QUOTE
Ειναι αραγε αληθεια οτι το μπατζετ που διαχειριζεται ο Τσαβι ειναι μεγαλυτερο απο τους προκατοχους του? Και ναι και οχι. Και θα εξηγησω τι εννοω με αυτη τη φαινομικη αντιφαση. Κατ αρχας οι προηγουμενοι, και ο Αργυρης κυριως, οντως ειχαν μειωμενο μπατζετ σε συγκριση με τον Τσαβι. Βρισκονταν ομως στο μεταιχμιο μεταξυ του παλιου και του νεου φορματ. Τι εννοω μ αυτο: οταν αρχισε ο νεος τροπος διεξαγωγης των παιχνιδιων, ηταν φανερο οτι ανεβαινε το επιπεδο της διοργανωσης και του ανταγωνισμου. Ετσι λοιπον, ολες οι ομαδες, με προεξαρχουσες τις μεγαλες, αυξησαν απο σημαντικα εως κατακορυφα το μπατζετ τους. Υπαρχει επισης η αυξηση του σαλαρι καπ και ο ανταγωνισμος απο την Κινα που τελευταια εχει γινει πολυ πιεστικος. Ολο αυτο εχει αντικτυπο στις τιμες των παικτων, ακομα και απο χρονο σε χρονο.
Ναι, αλλά αυτό ισχύει για όλες τις ομάδες. Και γι αυτές που έχουν μικρότερο μπάτζετ από τον Παναθηναϊκό και τα πάνε πολύ καλύτερα στη στελέχωση απ' ό,τι ο τσαβικός Παναθηναϊκός.
QUOTE
Λετε καποιοι φιλοι οτι ο Αργυρης εφερε με λιγοτερα λεφτα παικτες οπως ο Τζειμς, ο Ριβερς, ο Σινγκλετον. Και ειναι οντως αληθεια. Ξεχνατε ομως να αναφερτε οτι δεν προκειται για παικτες που ο Αργυρης τους ανεσυρε απο την αφανεια.
Μα δε ζήτησε κανείς από τον Τσάβι να φέρει παίκτες από την αφάνεια. Γεμάτη είναι η Ευρωλίγκα από παίκτες των 600-700 που βγάζουν μάτια και με τη σωστή διαχείριση που τους γίνεται βγάζουν μάτια και του χρόνου θα παίρνουν τα διπλά. Απλά ο Τσάβι δεν έχει μάτι, ποτέ δεν είχε. Καταρρίπτεται το επιχείρημα διότι ο Τσάβι 12 χρόνια τώρα αδυνατεί να κάνει καλή στελέχωση, ακόμη και στις χρονιές του πρηγούμενου φόρματ. Δεν είναι στραβός ο γιαλός, στραβά αρμενίζει ο καπετάνιος.
QUOTE
Το οτι το ροστερ δεν ειναι του Τσαβι νομιζω οτι το εχω αποδειξει στις προηγουμενες παραγραφους και σε προηγουμενα ποστ – αλλα ας το αφησουμε αυτο προς το παρον.
Συμφωνώ σε αυτό.
QUOTE
Ωστοσο να πω οτι ειναι πραγματι αληθεια οτι φετος παιζουμε πολυ ασχημα. Ισχυει ομως το ιδιο και τις προηγουμενες σαιζον? Κατα τη γνωμη μου, σε καμμια περιπτωση. Κατ αρχας περσι, που η ομαδα ηταν περισσοτερο του Τσαβι, παιζαμε καλα στην ευρωλιγκα για πολυ μεγαλο χρονικο διαστημα, και αυτο ειχε ως αποτελεσμα να κανουμε συνεχομενες νικες και να διατηρουμαστε στις υψηλες θεσεις της βαθμολογιας, οπου και εντελει καταχτηκαμε.
Δε διαφωνώ. Απλά αυτό έγινε και με ένα ικανό ρόστερ που επιτεύχθηκε με πολύ καλή στελέχωση, που δεν ήταν έργο τσάβι. Φυσικά και είχε ρόλο στις νίκες βέβαια, δεν ήταν κακή η διαχείριση.
