Πάντως το γυναικείο μπάσκετ έχει ένα θέμα, όχι μόνο στην Ελλάδα. Δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ούτε μεταξύ των γυναικών φιλάθλων ούτε μεταξύ των ανδρών, αλλά δεν είναι καν δημοφιλές στις υποψήφιες παίκτριες, δλδ στα κορίτσια. Ακόμα και στην Αμερική. Δεν είναι τυχαίο αυτό. Έχει μια ιδιαιτερότητα. Εγώ για παράδειγμα βλέπω απείρως περισσότερα παιχνίδια αντρικού παρά γυναικείου. Στο βόλεϊ όμως αντρικό και γυναικείο τα βλέπω το ίδιο, να μην πω πως προτιμάω το γυναικείο, μια που οι φάσεις τραβάνε συχνά περισσότερο, που είναι πολύ συναρπαστικό.

Αυτό κάνει δύσκολη την οικονομική βιωσιμότητα πολύ μεγάλου αριθμού ομάδων, πχ η Α1 ίσως θα έπρεπε να είχε 10 ομάδες αντί 12, αλλά δεν σημαίνει πως η ΕΟΚ πρέπει να το ρίξει στον κάλαθο των αχρήστων.


Την σπιουνιά την κάνει η πλατφόρμα. Τα ποσταρίσματα φαίνονται κάτω απ το όνομα

κοιτα να δεις που το μειονεκτημα της ταχυδυναμης των γυναικων σε σχεση με τους αντρες, στο βολλευ λειτουργει σαν πλεονεκτημα στο να γινει ελκυστικο σε τριτους...
ισχυει ....στους αντρες βγαινουν πολυ λιγοτερες αμυνες,γι αυτο το γυναικειο σε ουδετερο ματι ειναι πιο ελκυστικο,
Σε καποιο world league,πανευρωπαικο (δε θυμαμαι ακριβως) τα τηλεοπτικα του γυναικειου ηταν ακριβοτερα απο το αντρικο γι αυτο το λογο.
Γενικα το βολλευ τραβαει περισσοτερα κοριτσια πολυ απλα γιατι δεν υπαρχει η επαφη με τον αντιπαλο....(στ αρχεια της ομοσπονδιας τα δελτια πρεπει να ειναι 1/3 υπερ των γυναικων)

Πέρα από όσα αναφέρεις το γυναικείο βόλλεϋ έχει ένα και ένα παραπάνω πλεονέκτημα σε σχέση με το μπάσκετ. Παίζουν σε φίλέ 22 πόντους λιγότερο από των ανδρών (2.20 έναντι 2.42) Στο μπάσκετ το ύψος της μπασκέτας είναι ίδιο για άνδρες και γυναίκες (3,05).

Πώς να γίνει δημοφιλές δηλαδή; Είδες εσύ ποτέ καμιά στοχευμένη προσπάθεια από ομάδες και φορείς; Συλλογική, όχι μεμονωμένη! Όταν μιλάμε για το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα ειδικά, γυρνάμε πάντα γύρω από το αυγό του Κολόμβου: θα αναπτυχθεί, αν γίνει δημοφιλές. Θα γίνει δημοφιλές, αν αναπτυχθεί. Έτσι, από μόνο του, με ένα συμβολικό χτύπημα των δακτύλων!

Ιδιαιτερότητα. Πού έγκειται η ιδιαιτερότητα του γυναικείου μπάσκετ; Μόνο αρνητικές συνδηλώσεις μπορεί να έχει, όπως μου φαίνεται ότι υπαινίσσεσαι;

Και δηλαδή θέλεις να μου πεις, αγαπητέ ggrilik, ότι ένα παιχνίδι μπάσκετ γυναικών με 6 παρατάσεις δεν το βρίσκεις συναρπαστικό;


Και με τα κοριτσάκια που τα πάνε καλά με την επαφή και τους αρέσουν τα δυναμικά αθλήματα, τι κάνουμε; Και στην τελική, τι επηρεάζει την επιλογή ενός αθλήματος από ένα παιδί; Το φύλο του; Ο χαρακτήρας του; Ο περίγυρός του; Οι γονείς του; Οι κοινωνικές συμβάσεις; Η δημοφιλία του αθλήματος; Τι;


Τι εννοείς; Ότι άδικα σημείωνα στο σπιούνικο τεφτέρι μου ένα προς ένα τα 1580 σου δημόσια ποστ;


Εγώ πάλι όχι. Ούτε το περιμένω ούτε το θέλω. Υπάρχει κι ο… κύκλος της ζωής!

Συλλογική όχι, μεμονωμένες ναι, αλλά κάποιες είναι τόσο ερασιτεχνικές που φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα

Προφανώς η δημοφιλία κάθε αθλήματος εξαρτάται απο πολλά πράγματα, ένα από αυτά είναι και το προμοτάρισμα. Το προμοτάρισμα θέλει χρόνο κι υπομονή για να δώσει αποτέλεσμα, κι αυτά είναι πράγματα που η ΕΟΚ μάλλον δεν έχει Νομίζω πάντως πως γενικά σαν λαός δεν το έχουμε με το μακροπρόθεσμο και την υπομονή.




Έχει ιδιαιτερότητες. Δεν είναι τόσο οι επαφές, ούτε το ύψος του στεφανιού, η μεγάλη ιδιαιτερότητα είναι στα γόνατα. Είναι κάτι που δεν θα στο πουν όταν ψάχνεις ένα άθλημα για το κορίτσι σου αλλά νομίζω όλοι το ξέρουν πως το μπάσκετ γυναικών έχει μακράν τους περισσότερους σοβαρούς τραυματισμούς γόνατου απο οποιοδήποτε άλλο άθλημα στον πλανήτη.

Ασχέτως αυτού πάντως, δν υπάρχει λόγος να θέλουμε να είναι το πιο δημοφιλές, θέλουμε να έχει μια στέρεα βάση και να ρολάρει, και σε ερασιτεχνικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Συνεπώς θέλει το προμοτάρισμά του.

Την σπιουνιά την κάνει η πλατφόρμα. Τα ποσταρίσματα φαίνονται κάτω απ το όνομα
[/quote]

Είναι τελικά θέμα στατιστικής για να κρίνουμε την άποψη των συμμετεχόντων εδώ?

Tο που ποστάρει κανείς, αν και θεωρητικά εκφράζει σε μεγάλο ποσοστό το πεδίο ενδιαφέροντός του, δεν είναι και απαραίτητα δεσμευτικό...Εγώ για παράδειγμα, δεν μπορώ να πω ότι έχω ιδιαίτερη επαφή με τον χώρο του γυναικείου, πέρα του γεγονότος ότι λόγω της περιοχής που κατοικώ και των ωρών ενασχόλησης με τα αθλητικά των παιδιών μου , βρίσκω ευκαιρία και μπορεί να τύχει να δώ κορασίδες και νεάνιδες του Πρωτέα τα τελευταια δύο χρόνια, όχι ιδιαίτερα συχνά ,αλλά συμβαίνει!

Μου είναι όμως πιο εύκολο να γραφω στα threads του γυναικειου γιατί και όμορφο κλίμα υπάρχει, και στα των υποδομών αγοριων που θα ήθελα να γράφω περισσότερο, αφενώς κάνεις δεν συζητάει (και τι να πει άλλωστε........... )για μινάκια, και αφετέρου για τα πιο μεγάλα τμήματα (παμπαιδες/παίδες/εφήβους) εκεί τα παλληκαρια που ποστάρουν ειναι ως έχουμε εδώ τον ggrilik των κορασιδονεανιδων ενα πραγμα!!΄Η την parketeza του Ευρωπαικου !!Γκουρου δηλαδη!!! ! Αχαχαχαχα

Συμπαθάτε με για το άσχετο ποστ, αλλά απλά θέλω να πω ότι καμια φορά το που μπορει να ποστΆρει ποιο συχνά κάποιος, έχει και πολύ πολύ αθώες παραμέτρους!

Όσο για αυτά που συζητάτε τις τελευταίες μέρες, όλες οι απόψεις έχουν την ουσία τους, είναι πάντως πασιφανές ότι στο γυναικείο μπάσκετ ( και στα περισσότερα αθλήματα όμως) η προσοχή έιναι περιορισμένη. Δεν νομίζω ότι είναι τόσο θέμα θεάματος, όσο στερεοτύπου.. Και μια και δεν 'τραβάει' κόσμο, σου λένε και οι ιθύνοντες (ο Θεός να τους κάνει κάποιους..........) σιγά μην ασχοληθούμε παραπάνω... Θέλει ο κάθε χώρος πολλή αγάπη και μεράκι για να ανθίσει..........

