήκαν στην διαδικασία του ΝΒΑ που θα εξέλισσε το παιχνίδι τους και θα τους έστελνε σίγουρα σε πολύ ανώτερο επίπεδο.

Ειδικά ο Διαμαντίδης αδίκησε πολύ τον εαυτό του ιδίως με τα σχόλια του ότι δεν μπορεί εκεί πέρα, θα μπορούσε απλά να μείνει στα σχόλια του δεν θέλω να δοκιμάσω αλλά για μένα έτσι χάνει μία καλή ευκαιρία να μπει στο πάνθεον εάν επηρεάζει και εκεί το παιχνίδι. Βέβαια ίσως και να φταίει το ότι μπορεί να μην ήταν αρκετά φιλόδοξος αλλά αυτό είναι άλλο θέμα η ουσία για μένα είναι ότι δεν μπορεί να διεκδικήσει θέση θρύλου στο πάνθεον με την παρουσία του μόνο σε διοργανώσεις β’ διαλογής πόσο μάλλον από την στιγμή που σταμάτησε από την εθνική τόσο νωρίς και ενώ είχε πάρα πολλά ακόμη να προσφέρει και να κερδίσει από την εθνική αν αναλογιστεί κανείς ότι ίσως το κορυφαίο του παιχνίδι με την εθνική ήταν και το τελευταίο του.

Εννοείτε ότι και για τον Πριτζόνι έχει πετάξει το πουλάκι, πήγε στα 37 του στο ΝΒΑ για μία συγκεκριμένη δουλειά και για πολύ μικρό ρόλο, είναι σαφές ότι δεν μπορεί να εξελίξει κάτι από το παιχνίδι του αφού πλέον δεν του το επιτρέπει και το σώμα του, μένει σε αυτά που έχει και προσπαθεί με την εμπειρία του και μόνο να προσφέρει συγκεκριμένα πράγματα σε ειδικές καταστάσεις του παιχνιδιού που ως ο βασικός PG της εθνικής Αργεντινής όλα αυτά τα χρόνια γνωρίζει με το παραπάνω

Δεν διαφωνώ σε αυτό που λες για τους πολλούς αμερικανούς απλά το πολύ κακό εδώ πέρα είναι ότι λείπουν οι Ευρωπαίοι που επίσης το επίπεδό τους έχει αλλάξει παρασάγκας σε σχέση με το παρελθόν και όπου ακόμη και ο σημερινός Πετσάρσκι δεν θα έπαιζε ευρωλίγκα σήμερα αλλά θα δοκίμαζε την τύχη του στο ΝΒΑ και θα εξέλισσε το παιχνίδι του, το γενικό μ.ο. πάντα ανεβαίνει δεν μπορεί να γίνει αλλιώς όλα εξελίσσονται, σκέψου μόνο ότι μέχρι και τα 80s εδώ πέρα το πρωτάθλημα δεν ήταν καν επαγγελματικό έτσι αντίστοιχα όπως και ο τότε παίκτης δεν έχει θέση στο σήμερα έτσι και ο σημερινός δεν θα έχει σε ομάδες μετά από 20-30 χρόνια. Η σύγκριση για τον καθένα γίνεται στην εποχή του. Πχ και στο ΝΒΑ δεν μπορείς πέρα από τα στατιστικά να συγκρίνεις Μάτζικ και Λεμπρόν άλλο παιχνίδι, άλλοι παίκτες με διαφορετικά σώματα και σαφώς άλλοι κανόνες και η προπονητική. Συγκρίνεις μόνο την επιρροή που μπορεί να έχουν στο άθλημα. Πχ προπονητικά ο Ομπράντοβιτς θεωρείτε ο κορυφαίος των κορυφαίων όχι μόνο επειδή έχει μαζέψει ένα τσουβάλι κούπες αλλά επειδή ταυτόχρονα έχει εξελίξει το παιχνίδι με νέες προπονητικές μεθόδους. Οι τίτλοι από μόνοι τους δεν λένε τίποτα ιδίως αν είσαι στην ελίτ, σημασία έχει και πως τους παίρνεις.

Για τους ευρωπαίους χωρίς παραστάσεις ΝΒΑ στα μάτια μου σήμερα είναι σαν να παίζουν σε μια καλή Α2 και παίρνουν τίτλους και βραβεία αλλά δεν κάνουν το επόμενο βήμα

Πχ θυμάμαι είχα κάνει ανάλογη ερώτηση σε κάποιο διεθνές φόρουμ πριν χρόνια για τον ποιον θεωρούν καλύτερο Διαμαντίδη ή Παπαλουκά? Και μου απαντούσαν περιπαικτικά σε στιλ να κάνουμε και σύγκριση μεταξύ Σκαλαμπρινι-Χαρπρινγκ… δεν συνέβαινε όμως το ίδιο όταν ρωτούσες Γκάλης ή Πετροβιτς

