QUOTE(Guardian @ Jul 14 2017, 15:58 )
(μάλλον,ένας τα είχε και σταμάτησε το μπάσκετ...ΔΔ
)
Καλά, δεν ηταν φατσά αυτή που είχε
Άσχετο, αλλα θυμάμαι οταν πρωτοεμφανίστηκε ο Διαμαντίδης, αρχες 00s, συζητούσα για αυτόν με φίλο μου Παναθηναϊκό, μπασκετικό τύπο, και μου έλεγε οτι δε μπορεί να ειναι σοβαρός παίχτης, με αυτη τη φάτσα.
Όταν του το θύμισα πριν απο 1-2 χρόνια, αρνήθηκε, μετα βδελυγμίας, οτι είχε κάνει ποτέ τον εν λόγω χαρακτηρισμό. κωλοτούμπας μεγας ο κολλητός...
Οπως και να χει, ο Διαμαντίδης ηταν μια ιδιαίτερη περίπτωση παίχτη και προφανώς δεν βρίσκεις ουτε Διαμαντίδηδες, ουτε Σπανούληδες, ουτε Ναβάρους καθε μέρα.
Για να έρθω ομως στο θέμα μας, ο Ολυμπιακός κοιτάζει ουσιαστικά για τον 6ο παίχτη του, και 6ος παίχτης σύμφωνα με τη βίβλο του μπάσκετ, είναι αυτός που μπαίνει στο παρκέ και αλλάζει το ρυθμό και τη ροή του αγώνα.
Ο Διαμαντίδης ή ο Σπανούλης, δεν ειναι τέτοιοι παίχτες.
Ο Παπαλουκάς ηταν.
Ο Σλούκας ειναι.
Ο Ράις επίσης, ειχε ανταποκριθεί καλά στο ρόλο αυτό με τη Μακάμπι. Καλύτερα απο το πως ανταποκρίθηκε σαν πρώτο γκαρντ αργότερα.
Υπο αυτό το πρίσμα, με τον Ράις, οπως το λες, κάτι κερδίζεις-κάτι χάνεις, αλλά σαν 6ος παίχτης, μπορεί να κολλήσει στο παζλ μιας ομάδας, χωρίς να σημαίνει αυτό οτι μιλάμε για την ιδανικότερη επιλογή.
**6ος παίχτης κατα τα πρότυπα του ΝΒΑ, ειναι κάποιος που σκοράρει καλά, και μπαίνει στο παρκέ για να δώσει πολλούς και εύκολους πόντους στη 2nd unit.
Κατα τα ευρωπαϊκά πρότυπα, ο 6ος παίχτης ειναι ενας εγκεφαλικός τύπος, που μπαίνει έχοντας διαβάσει το παιχνίδι και προσφέρει ακριβώς εκεί που οι συνθήκες απαιτούν.
Ο Ραις, τα πήγε περίφημα σαν 6ος παίχτης στο αγωνιστικό προφίλ της ΝΒΑ-friendly, Μακάμπι.