QUOTE
Καποια στιγμη προηγουμασταν με μεγαλη διαφορα, και η εικονα του αγωνα εδειχνε οτι θα κερδιζαμε, αλλα η ΤΣΣΚΑ στο τελος το γυρισε και κερδισε με ενα τυχερο ριμπαπυντ, σε μια επιθεση που τους ειχαμε αναγκασει να παρουν ενα πολυ κακο σουτ, αλλα τελικα η μπαλα κατεληξε μετα το ριμπαουντ στα χερια του Σερτζι, ο οποιος εκανε ενα σκοτωμενο τριποντο στο τελευταιο δευτερολεπτο της επιθεσης και τελικα το εβαλε (θυμιζω οτι Σερτζι ειχε κανει συνολικα πολυ μεγαλο παιχνιδι). Μετα απο τα δυο αυτα παιχνιαδια αποφασισαμε να κινηθουμε για παικτη γιατι το τεχνικο επιτελειο διεγνωσε οτι η ομαδα ηταν πραγματι καλη, αλλα της ελειπε κατι για να μπορει να κανει μεγαλες νικες.
Καλά σε ένα μαραθώνιο 30 παιχνιδιών δεν έχει νόημα να λέμε τι θα γινόταν αν έμπαινε ένα σουτ ή πώς το χάσαμε το ματς στην κόψη. Κερδίσαμε και άλλα έτσι, μεταξύ των οποίων κι ένα με βήματα του Τζέιμς στην εκπνοή.
QUOTE
Καποιο φιλοι, στην προσπαθεια τους να μειωσουν τον Τσαβι, αμφισβητουν και την καριερα του πριν ερθει στον Παναθηναικο. Λενε οτι δεν ανεβηκε σταδιακα στο υψηλοτερο επιπεδο, οτι του δοθηκε η Μπαρτσελονα χωρις να εχει διακριθει προηγουμενως σε μικροτερες ομαδες, και αρα οχι αξιοκρατικα, οτι οι επιτυχιες του σε σχεση με το μπατζετ που διαχειριζοταν ηταν λιγες, αν οχι μηδαμινες, οτι δεν εχει παρει πολλα πρωταθληματα, οτι εχει μονο μια ευρωλιγκα, κλπ. Κατ αρχας να πω οτι τα ιδια και χειροτερα λεγαμε και για τον Λασο, ο οποιος μας διεψευσε πανηγυρικα( ο Τσαβι ειναι μικροτερος απο τον Λασο, και αρα εχει χρονο για να διαψευσει τους αμφισβητιες του).
Ε πόσο χρόνο;; Έχει κλείσει μια ντουζίνα χρόνια στην Ευρωλίγκα. Να περιμένουμε να κλείσει τριάντα; Ξέρουμε ποιος είναι ο Πασκουάλ, τι κάνει καλά και τι δεν κάνει.
QUOTE
Κατ αρχας να πω οτι ο Τσαβι επαιζε στο πιο δυσκολο πρωταθλημα του κοσμου μετα το NBA, και οτι πηρε τεσσερα στα οχτω πρωταθληματα. Καποιο φιλοι ισχυριζονται οτι αυτο απο μονο του δεν εχει και τοση αξια γιατι τοτε ο ανταγωνισμος ηταν μειωμενος, η Ρεαλ δεν ειχε ανεβει ακομα, η μπασκονια βρισκοταν σε καθοδικη πορεια, και γενικα οι συνδιεκδικητες του βρισκονταν σε πτωση. Ολα αυτα, βεβαια, ισχυουν, αλλα προκειται μονο για τη μιση αληθεια (και η μιση αληθεια ειναι ενα ολοκληρο ψεμμα).
Ωραία μέχρι στιγμής βλέπω ότι δέχεσαι το επιχείρημα, πάμε και στο ψέμμα...
.
QUOTE
Επαναλαμβανω: με τον Πανιωνιο και τον Αρη, που στη Ισπανια δεν θα παιζαν ουτε στην τριτη κατηγορια Αν ειχαμε να αντιμετωπισουμε τις ομαδες της ACB, θα ειχαμε τις ιδιες επιτυχιες, τα ιδια πρωταθληματα?
Μπορεί. Μπορεί και οι παίκτες να είναι ευκολότερο να βρουν κίνητρο απέναντι στη Μπασκόνια απ' ό,τι στην Κύμη, όπως και μπορεί να κάναμε 7-8 ήττες αντί για 2, όπως ακριβώς έκανε και η Ρεάλ και η Μπαρτσελόνα, δε βλέπω κάτι το εξαιρετικό σε αυτό.
