Αυτό για τον Thanos το γνώριζα, η συμμετοχή των Guardians στο Part 2 έχει επιβεβαιωθεί, γιατί έχω διαβάζει πως δεν είναι ακόμα τελείως σίγουρα.

Όχι άλλωστε απέχουμε πολύ για το part 2, είναι πάρα πολύ νωρίς για το οτιδήποτε. Και on topic:

Entourage - Απλά τα έσπασε.

Αφου τελειωσα το Hiomeland 4 και το Criminal Minds 10 ειπα να κανω ενα μικρο μπρεικ απο τις σειρες βλεποντας μια ταινια. Διαλεξα στη τυχη μια απο τις κατεβασμενες. McFarland USA με τον Κεβιν Κοστνερ. Αληθινη ιστορια για το πως δημιουργηθηκε μια ομαδα δρομεων σε σχολειο σε μια υποβαθμισμενη περιοχη της Καλιφορνια τη δεκαετια του 80. Βλεπεται πολυ ευχαριστα ενω περναει και 2-3 μηνυματα.

Ειδα δυο ταινιες με Τον Τζος Ντουχαμελ.Το Fire with fire,καλουτσικο για σαββατοβραδο,αλλα σε μια εβδομαδα θα το εχεις ηδη ξεχασει..

Το Scenic Route ομως ηταν παρα πολυ ωραιο.

Eχει δει κανεις το basketball diaries με τον Di Caprio?Ειναι καλο?

Όχι και άσχημο.

Πολυ καλο το 'True Story' με δυνατες ερμηνειες απο James Franco-Jonah Hill!!!

Moυ αρεσε και η ατμοσφαιρα του 'Strangerland'......σταθερα βεβαια σε καθοδικη πορεια η Kidman αλλα την καλυψε ο φοβερος Joseph Fiennes o o οποιος μαλιστα πηρε τελικα την θεση του αποχωρησαντα Guy Pearce.

Δεν ξέρω πόσες φορές έχω ακούσει το soundtrack τις τελευταίες μέρες, απ' όταν το είδα βασικά.
Πιο catchy παίζεις τέρμα σε κάποια ομάδα πλην του Παναθηναϊκού.

La Isla Minima (2014)

★★★½

The year is 1980 and two out-of-favor homicide detectives from Madrid are sent to a small town in the heart of the Andalusian marshes to investigate the disappearance and possible murder of two young girls. To do that they must put aside their political differences and learn to trust each other.

Highly atmospheric and exquisitely photographed crime thriller that takes place in the backdrop of a country that experiences the growing pains of the transition from Franco's brutal dictatorship to modern democracy.
Rodriguez makes good use of the Guadalquivir marshland and the torrid Iberian summer to convey the sense of discomfort and inhospitality our heroes feel, as well the rotting and melting away of the old regime. Here, unlike most movies, the light of the sun is so scorching that ends up blurring everything instead of illuminating it, both literally and figuratively.

The acting is uniformly very good. Both Arevalo and Gutierrez present their characters as imperfect individuals who despite being agents of the law have few qualms to bend it in order to get results.
As a matter of fact, the overwhelming majority of the film's characters seem to reside in the grey areas of human nature and the director prefers not to pass any judgments but to leave that to the viewers.

"La Isla Minima" is a prime example of a slow-burning movie. One that divulges its secrets economically and rewards those who pay attention to the details. There are no coincidences and contrivances here, every piece of the puzzle is obtained after hard police work and sometimes with a price regarding the relationship between Juan and Pedro.
All in all, a crime film that transcends the limitations of its genre and becomes something more.

Νομίζω ότι το 2016 από πλευράς Superheroes θα είναι εξαιρετικο...

Είδα το Southpaw(Αριστερόχειρας ο ελληνικος τίτλος) με τον Τζίλενχαλ και μπορώ να πω οτι εντυπωσιάστηκα. Περίμενα μια από τις κλασσικές ταινίες με μποξερ που επιδιώκουν να επανέλθουν στην κορυφή αλλά αυτή ήταν το κάτι διαφορετικό, κυρίως λόγω του οικογενειακού background με την κηδεμονία της κόρης κ.λ.π.Εξαιρετική ερμηνεία από τον Τζίλενχαλ και φοβερό soundtrack με δύο εξαιρετικά τραγούδια του Εμινεμ

https://www.youtube.com/watch?v=7YAVn466YBc

https://www.youtube.com/watch?v=Ex55lbcS4wc

The Blue Room (2014)

★★


A couple is making passionate love in a hotel room. A few scenes later we see the man being interrogated for a crime that is supposedly connected with the woman with whom he had the affair.

Boring crime movie that tries to be part procedural drama and part character study but succeeds moderately only on the first part. Through clever editing and the non-linear presentation of the story we keep guessing what is the exact nature of the crime and why our protagonist seems to be considered guilty by everyone involved.

