Εσύ δεν είσαι αυτός που λέει ότι το Heroes είναι παιδικό?

Panos75, την έχω στα υπ'όψιν εδώ και καιρό αυτήν την ταινία...έχω ακούσει πως έχει πολύ ωραία μουσική (including μία ωραία διασκευή του Eye of the tiger, σε slow εκτέλεση )


+όσο δεν πάει...

Αν αυτή η ταινία είναι αντιπροσωπευτική της πορείας του Έντι Μέρφι, τότε δυστυχώς τα έχει φάει τα ψωμιά του ο άνθρωπος...στην κωμωδία.
Θέλω να δω τί λέει στο δραματικό του θέματος, στο Dreamgirls, ωστόσο(μιας και έγινε τόσος θόρυβος)...μπας και ανακτήσει τον χαμένο μου σεβασμό.

Όντως, υπάρχει στην ταινία αυτή η διασκεύη, και είναι μία από τις πιο αστείες σκηνές της. Παρ'ότι η ταινία είναι κατά βάση δραματική έχει πολύ χιούμορ. Ειδικά όσον αφορά τις μουσικές προτιμήσεις της ηρωϊδας.

Τελικά ντίζυ το είδες το Heroes; Ελπίζω μόνο να μην το παρακολουθείς από το Άλτερ. Εκτός της ελεεινής ώρας που το έβαλαν (απέναντι στο Τσάμπιονς Λιγκ) αυτοί οι (μπιπ!) έχουν ψαλιδίσει κιόλας τα επεισόδια ούτως ώστε να έχουν περισσότερο χρόνο για διαφημίσεις.

Ποτέ δε θα έκανα αυτό το λάθος .

Έχω όλο τον πρώτο κύκλο και τα πρώτα 8 του δεύτερου.
Ωστόσο έχω προλάβει μόνο τα πρώτα 7 (όχι σαν την eftychia που της έδωσα την πρώτη σεζόν και την είδε όλη σε 2 μέρες ).
Είμαι κατενθουσιασμένος. Φοβερή σειρά, αλλά καλύτερα να τα πούμε στο άλλο τόπικ αυτά .

Όντως το Περσέπολις είανι πολύ καλό. Όσους ξέρω να έχουν πάει αν το δουν(καμμιά 15αρια μαζί με μενα) τους άρεσε πολύ. Γενικά πιστεύω ότι αξίζει αν το δεις οπωσδήποτε. Έχει κανείς άποψη για το Προσοχή πόθος?

Ταινία του Ang Lee?
Pass.

Εχει δει κανεις μια ταινια που λεγεται: Αρωμα:Η ιστορια ενος δολοφονου

Εχει βγει και σε βιβλιο..


Το Shoot Em Up πρεπει να ειναι καλο !

Ναι, την είχε και προχθες στο Filmnet, αν δεν κάνω λάθος.

Εγώ την είχα δει στο σινεμά, αλλά με κόσμο....που δεν την εκτίμησε.
Το αποτέλεσμα ήταν να εκνευριστώ τόσο με τον κόσμο που δεν απόλαυσα την ταινία....μέχρι την τελευταία περίφημη σκηνή που μάλλον ο σκηνοθέτης ήθελε να αποδώσει τα συναισθήματα που βγαίνουν στο βιβλίο με τον δικό του τρόπο....και τελικά του βγήκε κάτι άλλο .

Το shoot 'em up είναι όντως πολύ καλό... ασταμάτητο πιστολίδι... στην κυριολεξία όμως ασταμάτητο

Λοιπόν, ας γράψω κι εγώ μερικές ταινιούλες που έχω δει τελευταία.

American Gangster: Ίσως η ταινία της χρονιάς (επιφυλάσσομαι για το No Country For Old Men των αδερφών Κόεν)! Αριστουργηματική η σκηνοθεσία του Ρίντλεϊ Σκοτ που θυμίζει Σκορσέζε στα καλύτερα του. Εκπληκτική πλοκή και φανταστικές ερμηνείες. Η ταινία μου θύμισε έντονα το Departed του Σκορσέζε, χωρίς όμως να το μιμείται σε κανένα σημείο, με τη διαφορά ότι είχε καλύτερο φινάλε. Αν και το Departed μου άρεσε μάλλον λίγο περισσότερο συνολικά σαν ταινία.

Cassandra's Dream: Τις παράτησε για τα καλά τις κωμωδίες ο μοναδικός Γούντι Άλεν αλλά αυτό δεν μας χαλάει καθόλου. Αφου μεγαλουργεί και όταν φτιάχνει δράματα. Άξια συνέχεια του ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥ Match Point (αν και σαφώς κατώτερο). Φανταστικοί οι 2 πρωταγωνιστές (Γιούαν ΜακΓκρέγκορ και Κόλιν Φαρέλ).

Stardust: Υπέροχο παραμύθι που με έκανε να ανατριχιάσω ουκ ολίγες φορές. Εξαιρετικό!

30 Days Of Night: Πολύ καλό θρίλερ με βαμπίρ που δεν αντιγράφει όμως τα κλασσικά στερεότυπα και δίνει άλλο τόνο στις ταινίες τρόμου. Βασισμένο στο τρομερό ομώνυμο κόμικ.

Μιας και μόλις τώρα ψαχούλεψα το τόπικ, παραθέτω και γω κάποιες ταινίες που είδα κυρίως πέρυσι στο σινεμά (τότε που είχα άπλετο χρόνο και γύριζα τις αίθουσες στην Αθήνα,αχχχ ωραίες εποχές).