Άντε και έχω και τα νεύρα αυτές τις μέρες ( είπα αγάπη και μεράκι και το θυμηθηκα) με την ομάδα του χωριου μου που ΑΚΟΥΣΟΝ ΑΚΟΥΣΟΝ στις εποχές που ζούμε θεώρησε λογικό και πρέπον οι γονείς να]ΠΡΟΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ανά τρίμηνο την (ούτως ή άλλως ιδιαίτερα υψηλή) συνδρομή των παιδιών μας! LOL !Ευχαριστώ, δεν θα παρω!

αυτό με τα γόνατα που το βρήκες. Γιατι εγώ άλλα ξέρω. Και το βασικότερο είναι η έλλειψη σχετικής γυμναστικής.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3867093/

Δεσμευτικό δεν είναι, είναι όμως ενδεικτικό. Και με προβληματίζει, ειδικά (και κυρίως) όταν διατυπώνονται απόψεις για το γυναικείο μπάσκετ που τις βρίσκω ανυπόστατες έως και επικίνδυνες. Προφανώς ανήκω στην μειοψηφία του φόρουμ. Ας είναι.


Τα πάντα είναι (και) στατιστική, αγαπητέ Άρη. Το πόσες φορές πλένουμε τα χέρια μας τη μέρα, στατιστικό δεδομένο είναι κι αυτό (και διαθέσιμο, αν κάποιος το σημειώνει στην πόρτα της τουαλέτας ). Αν ήξερα, πριν σου απαντήσω, ότι έχεις 35 χρόνια ενασχόλησης με το γυναικείο μπάσκετ, ενδεχομένως δεν θα κατέφευγα στον αριθμό των ποσταρισμάτων σου, αλλά σε αυτά τα 35 χρόνια. Τις απόψεις σου σχολίασα πάντως, εκτός κι αν απαγορεύεται και δεν το ξέρω.


Αυτό ακριβώς προσπάθησα να πω. Θα πρόσθετα, και θέμα συνήθειας. Γιατί όταν έχεις συνηθίσει να… τρως μόνο μια τροφή, οτιδήποτε άλλο βάλεις στο στόμα σου θα σε ξενίσει. Στην Ελλάδα οι περισσότεροι έχουν συνηθίσει να βλέπουν μόνο μπάσκετ ανδρών. Μέχρι πέρσι κάποιοι δεν ήξεραν καν ότι υπάρχει εθνική γυναικών. Κανένα πρόβλημα, και δικαίωμά τους αν αυτό θέλουν να βλέπουν και τους αρέσει. Το να υποστηρίζουμε όμως ότι το ανδρικό είναι καλύτερο, πιο ενδιαφέρον και πιο συναρπαστικό από το γυναικείο ή ότι έχει καλύτερες ιστορίες να αφηγηθεί, είναι τουλάχιστον αφελές. Μεθοδολογικά και μόνο το επιχείρημα είναι έωλο και δεν θα έπρεπε να πείθει κανέναν έτσι εύκολα.

Αλήθεια, γιατί στον στίβο δεν υπάρχει το επιχείρημα ότι οι άνδρες πηδούν ψηλότερα, άρα το επί κοντώ ανδρών, π.χ., είναι καλύτερο από των γυναικών;

Το γυναικείο μπάσκετ είναι διαφορετικό. Τελεία. Και η διαφορετικότητά του έγκειται σε δύο βασικές συνθήκες. Ότι παίζεται από γυναίκες που αντιμετωπίζουν γυναίκες (οπότε οποιαδήποτε σύγκριση με την ταχυδύναμη των ανδρών είναι παραπλανητική). Και ότι παίζεται κάτω από τη στεφάνη. Κατά τ’ άλλα, το γήπεδο, οι διαστάσεις, οι κανόνες, οι τεχνικές, οι τακτικές είναι ολόιδια. Με εξαίρεση την μπάλα. Όπως ίδιος είναι ο κόπος και ο πόνος αθλητών και αθλητριών.

Το δεύτερο που προσπάθησα να κάνω είναι να αποδομήσω το επιχείρημα ότι η ανάπτυξη του γυναικείου μπάσκετ στην Ελλάδα περνά αποκλειστικά και μόνο από τη διάθεση ή μη των χρημάτων. Και το έκανα διατυπώνοντας μια σειρά από επιχειρήματα και ερωτήματα έχοντας υπόψη μου κυρίως το ευρωπαϊκό παράδειγμα. Γιατί κάποιες χώρες καλλιεργούν το γυναικείο μπάσκετ και έχουν αποκτήσει μεγάλη παράδοση σε αυτό; Είναι μόνο θέμα χρημάτων; Τύχης; Ή συμβαίνει κάτι άλλο; Κανείς δεν μου έδωσε μια απάντηση ώστε να με πείσει ότι απλά και μόνο οι άλλες χώρες είναι πιο πλούσιες ή πιο τυχερές.

Το μπάσκετ γυναικών δεν είναι δημοφιλές. Σύμφωνοι. Για να πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν θέλω να είναι δημοφιλές, όσο είναι των ανδρών τουλάχιστον. Μάλλον όχι. Εμένα προσωπικά μου αρέσει ακριβώς γιατί απευθύνεται σε λιγότερο κόσμο, ενδεχομένως πιο εκλεκτικό και πιο εκλεπτυσμένο (αν και αυτό σηκώνει μεγάλη συζήτηση), παίζεται σε μικρότερα γήπεδα κι έχει μεγαλύτερη οικειότητα από το ανδρικό, ίσως κι ευαισθησία. Για μένα εκεί έγκειται η ιδιαιτερότητά του. Και σε αυτά θα πόνταρα αν ήθελα να το αναδείξω.

https://www.forbes.com/sites/plamonier/2018...r/#5e89701c5af1

24,430 viewsJul 2, 2018, 10:44am
The Business Of Being A WNBA Player
Paulana Lamonier
Paulana Lamonier
i
I highlight women trailblazing through male-dominated industries.
TWEET THIS
Six-figure deals aren’t uncommon in the world of basketball - unless you’re a woman.
the ballers of the WNBA work harder for less than half the pay.




WNBA EntrepreneursWNBA ENTREPRENEURS
Six-figure deals aren’t uncommon in the world of basketball - unless you’re a woman. Unlike NBA superstars, Stephen Curry, Lebron James, and James Harden, the ballers of the WNBA work harder for less than half the pay.

According to CNBC, WNBA players earn 20 percent of an NBA player’s minimum salary. WNBA salaries cap out at $110,000, a far cry from the highest paid NBA player. Out of 157 WNBA players, 89 of them, like Minnesota Lynx’s Maya Moore, Los Angeles Sparks Nneka Ogwumike and Chicago Sky’s Cheyenne Parker, play overseas for one reason: more pay for play. Although they are paid well and given more recognition than in the states there’s a downside to playing overseas: playing for both leagues year round, which means no time to rest.

Median salaries in the WNBA are around $71,635, and starting salaries are $50,000, while players in the Euro League start at $100,000.


To put everything in context, the minimum salary of a professional NBA player is $582,180, a $10,000 raise from last seasons minimum which was $562,493. As for NBA referees, salaries are $150,000 which goes to show that even refs — who aren’t athletes — make more than a WNBA champ or matter of fact the entire roster, per Yahoo!.

To show the pay disparities in sports on a broader scale, in our 2018 world’s highest-paid athletes roundup, a list that consists of today’s highest paid athletes from 23 countries — there were no women featured on the list. Last year, Serena Williams was the only woman who made the list with $27 million.

MORE FROM FORBES
Grads of Life BRANDVOICE
More Than What's On Paper: Engineering His Dream Job
The WNBA isn’t the only league that hasn’t been paying women equal to their male counterparts. After years of unequal pay in 2017, the US women’s soccer team came to an agreement with US Soccer Federation where the women will get better hotel and travel accommodations, and two years of back pay when their per diems were less than men.

President of the WNBA Lisa Borders believes one of the reasons women aren’t being paid enough is because of sexism.

"Let's be clear, there is a lot of sexism that still goes on," Borders said. " People do not believe that women can be superb professional athletes. That frankly is an ignorant perspective, but if you haven't had the opportunity to see a game, a player or experienced the game, then perhaps you have an uninformed perspective. We invite folks into the area to actually see a game."

Despite lady ballers being paid significantly less compared to the other major leagues, the WNBA has more players with college degrees than any other league to date . They’re the only league that requires four years of education post-high school to be eligible for the draft.

Education playing a vital role for entry in the WNBA, there are four avenues players can take within the NBA/WNBA during and post their basketball career: NBA Basketball Operations Association Program, NBA Job Shadow Program, Assistant Coaches Program, and their most recent partnership, Harvard Business School and the NBA: Crossover into Business.

“When you look at professional athleticism, it doesn’t have an evergreen shelf life. The average time a woman plays professional basketball is five years. These programs are to ensure that our women are fully armed to be successful not only as professional athletes, but in life,” Borders said. “ Our women are very prudent when it comes to planning for the future. There are many of them who are doing things beyond the court, which will make the transition smooth into a traditional corporate environment or entrepreneurial work.”

In this four-part series, we’ll be introducing four WNBA powerhouses: Angel McCoughtry, Marissa Coleman, Cappie Pondexter, and Tamika Catchings.