Unfortunately the other half, the examination of Julien's character and his relationships with his lover and his wife, is so clumsily handled that it takes down the entire film. The pace is somnambulant and even though the "Blue Room" clocks in at a slim 75 min. it feels considerably longer. The characters act so dispassionate and robotic that after a while not only do we stop to care about them but we actually wonder if there are such people out there. It's simply impossible for us to conceive that they are passionately in love and they will resort even to murder.
And what's up with all those gratuitous crotch shots, both male and female? If this is Amalric's idea of creating a sensuous atmosphere then he has a lot more to learn as a director.

Despite being based on a celebrated novel by Georges Simenon and having some intriguing ideas, the end result is far from satisfying.
Somewhere between the stylish cinematography and the unconventional chronology, the soul of this movie was lost. And with that so was any interest we might have had about anything it had to say.

Eμενα δεν μου αρεσε καθολου το Blue Room,ισως ειμαι και ο μοναδικος.Σε 3πλο ρολο ο Αμαλρικ,αλλα τουλαχιστον ερμηνευτικα δεν με επεισε.Μου εδωσε την αισθηση αφηγηματικου old-fashioned μελοδραματος.....

Dark Places.....κραταει το ενδιαφερον,ωραια ατμοσφαιρα χωρις ομως ανατροπες και πρωτοτυπια.Πολυ καλη η Σαρλιζ Θερον!!

Συμφωνω με αυτα που εγραψε ο φιλος παραπανω για το Southpaw. Κατα την γνωμη μου ο Τζιλενχαλ ειναι ο κορυφαιος ηθοποιος της γενιας του αυτη τη στιγμη. Μετα την απιστευτη ερμηνεια του στο Nightcrawler εδωε παλι τα ρεστα του και στον αριστεροχειρα.

Ωραιο το Dark Places με μια εξαιρετικη Σαρλιζ.

The Tin Drum (1979)

★★★½

Oskar is a precocious little boy living in Danzig during the Inter-war period, which disgusted by society's prejudice and hypocrisy decides to stop growing. Through his eyes we see all the important events of this critical period, from the rise of Hitler to the occupation by the Soviets at the end of WWII. All that while he never stops banging his tin drum in protest.

Sprawling historical film, with strong socio-philosophical connotations, that presents its story in a slightly surrealistic but powerful way. It's also technically impeccable and despite its length there are only few lulls.
Unfortunately it's also somewhat cold emotionally. That happens mainly because the individuals populating the screen are so deeply flawed that we find it hard to empathize with them. Even our hero, Oskar, sometimes becomes extremely annoying, or even downright nasty.

That said, it's pretty rare to find a movie with such a dominating central performance as the one 11-year old David Bennent gives here. His characteristic face and large, entrancing eyes, make him arguably one of cinema's most unforgettable icons. The rest of the cast are very good too but they are completely eclipsed by Bennent's otherworldly presence.

Watching "The Tin Drum" is undoubtedly an intriguing and fascinating experience that requires an open and adventurous mind. It's too bad that Schlondorff decided to keep us at arms length from his heroes or otherwise we'd be talking now about a masterpiece for the ages. But even so, it's a must see and nobody should be deterred by the running time or the unheralded cast.

Προσυπογράφω και στις 3....Εξαιρετική η κάθε μια στον τομέα της

Υ.Γ Α ναι ξέχασα..... Mads Mikkelsen

"Το ταμπούρλο" στο οποίο έκανε κριτική ο Πάνος να το δείτε,όπως και το Missing(αυτό του 82 με Jack Lemmon,όχι αυτό με Tommy Lee Jones),η καλύτερη ταινία του Γαβρά.
Πάνο,αν θες φτιάξε ξεχωριστό τόπικ με τις κριτικές σου για να είναι μαζεμένες σε κάποιο σημείο και να μην χάνονται ή παραμερίζονται μέσα στο πλήθος των ποστς.Αν το φτιάξεις να συμπεριλάβεις πλιζ όσες έχεις καταχωρήσει με ποστς εδώ στο φόρουμ,αν βαριέσαι στις βρίσκω εγώ.

http://www.oneman.gr/keimena/diaskedash/wa...io.3628983.html

Θα συμφωνήσω απόλυτα με το παραπάνω άρθρο. Επειδή διάβασα κι εγω το βιβλίο πριν 2 χρόνια θεωρώ πως είναι από τις πιο άθλιες μεταφορές στη μεγάλη οθόνη. Κρίμα.

Η καινούρια του Woody είναι η καλύτερη που έχει κάνει μετά το Match Point.River Phoenix

Το Isla Minima το είδα κι εγώ κι απογοητεύτηκα, διότι είχε εξαιρετικές κριτικές και γενικά τον ισπανικό κινηματογράφο (πλην του κλισεδάκια Αλμοδόβαρ, του οποίου οι ταινίες ολοκληρώνονται χωρίς εξαίρεση με ένα "και στο τέλος ήταν τραβέλι"), αλλά δεν... Καλοί οι ηθοποιοί, καλή και η φωτογραφία (αν και λίγο καταθλιπτικά τα τοπία), αλλά το στόρι έμπαζε, πολύ προβλέψιμο σενάριο, κλισέ ο υποστηρικτής/αμφισβητίας χαρακτήρας της εποχής Φράνκο. Μου άρεσε το ντύσιμο και στήσιμο εποχής, αλλά το βασικό συστατικό (σενάριο) δυστυχώς κάτω του 5.