Jkidd13 εξέλαβες εντελώς λάθος το σκεπτικό μου. Σαφώς και δεν εννοώ αυτό που κατάλαβες

Με την καμία δεν ήταν ποτέ ανυπόληπτος επιθετικά ο Διαμαντίδης ακόμη και όταν πετούσε τα τούβλα στον Ηρακλή από μακριά ή τον παρακάλαγε ο Ομπράντοβιτς να τελειώνει την φάση αλλά με την καμία δεν είναι και προικισμένος. Αυτό που δεν χωράει αμφισβήτηση είναι ότι μάλλον έχει δουλέψει όσο κανείς άλλος για να διορθώσει τις αδυναμίες του

O πραιμ Κιριλενκο(που δεν ηταν ακριβως πραιμ,ειχαν αρχισει να μαζευονται πολλοι τραυματισμοι στο κορμι του) ειχε διαστημικα στατιστικα στην Ευρωλιγκα.Εγω δεν μπορω να τον βγαλω αποτυχημενο επειδη το πεταχταρι μπηκε,η ο Σισκαουσκας εχασε δυο βολες.Εκεινη τη χρονια κυριαρχησε απολυτα στην Ευρωλιγκα οπως θα περιμενε κανενας απο παιχτη της αξιας του.

Καλησπέρα.Στο θέμα σύγκρισης ΔΔ-Σπαν ο καθένας το βλέπει απο την σκοπιά του σίγουρα.Αν γυρίζαμε 5 χρόνια πριν σίγουρα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης αλλα απο το 12 και μετα ο σπανούλης αρχιζει να καθιερώνεται στην ελιτ του ευρωπαικού μπασκετ και δικαιολογημενα(ΔΔ-Ναβαρρο-Παπαλουκας κλπ.).Ο ανθρωπος εχει καταφέρει απιστευτα πράγματα.Προσωπικά σαν φίλος του ΠΑΟ ανέκαθεν θεωρούσα τον ΔΔ σαν Νο1 και αυτό δεν πρόκειται να αλλαξει.Θεωρώ οτι 5 χρονια μετα ,η φυγη του σπανουλη στον αιώνιο αντίπαλο τωρα αρχίζει και ωριμάζει στο μυαλό του οπαδών του ΠΑΟ και αρχίζουν δειλά-δειλά και αποδέχονται την μεγάλη κλάση του.

υγ.Στο θέμα σύγκρισης μεταξύ των δυο, δεν τέθηκε μια παράμετρος που θεωρώ αρκετά σημαντική δηλαδή την απόδοση τους στα μεταξύ τους παιχνίδια.(απο το '10 και μετά)

http://www.eurohoops.net/el/2015/05/featured-el/97501

Η επιλογή του Νο1 ήταν πιο προδιαγεγραμμένη κι από την τύχη της CSKA όταν τον συναντά σε Final 4.

http://www.eurohoops.net/el/2015/06/featured-el/105933

lol πρέπει να ρίξει καμιά 100 χιλιάρικα από την τσέπη του αν έχει μεράκι το γήπεδο να γίνει παγκοσμίων προδιαγραφών για 3on3.

Clutch shots - Buzzer beaters - Game changers

Σχεδόν όλα μαζεμένα.

http://www.gazzetta.gr/basketball/article/...is-tis-ylis-vid

Τυπάρα ο Μπίλαρος. Πολύ ωραία συνέντευξη!

Ξεκουράσου και επέστρεψε στο τελευταίο παιχνίδι της Regular Season .
Εκεί είναι καλεσμένος ο αγαπημένος μας παππούλης.
Δείξτου την ......... αγάπη σου.😉😉😉😉😉

Αποσπασμα: http://www.sportdog.gr/sports/mpasket/arti...n-ladi%E2%80%A6

Είδαμε την μεγαλύτερη προσωπικότητα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ να μιλάει τελευταίος και απλά να.. αποφασίζει. Για το ποιος θα νικήσει και ποιος θα χάσει, για το ποιος θα στεφθεί πρωταθλητής, για το πώς θα γραφτεί η ιστορία επί των ημερών του στα παρκέ. Ο Βασίλης Σπανούλης δεν παίζει μπάσκετ, διαμορφώνει τα γεγονότα του μπάσκετ.

Πέρα από τους τρεις ευρωπαϊκούς τελικούς και τις δύο κατακτήσεις, πέρα από τα δύο ή τρία πρωταθλήματα, ο Ολυμπιακός του Σπανούλη έχει γίνει μια ομάδα με αυτοπεποίθηση και killer instinct. Μια ομάδα που ενώ έβγαζε καντάρια κόμπλεξ κόντρα κυρίως στον αιώνιο αντίπαλό της, πλέον έχει μάθει να διεκδικεί ό,τι της αναλογεί ανεξαρτήτως συνθηκών, εμφάνισης, φόρμας και εξωγενών παραγόντων. Ειδικά φέτος που δεν της… περισσεύει η ποιότητα, την βλέπουμε να βγάζει ψυχή, «καρύδια» και να κερδίζει παιχνίδια, από τα οποία άλλοτε θα είχε παραιτηθεί.

