Ο Φάνης Χριστοδούλου ήταν παράδειγμα που είχε εκτόπισμα, δύναμη αλλά είχε και μπασκετικό IQ: μπορούσε να πασάρει, να τριπλάρει, να αμυνθεί, να διαβάσει το παιχνίδι.
Ο Λυπιρίδης αντίθετα ήταν κάτι σαν τον Πέτγουει από άποψη μπασκετικής αντίληψης και ικανότητας και για την εποχή του ήταν αθλητικός. Θα έλεγα ότι για την εποχή του ήξερε καλύτερο μπάσκετ από τον Μπρέντ.
Ο Αλβέρτης ως παίκτης δεν είχε μπασκετικό IQ σε αντίθεση π.χ. με τον Διαμαντίδη.
Ο Παπαλουκάς ηταν ο ορισμός του μπασκετικού IQ σε αντίθεση π.χ. με τον Μακάλεμπ.
Ο Σόφο έχει πολύ μεγαλύτερο μπασκετικό IQ από τον συμπαίκτη του Tyus της Μακάμπι.
Διαφορετικές θέσεις αλλά προσπαθώ να εξηγήσω κάτι που θεωρώ ότι φαίνεται από τα 3 χιλιόμετρα. Και την ώρα που πρέπει αυτός με το υψηλό μπασκετικό IQ θα σου κάνει πάντα την διαφορά.
Αυτός που έχει π.χ. ψηλό μπασκετικό IQ ξέρει που θα πάει η μπάλα μετά το σουτ και θα πάει προς τα εκεί για να πάρει το ριμπάουντ πριν ξεκινήσει την τροχιά της η μπάλα, από ένστικτο, το είδαμε π.χ. φέτος με τον Λοτζέσκι. Αυτό είναι ένστικτο. Ο έξυπνος παίκτης που ξέρει μπάσκετ θα προσποιηθεί ότι αφήνει τον παίκτη του για να του δώσουν πάσα και θα παραμονεύει να την κλέψει μόλις πάει η μπάλα προς τα εκεί.
Η ομάδα π.χ. της Γαλλίας σε εθνικό επίπεδο που είχε χάσει σε 20 δεπτερόλεπτα 7 πόντους διαφορά και έχοντας για αρκετό καιρό εξελιχθεί στους καλύτερους πελάτες της εθνικής ελλάδος ήταν το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα ομάδων με χαμηλότερο μπασκετικό IQ από τις ελληνικές αν και είχαν πολύ περισσότερα αθλητικά προσόντα.
Χρειάστηκε να εμπλουτίσουν τα μάσκουλα με αρκετό περισσότερο μπασκετικό IQ για να φτάσουν εδώ που είναι σήμερα.
Άλλο παράδειγμα: Θέλει 20 δεπτερόλεπτα να λήξει το παιχνίδι Μπάγιερ-Μακάμπι στην Γερμανία και οι Γερμανοί είναι 2-3 πόντους πίσω, κατ εντολή του Σέρβου προπονητή κάνουν φάουλ στην Μακάμπι για να σταματήσουν το χρονόμετρο. Και εκείνη την στιγμή του φάουλ ακούγεται μια βουή απογοήτευσης στην κερκίδα "οοοοοοο!". Προφανώς οι Γερμανοί που δεν έχουν μπασκετική παιδεία δεν ήξεραν τι γινόταν και ότι το φάουλ το επιδίωκαν.
Δεν λέω ότι έτσι είμαστε. Όμως πολλά χαμηλά μπασκετικά IQ οδηγούν σε τέτοια "οοοοοο" απογοήτευσης από τις κερκίδες της Γερμανίας.
Επίσης ο τρόπος που παίζει ο Ολυμπιακός (δεν κυνηγάμε επιθετικά ριμπάουντ, δεν ρισκάρουμε τα κλεψίματα κτλ) δείχνει μια συνειδητοποίηση ότι "δεν το έχουμε" οπότε άστο. Χάρηκα φέτος που είδα για πρώτη φορά τον Λοτζέσκι να κλέβει μπάλες μετά από τον Μάντζαρη που ήταν ο μόνος που το έκανε (και ο οποίος άρχισε και αυτός να το ξεχνάει ή μήπως τον "συνέτησε" ο Μπαρτζω λέγοντάς του να μην ασχολείται με επουσιώδη πράγματα
![wink.gif](../style_emoticons/default/wink.gif)
. Όλοι οι υπόλοιποι δεν το έχουν και αυτό αποκαλύπτει πολλά. Αλλά και αυτός εφόσον βλέπει ότι δεν μετράνε η προσπάθειες του σε αυτόν τον τομέα θα αλλάξει τακτική και το μόνο που θα τον νοιάζει θα είναι το σκοράρισμα!
