"...Που κατήντησες τον άντραν χάχαν"

ξερει κανεις ποτε βγαινουν τα gijoe inglorious bastards και harry poter?

Λογικά εννοείς τις ελληνικές πρεμιέρες, οπότε έχουμε και λέμε:


Inglourious Basterds: 20 Αυγούστου

GI Joe: 17 Σεπτεμβρίου

Harry Potter: 25 Αυγούστου

ευχαριστω πολυ Omar!

πριν λιγη ωρα γυρισα απ το σινεμα και ειδα τη ταινια Inglourious Basterds με τον μπραντ πιτ. κρατησε περιπου 2.30 ωρες και τη βρηκα αρκετα ενδιαφερουσα, αν και τα περισσοτερα γεγονοτα στη πραγματικοτητα δεν εγιναν οπως τα παρουσιαζει η ταινια...την ειδε κανεις αλλος?

Aegeansheed το μετέφερα εδώ για να μην μας κράξουν.

Το βιβλιαράκι έχει κυκλοφορήσει και στα ελληνικά αν δεν κάνω λάθος και διαβάζεται "νεράκι".

Ως proud owner του OST, συμφωνώ για τις κομματάρες που έβαλες που είναι και τα δικά μου αγαπημένα από το album. Ειδικά το strange eyes έπαιζε στο repeat στο αμάξι για κάνα μήνα και φαντασιωνόμουνα ότι βολτάρω στο Brooklyn κι όχι στο κέντρο της Θεσ/νίκης. Feel me yo? Ήταν και η πρώτη επαφή που είχα με Wu Tang Clan αλλά και το έναυσμα για να ακούσω πρώτη φορά προσεκτικά κάτι από hip-hop αλλά μιας και ήμουν ήδη στα "γεράματα" τότε, δεν κατάφερα να μπω στο κλίμα ακούγοντας κάποια άλλα album και το παράτησα νωρίς το σπορ.

Βλέποντας στο IMDB τα trivia της ταινίας θυμήθηκα και τον μαφιόζο που άκουγε Public Enemy. How is that for a paradox?

Από Jarmush λατρεύω τον "υπνωτικό" ρυθμό που έχει στις περισσότερες ταινίες του. Αγάπησα Dead Man, Ghost Dog και Coffee & Cigarettes αλλά με τις υπόλοιπες δεν ξετρελάθηκα. Πάντως είναι μεγάλη μορφή. Το μαλλί και το μόνιμο τσιγάρο στο στόμα. Επιτομή της cool φιγούρας (συγγνώμη από τους αντικαπνιστές )

Με το volume στο στερεοφωνικό πάντα στο 21 !!!! (λες να είναι original ο Jarmusch ???)



Το Dead Man είναι η πρώτη ταινία του Jarmusch που είδα (εκεί τον γνώρισα) σε ηλικία γύρω στα 15 (περίπου το '96) σε έναν θερινό σινεμά. Είναι από τις 5 ταινίες που έχω δει τις περισσότερες φορές και ξέρω όλες τις σκηνές απ' έξω. Φανταστική σκηνοθεσία-σχεδόν ποίηση (το λέω για το λόγο ότι χρησιμοποιεί λόγο μόνο εκεί που χρειάζεται-ποτέ δε θα δεις απέριττους διαλόγους σε ταινίες του). Το Night on Earth έχει ένα φοβερό show του Benigni και τη συγκλονιστική διήγηση της προσωπικής σκληρής ιστορίας ενός Φινλανδού στην τελευταία σκηνή.

Μετά θυμάμαι καλύτερα το Down by Law, όπου Lurie και Watts έχουν τρομερή χημεία και σκάει ο Benigni στη στενή και τους κάνει άνω κάτω!!!

Πιο αργές ταινίες το Stranger than Paradise και το Mystery Train.

τρελό γέλιο....
πολύ καλή ταινία !!!!

ιδιαίτερα στην φάση που κατουράει ο άλλος και ξαφνικά βλέπει την τίγρη !!!!!

Έχω δει τον καινούργιο Χάρυ Πότερ εδώ και κάτι εβδομάδες αλλά αποφεύγα να γράψω οτιδήποτε μέχρι να βγει στις αίθουσες και να το δουν όσα μέλη θέλουν.

Κατά τη γνώμη μου, βελτιωμένη ταινία σε σχέση με το μετριότατο "Τάγμα του Φοίνικα" αλλά για μια ακόμη φορά φαίνεται πόσο λίγος είναι ο Γιέιτς ως σκηνοθέτης. Για μια ακόμη φορά η πλοκή είναι σπαζοκεφαλιά για τους μη μυημένους ενώ οι ρυθμοί της ταινίας είναι βεβιασμένοι. Επιπλέον, οι επιλογές για το τι θα μείνει μέσα στην ταινία, τι έξω και τι θ'αλλάξει αποδεικνύονται ατυχείς.