-Κορυφαία όλων ο καθοδηγητής του Ντε Νίρο. Κλάσεις ανώτερη από τον μέτριο πληροφοριοδότη, με φοβερή ατμόσφαιρα, δίνει το κλίμα του ψυχρού πολέμου με τρόπο που δεν το έχει ξαναδείξει ταινία. Όποιος δεν την έχει δει να σπεύσει σε βίντεο κλαμπ. Και με την ευκαιρία, πάνω στην 'κόντρα' Ρόμπι-Πατσίνο εγώ τάσσομαι υπέρ του δεύτερου καθαρά για υποκειμενικούς λόγους, πάντως η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια, κυρίως ο Ντε Νίρο και λιγότερο ο Πατσίνο αναλώνονται σε ανούσιους έως σαχλούς ρόλους (θυμάται κανείς το "Κανείς δεν είναι τέλεια" με το Ντε Νίρο που παριστάνει έναν τύπο που παθαίνει εγκεφαλικό και μετά παίρνει μαθήματα ορθοφωνίας από τον τραβεστί γείτονά του που τον παίζει ο Χόφμαν? Τ-Ρ-Α-Γ-Ι-Κ-Ο). Και είναι κρίμα που χαραμίζουν το ταλέντο τους, πάντως αν ο Ντε Νίρο δώσει και άλλες ταινίες όπως το "The good shepherd" χαλάλι και οι βλακείες που γυρίζει.

-La vie en rose επίσης πολύ καλό.

-Η Βαβέλ δε μου άρεσε. Για την ακρίβεια μου άφησε μια απορία μέσα μου γιατί η εντύπωση που μου έμεινε ήταν ότι ο Ιναρίτου καταπιάστηκε εντελώς επιφανειακά με τα θέματά του, μην καταλήγοντας πουθενά συγκεκριμένα και μην παίρνοντας σαφή θέση σε καμία από τις 3 ιστορίες του. Δεν κατάλαβα προς τι τόσος ντόρος. Καμία σχέση με τα έκπληκτικά "21 γραμμάρια" που όπως είχε πει και ο φίλος που το είδαμε μαζί 'ήταν τόσο καταθλιπτικό που σχεδόν την καταβρήκα".

-Οι Σίμπσονς δε μου άρεσαν. Ως μέγας φαν της σειράς, απογοητεύτηκα. Ήταν πολύ περισσότερες οι στιγμές που απορούσα με τα ανόητα αστεία, παρά αυτές που γέλασα με κάτι πραγματικά έξυπνο. Έχω δει άπειρα 20λεπτα επεισόδια πολύ πιο έξυπνα από την ταινία. Ως συνήθως βέβαια στους έλληνες κριτικούς αρκούσαν κάποιες σκηνές που οι σεναριογράφοι τα χώνουν στην αμερική και στην πολιτική της για να μιλήσουν για 'ένα έξυπνο και με μηνύματα καρτούν'. Το ασφαλές διαβατήριο για μια καλή κριτική σε ελληνική αφημερίδα και περιοδικό. Χώστε τα στην αμερική και βαφτίζεστε πολιτικοποιημένοι και ψαγμένοι.

Στη σύγκριση με το south park δε νομίζω ότι τίθεται θέμα. Το χιούμορ των Σίμπσόνς είναι πολύ πιο έξυπνο και ενίοτε ψαγμένο, τη στιγμή που στο south park γελάς με τις εκτός ορίων καφρίλες που μοιάζουν να γράφηκαν από συγγραφείς υπό την επήρρεια βαριών ναρκωτικών. Προσωπικά βλέπω και τα 2 όποτε μου δίνεται η ευκαιρία αλλά θεωρώ πολύ πιο 'εύκολο' το χιούμορ του south park.

Αυτά τα ολίγα.

Συμφωνώ ότι σε συγκριση με καποια επεισοδια η ταινία υστερουσε (των Σιμσον), αλλα γενικα εμεινα ευχαριστημενη!
Στο La Mome ή αλλιως La vie en rose Πραγματικά θαυμασα την ερμηνεια της Μαριον Κοτιγιάρ, που ετσι κι αλλιως παντα μου αρεσε σαν ηθοποιός , αλλα ειδικα σ αυτην την ταινια μου πέρασε τοσο συναισθημα!
Τελος παλι συμφωνω μαζι σου για τη συγκριση σαουθπαρκ σιμσον απολυτα.

respect στην Κοτιγιαρ..Παρα πολυ καλη ηθοποιος.το ποσο το καταλαβα μετα το La vie en rose.

Χθες ειδα το wings of desire Του Βεντερς..μεγαλη ταινια σιγουρα με απιστευτη σκηνοθεσια που πραγματικα σε μαγευε αλλα δεν θα κρυψω πως κουρσατηκα λιγο ειδικα στο πρωτο μερος της..Αν δεν κανω λαθος με αγγελους που επαιζαν η Μεγκ Ραιαν με τον νικολας κειτζ απο κει εμπνευστηκε..Το στορυ ειναι αρκετα κοινο ομως σαφως βαθυτερο στην ταινια του Βεντερς.καταπληκτικος μονολογος της πρωταγωνιστριας στο φιναλε που καθηλωνε..

Ειδα το "Καληνυχτα και καλη τυχη". Ωραια ασπρομαυρη ταινια σε σεναριο Κλουνει (μου αρεσε παλιοτερα και η ταινια του "εξομολογησεις ενος επικινδυνου μυαλου").

Η ταινια ειναι συντομη (καπου 80 λεπτα) για οσους βαριουνται τις μεγαλες ταινιες.

Στην εποχη διωξης των κομμουνιστων στις ΗΠΑ την εποχη του μακαρθισμου, παρουσιαζει την κριτικη για τις πρακτικες ανακρισεων "υποπτων" που εκανε μια ομαδα δημοσιογραφων κ τις πιεσεις που δεχονταν αυτοι για να μη προχωρησει το θεμα. Βλεποντας τη ταινια σκεφτομουνα ποσο πολυ εψαχναν σε παλιοτερες δεκαετιες οι δημοσιογραφοι, πριν βγαλουν μια ειδηση, για το αν καλυπτονται νομικα, αν εκφερουν κ τις 2 θεσεις μιας αντιπαραθεσης κ αν στρεβλωνουν δηλωσεις κ τα φερνω σε αντιπαραθεση με τη σημερινη εποχη κ την παρεκλιση που εχουν παρει τα ΜΜΕ στο συνολο τους.

