Κατ' αρχάς, ψυχραιμία. Δεν έγινε κάτι φοβερό χθες, ούτε άλλαξε κάτι δραματικά όσον αφορά την σεζόν του ΠΑΟ και το κατά πού πάει το όλον πράγμα. Χάθηκε ένα ματς σε δυνατή έδρα απέναντι σε αντίπαλο με καλύτερο ρόστερ και top class προπονητή. Προσωπικά, προτίμησα και προτιμώ να μη βιάζομαι και να αφήνω την αμείλικτη πραγματικότητα να εξαφανίζει απόψεις του τύπου 'ο Τσάβι είναι άσχετος, το ρόστερ είναι για οκτάδα και πάνω, το μπάτζετ μια χαρά κοκ'. Αλλά τώρα που είδαμε ολίγον Πιτίνο, κάποια (προφανή κι αναμενόμενα) πράγματα μπορούμε να τα πούμε.
1) You only make one first impression, όπως λένε και στο χωριό του Πιτίνου. Υπήρξε μία φούρια στην αρχή από τους παίκτες να δείξουν το κάτι παραπάνω (ιδίως από την στιγμή που ο νέος κόουτς αποκλείεται να τους ήξερε κι από χθες ή να ενδιαφέρεται για το ποιον αγαπάει η Θ. 13) αλλά σύντομα επιστρέψαμε στα 'μακάρι να έπαιζαν όλοι άμυνα με το πάθος του τάδε' - εν προκειμένω ήταν ο Λέκα, νομίζω.
2) Ο νέος κόουτς είναι του στυλ αμερικέν και, όπως όλοι γνωρίζουμε, στο Αμέρικα ο καλός ο παίκτης πρέπει να βγάνει τα κάστανα από τη φουφού. Στο δε κολλεγιακό αυτό ισχύει χ10 επειδή συχνά η διαφορά βασικού-αναπληρωματικού είναι τεράστια. Γι' αυτό είδαμε τον Νικ να μαρκάρει στην αρχή τον Στρέλνιεκς και τους ψηλούς του ΟΣΦΠ να τριπλάρουν με την ησυχία τους στο ποστ. Θα δείξει πώς θα πάει αυτό γιατί στα μέρη μας τους προσέχουμε τους σταρ για να μην κουράζονται πολύ με άμυνες και λοιπές βρωμοδουλειές.
3) Απέναντι σε πολύ καλούς προπονητές που ξέρουν από Ευρώπη, πολλοί αμερικανοθρεμμένοι μοιάζουν αφελείς. Συνέβη και χθες και δεν είναι ντροπή. Εδώ την πάτησε ο Σιζέφσκι από το Δράκο.
4) Το ρόστερ του ΠΑΟ είναι πολύ κακό. Η φροντ λάιν είναι για τα πανηγύρια (ειδικά ο Στεφάν είναι αξιολύπητος και παίζει πλέον περισσότερο με το στόμα - ενδεικτική η φάση στην οποία κάνει φάουλ στον Μιλουτίνωφ στα 8 μέτρα (!) και μετά παραπονιέται στο διαιτητή). Οι κοντοί είναι non-factors αν δεν τους μπουν τα τρίποντα. Οι small forwards δεν ξέρουν καθόλου (μα καθόλου) μπάσκετ. Τι να σωθεί από αυτό το πράγμα...
5) Δεν υπάρχει κανένας παίκτης που να μπορεί να κάνει έστω και την παραμικρή διαφορά αν χρησιμοποιηθεί περισσότερο. Βαρεθηκαμε να ακούμε και να διαβάζουμε 'γιατί δεν έβαλε το Θανάση', 'γιατί δεν παίζει ο Παπαγιάννης', ΄ξέχασε τον Παπαπέτρου' κοκ. Και τον μπάρμπα τους από το χωριό να βάλεις προπονητή στην ομάδα, το ίδιο θα τους βάζει όλους αυτούς. Δεν μπορούν παραπάνω, τι να κάνουμε.
6) Δεν υπάρχουν μαγικές άμυνες που πρέπει να έρθει ο σαμάνος της καλαθόσφαιρας για να τις διδάξει στους παίκτες. Στον 21ο αιώνα φτάσαμε, μας τέλειωσαν οι μάγοι και τα ξωτικά. Πάνω-κάτω, όπως έπαιζε εξακολουθεί να παίζει ο ΠΑΟ, όσες φανταστρουμφικές άμυνες κι αν έχει περιγράψει στα συγγράματά του ο Πιτίνος.