Πιο αναλυτικά, το κάψιμο του Burrow δεν εξυπηρετεί κανέναν προφανή σκοπό ενώ αντιθέτως δημιοργεί προβλήματα ενόψει έβδομης ταινίας. Η ριζική αλλαγή της κλιμάκωσης του ρομάντζου Χάρυ-Τζίνυ επίσης σε κάνει ν'απορείς. Η Ρόουλινγκ έγραψε μια σκηνή για την οποία θα σκότωναν πολλοί σεναριογράφοι στο Χόλιγουντ. Αντ'αυτού όμως βλέπουμε ένα εντελώς υποτονικό και αμήχανο υποκατάστατο το οποίο συν τοις άλλοις περιέχει μια παράλειψη η οποία θα δημιουργήσει προβλήματα στην πλοκή των επόμενων ταινίων. Και τέλος η απουσία οποιασδήποτε εξήγησης για τα περίφημα horcrux και το πως τα επέλεγε ο Βόλντεμορτ είναι τουλάχιστον εξοργιστική, δεδομένου ότι αυτά θα αποτελέσουν το κεντρικό σημείο της πλοκής των δύο τελευταίων ταινιών.

Το έτερο ρομάντζο της ταινίας, μεταξύ Ρον-Ερμιόνης, παρουσιάζεται πιο ικανοποιητικά, αλλά αυτό δε λεέι και πολλά πράγματα. Ο Μάικ Νιούελ με πολύ λιγότερες σκηνές κατάφερε να δείξει ότι όντως κάτι υπάρχει μεταξύ αυτών των δύο χαρακτήρων. Αντιθέτως ο Γιέιτς το παρουσιάζει με τόσο επιφανειακό τρόπο ώστε μοιάζει περισσότερο με καπρίτσιο κακομαθημένων έφηβων.

Τουλάχιστον οι ερμηνείες είναι μάλλον οι καλύτερες της σειράς. Ο Ράντκλιφ παρουσιάζει αλματώδη βελτίωση και δείχνει ότι δεν του λείπουν οι κωμικές ικανότητες. Ο Γκριντ είναι σταθερά ο καλύτερος της ομάδας. Έχει τη στόφα μεγάλου κωμικού κι'αυτό φάνηκε από την πρώτη ταινία κιόλας, ως πιτσιρικάς. Η Γουάτσον έχει μείνει σχετικά στάσιμη και δείχνει να παίζει περισσότερο τον εαυτό, παρά την Ερμιόνη, η οποία στα βιβλία απέχει πολύ απ'άυτό που βλέπουμε στην οθόνη. Από τους υπόλοιπους ξεχωρίζουν οι σταθερές αξίες των Άλαν Ρίκμαν, Έλενα Μπόναμ-Κάρτερ και Τζιμ Μπρόαντμπεντ.

Τα εφέ είναι επίσης πολύ καλά, αν και κάπου καταντάει βαρετό να είναι η πλειοψηφία των σκηνών τόσο σκοτεινές. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι η ατμόσφαιρα δεν εξαρτάται μόνο από την ποσότητα του φωτός. Ένας ικανός σκηνοθέτης μπορεί να δημιουργήσει συναισθήματα αγωνίας και τρόμου στη μέση μια ηλιόλουστης παραλίας.

Τελικό συμπέρασμα: η εν λόγω σειρά πρόκειται να βρει τη δικαίωση της όταν μετά από καμιά 10αρια-20 χρόνια γυριστεί ως μίνι-σειρά από το BBC. Μόνο εκεί θα υπάρχει άνεση να ξετυλιχθούν οι λαβυρινθώδεις πλοκές των βιβλίων και να απεικονιστούν με ακρίβεια οι τρισδιάστατοι χαρακτήρες που τα κατοικούν.

Δεν έχω δει ποτέ μου old school "βαράω-καίω-σφάζω-καταστρέφω" ταινία στον κινηματογράφο αλλά μάλλον θα το κάνω για αυτή την ταινία - όχι γιατί θα αξίζει αλλά έτσι, τιμής ένεκεν στους τύπους που άλλοτε με αξιόλογες, άλλοτε με εντελώς καμμένες ταινίες δράσης, μας χάρισαν άφθονες παιδικοεφηβικές τηλεοπτικές αναμνήσεις:

<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/cjoi1BewlsI&hl=en&fs=1"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/cjoi1BewlsI&hl=en&fs=1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>


ΥΓ: Και αρνήθηκαν να παίξουν και οι Γουέσλι Σνάιπς, Ζαν Κλοντ Βαν Νταμ και Στίβεν Σιγκάλ !!!