Σήμερα πήγα και είδα το El Orfanato του "μαθητή" του ΤΕΡΑΣΤΙΟΥ Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο, Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα.
Απίστευτη ταινιάρα. Εύκολα το καλύτερο θρίλερ των τελευταίων ετών.
Σε κάποια σημεία ένιωθα ότι δεν μπορούσα να ανασάνω εξ' αιτίας της απίστευτης ατμόσφαιρας.
Δείτε το οπωσδήποτε!

Και πήγα χθες cinema και δεν είχε θέσεις στην ομίχλη που θέλαμε να δούμε και οι άλλοι δεν ήθελαν να πάμε σ'αυτό... Θα τους πείσω την επόμενη φορά αφού αξίζει!

Λοιπόν έχουμε και λέμε...

4 μήνες 3 εβδομάδες και 2 μέρες
Φοβερή και πολύ δυνατή ταινία..Είναι Ρουμανικης παραγωγής που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις άλλες (αμερικάνικες κλπ..).. Μου άρεσε πάρα πολύ και είναι ίσως η καλύτερη βαλκανική ταινία των τελευταίων χρόνων..

my blueberrry nights
Kαι αυτή ωραία ταινία με πρωταγωνιστές τον Τζούντ Λο και τη Νόρα Τζόουνς..Συμμετέχει και η Νάταλι Πόρτμαν..Ωραίες ερμηνείες και καλή η σκηνοθεσία του κινέζου Kar Wai Wong..

Aυτά μέχρι στιγμής...

Είδα κι εγώ το ορφανοτροφείο που αναφέρει ο Καζ παραπάνω.

Παιδιά, είχα καιρό να νιώσω τόσο τρόμο και αγωνία σε ταινία θρίλερ. Φρίκη είχα νιώσει σε αρκετές, αλλά αγωνία, παρόμοια με αυτή που ένιωθα όταν πρωτοέβλεπα μικρός κάποιες (αφελείς τώρα) ταινίες τρόμου, είχα πολύ καιρό να νιώσω.
Και το ευχαριστήθηκα. Αν και η ιστορία δε με κατενθουσίασε, ούτε το τέλος, η όλη ατμόσφαιρά της θα με κάνει να την θυμάμαι για πολύ καιρό.

Ψιλοσπόιλερ: Η σκηνή με το μέντιουμ που ο σκηνοθέτης γυρίζει την κάμερα σε night-vision είναι ευρηματικότατη!!!!
Μόνο και μόνο από την ατμόσφαιρα, κι ας μην έκανε τίποτα η ηθοποιός, κρατιόσουν στην άκρη του καθίσματός σου.




Την Κυριακή ευελπιστώ να δώ το American Gangster.

To American gangster τα σπαει απιστευτα.Δεν εχω χρονο να πω περισσοτερα αλλα δειτε το οπωσδηποτε..

Soon...

Σήμερα πήγα να το δω αλλά δν είχε θέσεις...
(ξέχασα και εγώ να κλείσω..... )

Αλλά για καλή μου τύχη είχε προβολή το American Gangster το οποίο είδα και μπορώ να πω ότι είναι συμπαθέστατη ταινία!!Οι αληθινές ιστορίες πάντα μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον...

ΥΓ: είδα πρόσφατα σε DVD μια ελληνική που λέγεται ο γιος του φύλακα..Πρωταγωνιστούν ο Απόστολος Τότσικας (έτσι δν τον λένε?) με τον Νικόλα Αγγελή... Είναι πολύ καλή ταινία που αξίζει να την δείτε μόνο και μόνο για την τελευταία σκηνή!! Σε εκείνο το σημείο η ταινία τα σπάει!! Άντε βρε τι κάθεστε;

ΥΓ2: Μήπως έχει δει κανέις την ταινία ο χαμένος τα παίρνει όλα με πρωταγωνιστή τον Αγγέλακα (τον τραγουδιστή από τις ΤΡύπες);

Tην εχω δει εγω την ταινια του Αγγελακα..Αν δεν εχεις δει τις υπολοιπες 2 ταινιες της τριλογιας η δεν εισαι τεραστια φαν του Αγγελακα δεν νομιζω οτι εχει νοημα να την δεις..Εγω ως μεγας φαν του Γιαννη την ειδα και την χαρηκα για τις φοβερες του ατακες.Κατα τ'αλλα λιγα πραγματα..

Υ.Γ:Αν δεις και τις αλλες 2 ταινιες βεβαια αλλαζουν τα πραγματα..

όντως οι ατάκες του ήταν ωραίες... Την ταινία όμως δεν την ευχαριστήθηκα..

Την είδα σήμερα!!
Συμφωνώ μαζί σου απόλυτα dizzy.
Και εμένα δεν με ενθουσίασε η όλη ιστορία ούτε το τέλος (δεν σας θυμίζει το τέλος της ταινίας "οι άλλοι"; ) αλλά την αγωνία την ένιωθες!!

Όσο για τον σκηνοθέτη... Ο άνθρωπος είναι κορυφή!! Μπορεί να μην ξέρω πολλά σε θέματα σκηνοθεσίας όμως εύκολα διακρίνει κάποιος αν ο σκηνοθέτης μεγαλουργεί, και σε αυτή την ταινία ο del toro είναι όλα τα λεφτά!!

Το El Orfanato δεν είναι του Ντελ Τόρο. Είναι του Χουάν Αντόνιο Μπαγιόνα, ο οποίος έγινε σκηνοθέτης στο πλάι του Ντελ Τόρο. Εμένα πάντως μου άρεσε και η ιστορία και το τέλος.

Μιας και αναφέρθηκε το Οι Άλλοι, να πω ότι είναι του κορυφαίου ισπανού σκηνοθέτη (ανώτερου του Αλμοδοβάρ κατα τη γνώμη μου), Αλεχάντρο Αμενάμπαρ, ο οποίος είχε μεγαλουργήσει με το ευφάναστο Abres Los Ojos (Άνοιξε Τα Μάτια), το οποίο διασκευάστηκε από τον Κάμερον Κρόου με τον τίτλο Vanilla Sky και τον Τομ Κρουζ στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Είδα πρόσφατα ένα άλλο του αριστούργημα, το Tesis. Απλά τέλειο. Ευρηματικότατο και αυτό, πολύ αγωνία και εξαιρετικές ερμηνείες.