QUOTE
Αλλα ας δουμε τι εχουν κανει οι αλλοι προπονητες στην ισπανια. Αιφνης ο Ζοτς. Ο Ομπραντοβιτς ειχε την Ρεαλ για τρια χρονια, με παικταραδες ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ κλασης ( και οχι μονο ευρωπαικης), οπως ο Σαμπονις και ο Αρλαουσκας, και δεν πηρε ουτε ενα πρωταθλημα Ισπανιας. Ουτε ενα! Και με ποσους παικταραδες! Συμφωνα με τη λογικη σας ο Ομπραντοβιτς ειναι αποτυχημενος!Και βεβαια, δεν ειναι αποτυχημενος ο Ομπρονταβιτς, αλλα οταν βρισκεσαι στην κορυφη στην ευρωλιγκα και στο δευτερο πιο ανταγωνιστικο πρωταθλημα του κοσμου, δεν ειναι ευκολο να παιρνεις τα πρωταθληματα.
Δε νομίζω να λέει κανείς ότι είναι εύκολο. Και ναι, ο Ζοτς εντός των συνόρων πριν τον Παναθηναϊκό είχε πολύ κακή συγκομιδή, συμπεριλαμβάνεται στις αποτυχίες του.
QUOTE
Παμε τωρα στις επιδοσεις τουΤσαβι στην Ευρωλιγκα. Και βεβαια, μια ευρωλιγκα σε οχτω χρονια, μοιαζει πολυ φτωχη συγκομιδη σε σχεση με το μπατζετ που διαχειριζοταν.
Δε θα έλεγα "πολύ φτωχή" θα έλεγα κάτι ανάμεσα στο αναμενόμενο και το όχι εξαιρετικό. Μαθηματικά να το πάρει κανείς, σχεδόν κάθε χρόνο οι 3 από τους 4 του Φ4 είναι οι 3 ομάδες με τα υψηλότερα μπάτζετ. Ε αν έχεις τέτοιο μπάτζετ και δεν πας Φ4 δεν το λες καλή σαιζόν. Ο Τσάβι τις μισές σαιζόν δεν πήγε Φ4 για να μην πούμε ότι συστηματικά αποκλείεται με πλεονέκτημα έδρας από φτηνότερες ομάδες ή παραλίγο να το πάθει. Σε σειρές αγώνων είναι από τους κακούς κόουτς.
QUOTE
Και παλι ομως, στην αποτιμηση μας, πρεπει να λαβουμε υποψιν μας αυτο που ελεγα παραπανω, οτι δηλαδη η ομαδα αγωνιζοταν στο δευτερο δυσκολοτερο πρωταθλημα του κοσμου, και η κατανομη δυναμεων δεν ειναι ευκολη υποθεση, γιατι ειναι δυσκολο οι παικτες να αποδιδουν το ιδιο καλα , ταυτοχρονα, σε δυο τοσο ανταγωνιστικα πρωταθληματα
Οι ανταγωνιστές του πάντως το κατάφερναν...
QUOTE
Αλλα ας δουμε και τους αλλους προπονητες, τι εχουν κανει καλυτερα απο τον Τσαβι? Με εξαιρεση τον Ζοτς και τον Μεσινα, ο Ιτουδης εχει παρει 1 ευρωλιγκα, ο Μπαρτζωκας 1, ο Μπλατ που ειναι μεγαλυτερος 1 και αυτος. Μονο ο λασο εχει παρει 2, αλλα ειναι μεγαλυτερος απ ολους – αλλα και παλι, σιγα τη διαφορα, τι 1 τι 2.
Όοοοοοπα. Οι άλλοι ούτε με το ίδιο μπάζτετ το πήραν (βλέπε Μπαρτζώ) ούτε έκλεισαν 8 χρόνια στην ίδια πρωτοκλασάτη ομάδα με τοπ-3 μπάτζετ. Άλλο μια Ευρωλίγκα στην οκταετία, άλλο στην τετραετία, η δεύτερη περίπτωση είναι διπλασίως καλύτερη επίδοση.
QUOTE
Ενω ολοι αυτοι που προανεφερα, με εξαιρεση τον Λασο, δεν παιζαν οι ομαδες τους σε τοσο δυνατα πρωταθληματα (κατα τη γνωμη μου αυτο μετραει πολυ).