Brittany Murphy και Jason Statham?Μάλιστα.Λέω να το δω και εγώ!

Περιμένω πως και πως το 9. (9/09/2009 )

Mou εχουν προτεινει τις εξης ταινιες:Blair witch project,The house of 1000 corpses(logo Romb Zombie:P) Kai Godfather



Αξιζει να ασχοληθω???

Την τριλογια του Νονου επρεπε να την εχεις δει...χθες...
Ξεκινα απο σημερα κι ολας.........

Για το Blair witch project, αν γουσταρεις -και καλά θρίλερ- θα φας 1-1,5 ώρα από την ζωή σου περιμένοντας για κάτι καλό και θα ικανοποιηθείς μόνο για 5'', και στην ουσία δεν θα δεις κάτι, απλά θα ακούσεις και θα υποθέσεις πως έγινε κάτι.....

Περίμενα πολλά περισσότερα, άλλά με απογοήτευσε...





xaxaxa
ΣΩΣΤΟΣ !!!!

Είμαι ο μόνος εδω μέσα που δεν τον ενθουσίασε καθόλου η συγκεκριμένη τριλογία;;;

Μπορεί. Αλλά είσαι ο μόνος, ίσως, που το παραδέχεται.

Είδα το σάββατο το inglorious basterds. Δε μπορώ να καταλάβω πώς υπήρχαν άτομα που δεν τους άρεσε η ταινία. Ορισμένα κλασικά ταραντινικά σημεία με ξεκάρφωτες αναφορές μπορεί να ξενίσουν (ανάλογα το πόσο ανοιχτόμυαλος είναι κάποιος στα μπερδέματα διαφορετικών στυλ) αλλά στο σύνολό της η ταινία ήταν τουλάχιστον διασκεδαστική.

Είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο σε ταινία, όσο γέλασα στη σκηνή με τα βλαχοαμερικάνικα ιταλικά του Πητ και της συνοδείας του στον Λάντα. Η σκηνή ήταν κλασσικό παλιό κωμικό σινεμά αλλά έβγαζε αβίαστο γέλιο.
Τώρα βέβαια σχολιάζω μόνο μία σκηνή ενώ υπήρχαν τόσα άλλα διαμάντια στην ταινία...
Αν την έχει δει κι άλλος ας συνεχίσει τη συζήτηση και θα παραθέσουμε κι άλλα σπόιλερ .

Παιζει να εισαι και ο μονος στην Γη...
Δεν πειραζει ομως,ουδεις ασφαλτος...
Τι γουσταρεις να βλεπεις?
(αν δεν σου αρεσε ο Νονος,τοτε δυσκολα θα σου αρεσουν και οι μεγαλες ταινιες που βγηκαν το 70' να υποθεσω,Ελαφοκυνηγος,Αποκαλυψη τωρα,Καποτε στην Αμερικη(αυτη ειναι 80s ,εκανα λαθος)...)




Α γεια σου!
Με ειχε "συμβουλεψει",συναδελφος,να μην παω να την δω,μαπα και τετοια(προφανως δεν θα εχει δει και αλλη ταινια του Ταρα)
Τρομερος ο κυνηγος των Εβραιων...
ολη η ταινια ειναι αυτος...
Δεν νομιζω να τον εχω δει να ξαναπαιζει...
Κλαιω με την σκηνη της συναντησης του με τους "Ιταλους"...
Τωρα που περασαν 3 μερες απο τοτε που ειδα την ταινια,οσο την σκεφτομαι,την εκτιμω πιο πολυ

Αυτό το τελευταίο είναι αλήθεια.

Ο Αυστριακός (αποκάλυψη στις Κάννες και ίσως πάει για όσκαρ λένε) έπαιζε και στον υπαστυνόμο Ρεξ (ναι, αυτό με τον σκύλο που έδειχνε ο άλφα) αλλά δε μπορώ να θυμηθώ ποιό ρόλο έκανε ρε γμτ....

Δεν έχω δει καμία απ'αυτές... γενικά δεν βλέπω πολλές παλιές κλασσικές ταινίες... θέλω κάποια στιγμή να τις δω...αλλά δεν ξέρω δεν έχω και τόσο όρεξη να το κάνω... για παράδειγμα έχω στο pc μία hd έκδοση του καλού του κακού και του άσχημου και κάθετε κάτι μήνες...κάποια στιγμή θα το αποφασίσω και θα τη δω...