Όπως είχα γράψει πιο πάνω το American Gangster είναι καταπληκτικό. Ίσως η καλύτερη ταινία του 2007 για μένα μαζί με το Eastern Promises του Ντέιβιντ Κρόνεμπεργκ και το El Laberinto Del Fauno του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο (και από κοντά το Zodiac του Ντέιβιντ Φίντσερ). Δυστυχώς δεν έχω δει ακόμα το 4 Μήνες, 3 Βδομάδες και 2 Μέρες του Μουνγκιού που σάρωσε τις Κάννες.

Στην ταινία Ο Γιος Του Φύλακα παίζει παίζει ένας κολλητός μου (ο Γιώργος Σπάνιας που κάνει τον αδερφό της γκόμενας που παίζει) και την είδα μόνο γι αυτόν. Γενικά ήταν μέτρια ταίνια αλλά για ελληνική ήταν καλή. Πολύ καλός ο Τότσικας που τον είχα παρεξηγήσει στην τηλεοπτική σειρά Μαζί Σου. Ενώ μου άρεσε και ο Σπάνιας. Κρίμα που δεν μπορώ να πω το ίδιο και για τον Αγγελή ο οποίος ήταν κάκιστος.

Πάω τώρα να δω την, πιθανότατα, καλύτερη ταινία του 2008 (αν και είναι νωρίς ακόμα μιας και περιμένουμε ταινίες όπως τα There Will Be Blood του Πολ Τόμας Άντερσον και Sweeney Todd του ΘΕΟΥ Τιμ Μπάρτον), No Country For Old Men των αδερφών Κόεν. Θα επιστρέψω με εντυπώσεις.

Μόνο που ο Αμεναμπάρ δεν είναι Ισπανός αλλά Χιλιανός.

Ο πατέρας του είναι Χιλιανός και η μητέρα του Ισπανίδα. Γεννήθηκε στη Χιλή αλλά όταν ήταν μόλις 1 έτους μετακόμισαν οικογενειακώς στην Ισπανία όπου μεγάλωσε και ζει ακόμα. Με λίγα λόγια είναι Ισπανός.
Να συμπληρώσω στο προηγούμενο ποστ μου ότι όταν σκηνοθέτησε το Tesis ήταν μόλις 23 και το Abre Los Ojos, την μεγαλύτερη καλλιτεχνική επιτυχία του, ένα χρόνο μετά, όντας 24.

Ναι έχεις δίκιο..Έκανα λάθος, ο ντελ τόρο είναι ο παραγωγός της ταινίας αυτής...


Το american gangster είναι καλή και ωραία ταινία, συμπαθητική με πρωταγωνιστές δύο (κορυφαίους για μένα) ηθοποιούς.. Το 4 Μήνες, 3 Βδομάδες και 2 Μέρες είναι πολύ ωραία ταινία...Αξίζει



Μέτρια μπορεί, αλλά δεν είχε ωραίο τέλος?
Ο Τότσικας έπαιξε πολύ καλά όντως σε αντίθεση με τον Αγγελή που η ερμηνεία του ήταν χειρότερη και από παιδιά του δημοτικού σε σκετσάκια της 25 Μαρτίου.. Και εμένα δεν μου άρεσε καθόλου...

Λοιπόν, χθες το βράδυ είδα το πολυαναμενόμενο (για μένα), No Country For Old Men των αδερφών Κοέν με τους Τζος Μπρολίν, Χαβιέ Μπαρντέμ και Τόμι Λι Τζόουνς στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.
Η ταινία είναι βασισμένη στη νουβέλα του Κέρι Μακάρθι.
Ας ξεκινήσουμε από τα θετικά. Οι Κοέν επανέρχονται δυναμικά (μετά το μετριότατο Ladykillers) και μεγαλουργούν. Εντυπωσιακή σκηνοθεσία, υπέροχη φωτογραφία και εξαιρετικό γράψιμο.
Οι ερμηνείες είναι εκπληκτικές. Ο Μπρολίν σε ένα μάλλον απαιτητικό ρόλο τα πάει περίφημα και ο Τζόουνς είναι ο κλασσικός εξαιρετικός Τζόουνς που ξέρουμε. Αυτός όμως που ξεχωρίζει σαν τη μύγα μες στο γάλα είναι ο απίστευτος Χαβιέ Μπαρντέμ ο οποίος ερμηνεύει αριστουργηματικά τον κορυφαίο κακό από την εποχή του Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη του Κιούμπρικ. Τεράστιο φαβορί για μένα (εκτός όλων των άλλων βραβείων που σίγουρα θα προταθεί η ταινία) για το όσκαρ β' ανδρικού ρολού.
Πάμε στα αρνητικά τώρα. Ή καλύτερα στο ένα αλλά πολύ σημαντικό αρνητικό. Από τις 2 γεμάτες ώρες που διαρκεί η ταινία, η 1,5 πρώτη ώρα είναι δυναμίτης. Συνεχής δράση, πολύ βία, απίστευτη αγωνία. Πρεσβεύει όλα εκείνα που αναζητάω σε μια ταινία. Στο τελευταίο μισάωρο όμως πέφτει κάθετα ο ρυθμός. Έχω την εντύπωση ότι οι Κοέν ήθελαν να μας βάλουν να σκεφτούμε κιόλας και όχι να μας παραδώσουν το τέλος έτσι χύμα. Κάτι φυσικά που δεν είναι κακό απαραίτητα. Και όταν λέω να σκεφτούμε εννοώ να αρχίσουμε να συμπεραίνουμε κάποια πράγματα χωρίς μας τα δείχνουν on screen. Το τέλος δεν είναι κακό. Για να μη παρεξηγηθώ. Τέλειο είναι το τέλος. Απλά του λείπει η κορύφωση και είναι απόρροια του αργού ρυθμού που έχει επιβληθεί στο τελευταίο μισάωρο.
Εν κατακλείδει, πρόκειται για μια πραγματικά απίστευτη ταινία και θα πρέπει κανείς να είναι πολύ ιδιότροπος στα γούστα του για να μην του αρέσει αυτή η ταινία.