Πέθανε ένας πραγματικός μάστερ του σινεμά τρόμου, ο Γουές Κρέιβεν. Ήταν 76 χρονών.

Μου ήταν πάντα εξαιρετικά συμπαθής αν και άνισος σαν σκηνοθέτης. Παρόολα αυτά κατάφερε να σημαδέψει ένα ολόκληρο είδος 3 φορές μέσα σε 3 δεκαετίες (με διαφορά 12 χρόνων μάλιστα...). Το '72 με το περίφημο και άγριο The Last House on the Left, το '84 με το κλασσικό A Nightmare on Elm Street παρουσιάζοντας τον Φρέντι Κρούγκερ και το '96 με το ιδιοφυές Scream.

Μεγάλωσα με αρκέτες απ' τις ταινίες του και μαζί με τον (σαφώς πιο σπουδαίο κατά την άποψή μου) Τζον Κάρπεντέρ ήταν τα μεγαλύτερα ονόματα στο σινεμά τρόμου για πολλά χρόνια. RIP.

Όπως έχω δείξει και δηλώσει πολλές φορές στο τόπικ, είμαι τεράστιος superhero nerd, αθεράπευτα Marvelικός, με πολύ μεγάλη αγάπη στον Batman από την άλλη πλευρά. Τις ταινίες της DC, που βγαίνουν από του χρόνου, φυσικά και θα τις δω (πρώτα superhero nerd, μετά Marvel). Πρόσεξα πως μου είχε ξεφύγει τελείως να δω το Man of Steel, μιας και του χρόνου βγαίνει το Batman vs Superman. Η ταινία για μένα δεν είναι κάτι τρομερό. Τα εφέ και η δράση είναι πάρα πολύ υψηλής ποιότητας, αλλά για να λατρέψω την ταινία, πρέπει αυτά να δένουν με ένα ωραίο σενάριο. Το σενάριο προσωπικά δε μου άρεσε. Δεν είδαμε τον κλασσικό κακό Luthor, αλλά επικεντρωθήκαμε στο origin story του Superman, στο οποίο μπήκαν επίσης η Lois και ο αμερικάνικος στρατός. Είναι μία νέα αρχή για τον χαρακτήρα, όπως και για τη DC και τους ήρωές της, αλλά προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα. Ελπίζω το Batman vs Superman να είναι καλύτερο (με το trailer δεν καταλαβαίνεις πολλά, αλλά τον Batman τον παίζει ο Ben Affleck).

Είναι απόλυτα φυσιολογικό μιας και η DC χτίζει με σοβάροτητα το κινηματογραφικό της σύμπαν. Εμένα η ταινία μου άρεσε. Εγώ περιμένω πιο πολύ το Suicide Squad πάρα το Batman v Superman.

Ναι από τη μία θεωρώ πως η Marvel το παρακάνει με το χαβαλέ ειδικά στο Avengers 2 και η DC το παρακάνει με τη σκοτεινίλα, γιατί ταιριάζει σε ήρωες όπως ο Batman και βγαίνουν αριστουργήματα, αλλά όχι ο Superman. Είναι βέβαια σεβαστό το πως χτίζει και πως θέλει να χτίζει κάθε μία τους ήρωές της. Ήθελα να κάνω και εγώ μία νύξη για του χρόνου, έχω αποφασίσει να τα σκάσω στις αίθουσες, γιατί είναι υπέροχη super hero χρονιά το 2016 και είμαι σίγουρος για X-men, Deadpool, Captain America και από DC το Suicide Squad μπαίνει εύκολα στη λίστα. Εξαιρετικό trailer, η ελίτ ομάδα κακών που δουλεύει black ops είναι απίστευτη ιδέα και θεωρώ πως θα κοντράρει το X-men και το Civil War για την καλύτερη υπερηρωική ταινία της χρονιάς. Και το πιο "σκοτεινό" προφίλ της ταιριάζει απόλυτα. Το Batman vs Superman φαίνεται από το trailer μπερδεμένο και το μόνο που μπόρεσα να βρω φανταστικό σαν φανμπόης ήταν η νέα στολή του Batman. Από εκεί και μετά δεν έχει μπει σε αυτές που θα πάω σίγουρα να δω και θα θέλω να ακούσω και να διαβάσω μία πρώτη γνώμη από φίλους και γνωστούς πριν αποφασίσω. Πάντως η εξέλιξη των εφέ και της δράσης και το μεράκι των εμπλεκόμενων μόνο να ανεβάσει τον πήχη για το είδος, μπορεί. Αν το νέο Fantastic 4 είναι όντως τόσο απογοητευτικό όσο λένε, ελπίζω η Fox να κάνει ότι και η Sony με τον Spidey, μπας και δούμε και άλλες όμορφες ταινίες να έρχονται.