Πάντως αν πάρω τη λίστα με τις top ταινίες των 70s του imdb έχω δει τις εξής:

The Godfather 1 & 2 - που όπως σου είπα δεν με ενθουσίασε...δεν θα πω δε μου άρεσε...απλά δεν την είδα ως "την καλύτερη ταινία ever"

One flew over the Cuckoo's nest - θέλω να την ξαναδω αλλά μου άρεσε η συγκεκριμένη...

Alien - πριν πολλάαααα χρόνια και όχι δεν πρόκειτε να της δώσω άλλη ευκαιρία

A Clockwork Orange - υπερβολικά περίεργη για τα γούστα μου

Jaws - Καλή αλλά όχι του στυλ μου

Holy Grail & Life of Brian - Θεοί οι Monty Python... τις έχω δει 100 φορές τις συγκεκριμένες.

The Exorcist - Όπως καταλαβαίνεις τα θριλερ δεν είναι το αγαπημένο μου είδος...και δεν είναι γιατί "φοβάμαι" μάλλον το αντίθετο θα έλεγα... καταλήγω να γελάω με αυτά που βλέπω και χαλάει όλη η ατμόσφαιρα...

Rocky - Εντάξει...σε ποιον δεν αρέσουν τα Rocky???

Από τις 50 έχω δει τις συγκεκριμένες 10...

Λιγα σχολια:

Τρομερή η φωλιά του Κουκου...
Θεοι οι Πυθωνες...
Εισαι αδικος με το Alien...σκεψου μονο οτι ειναι το 1979 και βγαινει αυτη η ταινια...σοκ!
(Απο τον ιδιο σκηνοθετη,δες οπωσδηποτε το Blade runner(1982)...)
Ο Εξορκ. έχει πολυ καλη ατμοσφαιρα(δες το Μωρο της Ροζμαρυ)
Κατσε...μιλας για όλα τα Ροκυ?

Προφανως και μιλάω για όλα τα ρόκυ αν και έχω πολύ καιρό να τα δω και θέλω να τα φρεσκάρω κάποια στιγμή (μετά την εξεταστική πλεον)

Το είχα δει το μωρό της Ρόζμαρυ πρέπει να πήγαινα ακόμα σχολίο οπότε δεν το θυμάμαι καθόλου... από το blade runner έχω ακούσει μόνο το soundtrack

μεγάλη απάτη η ταινία....
μόνο τα τελευταία 3'' αξίζουν, και πάλι δεν βλέπεις τίποτα !!!

επειδη εβλεπα φανατικα τη σειρα,ο τυπος πηρε τη θεση του μοζερ οταν εκεινος πεθανε(απιστευτη η σκηνη που ψυχοραγει και δινει τη σφυριχτρα του στον ρεξ),και κατ΄επεκταση και τον ρεξ τον ιδιο.με αυτον στο πρωταγωνιστικο ρολο η τηλεθεαση επεσε(στο κοσμο αρεσε ο τομπαιας μορρετι-μοζερ),και στο τελος του συμβολαιου του η σειρα σταματησε

Όχι, δεν ήταν αυτός. Εκείνος που πήρε τη θέση του ήταν πιο νέος και αθλητικός από τον Βαλτζ (μάλιστα είχε παίξει και γκεστ ρόλο σε ένα επεισόδιο παλιότερα).
Αυτός δηλαδή:


Με μία πιο ενδελεχή έρευνα είδα πως έπαιξε σε ένα επεισόδιο μόνο άρα μπορεί να τον μπερδεύω με άλλον ....με τον Ομπράντοβιτς πχ

Την είδα κι εγώ. Την θεωρώ την καλύτερα ταινία που έκανε μετά το 1997 και το Jackie Brown. Αν και μερικές φορές αυτή η αχρείαστη splatter αισθητική του θεωρώ ότι δεν προσφέρει κάτι στην ταινία (πχ στο τέλος δεν χρειάζεται πια να γίνουν οοοοοοολα αυτά στο σινεμά ώστε να σκοτωθούν οι you know who) εντούτοις η ταινία είναι συνολικά απολαυστική.

Το σενάριο είναι ευρηματικό και η ιστορία μπλέκεται πετυχημένα με το φαντασιακό. Ο ρυθμός άλλοτε χαλαρώνει και άλλοτε μετατρέπεται απότομα σε καταιγιστικό, κρατώντας τον θεατή σε εγρήγορση. Η φωτογραφία είναι πολύ ωραία και η αισθητική αντίληψη του Ταραντίνο -ιδίως τα έντονα χρώματα- σε κερδίζουν. Η μουσική επένδυση ως συνήθως πολύ καλή. Οι ερμηνείες από αρκούντως ικανοποιητικές έως εξαιρετικές με τον Κυνηγό να είναι εκπληκτικός (τόσο η σεναριακή περσόνα όσο και ο ερμηνευτής της). Πέρα από οτιδήποτε άλλο, πως διάολο μιλάει τέσσερις γλώσσες με αψεγάδιαστη προφορά αυτός ο άνθρωπος ;;;;;

Έχω μια παρατήρηση και μια ερώτηση, η ερώτηση είναι spoiler οπότε προσοχή.

