Κατ' αρχήν για τον Λοτζέσκι δεν το συζητάμε, γιατί κάπου ακούστηκε να φύγει αυτός να πάρουμε τον Μπράμο...Καλός ο Μπράμος αλλά όχι να δώσουμε παίκτη που τα κάνει όλα για να πάρουμε ρολίστα που δεν μπορεί να τριπλάρει! Ο Λοτζέσκι είναι πλέον βασικό στέλεχος της ομάδας φέτος (ουδείς αναντικατάστατος βέβαια) και έκανε την απώλεια του Περπέρογλου να μοιάζει με ουδέτερο γεγονός
.
Κατά δεύτερον, ο Ποπς είναι αυτό που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός: Βάζουμε μια τάξη στο χαωτικό σύμπλεγμα της προβληματικής γραμμής ψηλών, αποκτάμε έναν αθλητικό παίκτη με παιχνίδι πάνω από τη στεφάνη ο οποίος όμως έχει κάποια μπασκετική αντίληψη και δεν είναι σαν τον Σίμονς και Πέτγουέι. Αυτά που ακούγονται ότι είναι επιρρεπής στους τραυματισμούς με επιβαρυμένο ιστορικό κτλ δεν έχουν βάση, όλα είναι λελογισμένα ρίσκα. Και ο παράγοντας τύχη πάντοτε παίζει ένα σημαντικό ρόλο στις επιτυχίες. Μακάρι να είναι η τύχη ή η ατυχία που θα μας σταθεί εμπόδιο και όχι κανένα σκοτεινό παρασκήνιο. Το αν ο παίκτης μπορεί να μαρκάρει τον Γκίστ είναι ένα θέμα, φαντάζομαι ότι μπορεί. Ο Γκιστ αυτά τα 2 χρόνια δεν είχε αντίπαλο. Δεν γνωρίζω τεχνικες λεπτομέρειες επί του θέματος. Πάντως είναι σημαντικό που πρώτη φορά πλέον έχουμε έναν παίκτη με αυτά τα χαρακτηριστικά.
Ο Μπράουν που είδα μου αρέσει πολύ γιατί είναι πολύ αθλητικός, κάτι που μας λείπει στους κοντούς. Πιστεύω ότι ήταν καλή στόχευση. Και πάνω από όλα χρειαζόμαστε παίκτες που μας χρειάζονται και εκείνοι και όχι αυτούς που το συμφέρον τους ενδεχομένως τους υποδεικνύει να φύγουν.
Θέλουμε παίκτες "σκυλιά" τύπου Λοτζέσκι, τύπου Ντάστον, τύπου Ποπς, τύπου Χάινς που θα είναι διατεθημένοι να ματώσουν στο γήπεδο ή ακόμη και να αφήσουν την τελευταία τους πνοή μέσα στο γήπεδο. Παίκτες που δεν θα κάνουν χάρη να παίζουν μαζί μας επειδή δεν μοιράζουμε πλέον λεφτά με το τσουβάλι, αυτούς ΔΕΝ τους θέλουμε πρώτα από όλα εμείς.
Και αυτό δεν είναι θέμα πείσματος αλλά basic management. Ενδεχομένως κάποιοι παίκτες ακόμη και καλύτεροι στα χαρτιά και στην εμπειρία, με πιο καλά στοιχεία και στατιστική, να μην κάνουν για εμάς επειδή μπορεί να είναι Overquilified να βλέπουν αφ υψηλού το budget μας και τις ανάγκες μας και να μην "κολλήσουν" στην φιλοσοφία μας. Εμείς θέλουμε εργάτες. Παίκτες που θα δουν δηλαδή την ομάδα υπηρεσιακά και θα προσπαθήσουν να κάνουν την καριέρα τους υπηρεσιακά ΔΕΝ τους θέλουμε.
Θέλουμε παίκτες σκυλιά. Όπως ο Ντάστον που κυριολεκτικά τον θυμάμαι να ματώνει 2-3 φορές φέτος παίζοντας με ανώτερους αντιπάλους, όπως ο Λοτζέσκι που χωρίς εμπειρία μπήκε στα βαθιά ιδρώνοντας την φανέλα του, όπως ο Χάινς παλαιότερα κτλ
Ούτε πλέον με ενδιαφέρει το μέλλον και η ανάπτυξη των ελλήνων παικτών και η εθνική ομάδα έτσι όπως κατάντησε το μπάσκετ στην Ελλάδα όπου όλα καθορίζονται μέσω παρασκηνίων. Ας πάνε όλοι οι Έλληνες στην ΕΦΕΣ και στην Ρωσία να τα οικονομήσουν στα εύκολα, να μην είναι και στην Ελλάδα και τους μολύνει το περιβάλλον.
Σε εμάς θέλω παίκτες που ζούν και πεθαίνουν για μια ευκαιρία να παίξουν στον Ολυμπιακό, οι οποίοι στέκονται στα πόδια τους και αποκτούν αξία λόγω της προσφοράς τους στην ομάδα (όχι π.χ. επειδή απλά τυχαίνει να είναι Έλληνες) και όταν φεύγουν με πιο μεγάλα συμβόλαια για άλλες πολιτείες πάντοτε θα σέβονται την ομάδα που τους έδωσε την ευκαιρία ως σκαλοπάτι να αναδειχθούν.
Οπότε τι να το κάνω εγώ αν πάρουμε έναν παίκτη βεντέτα που νομίζει ότι μας κάνει χάρη ενώ ονειρεύεται το ΝΒΑ. Τέτοιος παίκτης, ακόμη και αν έρθει δεν θα μας δίνει το 100% του και γι' αυτό δεν πρέπει να τον θέλουμε.
Παρόλα αυτά πιστεύω ότι ο Ντιλέινι είναι παίκτης που χρειαζόμαστε. Και ο Μπράουν όμως είναι καλός. Το πλεονέκτημα βέβαια του Ντιλέινι είναι ότι έπαιξε γιουρολίγκα και όχι στο πρωτάθλημα του Ισραήλ. Σε μικρές ομάδες και πολύ υποδεέστεροι παίκτες μπορεί να φαίνονται παικταράδες.