Περιμένω με πολύ αγωνία τα There Will Be Blood του Πολ Τόμας Άντερσον και Sweeney Todd του Τιμ Μπάρτον με τους Ντάνιελ Ντέι Λιούις και Τζόνι Ντέπ στους πρωταγωνιστικούς ρόλους αντίστοιχα για να δούμε ποια θα είναι η κορυφαία ταινία του 2008 (ή του πρώτου εξαμήνου τουλάχιστον, αν και για μένα δύσκολα θα τις συναγωνιστεί κάποια άλλη πιο μετά).

Χθες είδα το 4 Μήνες, 3 Βδομάδες και 2 Μέρες του Κρίστιαν Μουνγκιού που κέρδισε το Χρυσό Φοίνικα στις Κάννες. Πάμε στα θετικά. Εκπληκτική σκηνοθεσία, τρομερές ερμηνείες (ειδικά από την πρωταγωνίστρια), μια διαρκή αίσθηση φόβου, αποπνικτική ατμόσφαιρα, ένα τέλειο μονόπλανο στη σκηνή του δείπνου, απόλυτα ρεαλιστικό και απόλυτα σοκαριστικό.
Αρνητικά: Πολλά σεναρικά κενά, τα οποία μέχρι ένα βαθμό τα δικαιολογώ ως σκηνοθετικά τρικ. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η ταινία ήταν τόσο λιτή που ενώ δεν με κούρασε, σίγουρα μου άφησε μια αίσθηση ξενέρας. Γενικότερα είναι καλή η απλότητα και ο ρεαλισμός μέχρι ένα σημείο. Μετά αρχίζω και ζητάω περισσότερα από μία ταινία. Τα οποία η εν λόγω ταινία δεν μου τα πρόσφερε.
Προσωπικά αμφιβάλω πολύ για την αξιοπιστία του φεστιβάλ των Καννών. Εντάξει καλή ταινία το 4 Μήνες... και ναι το ξέρω ότι οι κριτές είναι γνωστό ότι κοιτάζουν περισσότερο τις ευρωπαικές ταινίες απ' ότι τις αμερικάνικες, αλλά όταν έχεις στα χέρια σου την ταινιάρα τo Zodiac ας πουμε, δεν μπορείς να το αγνοήσεις και να δώσεις αλλού το βραβείο. Μιλάμε για χαώδη διαφορά ανάμεσα στις 2 ταινίες.

Ορίστε μερικές ακόμα ταινίες που είδα τελευταία:

I Am Legend: Την περίμενα πολύ καλύτερη. Εντάξει τα πλάνα της έρημης Νέας Υόρκης είναι πραγματικά φανταστικά και η ερμηνεία του Γουίλ Σμιθ είναι αρκετά καλή αλλά το φινάλε της ταινίας (περίπου το τελευταίο μισώρο, ίσως και παραπάνω) είναι τόσο κακό που χάλασε όλη την ταινία. Διάβαζα μετά στο ίντερνετ τις διαφορές τις ταινίες με το βιβλίο που είναι βασισμένη η ταινία και έβγαλα το συμπέρασμα ότι ο σκηνοθέτης Φράνσις Λόρενς πρέπει να είναι πολύ βλάκας. Αν έμενε πιο κοντά στο βιβλίο θα ήταν τουλάχιστον 2 φορές καλύτερη η ταινία.

Atonement: Εξαιρετική ταινία! Απίστευτες ερμηνείες σχεδόν απ' όλους τους πρωταγωνιστές, εντυπωσιακή σκηνοθεσία από τον Τζο Ράιτ που απέδωσε εξαιρετικά το βιβλίο του Ίαν Μακγιούαν και απίστευτο φινάλε. Από τις καλύτερες τις χρονιάς και υποψήφιο για 7 χρυσές σφαίρες.

The Bucket List: Φτάσαμε στην τεράστια έκπληξη. Σε μια ταινία που την είδα χθες 2 φορές και θα τη δω άλλη μια φορά τουλάχιστον σήμερα. Ένα σιωπηρό αριστούργημα που με ταρακούνησε άσχημα. Ο τρομερός Ρομπ Ράινερ στη σκηνοθεσία και 2 μεγαθήρια στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, οι Τζακ Νικολσον και Μόργκαν Φρίμαν, συνθέτουν μια φανταστική ιστορία φιλίας με πολλές στιγμές που θα ανατριχιάσετε και ακόμα περισσότερες που θα γελάσετε. Μετά το φινάλε της ταινίας είχα αυτό το απίστευτο αίσθημα ικανοποίησης. Πραγματικά απίστευτη!

Καλα Μανωλη με εχεις ψησει τρελα για Bucket List, και No country for old men, κι ελπιζω να μην απογοητευθω.


Εχθες ειχα την υπερτατη ευτυχια να παρακολουθησω στον αψογο κινηματογραφο ΑΤΤΙΚΟΝ μια φοβερα ποιητική ταινια. Την "Δολοφονια του Τζεσε Τζειμς απο τον δειλο Ρομπερτ Φορντ Προειδοποιηση: ειμαι φαν των πιο αργων ρυθμων στις ταινιες, κι η συγκεκριμενη εχει αργους ρυθμους. Οι ερμηνειες απλα εκπληκτικες τοσο απο τον Πιτ οσο κι απο τον Κεισι Αφλεκτ (φαινεται απο την οικογενεια Αφλεκτ αυτος ηταν που πηρε ολο το ταλεντο), αλλα κι απο τον αγαπημενο μου Σαμιουελ Ροκγουελ. Ειναι μια ταινια χαρακτηρων, ο Πι ειναι ο υπερτατος respect κακος , και πραγματικα ειναι κριμα που ειναι ομορφος αντρας γιατι πολλες φορες αυτο επισκιαζει τις διαφορες ερμηνειες του, αλλα στη συγκεκριμενη ταινια μου αρεσει περισσοτερο απο οποιαδηποτε αλλη του ερμηνεια. Ο Αφλεκτ εχει ενα βλεμα κι ενα χαμογελο που λες "creepy" με ολη του την εννοια. Τελος ο Ροκγουελ ενω σε ολη την ταινια σου βγαζει τον καημενο το χαζουλη στο τελος μπαινεις σε σκεψεις. Η μουσικη εδενε απιστευτα με τις εικονες, γαματος εστω και για ενα λεπτο που εμφανιζεται στο τελος ο Νικ Κειβ (ειχε και την επιμελεια της μουσικης γενικα στην ταινια).
Τη συστηνω ανεπιφυλακτα, ΠΡΟΣΟΧΗ σε ατομα που δεν ενθουσιαζονται μονο απο τους γρηγορους ρυθμους.