Η παρατήρηση έχει να κάνει με τον αρχηγό των Απάτσι. Έχω έντονα τη διαίσθηση ότι πρόκειται για το alter ego του Ταραντίνο το οποίο μάλιστα ενσυνείδητα και όχι υποσυνείδητα δημιούργησε ως τέτοιο. Σκεφτείτε το:
1) Είναι και οι δύο από το Tennessee .
2) Ο Ταραντίνο είναι Ιταλοαμερικανός που μιλάει από όσο ξέρω λίγα ιταλικά, προφανώς με άθλια, νοτιοαμερικάνικη, προφορά. Σας θυμίζει κάτι ;
3) Τα τελευταία λόγια του Pit στην ταινία είναι: I think this is my masterpiece. Είναι δυνατόν να μην μιλάει ο ίδιος ο Κούεντιν για την ταινία του μέσα από την πρωταγωνιστή της ;

Η ερώτηση είναι η εξής:

Γιατί στον κόρακα αφού ο Κυνηγός έχει ήδη πάρει την απόφαση να κάνει αυτό το deal στο τέλος, σκοτώνει με μένος την Γερμανίδα κατάσκοπο (που πρόδωσε όπως θα κάνει και αυτός) ; Μήπως απλά επειδή δεν του καθότανε ;

(spoiler)

...Αγγλίδα δεν ήταν?Επίσης δεν κατάλαβα πως ο Κυνηγός έπεσε τόσο εύκολα στην παγίδα.


Η ταινία πάντως ήταν απίστευτη.Μεγάλη σε διάρκεια και εκτός από την αρχή που βαρέθηκα λίγο,η συνέχεια ήταν καταιγιστική.Μεγάλος Quentin.

ΥΓ.Flash ξεσκέπασες τον Tarantino
ΥΓ.Απίστευτη η σκηνή με τους 3 'Ιταλούς'.Ο Pitt μια χαρά,ο Roth ( ) τραγουδιστά και ο 3ος άστα να πάνε.Και η αντίδραση..!

με τοσα που λετε για τους αδοξους με ψηνεται να παω να την δω,αν και ελεγα να την αποφυγω.πριν απο λιγο γυρισα εχοντας δει το shooter με τον τζεραλντ μπατλερ,καλη ταινια,βλεπεται ευχαριστα αλλα απο πρωτοτυπια μηδεν.μια συρραφη απο το existenz του μεγαλου κρονεμπεργκ,το running man με τον σβαρτζενεγκερ και το προσφατο death race με τον σταθαμ(υπ'οψη οι σκηνοθετες ειναι οι δημιουργοι του παρανοικου crank).καλοι ρυθμοι και τροφη για σκεψη για την επιρροη των βιντεο γκειμς αλλα και πραγματα ειπωμενα πρωτα απο αλλους

Η ταινία που είδες μάλλον ήταν το gamer

χε,χε σωστος(μαλλον ημουν παλι ),αλλα δεν επεσα απολυτα εξω.το 2002 επαιξε σε μια ταινια που λεγοταν shooters.κοιταζα τη φιλμογραφια του στο imdb,και εγινε η πατατια στο ποστ

ειδα το hang over και το harry potter και δεν ξετρελαθηκα με κανενα απο τα 2 καλες ταινιες αλλα μεχρι εκει...


ειδα και το slumdog και πλεον αφου εχω δει τις καλυτερες φετινες ταινιες εχω να πω πως πιο πολυ μου αρεσε το WRESTLER μετα SLUMDOG MILLIONAIRE και μετα BENJAMIN BUTTON

Είμαι τόσο υποκειμενικός για τον Ταραντίνο που δεν ξέρω αν μετράει η άποψή μου, και πριν την δω έλεγε "είναι Ταραντίνο, θα είναι καταπληκτική".

Και όντως ήταν. Καταπληκτική και καμιά 10αριά ακόμα αντίστοιχα επίθετα.

Η ταινία όντως έχει μερικές κοιλιές και 1-2 τραβηγμένες σκηνές, ωστόσο πέραν απο την καταπληκτική ροή της, έχει και 5-6 10λεπτα που θες να ρουφήξεις το κάθε δευτερόλεπτο της σκηνής που βλέπεις.