Εγώ τη VTB τη βρίσκω και εξίσου δυνατή και πολύ πιο εξουθενωτική από πλευράς συχνότητας αγώνων και αποστάσεων.
QUOTE
Παμε τωρα σ ενα αλλο θεμα: το μπασκετ που παρουσιαζε η ομαδα του. Ο Τσαβι υπηρξε πραγματικα ενας πολυ σπουδαιος καινοτομος του αθληματος, με πολλες ιδεες, που ασκησαν μεγαλη επιδραση στον τροπο που παιζοταν το αθλημα, αλλα και εφαρμοζε με πολλη φαντασια ιδεες τις οποιες τις υιοθετουσε απο αλλους. Η Μπαρτσελονα του Τσαβι επαιζε με ευελικτους ψηλους που ειχαν μονο παιχνιδι με προσωπο, την εποχη που κυριαρχουσαν οι δεινοσαυροι, εκτελουσε με πολλη ταχυτητα σε σετ και σε καταστασεις αιφνιδιασμου, επαιρνε πανω απο το 20 τοις εκατο των ποντων της απο αιφνιδιασμο, τον οποιο εκτελουσε υποδειγματικα με σχεδιο και οχι γιουργια. Και πολλα αλλα, που ενας ειδικος θα μπορουσε να τα αναπτυξει καλυτερα.
Είχε πολύ όμορφη ανάπτυξη με πλέι μέικερ ρακέτας στα 6 μέτρα. Άλλη "καινοτομία" δε θυμάμαι. Καλή άμυνα για τέτοιους (επιθετικογενείς) παίκτες ναι, αλλά καινοτομίες; Δε θα το έλεγα.
QUOTE
Στον Παναθηναικο ο Τσαβι πρεπει να κανει τον προπονητη, τον σκαουτερ, τον μανατζερ, τον ψυχολογο, τον baby sitter, να διαχειριζεται καταστασεις με πουλμαν και δημοψηφισματα, και δεν συμμαζευεται.
Ε καλά αυτά τα ανέχονται όλοι όσοι κάθονται στον πάγκο του Παναθηναϊκού και πολλά από αυτά σε όλους τους πάγκους. Δεν έχουν όλες οι ομάδες τμήμα σκάουτιγνκ ή GM, βασικά σχεδόν καμία δεν έχει.
QUOTE
Οχι λοιπον, δεν ταιριαζει σε μας. Καλος προπονητης ομως ειναι.
Δεν τον λέω κακό. Τον λέω τίποτε το εξαιρετικό. Όπως μου έλεγαν και δυο -παλαίμαχοι πια- παίκτες τις προάλλες για τους κόουτς
-Σάκοτα: δάσκαλος, φοβερές γνώσεις
- Ίβκοβιτς: εκπληκτικός σαν κόουτς, απίστευτος στην εξέλιξη ταλέντων (τον Παπανικολάου μου έφεραν ως παράδειγμα), αδυνατεί να χειριστεί βεντέτες, για να στρατολογήσει έναν από τους συνδαιτημόνες μου έκατσε και μίλησε στον πατέρα του 2 ώρες για να δει τι παιδί ήταν
- Ομπράντοβιτς: Ο Θεός του μπάσκετ, ο κορυφαίος όλων
- Σφαιρόπουλος: Ίσως ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη αμυντικά και τον βλέπεις τον προπονητή στην άμυνα. Δυστυχώς δεν μπορεί να διδάξει επίθεση. Φανταστικός στην προσέγγιση των παικτών, τα πάει καλά με όλους.
- ΠΕδουλάκης: Από πλευράς γνώσεων, είναι παγκοσμίου επιπέδου (χάρηκα!!) στο διάβασμα του παιχνιδιού απίστευτη γάτα, στην Ευρωλίγκα είναι τοπ ( ο ένας μου είπε "έυκολα στο τοπ-5 αν είχε ψυχραιμία σε όσα κάνει εκτός γηπέδου)", σα "μάτι" και στελέχωση εκπληκτικός και μου ανέφεραν και παραδείγματα παικτών που πρότεινε σε συναδέλφους του και τους ξελάσπωσε. Ρώτησα γιατί απέτυχε στην Ουνίξ και μου είπαν πως είναι εμμονικός, πας να τον πλησιάσεις να του πεις "ρε κόουτς αυτό μήπως να το κάνουμε αλλιώς;" και του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Δύσκολος στη συνεργασία, αλλά όταν βρει το κουμπί σου μπαίνεις μέσα και σκοτώνεις γι αυτόν. Ο ένας μου είπε "είναι ο πατέρας όλων στην Ελλάδα, ο τύπος είναι αστείρευτη πηγή γνώσεων, κυριολεκτικά ζει κι αναπνέει για το μπάσκετ.