Διπλασιασμός αποδοχών.

Για ΣΕΝΑ και για τον ΓΙΩΡΓΑΡΟ. Κανένας άλλος . Κανένας

Ποιος; Ποιος; . . . ΑΥΤΟΣ

Αυτό το κωλόπαιδο, αυτός ο ''μικρός'' άνθρωπος. Αυτός ο μπιπ . . .

Και πολυ καλες δηλωσεις.Πολυ καλες.Δεν του το χα
Τεραστιος.Απιστευτα τα πραματα στην φετινη σειρα.

το ποτό δεν φαίνεται να το πολυσηκώνει πάντως. και στις άλλες φώτο μέσα στη χρονιά με τον παπαπέτρου και τον πρίντεζη πάλι χάλι ήταν χαχαχαα

Βασίλη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ
01 Ιούν 2016 ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΕΡΠΕΡΙΔΗΣ

Όχι, δεν ήταν οι «καλύτεροι τελικοί όλων των εποχών» γιατί έπρεπε σώνει και ντε να εστιάσουμε σε πράγματα πέραν του αποτελέσματος… Ήταν οι τελικοί του ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΑΝΟΥΛΗ. Τι να κάνουμε τώρα; Ο Γιώργος Περπερίδης γράφει για την άθλια, έως χυδαία, αντιμετώπιση που είχε ο Kill Bill, από τους αυτόκλητους ιπποκόμους του συστήματος όλα αυτά τα χρόνια και τον προτρέπει ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ.

Το ρολόι μετρά αντίστροφα τα τελευταία δευτερόλεπτα της 2ης παράτασης του τέταρτου τελικού στο ΟΑΚΑ. Ο Βασίλης Σπανούλης με την μπάλα στα χέρια αναλαμβάνει να εκδηλώσει την επίθεση του Ολυμπιακού, με τον Παναθηναϊκό μπροστά στο σκορ με 81-79. Απέναντι του ο Δημήτρης Διαμαντίδης. Ο αρχηγός των Πειραιωτών το έχει αποφασίσει. Ένα βήμα πίσω και αριστερά. Τα μάτια του γυαλίζουν. Σηκώνεται, οπλίζει και εκτελεί. Μπροστά στον «πράσινο» ομόλογο του. Που έχει τεντώσει το κορμί του στην απέλπιδα προσπάθεια να σταματήσει τον Kill Bill.

Στο τελευταίο παιχνίδι της καριέρας του. Στο ΟΑΚΑ. Στην τελευταία φάση της καριέρας του. Στην τελευταία άμυνα της καριέρας του. Δεν μπορεί. Η μπάλα φεύγει από το δεξί χέρι του Σπανούλη. Διαγράφει την πορεία της για να καταλήξει εκεί που θέλει ο πλέον σεσημασμένος κλέφτης ονείρων στην Ευρώπη όλη. Αναπαύεται στο δίχτυ. Και με αυτό το σουτ ο Ολυμπιακός πετυχαίνει ένα ονειρικό φινάλε στη σεζόν. Και εφιαλτικό για τον Παναθηναϊκό. Είναι πρωταθλητής μέσα από ένα σενάριο που δεν μπορούσε να φανταστεί ούτε ο πιο αισιόδοξος οπαδός του.

Θυμηθείτε μόνο τι ακούσατε και διαβάσατε όταν οι «πράσινοι» έκαναν break στο ΣΕΦ στο πρώτο ματς. Τώρα σκεφτείτε τι ακολούθησε. Απίθανο; Κι όμως όχι. Γιατί; Γιατί αυτή η ομάδα έχει δείξει την τελευταία 5ετία ότι οι κάθε είδους ανατροπές έχουν μπει για τα καλά στο ρεπερτόριο της. Είναι ρουτίνα, καθημερινότητα για τους «ερυθρόλευκους». Δεν υπάρχει κάτι «απίθανο» για τον Ολυμπιακό. Δεν υπάρχει τίποτα που δεν μπορεί να πετύχει μια ομάδα, που οι αρχηγοί της απαντούν στα ονόματα Βασίλης Σπανούλης και Γιώργος Πρίντεζης.

Διαβάσαμε για τους «καλύτερους τελικούς όλων των εποχών». Όχι, λυπάμαι. Με διαιτησίες – πριονοκορδέλα εις βάρος του Ολυμπιακού και στα δύο ματς του ΟΑΚΑ; Εκεί όπου ακούγονταν χυδαίες εκφράσεις κατά του Βασίλη Σπανούλη και της οικογένειας του; Εκεί όπου έπεσαν βραστά αυγά στον πάγκο του Ολυμπιακού; Εκεί που… ψιχάλιζε όλη την ώρα; Όχι λοιπόν.