Εγώ είδα με τη σειρά μου προχθές το american gangster και το 3:10 to yuma.

Το πρώτο ήταν καλή ταινία, περιποιημένη νομίζω είναι η κατάλληλη λέξη. Δεν προσθέτει τίποτα το καινούργιο σε όσες τοπ γκανγκερικές έχουν γυριστεί κατά καιρούς, δεν ανήκει καν σε αυτή την κατηγορία κατά τη γνώμη μου,την ιστορία όλοι λίγο πολύ την έχουμε ξαναδεί, παρόλα αυτά δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να μη μου άρεσε. Απλώς δεν απογειώθηκε σε κανένα σημείο. Ωραίες ερμηνείες και από τους 2, αλλά και από τους 'δεύτερους'.

Το δεύτερο το περίμενα καλύτερο. Μου άρεσε η ιδέα ενός γουέστερν, με 2 πολύ καλούς ηθοποιούς (Κρόου και Μπέιλ) και με εξίταρε και ο περίεργος τίτλος. Παρόλο που αρχίζει καλά, το σενάριο είναι το λιγότερο αφελές. Η ιδέα του σούπερ κακού λήσταρχου της άγριας δύσης που σιγά σιγά 'θυσιάζεται' για το διώκτη του,δεν πείθει σε κανένα σημείο. Το πιάσαμε το νόημα, καλό το περιεχόμενο αλλά το χω δει και με πολύ καλύτερο περιτύλιγμα. Με μια λέξη, αφελέστατο.

Χθες ολοκληρώθηκαν οι Χρυσές Σφαίρες, σιωπηρά και μακρυά από τους φακούς λόγω της απεργίας των σεναριογράφων στο Χόλιγουντ.
Θα σας αναφέρω τα πιο σπουδαία:

Καλύτερη ταινία - Δράμα: Atonement, αφήνοντας πίσω τα 2 μεγάλα φαβορί, No Country For Old Men και There Will Be Blood αλλά και τα American Gangster, Eastern Promises, The Great Debaters και Michael Clayton

Καλύτερη ταινία - Κωμωδία ή Μιούζικαλ: Το μεγάλο φαβορί Sweeney Todd επικράτησε μάλλον εύκολα αφού τα Across The Universe, Charlie Wilson's War, Hairspary και Juno δεν φαίνονταν ικανά να το απειλήσουν.

Α' ανδρικού ρόλου - Δράμα: Ο Ντάνιελ Ντέι Λιούις (There Will Be Blood) ήταν ο μεγάλος νικητής στη μονομαχία με τον Τζορτζ Κλούνι (Michael Clayton). Οι Τζειμς Μάκαβοι (Atonement), Βίγκο Μόρτενσεν (Eastern Promises) και Ντένζελ Ουάσινγκτον (American Gangster) συμπλήρωναν της υποψηφιότητες.

Α' γυναικείου ρόλου - Δράμα: Χωρίς να υπάρχει κάποιο φαβορί, εκτός ίσως από την, Βασίλισσα Ελισάβετ, Κέιτ Μπλάνσετ, το βραβείο πήγε στην Τζούλι Κρίστι (Away From Her), αφήνοντας πίσω τη Μπλάνσετ, τη Τζόντι Φόστερ (The Brave One), την Ατζελίνα Τζολί (A Mighty Heart) και Κίρα Νάιτλι (Atonement).

A' ανδρικού ρόλου - Κωμωδία ή Μιούζικαλ: Τζόνι Ντεπ χωρίς πολλά σχόλια για τον ρόλο του ως Sweeney Todd. Επιτέλους καταφέρνει και παίρνει το βραβείο μετά από 7(!!!) αποτυχημένες προσπάθειες. Για να δούμε όμως και στα όσκαρ που καίγεται περισσότερο. Ράιαν Γκόσλινγκ (Lars An The Real Girl), Tom Hanks (Charlie Wilson's War), Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν (The Savages) και Τζον Σι Ρίλι (Walk Hard) οι υπόλοιπες υποψηφιότητες.

Α' γυναικείου ρόλου - Κωμωδία ή Μιούζικαλ: Η Μάριον Κοτιγιάρ για το ρόλο της ως Εντίθ Πίαφ στο La Mome ήταν η μεγάλη νικήτρια. Έιμι Άνταμς (Enchanted), Νίκι Μπλόνσκι (Hairspray), Ελένα Μπόναλ Κάρτερ (Sweeney Todd) και το φαβορί για μένα Έλεν Πέιτζ (Juno) συμπλήρωναν τις υποψηφιότητες.

Β' ανδρικού ρόλου: Ο τρομερός Χαβιέ Μπαρντέμ νίκησε, όπως είχα προβλέψει , τον Κέισι Άφλεκ (The Assasination Of Jesse James...), για το ρόλο του στο No Country For Old Men. Οι υπόλοιπες υποψηφιότητες ήταν Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν (Charlie Wilson's War), Τζον Τραβόλτα (Hairspray) και Τομ Γουίλκινσον (Michael Clayton)

B' γυναικείου ρόλου: Και εδώ νίκησε το μεγάλο φαβορί, η Κέιτ Μπλάνσετ για την απίστευτη ερμηνεία της ως μία από τις 7 προσωπικότητες του Μπομπ Ντίλαν στο I'm Not There. Πίσω έμειναν οι Τζούλια Ρόμπερτς (Charlie Wilson's War), η πιτσιρίκα Σαόιρζ Ρόναν (Atonement), η Είμι Ράιαν (Gone Baby Gone) και Τίλντα Σουίντον (Michael Clayton).