Εγώ τα τελευταία χρόνια βλέπω όλες τις υπερηρωικές ταινίες στο σινεμά. Η Marvel δεν έχεις πολλούς χαρακτήρες που είναι σκοτεινοί σ'αντίθεση με την DC. Το Batman v Superman δεν είναι καθόλου μπερδεμένο αν μάθεις κάποια πράγματα θα καταλάβεις τι γίνεται. Το Fantastic 4 είναι μέτρια προς καλή ταινία και χάνει κατά πολύ σύγκριση με ταινία του MCU. Η Fox διαρέει οτι ο Josh Trank ευθύνεται για την αποτυχία επειδή τσακώθηκε με τους πάντες και είχε συμπεριφορά βεντέτας. Από την άλλη ο Trank κατηγορεί την Fox πως τον περιόρισε και δεν έκανε οτι είχε φανταστεί. Κατά πάσα πιθανότητα θα γίνει το sequel αλλά μάλλον δεν θα κυκλοφόρησει το 2017, όπως είχε ανακοινωθεί. Πριν μερικούς μήνες ύπηρχε ένα δημοσίευμα από όχι και τόσο αξιόπιστο σάιτ πως Fox και Marvel βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις για την επανάκτηση των δικαιωμάτων των X-Men και FF.

Η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω ψάξει ακόμα, αλλά ακούγεται ότι θα αποτελέσει απλά την αρχή για την Justice League.
Οι X-men με τον τιτάνα Singer στο τιμόνι δε χρειάζονται τη Marvel, οι Fantastic 4 πρέπει οπωσδήποτε να βρεθούν στα χέρια της. Το κρίμα είναι ότι αν ήταν δικοί της, θα βλέπαμε το Civil War όπως και στο comic, με όλους τους ήρωες.

The Manitou (1978)

★★½

A woman contacts a longtime friend at San Francisco who works as a psychic and tarot reader. She has a tumor at the back of her neck and feels anxious about the upcoming operation. When the attempt to remove it goes awry, he starts investigating and comes to the conclusion that the "tumor" is the fetus-like reincarnation of a long-dead Indian shaman.

I watch movies many years and I have to admit that "The Manitou" is one of the most difficult ones to grade. Simply put, this is not a good movie no matter how you dissect it. The story is ridiculous. The sets look like they were borrowed from a second rate sitcom and the special effects are laughable. The editing is less than stellar and there are a lot of continuity errors. It's obvious that the film was made on the cheap and those involved cut corners everywhere they could.

Of course the performances are on par with the rest of the film. Tony Curtis seems bored and embarrassed. Burgess Meredith does one the worst cameos in movie history. And among the rest of the cast you can find more wood than in a log cabin. Only Michael Ansara manages to maintain his dignity as a South Dakota medicine man. I bet that keeping a straight face while uttering his lines must have been a herculean effort for him.

Yet despite all that that, "The Manitou" is never boring or unwatchable. As a matter of fact, this is the quintessential "so bad it's good" movie. If you are in the right mood, with the right company, then you're going to have tons of fun watching it.
Plus, consuming some controlled substance and having on hand some rotten fruits and vegetables to throw at the screen will certainly enhance the experience.




Υ.Γ. Αν κάποιος ενδιαφέρεται για όλες τις κριτικές μου τότε θα τις βρει εδώ: http://letterboxd.com/panos75/films/reviews/by/added/

ΌΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ έχω δει εδώ και καιρό.
Ήθελα να φύγω στο διάλειμμα, μιλάμε για ελαφρότητα Ελληνικής τηλεόρασης και επιτήδευση επιπέδου Παπακαλιάτη και κάτω. Το είδαμε κατα τύχη, αφού το "Inside Out" που πήγαμε να δούμε είχε ξεκινήσει πριν 1 ώρα λόγο λάθος στο πρόγραμμα. Το οποίο Inside Out το είδαμε χθες τελικά και ένα έχω να πω.

ΤΡΕΞΤΕ ΟΛΟΙ, με παιδιά ή χωρίς. Η ταινία του καλοκαιριού, τουλάχιστον.

Τι φαση το inside out?Καπου το πηρε το ματι μου και μου φανηκε ενδιαφερον...Για δωσε κανα ινφο...

Κινούμενα σχέδια της πίξαρ, ουσιαστικά όλη η ταινία εκτυλίσσεται μέσα στον εγκέφαλο ενός 12χρονου κοριτσιού.

Η κεντρικη ιδέα είναι ότι ο εγκέφαλός μας και οι αποφάσεις μας ελέγχονται από 5 "κατοίκους" του κεφαλιού μας, την χαρά, την λύπη, τον θυμό, την αηδία και τον φόβο και του ποιος υπερισχύει στις αποφάσεις ανάλογα με την κατάσταση. Με βάση αυτά έχει γίνει μία προσέγγιση στο να εξηγηθεί το πως λειτουργούμε και σαρκάζοντας κάποιες φορές το πως σκεφτόμαστε, τι θυμόμαστε και τι αποφασίζουμε, μπλέκοντας λίγο την πολύπλοκη και κάποιες φορές ακατανόητη λειτουργία του μυαλού με ένα σύστημα ηλεκτρονικού υπολογιστή.