Όχι όταν στα παιχνίδια του ΣΕΦ η συμπεριφορά των οπαδών του Ολυμπιακού ήταν υποδειγματική. Ακόμη και όταν στο πρώτο παιχνίδι ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος πανηγύριζε με ανάρμοστο τρόπο, που μπορούσε κάλλιστα να βάλει μπουρλότο στο ματς. Όχι, όταν στα παιχνίδια του ΣΕΦ δεν υπήρξε ούτε ένα ονομαστικό υβριστικό σύνθημα… Όπως φάνηκε ξεκάθαρα, δεν υπάρχει η ίδια ευαισθησία για τις μητέρες όλων των παικτών.

Όχι, δεν ήταν οι «καλύτεροι τελικοί όλων των εποχών», επειδή ήταν οι τελευταίοι στην καριέρα του Δημήτρη Διαμαντίδη και τα παιχνίδια είχαν -πράγματι- συγκλονιστική εξέλιξη. Όχι, δεν ήταν οι «καλύτεροι τελικοί όλων των εποχών» γιατί έπρεπε σώνει και ντε να εστιάσουμε σε πράγματα πέραν του αποτελέσματος…

Ήταν οι τελικοί του ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΑΝΟΥΛΗ. Τι να κάνουμε τώρα; Γιατί από την στιγμή που ακούγαμε συνεχώς «οι καλύτεροι τελικοί όλων των εποχών» ΚΑΙ ΟΛΟΙ κρίθηκαν από τα κέφια του Νο7, ε τι να κάνουμε βρε παιδιά, ήταν οι τελικοί που θα περάσουν στο πάνθεον της ευρωπαϊκής ιστορίας του μπάσκετ, ως οι ΤΕΛΙΚΟΙ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΣΠΑΝΟΥΛΗ. Στον πρώτο δεν κατάφερε να πάρει την μπάλα στην τελευταία επίθεση και κέρδισε ο Παναθηναϊκός. Στους άλλους τρεις ξέρουμε όλοι τι έγινε.

Εδώ λοιπόν θα ήθελα να φωνάξω στον Kill Bill, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Και εξηγούμαι: τώρα που ο Δημήτρης Διαμαντίδης σταμάτησε, όλοι αυτοί που του έκαναν τεμενάδες (χωρίς αυτό να αποτελεί ευθύνη του ΔΔ, το ξεκαθαρίζω) από το πρωί μέχρι το βράδυ, κάπως θα πρέπει να επιβιώσουν. Όλοι αυτοί Βασίλη θα έρθουν να σου κάνουν… ζουζουνιές. Να σου φτιάχνουν την χωρίστρα.

Γι’ αυτό Βασίλη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Μην ξεχάσεις ότι εσύ σακατευόσουν στην Εθνική, έπαιζες με αστραγάλους – μπαούλο και αντί για ευχαριστώ, χρεωνόσουν τις αποτυχίες. Αντί για ευχαριστώ δεχόσουν πόλεμο ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ. Αντί να λένε «ευτυχώς» που δεν σταμάτησες κι εσύ μικρός, σε περίμεναν στη γωνία.

Γι’ αυτό Βασίλη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Ότι αυτοί που δεν έβλεπαν και δεν άκουγαν, όλα αυτά τα χρόνια της αθωότητας στο πρωτάθλημα μπάσκετ, όταν ο κορυφαίος γκαρντ της Ευρώπης – ΕΣΥ – έπρεπε να βγάλεις αίμα για να πας στη γραμμή των βολών, όταν σε κάθε drive έτρωγες κλωτσιά – κουτουλιά – γονατιά κατά σειρά, όλοι αυτοί λοιπόν την επομένη έχαναν την μιλιά τους, το έριχναν στις αναλύσεις και αποθέωναν τον… έναν.

Γι’ αυτό Βασίλη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Ότι εσύ όσες φορές πέτυχες ή απέτυχες, το έκανες χωρίς καμία αβάντα ποτέ και από κανέναν. Έχοντας πολλές φορές απέναντι σου και τους οπαδούς της ομάδας σου.

Γι’ αυτό Βασίλη ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Ότι εσύ, φέτος, στα 34 σου σύμφωνα με τους ειδήμονες «ήσουν κουρασμένος, ξοφλημένος, δεν μπορούσες να ηγηθείς, έπαιρνες πολλά, ο Ολυμπιακός δεν θα έπρεπε να σου ανανεώσει το συμβόλαιο», ενώ την ίδια στιγμή, οι ίδιοι ειδήμονες παρακαλούσαν πέφτοντας στα γόνατα «Δημήτρη, μην σταματήσεις»! Στα 36 του… Βρείτε τις διαφορές.

