QUOTE(yorgos @ Jun 11 2017, 23:39 )
...Ο Σπανούλης είναι μέτριος όλη τη χρονιά και συνεχίζει να παίρνει κρέντιτ χωρίς να συνυπολογίζονται οι αριθμοί του. Πρέπει κάποια στιγμή να καταλάβουν όλοι πως δεν μπορεί να είναι αυτό που ήταν, ήδη από πέρυσι. Διαφωνώ με το σκεπτικό του "πήγε στο Φ4 κι έβαλε δυο τε΄ραστια σουτ"... Μα αν δεν έπαιζε αυτός κι έπαιζε κάποιος με στοιχειωδώς καλή εμφάνιση δε θα χρειαζόταν κανένα τεράστιο σουτ. Άρα στην εξίσωση θα πρέπει να μπει ότι ο Ολυμπιακός παίζει και με έναν ηγέτη σε σαφέστατα φθίνουσα πορεία, που του χρόνου το λογικό είναι να είναι και πολύ χειρότερος, η πτώση είναι ακόημ πιο απότομη σε αυτή την ηλικία, παρότι έχει κάνει φοβερή δουλειά στο σώμα του ο άνθρωπος...
Γιώργη φαίνεται πως είχες αποσπασματική εικόνα του φετινού Ολυμπιακού κι είσαι λάθος. Μέτριος ο Σπανούλης σε όλη την χρονιά δεν ήταν σε καμία περίπτωση, ενώ την πορεία του φέτος σε σχέση με πέρυσι μόνο φθίνουσα δεν την λες.
Τον Σπανούλη προσωπικά τον έχω "κηδέψει" μπασκετικά πολλές φορές και με έχει διαψεύσει επανειλημμένως.
Στην σειρά των προημιτελικών με την Barcelona το 15 που προερχόταν από τραυματισμό πίστευα πως θα ήταν σχεδόν non-factor (για τα δεδομένα του). Στο πρώτο ματς στην Βαρκελώνη παίζει 11 λεπτά μόνο και τελειώνει με 1 πόντο, 0 assist και 2 λάθη. Η Barca κάνει το 1-0 δια περιπάτου και κάπου εκεί ο Xavi πιστεύει πως βρήκε το κουμπί του, άμυνα Πεδουλάκεια θανατηφόρα πάνω του, δεν πατάει και καλά ο Λαρισαίος, "θα τους περάσουμε άκοπα, όμορφα κι ωραία". Βέβαια ο Pasqual δεν είχε τα υλικά του Πεδουλάκη για να υποστηρίξει αυτό το στυλ άμυνας, ο Σπανούλης αναγνωρίζει ότι δεν είναι στην φόρμα της ζωής του κι αποφασίζει να σπάει μπάλες δεξιά κι αριστερά σε άψογο timing. Οι συμπαίκτες του στημένοι σε σωστές αποστάσεις και με σταθερό χέρι (ο Μάντζαρης είχε γράψει 9 στα 10 σε αυτή την σειρά
) ανοίγουν την άμυνα της Barca και στο τέλος βρίσκει χώρους και ο ίδιος και στα τελευταία αυτά τρία ματς γράφει 16 πόντους μ.ο. με 7,7 assists.
Στον ημιτελικό με την CSKA τα γνωστά, επί 36,5 λεπτά "Ράκος νο 14" και στα τελευταία 3,5 την "Σπανουλοσύνη μην την κλαίς, εκεί που πάει να σκύψει …νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει…" και τέζα πάλι ο Βατούτιν. Ακολουθεί η αισχρή εμφάνιση στον τελικό με την Real, οι μέτριοι τελικοί με τον Παναθηναϊκό και λέω ο Βασίλης ως Master of the Universe του Ολυμπιακού μας τελείωσε, it was a hell of a ride, μας έδωσε ένα κύκνειο άσμα με την CSKΑ for the ages αλλά για να δούμε τώρα πως θα πάμε παρακάτω.