These four women have not only made strides on the court, but took their earnings turned them into investments and multiple streams of income. These women have taken business classes at Harvard, worked at the front office in the NBA and taking over the fashion world. Here, they give their game plan on how they did it, advice to rookies and their thoughts on the pay disparities between NBA and WNBA.

τα κοριτσακια που τους αρεσει ενα πιο δυναμικο αθλημα ( ειδικα στην ελλαδα) πανε στο πολο....
οποτε μαλλον παιζουν ρολο οι επιτυχιες του αθληματος



η κουβεντα δεν ειναι αν ειναι καλυτερο αλλα αν ειναι ομορφοτερο και ελκυστικο σα θεαμα στα ματια του μεσου θεατη
ε οταν ο αλλος εχει συνηθισει να βλεπει ενα παιχνιδι που παιζεται (κυριως) πανω απο το στεφανι που ειναι ολο το θεαμα του ερχεται λιγο καπως οταν πρεπει να παρακολουθησει το ιδιο πραγμα χωρις ομως να εχει την ιδια δραση πανω απο το στεφανι που εχει συνηθισει.
Η επικληση στη διαφορα της ταχυδυναμης γινεται γι αυτο το το λογο.
Οντως συμφωνω ειναι διαφορετικο αθλημα απο το αντρικο ομως δεν ειναι το ιδιο θεαματικο,

H κουβέντα είναι να βρεθούν οι τρόποι που θα βοηθήσουν να παγιωθεί μια βάση θεατών η οποία θα είναι αρκούντως μεγάλη ωστε να επιτρέψει στο γυναικείο μπάσκετ να έχει ένα αξιοπρεπές επαγγελματικό πρωτάθλημα και κατα προέκταση να έχουμε και μια αξιοπρεπή εθνική με κάποιο βάθος.

Μπορεί να μην είναι το πρώτο άθλημα που παρακολουθώ αλλά είναι ένα απ τ' αθλήματα που μ'αρέσουν και παρακολουθώ, και δεν είναι πολλά. Έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες, κάποιες είναι θελκτικές (τουλάχιστον κατ εμέ) άλλες όχι, αλλά συνολικά μ' αρέσει. Οπότε κρίνοντας εξ ιδίων νομίζω πως γίνεται να αποκτήσει μια καλή βάση. Λίγη αγάπη θέλει. Ούτε να είναι το ίδιο ή πιο δημοφιλές απ το αντρικό ζητάει κανείς ούτε απ το βόλεϋ ούτε τίποτα τέτοιο.

Η ΦΙΜΠΑ κάνει πράγματα, η ΕΟΚ κάνει λιγότερα, αλλά έστω κι απο τυπική υποχρέωση κάνει κάποια πράγματα, νομίζω θα μπορούσε να κάνει πολύ περισσότερα, κι πολύ καλύτερα αλλά τέλος πάντων, οι ενώσεις και τα σωματεία .... δυστυχώς νομίζω έχουν πιάσει πάτο. Πλην εξαιρέσεων. Μάλιστα ακόμα και κάποιοι που θέλουν να κάνουν κάτι, το κάνουν με τρόπο που αποτελεί μάλλον δυσφήμηση παρά διαφήμιση.. Πχ μου έρχονται στο μυαλό τα "pre-game" βιντεάκια της Νίκης Λευκάδας..



Το αισιόδοξο είναι πως υπάρχουν εξαιρέσεις, οπότε ελπίζω οι εξαιρέσεις να πληθαίνουν και να πληθαίνουν μέχρι να πάψουν να είναι εξαιρέσεις.

Δεν αμφιβάλλει κανείς πως υπάρχουν κάποιες γυναίκες που πηδάνε ψηλότερα ή τρέχουν καλύτερα ή σουτάρουν καλύτερα από κάποιους άντρες. Καιο κάποιοι 90χρονοι έχουν καλύτερα σώματα από κάποιους 20χρονους, αλλά γενικά στα καλλιστεία δεν πάμε να δούμε 90χρονους επειδή κάποιος από αυτούς έτυχε να έχει πιο αρμονικό σώμα από κάποιον 20χρονο σαπιοκοιλιά.

Έτσι και στον αθλητισμό πάμε να δούμε τους καλύτερους, αυτούς που κάνον το εξαιρετικό, το εξωπραγματικό, το δύσκολο, το σπάνιο. Ε, στο ανώτερο επίπεδο του μπάσκετ καμία γυναίκα δεν μπορεί να ανταγωνιστεί κάποιον έστω απλά πολύ καλό άνδρα για βιολογικούς λόγους, οπότε λογικό είναι να έχει περισσότερο ενδιαφέρον ο κόσμος για το ανδρικό αφού αντικειμενικά και μετρήσιμα (καρφώματα/παιχνίδι, δυνατότητες εναλλαγής σκορ λόγω μεγαλύτερης ταχύτητας, υψηλότερο κατά κανόνα σκορ, περισσότερα μπλοκ πάνω από τη στεφάνη) είναι πιο ενδιαφέρον το θέαμα, δεν είναι θέμα στερεότυπου, είναι το πόσο ελκυστικό είναι ένας ελίτ αθλητής, όπως είναι ένα ελίτ μοντέλο ή ένας ελίτ σεφ. Ε καλώς ή κακώς γυναίκα στην παγκόσμια ελίτ του μπάσκετ δεν υπάρχει που να συναγωνίζεται ελίτ άνδρες (σε αντίθεση με την αντίστοιχη κατηγορία σε σεφ, μοντέλα, τέχνες, επιστήμες κλπ). Δε θα λεγα λοιπόν ότι είναι στερεοτυπικό το θέμα του θεάματος.

Θα συμφωνήσω μαζί σου και θα παραθέσω ζητήματα που έχουν και βιολογική διάσταση.
Σε υψηλό επίπεδο ένας μπασκετμπολίστας μπορεί να γίνει πατέρας όποτε το επιθυμεί και όσες φορές θέλει χωρίς αυτό να επηρεάσει στο παραμικρό την καριέρα του. (ο Σπανούλης έχει 5 παιδιά).
Μια γυναίκα μπορεί να γίνει μητέρα στα χρόνια της βιολογικής της περιόδου που συμπίπτει απόλυτα με την αθλητική της περίοδο, χωρίς αυτό το γεγονός να επηρεάσει σε ένα βαθμό ή και να τερματίσει την καριέρα της?
Και αν επιλέξει την καριέρα της με κίνδυνο να βρεθεί εκτός του κύκλου της ζωής, δεν θα έχει αυτό κάποια επίπτωση?

Δεν είναι μια παραδοχή της βιολογικής διαφορετικότητας το γεγονός ότι στο γυναικείο βόλλέϋ ο φιλές είναι 10% περίπου χαμηλότερος από τον ανδρικό (2.20 με 2.42)? Και αυτό δεν συμβάλλει , πέρα από τα άλλα, στις θεαματικές φάσεις πάνω στο φιλέ που το καθιστούν πιο ελκυστικό?
Οι γυναίκες στο μπάσκετ παίζουν με τη στεφάνη στο ίδιο ύψος με τους άνδρες (3.05 μέτρα).
Δεν γνωρίζω το λόγο που συμβαίνει έτσι, ίσως έχει σχέση με το τύπο του αθλήματος, αν όμως οι μπασκετμπολίστριες αγωνίζονταν σε στεφάνι κατά 10% χαμηλότερο ( ας πούμε στο 2.75 μέτρα) δεν θα είχαμε και στις γυναίκες φάσεις πάνω από τη στεφάνη που προσθέτουν θεαματικότητα?

Η φύση έχει καθορίσει σε όλα τα πλάσματα τις δυνατότητες και την αποστολή τους. Έχει προικίσει τα δύο φύλα με ιδιαίτερες και διαφορετικές δυνατότητες. Στο ανθρώπινο είδος η γυναίκα είναι βιολογικά ισχυρότερη πράγμα απαραίτητο για την επώδυνη συμβολή της στη διαιώνιση του είδους.

Και μια γενική τοποθέτηση. Η αλήθεια πάντα περιέχει μια υποκειμενικότητα. Η μόνη αντικειμενική αλήθεια είναι η αλήθεια της φύσης που δεν επιδέχεται την παραμικρή αμφισβήτηση. Και οι παρεμβάσεις του ανθρώπου πάνω στην φύση και στην αλήθεια της , γεννάει τέρατα και επιφέρει τραγωδίες

Επομένως, είχα άδικο όταν έγραφα ότι ο κόπος ανδρών και γυναικών στο μπάσκετ είναι ίδιος. Οι γυναίκες φαίνεται πως εργάζονται περισσότερο, αλλά αμείβονται λιγότερο.