7) Αν συνεχίσει ο κόουτς να μιλάει στους παίκτες στα time outs λες και μιλάει σε παιδάκια ('you act like high school kids', 'you gotta be professionals' κοκ) και να τους λέει απλώς να μπουν να παίξουν ήρεμα, θα τα χάσει γρήγορα τα αποδυτήρια. Στην Ευρώπη οι παίκτες έχουν μάθει να τους δείχνει τρία συστήματα ο κόουτς σε κάθε τάιμ άουτ, από το παιδικό ακόμα. Στην ΕΛ οι προπονητές παίρνουν τάιμ για να δείξουν δύο εναλλακτικές για μία κρίσιμη επαναφορά. Οι παίκτες δεν είναι συνηθισμένοι να τους λες 'μπες και κάνε ό,τι νομίζεις, μπάσκετ ξέρεις'. Αν και θα έπρεπε, βέβαια, αλλά τέλος πάντων. Εγώ με τον Ρικ είμαι επ' αυτού.
Συνελόντι ειπείν, αυτή η στάνη αυτό το γάλα βγάζει και μαγικοί τσοπάνηδες δεν υπάρχουν. Αν -λέμε αν- ο Πιτίνος μείνει και προσπαθήσει το καλοκαίρι να στήσει κάτι διαφορετικό, ποιος ξέρει, μπορεί και να συζητάμε καινούργια πράγματα του χρόνου. Αλλά, μεταξύ μας, όσοι θεωρούν ότι βρήκαν ένα υποδεέστερο κοινό για να δείξουν την αξία τους και να επιστρέψουν στα μεγάλα σαλόνια συνήθως απογοητεύονται σύντομα.
ΥΓ: Εδώ έχουμε ένα υπέροχο άρθρο για τον στόχο του ΠΑΟ (του ΔΠΓ λέει το άρθρο, βέβαια, αλλά ας μη χαλάμε τις καρδιές μας), τον κ. Σον Κιλπάτρικ:
https://www.sdna.gr/mpasket/euroleague/euro...me-ton-paiktara Ερωτάται το φόρουμ αν ο συντάκτης του άρθρου είναι πνευματικά ασθενής ή απλώς μας δουλεύει ψιλό γαζί. Και τούτο διότι παίκτης με 157 παιχνίδια στο ΝΒΑ βαπτίζεται παίκτης με 'μεγάλη εμπειρία από το ΝΒΑ'. Ξέρει άραγε ο αρθρογράφος ότι τόσα παιχνίδια ένας κανονικός παίκτης του ΝΒΑ τα παίζει σε δύο σεζόν το πολύ; Επίσης, ο παίκτης, λέει, 'δεν ήταν ρολίστας αλλά είχε θέση πρωταγωνιστή'. Όλα αυτά όταν ο άνθρωπος έχει ξεκινήσει σε μόλις 25 παιχνίδια στην καριέρα του στο ΝΒΑ, τα 24 στους άθλιους Νετς της σεζόν 2016-2017 (ρεκόρ 20-62). Fun fact: ο Caris Levert (ποιος είναι αυτός, θα μου πείτε - σωστά) ξεκίνησε σε δύο παραπάνω. Όλη αυτή την τεράστια καριέρα στο ΝΒΑ την έχει κάνει μόλις στα... 29 του.
Α, να μην ξεχάσω: πρόκειται για άλλη μία υπέρβαση του προέδρου (καθώς 'το αγωνιστικό μπάτζετ είναι ίδιο με το περσινό'), αφού ο κυρ-Σων είναι πιο ακριβός από τον Μάικ Τζέημς. Τώρα, βέβαια, πώς γίνεται παίκτης που έπαιρνε στο τελευταίο του συμβόλαιο $166.258 και στο μεγαλύτερο συμβόλαιο που έκανε ποτέ $2.163.006 να ζητάει τόοοοοσα πολλά λεφτά πια για 3-4 μήνες, μόνο ο σοβαρός και αντικειμενικός κ. Ζάκκας το γνωρίζει. (
Πηγή για όλα τα παραπάνω: basketball-reference).
Μετά φταίνε οι παίκτες που έρχονται και, αν είναι δυνατόν, δεν είναι δεύτεροι Τζόρνταν και εκθέτουν τηνε Διοίκηση ασούμε Μπάμπη μου.