Καλύτερος σκηνοθέτης: Εδώ υπήρχε η μεγαλύτερη έκπληξη. Ο Ζουλιάν Σναμπέλ νίκησε όλα τα μεγαθηρια για την ταινία του, Το Σκάφανδρο και Η Πεταλόυδα. Μεγάλοι ηττημένοι οι Τιμ Μπάρτον (Sweeney Todd), οι αδερφοί Κοέν (No Country For Old Men), Ρίντλει Σκοτ (American Gangster) και Τζο Ράιτ (Atonement).

Καλύτερου σεναρίου: Οι αδερφοί Κοέν (No Country For Old Men)

Kαλύτερο animation: Ratatouille

Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία: Το Σκάφανδρο και Η Πεταλούδα. Τεράστια έκπληξη και εδώ αν αναλογιστεί κανείς ότι το συγκεκριμένο βραβείο διεκδικούσαν και τα Προσοχή Πόθος του Ανγκ Λι, το 4 Μήνες, 3 Βδομάδες και 2 Μέρες του Kριστιάν Μουνγκίου που νίκησε το χρυσό φοίνικα στις Κάννες και το απίστευτο Persepolis.

Από εκεί και πέρα στα βραβεία για τις τηλεοπτικές σειρές επειδή δεν ασχολούμαι παρά ελάχιστα δε θα τα μεταφέρω γιατί ήδη βαρέθηκα να γράφω (ωραίος ανταποκριτή είμαι )
Το μοναδικό που θα αναφέρω είναι ότι ο τρομερός Ντέιβιντ Ντουκόβνι πήρε βραβείο α' ανδρικού ρόλου σε κωμωδία ή μιούζικαλ για ρόλο του στο απίστευτο Californication.

Για την πλήρη λίστα των βραβείων τσεκάρετε εδώ http://www.imdb.com/features/rto/2008/globes

Δε νομιζω οτι καιγεται κι ιδιαιτερα για τα Οσκαρ, αφου δεν ειναι λιγοι ποι θεωρουν τις Χρυσες Σφαιρες πολυ πιο σοβαρα βραβεια απο τα Οσκαρ. Ασε που νομιζω πως στα Οσκαρ δυσκολα θα δωσουν οσκαρ σε ρολο για μιουζικαλ. Προσθεσε και το γεγονος οτι φετος υπαρχουν πολυ καλες ερμηνεις (κυριως δραματικες) για Α ανδρικου.
Καταχαρηκα με τη νικη της Κοτιγιαρ, αν και το ειχα ψιλο σιγουρο, ελπιζω αυτη να κερδισει στα Οσκαρ γιατι πραγματικα ειχε συγκινητικη ερμηνεια.
Εκνευριστηκα που το πηρε ο Ρατατουης. SIMPSONS και παλιSIMPSONS. Τουλαχιστον ας παρουν το Οσκαρ αυτοι (αν κι αυτο πολυ χλωμο).

Συμφωνώ στο τελευταίο...
Προσωπικά δεν ενθουσιάστηκα τόσο, όπως αρκετοί γνωστοί μου, με τον Ρατατούη. Από την άλλη, βέβαια, και το Simpsons δεν είναι ακριβώς "oscar material" αλλά τί να κάνουμε, προσωπικές προτιμήσεις είναι αυτές .

Να προσθέσω κι εγώ στα καλά σχόλια της Ευτυχίας σχετικά με τη "Δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς από τον δειλό Ρόμπερντ Φόρντ σε μία ταινία που παίζει ο Νικ Κέιβ και τραγουδάει κιόλας δεν ξέρω τί άλλο μπορώ να βρω για να μεγαλώσω κι άλλο τον τίτλο". Δεν το περίμενα μία τόσο (ΜΑ ΤΟΣΟ) αργή ταινία να μου αρέσει, αλλά τελικά και η ποίηση είναι ωραία...ακόμα και για εμάς τους κάφρους .

ανατριχιλα.. ειδκα μεταξυ του 0:30-0:50 στο πρωτο βιντεο ... στο δευτερο δινει ρεστα παντου ο Θεος. ο apkat θα γουσταρει αγρια σιγουρα

"What life? I got no life..I'm in the dark here..You understand? I'm in the dark.."

Dινει ρεστα πραγματικα ο ανθρωπος..Kαλη επιλογη pierce!!!!!Με εφτιαξες πρωι-πρωι..

καλα δεν υπαρχει δευτερος!ενας ειναι ο αλ και μετα τερμα!ειναι πραγματικα σκετη ανατριχιλα ολη η ερμηνεια του στην συγκεκριμενη ταινια!οσες φορες και να την δεις ολο και κατι καινουριο θα ανακαλυψεις και προφανως δεν υπαρχει περιπτωση να την βαρεθεις ποτε!

Ειδα προ ημερων το little miss sunshine. Το συστηνω ανεπιφυλακτα σε οποιον θελει να δει μια γλυκια γεματη χιουμορ road movie. Μου αφησε τις καλυτερες εντυπωσεις. Μου αρεσουν παρα πολυ τετοιες ταινιες.
Οπως κ το πιο παλιο "πλαγιως" ή "sideways".

Μόλις είδα στην τηλεόραση πως την Πέμπτη 24 του μήνα βγαίνει στις αίθουσες το "Τζον Ράμπο".Προβλέπεται να είναι πατάτα αλλά θα πάω στάνταρ να το δω για νοσταλγικούς κυρίως λόγους.Εξάλλου όλοι με τον Ράμπο μεγαλώσαμε.......

συνεχιζοντας το αφιερωμα στον πατσινο ο φοβερος λογος του στο any given sunday στους παιχτες του.

Invalid Video Link
You know when you get old in life
things get taken from you.
That's, that's part of life.
But,
you only learn that when you start losing stuff.