Το μόνο εκνευριστηκό που βρήκα ήταν η πολυγλωσσία, που είχε ως αποτέλεσμα να πρέπει να είσαι κολλημένος στους υπότιτλους και να χάνεις πολύ ώρα την υπόλοιπη οθόνη (πχ. στο πρώτο σκηνικό στο γαλλικό σπίτι, μέχρι να το γυρίσει ο Κυνηγός στα Αγγλικά ήθελα απεγνωσμένα να δω λίγο το σπιτι ).


(Τουλάχιστον) Οι φαν του Ταραντίνο επιβάλλεται να την δουν άμεσα.

Για εμένα πάντως είναι μεγάλο συν και η πολυγλωσσία. Γενικά μου τη σπάει όταν μια ταινία επειδή ντε και καλά απευθύνεται πρωτίστως στην Αμερικάνικη και κατ'επέκταση σε αγγλόφωνες αγορές εμφανίζει ως εκ του θαύματος όλους τους χαρακτήρες να μιλούν άπαιστα και αποκλειστικά Αγγλικά.

Οπότε αυτή η ταινία ήταν μια όαση σε αυτό το σημείο. Άλλωστε όπως έγραψα και πιο πάνω ο Κυνηγός παρέδιδε σεμινάρια στη χρήση κάθε μίας από τις τέσσερις γλώσσες που χρησιμοποίησε και η πλοκή της ταινίας εν μέρει βασιζόταν σε σκηνικά που είχαν να κάνουν με τις γλώσσες (πχ η σκηνή στο υπόγειο με τις γερμανικές προφορές και φυσικά τα απίστευτα ιταλικά των τριών αμερικανών).

Η ακόμη χειρότερα να μιλάνε αγγλικά με επίτηδες ξένη προφορά για να καταλάβουμε ότι αυτοί παίζουν κάποιον ρόλο που ΔΕΝ είναι αμερικάνοι. Ακόμα ανατριχιάζω από τα "αρρρρ" της Τζολί στον Αλέξανδρο (από όλη την ταινία βασικά..)

Με αυτην την λογική και αφού το σκεφτόμουν μετά, ναι, κι εμένα μου άρεσε η πολυγλωσσία.
Εκείνη την ώρα όχι.


Αλιιιβεντέρτσιι. (με βλαχοαμερικανική προφορά)

ενταξει εδω πρεπει να κανουμε εναν διαχωρισμο.το να πρεπει να χρησιμοποιηθουν σε μια ταινια διαφορετικες γλωσσες ειναι τελειως διαφορετικο απο μια ταινια που οι ηρωες που περιγραφονται μιλουν αλλη γλωσσα απο την αγγλικη μα ολοι την ιδια.
οταν γυριζετε μια ταινια για την αρχαια ρωμη η την αρχαια ελλαδα δεν με ενοχλει ιδιαιτερα να ακουω τους πρωταγωνιστες να μιλουν αγγλικα.δεν νομιζω οτι μπορει να γινει αλλωστε και ποτε καθεστως αυτο που εχει κανει ο μελ γκιμπσον σε μια δυο ταινιες του (τα παθη του Χριστου, αποκαλυπτο). οταν ομως εχουμε να κανουμε με ταινια που απλα οι πρωταγωνιστες μιλουν διαφορες γλωσσες ειναι τραγικο να μιλανε ολοι αγγλικα και απλα να αλλαζουν προφορα.

Είδα κι'εγώ λοιπόν τους "Άδοξους Μπάσταρδους".

Συμπερασματικά, είναι μια καλή ταινία αλλά εγώ προτιμώ τον Ταραντίνο του "Reservoir Dogs", όχι αυτόν του "Pulp Fiction".
Η ταινία ήταν, όπως το "Pulp Fiction", ουσιαστικά μια συρραφή ανεκδότων και set-pieces με μια υποτυπώδη κεντρική πλοκή να τα συνδέει. Κι'ακόμη κι'αυτή η κεντρική πλοκή ήταν τόσο εξωπραγματική και γεμάτη τρύπες, ώστε άγγιζε τα όρια του σουρρεαλισμού, προτού τα ξεπεράσει για τα καλά στο τελευταίο μισάωρο.

Δεν είναι να κακό ένας σκηνοθέτης να κλείνει το μάτι στους φαν/θεατές του. Όμως δεν μπορείς να στηρίξεις μια ολόκληρη ταινία (2,5 ωρών μάλιστα) σε κλεισίματα του ματιού. Αυτό είναι αυτισμός, όχι τέχνη. Οι περισσότεροι θάνατοι άλλωστε που λαμβάνουν χώρα επί της οθόνης δεν εξυπηρετούν κάποιο δραματουργικό σκοπό, απλώς ο Ταραντίνο θεώρησε ότι είναι cool να σκοτώσει τον Χ χαρακτήρα με τον Ψ τρόπο. Πιο τρανό παράδειγμα αυτής της νοοτροπίας η σκηνή στον θάλαμο προβολής.