Ο Ντόρσει που είπατε έκανε βρώμικη δουλειά 3 παικτών. Μοναδικό αμυντικό ταλέντο. Σήμερα ο Ολυμπιακός δεν έχει ούτε έναν για βρώμικη δουλειά. Οι παναθηναικοί όταν έψαχναν τον Γκιστ και τον Γκαμπονέζο τον Ντόρσει είχαν στο μυαλό τους. Ο Σίμονς είναι περίπτωση Πάουελ (ο ορισμός του "παλτού") ενώ ο Μπρέντ ακόμη και αν έμενε σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός δεν μπορείς να τον έχεις στην πρώτη γραμμή γιατί φαίνεται το παιδί ότι στιγμες, στιγμές δεν ξέρει που να πάει να σταθεί ή άλλες του έρχεται η μπάλα και δεν μπορεί ούτε να πασάρει ούτε να τριπλάρει. Μόνο ως τρίτη αλλαγή τον έχεις τον Μπρέντ. Πόσο μάλλον να πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες. Αλλιώς θέλει πολύ προπονητική μελέτη πάνω του για να του βρεις παιχνίδι και να τον ανεβάσεις εκεί που πρέπει.
Οι φετινοί παίκτες του ΠΑΟ αν είχαν ένα απόλυτο πλεονέκτημα ήταν το μπασκετικό τους IQ. Ο Μασιούλης είναι παίκτης εθνικής ομάδας στην Λιθουανία που γεννιούνται με μια μπάλα μπάσκετ αγκαλιά, με το κατάλληλο εκτόπισμα και διπλούς ρόλους και θέσεις αλληλοσυμπληρώνοντας καταλλήλως διαφορετικούς παίκτες. Ο Γκιστ επίσης δεν του φαίνεται (και πολλές φορές φαίνεται ότι πράγματι βαριέται) αλλά είναι περίπτωση εξαιρετικού μπασκετικού IQ και όχι κρέας όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Ο Λάσμε πέρυσι ήταν ο καλύτερος αμυντικός της γιουρολίγκα ενώ ο Διαμαντίδης επί σειρά ετών ο καλύτερος αμυντικός της γιουρολίγκα. Η έλλειψη του Γκιστ είδατε τι συνέπειες είχε για τον ΠΑΟ στο ΣΕΦ φέτος.
Δεν λέω να γίνουμε και εμείς το ίδιο. Δεν είμαι υπέρ του ΜΟΝΟ άμυνα όπως έπαιξε φέτος ο ΠΑΟ. Αλλά εφόσον δεν μπορούμε να γίνουμε ΝΒΑ τότε θα πρέπει να αποκτήσουμε λίγη περισσότερη μπασκετική αμυντική ευελιξία και άτιτουτ.
Πίσω από αυτή την προτίμηση του Ολυμπιακού σε αντι-μπασκετικού IQ παίκτες (με εξαίρεση την ομάδα του Ίβκοβιτς) αρχίζω και βλέπω ένα πάτερν επιλογής ακατάλληλων μπασκετικά παικτών.
Πιστεύω λοιπόν ότι οι παίκτες που θα επιλεχτούν θα πρέπει να προσθέτουν μπασκετικό IQ στην ομάδα από αυτό που έχασε τα 2 χρόνια του Μπαρτζώκα. Δεν λέω να γίνουμε όπως ο ΠΑΟ που ηταν απαράδεκτος επιθετικά (εκτός την Ελλάδας). Απλά να μπορούμε να παίξουμε και το άλλο μισό παιχνίδι.
Αυτό δεν σημαίνει να γυρίσουμε στις 50ερες σκορ καταστρέφοντας το άθλημα όπως έκανε ο Πεδουλάκης, μου άρεσε πολύ το μπάσκετ του top-16 της Αρμάνι και του Ολυμπιακού. Το μπάσκετ όμως είναι από την φύση του άθλημα μυαλού, τακτικής και ψυχολογίας, τα μάσκουλα έχουν χρησιμότητα αν έχεις μυαλό. Όσο υπάρχει ΠΑΟ, Μακάμπι, Μπαρτσελόνα, και άλλες τέτοιες ομάδες, χρειαζόμαστε περισσότερο μυαλό. Ο Μάικλ Τζόρνταν αν αυτός είναι ένα μπέντσμαρκ, αν θυμάστε ήταν και ο καλύτερος αμυντικός παίκτης της ομάδας παίρνοντας πολλά πορτοφολια σε κάθε παιχνίδι και όχι μόνο ένας "ξερός" σκόρερ.