παρτε το και αποστασιοποιημενο απο την ταινια οπου νομιζω οτι φαινεται ακομη περισσοτερο το μεγαλειο του!απλα ακουστε τι λεει.υπαρχουν ομαδες και αθλητες(ασχετος επιπεδου και αθληματος) που το ακουν πριν απο καθε αγωνα.

Invalid Video Link

That's football guys.
That's all it is.
Now, whattaya gonna do?

ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ταινια!!!!!!!!!!!!!!!
Ταινια για ολους τους αποτυχημενους της ζωης , της καριερας και των φιλοδοξιων ....

ξαναειδα χθες το La vie en rose (H ζωη σαν τριανταφυλλο) που αναφερεται στη ζωη της Εντιθ Πιαφ .. Η Marion Cotillard ειναι πραγματικα Α - Π - Ι - Σ - Τ - Ε - Υ - Τ - Η !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Απο τις λιγες ερμηνειες που με εχουν αγγιξει τοσο μα τοσο πολυ ... πραγματικα εκπληκτικη ηθοποιος ..
και φυσικα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ ταινια!!!!!!

Την Marion την θυμηθηκα απο το taxi .. και εχω μεινει μ@λ@κ!#^#*ς
τοσο ωστε πηγα και νοικιασα το ''Αγαπε με αν τολμας'' ..οπου και εκει ειναι πολυ καλη
Πραγματικα θα ειναι ΑΔΙΚΙΑ ΑΝ ΔΕΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟ ΟΣΚΑΡ

Προσωπικά το Little Miss Sunshine δεν μου άρεσε τόσο. Πέρα από τον τρομερό Άλαν Άρκιν δεν με ενθουσίασε τίποτα άλλο.

Όσον αφορά την Μάριον Κοτιγιάρ, νομίζω ότι είναι το μεγάλο φαβορί για το όσκαρ α' γυναικείου ρόλου, αφού φέτος δεν υπάρχει κάποια άλλη μεγάλη γυναικεία ερμηνεία (εκτός από τη δική της φυσικά). Εδώ προτάθηκε για χρυσή σφαίρα η Τζόντι Φόστερ για το I Am Brave. Έλεος! Υπάρχουν και οι περιπτώσεις της Κέιτ Μπλάνσετ ως βασίλiσσα Ελισάβετ στο Golden Age και της Τζούλι Άντριους στο Away From Her, αλλά νομίζω ότι απέχουν από την εκπληκτική Πίαφ της Κοτιγιάρ.

Τζούλι Κρίστι. Και αυτή είναι το λογικό φαβορί με τα μέχρι τώρα δεδομένα.
Δύσκολο να δωθεί το όσκαρ σε μια ξενόγλωσση ερμηνεία. Πόσο μάλλον για μια ηθοποιό που δεν είναι δα και η παγκόσμια σταρ, τύπου Σοφία Λόρεν ή Ιζαμπέλ Αντζανί.

Κατά τη γνώμη μου άλλη μια υπερεκτιμημένη ερμηνεία. Καλός, καμία αντίρρηση, αλλά τίποτα περισσότερο από ένας αστείος πορνόγερος. Εκτός του ότι παίζει 10 λεπτά όλα κι όλα. Όσκαρ β ανδρικού, πάει πολύ.

Κι ο Πομπερτο Μπενινι το ειχε παρει... (Η ζωη ειναι ωραια)
Συμφωνω απολυτα με τον Keyser, για μενα φανταζει το μεγαλο φαβορι (κι επαυξανω δικαιως)
Με τον keyser διαφωνω μονο στο οτι εμενα μου αρεσε το Little miss sunshine (και παραδοξως μου αρεσε αρκετα η ερμηνεια του Steve Carell

Μα όχι την Τζούλι Άντριους εννοώ για τη διασκευή της Μελωδίας Της Ευτυχίας
Φυσικά εννοώ την Τζούλι Κρίστι.

Συμφωνώ με τον Πάνο ότι δύσκολα στην Αμερική δίνουν τέτοιου είδους βραβεία σε μη-Αμερικανίδες σταρ αλλά είναι τόσο δυνατή η ερμηνεία της Κοτιγιάρ που δύσκολα θα το χάσει. Από τη στιγμή μάλιστα, επαναλαμβάνω, που δεν υπάρχει καμιά άλλη ερμηνεία που να κάνει τη διαφορά, όπως έκανε πέρσι η Έλεν Μίρεν στη Βασίλισσα ή πριν 2-3 χρόνια η Σαρλίζ Θέρον στο Monster.

Monster= Μια απο τις χειροτερες ταινιες που εχω δει ποτε. Η απιστευτη βαρεμαρα. Μου τη σπαει οταν οι ομορφες ασχημαινουν για να παρουν με το ζορι Οσκαρ (Θερον, Κιντμαν). Οσο για τη χρονια περσυ ειχε και την εκπληκτικη ερμηνεια της Πενελοπε Κρουζ στο Volver (τις περισσοτερες φορες μου τη σπαει η Πενελοπε αλλα σ αυτο το εργο ηταν πολυ καλη!)

Τι μου το θύμησες αυτό τώρα;

Μία από τις χειρότερες χρονιές των Όσκαρ με τον Ιταλό καραγκιόζη και την ακατανόμαστη να κερδίζουν τα βραβεία πρώτων ρόλων αντί των Ίαν ΜακΚέλεν (''Θεοί και Δαίμονες'') και της ανεπανάληπτης Κέιτ Μπλάνσετ (''Elizabeth'').

Για τον Μπενίνι μάλιστα το καλύτερο το έχει πει ο Ντάμιεν Μπόνα, δημοσιογράφος από τη Νέα Υόρκη που έχει γράψει τρία βιβλία για τα παρασκήνια των Όσκαρ: ''αν ρωτήσεις σήμερα τα μέλη της Ακαδημίας, δεν πρόκειται να βρεις ούτε έναν που να παραδεχτεί ότι ψήφισε τον Μπενίνι''.

Γιατι εμενα μπορεις να μου πεις ποιος πηγε κι εβγαλε καλυτερη ταινια το Chicago???????? (λεω αυτο με τη Ρενε Ζελβεγκερ και τον Γκιρ). Απο τις χειροτερες πατατες.