Είμαι προπονητής κατηγορίας ΕΣΚΑ στο γυναικείο. Έλειπα στο εξωτερικό και φέτος ανέλαβα πάλι ομάδα στην κατηγορία της Αθήνας. Μία πονεμένη κατηγορία (ειδικά στις γυναίκες), αναλόγως όμως από ποιά οπτική γωνία το δεις : φέτος θεωρώ ότι και οι 3 κατηγορίες της ΕΣΚΑ έχουν να παρουσιάσουν κάτι θετικό. Ο εκπληκτικός Αθηναϊκός κονταροχτυπιέται με την δυναμική Αμαρυλλίδα στην Α' ΕΣΚΑ, με τους ΠΑΠ, ΑΕΚ Π. και Ζωγράφου να έχουν πραγματικά πολύ αξιόλογα σύνολα και όλοι να μπορούν να σταθούν στην Α2.
Στη Β'ΕΣΚΑ, μία ιδιαίτερα ανταγωνιστική κατηγορία, όπου ομάδες με 6! ήττες, έχουν πολύ μεγάλη πιθανότητα να ανέβουν. Ένας πολύ οργανωμένος ΖΑΟΝ (είδα το site σας παιδιά, πολύ καλό), ο ιστορικός Ιωνικός, το δραστήριο Δαφνί και η ταλαντούχος ΜΕΝ (με πολλά νέα παιδιά) και τέλος, Μαρούσι και Καλύβια να καραδοκούν τα στραβοπατήματα. Ομάδες όπως ο Τρίτων (που δεν του αξίζει η παρούσα θέση), όλοι ανταγωνιστικοί.
Τέλος, στη Γ' ΕΣΚΑ, μία ΔΑΦΝΗ πραγματικό τρένο, με παίκτριες ποιότητας και μέσο όρο ηλικίας τα 20 έτη!, μία πολλά υποσχόμενη Τούφα, πλαισιωμένη από μία Ιωνία με όρεξη για δουλειά και μελλοντικές διακρίσεις και με τους Χαραυγιακό και Οίων να υπόσχονται για τη νέα χρονιά.
Που θέλω να καταλήξω; μα είναι απλό : οι άνθρωποι που μπορούν να είναι κοντά στις τοπικές κατηγορίες (αναφέρομαι και στην ΕΣΚΑΝΑ και στην επαρχία), είναι εδώ. ΕΜΕΙΣ δεν τους έχουμε προσεγγίσει. Υπάρχουν τρόποι παιδιά : μη γκρινιάζουμε μόνο. Να προσπαθήσουμε κιόλας! Παρακαλώ για τις απόψεις σας.