QUOTE(lefpan @ Mar 13 2018, 20:10 )
Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο!
Γι' αυτό, άλλωστε, σε άλλο τόπικ είπα ότι το θέμα της ιεραρχίας, που μίλησε ο Σφαιρόπουλος (και που ελάχιστοι κατάλαβαν τι σημαίνει), είναι το "μαγικό φίλτρο" του Ολυμπιακού.
Όταν ο Σφαιρό μίλησε για ιεραρχία, πολλοί εδώ μέσα το ερμήνευσαν ως στήριξη στον Μάντζαρη που δεν αξίζει να παίζει. Όμως, το θέμα της ιεραρχίας στον Ολυμπιακό δεν είναι τόσο ρηχό. Ο Ολυμπιακός του Σφαιρόπουλου είναι μια ομάδα που έχει σαν ακρογωνιαίο λίθο την εσωτερική ιεραρχία. Όλοι οι παίκτες έχουν όχι μόνο τον ρόλο τους, αλλά και τη θέση τους σε αυτή την ιεραρχία. Πάνω-πάνω είναι οι δύο ηγέτες (γιατί η έννοια της ιεραρχίας προϋποθέτει την έννοια του ηγέτη), Σπανούλης και Πρίντεζης. Μετά ο υπόλοιπος ελληνικός κορμός, ο οποίος θα στηριχτεί με κάθε τρόπο, γιατί είναι ο κορμός. Ομάδα χωρίς κορμό είναι χάρτινος πύργος.
Οι ηγέτες του Ολυμπιακού, όμως, είναι ηγέτες, δεν είναι απλά σημαίες. Δεν είναι Ναβάρο (των τελευταίων δύο χρόνων). Παίρνουν μπάλες, δεν κρύβονται, παίρνουν πολύ χρόνο. Το ίδιο και οι υπόλοιποι παίκτες του κορμού, οι αμέσως πιό κάτω στην ιεραρχία. Πρέπει να πάρουν το χρόνο τους. Δεν τους πετάς επειδή δεν τραβάνε σε κάποια παιχνίδια. Θα τραβήξουν. Γι' αυτό τους έχεις βασικά γρανάζια στον κορμό. Όταν πρέπει θα τραβήξουν. Το είδαμε πέρυσι. Θα το δούμε και φέτος. Δεν είναι απλά διακοσμητικά γύρω από Σπανούλη και Πρίντεζη, είναι απαραίτητα εξαρτήματα της μηχανής, κατώτερα μεν στην ιεραρχία, αλλά απαραίτητα (τέτοιος είναι και ο Μάντζαρης).
Και, όπως πολύ σωστά λες, η ομάδα μπορεί να αλλάζει το μπάσκετ που παίζει, έχει όμως κάποιες απαράβατες σταθερές. Όλοι κινούνται γύρω από τον άξονα Σπανούλη και Πρίντεζη. Και όλοι χωράνε. Και μπορούν να παίξουν κάθε είδους μπάσκετ. Όταν θα πάψει να υπάρχει αυτός ο άξονας, θα είναι μια άλλη ομάδα. Μπορεί να είναι καλύτερη, μπορεί να είναι χειρότερη, το σίγουρο είναι ότι θα είναι ΑΛΛΗ ομάδα.
Γι' αυτό λέω, αφήστε τις μουρμούρες και απολαύστε τις τελευταίες χρονιές αυτής της φοβερής ομάδας (με όλη τη σημασία της λέξης), αυτής της πολεμικής μηχανής. Γιατί μπορεί η ΤΣΣΚΑ να είναι υπερομάδα, η Φενέρ να έχει σούπερ κόουτς, όμως ο Ολυμπιακός είναι πολεμική μηχανή, και κάθε παίκτης του έχει τη θέση που του καθορίζει αυτή η περιβόητη ιεραρχία. Και παίζει το στραγγαλιστικό μπάσκετ, που τον έχει οδηγήσει στο να είναι (και φέτος) η πιό σκληροτράχηλη ομάδα στην Ευρώπη, που παίζει το μπάσκετ που ξέρει καλά να παίζει, που όλοι το γνωρίζουν και το περιμένουν (γι' αυτό πολλοί συμφουρομίτες κατηγορούν τον Σφαιρό για προβλέψιμο μπάσκετ), αλλά που ελάχιστοι μπορούν να αντιμετωπίσουν, και που ακόμα πιό λίγοι μπορούν να νικήσουν, κι αυτό μόνο φτύνοντας αίμα.
μικρό σχολιάκι πάνω στα παραπάνω. Έχει έναν πίνακα ο Hoopfellas με τα ζευγάρια παικτών που σημειώνουν τους περισσότερους επαναλαμβανόμενους πετυχημένους συνδιασμούς. Πάρα πολύ σημαντικό στοιχείο του scouting γιατί αποκαλύπτει πολλά για τον επιθετικό προσανατολισμό της ομάδας που αντιμετωπίζεις και κατ επέκταση ορίζει τον δικό σου αμυντικό προσανατολισμό. Δλδ, αν με κάποιο τρόπο περιορίσεις την pnr συνεργασία των Καλάθη/Γκιστ, ο ΠΑΟ ίσως δυσκολευθτεί ακόμα και με την Κύμη. Στις πρώτες 22 θέσεις δεν υπάρχει πουθενά ο Οσφπ. Μάλιστα, για να το πάω ακόμα παραπέρα, αν εξετάσει κάποιος τις λίστες με τους καλύτερους παίκτες σε rating, rebound, points, assists, blocks κτλ θα δει ότι δεν υπάρχει ο ολυμπιακός σχεδόν πουθενά. Μόνο στις ασσιστς ο Σπανούλης και αυτός μάλιστα 4ος.
Ο Οσφπ είναι όντως μια πολύ δύσκολη ομάδα να αντιμετωπίσεις ακριβώς διότι είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξης, απρόβλεπτος και δεν τα παρατάει πότε στα δύσκολα.
PS Φέτος έπαιξε με τις συν διεκδικήτριες ομάδες 3 φορές παράταση εκτός και τα πήρε και τα τρία.