Γι’ αυτό Βασίλη, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Όταν πήρες τη δύσκολη απόφαση αφήνοντας τα εύκολα, για να διεκδικήσεις με προσπάθεια και πόνο όσα πραγματικά άξιζες και τίποτα παραπάνω, μπήκες στην «μαύρη λίστα» των εξπέρ αναλυτάδων, αντικειμενικών, αδέσμευτων που σε είχαν μονίμως στο στόχαστρο ψάχνοντας την παραμικρή αφορμή για να αναδείξουν τον εγωκεντρικό -και καλά- χαρακτήρα σου.

Γι’ αυτό Βασίλη, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Όταν έπαιρνες πάντα μα πάντα την μπάλα την στιγμή που έκαιγε, όταν ποτέ δεν κρύφτηκες, όταν ποτέ δεν κώλωσες, όταν έβρισκες τη δύναμη να σηκωθείς μετά από κάθε αποτυχία, οι εξπέρ έβλεπαν στο πρόσωπο σου έναν παίκτη που είχε «ψυχολογικά», που «φοβόταν», που είχε «κόμπλεξ» που, που, που… Αυτό που ποτέ δεν έβλεπαν, ή καλύτερα δεν ήθελαν επιτηδευμένα να δουν, είναι ότι προτιμούσες να χρεωθείς την ήττα, την αποτυχία και ό,τι συνεπάγεται μετά από ένα κακό αποτέλεσμα, παρά να λουφάξεις στη γωνία σου. Και αυτή την πνευματική δύναμη σου δεν μπορούσαν ΠΟΤΕ και με ΤΙΠΟΤΑ να χωνέψουν.

Γι’ αυτό Βασίλη, ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ. Ότι ΠΟΤΕ δεν τους άκουσες. Δεν τους έβλεπες καν. Και γι’ αυτό κατάφερες όσα κατάφερες, φτάνοντας μέχρι την μεγαλύτερη ραψωδία που έχουμε δει ποτέ από Ευρωπαίο παίκτη σε μια σειρά τελικών πρωταθλήματος. Συνέχισε να μην τους ακούς, κράτα τις βδέλλες μακριά σου και για τα υπόλοιπα ξέρεις εσύ καλύτερα.

http://www.redplanet.gr/eisai-sto-myalo/vasili-min-xechasis/

Όπως έγραψε και ο Παπαλουκάς: "Όπως ακριβώς έπρεπε να γίνει!".

Για ιστορικούς λόγους, πρέπει να υπάρχει.

Μετά το κακό τοπ 16 του Σπανούλη (και ολης της ομάδας), έλεγα ότι θα έπρεπε να μείνει στην ομάδα με 500.000 το χρόνο
Ο Σπανούλης όμως, σαν να είχε κάνει συμφωνία με το διάβολο ο μπαγάσας, πήρε τους τελικούς μόνος του και αξίωσε ένα ακόμα τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο.. Μαγκιά του..
Γιατί χωρίς αυτούς του επικούς τελικούς, πόσο πιθανό θα ήταν να έπαιρνε αυτό το συμβόλαιο ο Σπανουλης;
Σκεφτείτε τι έκανε ο τυπος
- Με το σκορ ηδη στο 0-1 και το πλεονέκτημα της έδρας χαμένο, πάμε στο ΟΑΚΑ για το μπρέικ. Σε εκείνο το παιχνίδι μονο ο Πρίντεζης το παλεύει.. Μια φάση πριν το τέλος τρώμε τρίποντο απο τον γνωστό ύποπτο τον Διαμαντίδη. Τον άνθρωπο που στη τελευταία του σεζόν θέλει να φύγει σαν ήρωας... Και το αγγίζει το όνειρο του... Επικό τρίποντο, σε ενα κακό για αυτον παιχνίδι. Η κερκίδα κοχλάζει. Ο Σπανούλης, απο το πουθενά, με βήματα ή χωρίς, μπουμπουνίζει ενα τρίποντο υπο πίεση και κάνει το 1-1...
- Στο ΣΕΦ ο Παναθηναικός επιστρέφει για το μπρέικ στο μπρέικ του μπρέικ. Ειναι καλύτερος για 35 λεπτά. Η επιλογή του Πεδουλάκη να υπερφορτώσει με λεπτά τους βασικούς του, ειναι μια βασική αιτία -κατα τη γνωμη μου- για την κατάρρευση του Παναθηναϊκού στα τελευταία 5 λεπτά. Η άλλη αιτία ειναι τα μαζεμένα τρίποντα του Σπανούλη που καθαρίζουν το παιχνίδι... Ήρωας και πάλι. 2-1 το σκορ
- Επιστροφή στο ΟΑΚΑ. Ο Παναθηναικός έχει ξανά αγγίξει το 2-2. Ο κόσμος πανηγυρίζει. Ο Μάντζαρης απο το πουθενά πάει το παιχνίδι στη παράταση. Η παράταση το ίδιο σφιχτή. τελευταία επίθεση για τον Ολυμπιακό, Σπανουλης εναντίον Διαμαντίδη. Η επικότερη μονομαχία που θα μπορούσαμε να περιμένουμε. Στεπ μπακ του Σπανουλη και τέλος.. Ο τιτλος στον Ολυμπιακό.