Είναι βαρύ για 8χρονα, αμφιβάλλω πολύ ότι καταλαβαίνουν την ακρίβεια και την ειρωνία της προσέγγισης, αλλά εύκολο και τρομερά ενδιαφέρον για ηλικίες 25+, ειδικά όποιοι διακατέχονται από κάποιον ρομαντισμό είναι αδύνατο να μην συγκινηθούν σε κάποια σημεία.

Μπόνους τα 5-6 κλιπάκια με τους τίτλους τέλους που δείχνει τι γίνεται μέσα στο μυαλό ενός 13χρονο αγοριού που τον κοιτάζει κορίτσι στα μάτια, ενός σκύλου και μίας γάτας.

Aν δεν σου αρέσει ο Woody Allen δεν βλέπω τι τελείως διαφορετικό περίμενες από αυτή την ταινία και δεν το βρήκες.
Ελαφρότητα?Επιτήδευση?Πρόσεξε,καταλαβαίνω να μην σου αρέσει το σινεμά του,αλλά αυτά τα στοιχεία που αναφέρεις
δεν νομίζω ότι διατρέχουν την ταινία.Είναι σαν να σου λέω ότι το Scary Movie 5 ξέρω γω είναι καταθλιπτικό,ακαδημαϊκό και αργόσυρτο ή ότι ο Αγγελόπουλος κάνει βιντεοκλιπίστικες ταινίες.

Δείτε ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ αυτή τη μικρού μήκους. Όπως αναφέρει και κάποιος στην κριτική του:

Although Wanderers has been advertised as a short movie, this is actually a trailer for the future of mankind, and I really wish I can live long enough to see it.



For all its material advantages, the sedentary life has left us edgy, unfulfilled.
Even after 400 generations in villages and cities, we haven't forgotten.
The open road still softly calls, like a nearly forgotten song of childhood.
We invest far-off places with a certain romance. This appeal, I suspect,
has been meticulously crafted by natural selection as an essential element in our survival.

Long summers, mild winters, rich harvests, plentiful game...
None of them lasts forever.
Your own life, or your band's, or even your species' might be owed to a restless few
drawn by a craving they can hardly articulate or understand, to undiscovered lands and new worlds.

Herman Melville, in Moby Dick, spoke for wanderers in all epochs and meridians.
He said: "I am tormented with an everlasting itch for things remote. I love to sail forbidden seas..."

Maybe it's a little early.
Maybe the time is not quite yet.
But those other worlds, promising untold opportunities, beckon.
Silently, they orbit the Sun...
Waiting.

Eιδα και εγω το ''Southpaw'',εστω καθυστερημενα.Σε αντιθεση ομως με εναν προηγουμενο φιλο,μου φανηκε ΑΛΛΗ ΜΙΑ ιστορια μποξινγκ,με ενα θεμα που εχει πλεον κορεστει.Αν δεν ηταν το φοβερο διδυμο Τζιλενχαλ-Γουιτακερ θα την ειχα ηδη ξεχασει.
Το Equalizer του ιδιου σκηνοθετη μου αρεσε περισσοτερο.To Nightcrawler του Τζιλενχαλ ουτε καν το συγκρινω.

It Follows (2014)

★★★


A college girl has sex with a seemingly ordinary guy only to discover later that through intercourse he passed to her some kind of curse. Now she is constantly stalked by a malevolent entity that intends to kill her, unless she manages to pass it to another person before it's too late.

Good horror movie that manages to be much better than what we'd come to expect from the genre by returning to the basics as established back in 1978 by John Carpenter and "Halloween".
Mitchell makes no effort to hide his influences, creating a thick 70's-80's atmosphere, completely drained from bright colors and full of urban decay. He is also incorporating some scenes that are direct homages to the classic thrillers of that era.
Another wise choice he makes is casting no big names, sending that way a signal than none of our heroes is safe or untouchable. Their naturalistic performances also help us identify with them, thus raising the emotional stakes whenever they are in danger.

All is not perfect though because the film has some glaring flaws. The plot has big holes, especially when it comes to the supernatural entity that follows Jay and her friends. Mitchell again tries to emulate "Halloween" by explaining as little as possible and trying to maintain an aura of mystery and unpredictability around the villain. But it seems to me that this tactic is just a convenient way to hide the fact that he has no concrete answers and basically makes it up as it goes. For example, if our characters have already witnessed the fact that this thing is immune to bullets, then where the hell from do they get the idea that electrocuting it will do the trick?
Also, it supposedly takes any form that will make it easier to approach its victim but I can't understand how it will succeed that by presenting itself as a creepy giant or a feral boy.

Despite these misgivings, "It Follows" does more things right than wrong. It takes an original idea, some interesting characters, and blends them together effectively.
And perhaps even more importantly, it shows that cinematic horror is still alive as long as there are people out there that refuse to compromise their vision and are relying on visceral thrills, not cheap "boo!" moments, like most contemporary thrillers do.

Planet of the Apes (2001)

★★


In the near future, an astronaut gets lost into a space vortex and crash-lands onto an unknown, Earth-like planet. Soon he discovers that in this world, apes are the dominant species and humans are used as slaves and for manual labor.