Ακολουθεί η περσινή καταστροφική σεζόν για τον ίδιο και τον Ολυμπιακό στην Euroleague, ο ΟΣΦΠ
εκτός οκτάδας κι ο ίδιος τελειώνει με τα χαμηλότερα νούμερα της καριέρας του,
13,3 points per 32min, 44% EFG% (36,75% - 26,00% - 70,59%), ranking 10.16 per 32min με μόνο θετικό τις
6,42 ass per 32min με το εξαιρετικό για τόσο high usage παίκτη
1,86 Ass/TO. Μουρμούρες όλη την χρονιά για όλη την ομάδα και τον coach κι όσο το κακό κοντοζυγώνει να εντείνονται κι όταν τελικά η ζημιά γίνεται, κλίμα βαρύ για όλους κι οι ψίθυροι πλέον παύουν να είναι χαμηλόφωνοι κι ακούγονται πλέον τα "Βασίλη σ’ αγαπάμε, σ’ εκτιμάμε αλλά πρέπει να καταλάβεις ότι δεν είσαι πια μικρό παιδί κι έτσι δεν πάμε πουθενά". Κι ύστερα έρχονται οι τελικοί τους οποίους τους μετατρέπει σε προσωπικό του show και λέμε το είπε το "Νενίκηκά σε Αμαντέους" στην καθαρεύουσα ή σε Λαρισαϊκή καθομιλουμένη "Έτσ’ γράφοντ’ τα Ρέκβιεμ ζαγαρ’".
Φέτος λοιπόν τον περίμενα στα επίπεδα που κυμαινόταν στο μεγαλύτερο μέρος της περσινής σεζόν, άντε λίγο καλύτερο λόγω καλοκαιρινής ξεκούρασης. Με έβγαλε όμως πάλι ψεύτη αφού μπαίνει στην σεζόν με τσίτα τα γκάζια και μέχρι τον Φλεβάρη γράφει
15,5 points per 32min, 55% EFG% (51,92% - 30,43% - 78,31%), ranking 14.75 per 32min και
7,47 ass per 32min με
1,48 Ass/TO. Μετά τραυματίζεται χάνει λίγα ματς και στα τελευταία της σεζόν που είναι διαδικαστικού χαρακτήρα για τον Ολυμπιακό κάνει συντήρηση κι ο Σφαιρόπουλος περισσότερο τον βάζει για να βρει ρυθμό για τα playoffs. Όπου όντως βρίσκει και κάνει εμφανίσεις vintage Σπανούλη, δεν αφήνει τον ΟΣΦΠ να νιώσει τον φόβο στο πετσί του στο 1-2 αντίθετα σπέρνει τον τρόμο στην Efes και στέλνει στα 35 του την ομάδα του σε άλλο ένα F4 όπου και
τερματίζει δεύτερος αφού έχει στείλει για άλλη μια φορά τον Αντρέι να φάει το καπέλο του.
Τα νούμερα τα παρέθεσα μέχρι τον Φεβρουάριο όχι για λόγους δημιουργικής λογιστικής (άλλωστε το κακό κλείσιμο της r. season το ισορρόπησε number-wise στα playoffs) αλλά για να δείξω ότι εκεί με τον τραυματισμό του έγινε στροφή αλλά ξαναΐσιωσε το τιμόνι (για να ξαναστραβώσει βέβαια στην πορεία που έκλεισε χθες) όπως γίνεται όλα αυτά τα χρόνια που εγώ του βγάζω μπασκετικoύς επικήδειους.
Προφανώς του χρόνου που θα βρίσκεται στα 35 του και θα οδεύει στα 36, οι πιθανότητες για τραυματισμούς αυξάνονται, οι χρόνοι αποθεραπείας θα μεγαλώνουν, σε κάθε επιστροφή του θα χάνει κι άλλο ένα μικρό κομμάτι των ικανοτήτων του κι οι περίοδοι που θα βρίσκεται σε πορεία στο αντίθετο ρεύμα θα είναι μεγαλύτεροι. Φέτος όμως από όλες τις απόψεις βήμα πίσω δεν έκανε σε σχέση με πέρσι, η λογική λέει πως αυτό θα γίνει του χρόνου, απλά εγώ προσωπικά έχω βαρεθεί να μοιράζω κόλλυβα για την πάρτη του κι o Λαρισαίος White Walker να βγαίνει ξανά και ξανά για ένα τελευταίο encore.