Μπορείς να μας δώσεις στατιστικά στοιχεία για τον αριθμό εγγεγραμμένων κοριτσιών στις υποδομές του πόλο, αλλά και στα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα, έτσι για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης;

Επίσης, θα ήθελα να ξέρω και κάποια άλλα δεδομένα, όπως ποιο είναι το γυναικείο ομαδικό άθλημα που έχει τη μεγαλύτερη προβολή στην Ελλάδα από τα ΜΜΕ (συμβατικά και μη), πώς έχει επιτευχθεί αυτή η προβολή, ποιος είναι ο μέσος όρος (τηλε-)θέασης, σε ποιο βαθμό η όποια προβολή επηρεάζει τη διεύρυνση της βάσης του αθλήματος κλπ. κλπ. Έχω κι άλλα ερωτήματα, πολλά περισσότερα, αλλά προς το παρόν μένω σε αυτά.


Καλύτερο, ομορφότερο, ελκυστικότερο, είναι αξιολογικοί χαρακτηρισμοί με έντονο το στοιχείο της υποκειμενικότητας. Το τι είναι όμορφο και τι ελκυστικό, αν ρωτήσεις 100 ανθρώπους, το πιθανότερο είναι να πάρεις πολλές και ετερόκλιτες απαντήσεις, ανάλογα με τη μόρφωση και τις συνήθειες του καθενός. Το ίδιο και για το τι είναι καλύτερο. Όπως είναι επίσης πιθανό, αν σε αυτούς τους 100 ανθρώπους υποβάλεις το ίδιο ερώτημα ενώ βρίσκονται στην ίδια αίθουσα, ο ένας να αρχίσει να επηρεάζεται από τον άλλον στην απάντησή του. Η δύναμη του κοινωνικού περιγύρου, βλέπεις.

Οπότε, τι διαφορετικό από αυτά που είπα εγώ μας λες;


Του θεάματος όχι, του θεατή ναι. Εκτός κι αν θέλεις να αμφισβητήσεις όλη τη διεθνή και έγκυρη βιβλιογραφία επί του θέματος, γραμμένη τόσο από άνδρες όσο κι από γυναίκες. Μετά χαράς να σε διαβάσω. Περιμένω

Στο μεταξύ, επειδή βαριέμαι, θα επαναλάβω αυτό που έγραψα παραπάνω μπας και το καταλάβετε:

Το στερεότυπο είναι ένας τρόπος για να καταλαβαίνουμε τον ακατανόητο κόσμο γύρω μας και να τον κατηγοριοποιούμε. Να βάζουμε τάξη στο έξω μας χάος. Οι ξανθιές είναι βλαμμένες, οι Λατίνοι εραστές, οι γυναίκες κακές οδηγοί, οι Σουηδοί ψυχροί, οι Βέλγοι χαζοί, οι Έλληνες ξύπνιοι. Τι είναι αυτό που μπορεί να μας κάνει να βγούμε εκτός στερεοτυπικής σκέψης και να κάνει το μυαλό μας να ανοίξει σαν τα αλεξίπτωτα; Ο τρόπος που μεγαλώνουμε (οι γονείς μας, οι φίλοι μας), αυτά που βιώνουμε/βλέπουμε/ακούμε/διαβάζουμε γύρω μας κι έξω μας και φυσικά η παιδεία μας. Ό,τι έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε κοντολογίς "μόρφωση".


Αν επιμένεις να συγκρίνεις ανόμοια πράγματα, μπορείς να συνεχίσεις να το κάνεις. Μην χρησιμοποιείς όμως το επιχείρημα του "αντικειμενικά μετρήσιμου", γιατί προφανώς δεν έχεις ιδέα και υποπίπτεις σε μεθοδολογικές πλάνες.

Παίδες, αν είναι, σε όλη αυτή την αντιπαράθεση ιδεών, να μου επαναφέρετε χιλιοειπωμένα και σκοροφαγωμένα επιχειρήματα, που στερούνται λογικής συγκρότησης και σοβαρής τεκμηρίωσης, κρατήστε τα πληκτρολόγιά σας. Θα με πείθατε περισσότερο αν μου λέγατε ότι δεν έχετε συνηθίσει να βλέπετε μπάσκετ γυναικών ή πολύ απλά δεν σας αρέσει με βάση το προσωπικό σας γούστο και μόνο.


Κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσω, αλλά νά, ξέρεις, υπάρχουν κι οι αθλήτριες που κάνουν και καριέρα και παιδιά, παράλληλα.* Πολλά τα παραδείγματα, θα αναφέρω μόνο ένα. Κατερίνα Ελχότοβα. Τσέχα. Ετών 28! Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, έπεσε θύμα βιαιοπραγίας από τον τότε σύντροφό της. Επειδή όμως η συμπαθής Κάτκα είναι καλή σουτέρισσα, τον σούταρε από κει που ’ρθε κι έκτοτε μεγαλώνει μόνη της τον γιο της. Αν τύχει και δεις κάναν αγώνα της Πράγας, ψάξε στην κερκίδα για έναν μικρό μπόμπιρα που φορά τη φανέλα της μαμάς του. Μην βλέπεις μόνο τον κύριο Σπανούλη!

* Όπως υπάρχουν κι οι άλλες που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ!


Μάλλον δεν έχεις ακούσει ποτέ να μιλάνε για την κοινωνική διαμόρφωση του φύλου.

-----

Πριν κλείσω, να σας χαρίσω μία ακόμη λεξούλα αλλά κι ένα παράδειγμα:

Προκατάληψη. Το σύνολο των προσχηματισμένων ιδεών που έχουμε στο κεφάλι μας, που διαμορφώνεται από τον ορίζοντα πρόσληψης και προσδοκιών μας. Λίγο να μετακινηθούμε, ο ορίζοντας αυτός μεταβάλλεται, οι προσδοκίες διαψεύδονται και οι ιδέες μεταλλάσσονται. Και δημιουργούνται άλλες, και η ζωή συνεχίζεται…



Μετά, εννοείται, σταμάτησα να διαβάζω...

υγ1
Κάντε μου μια χάρη, σας παρακαλώ. Τώρα που θα παίζει η εθνική γυναικών, μην την δείτε, ούτε στο ελάχιστο, να χαρείτε. Όχι τίποτα, υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να κάνουμε και 3 ήττες και θα μου συγχυστείτε και δεν θέλω.

υγ2
ΕΟΚ, βάζω την πυρίτιδα, βάλε το φυτίλι και... !
I rest my case!

Κανονικά δεν θα έπρεπε να απαντήσω, αλλά νά, ξέρεις, υπάρχουν κι οι αθλήτριες που κάνουν και καριέρα και παιδιά, παράλληλα.* Πολλά τα παραδείγματα, θα αναφέρω μόνο ένα. Κατερίνα Ελχότοβα. Τσέχα. Ετών 28! Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, έπεσε θύμα βιαιοπραγίας από τον τότε σύντροφό της. Επειδή όμως η συμπαθής Κάτκα είναι καλή σουτέρισσα, τον σούταρε από κει που ’ρθε κι έκτοτε μεγαλώνει μόνη της τον γιο της. Αν τύχει και δεις κάναν αγώνα της Πράγας, ψάξε στην κερκίδα για έναν μικρό μπόμπιρα που φορά τη φανέλα της μαμάς του. Μην βλέπεις μόνο τον κύριο Σπανούλη!

* Όπως υπάρχουν κι οι άλλες που ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ!

Μάλλον δεν έχεις ακούσει ποτέ να μιλάνε για την κοινωνική διαμόρφωση του φύλου.


Η ερώτηση μου είναι άλλη και η απάντησή σου αλλού. Αν και έχω πειστεί ότι οι απαντήσεις σου είναι όπως λένε στο χωριό μου "αλλού βροντάν τα όργανα κι αλλού αυτός χορεύει" θα επιμείνω. Ο αθλητής μπορεί να γίνει πατέρας χωρίς την παραμικρή επίπτωση στην καριέρα του. Τη γυναίκα που θα γίνει μάνα την επηρεάζει. Είναι όπως και να το κάνουμε ανασταλτικός παράγοντας, σίγουρα πρόσκαιρος και καμιά φορά και οριστικός.

Γνωρίζω για την κοινωνική διαμόρφωση του φύλλου ως εξαίρεση του φυσικού κανόνα.

Σοβαρά ε; Όπως επηρέασε την Candace Parker, τη Zuzka Zirkova, την Elhotova, την Ann Wauters, την DeWanna Bonner, την Isa Yacoubou και άλλες ων ουκ έστι αριθμός. Για να μην αρχίζω να απαριθμώ από άλλα αθλήματα κι αγωνίσματα. Αλήθεια, την κυρία που πήρε μετάλλιο στο επί κοντώ, πώς την είπαμε; Γιά θύμησέ μου;

Σου έχω νέα, κύριε Άρη μου. Η ζωή και η καριέρα μιας γυναίκας δεν σταματάει με μια εγκυμοσύνη, όπως δεν σταματά ούτε μετά τα 40. Αυτό, εσύ που ασχολήθηκες 35 χρόνια με το γυναικείο, θα 'πρεπε να το ξέρεις.