I'm sure that Tim Burton had the best of intentions when he decided to remake the legendary sci-fi dystopian saga of the 60's. But after watching the final result I can't help but being reminded of the proverbial road to hell which is paved with them.
Where to start from? The plot manages to be both simplistic and confusing. There is no overarching theme to glue together the disparate storylines and subplots. It all just seems like a pastiche of "cool" scenes. Even Burton's unmistakable touch is sorely missed. This is easily his most workmanlike film. In fact the only thing memorable is the astonishing make-up work of Rick Baker. His apes look at times more real than the humans with which they interact (even though considering how robotic and wooden the performances of the latter are, it's not that surprising).

The choice of Wahlberg as the hero is a misfire. He lacks both the talent and the screen presence of his predecessor, Charlton Heston. Unless you consider that having the same apathetic facial expression in every frame constitutes good acting, you'll agree with me. Estella Warren is on hand for providing some eye candy but she is as talentless as they come. Her future career (or more accurately the lack of one) says it all. Tim Roth does his usual scenery chewing routine but he is a very weak villain.
At least Helena Bonham Carter and Michael Clarke Duncan are very good and make the experience of watching this movie more palatable.

It's not that the "Planet of the Apes" franchise didn't have potential. The prequels and reboots that followed were successful, both artistically and financially. But Burton and his screenwriters completely mishandled it with this effort. Thankfully, the acclaimed director left this mess behind him and soon he regained his form with features like "Big Fish" and "Corpse Bride".

Ravenous (1999)

★★★★

A coward captain becomes by chance a hero during the Mexican-American war. But after confessing the truth to his commanding general, he is banished at a remote fort in Sierra Nevada. A little while after his arrival, a terrified man appears from the wilderness and recounts a story about his party of pioneers that became stranded and how their deranged guide forced them to resort to cannibalism.

Delicious horror movie that manages to scare and thrill while simultaneously telling an allegorical story about America as a melting pot that became stronger and stronger through the years by assimilating (and in many cases exploiting) immigrants from every part of the world. Despite this being a troubled production, Antonia Baird is firm at the helm and has no trouble ratcheting up the tension without sacrificing the integrity of the characters. She gets big assists from Ted Griffin's sly script and Damon Allbarn and Michael Nyman's eerily minimalistic score.

Guy Pearce as the hero does a good job conveying his confused, and possibly afflicted with PTSD, character. He is a broken man who just wants to be left alone but is thrust again into a war-like situation where he must make life-altering choices.
The real protagonist of the film though is Robert Carlyle. The Scotsman is simply terrific as the villain and Pearce's tormentor. Cruel and remorseless, but also irresistibly charismatic.
Jeffrey Jones is also very good as the considerate commander of the fort who later is overridden with guilt for the choice he made.

To say that "Ravenous" is an atypical film would be an understatement. Not only it takes head on one of modern society's few taboos (cannibalism) but it does so in an original and refreshing way. It's too bad that its commercial failure relegated it into a "cult classic" when its rightful place should have been into the mainstream canon of horror.

Firewalker (1986)

★


Two down-on-their-luck soldiers of fortune are recruited by a mysterious woman who claims that she has in her possession a map that leads to a huge cache of Aztec/Maya gold. But on their way there they will be forced to confront many natural and supernatural obstacles.

You know you're in trouble when the only original idea this movie has is Chuck Norris posing as a Catholic priest. And the lack of fresh ideas isn't by far the worst aspect of this pitiful "Romancing the Stone" rip-off, with a dash of "48 Hours" thrown into the mix.
Make no mistake, this isn't one of the "so bad, it's good" films. This is one of the "so bad, it's borderline unwatchable" films. Anyone who, for whatever reason, is forced to sit through its 105 excruciating minutes deserves a medal.

First of all, the story is so confusing and nonsensical that after a while we simply stop caring. The characters go from one place to another and stumble onto clues randomly, without any justification.
Then we go to the casting of Norris as a wisecracking, butt-kicking version of Indiana Jones. Ol' Chuck became a star by playing laconic heroes who spoke mainly through their actions. Watching him trying to do comedy, or emote in some dramatic scenes, is as painful as having a root canal.
Fortunately for him, Melody Anderson is even worse as his would-be romantic interest. She is about as convincing in her role as Tom Hanks would have been portraying Darth Vader.
It's a real headscratcher how Louis Gosset got involved in that travesty only four years after his Oscar win. Then again, even Oscar winners have to pay their bills.
And we have said nothing about the cheap sets or the laughable music which is more appropriate for a Saturday morning cartoon.

"Firewalker" is one of those movies that make you lose your faith in humanity. There was no creative impulse driving those responsible for this piece of crap. Just a desire to capitalize on the 80's exotic adventure boomlet. Make a favor to yourself and avoid this film like the plague that it is.

Έχει δει κανείς τις εξής ταινίες: Persepolis, Waltz with Bashir, White Ribbon και Τhe lives of Others? Θα ήθελα μία άποψη για το ποιά να πρωτοδω

Όλες καλές είναι πάντως,ξεκίνα με τον Μπασίρ.

Πραγματικά όλες πολύ καλές τουλάχιστον. Απλά για τέλος άσε τη Λευκή Κορδέλα που πρόκειται για μέγιστο αριστούργημα κατ' εμέ.

