QUOTE(rankin @ Jul 13 2016, 13:13 )
Αν μιλάμε για τόση (οικονομική) κακομοιριά και για παίχτες των 250.000, τότε μπορούμε να βρούμε εκατοντάδες.
Η αλήθεια ειναι οτι δεν έχει διευκρινιστεί για τι μπατζετ μιλάμε, συνεπώς υποθέτω οτι και αυτό το ενδεχόμενο ανοιχτό ειναι...
Φοβάμαι πάντως οτι θα νοσταλγήσουμε τον Όλιβερ τον Λαφαγιετ αν μιλάμε για τέτοια ποσά.
Τώρα, τι θα βρει με αυτα τα λεφτά, δεν το ξέρω και ο Σφαιρόπουλος δε με εχει πείσει οτι έχει σπουδαίο μάτι.
Κρατάω αυτά τα δύο σημεία του ποστ σου.
Βασικά θα διαφωνήσω με το σκεπτικό του τύπου, πως αν κινηθείς σε παικτη των 250χιλ-300χιλ, πως είναι κακομοιριά.
Πράγματι με τέτοια ποσα, μπορείς να βρεις πολλές 10αδες περιπτώσεις παικτών.
Ωστόσο, μέσα απο αυτή την πληθώρα των επιλογών, το scouting των ομάδων, το προπονητικό team , μπορεί να κάνει και τις απαραίτητες εκτιμήσεις-σταθμισεις.
Δηλαδή, αφού πρώτα αξιολογήσει τον παίκτη πολύπλευρα, και αγωνιστικά, αλλά και ψυχολογικά-πνευματικα-νοητικα,
και εφόσον διακρίνει την πιθανή συμβατότητα στο αγωνιστικό μείγμα και την αγωνιστική φιλοσοφία, εν συνεχεία, μπορεί να προβεί και στην εκτίμηση, του κατα ποσο υπάρχει περαιτέρω προοπτική.
Το να μπορέσει μια ομαδα, ακόμη και μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, να κανει μια τόσο καλά μελετημενη και συνάμα οικονομική κίνηση, δεν είναι καθόλου υποτιμητικό.
Απο την στιγμή που έχει αναπτύξει εκείνους τους μηχανισμούς εδώ και χρόνια, που γνωρίζει εξαρχής, τι αγωνιστικό πακέτο ικανοτήτων και προφίλ σε ΜΑΠ θέλει , θα μπορούσε να κάνει κάτι ανάλογο και σε G.
Πέρασαν οι Ντουντα-Μπαρτζωκας, ήρθε μετά ο Σφαιροπουλος, και παρόλο που υπήρξαν κάποιες διαφοροποιησεις στην αγωνιστική φιλοσοφία, το concept με τους ΜΑΠ,διατήρησε την βάση του.
Εφόσον και στο rotation των G , δεν έχουν υπάρξει δραματικές αλλαγές, οσον αφορα τον τρόπο λειτουργίας του, το πως συμπεριφερεται αγωνιστικά, με μόνη βέβαια διάφορα, πως ο Σπανουλης κάθε σεζόν, μεγαλώνει ηλικιακά, ,θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ανάλογοι μηχανισμοί και εδώ.
Ουσιαστικά, αντιπροτεινα , μια επέκταση του Moneyball μοντέλου.
Απο την στιγμή που εδω και χρόνια, τα οικονομικά δεδομένα που κινειται ο Ολυμπιακός, είναι πολύ συγκεκριμένα, γιατί όχι αυτό το Moneyball μοντέλο να μην επεκταθεί περαιτέρω?
Με 250χιλ -300χιλ λοιπόν μπορείς να βρεις πολλές 10αδες παικτες.
Υπάρχει όμως εκείνη η ικανότητα, που να οσμιζεται τα value4money ρίσκα-στοιχήματα?
Γιατί το πραγματικό όφελος θα προέκυπτε μόνο, αν μπορουσαν να επιλεχθουν εκείνοι οι παίκτες, για τους οποίους, μετά απο εξονυχιστική μελέτη των περιπτώσεων τους, έχει εξαχθει το συμπέρασμα, πως υπάρχει προοπτική.
Πέραν του ταλέντου και της πιθανής συμβατότητας.
Αναμφιβολα όλο αυτο,εμπεριέχει και ρίσκο.
Και τι δεν έχει ρίσκο πια όμως?
Όλα έχουν ρίσκο, μικρότερης ή μεγαλύτερης επικινδυνοτητας.
Δεν ήταν ρίσκο το 2012 που ριχτηκαν στα βαθιά οι Σλούκας, Παπ και Μσντζαρης?
Δεν υπήρχε ρίσκο στις περιπτώσεις των Law-Dorsey, όπου δεν είχαν πιάσει στην Παρτιζαν και την Μπαρτσα αντίστοιχα?
Δεν ήταν ρισκαδορικες επιλογές οι Λοτζεσκι, Hines?
Ή ο Hackett πέρσι?
Όλοι οι ΜΑΠ που ήρθαν μετά τον Hines, ήταν ήδη πετυχημενοι?
Για όλα λοιπόν υπάρχει ενα ρισκο.
Τέλος, και απο σενα, και απο αλλους φίλους διαβάζω πως ο Σφαιροπουλος δεν σας έχει πείσει για το μάτι που διαθέτει.
Αυτό είναι ενα θέμα.
Διότι όσο και να δουλεύουν κάμποσοι πυρετωδώς για να εξετάζουν παικτες, ο head coach εχει το the last call.
Επισης εχει δείξει μια επιμονή, κυρίως προς το Τουρκικό πρωτάθλημα.
Δεν υπάρχουν άλλα πρωταθληματα,άλλες δεξαμενες παικτών?
Αυτή η μονομερης προσέγγιση, μου θυμίζει σε έναν σχετικό βαθμό, το κόλλημα του Σαλε με τους -Ιτς...
Γνώμη μου είναι πως τα ραντάρ πρέπει να ειναι στραμμένα παντού!
QUOTE(jazz thrilos @ Jul 13 2016, 16:20 )
Καλά, μιλάμε για ΤΗΝ κακομοιριά! Τι 200 και 300 χιλ. ρε παιδιά; Με τόσα λεφτά χτυπάμε γκαρντ; Δηλαδή τα λεφτα απο Στρομπερι, Οντομ, Γουορικ, μείωση Σπανούλη που θα πάνε; Δηλαδή πόσο δύσκολο είναι να δωσουν 800 χιλ να πάρουν Ροτσέστι και να τελειώνουμε;
Το θέμα εδώ είναι πως εκτός απο το πολύ συγκεκριμένο μπάτζετ που κινειται ο Ολυμπιακός, έχει εδραιώσει και ένα προφίλ σκληρού διαπραγματευτη.
Αφού πρώτα οι Αγγελόπουλοι έδωσαν 7εκ δολάρια ετησίως στον Τσιλντρες, 2.3εκ ευρώ στον Βουισιτς, 5.1εκ για 3 χρονια στον Μπουρούση και πάει λεγοντας,μετα ακολουθησαν μια άλλη, πολύ διαφορετική τακτική. .
Η μόνη εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα ήταν ο Σπανουλης, αντε και ο Πρίντεζης.
Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, επαιξε και εξακολουθεί να παίζει σκληρό ροκ στις διαπραγματευσεις.
Πολλές φορές αυτό βγήκε σε καλό, πολλές φορές όμως επίσης, αποδείχτηκε ατυχές και εσφαλμενο.