Καταρχάς πριν πω οτιδήποτε για την αξία του Γουέμπερ να διευκρινήσω κάτι που λίγο-πολύ είναι γνωστό. Ο Γουέμπερ εδώ και αρκετό καιρό έχει πάρει την κάτω βόλτα. Δεν είναι τυχαίο που οι Πίστονς τον πήραν πέρσι για να καλύψει μία θέση που πονάνε (αυτή του σέντερ) και πλέον δεν τον υπολογίζουν ! Αυτό όμως δεν λέει τίποτα για το ταλέντο του.
Έχω την τιμή να έχω δει πολλούς μεγάλους παίκτες (είτε σε dvd, είτε επειδή τους πρόλαβα) να αγωνίζονται στα παρκέ του ΝΒΑ. Μερικοί κατάφεραν να αγγίξουν και να ξεπεράσουν το επίπεδο που όλοι περίμεναν, άλλοι όχι. Ο Γουέμπερ είχε όλα τα προσόντα να γίνει ο καλύτερος στον κόσμο και ένας από τους 15 καλύτερους της ιστορίας (προσωπική άποψη εννοείται). Λίγο το μυαλό που κουβάλαει, λίγο οι τραυματισμοί και η καριέρα του δεν άργησε να κατρακυλήσει. Όποιος όμως τον έχει δει στα καλυτερά του (και νιώθω πολύ τυχερός που εγώ είμαι ένας από αυτούς) δεν γίνεται να μην έχει μείνει ασυγκίνητος από έναν τέτοιο παίκτη. Τολμάω να πω, πως ο Γουέμπερ είναι το μεγαλύτερο ταλέντο που έχω δει ποτέ (και όσοι με ξέρουν λίγο καλύτερα, ξέρουν ότι έχω δει πολλά και πολλούς).
Μπορεί να βάλει τη μπάλα με οποιονδήποτε τρόπο στο καλάθι. Με σουτ από τα πέντε μέτρα, παίζοντας με πλάτη, με όλους του τρόπους που υπάρχουν για να σκοράρει κάποιος, ο Γουέμπερ το κάνει άνετα μπροστά στον οποιονδήποτε.
Είναι τόσο γρήγορος και έχει τόσο καλή τρίπλα που μπορεί να σε κάνει να κοιτάξεις δεξία και αυτός να φύγει αριστερά. Απίστευτα πράγματα που από λίγους στο μεγεθός του τα έχω δεί (πχ ο Ντάνκαν δεν είναι ένας από αυτούς).
Και περνάμε στο σημαντικότερο στοιχείο του παιχνιδιού του. Αυτό που για μένα τον ξεχωρίζει από όλους τους άλλους. Το μυαλό του Τζέισον Κιντ παγιδευμένο στο σώμα ενός PF. Ο Γουέμπερ είναι τόσο έξυπνος που αρκεί μία εμπνευσή του για να διαλύσει την αντίπαλη άμυνα. Αρκεί μία πάσα του για να ανοίξει την αντίπαλη άμυνα και να κάνει του αντίπαλους παίκτες να ψάχνουν να βρουν την μπάλα. Δεν είναι τυχαία η πρόσφατη δήλωση του Κόμπι : "To 2002 είχαμε τρελαθεί με τις πάσες του Γουέμπερ και δεν ξέραμε που είναι η μπάλα".
Ο Γουέμπερ είναι ένα θαύμα της μπασκετικής (
) φύσης. Φυσικά και έχει ορισμένα μειονεκτήματα (δεν τα έχει καταφέρει και πολύ καλά στο ρόλο της ηγεσίας, έχει πάρει λίγα κρίσιμα σουτ) αλλά θα τον διάλεγα πάνω από
πολλούς άλλους, παλιούς και νέους.
Στην κατάσταση που είναι τώρα δεν είμαι σίγουρος τι θα κάνει στον Ολυμπιακό και στην Ευρώπη.
Ότι και αν γίνει, το ταλέντο του απαιτεί λίγο σεβασμό και μην το ρίχνετε μπροστά σε ένα μεγάλο όνομα μόνο και μόνο επειδή είναι παλιό (ναι, στον Γουίλκινς αναφέρομαι).
ΥΓ1 Το ξέρω ότι τον κάνω να φαίνεται σαν τον απόλυτο παίκτη.
ΥΓ2 Δεν περίμενα να έρθει στον Ολυμπιακό για να τον αποθεώσω. Όποιος έχει τύχει να μιλήσει μαζί μου πιο πριν για τον Γουέμπερ, τα ίδια του είπα και τότε.
ΥΓ3 Δύο παίκτες έχω αποκαλέσει "αποθέωση του μπάσκετ". Ο ένας είναι ο Κρις Γουέμπερ και ο άλλος ο Στιβ Φράνσις.- (άσχετα με την κατάσταση που βρίσκονται τώρα)