Μετά απο αυτους τους επικούς τελικους, οπου ο Σπανούλης, σαν άλλος Μπεν Χουρ, καθάρισε μονος του, χάλασε τη φιέστα του Διαμαντίδη, και έφερε τον τιτλο στο λιμάνι, πως να του αρνηθείς ενα ακόμα τελευταίο μεγάλο συμβόλαιο; Και ας ηταν μια κατα τ'αλλα πολυ κακή σεζόν απο μέρους του.

Ουσιαστικά αυτο που έκανε ηταν να αποδειχτεί ως ο απόλυτος παράγοντας Χ, ως ο απόλυτος σουπερ σταρ, ο άνθρωπος που έφερε τον τίτλο στην πιο σκληρή σειρά τελικών που θυμάμαι να έχει γινει ποτέ.
Το αν θα μπορέσει φυσικά να δικαιώσει τις προσδοκίες για τα επόμενα 2 χρόνια, τα τελευταία της καριέρας του, δε μπορώ να το γνωρίζω.
Προφανώς έχει μεγαλώσει. Προφανώς δεν ειναι αυτος που ηταν. Δεν παίζει άμυνα. Δεν σκοράρει και δεν τρυπάει τις άμυνες οπως παλιά. Δε παύει ομως να το λέει η καρδιά του και να είναι ενας σπάνιος ηγέτης, απο τους τελευταίους που έχουν μείνει στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Ειναι στο χέρι του Ολυμπιακού να τον πλαισιώσει σωστά και να προστατεύσει τη μεγάλη του επένδυση ως το τέλος.

Βααααααααασιλης Σπανουυυυυυυλης
Βαααααααασιλης Σπανουυυυυλης
Γιατι ετσι.
Ειχα καιρο να το πω : D

Τι έκανες ρε Μύθε...

Ο Μύθος πέρασε τον Παπαλουκά. Τώρα πια δεύτερος σκόρερ στην ιστορία της euroleague, δεύτερος στις assists

καλα 15 ποντους και 15 ασσιστ ρε μεγαλε, 15 ασσιστ!
τεραστιιος σπανουλαρος, πλεον δευτερος σε ασσιστ κα δευτερος σκορερ στην ευρωλιγκα.
φτου φτου φτου μην σε ματιασω, παμε γερα

http://www.eurohoops.net/el/trademarks-el/...e-3-000-ranking

Τεράστιος άπλα .

ο θανατος του πατερα του
η διψα για διακριση και πρωτια
η αφοσιωση του
η οικογενειακη ηρεμια
το ταλεντο φυσικα ..

αυτα τα στοιχεια των απογειωσαν.
ειναι ΜΑΚΡΑΝ ο GOAT.

ειναι ο ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΘΡΥΛΟΣ του μπασκετ μας και οσο κι αν φοβιζει το αυριο (οταν θα φυγει ο αρχηγος) .. αυτα που μας χαρισε θα μεινουν ΠΑΝΤΑ χαραγμενα μεσα μας και σ ολοκληρη την αθλητικη ιστορια.

http://www.eurohoops.net/el/trademarks-el/...tis-omadas-tou/

Ρε δεν θα σταματήσει μέχρι να σιγουρευτεί ότι η 5αδα του Ολυμπιακού σε 20 χρόνια,θα είναι Σπανούλης,Σπανούλης,Σπανούλης,Σπανούλης,Σπ
ανούλης

Πλάκα πλάκα 2 από τους γιους να πάρουν το μισό του ταλέντο, έχουμε σίγουρο ελληνικό κορμό και για τα χρόνια που θα έρθουν

Θα ηταν συγκλονιστικο να βλεπαμε εναν απτους γιους του σπανουλη να παιζει μπασκετ στον ολυμπιακο, και ας μην ηταν σαν το πατερα του.

Οπως στο ποδοσφαιρο με Τζεζαρε και Παολο Μαλντινι στη Μιλαν, ΕΠΟΣ!!!

Αναπληρωματικους δεν θα έχουμε?

Αν δεν ειναι σαν τον πατερα του κ ειναι επιπεδου Αθηναιου θα τον λεμε βυσμα

17 πόντοι μέσο όρο στη σειρά με ποσοστά κοντά στο 50% σε 2ποντα και 3ποντα και 6 ασσίστ, παράλληλα έγινε ο μοναδικός παίχτης που έχει σκοράρει τόσα πολλά τρίποντα (17) σε σειρά play off.