Πολύ φοβάμαι ότι δεν γνωρίζεις τίποτα. Γιατί αν γνώριζες θα ντρεπόσουν γι' αυτό που έγραψες.


Τώρα θα σου 'λεγα τι λένε στο δικό μου το χωριό, αλλά έχε χάρη που είμαστε σε δημόσιο βήμα. Αλλά δεν θα με προσβάλλεις κιόλας. Μέχρι εδώ.

Να 'σαι καλά!

Αγαπητη παρκετεζα θα μπορουσα να γραψω πολλα αλλα επειδη διακρινω μια επιθετικη διαθεση προς τους συνομιλητες που δεν ασπαζονται την επιχειρηματολογια σου και πολυ φοβαμαι πως θα καταληξουμε να κατηγορηθουμε για μισογυνηδες και αντιφεμινιστες θεωρω πως καλυτερα ειναι να το σταματησω εδω.
Να σαι καλα

Θα έλεγα να πέσουν οι τόνοι από όλους για σήμερα. Τα ποστ θα εξεταστούν για να δούμε αν κάποιο χρήζει ποινής...

Πάρτε όλοι μια βαθιά ανάσα και συνεχίζετε την κουβέντα αύριο...

Στα 35 χρόνια της θητείας μου στο γυναικείο μπάσκετ πολλές φορές βασικές αθλήτριες σταμάτησαν κατά την εγκυμοσύνη και όταν επανήλθαν όσες επανήλθαν, χρειάστηκε πολύς χρόνος για να επανέλθουν στη προτέρα αγωνιστική κατάσταση. Αποτέλεσμα φυσιολογικής συνέπειας αν συμφωνείς .
Αυτό από μόνο του σηματοδοτεί μειονέκτημα σε σχέση με τους άνδρες. Αν εγκυμονούσαν οι άνδρες οι συνέπειες θα είχαν ανάποδες συνέπειες. Η φύση όμως έχει καθορίσει τα πράγματα έτσι. Δεν μπορεί καμία δύναμη να τα αλλάξει. Η φύση και η αλήθεια της είναι αδύνατο να αναποδογυριστούν, αντίθετα σε όποια κοινωνική διαφορετικότητα επιθυμεί διαφορετικά.

Μα αγαπητέ, η parketeza είναι η μόνη εδώ που μιλά με επιχειρήματα. Οι υπόλοιποι απλά γράφουν τις πεποιθήσεις τους. Οι πεποιθήσεις κάποιου είναι σεβαστές, αλλά δεν αποτελούν επιχείρημα. Αν εγώ πιστεύω ότι η Γη είναι επίπεδη, αυτό δεν είναι επιχείρημα να σας πείσω. Θα έπρεπε να παραθέσω κάποια δεδομένα κλπ κλπ.

Κατ εμέ απλά μάλλον πρόκειται για χάσμα γενεών. Τα χρόνια υπηρεσίας του Άρη στο γυναικείο μπάσκετ, όπως αυτός τα δήλωσε, δείχνουν ότι πρόκειται για άτομο μεγάλης ηλικίας που προφανώς έχει μεγαλώσει σε ένα άλλο κοινωνικό πλαίσιο όπου κυριαρχούσαν τα στερεότυπα στα οποία αναφέρεται η parketeza. Επειδή κι εγώ είμαι μιας κάποιας ηλικίας - αν και μικρότερη του Άρη νομίζω - θυμάμαι στο σχολείο την ώρα της γυμναστικής τα αγόρια να παίζουν μπάσκετ, ποδόσφαιρο κλπ και τα κορίτσια να μας μαθαίνει παραδοσιακούς χορούς με το στανιό γιατί "έπρεπε να έχουμε ωραία μέση" Τα αγόρια ήταν ελεύθερα να επιλέξουν, τα κορίτσια όχι.
Τι κι αν εγώ έπαιζα μπάσκετ σε σωματείο και παρακαλούσα να πάω να παίξω με τα αγόρια;
Ευτυχώς, από ό,τι μαθαίνω, αυτό δεν συμβαίνει τα τελευταία χρόνια στα σχολεία. Ωστόσο, αυτή ήταν μια στερεοτυπική άποψη της καθηγήτριας (μεγάλης ηλικίας και αυτή τότε) ότι τα αγόρια είναι για τη μπάλα και τα κορίτσια για το χορό.

Αντίστοιχα είναι τα στερεότυπα ότι η γυναίκα πρέπει να κάνει οικογένεια αλλά ο άντρας καριέρα. Δυστυχώς, σε αυτό έχουμε μείνει ακόμα πολύ πίσω - συγκριτικά πάντα με κοινωνίες όπως οι σκανδιναβικές - όπου είναι πολλές οι περιπτώσεις όπου ο άντρας παίρνει τη γονεϊκή άδεια και η γυναίκα επιστρέφει στη δουλειά. Νομίζω ότι σε αυτά αναφέρεται ο Άρης και προφανώς πρόκειται για πεποιθήσεις τόσο βαθιά ριζωμένες που δεν πρόκειται να αλλάξουν με τα επιχειρήματα που παραθέτει η parketeza.
Δυστυχώς, κάποια στερεότυπα είναι τόσο βαθιά ριζωμένα μέσα μας που είναι δύσκολο και να τα αντιληφθούμε. Προσωπικά, ως συγγραφέας σχολικών βιβλίων έχω υποπέσει σε ανάλογα παραπτώματα, δηλαδή να χρησιμοποιώ εικόνες που ενισχύουν αυτές τις στερεοτυπικές αντιλήψεις (ο άντρας γιατρός, η γυναίκα νοσοκόμα), δυστυχώς.

Όποιος ενδιαφέρεται για περισσότερα για το κοινωνικό φύλο μπορεί να δει εδώ: http://eclass.uth.gr/eclass/modules/docume...thematiki_4.pdf

Κλείνοντας, θελω να πιστεύω ότι δεν θα διαγραφούν τα ποστ της parketezas, καθώς τα ποστ τα δικά της και του ggrilik είναι από τα πιο καλογραμμένα (και ως προς το περιεχόμενο και ως προς τη γλώσσα) στο φόρουμ. Ειλικρινά θα αποτελέσει πολύ δυσάρεστη εξέλιξη κάτι τέτοιο, που θα με κάνει να μην επισκεφτώ ξανά το φορουμ (ξέρω στενοχωρηθήκατε )

ΥΓ1 Εγώ προτιμώ να παρακολουθώ γυναικείο αντί αντρικού μπάσκετ. Μη με πυροβολήσετε
ΥΓ2 Επίσης, άσχετο με το θέμα, αλλά επειδή κάπου διάβασα "ως εξαίρεση του φυσικού κανόνα" θεωρώ ότι θα βρίσκατε πολύ ενδιαφέρον το παρακάτω βιβλίο
https://www.cup.gr/book/i-viologia-tis-omofilofilias/

To μειονέκτημα της εγκυμοσύνης είναι πως χάνεις κάποιες αμοιβές τις περιόδους που δεν αγωνίζεσαι. Και ισχύει για όλα τα αθλήματα. Επηρεάζει την αθλήτρια, δεν επηρεάζει το άθλημα.

Επίσης δεν συμφωνώ με το επιχείρημα περι θεάματος και citius altius fortius. Αν ήταν μόνο το θέαμα και τα καρφώματα όλοι θα βλέπαν NBA και κανείς ευρωλίγκα. Ή μάλλον ούτε NBA αλλά τους Harlem Globetrotters.

Κατα τα λοιπά, προσωπικά συμφωνώ με παρκετέζα. Οι άνθρωποι - και περισσότερο οι άντρες που αποτελούν και το μεγαλύτερο ποσοστό που βλέπει αθλήματα κι άρα αποτελεί την μεγάλη βάση της βιομηχανίας των μεγάλων συμβολαίων που λέγεται σύγχρονος επαγγελματικός αθλητισμός είναι πολύ επιδεκτικοί στις επιρροές. Αν τους μάθεις πως είναι συναρπαστική η Φόρμουλα 1 θα βρεθούν άπειροι που θα κάθονται να δουν φόρμουλα 1, δλδ 10 αυτοκίνητα που βασικά ελέγχονται απο υπολογιστές να σβουρίζουν γύρω γύρω. Ευτυχώς όμως θα υπάρχουν πάντα και κάποιοι που θα κάτσουν να δουν τοξοβολία. Περι ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Τα άλλα τα περι φύσεως και κοινωνίας δεν τα καταλαβαίνω, έτσι κι αλλιώς θέλουμε δεν θέλουμε οι κοινωνίες μας είναι μέρος της φύσης, μικροσκοπικό κι όλας, οπότε δεν σχολιάζω

Προφανώς και μπορώ, αγνοώ κάποιο νόμο που να το απαγορεύει. Όπως μπορείς κι εσύ να λες ανόμοια πράγματα τα συγκρίσιμα όταν δε σε συμφέρει, δεν απαγορεύεται.