Ο Κρίστοφ Βάλτς είναι θαυμάσιος στο ρόλο του Λάντα και η Ντάιαν Κρούγκερ είναι πραγματική αποκάλυψη ως Φον Χάμερσμαρκ, αλλά οι υπόλοιπες ερμηνείες κάθε άλλο παρά πρόκειται να μείνουν στην κινηματογραφική ιστορία. Ο Μπραντ Πιτ είναι οριακά διασκεδαστικός αλλά εντέλει ανούσιος. Παρότι γέλασα σε αρκετά σημεία της ταινίας, η σκηνή όπου μιλά ιταλικά με άφησε αδιάφορο. Μου θύμισε ελληνικές ταινίες του '60. Ο Ντάνιελ Μπρουλ και η Μέλανι Λοράν πρέπει να είναι από τους πιο εκνευριστικούς φιλμικούς χαρακτήρες της σεζόν. Οι υπόλοιποι πέρασαν απλώς απαρατήρητοι.

Παρ'όλα τα μειονεκτήματα της η ταινία περιέχει μερικές σκηνές που θα πρέπει να διδάσκονται στις σχόλες νέων σκηνοθετών γύρω από το πως χτίζεται το σασπένς. Την εναρκτήρια σκηνή στο αγρόκτημα και φυσικά αυτή στην υπόγεια ταβέρνα θα τις ζήλευε κι'ο Χίτσκοκ. Η ένταση είναι εκκωφαντική και η συνεχής ατμόσφαιρα απειλής κάνει ακόμη και τις πιο αθώες κουβέντες να αποκτούν ένα σκοτεινό νόημα. Εξαιρετικές ακόμη οι σκηνές στον κτηνίατρο και στο εστιατόριο μεταξύ του Λάντα και της Σοσάνα.



Υ.Γ. Εβδομάδα κινουμένων σχεδίων αυτή που ακολουθεί καθώς κάνουν πρεμιέρα τα "9" και "Ψηλά στον Ουρανό". Ίδωμεν.

Στο τρέιλερ του "9" ανατρίχιασα, θα πάω 100%.






Εδώ σε βλέπω λάθος, ειδικά για το συγκεκριμένο φονικό. Spoiler:


Σε εκείνο το σημείο απογοητεύτηκα οικτρά γιατί νόμιζα ότι το μεγαλόπνοο σχέδιο της φωτιάς θα κατέρεαι, μιας και νόμιζα ότι η κοπέλα έχει κάτι ακόμα να κάνει.
Σε συνδυασμό και με τον Κυνηγό που είχε καταλάβει τους τύπους με τους δυναμίτες κτλ. ήταν μια ανατροπή το τελικό "μακελειό".

Άσε που δεν το περιμένεις κι όλας ότι ζει ακόμα το καμάρι του έθνους.

Γεινικα πάντως, ένα χαρακτηριστηκό του Ταραντίνο είναι ότι έχει διάφορα ωραία σκηνικά στο μυαλό του, σαν να σημειώνει συνεχώς κάτι που του έρχεται στο μυαλό ή κάτι που παρατηρεί και καταφέρνει να το βάλει μέσα στις ταινίες του.

Εχει δει κανεις το district 9?Nα με κατατοπισει λιγο περι τινος προκειται???

22/10 ελλαδα.η υποθεση copy paste απο imdb


http://www.imdb.com/title/tt1136608/plotsummary


In 1990, a massive star ship bearing a bedraggled alien population, nicknamed "The Prawns," appeared over Johannesburg, South Africa. Twenty years later, the initial welcome by the human population has faded. The refugee camp where the aliens were located has deteriorated into a militarized ghetto called District 9, where they are confined and exploited in squalor. In 2010, the munitions corporation, Multi-National United, is contracted to forcibly evict the population with operative Wikus van der Merwe in charge. In this operation, Wikus is exposed to a strange alien chemical and must rely on the help of his only two new 'Prawn' friends.

πρεπει να ειναι πολυ ενδιαφερουσα.με σπουδαιο νοημα.την αναμενω...

Κατεβάζω μια ταινία με τον Michael Caine-Is Anybody There? (2008) στην τύχη. Την έχει δει κάποιος?

H ET-1 έχει τον Νεκρό με τον Depp αυτήν την ώρα (12:55). H πιο ποιητική, για μένα, ταινία-του Jarmusch. Δυστυχώς έχει ξεκινήσει...