Αναμφίβολα η καλύτερη σειρά της πολύ πλούσιας καριέρας του. Αξίζει να αναλογιστεί κανείς ότι έκανε αυτές τις εμφανίσεις όταν όλοι οι ειδήμονες δημοσιογράφοι και μη μας ζάλισαν όλη τη χρονιά -από το καλοκαίρι ακόμα- για τον γερασμένο Σπανούλη που δεν μπορεί πια και θα πρέπει να μη παίζει πολύ!!! Αυτοί είστε κύριοι κύριοι Γεωργιομαγουλάδες. Γλωσίτσα μέσα τώρα και γλύψιμο εκεί που φτύνατε ιερόσυλοι. Αν υπήρχε αστυνομία του μπάσκετ θα έπρεπε να σας συλλάβουν και να φάτε τρις ισόβια.

Μονος του και ολοι τους.

Ακόμα μία ολόχρυση σελίδα γράφτηκε σήμερα, ακόμα και στα 35 τελικά αποδεικνύει ότι είναι ο κορυφαίος της Ευρωλίγκα.

Σε περίπτωση δε που γίνει κάνα μαγικό και σηκώσουμε κι άλλη κούπα, η συζήτηση για το ποιος είναι ο κορυφαίος μετά τον Γκάλη αποκτάει διαφορετική βάση.

Μας πήρε λίγο χρόνο αλλά τελικά καταλάβαμε οτι για το θαύμα του 2012 υπεύθυνος δεν ηταν ο Ιβκοβιτς, αλλά ο Σπανούλης...
Γιατί μετά είχαμε το θαύμα του 2013, το θαύμα του 2015 και τώρα το θαύμα του 2017

Δε μπορώ να σκεφτώ πολλούς παίχτες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ, των οποίων η επιρροή στην ιστορία του συλλόγου τους να ήταν τέτοιου μεγέθους

@rankin: δεν αμφέβαλλα ποτέ για την κλάση του σπανούλη (παρότι, για να είμαι ειλικρινής, οι άλλοι δυο από τους big-3 γκαρντ ήταν πιο κοντά στη δική μου λογική, μπασκετικά και ως χαρακτήρες, χωρίς αυτό να μειώνει σε τίποτα τον θαυμασμό μου για τον σπανούλη). Αλλά να πούμε ότι το θαύμα του '12 ήταν του σπανούλη και όχι του ίβκοβιτς, μου φαίνεται λίγο λανθασμένη λογική, ή έστω υπερβολή. Αν το πάρουμε έτσι, γιατί να μην πούμε ότι είναι του χάινς; προφανώς και είναι μεγάλη δουλειά για τον ολυμπιακό να έχει έναν παίκτη με τέτοιες αρχές, ένστικτο, αντοχές, ηγετικότητα κοκ, αλλά προφανώς και του ντούντα ήταν μεγάλη η συμβολή (πχ στο ότι, έστω και από ανάγκη, δούλεψε με επιτυχία με νέους παίκτες, και δεν είναι η πρώτη φορά που το έκανε). Αλλά να μην το συνεχίσω εδώ γιατί θα βγω οφ-τοπικ

@air kef: ανεξαρτήτως κουπών (που ο γκάλης αν το πάρουμε έτσι είναι και "άκουπος") σύγκριση μπορεί να γίνει ήδη. Προφανώς άλλες εποχές και στυλ και ρυθμός μπάσκετ και ανάγκες ομάδας από τον κάθε παίκτη, προφανώς με τα "αν" δεν ξέρουμε, αλλά ως παίκτες νομίζω έχουν αρκετά συγκρίσιμα στοιχεία. Όχι στη λανθασμένη λογική να δούμε ποιανού είναι πιο μεγάλη (η προσφορά, πχ), αλλά σε συγκεκριμένα πράγματα. Όπως πχ η επίδραση προς τα πάνω στην υπόλοιπη ομάδα, που είναι για μένα από τα βασικά στοιχεία που ξεχωρίζουν έναν πραγματικό ηγέτη από έναν εγωκεντρικό αλαζόνα

