Να πω και κάτι άλλο και αυτό είναι "σφήνα" προς όλους τους coaches συγκεκριμένα : ρε παιδιά, ιδιαίτερα σε κατηγορίες όπως τις τοπικές, ας δούμε λίγο τις υποδομές μας.
Παίζω με ομάδες που ο μέσος όρος ηλικίας είναι 28 και 30, έλεος ρε παιδιά! Αυτή η κακή νοοτροπία υπάρχει στις αντρικές ομάδες, όπου υπάρχει η λογική 33χρονων αθλητών που θέλουν να παίξουν κάνα δυό χρόνια χαλαρά μέχρι να αποσυρθούν, αλλά εκεί ρε παιδιά υπάρχουν 5απλάσιες ομάδες και αντίστοιχες κατηγορίες, οπότε η ζημιά είναι μικρή.
Στο θέμα : κάποιος με ρώτησε φέτος γιατί δεν έχουμε διακρίσεις στις μιικρές εθνικές εφόσον έχουμε ταλέντα...να σας πω γιατί :
1. Προεπιλογή : στις μεικτές τοπικές ομάδες (πριν την έθνική επιλογή), δεν επιλέγονται όλα τα ταλεντάκια γιατί οι ιθύνοντες δεν έχουν το χρόνο να παρακολουθούν όλες τις ομάδες και στον αντίποδα, τα ταλεντάκια δεν έρχονται όταν τα καλούν οι ιθύνοντες γιατί δεν έχουν κίνητρο.
2. χρόνος : η δουλειά που γίνεται στις εθνικές ομάδες παγκοσμίως είναι πολύ συγκεκριμένη και δεν ξεπερνά τους 2 μήνες το χρόνο. Οπότε, πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας ότι τα προπονητίκά μας προγράμματα, ειδικά εμείς που έχουμε αθλήτριες εθνικού επιπέδου, δεν πρέπει να είναι με καφέ, τσιγάρο και κινητό. Πρέπει να είναι δομημένα σε συνεργασία με τους προπονητές των μεικτών ομάδων και με ατομικές προπονήσεις ή δυνατόν στα παιδιάπου έχουν κληθεί.
3. ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ : έχω γνωρίσει ουκ ολίγα ταλεντάκια που ενώ έχουν κληθεί στην εθνική ομάδα, λένε "έλα μωρέ, που να τρέχω τώρα". Τέτοιες νοοτροπίες πρέπει να εκλείψουν : η τιμή να φορέσεις το εθνόσημο είναι μέγιστη και βαρύνουσα και πρέπει να αντιμετωωπίζεται έτσι και μόνο έτσι.
4. Κλίκα και Δημοσιουπαλληλισμός : περιμένατε να το αποφύγω : όχι αγαπητοί μου...υπάρχει τρελή κλίκα στο γυναικείο και σε επίπεδο συλλόγων και σχολείων και σε εθνικό επίπεδο, αλλά δυστυχώς, αυτό ισχύει παντού. Αυτό όμως που δεν δέχομαι είναι ο δημοσιουπαλληλισμός που επικρατεί ιδιαίτερα από ανθρώπους της ομοσπονδίας. Άϊντε να φτιάξουμε και πάλι όμαδα φέτος να μας εκπροσωπήσει, ωχ να τρέχουμε πάλι στα γήπεδα, αχ το ένα, ωχ το άλλο...κύριοι, αν βαρεθήκατε, κουραστήκατε, δε γουστάρετε ή δεν έχει άλλο ψιλικοκό για τη τσέπη σας, ξέρω ένα πολύ ωραίο καφενείο να πάτε να αράξετε μπας και κάνουμε και εμείς τη δουλειά μας με τα παιδιά μας.
5. συμμετοχή : προς τους κυρίους προπονητές - δώστε συμμετοχή στα μικρά παιδιά, μη χρησιμοποιείτε 6 και 7 παίκτριες συνεχώς, δουλέψτε στην προπόνηση και μη δημιουργείτε ρουτίνα, δώστε κίνητρα να δουλέψουν, ανεβάστε παιδιά από τις υποδομές για να παίρνουν "μυρωδιά" και τόσα άλλα που μόνον όφελος μπορούν να σας δώσουν...
Έχω και άλλα πολλά να πω για τα μικρά παιδιά, αλλά ας δω πρώτα τι feedback Υπάρχει και τα λέμε.
Tip of the day 2 : ασκήσεις με κώνους : βάλτε 3-4 κώνους μέσα στο γήπεδο ως εικονικούς αντιπάλους και παίξτε διπλό. Κάθε φορά που αμυντικός ή επιθετικός ακουμπά κώνο, η ομάδα κάνει καμικάζι ή χαρακίρι. Καλός τρόπος για να δουλέψει η άμυνα και η επίθεση, να βλέπουν γήπεδο και όσο οι παίκτες γίνονται πιο έμπειροι, "χρησιμοποιούν τους κώνους" προς όφελός τους. Σημείωση : Προτιμώ όταν γίνονται λάθη, να τρέχει η "ομάδα" και όχι η 5άδα που έκανε λάθος, για να καταλαβαίνουν ότι όλοι μαζί φταίμε. Coaches....και εμείς τρέχουμε, ε!