Οι ήχοι που επενδύουν την ταινία-distortion από την ηλεκτρική του Neil Young-το ιδανικό trip στην Άγρια Δύση (μέχρι πριν δω την ταινία δεν μπορούσα να καταλάβω την έννοια της παραπάνω φράσης)

Διαφωνούμε κάθετα για τη συγκεκριμένη ταινία.
Προσωπικά τη βρίσκω αφόρητα βαρετή και δήθεν, ενώ αυτό το γρατζούνισμα τηε κιθάρας μου έσπασε τα νεύρα καθ'όλη τη διάρκεια της.

Κακέκτυπο του Ταρκόφσκι είναι ο πιο κατάλληλος χαρακτηρισμός που θα μπορούσα να της δώσω.

Click to view attachment

Α, μιας και το εχω αναφέρει, μην παει κανεις να δει το 9.

Δυστυχώς, βρήκα μια φίλη μου και πήγαμε, και στο 20λεπτο ντρεπόμουν γιαυτό που της έκανα και τα 80 λεπτά που έχασα.

Πολύ κλασσική και παιδική χωρίς κάτι ιδιαίτερο στα εφέ ή στο όλο σκηνικό πέρα από μερικές εικόνες. Στο pc θα την είχα κλείσει στο 10λεπτο.

τουλάχιστον "βγήκε" τίποτα ???? για να λες χαλάλι ο χαμενος χρόνος

χα χα χα χα

Γενικά ήταν ένα ευχάριστο βράδυ, αλλά μέχρι να τελειώσει η ταινία ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.

Το γαμάτο ηταν οτι επειδή ημουν καταενθουσιασμένος πριν μπουμε, όταν της έλεγα απο το 20λεπτο "ρε σόρι, μαλακία ειναι, πάμε να φύγουμε να πιούμε κανα ποτό", νομιζε οτι της έκανα πλάκα και ότι μου άρεσε, κι έτσι κατσαμε και την ειδαμε ολη.

Εντάξει, υπάρχουν και χειρότερα.
Φαντάσου να την πήγαινες να βλέπατε το "Brokeback Mountain".

Το BonerBack Mountain, όμως ήξερες τί περίμενες να δεις. Είχε και καλή μουσική.

Εχθές το βράδυ πήρα την απόφαση να πάω να δω το καινούργιο πόνημα της Pixar, το "Ψηλά στον Ουρανό". Καθότι φαν των κινουμένων σχεδίων δεν με αποθάρυναν ούτε ο καιρός, ούτε το καχύποπτο βλέμμα της ταμίας, η οποία στην καλύτερη θα έλεγε από μέσα της "σα δεν ντρέπεται, κοτζάμ μαντράχαλος να βλέπει ακόμη παιδικές ταινίες" και στην χειρότερη θα πίστευε πως είμαι παιδεραστής προς άγραν θυμάτων.

Επειδή τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, ήταν μια από τις πιο συγκινητικές και μοναδικές εμπειρίες που έχω βιώσει σε κινηματογραφική αίθουσα. Τα πρώτα δέκα λεπτά όπου παρακολουθούμε την πορεία της σχέσης του ήρωα μας, του 78-χρονου Καρλ, με τη γυναίκα του, από την παιδική τους ηλικία μέχρι τον θάνατο της τελευταίας, είναι σκηνή που θα μείνει στην ιστορία. Όποιος δεν κλάψει στο τέλος της καλό θα είναι να πάει μετά την προβολή να εξεταστεί μήπως η καρδιά του έχει σταματήσει χωρίς να το καταλάβει. Ακόμη και τώρα που γράφω αυτό το μύνημα γεμίζουν δάκρυα τα μάτια μου.

Η συνέχεια είναι σε εξίσου υψηλό επίπεδο με την κωμωδία, την περιπέτεια και την συγκίνηση να προσφέρονται σ'ένα κοκτέιλ από αυτά που μόνο η Pixar ξέρει να προσφέρει τόσο καλά τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει πάντως στους ομιλούντες σκύλους και ειδικά στον αξιολάτρευτο Νταγκ.

Όσοι πιστευόυν ότι καλό σινεμά = ρομπότ που πλακώνονται στο ξύλο + οι γυμνασμένοι κοιλιακοί και γλουτιαίοι της Μέγκαν Φοξ, ας μείνουν μακριά.

Όσοι όμως ψάχνουν να ζήσουν μια εμπειρία μέσα στην σκοτεινή αίθουσα και δεν φοβούνται να έρθουν αντιμέτωποι με τα συναισθήματα τους, τότε τους προτρέπω να μη χάσουν με τίποτε αυτή την ταινία.
Και είμαι σίγουρος πως βγαίνοντας στο τέλος από τον κινηματογράφο πολλοί θα είναι αυτοί που θα έχουν στα χείλη τους μία φράση: "Ευχαριστώ για την περιπέτεια"!

Click to view attachment