Είδα κάμποσες πολύ καλές ταινίες τελευταία. Στο σινεμά έπαθα πλάκα με το Inside Out της Pixar και με το θεοσκότεινο Sicario. Δεν τα κόβω να βγαίνουν (ειδικα το πρώτο) από το φετεινό μου Τοπ-10.
Το σουηδικό (νομίζω) Με σειρά Εξαφάνισης ήταν επίσης πολύ καλό στα χνάρια του Ταραντίνο και των Κοέν. Όπως και το μάλλον άγνωστο Cop Car. Χορταστικό και το τελευταίο Mission:Impossible, από τα καλύτερα της σειράς.

Χαβαλεδιάρικο το Jurassic World αν και δεν μπορώ να καταλάβω το χαμό που έγινε με δαύτο. Απάτη το San Andreas. Εντυπωσιακό το Southpaw με τον Γκιλενχαλ. Όχι σαν ταινία αλλά σαν συρραφή από κλισε. Κυριολεκτικά παίζει να τα χώρεσαν όλα σε μία ταινία. Από το πρώτο λεπτό ήξερες βήμα-βήμα πως θα πάει η πλοκή και τι κλισέ θα παίξει μετά. Υπήρχαν κάποιες εκπλήξεις βέβαια αλλά ήταν με κλισέ που δεν περίμενες ότι θα ξαναζέσταιναν. Καλοφτιαγμένο και καλοπαιγμένο βέβαια αλλά κατά διαστήματα νόμιζα πως κάνανε πλάκα όσον αφορά την πλοκή. Αρκετά καλό το Spy (τρελό γέλιο ο Στάθαμ) αλλά το ήθελα l;igo πιο αστείο.

Ida (2013)

★★★


In the 1960's Poland a young woman named Anna, who never met her parents, gets ready to become a nun. Before that, she is asked to meet her only living relative, the sister of her mother. From her she will learn the truth about her origin and the fate of her family who disappeared during WWII.

Solid period drama, if somewhat overrated, from Anglo-Polish director Pawel Pawlikowski who seems to have put a lot of thought and energy in bringing this story to the screen. The film is splendidly shot in stark black and white and its pace while deliberate never becomes plodding.
It's also very well acted with novice actress Trzebuchowska stealing the show with her striking features and low-key performance as the titular character.

The problem is that while the movie has a considerable emotional and intellectual heft, it never fully engages the viewer. The characters remain cold and distant and in the end we hardly know what makes them tick and why they make the choices they do. The problem is especially pronounced with Ida/Anna. Despite spending almost the entire film with her, at the end she remains largely a cipher. That fact severely mutes the impact of the epilogue.

Despite my misgivings I'd heartily recommend "Ida" to anyone. It's stunning visuals and meticulous crafting are rare to find in an era of fast-food entertainment and deserve to be recognized and enjoyed by as many cinephiles as possible.

Ειδα χθες το Black Mass...

Ευχαριστη γενικα η ταινια δεν μετανιωσα που την ειδα αλλα στο τελος σε αφηνε με μια αισθηση κενου σχετικα με το σεναριο...

Στα θετικα της σημεια η ερμηνεια του Ντεπ η οποια ηταν αρκετα καλη και πειστικη δεν κουραζε και ηταν μεσα στην ολη ατμοσφαιρα της εποχης-λαμογιας..

Ωραια η σκηνοθεσια σε περνουσε σε μια αλλη εποχη και στον κοσμο της παρανομιας ηρεμα χωρις να κουραζει,εκνευριζει...

Σωστη η μουσικη επενδυση...

Πολυ σημαντικη επιτυχια της ταινιας η σωστη αποτυπωση των χαρακτηρων-γεγονοτων,δεν προσπαθησε να ωραιοποιησει προσωπα η πραξεις ουτε να διαστρεβλωσει την εμπλοκη του fbi..

Παρουσιασε ευελικτα το ποσο συνδεονται οι πολιτικοι με τους εγκληματιες και τους πρακτορες με στοχο την εξουσια και το χρημα και κινητηριο μοχλο τη ματαιοδοξια..

Στα αρνητικα τωρα.

Τεραστιο σεναριακο κενο γυρω απο τον χαρακτηρα του Bulger...Δεν εμβαθυνε καθολου στην απωλεια του παιδιου του ουτε στο σκεπτικο της αποφασης του να γινει πληροφοριοδοτης του fbi που ηταν δυο σημεια κλειδια της ταινιας...Επισης παροτι εδειξε την ικανοτητα του Bulger να χειραγωγει τους αλλους δεν εστιασε στο γεγονος πως δεν καρφωνε τους εχθρους του αλλα τους παγιδευε και αυτοι προδιδονταν μονοι τους...

Κακη η επιλογη να αφιερωσει μονο 5 λεπτα στην μετα την κυριαρχια του εποχη...

Η μεταμορφωση του Ντεπ ηταν ακρως επιτυχημενη αλλα σε εκανε σε καποια σημεια να εστιαζεις περισσοτερο σε αυτο παρα στην ερμηνεια του....