@natouralistis: οι περισσότεροι δημοσιογράφοι (όχι μόνο του μπάσκετ, αλλά πάλι μην βγω εντελώς οφ-τόπικ) είναι άτομα με μηδέν γνώσεις και εμπειρίες, αλλά χωρίς συναίσθηση αυτής της μηδενικότητας, κάτι που τους βγαίνει σε μεγάλα εγώ, φανατισμό, ξερολισμό, ανωριμότητα, σκληρή αλλά δίκαιη κριτική εκεί που πρέπει και αφού το έχουν ψάξει (σωστά, πχ ακούγοντας όλες τις πλευρές), και έτσι και γιουβέτσι χωρίς συζήτηση και επιχειρήματα, αλλά απλά όπου φυσάει ο άνεμος, αντί να είναι αυτοί μπροστά από την εποχή τους να αλλάξουν και τον τρόπο που σκέφτεται πολύς κόσμος. Αντί για αυτό, βλέπεις ακόμα και κάποιους που κάποτε ήταν σοβαροί να παρασύρονται στη μιζέρια των υπολοίπων ... αστυνομία δημοσιογραφίας θα έπρεπε να υπήρχε (και δεν εννοώ με την έννοια της λογοκρισίας, αλλά με την έννοια της ποιότητας κειμένων στηριγμένων σε επιχειρήματα πχ, με σωστό και προσεγμένο λεξιλόγιο αντί για βαρύγδουπα και αταίριαστα που δεν κολλάνε και αγγλικούρες σαν επιδειξιομανία, που δείχνει το ακριβώς αντίθετο βέβαια από αυτό που θέλει ο επιδειξιομανής, κοκ - βιβλίο γράφω αν το συνεχίσω ...). Και βέβαια, πέρα από κάτι εργαστήρια που προάγουν και αναπαράγουν την τσαπατσουλιά και την ανεντιμότητα κάθε είδους και θα έπρεπε να κλείσουν, παίζει ρόλο και ο κόσμος να ξυπνήσει αντί να άγεται και να φέρεται από το κάθε ψώνιο

@north gato: κανένα ξαδερφάκι δεν παίζει; (για αναπληρωματικός)

O Ιβκοβιτς όντως έβαλε κάποιες αρχές στην ομάδα και πράγματι δούλεψε τους νέους παίχτες, αλλά το αποτέλεσμα ήρθε μόνο οταν η μπαγκέτα και τα σκήπτρα πέρασαν αποκλειστικά στα χέρια του Μπίλι.

Υπενθυμίζω οτι τη προηγούμενη σεζόν, ειχες και Σπανούλη και Παπαλουκά και Τεόντοσιτς και αποκλείστηκες απο τη Σιεννα παρά το πλεονέκτημα έδρας (επίσης είχες στα γκαρντ και τον εξαιρετικό Γκορντον).
Το ξεκαθάρισμα που έγινε, έστω και απο τύχη, ήταν αυτό που άλλαξε την ιστορία.
Έφυγαν όλοι και έμεινε μόνος του ο Σπανούλης. Έγινε ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης. Του είπαν προχώρα και .... προχώρησε!!!!

Κάπου τον Απρίλη του 11 είχε γίνει και η άλλη σπουδαία κίνηση, που ηταν η επιστροφή του Πρίντεζη.

Ο Ολυμπιακός είτε απο τύχη, είτε απο επιλογή, άλλαξε την ιστορία του οταν έδωσε τα ηνία στον Σπανούλη και τον πλαισίωσε με τον "παγκίτη" της Μάλαγα, τον Πρίντεζη, ενα τσουρμο πιτσιρικάδες και δυο καλούς ξένους εκεί τα Χριστούγεννα του 11-12.

Επίσης, η ομάδα αυτή δεν ηταν πυροτέχνημα. Παίχτες ήρθαν και έφυγαν (πχ ο Χάινς που ανέφερες), ακόμα και οι προπονητές άλλαξαν, αλλά οσο οι σταθερές Σπανούλης-Πρίντεζης ειναι εδώ, η ομάδα αυτή εξακολουθεί και έχει το δικό της χαρακτήρα.

Αν ο Ιβκοβιτς είχε φύγει και η ομάδα ειχε βυθιστεί στο χάος, θα του έδινα credits.
Το ίδιο ισχύει και για τον Χάινς, τον Λο, όποιον θες..
Η ομάδα όμως έχει συνέχεια και έχει και μερικές σταθερές, συνεπώς πάνω σε αυτές τις σταθερές θεωρώ οτι έχει εν τέλει στηθεί το οικοδόμημα.

Απίστευτος!

Μου είχε κάνει εντύπωση ότι πέρυσι μετά το πρωτάθλημα, ο Σπανούλης που δεν έχει να αποδείξει τίποτα και που έχει κατακτήσει τα πάντα, αφού πήρε ένα πρωτάθλημα με 2 σουτάρες (ή μάλλον 4 με τις 2 στο ΣΕΦ), στη δημοσιογραφική ερώτηση για το τι θα κάνει μέσα στο καλοκαίρι απάντησε: "Θα κάνω προπονήσεις για να γίνω καλύτερος". Κρίμα να μην έχω χρόνο να βρω το βίντεο. Υπόδειγμα αθλητή ο Kill Bill.

Χρόνια πολλά στο μεγαλύτερο που φόρεσε τα ερυθρόλευκα

όσο αντέχει το κορμί και η ψυχή του να μας χαρίζει μεγάλες στιγμές

Φωνές ακούω, ρήμες κουδουνίζουν στο κεφάλι
ο V-Span είναι ανώτερος από Μητσάρα και από Γκάλη.
Και αν με ρωτάς και θες να μάθεις ποιος είναι της ομάδας το ταβάνι,
μάθε πως κούπα θα σηκώσει ο Kill-Bill με Αγραβάνη.