Τους πόντους τους βάζει οποιοσδήποτε ακόμη και ένας Μαυροκεφαλίδης όπως είδαμε φέτος στον ΠΑΟ που είχε πρόβλημα. Σε αυτό το επίπεδο κάθε παίκτης μπορεί εύκολα να χριστεί μεγάλος σκόρερ. Ακόμη και στον Χριστοδούλου αν δώσεις ένα "ελευθέρας" να βαράει όπως και όποτε θέλει (τύπου Σπανούλη π.χ.) ακόμη και αυτός θα σου βάζει πάνω από τα μισά.
Η ομάδα όμως θα πρέπει ενίοτε να μπορεί και να πνίγει τον αντίπαλο, να ακολουθεί πιο περίπλοκες οδηγίες, να έχει προπονητή με μοντέλα στο μυαλό του και απόψεις, και παίκτες με βαθιές ρίζες μέσα στα γήπεδα και όχι μόνο ιπτάμενους .
Για να μην μιλήσω για τις "πολίτικαλ" κορέκτ εμφανίσεις φέτος του Σπανούλη (κακό συνήθειο αυτό) με στρογγυλεμένα στατιστικά σε συνεχόμενα παιχνίδια που χάναμε. Αντί τέτοιων παιχνιδιών θα προτιμούσα 0 στα 12, αρνητικά ράνκινγκς με περισσότερη αντίσταση και ας χάναμε και πάλι...
Η δική μου πρόταση:
1) Στο 1 Μάντζαρης (με συμβόλαιο μεγάλης διάρκειας) μαζί με νέο παίκτη π.χ. τον υποτιμημένο και αδικημένο Κατσίβελη που μόνο ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να θάψει έτσι.
2) Στο 2 Σλούκας με νέο δυναμικό 2αρι σκόρερ (τύπου Ρίβερς επιθετικά και τύπου Λο αμυντικά, λέμε τώρα) και Σπανούλη σε ρόλο Ναβάρο.
Και σας παρακαλώ προσέξτε ότι δεν το λέω υποτιμητικά για τον Σπανούλη, ο παίκτης αυτός είναι ήδη ημίθεος του μπάσκετ. Το λέω γιατί το παιδί έχει εμφανώς ΣΚΑΣΕΙ και θέλει ξεκούραση φέτος. Ίσως μετά από έναν χρόνο (ή ακόμη και μέχρι τα πλέι οφς τουχρόνου), και παρόλο που θα είναι μεγαλύτερος, θα παίξει πάλι πρωταγωνιστικό ρόλο αν πάρει φέτος κάποιες ανάσες. Αλλιώς έχει μια μέτρια φετεινή χρονιά και τέλος. Ο Σπανούλης έχει κουραστεί, όλοι προσαρμόζουν τις ομάδες πάνω του και έχεις και τον ΠΑΟ που έχει βρει τα κουμπιά του (π.χ. με άμυνες Γκιστ κτλ). Οπότε υπάρχει θέμα.Χρειαζόμαστε 2ο σκόρερ-οργανωτή τύπου Σλούκα αλλά και πιο ενεργό τον Σλούκα. Και ο Σπανούλης θα εμφανίζεται πιο επιλεκτικά. Τα πόσα λεφτά έχει πάρει και τι συμβόλαιο έχει δεν αλλάζουν τίποτα από την πραγματικότητα που περιγράφω. Εδώ μιλάμε για νόμους της φυσικής και της βιολογίας που το σώμα δεν μπορεί να αντιπαρέλθει.
3) Στο 3 Λοτζέσκι με τον μικρό εναλλάξ και μικρός να ξεχάσει την προσωπική του προβολή. Θέλει πολύ (μπασκετικό) ξύλο ο μικρός για να στρώσει και έναν προπονητή που θα τον οδηγήσει εκεί που πρέπει (όπως έκανε ο Ίβκοβιτς με τον Παπανικολάου).
4) 2 νέοι παίκτες με διαφορετικά χαρακτηριστικά, περισσότερο μπασκετικό IQ και αμυντικό προσανατολισμό. Πριντ ή Μπρεντ σε 2ο ρόλο αν χωράνε και οι δύο.
5) Στο 5 Ντάστον συν Χάινς ή εναλλακτικά ένας Ντόρσει. Όχι κρέας Ντόρσει, Ντόρσει σκέτο, αυτός που έκλεβε μπάλες, διάβαζε τους επιτηθέμενους, άνοιγε χώρους, έπαιρνε ριμπάουντς και μοίραζε τάπες. Δεν τους θέλουμε όλους σκόρερ, αυτό να σημειωθεί!
Και το σπουδαιότερο : Ρόλοι και εναλλακτικά σχέδια που φέτος δεν υπήρχαν.
ΑΥτά που λέω είναι εφικτά και σχετικά οικονομικά.