Oι οποίες είναι ποιες; Αγαπώ το "προφανώς", πάντως.


Το ότι κάποια επιχειρηματα είναι χιλιοειπωμένα δε σημαίνει πως είναι και άκυρα, υπάρχουν χιλιοειπωμένα επιχειρήματα για το ότι η γη δεν είναι επίπεδη, είναι πρωτότυπη η άποψη του Kyrie περί του αντιθέτου, αλλά αυτό δεν την κάνει και έγκυρη, θα μείνω με τους σκοροφαγωμένους, ευχαριστώ. Το περι έλλειψης λογικής συγκρότησης και τεκμηρίωσης περιμένω να δω πώς... τεκμηριώνονται συγκροτημένα. Δεν έχω διαβάσει κάποιο επιχείρημα εκ μέρους σου. Θα είναι που δεν έχω και λογική συγκρότηση ο δύσμοιρος. Ή που δεν κάνω πειστικές εισαγωγές στα επχιειρήματά μου του τύπου
(το ενδεχόμενο να το καταλάβαμε και να μας φάνηκε ανόητο το επιχείρημα δε σου πέρασε από το μυαλό, παρά τη "μόρφωσή" σου). Δε βαριέσαι. Ή μάλλον βαριέσαι (κατά δήλωση).


Υπάρχει το επιχείρημα αυτό, ποιος σου είπε ότι δεν υπάρχει; Όχι στο ότι είναι καλύτερο (υποκειμενικός όρος, άκυρος) αλλά στο ότι είναι δημοφιλέστερο, ενδιαφέρει περισσότερο κόσμο, που είναι μετρήσιμο. Και στα 100 μέτρα ανδρών είναι υψηλότερη η θέαση από τα 100 γυναικών επειδή οι μετρήσιμοι χρόνοι είναι πιο εξωπραγματικοί. Ας τρέξει μια γυναίκα τα 100 μέτρα στα 8'' και θα αποκτήσει πολύ περισσότερη θέαση, δεν είναι επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν συνηθίσει να βλέπουν γυναίκες, αλλά επειδή θελουν να δουν κάτι στατιστικώς πιο απίθανο, οπτικώς πιο ασυνήθιστο, αθλητικώς πιο ξεχωριστό.


Συμφωνώ απολύτως. Δεν ξέρω αν έχει προταθεί ποτέ η αλλαγή των "διαστάσεων" του γυναικείου μπάσκετ, αλλά θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε αν έγινε και από ποιον και τι αποδοχή είχε.

Πρέπει κάποτε να συμφωνούμε στα αυτονόητα και κυρίως να θεωρούμε την εξαίρεση ως ενίσχυσή του κανόνα και όχι ως αποδόμησή του.
Υπάρχουν αθλητές και αθλήτριες μεταξύ 35 και 40 που συνεχίζουν ως εξαίρεση και όχι ως κανόνας.

Η γυναίκα αθλήτρια που γίνεται μητέρα χρειάζεται, μαζί με την κύηση και την επαναφορά του σώματος στην προτέρα κατάσταση ,τουλάχιστον ένα χρόνο προκειμένου να συνεχίσει από εκεί που σταμάτησε. Και εάν είναι σε κάπως μεγάλη ηλικία, η επάνοδος τίθεται σε αμφιβολία. Δηλαδή μιά γυναίκα όταν μείνει έγκυος στα 35 και γεννήσει στα 36 της, είναι σχεδόν αδύνατη η επάνοδος. Η φύση είναι αμείλικτη. Και μη μου πείτε ότι η τάδε και η δείνα αθλήτρια συνέχισαν απτόητες και μετά, γιατί θα είναι οι εξαιρέσεις προς επιβεβαίωση του κανόνα όπως γράφω και παραπάνω.

Στην όλη κουβέντα μας οι αναφορές περιστρέφονται γύρω από τις αθλήτριες στο υψηλότερο επίπεδο που η αγωνιστική τους ενασχόληση έχει και το ισχυρό κίνητρο της μεγάλης ή λιγότερο μεγάλης οικονομικής απολαβής.
Υπάρχουν και οι πολλές στο χαμηλότερο επίπεδο όπου το οικονομικό κίνητρο είναι από ελάχιστο έως ανύπαρκτο. Και εκεί είναι πιό εύκολη η αποχώρηση. Και αυτό το λέω μετά λόγου γνώσης.
Στο σύλλογο που για 35 συναπτά έτη είχα την διοικητική και οικονομική ευθύνη, δεκάδες αθλήτριες που έγιναν μητέρες, σταμάτησαν οριστικά το μπάσκετ.

Και κάτι προσωπικό. Είναι τουλάχιστον αμετροέπεια η απαξίωση σχεδόν όλων των απόψεων που καταθέτω ως απόσταγμα εμπειριών μιας 35ετιας, με επίκληση τη διαφορά των γενεών που με χωρίζει με κάποιες και κάποιους εδώ μέσα.
Εξακολουθώ να είμαι λιγότερο πλέον, αλλά ενεργός στο χώρο και πάντα σε επαφή με την αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά , αφού έχοντας κάνει τον κύκλο μου στη ζωή, οι δύο γιοι μου, μου έχουν χαρίσει 4 εγγόνια για να έχει η καθημερινότητα μου μια τόσο σπουδαία ενασχόληση.

Τέλος θα αναφερθώ ξανά στη "μάνα φύση" και θα τονίσω. Η αλήθεια της φύσης είναι η μόνη απόλυτη αλήθεια. Και η παραβίαση των κανόνων της παράγει τέρατα και φέρνει τραγωδίες. Και κάτι ακόμη. Στην ανθρώπινη ιστορία και στις αλλεπαλληλίες των αιώνων οι κοινωνίες πέρασαν από πολλά στάδια. Από την μητριαρχία στην πατριαρχία και από την κοινοκτημοσύνη των πρώτων χρόνων στον παγκοσμιοποιημένο καπιταλισμό του σήμερα. Και πάντα οι θέσεις των δύο φύλλων στον οικονομικό καταμερισμό καθώς και οι ανθρώπινες σχέσεις στο προσωπικό επίπεδο καθορίζονται σε μεγάλο βαθμό από σύστημα της εκάστοτε οικονομικής εξουσίας.

Αυτά ως προς αυτά και τέλος για μένα. Οταν θα έχω το χρόνο θα επανέλθω με αναφορά στην σημερινή αθλητική θεσμική πραγματικότητα και θα καταθέσω θέσεις για τον αγωνιστικό κυρίως αθλητισμό και την αποστολή του, σύμφωνα πάντα με τη δική μου φιλοσοφία.

όταν έγραψα ότι αυτό που παραθέτετε ως επιχείρημα είναι οι προσωπικές σας πεποιθήσεις, ακριβώς αυτό εννοούσα.

Στο έγκυρο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ περιοδικό JAMA (Journal of the American Medical Association) δηλαδή το περιοδικό της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης, κάτι σαν το δικό μας Ιατρικό σύλλογο δηλαδή) υπάρχει το παρακάτω άρθρο (παλιό, αλλά ένας λόγος παραπάνω)

Olympic Participation by Women- Effects on Pregnancy and Childbirth, JAMA. 1972;221(9):992-995. doi:10.1001/jama.1972.03200220026007
όπου αναφέρεται ότι μετά τη γέννα οι περισσότερες αθλήτριες που συμμετέχουν σε Ολυμπιακούς αγώνες ή άλλα πρωταθλήματα έχουν επανέλθει ή έχουν βελτιώσει την προηγούμενη φυσική τους κατάσταση.

After childbirth, more Olympic participants and other masters of sport have equaled or even improved on the performance achieved before pregnancy than have other first-rate athletes

Αυτό λοιπόν που αναφέρει ο Άρης είναι η προσωπική του άποψη και μόνο. Τα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν άλλα (για να μην αναφέρω την Regan Scheiber που το 2001, 11 εβδομάδων έγκυος, διέσχισε τη Μάγχη