Συνοπτικα ηταν μια καλη ταινια που διακριθηκε ο Ντεπ...Ειχε καλα στοιχεια και ωραια πλοκη αλλα ποτε δεν εφτασε σε κορυφωση...Αν το σεναριο ηταν μια κλαση πανω τοτε μπορει να μιλουσαμε για την ταινια της χρονιας...

Δειτε το the Martian με τον Ντειμον. Εξοχη ταινια, ενας ναυαγος του διαστηματος, με πολυ καλο ρυθμο και ροη.
Ο Ριντλει Σκοτ εφτιαξε στα 76 του μια απο τις καλυτερες ταινιες του.

Οσοι βρειτε σε σινεμα να παιζει ακομα, πραγματικα αξιζει να τη δειτε σε αιθουσα...

Είδε κανείς ξενιτεμένος the force awakens?
Εδω δεν το είδαμε πήγαμε όλοι να δούμε παπακαλιατη (είχαμε και ξερό ψωμί αντί για ποπ κορν )
Βεβαια δεν έπεσα θύμα του hype (του παπακαλιατη επεσα) της star wars mania, ειμαι φαν από τα πολύ μικρατα μου.
Οι γνώμες και οι κριτικές ανά τον κοσμο είναι υπερφυσικά θετικες, αλλά μια των αβεντζερς δυο του ιντερστελαρ. ...

Παιδιά μια ερώτηση κυρίως προς του μυημένους. Θα κάτσω τώρα να δω τα Star Wars καθότι δεν τα έχω δει (μετά μου ρίχνετε πίσσα και πούπουλα). Τι προτείνετε ?Να δω τα καινούργια πρώτα ή τα παλιά?

Καλύτερα να τα δεις με με βάση ημερομηνία κυκλοφορίας, θα καταλάβεις καλύτερα το storyline. Και εγώ έτσι τα είδα πριν από μερικούς μήνες.

Θα σε γλιτώσω εγώ από την πίσσα και τα πούπουλα.

Ούτε εγώ τα έχω δει και δεν έχω καμία διάθεση να τα δω

Ρίξτε!

Βασικά δες τα παλιά. Και μόνο. Τα καινούργια αν δεν είσαι φαν υπάρχουν στιγμές που είναι ανυπόφορα.

Πάντως όπως και με τα Χομπιτ δεν μου κάνει καθόλου όρεξη ν' ασχοληθώ με το νέο Star Wars. Κάτι λάθος μου συμβαίνει. Και επειδή η άλλη εμπορική επιλογή της σεζόν είναι ο Παπακαλιάτης τότε με κόβω στο δεύτερο κύκλο του Fargo μέχρι να βγει ο Ταραντίνο και ο Ιναρίτου.

Ελα φίλε μου σε περίμενα!! Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου.

@flash Δεν είμαι fan -ή hater-, τα έχω δει, θα πρότεινα τη σειρά κυκλοφορίας. Και να τα δεις όλα για μένα παρότι πράγματι τα prequels είναι λιγότερο καλή τριλογία στο σύνολο, στο τρίτο ειδικά έχει πράγματα που δε γίνεται να μην ξέρεις πως συνέβησαν στα πλαίσια του Star Wars σύμπαντος. Τώρα αν δεις τα οriginal τρία και δεν σ' αρέσουν, δε θα σώσουν την κατάσταση τα επόμενα.

@dreamer Booο

@a.cab Ψηφίζω Fargo. Xωρίς καν να περιμένω τον "Ινιάριτου".

Ψηφίζω Queen of Earth για να δικαιωθεί ο ανένδοτος αγώνας να αρχίσει ο admin2 Μad Men στις διακοπές του, δηλαδή για Elizabeth Moss. Απ' τις ερμηνείες της χρονιάς. Και γιατί μια $%#^##%@% του βαλε ένα αστεράκι στο letterboxd χτες και μάσαγα τα μούσια μου.

Είδα μια γιγάντια ταινία στο ανυπέρβλητο OTE Cinema 3 πριν καμιά δεκαριά μέρες. Ο μέτοικος aka Γερουσιαστής aka Κορίτσια με βρώμικα χέρια. Παίζει ο τύπος πιάνο και χωρίς να έχει γίνει τίποτε άλλο τον καβαλάει ή τύπισσα και λέει "δεν παίζουμε τίποτα άλλο;" ως intro 3+ λεπτης σκηνής soft, τους διακόπτει η έλευση του άντρα της ο οποίος μπαίνει, χαιρετάει μηχανικά και βγαίνει για να συνεχίσει η δράση. Καπάκι παίρνει ο προσωρινά κερατάς τη δική του γκόμενα, δείχνει μακρινό πλάνο ένα πλοίο να απομακρύνεται, καπάκι χωρίς διάλογο δείχνει το ζευγάρι να πέφτει στα χόρτα και αμέσως δείχνει cut το πλοίο να γυρνάει. Ρισπέκτ μόνο. Εν ολίγοις όποιος βλέπει κωμικές σειρές να δει το Garth το Marenghi, παστοδιαλο Gravity Falls.