- Ιτούδης: Φοβερή δουλειά στη Μπάνβιτ, καλός τεχνικά, χαμηλών τόνων, πολύ σοβαρός, είναι πολύ δύσκολο να είσαι κόουτς στην ΤΣΣΚΑ, πολύ πιο δύσκολο από τους άλλους μεγάλους πάγκους.
-Μπαρτζώκας: Πάρα πολύ μεγάλο προπονητικό ταλέντο, ανέβηκε τα σκαλιά ένα-ένα το αξίζει όσο κανείς, αλλά μου είπαν πως την ψώνισε. Ρώτησα για το αν αντέχει την πίεση και μου είπαν "κανείς δεν την αντέχει". Ο ένας εκ των δύο μου είπε πως οι μάχες με τον ΠΕδουλάκη "δίνουν υλικό για 5 σεμινάρια προπονητικής".
- Ιωαννίδης: Μέσα στο παιχνίδι μεγάλη γάτα (εξεπλάγην να σου πω την αλήθεια), απαίσιος άνθρωπος με ιδέες που θυμίζουν άλλη εποχή σε κοινωνικό επίπεδο, κέρβερος στα πάντα και (πρώην παίτκης του Ολυμπιακού αυτό!)... είχε έξτρα κονδύλι για να είναι "προστατευμένη" η ομάδα. Όταν έφυγε ο Γιάννης Γιαννάκης λόγω ΟΑ έχασε αυτή τη θωράκιση. Μου είπαν ότι είναι "άρρωστος" κι ακόμη και στα ματς επίδειξης βρίζει τους βετεράνους και είναι εκτός εαυτού. Αλλά ικανότατος ως κόουτς (δεν του το είχα).
-Πασκουάλ: υπερτιμημένος. Αυτό μου είπαν, αυτό σου γράφω.
- Γιαννάκης: Λίγες γνώσεις, ιδανικός για Εθνική, εξαιρετικό ποιόν ανθρώπου, "λίγος" ως κόουτς (τα ίδια έχω ακούσει και από άλλον παίκτη του, αλλά εκείνος δεν έπαιζε πολύ και το θεώρησα "προσωπικό" το θέμα).
Ρώτησα για προπονητή-απάτη, μου είπαν σε αυτό το επίπεδο κανένας, αλλά και οι δύο αν έπρεπε να διαλέξουν έναν, τον Σπάχια. Ρώτησα για το Σκαριόλο, μου είπαν δεν έχουν παίξει γι αυτον ούτε έχουν μιλήσει με κάποιο συμπαίκτη γι αυτόν, αλλά τέλος πάντων τον θεωρούν κακό για το επίπεδο, αλλά όχι απάτη. "Απάτη σε τέτοιο επίπεδο δεν υπάρχει, ούτε στην Α2".
Μπλατ: Ο ένας δεν έχει άποψη, ο άλλος μου είπε πως είναι ψεύτης, συνεχώς προσπαθεί να τα έχει με όλους καλά, αλλά στο τέλος κάνει τον τσάτσο στη διοίκηση. "Αλλά έχει βιογραφικό, αυτό δε σβήνει". (περίμενα να ακούσω καλύτερα λόγια)
Ρώτησα αν θεωρούν πως ο Πασκουάλ φορτώθηκε παίκτες και μου είπαν "όλοι κάποιους φορτώνονται. Κι ο Γιαννάκης φορτώθηκε τον Τσίλντρες. Ρώτησα πώς γίνοτναι οι μεταγραφές και μου είπαν ότι συνήθως ο τάδε μάνατζερ έχει νταλαβέρια με τον δείνα πρόεδρο, του δίνει 2 παίκτες, θα προσθέσει 2 κι ο κόουτς, και 3 που έχουν τον ίδιο μάνατζερ κλπ. Γενικώς είναι πιο κλειστός ο κύκλος και λίγοι δέχονται να μην έχουν καμία παρέμβαση στο έργο τους. "Ο καλός προπονητής θα βρει τρόπο να δουλέψει κι έτσι κι όταν φτάσει σε κάποιο επίπεδο θα μπορεί να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του". Σε πιο επίμονο ερώτημα για το αν θεωρούν πως Λάσμε και Λάγκφορντ του φορέθηκαν καπέλο μου είπαν πως δεν το πιστεύουν.