Κανείς δεν απαξιώνει τις απόψεις σας. Ίσα ίσα έγραψα ότι είναι απολύτως σεβαστές. Είναι οι προσωπικές σας απόψεις και τις καταθέτετε σε ένα φόρουμ που μάλλον αυτόν το σκοπό καλείται να εξυπηρετήσει. Αυτό που δεν μπορώ να δεχθώ είναι να θέλετε να τις ασπαστούμε και όλοι να συμφωνήσουμε με αυτές. Αλλά αυτό το "εγω είμαι 35 χρόνια στο χώρο" το έχω ακούσει και από άλλον "παράγοντα" δια ζώσης, ως επίκληση να τον εμιστευτούμε, να εμπιστευτούμε την εμπειρία του. Λυπάμαι, αλλά από μόνο του δεν είναι επιχείρημα. Ειδικά όταν οι πράξεις αυτού που το επικαλείται δείχνουν άλλα (και δεν αναφέρομαι σε εσάς ΆΡΗ) Είναι κάτι σαν την περίπτωση που πιάνεται ο σύντροφος στα πράσα με την ερωμένη και σου λέει "δεν είναι αυτό που νομίζεις" χαχαχαχα
Ίσα ίσα μπορεί να είναι "αντεπιχείρημα" καθώς στην πορεία αυτών των 35 χρόνων συχνά μένουμε στα βιώματα των πρώτων 10. Αλλά τα πράγματα εξελίσσονται και συχνά, μεγαλώνοντας, δεν μπορούμε να τα ακολουθήσουμε, όπως εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω την εξοικείωση των παιδιών μου με τις Νέες Τεχνολογίες κλπ. Δεν είναι για να θυμώνουμε, είναι "φυσικό" όπως λέει ο Άρης και για αυτό θα πρέπει να έχουμε τα μάτια μας και τα αυτιά μας ανοικτά σε αυτά που μας λένε ή κάνουν οι νεότεροι. Εγώ τουλάχιστον έτσι το αντιμετωπίζω

Όχι παντού και όχι πάντα. Στη γαλλική λίγκα, λ.χ., που υπάρχει συλλογική σύμβαση εργασίας, κοινή για άνδρες και γυναίκες, προβλέπεται ότι ναι μεν το συμβόλαιο αναστέλλεται σε περίπτωση εγκυμοσύνης, αλλά η ομάδα υποχρεούται να πληρώνει κανονικά τον μισθό της παίκτριας συν τα όποια έξτρα έχουν συμφωνηθεί.

http://www.snbasket.com/en/page/22-bargaining-agreement-lfb (ενότητα LEAVE, HOLIDAYS AND TGE NATIONAL TEAM, παράγραφος What happens if I am pregnant? - ευτυχώς για σένα οι Γάλλοι τα έχουν και στα αγγλικά )


Α γεια σου.


--------------


Προφανώς και δεν θα σου εξηγήσω τι σημαίνει μεθοδολογική πλάνη. Άδικος κόπος


Απέναντι σε ψεκασμένες θεωρίες ότι η γη είναι επίπεδη και ότι τα παιδιά τα φέρνει ο πελαργός λυπάμαι αλλά θα επιλέξω επιστημονικά τεκμηριωμένες θέσεις για το αντίθετο. Απέναντι σε αφελείς κι ανόητους ισχυρισμούς περί μη "λειτουργίας" του στερεοτύπου στον κυρίαρχο πολιτισμικό λόγο και τη συγκρότηση της ανθρώπινης συνείδησης λυπάμαι, αλλά και πάλι θα προτιμήσω φιλοσοφικά, επιστημονικά και μεθοδολογικά (ουπς! ) συγκροτημένες θεωρίες και απόψεις περί του αντιθέτου. Κι ας είναι αδιανόητο για τη... σκέψη σου.

Θα μπορούσα να παραθέσω μια διάσημη ρήση του Αϊνστάιν, αλλά θα προτιμήσω την ποίηση, καθότι… γυναίκα.

Οι ελαφροί ας με λέγουν ελαφρόν. Στα σοβαρά ήμουν πάντοτε επιμελής.

Κι εδώ λήγει η συζήτηση.




Επομένως, κορίτσια, τι περιμένετε; Χούλα χουπ, σας λέω
https://www.youtube.com/watch?v=VDBAwQuQ9LA

Το ερωτημα βέβαια δεν ήταν τι είναι μεθοδολογική πλάνη (μπορεί να είναι και το γνωστικό μου αντικείμενο, αλλά μπα, αποκλείεται) αλλά το πού την εντοπίζεις στην επιχειρηματολογία του άλλου, αλλά σου διέφυγε. Δε βαριέσαι, να ήταν και το μόνο.

Ενδιαφέρουσα άποψη που καταρρίπτεται εύκολα. Το ότι δεν την εξέφρασα ποτέ είναι πάντως μια λεπτομέρεια που αξίζει να αναφερθεί, ευχαριστώ.

Ε αφού κάνουμε τον κύκλο των χαμένων ποιητών:
Α un bagazo, no le hagas caso
y a un mojon, poca atencion

Ας βάλουμε και κανά Νομπελίστα μη νιωθει μονος του ο αλμπερτ:
Τι είναι ένας δανδής χωρίς το ναρκισσισμό του; Βγάλε τα φτερά από μια πεταλούδα και είναι απλά μια κάμπια.


Όχι, μη στάσου. Μύγδαλα είναι.

Δυστυχώς για σένα, γνωρίζω πολύ καλά ισπανικά. Ευχαριστώ.

Για τους διαχειριστές αυτού του φόρουμ πάλι έχω αμφιβολίες.

Επειδή οι τόνοι έχουν ανέβει υπερβολικά και οι προκλήσεις και τα επιθετικά/ειρωνικά ποστ πάνε κι έρχονται, προειδοποιώ ότι το επόμενο ποστ με ειρωνεία ή επιθετικό τόνο αντί επιχειρημάτων θα λάβει φάουλ.

Θα σε παρακαλούσα να επισημάνεις μια αναφορά μου που να δικαιολογεί την προσπάθειά μου να θέλω να συμφωνούν μαζί μου σώνει και καλά. Το αντίθετο θα διαπιστώσεις. Αλλά κάποιες απόψεις που σκοντάφτουν στην λογική δεν μπορώ να μη τις επισημαίνω. Επειδή γνωρίζω ότι είσαι μητέρα και γνωρίζεις καλύτερα από τον καθένα, μπορεί μια γυναίκα να αγωνίζεται μετά την διαπίστωση της εγκυμοσύνης και μετά από αυτή μπορεί να μην έχει πάρει κιλά που χρειάζεται χρόνος για να τα χάσει? Και πόσες είναι οι επαγγελματίες που λόγω συμβολαίου δεν χάνουν "φράγκα" σε σχέση με τις αμέτρητες που παίζουν χωρίς οικονομικό κίνητρο? Και γιατί πρέπει εδώ μέσα να εστιάζουμε στις ελάχιστες "επαγγελματίες" και να αγνοούμε την συντριπτική πλειοψηφία που συνδυάζουν την αθλητική ενασχόληση με την μητρότητα?

Επίσης θέλω να ξεκαθαρίσω και τούτο. Ασχολήθηκα και ασχολούμαι μόνο με το γυναικείο χώρο του μπάσκετ χωρίς να έχω κόρη. Αυτό από μόνο του σε κάθε καλοπροαίρετο θα πρέπει να σηματοδοτεί ανιδιοτέλεια και κυρίως στράτευση στην προσπάθεια αναβάθμισης του γυναικείου μπάσκετ με κοινωνικά κίνητρα αφού το 1979 οι φορείς υποδοχής των γυναικών στο μπάσκετ (τα σωματεία) ήταν 15 σε όλο το λεκανοπέδιο.

Είμαι ανοικτός σε κάθε νέο είτε αφορά την κοινωνία είτε την τεχνολογία και έχω τεράστια ανοχή. Εκείνο που με ενοχλεί είναι η όποια προσπάθεια αναποδογυρίσματος προκειμένου ο κανόνας να παρουσιάζεται ως εξαίρεση και η εξαίρεση ως κανόνας.

Ξεκίνησα τη συμμετοχή μου στο συγκεκριμένο forum με εσένα και μάλλον κλείνω με εσένα. Εκτός αν δεν με αφήσου οι "συνδιάβολοι μου" .

Το τόπικ θα παραμείνει κλειστό για 24 ώρες προκειμένου να επανεξεταστούν όλα τα τελευταία ποστ...

Κι άλλες +24 από μένα...

+1 φάουλ στο χρήστη yorgos για ειρωνικό ποστ απέναντι σε άλλο χρήστη..

Αγαπητέ Άρη.

Για να μην ταλαιπωρούμαστε τσάμπα, αλλά και να μη δίνουμε χώρο σε μερικούς να προσβάλλουν άλλους, ο γραπτός ο λόγος συχνά δημιουργεί παρεξηγήσεις, οπότε οφείλω να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα:
Αυτό που νομίζω προσπαθούσε να επισημάνει η parketeza, αλλά και άλλοι συμφορουμίτες κατά καιρούς είναι ότι το πρόβλημα της κατάστασης στην οποία βρίσκεται το γυναικείο μπάσκετ στην Ελλάδα συνολικά δεν οφείλεται στη "γυναικεία φύση" αλλά σε άλλους παράγοντες. Και αυτό προσπάθησα να υπερασπιστώ κι εγώ.
Καμία διάθεση να σε προσβάλλω, όπως και κανέναν εδώ (αντιθέτως, εσύ με έχεις προσβάλλει και στο παρελθόν)

Όσον αφορά την ηλικία, μη νομίζεις έχουμε κοντά την ίδια - νομίζω είμαι λίγο μόνο μικρότερη - και την ανέφερα μόνο και μόνο για να πω ότι πολλές φορές αλλάζουν κάποια πράγματα και αδυνατούμε να τα παρακολουθήσουμε ή τα παρακολουθούμε μέσα από άλλο πρίσμα από ότι οι νεότερες γενιές.
Καλή συνέχεια λοιπόν και ας βάλουμε τα δυνατά μας, ο καθένας από τη δική του οπτική έστω, να προβάλλουμε το γυναικείο μπάσκετ και ακόμα καλύτερα, να φέρουμε κορίτσια στα γήπεδα. (αν και εδώ θα πεταχτεί ο ggrilik και θα πει "στείλτε τα στο βόλει")

https://www.huffingtonpost.com/lyndsey-darc..._b_9437480.html

The WNBA’s Biggest Problem Isn’t Lack of Interest From Men. It’s Women.
headshot
By Lyndsey D’Arcangelo
The 20th WNBA season tips off on May 14th. Did you know? Do you care? More importantly, do you recognize any of the follow names?

