QUOTE(kseplenhs @ Mar 3 2014, 13:33 )
Για εμάς τους μπαρτζωκικούς,μαντρί γκόλινς και ας μην γ@μήσομε ποτέ(ς).Πιτσιρικάδες θα έπαιζαν μόνο αν δεν ανακαλύπταμε την αλήθεια στο πρόσωπο του μαντρί.
Οι πιο παλιοί θα θυμούνται ενα τηλεπαιχνίδι με τον Πολυχρονίου.. Το τροχό της τύχης.
Μια μορφή "κρεμάλας", οπου ο παίχτης διάλεγε σύμφωνα και φωνήεντα και προσπαθούσε να καταλάβει τη λέξη..
Ειχε πάει κάποτε λοιπόν να διαγωνιστεί μαι συγχωριανή μου, η Χαρούλα, η οποία ομως ήταν .. αγράμματη.. Κυριολεκτικά αγράμματη..
Κάποια στιγμή λοιπόν, της λέει ο Πολυχρωνίου
- Ελα Χαρουλα. Πες μας ένα σύμφωνο..
- Το "Α", απαντάει η Χαρούλα...
- Αχ Χαρουλα.. Εισαι αγχωμένη.. Σύμφωνο είπαμε, οχι φωνήεν...
Στην πραγματικότητα, η Χαρουλα δεν ξεχώριζε τα σύμφωνα απο τα φωνήεντα, γιατι δεν ειχε τελειώσει ουτε την πρώτη δημοτικού... Δεν ηταν το άγχος που την έπνιγε...
Ετσι και ο Μαρντικόλης... Στην πραγματικότητα, δεν του φταίει το άγχος.. Του φταίει οτι περαστικός ήταν ο άνθρωπος, του δώσανε μια φανέλα και τον βάλανε να παίξει..
Ψηλο παιδί ειναι, γεροδεμένο, μαυρος αμερικάνος, υπέθεσαν οτι θα ξέρει και μπάσκετ...
Πριτς!
Σαν την Χαρουλα και αυτός. Τι σύμφωνα, τι φωνήεντα, τι μπασκετ, τι χοκει επι χόρτου, τι λακρός... Ολα ίδια μοιάζουν...