Πέραν των προπονητών, ρώτησα για την πιο καυτή έδρα και μου είπαν με μια φωνή "Χάλα Πιονίρ", πιο όμορφο γήπεδο το Γιαντ Ελιάου, καλύτερους συμπάικτες δε λέω μην καρφώσουμε κανέναν, στο ερώτημα πόσα plays πρακτικά χρησιμοποιεί μια ομάδα : "5 το πολύ. Προστίθεται κανένα πού και πού, εκτός του Πεδουλάκη που βάζει και 5 κάθε μήνα!". Στο πώς είναι οι προπονήσεις "πλέον πολύ περισσότερη μπάλα από πριν και οι προετοιμασίες πια δεν είναι τύπου Ιωαννίδη στα 3-5 πηγάδια και στρατιωτικού τύπου, αλλά με μπάλες γυμναστικής κλπ. Προπονητικά, τα γνωστά: κάποτε ήταν όλο φλεξ, μετά όλο πνρ (μου έιπαν πως εκπληκτικός στο συγκεκριμένο ήταν ο Μουλαομέροβιτς), τώρα όλοι με flair screens, τέλος πάντων μόδες είναι. Μιλήσαμε πολύ για το Φορτν που τον γνώριζα κι εγώ, αλλά αυτά δε γράφονται.
Τέλος μου έκαναν εντύπωση οι ιστορίες για το πόσοι παίκτες είναι ομοφυλόφιλοι. Ακόμη πιο μεγάλη εντύπωση πόσοι εξαιρετικά επιτυχημένοι αθλητές (και μάλιστα σε εποχές χρυσών αγελάδων) έχασαν τα πάντα, είχαν άθλια διαζύγια, ζουν επειδή είναι διορισμένοι στον κάθε δήμο ή έχουν γυναίκες που τις πήρε η μισή (μπασκετική και μη) Ελλάδα. Θυμηθήκαμε και κάτι βραδιές που έκανε το DJ ο Χένρι Τερνερ με το Βουρλιώτη και πήγαινε όλη η μπασκετική Αθήνα. Γενικά το να είσαι παίκτης (και Αμερικάνος) στην Αθήνα είναι ΜΕΓΑΛΗ υπόθεση.
Τέλος στο ερώτημα "όταν παίζεις ακούς τα συνθήματα;" η απάντηση ήταν ομόφωνα "'ενα βουητό ακούς, δεν ξέρεις τι λένε, είσαι συγκεντρωμένος στο ματς". Κι οι δύο προτιμούν εχθρικό κοινό από γήπεδο-εκκλησία κι οι δύο δεν μπορούν να δουν ΝΒΑ "πολύ ψεύτικο, χάνουν και χαζογελάνε, ο Γιάννης ή ο ΛΕ μπρόν κάνουν 5 βήματα και δεν τους σφυρίζουν, είναι σόου γύρω από αστε΄ρια, όχι πόλεμος όπως το μπασκετ που παίζουμε στην Ευρώπη κι αν χάσουμε δε βγαίνουμε από το σπίτι μας". Πολύ καλά λόγια για το Λάζαρο και τον Τσαρτσαρή, κακά λόγια γι άλλους. Επαναλαμβάνω το πόσοι καταστράφηκαν από μάνατζερ, γκόμενες, διαζύγια είναι σοκαριστικό. Περιέργως, οι ΔΔ, Παπαλουκάς είναι πολύ τσιγγούνηδες, ο Σπαούλης "σοβαρός, αρχηγός, προσωπικότητα, τεράστιο εγώ και πρέπει ο κόουτς του να τον κανακεύει, αλλά το παιδί είναι ΣΟΒΑΡΟ και δουλέυει όσο κανένας, καλός αρχηγός".