Maya Moore. Brittney Griner. Diana Taurasi. Sue Bird.

These women are some of the most talented and skilled professional athletes in the world. Yet, outside of WNBA circles, they remain largely unknown.

Why is that?

Maya Moore has been compared to Michael Jordan as his female embodiment in women’s basketball, and she has her own sneaker line through the Jordan brand. Yet, the harsh reality of being a WNBA “star” is something even she can’t ignore. Last April, she wrote an honest and open essay for The Players’ Tribune, called (In)visibility, in which she talks about all the hard work she put in to get to get to where she is today, and how disappointing it is that all that hard work goes relatively unnoticed.

It’s true and also unfortunate. WNBA players work just as hard as their male counterparts, receive a fraction of the attention and get paid far less. “But they only play a few months in the summer,” you might say. Sure. But once the WNBA season wraps, several players head overseas to play internationally. The league’s best player, Diana Taurasi, even sat out last year because the Russian team she plays for overseas gave her a million reasons not to. The WNBA can’t compete with that. And as the 20th season nears, its future lingers in the balance.

So, what’s the answer? Is it marketing?

Moore thinks so. “We need the marketing to match our product,” she said in her essay. “Celebrate us for the things that matter — the stories, the basketball, the character, the fiery competitiveness, our professionalism.”

But basketball fans don’t really care about the stories off the court. Or the character. Or the professionalism. They care about the basketball product. And the product isn’t televised as much as it needs to be. The league’s best teams aren’t showcased like they should be, in order to market said product. Women’s college basketball gets more televised games than the WNBA, and that’s part of the problem.

Moore also wondered in her essay why the fans that rooted her on at the University of Connecticut didn’t follow her to the WNBA. But most diehard college basketball fans are just that — college basketball fans. Once Moore left, the next crop of talent came up and UConn has remained a perennial powerhouse. As a UConn fan, why look elsewhere?

It’s been often said that the main Achilles heal of the WNBA is the lack of interest from men. That’s part of the reason why previous attempts to soften the WNBA’s image were brought up in marketing sessions by WNBA league-heads. I interviewed Brittney Griner a couple of years ago for a magazine story in which she revealed that the league was contemplating shorter and tighter uniforms. This cringe-worthy idea would have done nothing to improve the quality of the product, and would have played into the stereotypes that so many female athletes are trying to break down. The fact is a lot of men don’t want to watch the WNBA because they think it’s boring. How do I know? I’ve asked. They are used to high-flying dunks and blocks and fast-paced wheeling and dealing on the court. That’s what they want in a basketball game. But the only female baller that can really throw down is Brittney Griner. And guys think she’s too manly. But they want dunks. Yet they don’t want girls to be overly athletic.

See the catch-22?

I’m not here to rationalize or talk about all the reasons why men won’t watch the WNBA. Graham Hays of ESPN did that for me already, with this well-written piece for PAGE 2 about why men are afraid of the WNBA. Trying to attract men who already have preconceived notions about the WNBA or female athletes in general is fruitless. These are the guys who make fun of WNBA players, and then kiss their daughters good night and tell them they can be anything they want to be when they grow up. They will never be fans.

What I want to focus on is what I believe to be the crux of the WNBA’s problem. And it isn’t men. It’s women. Why aren’t more women paying attention to the WNBA? Why do more women tune into Scandal or The Real Housewives of Wherever for water cooler fodder instead? I wrote a column about this, about getting women to care about sports when they simply don’t. It’s a hard task. I’ve pitched sports stories to female publications before and they are just not interested. It’s not the right audience, they say. But if women aren’t the right audience for women’s sports, then who is?

And that, you see, is the real issue. The WNBA, and women’s sports in general, need more women to care. Notice I didn’t just say women. I said more women. The WNBA’s audience is 75 percent women. But those 75 percent make up a small fraction of the population. We need more women to read, watch, and soak up women’s sports the same way men do men’s sports. Think about it. Half the population in the United States is made up of women. If every woman in the country tuned into the WNBA, it could stand on its own two feet. It’s one thing for women who have no interest in sports in general not to care about the WNBA. But I’ve encountered women who actually play basketball and played in college, and they are “meh” about the WNBA. Even females who are actually interested in sports balk at the WNBA, including professional sports writers. Stacey Pressman, who writes female affirming and supportive prose in ESPN Magazine’s: The Body Issue, wrote this (far) less than glowing review of a WNBA game. And she isn’t the only female writer to do so.

Last year, in a bold yet seemingly desperate move, the WNBA launched a marketing campaign that focused on LGBT fans, holding public events at lesbian clubs and pride parades. While I get why they are focusing on inclusion and targeting this particular market, it’s also very narrow minded. When I say “women,” I don’t just mean gay women. I mean all women — straight, gay, married, single, athletic, non-athletic, etc. For some reason there is a disconnect between women and the act of consuming women’s sports, particularly the WNBA.

Some of the women I questioned say they are fans, but they can never find a game to watch on television. Others say the WNBA is on during the time of year when most people are doing summer-type things, instead of in the house watching sports. And others just say they have no interest, period.

The WNBA recently hired a new president of operations this past February to address the issue at hand. Lisa Borders, a former Coca-Cola executive, is now tasked with the responsibility of increasing viewership of the league. She has to figure out a way to market a product to a core fan base that isn’t exactly interested in the actual product. The situation is kind of like marketing gourmet ice cream to a group of people who are mostly lactose intolerant. It’s a hard sell.

When it comes down to it though, it’s not about the product.

It’s not about the looks of the players, either.

It’s not about the cut of the uniform.

It’s not about skill.

It’s not about men or what they want.

It’s about women viewership, pure and simple.

The WNBA needs more women to watch in order to stay viable. It’s no secret that NBA has been carrying the league since its inception. The following truth is hard to swallow, but it’s the truth nonetheless — the WNBA would be defunct right now if it weren’t for the NBA.

It’s ironic that the WNBA, a female-centered league and organization, is hurting largely because of the lack of interest from its own gender. In order to truly stand on its own two feet, earn the respect its players so deeply deserve, and separate itself from the NBA, the WNBA needs women to step up.

Because without women, there is no WNBA.

ΙΔΟΥ Η ΟΥΣΙΑ!!!

Μα δε φταίει το μάρκετιγκ, όταν δεν υπάρχει target group. Αυτό λέει το άρθρο. Ότι δεν έχει το δικό του κοινό. Κάνει και μία προσωπική τοποθέτηση ότι θα έπρεπε να έχει το γυναικείο κοινό με το μέρος του, άποψη με την οποία διαφωνώ. Μια γυναίκα μπορεί αρέσκεται στην παρακολούθηση ανδρικού μπάσκετ και το ανάποδο. Είναι καθαρά ένα θέαμα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, δεν έχει περιορισμό ποιός μπορεί/θέλει να το παρακολουθεί.

Όλο το θέμα έχει να κάνει με το προϊόν. Ποιά είναι τα χαρακτηριστικά του και πού μπορεί να απευθυνθεί για να προσελκύσει κοινό με προτιμήσεις κοντά σε αυτό που προσφέρει.

Εγώ αυτό που εχω διαβάσει είναι ότι το ΝΒΑ έχει κάνει στόχο στο μάρκετινγκ του την γυναίκα γιατί θεωρεί ότι η γυναίκα θα αγοράσει περισσότερα πράγματα από ότι ο άντρας που απλά θα πάει στον αγώνα για να δει το ματς. Μπορεί να ακούγεται κάπως "ιδιαίτερο" το γεγονός ότι με βάση τις έρευνες, οι γυναίκες αγοράζουν 2 ή και 3 φορές παραπάνω από τους άντρες.
Οπότε το μάρκετιγνκ δεν έχει σύνορα, ούτε κάνει διακρίσεις σε ηλικίες, φύλο κλπ. Στο μόνο που στοχεύει είναι στην αύξηση κέρδους.

Νομίζω το WNBA επειδή το παρακολουθώ, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο και συνεργάζεται με το ΝΒΑ για την αύξηση των ανθρώπων που θα το παρακολουθήσουν.